Bakkersjongen - 16

,,Kijk nou wat ze stuurt.’’ Lachend liet ze me het bericht zien. Ik had niet meer aan die ander gedacht. De rest van de dag, moe als dat we waren, hebben ik en Tessa als vanouds samen opgetrokken. We woonden voor het gevoel weer even samen, al zou ze morgenavond alweer naar huis gaan. Daar wilde ik nog niet aan denken. Ik genoot gewoon van de tijd samen met Tessa, en ik dacht zij ook van de tijd met mij. Maar toch kwam die andere weer opzetten. En het was nog wel Tessa’s eigen schuld.

,,Echt? Oh, wat goed! Jullie kunnen het! xxx’’ Ik krabbelde even aan m’n hoofd.

,,Wat heb je haar gezegd dan?’’ vroeg ik eerst maar. Ik vond het toch gek dat Manon ons nu zo aanmoedigde, en nog gekker dat Tessa dit al naar haar had doorgespeeld. Met de kennis van nu kwam dat eerder over als pesten. Zeker als Tessa zou zitten opscheppen over ons. Maar ze had het iets subtieler gebracht.

,,Zei haar dat we weer zo goed als samen zijn.’’ bracht Tessa heel voorzichtig. Want was dat wel zo? Ik wilde het wel, maar durfde het niet zomaar uit te spreken.

,,Okay.’’ reageerde ik slechts. Dat hielp niet. Manon wist het nog eerder dan ik.

,,Is toch weer zo?’’ drong ze stil aan.

,,Uh, ja. wat mij part wel. Hebben het niet echt bevestigd nog, toch? Maar prima.’’ Ik had wel wat enthousiaster kunnen reageren, maar ze overviel me. Iets wat ik snel uitlegde. Daar had ze gelukkig begrip voor.

,,Maar dat stuur je toch niet naar haar. Straks gaat ze weer gekke dingen doen.’’ wees ik Tessa erop dat Manon toch nog altijd een onstabiele indruk had achtergelaten, en wetende dat ze zeker wel wat voor me voelde, op welke manier dan ook. Tessa haalde haar schouders op.

,,Ik moest het gewoon kwijt. Ze is nog steeds m’n beste vriendin. En ze meent dit hoor, denk ik.’’ legde ze uit.

,,Denk je?’’ lachte ik er om.

,,Ze zei me je nog nooit zo kwaad te hebben gezien. Dat heeft wel wat met haar gedaan.’’ liet ze toen uit, doelende op wat Manon haar verteld had in de tussentijd, misschien al wel toen ze naar huis reden.

,,Ja, ik dacht dat ik gek werd. Hoe kon ze het verzinnen?’’ gaf ik toe, doelende op haar verlangen naar die eikel van een Jack. Tessa gniffelde er om.

,,Ik was ook echt heel kwaad.’’ Daar moest ik dan weer om gniffelen. ‘’Heel kwaad’’ was in Tessa’s wereld niet vanzelfsprekend indrukwekkend. Maar als je het wist, moest je wel op je hoede zijn. Had ik zelf immers ook meegemaakt. Dan werd ze een ander persoon. Proactief, zoals ik haar al eerder benoemde. Dan kan ze opeens weg zijn, zoals ik meegemaakt had, of zomaar op pad om je op te komen halen, zoals Manon had meegemaakt. Dan was ze echt boos, en wel op haar eigen bijzondere manier. Tessa was immers een bijzonder meisje.

,,Mis je haar niet?’’ vroeg ze me daarna. Het was duidelijk dat zij Manon wel miste. Jammer. Ik had gehoopt dat eruit te krijgen, eruit te vingeren… Maar helaas.

,,Ja, missen… nou, niet perse. Ik ben wel een hoop om haar gaan geven, Natuurlijk.’’ gaf ik toe. ,,Maar we zijn nu een paar dagen verder. Echt missen? Nee, joh.’’ wilde ik luchtig zijn. ,,Maar jij wel zeker?’’ wilde ik even horen.

,,Nou, ja. Op zich wel. Maar niet… je weet wel.’’ Ik wist niets.

,,Nee.’’ bracht ik droogjes uit. Een beetje persterig om haar meer te laten vertellen.

,,Dacht je nooit aan hoe het zou zijn met z’n drieën?’’ kwam ze gelijk mee aan. Ik lachte er nog om.

,,Wil je dat ik eerlijk ben?’’ gaf ik haar nog een uitweg. Maar ze knikte meteen. ,,Ja, elke dag wel een paar keer.’’ gaf ik dan ook toe. Ze leek niet helemaal te weten wat ze daarmee aan moest.

,,Hoe dan?’’ vroeg ze uiteindelijk. Maar dat wilde ik eigenlijk niet zeggen. Wat ik al vaker had gedacht, en nu nog steeds, was dat ik het wel interessant zou vinden om veel meer met elkaar op te trekken, samen te zijn. Met z’n drieën. In mijn ideale jongenswereld was het natuurlijk geen probleem om een relatie te hebben met twee meisjes tegelijk. Helemaal niet zelfs. Weet je, dan zou ik Juul er ook nog bij pakken. En wie weet nog wel een paar. Lekker met ze alle leven en genieten van het leven en natuurlijk van elkaar… Maar dat zei ik maar niet. Maar als het op Manon aankwam, wist ik wel dat ik het fijn vond als ze in de buurt was, en ook om mee samen te zijn. Dus niet eens zozeer met z’n drieën.

,,Die dingen die jij toen zij. Over dat je haar en mij zou samen zien en dat niet erg zou vinden. En dat je zelf ook wat voor haar voelde op het ‘intieme’ gebied, zal ik maar zeggen… Wat was dat? Was dat waar of zei je gewoon wat je dacht dat ik wilde horen?’’ vroeg ik haar eerst maar voordat ik antwoord zou geven. En eigenlijk wilde ik het helemaal niet weten. Op de een of andere manier vond ik haar iets minder aantrekkelijk toen ze me zei zich tot Manon aangetrokken te voelen. Maar dat was onder andere omstandigheden. Ik voelde me gepasseerd. Ik geloofde het ook niet. Ondanks dat ik wel geloofde dat ze het al een keer gedaan hadden. Gezoend en in ieder geval, en als ik het me goed herinner, waren er ook natte vingertjes gehaald… Natuurlijk herinner ik me dat goed. Ik zie het zo voor me. Elke dag wel een keer. En dan kon ze niet anders dan aantrekkelijk zijn. Het gaf een dubbel gevoel.

,,Ik weet het niet.’’ antwoordde ze echter. Dat was dus geen duidelijke ‘nee’.

,,Ik dacht dat we eerst aan ons zouden werken?’’ begon ik toen maar, lief bedoeld, omdat ik het liever niet over Manon had. Ze knikte.

,,Maar het is wel iets om rekening mee te houden.’’ zei ze eerlijk, en zo wist ik stiekem wel hoe zij er in stond. Moest ik het dan blijven ontkennen? Ik gniffelde er om.

,,Pff, ja, okay. Als ik de kans krijg om samen met Manon te zijn, dan pak ik die kans.’’ zei ik toen maar uit het niets. ,,Ik vind het een leuke meid. Ze kan heel lief zijn en natuurlijk vind ik haar erg mooi. Hoeft niet perse iets seksueels te zijn. Maar als ik ons voorstel, met z’n drieën, is het dat vaak wel.’’ lulde ik in een keer door. En zo beantwoordde ik toch maar haar eerdere vraag. Ze hoorde het aan, werd er toch even stil van, en peinzend keek ze naar me op. ,,Ik ben ook maar een man.’’ gaf ik haar als slap excuus.

Daar kon ze wel om lachen. Gelukkig. Ik was zo bang dat we het alweer aan het verpesten waren. Net als ik, kon Tessa enorm aan het denken gaan, en dan weet je nooit wat er gebeurt… Maar ze hield zich goed staande.

,,Ja, dat ben je zeker.’’ speelde ze me zelfs fluisterend toe. ,,Maar ik ben geen vrouw.’’ voegde ze er ook aan toe, en keek me toch wat kil aan.

,,Ik weet toch heel zeker dat je een vrouw bent, hoor, schat.’’ lachte ik haar maar tegemoet. Maar dat bedoelde ze natuurlijk niet. Ze werd wat serieuzer.

,,Ik kan niet eens een echte man als jij laten komen… je verdient wel beter.’’ Ze kon ook overdrijven natuurlijk. Maar het verzetje van vanochtend had toch nog z’n weerslag gekend. Jammer.

,,Het was jij die me liet komen.’’ zei ik haar snel. ,,Als jij er niet zo mooi en sexy uitzag, en ik je niet zo mocht betasten en hoe lekker je wel niet zoende… Kom er bijna weer spontaan van klaar.’’ probeerde ik haar op te beuren. Maar ik kon ook overdrijven. Dat zag ik in haar ogen, al waardeerde ze de goed bedoelde geste ook nu weer. Ze zuchtte en keek bedachtzaam naar haar handen op haar schoot.

We zaten eigenlijk wat tv te kijken op de bank. Zonde van de tijd. Praten was fijn, maar hadden ook andere dingen kunnen doen. Maar ik begreep dat ze nog altijd tegen Manon opkeek, met name in seksueel opzicht, ondanks haar vele overige gebreken. Manon was zeer zeker vrouwelijk. En daar was Manon zichzelf ook flink van bewust. Tessa nog meer. Maar Tessa leek zich niet te realiseren dat haar nieuwe sport outfit, als voorbeeld, en de manier waarop ze me dat kwam laten zien, toch echt iets vrouwelijks was, al was het in al haar onzekerheid. Ook die onzekerheid maakte haar vrouwelijk. Ze durfde zich kwetsbaar op te stellen. En als ‘’man’’ kon ik daar enorm van genieten. Van haar dus. Niet van die ander. Die hadden we vanochtend niet nodig. En het was voor mij nog maar de vraag in hoeverre Manon ook echt verder was op het seksuele gebied dan Tessa. Ik had het voornamelijk van horen zeggen, en wat ik wel met haar had meegemaakt waren misschien niet meer dan plagerijtjes geweest. Ik deel overigens dat beeld wel. Ook ik zag Manon als een meid die veel meer op haar gemak was met haar seksualiteit. Al vergeet ik dan wel dat zij toch ook een probleempje had op dit gebied. Iets met niet naakt kunnen zijn? Zoiets? Misschien zei dat wel alles, en was Manon dus helemaal niet dat meisje voor Tessa om tegen op te kijken. Manon wist dat gewoon heel goed te camoufleren met een lekkere outfit, een dronkenbui of een zwoele blik. Misschien komt Tessa daar nog een keer achter. Dat was toch ook het punt geweest, op een gegeven moment, dat we juist alle drie ons eigen probleem hadden, en we daar wat mee moesten doen.

,,Wil je me pijpen?’’ Ze keek gek op. Ik deed alsof er niets aan de hand was. Maar ze werd er volledig door overrompeld.

,,Nu?!’’ vroeg ze dan ook serieus. ,,Ja, wil wel, maar…’’ Ik suste haar al.

,,Nee, niet nu.’’ zei ik haar snel. ,,Ik weet dat je dat niet wilt. Wel lief dat je het nog bijna zou doen...’’ Ze snapte er niets van. ,,Ik haatte het toen. Dat je het wel deed terwijl je het overduidelijk niet wilde.’’ begon ik uit te leggen. ,,En ik haatte mezelf dat ik het je steeds weer vroeg. Het is maar pijpen.’’ probeerde ik een punt te maken, maar kwam toch wat fanatiek over. ,,Had ik je dat toen maar gezegd.’’ kwam ik veel te laat mee.

,,Voor wat, hoort wat.’’ zei ze zachtjes, en ze glimlachte er ingetogen bij. Lief. ,,En ik kan niet seks met je hebben.’’ sputterde ze moeizaam door. ,,Dus dan maar iets anders…’’ al was het daar ook nooit van gekomen.

,,Natuurlijk wel.’’ zei ik haar droog. Ik dacht door niet te doen alsof het allemaal zo zwaarmoedig was, de spanning er wat af te halen. Gewoon iets nieuws aan het proberen… Het was een gok. Ik wist wel wat ze had meegemaakt, maar niet wat ze had doorgemaakt.

,,Je snapt het niet.’’ zei ze dan ook zachtjes. Ze werd er toch weer wat moedeloos van.

,,Ik wil er gewoon niet meer aan denken.’’ reageerde ik haar wat serieuzer, en klonk wellicht wat achteloos. Maar zo bedoelde ik het niet. Even keek ze op. ,,Als je er teveel aan denkt, zit het je van te voren al tegen.’’ dacht ik te begrijpen. Zo werkte het bij mij ook, namelijk. Als ik haar voorheen vroeg om me toch te pijpen, bijvoorbeeld, dan speelde dat al zo lang in m’n hoofd, dat ik bleef twijfelen en het vervolgens ook min of meer verplicht vroeg. Weg was de spanning. De goede vorm van spanning. Ik snapte wel dat bij Tessa juist de spanning weg moest; negatieve spanning, angst.

,,Het moet gewoon weer een keertje gebeuren. In het moment. Dan is alles anders. En gebeurt het niet, dan niet. Het maakt me echt niet uit.’’ probeerde ik haar over te halen. ,,Zoals vanochtend… dat was heerlijk. Vond jij toch ook, ondanks je m’n kwakje van je af moest spoelen?’’ Samen grinnikten we hier toch nog om. ‘’En daarna in de douche? Hoe fijn was dat? Weet je, als we in zo’n bui het zouden proberen, is het wellicht heel anders.’’ meende ik. Ze zei het niet, maar misschien vond ze wel dat ik gelijk had ergens. Zoiets bespeurde ik in haar blik. En ze had het ook wel leuk gevonden dat ik zo brutaal was geweest. Ook nu nog. Waarom zou het alleen haar probleem zijn en haar schuld, als ik er van begin af aan niet goed mee om ben gegaan? Had ik me dat maar eerder gerealiseerd.

,,Misschien…’’ bracht ze alleen vertwijfeld uit. Ze hoefde geen Manon te zijn. Absoluut niet.

,,Weet je, je bent ook nog hartstikke jong.’’ ging ik er nog een keer voor. ,,Wat niet is, kan nog worden… komen bedoel ik. Of ‘komen’…’’ Een inkoppertje. Ze luisterde weer naar me, na even bedachtzaam naar haar handen gekeken te hebben die nog onrustig op haar schoot lagen. Kon je ook bewondering voor opbrengen; dat ze nog naar me wilde luisteren... ,,Stel, wij blijven bij elkaar. Voor de rest van ons leven.’’ begon ik in de hoop haar niet af te schrikken met verre toekomstplannen. ,,Dan worden we misschien wel honderd. Je bent nu pas twintig. Dan hebben we nog tachtig jaar de tijd.’’ Ze kon er om lachen. Gelukkig maar.

,,Is ook zo… 73 jaar eigenlijk.’’ gaf ze ook minimaal toe, met een vleugje humor, doelende op mijn al behaalde leeftijd. ,,Kan je zolang wachten dan?’’ vroeg ze me wel gelijk.

,,Waarop? Je maakt me nu al gelukkig. Dat heb ik je al zo vaak gezegd.’’ lachte ik haar tegemoet. Er moest toch een moment komen dat ze dat weer ging geloven… Werd er haast zelf moedeloos van. ,,Joh, als het aan mij lag, dan gooide ik je over m’n schouder en nam ik je mee naar boven en ging ik er gewoon voor. Als holbewoners.’’ grapte ik, maar vertelde het ook vanuit een kern van waarheid. Het hoefde toch niet zo moeilijk te zijn? Zover zou het niet komen

Deze avond sliepen we wel gescheiden. Dat had niets met ons te maken. Tessa was echt verrot. Van alles. En ik moest er dan toch weer om de twee uur uit, en zo kon zij beter in mijn kamer slapen. Dat was niet erg of vervelend. Voordat ik ging slapen, telde ik er eentje meer dan vanmiddag. Zo kon het ook gaan. Nog even en het was voorbij. ergens vond ik wel lekker als ze zouden opschieten. Ik had nog een week te gaan hier, en dan kon ik ook weer m’n ritme oppakken voordat ik straks weer aan de bakkerij moest.

Ik sliep niet gelijk, en kon soms ook de hele nacht opblijven. Zolang ik het maar de volgende dag wist in te halen. Nu piekerde ik ook. Toch zat het me niet helemaal lekker. Niet dat ze niet naast me lag, maar dat ze weer was begonnen over Manon. Want dan begon ik ook aan Manon te denken. Wat was het raar dat Manon hier die keer naartoe gekomen was, en hoe bijzonder ook. En toch…

Ik bekeek haar profielfoto. Was meteen weer verliefd. Wat een schoonheid. Ik bekeek die van Tessa ook. Nog mooier, als dat al mogelijk was. Maar het was de foto van Juul die me het langst bijbleef. Die wilde ik ook weer even zien. Zoenend met haar vriendje… Fuck. Dat deed toch zeer. Die waren zo te zien weer bij elkaar en de hele wereld mocht het weten. Wat was mijn rol geweest in hun hereniging? En had ik het anders kunnen spelen, voor een andere uitkomst? Moest ik dat wel willen? Bleek Juul voor mij te zijn, wat Manon voor Tessa was? Of was het gewoon laat, kon ik niet meer helder denken, en verzon ik maar wat omdat ik liever wilde slapen? Waarschijnlijk dat laatste.

De rest van de nacht was het rustig geweest. Ik was na zes uur nog in slaap gevallen, en werd gewekt door Tessa die me leek te waarschuwen voor de tijd, en op weg leek te zijn om weer een stukje te gaan joggen. Maar ze was al geweest.

,,Dat is weer lekker wakker worden.’’ lachte ik haar toe, denkende aan al die ochtenden dat ik naast haar mocht wakker worden. Ze glimlachte breed en kleurde licht toen mijn ogen haar ook even uitgebreid bekeken. ,,Wat ben je toch een lekkerwijf.’’ smulde ik haar ook nog even toe.

,,Je moet eruit. Er zijn er al een paar bezig.’’ fluisterde ze gehaast, maar met speelse ogen die de complimenten nog duidelijk waardeerden. Dus stak ik m’n hand uit zodat ze me overeind kon helpen. Maar dat ging natuurlijk niet gebeuren. Met een korte gil viel ze voorover en trok ik haar, vanzelfsprekend, naast me en zoende ik haar fel op de mond. Ik draaide me snel over haar heen en klemde haar goed in m’n amen om haar daarna verwonderd en verliefd aan te kijken. Vrolijk keek ze terug en zag ik de liefde in haar ogen die ik herkende van de tijd toen we dit misschien wel voor het eerst deden.

,,Lekkerding…’’ bromde ik haar nog een keer toe en zoende haar nu wat rustiger en wachtte tot ze terug zoende zodat we langzaam konden over gaan op het heerlijke getong wat zou volgen. En lekker was het weer. Voor niets zitten piekeren.

Ze zei me snel te willen douchen. Ik vroeg haar haar tijd te nemen en te wachten totdat ik me bij haar zou voegen. Zomaar in een vlaag van brutaliteit die ze niet verwachtte. Het ging zeker niet vanzelf, maar Tessa maakte het me niet moeilijk om zelf wat proactiever te acteren. Of was het Manon die mij hiertoe aanzette, indirect. Was ik maar wat meer als Jack. Want dat wilde ze. Manon dan. Maar Tessa vond het ook niet erg. Niet dat ik meer als Jack was, als ik dat al was, maar dat ik me wat meer uitsprak en niet meer zo afwachtte. Fuck, straks moest ik Manon gelijk geven, en had ze me zowaar, bedoeld of onbedoeld, zinnig advies gegeven. Of deed ik haar dan te kort?

Ik zette Manon snel uit m’n hoofd. Ik had nog een kans om Tessa te laten zien hoe geweldig het kon zijn als gewoon samen er het beste van zouden maken. Natuurlijk twijfelde ze, en was het niet zo spontaan als de dag ervoor. Des al niet te min liet ze me met spannende ogen achter en kwam ik niet heel veel later achter haar aan. Ik nam m’n tijd. En zij ook. Ik sloop naar boven, kleedde me uit op m’n kamer, en poedeltje naakt duwde ik voorzichtig de deur open van de badkamer. Deze badkamer was groter dan onze keuken in Amsterdam. Mijn ouders hadden het wel goed voor elkaar. En als ik m’n kaarten juist uitspeelde, ik nu ook.

Het glas was beslagen en daarachter bevond zich het wonderlijke lichaam van Tessa, slechts te zien in contouren. Ze neuriede heel zachtjes en nietsvermoedend liet ze zich besluipen. Gemeen, als dat ik was, klopte ik dan vrij hard op het glas en hoorbaar schrok ze. Daarop trok ik de glazendeur snel open en schrok ze nog een keer. Haar handen hield ze schamend voor haar lichaam, en pas toen ze door had dat ik het was, kon ze er om lachen. Flauw begon ze water naar me te hozen en deed ze alsof ze boos was.

,,Gemenerik.’’ werd ik nog genoemd. Ik bleef even buiten de douche staan. De warmte van de damp kwam me tegemoet en te midden daarvan stond ze verlegen op me te wachten. Ze had haar lange blonde haren opgestoken in een hoog staartje. Ze toonde me haar zij, toch niet helemaal op haar gemak, maar keek me ondertussen ook met een verwachtingsvolle glimlach aan.

,,Wat een lijf.’’ hijgde ik haar toe. Ik was naakt, en behoorlijk opgewonden. Toch hadden haar ogen zich even op mijn hardheid laten vallen, en wellicht vond ze het nu wel aantrekkelijker, nu we er anders mee omgingen. Het was in ieder geval duidelijk waar het om draaide. Ik stapte bij haar onder de douche, sloot de deur achter me en vroeg haar hardop af waarom we dit thuis nooit hadden gedaan. Ze benoemde het als iets wat vanaf nu wel gedaan kon worden. Ik keek er al naar uit.

Ik trok haar zachtjes tegen me aan en kuste haar op de mond. Ik voelde haar spanning. Had ik hoge verwachtingen gecreëerd, zonder dat dat mijn bedoeling was? Het zou kunnen. Maar ik legde m’n handen op haar slanke heupen, hield haar tegen me aan, en bleef haar gewoon kussen. Zoenend moest ze zich wel overgeven, en na verloop van tijd, legde ze haar armen over m’n schouders en zoende ze gewillig terug. Lekker. Lekker zoenen met Tessa onder de douche. Mijn handen wreven over haar heupen heen en naar haar rug en schouders. Elk centimeter was een genot om aan te raken. Ze was behoorlijk fit. En helemaal niet eng mager, of gespierd, maar gewoon mooi. Eerder zacht dan hard, maar wel slank. Perfect.

Ik kuste haar wangen en haar oor. Haar kin en haar hals. We konden voor een herhaling gaan. Er was iets wat mij enorm opwond aan het onderdanig zijn. Maar puur omdat ze er zelf nooit om zou vragen. Zij had niet een lijdend karakter. Wat ik bedoel te zeggen, is dat ik het heerlijk vond om voor haar door de knieën te gaan. Alweer. Dat heb ik altijd al fijn gevonden. Ik voelde me thuis tussen haar benen en met handen en mond en tong was ik ook altijd welkom. Eigenlijk was ik helemaal niet onderdanig als het hier op aan kwam. Integendeel juist. Ik pakte wat ik wilde. of zo. En Tessa pakte helemaal niets. Ze onderging het. Omdat ze geen verzet kon bieden. Want zij wilde dit nog meer dan mij. Maar erom vragen deed ze nooit.

Haar zachte zwoele klankjes vulden de douchruimte. Ik keek omhoog langs haar hijgende lichaam. Het water maakte het makkelijk en moeilijk tegelijk. Het maakte haar lichaam makkelijker te betasten, ook met het likken vond ik het prettig. Maar ik keek zo graag omhoog naar haar reactie. Maar daar kwam het water vandaan. Ik sloot niet veel later maar m’n ogen omdat ik wel kon verzinnen hoe ze zou blijven reageren. Ik kon het voelen op m’n tong en in m’n handen die ik stevig op haar billen had gelegd. Ik haalde geen vingers tussen haar benen deze keer. Met mijn tong likte ik van onder naar boven, proefde ik haar geil, en eindigde ik als vanouds bij haar priemende klitje. Ik masseerde haar billen wel, maar gebruikte m’n handen vooral om haar tegen me aan te duwen. Het werd warm en ademen bleek ook nog een opgave te zijn. Meer voor haar dan voor mij. Ik zat nu meer onder haar dan gisteren en kon er veel beter bij. Het beviel haar dan ook beter, en sneller dan gisteren, vergreep ze zich aan m’n schouders, en schokte ze zich klaar tegen m’n gezicht. En toen volgde de ademnood. Het was ook lastig. Het zou niet vanzelf gaan. Maar dit had ik niet verwacht, al was het logisch. Naast haar gekreun vulde de ruimte zich ook met stoom van het warme water. Hijgend had ze daar gestaan, gesnakt naar adem, gesnakt naar haar orgasme. Het laatste had ze gekregen, waarna ze vrijwel direct naar de grond zakte. Ik kuste haar nog en dacht dat ze daarom zo laag kwam. Lekker knuffelen en zoenen na de daad. Maar ze liet al snel merken dat ze zich niet goed voelde. Ze drukte me bijna achterover om de deur te openen, en struikelde vervolgens over me heen de douche uit. Paniek was er niet. Ze lachte er zelfs om. Het was ook komisch, zelfs ironisch. Snel pakte ze een handdoek en nam ze plaats op de rieten wasmand. Hijgend en puffend, en natuurlijk verontschuldigend.

,,Ik kan ook niets…’’ jammerde ze dan, al deed ze het met een glimlach.

Lastig. Ik stapte de douche uit, zag haar inderdaad wat wit weggetrokken zitten, maar kon me er ook niet van ontdoen dat ik haar nog steeds lekker vond. Ze was wit, maar met rood op de wangen. Dat was nog van haar hoogtepuntje. En haar ogen keken me ook dromerig aan. Los van dat laatste, was het een geslaagde poging. Maar het einde kwam wel erg vroeg. Ik ging tegenover haar zitten op de badrand, waar ze me erop wees dat ik nog rechtop stond. En er bij zei het weer niet zelf af te kunnen maken. Maar het klonk niet zo zielig als je misschien zou verwachten. Het was eerder een grap. Dit hele moment. Ik moest er ook om lachen. Zoals ze er bij zat. Het had wel iets komisch, het had wel iets ironisch... goed geprobeerd, maar helaas.

Ze kwam het wel goedmaken. Of was het chantage? Aan het einde van de ochtend, terwijl ik helemaal achterin het veld bezig was met een beetje doelloos rommelen, kwam ze me opzoeken. De weilanden waren gescheiden van elkaar doormiddel van houtwallen en kleine stukjes stuikgewas met wat bomen. We waren weer alleen. Ze had een overal aangetrokken. Waar ze die gevonden had, wist ik niet. Het stond haar goed. Het was koud, maar ze had hem toch een stukje opengelaten. Dat was wel sexy. En met een brede glimlach kwam ze me dan tegemoet gelopen en nam ze me zonder pardon zomaar op de bek en ontvoerde ze me naar achter een boompje zodat we uit zicht waren voor de verrekijkers. Daar duwde ze haar tong in m’n mond, liet ik me compleet overrompelen, en voelde ik zelfs kort haar hand op m’n kruis en wreef ze een paar keer over de te voelen paal achter de stof.

,,Sorry, kan ik je ergens mee helpen?’’ sputterde ik vervolgens droog en acteerde ik alsof ik haar niet kende. Een welbekend grapje van ons; Soms even doen alsof je de ander niet zou kennen. Zeker leuk op dit soort momenten. Voor ons dan…

,,Je weet dat ik straks opgehaald wordt, he?’’ vroeg ze me daarna. Toen voelde ik al aan dat dit niet zo zeer een goedmakertje was. ,,Vind je het goed als ze blijven eten? Je hebt ze ook al een tijdje niet gezien.’’ En dan keek ze me zo poeslief aan, en vroeg ik me af waarom ze dit niet vaker gebruikte. Ik had er nooit een geheim van gemaakt niet zo op familie gesteld te zijn, ook niet op de hare. Dat wist ik altijd over te brengen, zonder beledigend over te komen. En daarom moest ze het me zo vragen, al zou ik het nooit weigeren. Haar ouders en haar zusje zouden haar komen ophalen en bleven dus eten. Geen probleem… al kortte dat onze alleen-tijd wel behoorlijk in. Dus nam ik het heft weer snel in handen.

,,Maar tot die tijd ben je nog even van mij.’’ en ik draaide haar om en wierp me op haar en kuste haar nog voordat ze me ook nog maar kon bedanken.

,,Niet hier, joh.’’ zei ze, maar niet echt overtuigend, toen ik mijn handen onder haar overal kreeg en een hand al bezig liet zijn met een van haar borsten. Mij stoppen deed ze niet. Wel toen ik onder haar shirtje wilde gaan. Ik had namelijk erg koude handen… Ik was ook te gehaast op zoek naar de intimiteit. Er bestond ook zoiets als te proactief. Ze wilde er verder ook echt niet aan. Hoe anders zou het zijn met Manon, dacht ik meteen. Een gedachte waar ik van schrok. Met z’n drieën zouden we makkelijk elkaars behoeftes kunnen voorzien, durfde ik nog verder te denken. Ik was blij dat ik m’n mond nog wist te houden. Het kwam door het chagrijn wat zich onmiddellijk ontwikkelde. Het was een schaduwkant van Tessa die ik kort te zien had gekregen die daarvoor zorgde. Als ik het wilde, ho maar, en als zij wat nodig had, greep ze wel even naar m’n lul. Iets wat ze niet vaak deed, hoor, maar het kwam toch zuur over. En het had ook helemaal niet nodig geweest. Het veroorzaakte zo’n moment dat ik zelf even het geloof weer verloor. Jammer. Balen. Onnodig. Irritant.

Het was ook Tessa-onwaardig. Wat als ik niet had toegegeven? Zou ze dan verder zijn gegaan? Nee. Dat wist ik zeker. Ze wist ook wel dat ik het niet zou weigeren. Zo’n eikel was ik ook weer niet. Natuurlijk was haar familie welkom. Alleen maar omdat ik niet zo gesteld was op familieaangelegenheden, wilde nog niet zeggen dat ik het Tessa niet gunde, die regelmatig aan had gegeven haar familie te missen toen ze nog bij mij in de stad woonde. Een van de problemen van die tijd... Tessa had dit niet nodig en het stond haar ook niet goed. Het gaf niets dat zij niet zo seksueel aanwezig was. Liever niet zelfs. En terwijl ze lief aanbood me hier te komen helpen, zei ik haar liever alleen te wezen voor een halfuurtje. Wat niet waar was. Maar zo’n moment kon iets negatiefs in me teweeg brengen, wat ik even moest verwerken. En wel alleen. Anders ging ik onaardig tegen haar doen. En dat wilde ik al helemaal niet. Zoiets, als even naar m’n kruis grijpen, heeft ze misschien twee keer eerder gedaan om haar zin te krijgen. Dat ze al dacht dat ik haar haar zin niet wilde geven, vond ik al erg. Het was misschien wel even goed om zo met beide benen op de grond gezet te worden. Want er was nog veel werk aan de winkel en ik moest niet denken dat onze relatie gelijk weer goed was na twee vlugge befbeurtjes. Daarnaast kon ik me ook niet van de gedachten onttrekken dat ze het juist nu deed om mij een beetje tegemoet te komen, lief als dat ze was. Dat ze toch nog vond dat ze wat spontaner moest wezen op dit gebied. Wat meer als die ander zijn… Het leidde gewoon tot wat misplaatste irritatie, en in plaats van het haar gewoon uit te leggen, stuurde ik haar weg. Dat hielp vast… Niet dat ik het haar ter plekken kon uitleggen, maar toch.