Toen ik laatst op een pornosite zat, klikte ik per ongeluk op één van de vele advertenties. Normaal gezien had ik onmiddellijk weggeklikt, maar iets trok hier toch mijn aandacht. Er stond een foto bij van een stijve penis, en ernaast een foto van hetzelfde orgaan dat met photoshop was bewerkt tot het wel twee keer zo groot was. Het was een advertentie van een soort wondermiddeltje: “één pil die je penis tot drie keer zo lang maakt”. En het typische “dokters haten dit” berichtje erbij.

Door mijn naam en e-mailadres te geven, zou er contact met me worden opgenomen zodra er een plaats beschikbaar was. Omdat dat niet al te veel persoonlijke gegevens waren, besloot ik het toch eens voor de grap in te vullen (hey, ik had een geile bui). Uiteraard gaf ik een e-mailadres op dat ik gebruikte voor alles waar ik spam door zou krijgen, zoals deze aanmelding.

Vreemd genoeg kwam er helemaal geen spam in mijn mailbox. Het was pas na een weekje dat ik een mail ontving met de titel ‘aanmelding: penisverlenging in een pil’. Blijkbaar moest ik eerst een formuliertje invullen waar enkele standaardvragen in stonden (leeftijd, woonplaats,…). Omdat ik nu eenmaal vaak in een geile en zotte bui ben heb ik ook dat formulier ingevuld en doorgestuurd.

Nog een aantal dagen later rinkelde plots de telefoon. Aan de andere kant klonk een warme, haast zwoele vrouwenstem: “goedemiddag, spreek ik met mijnheer Vermeulen?” Dat bevestigde ik. “mooi zo, u heeft ons enkele dagen geleden gecontacteerd in verband met versie 15 van ons Project of Enlargement by the Nonocompany. Of de afkorting PEN-15. Wij hebben uw formulieren bekeken en u bent geselecteerd voor een uitnodiging bij ons bedrijf.”

“Geselecteerd? Moet ik proefkonijn komen spelen ofzo?” vroeg ik bezorgd. Maar ze antwoorde geruststellend: “nee hoor, wij gebruiken alleen methodes die al uitvoerig getest zijn. Je krijgt zelfs garantiebewijzen en dergelijke. Ik zal even uitleggen hoe het in zijn werk zal gaan als u beslist om door te zetten. Eerst zal je naar het adres moeten gaan dat ik u zo meteen zal geven. In die privékliniek zal u dan een afspraak hebben met dokter Adriaens. Deze zal enkele kleine fysieke testjes uitvoeren om daarna over te gaan op de behandeling. Die behandeling duurt normaal gesproken 24 uur, je zal een nachtje in een eenpersoonskamer mogen blijven.” “En ik neem aan dat jullie willen dat ik op voorhand betaal?” vroeg ik, nog steeds sceptisch. “De betaling moet pas na de behandeling gebeuren, zodat je het resultaat voor jezelf kan bekijken. Als je jezelf binnen de maand bedenkt, kunnen we de behandeling gratis ongedaan maken met een niet-tevreden-geld-teruggarantie inbegrepen.”

Nog steeds een beetje sceptisch stond ik twee weken later op de stoep van een privékliniek. Het zag er niet eens uit als een ziekenhuis: een groot gebouw uit rode baksteen, duidelijk zeer oud. Het zou een oude middelbare school kunnen zijn geweest, als er geen bordje “privékliniek” zou hangen. Nadat de stijlvol geklede dame aan het onthaal me naar een kantoortje had begeleid met het bordje ‘Dr. Adriaens, hoofd PEN-15’ zat ik hier even op een stoeltje te wachten.

De dokter kwam juist binnen toen ik me begon te vervelen. Het was een man, ongeveer in de vijftig jaar met zwarte haren die toch al aardig grijs begonnen te worden. Hij schudde me de hand en we stelden ons aan elkaar voor. “Goed, dus u had graag een penisverlenging gehad?” vroeg hij alsof hij het over het weer had. “Wel, ja. Altijd welkom.” Zei ik nonchalant en een beetje cynisch. “Goed, ik ga even een vragenlijstje overlopen, daarna beginnen we aan enkele kleine testjes en metingen. Als alles goed is kunnen we daarna meteen aan de behandeling beginnen.”

En zo stelde Dr. Adriaens de eerste vraag “bent u seksueel actief?” het eerlijke antwoord was een nee. Ik had niet genoeg zelfvertrouwen voor een onenightstand en niet het karakter waar iedere vrouw een relatie mee wilde. “masturbeert u frequent?” het antwoord was net als bij elke man (en waarschijnlijk ook bij elke vrouw) een volmondig ja. De dokter reageerde met “mooi, na deze behandeling heeft de penis nog wat nazorg nodig in de vorm van massage. Masturberen is meer dan genoeg. Hoewel we voor de zekerheid nog iemand langs sturen in de eerste week.” Ik probeerde me even voor te stellen hoe een verpleegster aan huis mij zou komen aftrekken. Eerlijk gezegd geloofde ik niet dat dat soort pornoscenario’s in het echt zouden kunnen gebeuren. Laat staan bij iemand als mij.

“Bent u ooit al eens seksueel actief geweest met een persoon van hetzelfde geslacht?” Het antwoord was nee. “Heeft u ooit eens anale stimulatie geprobeerd bij jezelf?” Ook hier was het antwoord nee, en ik vroeg me af hoe dat in godsnaam van toepassing kon zijn.

“Dan mag u nu eens recht staan en de broek laten zakken” zei de dokter. Ik deed wat me gevraagd werd en trok mijn jeansbroek naar beneden terwijl Dr. Adriaens plastic handschoenen aantrok. Hij nam een lintmeter en mat de lengte van mijn geslacht (14cm), de dikte (geen flauw idee) en de hoogte van de vloer tot mijn testikels. “Voor de laatste test mag u even omdraaien en buigen.” Ik keek hem vragend aan, maar hij leek het te menen. Zo stond ik enkele tellen later met mijn kontgaatje naar de dokter. Alsof het niet vreemd genoeg was trok hij mijn billen uit elkaar waarna hij, eerder tegen zichzelf dan tegen mij zei: “oke, dat moet wel lukken.” Zonder me verder aan te raken zei hij dat ik me weer mocht omdraaien waarop hij me terug aankeek: “Je mag de documenten hier op mijn bureau eens nalezen en bij akkoord mag je tekenen. Als je dat gedaan hebt mag je jezelf helemaal uitkleden en hier wachten. De verpleging en enkele artsen zullen dan de behandeling hier starten. Ze zullen je een pilletje geven en nog geen 24 uur later zal je een grootte hebben van…” hij controleerde iets op zijn notities “…26cm.” Hij gaf me een hand en liet me alleen achter.

Een beetje in de war bleef ik wachten in het kamertje. Zoals je wel zou kunnen raden had ik tot op dit moment niet echt een idee of dit allemaal een grap was en er ergens een verborgen camera stond. Een lul van 26cm, dacht ik, dat kan toch helemaal niet? Na de papieren voor de behandeling ingevuld te hebben en mijn kleren netjes op een stoeltje gelegd te hebben, kwam er al een groep verpleegsters binnen.

Het was even heel confronterend om naakt in een kamer te staan waar plots een stuk over zeven volwassen vrouwen stonden. Een tweetal was al oud en zouden bijna op pensioen kunnen, enkelen zagen er uit als lelijke seutjes, maar ééntje trok mijn aandacht. Ze zal rond de dertig geweest zijn, met ferme achteruitstekende billen en vooruitstekende tieten. De gespierde benen zaten strak in een huidkleurige panty en werden door een koppel hoge hakken ondersteund. Ergens hoopte ik dat zij niet aan mijn penis zou komen omdat ik anders een stijve zou krijgen, en langs de andere kant… waarom niet?

Nadat zij de formulieren hadden nagekeken, geboden ze mij op een vreemde stoel die me nog niet eerder was opgevallen. Het leek op een massagebank, met zo een gat aan het einde om nog te kunnen ademhalen als je op je buik ligt. Aan deze bank leek de achterkant verlaagd, zodat als je erop zou willen liggen, je benen lager zouden liggen dan de rest van je lichaam. Je borst lag dus horizontaal, je bovenbenen verticaal en je onderbenen terug horizontaal. Een beetje zoals een vrouw als ze klaar ligt voor doggystyle, dacht ik nog. Maar dan zonder op je handen te moeten leunen.

Eerst moest ik op mijn knieën gaan zitten op het lage gedeelte. Mijn geslachtsorgaan hing in een groot gat dat daar blijkbaar voor diende. Misschien maar beter zo dan dat ik mijn ballen zou pletten, dacht ik. Hierna mocht ik mijn bovenlichaam laten rusten op het bovenste deel van het toestel en mijn gezicht lag heel comfortabel in een gat in de bank, maar ik besloot om eerst nog maar op te kijken, om te zien wat de verpleegsters aan het doen waren.

Ik zag de sexy vrouw doorheen enkele papieren lezen, toen ik schrok van iets heel koud in mijn bilspleet. De vrouw naar wie ik net nog stond te gapen zei dat het beter was als ik mijn hoofd op het gat legde en de rest maar liet gebeuren. De pil zal snel worden ingebracht.

“Ingebracht?!” riep ik verbaasd “Ja. De procedure is eigenlijk heel eenvoudig: één pilletje rectaal inbrengen en na een dag heb je een vergrootte…” Ik probeerde op te staan maar merkte dat enkele riemen (die ik eerst niet eens had gevoeld) mij stevig in deze hulpeloze positie hielden. Hoeveel ik ook tegenstribbelde, de verpleegsters zetten door. “we hebben je al een verdovend glijmiddel gegeven hoor” probeerde een oudere verpleegster me gerust te stellen terwijl één van haar collega’s mij even met een vinger penetreerde. Ik zag iemand met een pil ter grootte van een kleine brillendoos naar achter stappen, mijn geprotesteer werd genegeerd (ik had tenslotte getekend zeiden ze).

Ik probeerde mijn kringspier op te spannen zodat er niets naar binnen kon, maar het glijmiddel deed zijn werk. Mijn aars werd helemaal open gerekt door de enorme pil. Na wat wel vijf minuten van pijnlijk duwen moet zijn geweest, floepte de hele pil er zonder pardon naar binnen. Mijn buik en zelfs mijn rug deed pijn, om over mijn kleine brandende anus nog maar niet te spreken. Daarom stelde de dokter dus al die vragen over anale seks. Met de pijn in mijn achterste nog op z’n hoogtepunt, werd het plots zwart voor mijn ogen.

Enkele constante biepgeluidjes, kenmerkend voor de hartmonitor in een ziekenhuis, waren het enige achtergrondgeluid dat ik met mijn ogen dicht kon horen. Toen ik ze zachtjes probeerde te openen, alsof ik uit een soort droom ontwaakte, zag ik dat ik in een ziekenhuisbed lag op een ziekenhuiskamer. Enkele draadjes verbonden mij met een hoop monitoren, terwijl een infuus aan de binnenkant van mijn elleboog bevestigd was. Dokter Adriaens stond naast het bed.

“Goedemorgen!” zei hij opgewekt “alles is volledig naar wens verlopen, en de resultaten zijn veelbelovend.” Omdat ik nog even moest bekomen wist ik eerst niet waar hij het over had. De dokter stond naast een magneetbord en hing een foto op. “Ik denk dat u ook wel tevreden zal zijn met het resultaat.” Ging hij verder toen ik naar de penis op de foto keek. Het was een penis die er net als die van de advertentie uit zag alsof hij met photoshop vergroot was. Omdat ik hem nog steeds vragend aankeek, wees de dokter naar een punt op mijn lakens. Toen ik onder mijn dekens keek, schrok ik me een hoedje: de penis op de foto was die van mij! Een dikke paardenlul zou je bijna zeggen, met een eikel zo groot als een pingpongbal.

“Ik heb nooit echt begrepen waarom er maar zo weinig interesse is in onze wonderpil, hij werkt zonder enige bijwerkingen. En we maken genoeg reclame… misschien willen de meeste mannen gewoon geen groter geslacht. In elk geval is er nog één kleine zaak die geregeld moet worden: een laatste test.” Nog steeds verwonderd over het succes van de behandeling kon ik bijna geen woord meer uitbrengen (ik was nu niet meer boos omdat de verpleging me die pil in mijn anus had gepropt). “Evelien?” riep de dokter naar iemand die buiten stond.

Een oudere, licht gerimpelde vrouw kwam met een klembord onder haar arm naar binnen. Net als de dokter droeg ze een witte jas en een naamkaartje. Achter haar kwam een groepje jongedames de kamer in hollen, ik gokte dat geen ervan jonger was dan 19, en geen ouder dan 25. Allemaal droegen ze een naamkaartje zoals het personeel, maar geen witte jassen. Zij droegen gewoon alledaagse kledij: een sweater en een joggingbroek, een kort kleedje met felroze panty’s, een jeansbroek en een topje,…

“Goedendag, ik ben Evelien en ik ben studentencoach. De meiden achter mij volgen allemaal een medische opleiding en komen de laatste stap van uw behandeling observeren.” Ze keek naar de meisjes en gebaarde naar de hoek van de kamer, waar ze allemaal snel heen schuifelden om uit de weg te gaan. Een paar keken geïnteresseerd maar vluchtig naar de foto op het magneetbord, ik voelde mijn wangen rood worden. Dokter Adriaens nam weer het woord: “Zoals jullie weten heeft een penis twee functies. De eerste is urineren, wat al getest is geweest, en de tweede is de voortplanting. Omdat de testikels niet beïnvloed zijn door de behandeling van deze patiënt, volstaat het voor deze test om de erectie en de zaadlozing te testen. Heeft één van jullie een idee hoe we dit kunnen aanpakken?”

De aspirant verpleegsters stonden schoorvoetend zwijgend op hun plaatsje in de kamer. Elk van hen verwachtte duidelijk dat één van hun medestudenten een antwoord zou geven. Het meisje met het korte kleedje en de felroze panty’s was de eerste die sprak: “Viagra?” zei ze zachtjes. Enkele andere meiden gniffelden en ik probeerde hen niet aan te kijken. “Uitstekend!” bevestigde Dr. Adriaensen “Een viagra oplossing kan inderdaad via infuus worden ingebracht” ging hij door terwijl hij een infuus naast mijn bed opendraaide. De kleine zak bevatte een heldere blauwe vloeistof die nu mijn aderen binnendruppelde. Gingen ze mij nu echt viagra toedienen voor een handvol schoolmeisjes?

“Viagra werkt echter alleen maar voor de erectie, maar zoals ik eerder zei moeten we hem tot zaadlozing brengen. Iemand een idee?” De meisjes die nu iets losser leken dan ervoor, gaven nu licht aarzelend antwoord: “een andere pil?” stelde iemand voor “meer viagra!” ging een andere. Toen iemand enthousiast “porno!” riep barstten de andere meiden in lachen uit.

“Eigenlijk” begon Evelien de studentencoach “eigenlijk bestaat er geen zaadlozingenpil of filmpje. Aanraking blijft de beste manier.” Ik voelde mijn gigantische penis harder worden door het infuus. “De viagra zet er druk op, maar uiteindelijk moet iemand wel de kraan open komen draaien. Dokter Adriaens?” Eerst was ik bang dat de dokter mij zou aanraken, maar hij liep van mijn bed weg en de deur uit. Enkele tellen laten kwam hij terug met een knappe vrouw, die net als de dokters een lange witte jas droeg. Onder die jas droeg ze witte stockings en hakken. Dr. Adriaens sloot de deur achter zich terwijl mijn piemel, door de knappe dame of door de viagra (of beiden) nu recht omhoog stond. De volle lengte leek me genoeg om een vrouw letterlijk mee dood te neuken. Of om een merrie te bezwangeren, of…

Voordat mijn lijstje metaforen af was, merkte ik iets vreemds aan de nieuwe dokter. Ze had overdreven veel make-up op. Niet dat dat erg was, maar dokters hadden dat normaal niet. Ze droeg ook een stethoscoop, wat normaal was, maar deze was felrood met een wit kruis op. Het type dat je enkel in een carnavalwinkel zou tegenkomen.

Ze trok haar witte doktersjas open en het zicht verbaasde me: haar witte stockings stopten vlak onder haar heupen. Deze werden door een paar witte, kanten jarretels omhoog gehouden. Verder droeg ze niets. Haar grote borsten (zeker een E-cup) en haar parmantige, kale poesje waren bloot. Net als ik hapten de vrouwelijke studentjes uit verbazing naar adem. De constante bieptoon die mijn hartslag aangaf versnelde en de studente met de roze panty’s grijnsde alsof ze de les leuker en leuker begon te vinden. Ook Dr. Adriaens grijnsde zelfvoldaan: “we huren gewoon iemand die de kraan komt opendraaien.”

De dokteres (die dus helemaal geen dokteres bleek te zijn) trok zwoel het laken van mijn lijf. Als ik dacht dat de toekomstige verpleegsters daarnet al schrokken toen zij naakt bleek te zijn, was dat niets vergeleken met de zuchten van verbazing die nu klonken. Of was het eerder verwondering? Verlangen? In elk geval stond driekwart van de dames met de mond open naar mijn 26cm lange lul te staren. Zelfvoldaan begreep ik dat het dan ook moeilijk was om er naast te kijken.

De stripper (of was het een prostituee?) keek verlekkerd naar het stuk vlees en nam het stevig met beide handen vast, mijn pik was zo dik dat haar duimen haar andere vingers niet eens konden raken. Terwijl ze daar zo stond, trok ze mijn voorhuid naar boven en snel weer naar beneden, ze bleef dit herhalen tot ik diep zuchtte. Plots sprong ze met me op het bed, zodat ze op mijn bovenbenen zat, ze bleef met twee handen aan mijn enorme paal trekken. Ik had het moeilijk om niet naar haar wiebelende tieten te kijken, en probeerde ergens anders op te focussen. Dr. Adriaens was niet zo interessant, dus keek ik in de richting van de meisjes. Zij stonden nog steeds gapend te staren, één iemand was haastig notities aan het maken, maar eentje deed iets vreemds. Het was de chick met de felroze panty en het korte kleedje. Haar grijns was omgekruld naar een eerder genietende uitdrukking, terwijl haar ogen niet van mijn pik kwamen. Haar kleedje zat lekker hoog, en haar hand zat ondeugend in haar panty. Ik kon alleen maar de panty ritmisch zien bewegen, maar ik wist precies wat ze aan het doen was, en dat wond me zodanig op dat ik mijn zaad al bijna voelde opborrelen.

“mevrouw Diede!” riep de studentenbeleidster met een stem waar verontwaardiging vanaf droop “als u er echt zo veel plezier aan beleeft, stel ik voor dat u mevrouw een beetje assisteert!” Diede keek eerst verlegen om zich heen, maar plots trok ze haar kleedje over haar hoofd uit en liet ze haar kleine tietjes aan iedereen zien. Met alleen een panty en haar schoenen aan kwam ze dichter, en zette ze mijn hand aan één van haar priemende tepels.

Ik voelde hoe mijn lul steeds harder werd, en hoe mijn ballen steeds meer gespannen stonden. De naakte hoer wist duidelijk wat ze deed. “Het ziet er naar uit dat Diedes aanpak goed werkt” observeerde Dr. Adriaens. De studentenbegeleidster knikte instemmend en richtte zich naar de studentes: “nou, als we met z’n allen eens iets zouden flashen, gaat het zeker sneller.” De groep meiden keek alsof hun begeleidster gek was geworden. Maar toen trok ze haar truitje naar beneden en bengelde er twee licht gerimpelde appeltietjes voor iedereens ogen.

Een studente maakte twijfelend haar riem los en deed de ritssluiting van haar broek naar beneden. Haar broek duwde ze tot net onder haar heupen, maar haar slip (wit met schattige rode hartjes) hield ze braaf aan. Ze keek me verlegen aan, maar ik werd weer afgeleid door een stevige ruk van de hoer die nog steeds op mijn benen zat. Een blonde leerling met krullend haar draaide zich om, waardoor ik dacht dat ze het allemaal niet meer kon aanzien, maar in plaats van weg te lopen trok ze haar lange rok helemaal omhoog. Ze boog voorover zodat de rok op haar rug bleef liggen, en met haar vrije handen trok ze het zwarte slipje naar beneden. Het zicht op haar ronde billen was adembenemend.

De andere studentes, onder druk gezet door hun begeleidster, flashten ook allemaal iets: eentje liet een blote tet zien, een andere liet heel haar balkon zien, terwijl nog iemand haar billen bijna tegen mijn gezicht kwam duwen. Iemand stond zelfs gewoon met een blote poes te spelen. Ik was in de zevende hemel en ik vond het ongelooflijk machtig om al die vrouwen zo te zien en te voelen. Toen ik er eindelijk bijna was, zag ik nog net de bult in de broek bij Dr. Adriaens, en een knipoog van de hoer die me aftrok. Een schreeuw van het orgasme verliet oorverdovend mijn lippen, een schreeuw van verbazing kwam van de studentes toen het wel leek alsof er meer dan een liter zaad uit mijn penis spoot. Nog net ving ik een glimp op van Diede en de hoer die helemaal bedekt waren met het goedje alsof ze erin gezwommen hadden, geen van de twee scheen het erg te vinden. En toen werd alles, weeral, zwart.

“Hij wordt wakker.” Zei een vrouwelijke stem. “Goed geslapen?” vroeg de stem van Dokter Adriaens. Ik zag nog net een verpleegster de kamer uit gaan toen ik mijn ogen opende. Ik stond alleen met dokter Adriaens, en de geur van schoonmaakmiddel verried dat de kamer schoongemaakt was na mijn spuitbeurt. “Alles was in orde, dus u mag direct vertrekken als u wilt, het flauwvallen gebeurt de eerste keer altijd, de volgende orgasmes mag dat normaal niet meer gebeuren.” Zei hij, waarop ik langzaam recht ging zitten en mijn spullen bij elkaar zocht. “Als u dit nog even wilt betalen?” zei hij, en hij duwde een envelop in mijn handen. In de envelop zat een factuur, met daarop een bedrag dat meer nullen had dan ik zojuist blote borsten had gezien. “Dit kan u niet menen!” riep ik uit. Heel de procedure had ik bekeken als een soort van practical joke, met het idee dat dit alles nooit echt kon zijn. Toen mijn penis echt zo groot was gebleken, had ik niet de tijd gehad om over de betaling te denken. “Dit kan ik nooit betalen!” bracht ik moeizaam uit. Dokter Adriaens grijnsde: “gelukkig bevat uw contract een speciaal afbetalingsplan”. En hij knipoogde onheilspellend.