Bij het opruimen van de zolder vinden de meeste mensen oude fotoboeken, meubels en allerlei spullen die ze eigenlijk al lang hadden moeten weggooien. Soms vinden ze echter voorwerpen van grote waarde: oude schilderijen of prachtige antieke lusters of zilveren juwelen. Soms vinden mensen zelfs dingen die de wereld voorgoed zouden kunnen veranderen…

Rosanne echter niet, zij bleef onder elke laag stof wel één of ander prul vinden waarvan ze geen idee had hoe het op haar zolder terecht was gekomen. Een gebogen fietswiel, een platte basketbal, een autostuur, een reep schimmel(ze dacht ergens chocolade te ruiken) en zo bleef de lijst maar doorgaan.

Sommige mensen zijn speciaal, zij hebben een gave, speciaal talent of enorme intelligentie. Rosanne had een stofallergie. Heel de tijd stond ze op haar zolder te hoesten en te proesten, het was zelfs zo erg dat één van haar buren een half uurtje geleden kwam aanbellen om te vragen of alles in orde was.

Net toen ze een vreemd koperen voorwerp vastgreep uit de kartonnen doos waar het (samen met tientallen andere voorwerpen) in zat, moest ze weer zo hard niezen dat ze het voorwerp uit haar handen liet vallen en het zo op de houten zoldervloer kletterde. Rosanne vloekte.

“Getverdamme” klonk een diepe stem opeens, waardoor Rosanne opkeek, schrok en nog eens niesde. Een figuur, wat het meest leek op een norse, lelijke, blauwe dwerg stond voor haar neus. Het schepsel droeg een blinkende gouden tulband en al even blinkende puntschoenen, een klein rood broekje was afgewerkt met zilveren knopen. Rosanne gilde van schrik en wou de zolder uit rennen, om beneden aan de trap in de hal op het tweede alleen maar hetzelfde wezen tegen het lijf te lopen. Ze kon geen kant meer uit.

“Je heb gelijk meissie” zei de dwerg. “hier is veel minder stof, misschien nies je me hier niet van mijn sokken, jakkie!” Rosanne merkte op dat de dwerg met walging naar haar keek. “Normaal gezien krijg je drie wensen van mij, maar hela! Je niest eerst op mijn lamp, dan gooi je de lamp op de grond, dan nies je op mij! Wazijn dat voor manieren seg!” zei hij met een stemmetje dat Rosanne op de zenuwen ging werken. “Drie wensen?” vroeg ze nieuwsgierig en hoopvol. “Ja drie wensen, die jij dus niet meer krijgt. Nou dan ga ik maar weer mijn lamp in, ajuus” “Wacht!” riep Rosanne vlug. “Dus jij bent zoals een geest in een lamp?” het schepsel keek scheef naar Rosanne en antwoorde “Zoals een geest inne lamp? Hoe kan ik nou zoals een geest inne lamp zen als ik een geest inne lampe benne?” Rosanne deed moeite om het taaltje van de geest te verstaan. “Geef me alstublieft nog een kans meneer de geest, het was heus niet met opzet.”

De geest keek naar Rosanne, nog steeds een beetje walgend, maar zijn gezichtsuitdrukking verbeterde en werd plots een grijns. “Nou, ik hebbe een idee!” riep hij enthousiast. “Ik zal drie wensen verfullen voor jou, als jij drie wensen verfult voor mij!”. Rosanne was uit het veld geslagen, “maar ik heb toch geen magische krachten?” Zei ze. De geest zuchtte geïrriteerd “Nou denk je dat ik dat niet wist, dom wicht? Dan zal ik wensen doen waar gij geen magie voor moet hebben. Goed zo?” Rosanne voelde zich bij bijna elk woord van de geest een beetje meer beledigd, maar drie magische wensen, tegenover drie niet-magische wensen en een paar beledigingen, dat was een meer dan faire deal.

Het eerste waar Rosanne aan kon denken was dat de geest de zolder terug netjes zou toveren, dan had ze geen werk meer en kon ze de rest van de dag lekker luieren voor de tv. Maar dat was stom: als je alles kon vragen, waarom dan voor één klusje in huis? Waarom niet gewoon ineens voor… “Ik wens een nieuw huis te hebben, voorzien van alle technische nieuwigheden en meubels zoals ik ze graag zou wensen. Ik wil ook dat het een beetje rustig gelegen is, met twee garages, een alarmsysteem en een fitnessruimte.” De geest keek haar een beetje wantrouwig aan, maar na een bevestigende knik van Rosanne rolde hij zijn ogen, knipte met zijn vingers en heel het huis begon rond het duo te tollen.

Toen het tollen gedaan was, zag Rosanne dat haar wens werkelijkheid was geworden: ze stonden nu in de hal van een luxueuze en moderne villa, met marmeren vloeren en beelden en zelfs enkele moderne en barokke schilderijen. De Ledverlichting was perfect en ook de temperatuur was perfect geregeld. “awel? Tevreden?” gromde de geest, maar Rosanne was al verliefd geworden op haar nieuwe huis. Uit de ramen kon ze heuvels en velden zien, een bos en ze dacht zelfs in de verte de zee te kunnen horen.

Een halfuurtje later zat Rosanne in haar comfortabele massagestoel in de woonkamer. Ze wou haar volgende twee wensen rustig uitdenken, hoewel de dwerg daar niet beter gehumeurd van werd. Hij zat mompelend aan een waterpijp te roken, duidelijk geïrriteerd. “Ik weet het!” zei Rosanne plots “ik wens dat ik rijk ben, en niet zomaar door geld op mijn rekening te toveren, maar ook door me aandelen te geven van grote bedrijven. Genoeg vermogen om nooit nog één dag in mijn leven te moeten gaan werken, en een rijkeluisleventje te kunnen leiden!” Zonder van zijn waterpijp los te komen knipte de dwerg weer met zijn vingers.

Met een hoop witte rook verscheen er plots een nieuw schilderij aan de muur in de woonkamer van het nieuwe huis. Toen Rosanne er naartoe stapte, trok ze aan het schilderij dat als een deurtje open zwierde. Erachter zat een dikke stalen kluis in de muur, met irisscanner. Toen ze de kluis opende, zag ze verschillende kaften en enveloppen liggen. In enkele lag gewoon cash geld, in de mappen zaten dan voornamelijk obligaties en aandelen. Achterin zag ze enkele goudstaven, en zelfs edelstenen. Aan de zijkanten hingen bankpasjes, netjes op een rij. Als ze goed telde had ze nu tien verschillende bankrekeningen, en God weet hoeveel de rest waard was.

Rosanne gilde van geluk en rende op de geest af (‘o nee..’) en knuffelde hem alsof het een pluchen beer was. “Lamelos! Zot wijf!” stamelde hij net voor hij besefte dat hij zich gewoon uit Rosannes greep kon teleporteren. “Weet ge de derde wens al?” Vroeg hij boos. Rosanne keek om zich heen en dacht dat ze alles al had: een perfect huis, dankzij het geld een fantastische toekomst,… Alleen had ze nog niemand om het mee te delen. Eerst dacht ze aan een echtgenoot of een vriendje. Maar snel vond ze het idee om haar perfecte leven te moeten delen een dom idee. Als ze nu eens gewoon een vriendje zou hebben voor lekkere seks? Of meerdere? Rosanne grinnikte en deed haar laatste wens met een giechelende lach: “ik wens dat ik aantrekkelijk ben. Ik wil dat elke man mij begeert en wilt en alles voor me doet… of met me doet” ze grinnikte terwijl ze een blos op haar wangen kreeg. Die verdween toen de lelijke geest haar extra lelijk aankeek en met zijn vingers knipte.

De joggingbroek en trui die ze aan had om haar oude zolder op te ruimen verdwenen als sneeuw voor de zon, even stond ze naakt voor de kleine geest, en op dat kleine moment groeide haar borsten met drie cupmaten. Haar buik werd strakker, haar billen werden groter, de benen langer en ze voelde van alles veranderen met haar gezicht. Haar haren werden langer en waren nu een tint tussen bruin en rood, de haren op en tussen haar benen verdwenen helemaal. Toen ze voor de spiegel stond, was haar lichaam het droomlichaam van elke vrouw. Strakke, sexy kleding omsloot haar lichaam: eerst jarretels met nylonkousen, een kanten slip en bijpassende bh. Ze zag er uit als het beste lingeriemodel dat ooit geleefd had. Dan kwam een zwierige rok die zodanig rond haar billen paste dat ze eruit zag alsof de rok voor haar gemaakt was. Een witte blouse en zwart leren jasje zorgde voor een zeer stoere maar sexy uiterlijk. Haar haren golfden feilloos over het leer alsof ze nooit iets anders gedaan hadden en haar make-up was nog nooit zo goed geweest. Één blik op Rosanne en elke man zou onmiddellijk een erectie krijgen, dat stond vast.

Rosanne was tevreden met haar drie wensen, ze zou vanaf vandaag een luxeleventje kunnen leiden. Ze zou dure auto’s kopen, stevige vrijpartijen beleven, verre reizen maken,… Dit had ze nooit kunnen bedenken toen ze deze ochtend aan haar zoldertje was begonnen. “ja ja daar is later nog tijd voor ze meissie” zei de geest toen Rosanne voor de derde keer ongelovig voelde hoe groot haar eerst kleine appeltietjes waren geworden. “Nu ist mijnen toer!” zei hij, en hij duwde het nieuwgevormde supermodel weg van de spiegel. De geest hobbelde naar de luxueuze massagestoel voor de open haard en ging er in zitten. “Wat krijgen we nu?” riep Rosanne streng. “Mijn drie wensen!” riep de geest verontwaardigd terug. En nog voor de vrouw iets kon zeggen, haalde hij een vreemde blauwe staaf uit zijn roodfluwelen pofbroek. Rosanne hapte naar adem van verbazing terwijl de geest nonchalant “Mijn eerste wens is een pijpbeurt van ’t geilste wicht op aarde” riep, en hij wees haar uitdrukkelijk aan.

Rosanne wou maar al te graag nee zeggen, maar dat kon ze niet. Dan zou ze haar overeenkomst verbreken en zou ze zo weer op haar stoffige zoldertje staan. Dus ze ging op haar bloedmooie knieën zitten voor de massagestoel, en nam de blauwe piemel in haar mond. Ze had het uiteraard nog nooit met een dwerg gedaan, en al helemaal niet met een blauwe, maar ze was zeker dat het vergelijkbaar was. De kleine handjes omklemden haar hoofd en gaven het tempo ruw aan. De hakken van de gouden puntschoentjes voelde ze in haar rug prikken toen de geest haar met zijn benen omklemde.

Het was niet de eerste keer dat ze een lul in haar mond geschoven kreeg, maar meestal smaakte het zoutig. De lul van een geest smaakte blijkbaar eerder zoet. En dat vond Rosanne helemaal niet erg: in combinatie met de blauwe kleur was het net alsof ze gewoon op een stuk snoep aan het zuigen was. De geest piepte even en een slijmerige substantie spoot uit de paal omhoog en in haar keel. Het smaakte zoet en zelfs fruitig, als een lekker snoepje.

Rosanne trok zich los van de geest, die terug in zichzelf mompelend zijn slappe penis in zijn pofbroek stak. Een beetje ongerust keek ze terug in de spiegel, maar geen handen, schoenen en zelfs geen geestenzaad had haar kleren, haren of make-up slecht gekregen. Ze zag er nog altijd even piekfijn uit. “klaar voor wens twee?” zei de geest met een kwaadaardige grijns.

“Wat wil je nu van me?” vroeg Rosanne achterdochtig. “Oh, niks speciaal” zei de geest. “Ik neem je mee naar een plaatsje waar ik wel eens vaker kom, en ik zal je erna wel weer terugbrengen naar hier, genne schrik hebben ze.” Weer tolde heel het huis, maar dit keer vond de knappe vrouw er niets aan. Ze was van de woonkamer van haar gloednieuwe huis naar een… tja, een hol in de grond gegaan. De geest stond naast haar en trok haar naar voren. Er stonden overal wezens, één of misschien twee andere geesten die beiden al even lelijk waren als de eerste, maar er stonden nog meer schepsels. Een zevental kleine bebaarde mensjes van ongeveer tien centimeter, die je het best kabouters zou kunnen noemen. Hun rode mutsjes bevestigden dat. Een paar wezens van ongeveer anderhalve meter, twee puntoren en met blonde haren waarover ze zouden kunnen struikelen. (“stomme elfen” mompelde de geest) In wat een jacuzzi leek zaten vier gespierde mannen en toen Rosanne wat dichter kwam zag ze hoe hun onderkant een grote groene vissenstaart was. Er stond in een hoekje zelfs een extreem behaarde man met rode ogen naar het raam te kijken, waar een volle maan achter een wolk schuilging.

Achter een toog stond een wezen die de geest aanriep met “Aardman!”. Met grote ogen keek het wezen naar de vrouw (de enige mens in het hol) en terug naar de geest. “’K heb er weer één gevonne!” De hele bar, want dat bleek het hol te zijn, was plots stil en iedereen staarde naar Rosanne. “Mijn tweede wens…” zei de geest “… is dat jij een striptease geeft voor al mijn kameraden hier!” en hij grinnikte venijnig. Rosanne kon moeilijk nog dieper zakken. De kabouters lagen al op de grond te kwijlen met hun minieme tongetjes die tot op de grond hingen, de oren van de elven flapperden opgewonden op en neer, de meermannen plonsden met hun staarten en de weerwolf was bronstig aan het grommen.

Traag en op het ritme van de muziek, die door drie bosnimfen gespeeld werd, trok Rosanne haar zwarte leren jasje uit. Eén van de wezens floot opgetogen. Haar lila bh was duidelijk zichtbaar onder de witte blouse, die bovendien nog eens strak rond haar boezem stak. Zwoel draaide ze zich om, en deed ze de knopjes van de blouse los. Nog voor ze iets anders kon doen, voelde ze een slag op haar bips, waarna ze een elf zag gniffelen die uiteraard door zijn vrienden nu de hand werd geschud. Traag en nog steeds dansend, trok ze haar rokje een beetje omhoog zodat iedereen de jarretels en de kousen kon zien.

Wat Rosanne niet wist, was dat een striptease in deze bar nooit netjes verliep. Zo voelde ze plots slijmsporen op haar nylonkousen, alsof er enkele slakken omhoog wilden kruipen. Toen ze keek, zag ze dat er een hoop kabouters (met de slijmerige tongen nog steeds uit hun mondjes) uit alle macht haar benen aan het beklimmen waren via haar kousen. De elfen hadden allemaal al hun bizar kleine, gouden piemels uit hun groene broeken gehaald en waren hevig aan het aftrekken. Een geest had twee reusachtige piemels getoverd, die hij elk met één hand aan het afrukken was, terwijl een ander twee armen had bij getoverd om zijn vier geslachtsdelen mee te bevredigen. Met een helse grom sprong de weerwolf uit zijn hoek, en met zijn reusachtige klauwen brak hij de bh langs voor, waardoor Rosanne nu topless voor de bar stond. Onder luid geroep van het publiek.

De penis van de weerwolf was sterk behaard, zoals die van een hond, en stond ook stevig rechtop. Zijn rode ogen waren vooral op de grote borsten gericht, terwijl zijn klauwen haar heupen beetnamen. Rosanne voelde meer haar tussen haar billen dan ze ooit wou voelen, en in één stoot van immens veel pijn zat de behaarde stengel plots in haar kontgaatje. De weerwolf likte wild in haar nek, zoals een hond dat zou doen, en net toen het allemaal te veel leek te worden, voelde ze plots een zuigende, natte sensatie op haar klit. Ze keek naar beneden en zag hoe de kabouters allemaal samen aan het werken waren en hoe er eentje in haar lila slipje gekropen was. Het witte baardje was stekelig rond haar schaamlippen, en het rode mutsje kwam net boven de elastiek van de slip uit, maar het was alsof kabouters nooit iets anders deden dan zich tussen benen omhoog klauteren en klit likken. Het voelde zo geweldig… Al vielen sommige kabouters naar beneden na elke stevige stoot van de weerwolf die achter Rosanne stond.

Ze kreunde, en een eerste elf kwam klaar. Zijn goudkleurige sperma spoot drie meter ver door de lucht, en recht in Rosanne haar gezicht. Het gouden goedje kwam in een oog en in haar mond. De eerste druppels vielen op haar ontblootte borsten. Ze voelde hoe de behaarde eikel in haar darmen enorm begon te zwellen terwijl een tweede lading gouden elfenzaad op haar gezicht terecht kwam, het was veel meer dan wanneer een mens het zou doen: ze dacht dat heel haar gezicht al bedekt moest zijn. Toen voelde ze een warme maar pijnlijke sensatie in haar onderrug: de weerwolf had met luid gegrom zijn warme zaad in haar darmen gespoten. Twee minuscule voetjes en beentjes drongen plots in haar vaginaopening, waar ze heen en weer trappelden. Rosanne hield het haast niet meer van het genot dat die éne kabouter haar bracht en viel (onder luid kaboutergeklaag) op haar knieën neer. Een warme vloeistof op haar achterhoofd maakte duidelijk dat ook de laatste elfen klaargekomen waren, en deze keer achter in haar haren. Het wiebelende gevoel in haar vagina bleef maar aanhouden, en terwijl ze zag hoe een klein stroompje vocht langs haar benen omlaag liep, likte ze het lekkere gouden sperma gretig van de grond. Toen zag ze plotseling overal sterretjes, haar ogen rolden achterover van genot terwijl de kabouter bleef likken en stampen en proesten in haar satijnen slipje. Ze gilde heel de bar bij elkaar en kwam tot een spetterend orgasme.

Een hand trok haar aan haar haren terug recht “getverdamme!” hoorde ze de geest met wie ze was meegekomen roepen. Hij klopte een goudkleurige vloeistof van zijn blauwe handjes. De geest trok nonchalant de lila slip naar beneden en trok met een ploppend geluid een kletsnatte kabouter, wiens ogen nog wild stonden, uit Rosanne haar poes. “tot de volgende!” riep de geest, en de kamer tolde weer.

De geest stond met Rosanne in de woonkamer van haar nieuwe huis. Rosanne stonk naar zoet, bitter en zout sperma. Er droop iets roodkleurigs uit haar aars, en van haar haren, gezicht en borsten droop het gouden elfenzaad. Haar kleren waren gescheurd en hoewel het allemaal heel vies was, had ze het juist heerlijk gevonden. Nog nooit had iemand (of iets) haar zo hard kunnen laten komen. “Ga jij je maar opfrissen in de badkamer” zei de geest vriendelijk.

Toen Rosanne terug piekfijn, maar met nog steeds wazige ogen in de woonkamer stond, zei de geest: “de derde wens, is er één van langere duur. Een contractje laten we zeggen. Jij richt een seksbedrijf op, je gaat seksspeeltjes op de markt brengen, je gaat porno filmen, je gaat bordelen en seksclubs uitbaten.” Rosanne werd achterdochtig: “en wat win jij ermee?” “Ikke? Ik win er niets mee, alleen krijgt mijn menselijke vorm vijftien procent van de aandelen. Dat brengt mij geld op, en ik heb genoeg macht in het bedrijf om op maat gemaakte porno en speeltjes te laten maken. Dat ist, ik heb verder geen interesse meer in jou.”

En een aantal weken later was Rosanne niet alleen bloedmooi en stinkend rijk, maar ook nog eens de CEO van een groot aandeel van de internationale seksindustrie. Van de geest hoorde ze nog maar weinig, en van de andere wezens al helemaal niets meer. Maar dat moest niet: elke pornoster die voor haar werkte wou niets liever dan met haar tussen de lakens kruipen.