Het is maandagmorgen half zeven ik sta op Utrecht Centraal station, ik wacht op de overstap naar Zwolle het is druk op het station. Gisterenavond nadat Roy me had thuisgebracht had ik nog een klein half uurtje voor ik Inge en Jurg op bezoek zou krijgen. Jurg was verrast om te horen, dat ik overplaatsing had aangevraagd naar de vestiging in Zwolle. Bij Inge kwam dit niet als een verrassing. Je bent verliefd op hem, had ze geconstateerd en nu zoek je een veilig haven. Ja, zoiets had ik naar haar geantwoord. Ik was inderdaad stapelgek geworden in de korte tijd op Roy dat ik hem had leren kennen en om het niet nog moeilijker te maken voor mezelf had ik besloten om dan het roer maar definitief om te gooien.

Mart had ook kennis gemaakt met Inge en Jurg. Nu maakt ze nog langere dagen om de vestiging in Zwolle op orde te krijgen, had hij naar Jurg geuit. Lekker dan, hoe moet dat dan met mij. Jurg had hem lik op stuk gegeven door te zeggen, je bent toch een volwassen vent waarvan zijn hand niet continu vast gehouden moet worden. Met stomheid had hij hem aangeslagen en hun vervolgens een prettige avond gewenst. Is hij nu kwaad, had Jurg aan mij gevraagd. Ja, had Inge voor mij geantwoord.

Vind het jammer dat je gaat Lei, want je bent een goede kracht. Ja, Jurg dat begrijp ik wel, maar…..
Ja, ik begrijp je ook wel had hij geantwoord. Ze weten in Zwolle in ieder geval dat je komt, eens per maand kom je dan naar ons in Breda voor werkoverleg. Prima, had ik geantwoord, dan neem ik ook mijn oude toestel mee dan heb ik de nummers wel over gezet. Helemaal goed Lei, had hij geantwoord, je nieuwe toestel is al actief en je ouder nummer is geblokkeerd. Super, ik geef mijn leidinggevende een hand en omhels Inge. Jij en ik we houden contact, lach ik naar haar. Wil alles weten van jullie ontwikkeling.

Inmiddels zijn we drie maanden verder. Het was wel even wennen in de nieuwe vestiging, maar de mensen hadden me hartelijk ontvangen en was er ook al eens op uitgetrokken met een aantal collega’s. Dit vond Mart natuurlijk minder goed nieuws, maar daar trok ik me niet zoveel van aan. Ik had nog een andere ontdekking gedaan waar ik behoorlijk van geschrokken was. Drie maanden geleden had ik opoe op bezoek moeten krijgen, maar opoe was niet geweest niet dat ik me daar nu gelijk druk om maak, want opoe komt toch wanneer het haar uitkomt, maar toen die maand erop nog niks kwam en nu ook de derde maand niet begon ik me toch wat meer zorgen te maken. Ik denk terug aan een tijdje geleden, ik was samen met Roy in Eindhoven, heb toen twee dagen de pil niet geslikt want die lag thuis. Vanochtend vroeg toen Mart al naar zijn werk was had ik een zwangerschapstest gedaan en die uitslag kwam als een donderslag bij heldere hemel.

Zwanger, drie maanden, jippie kan er ook nog wel bij of mijn leven al niet helemaal op zijn kop ligt.
Sinds het gebeuren, drie maanden geleden hadden Mart en ik een knallende ruzie gehad, omdat ik zonder overleg had besloten een baan aan te nemen in Zwolle. Wat gaat jou dat aan, had ik tegen hem geroepen, is toch mijn leven, mijn kans. Bespreek je dat niet met mij, had hij gezegd. Nee, ik zie niet in waarom. Je woont toch met mij, ja ik woonde met hem, maar daar was alles wel mee gezegd. Sinds die ruzie sliepen we apart en seks, nou jah alleen zelfbevrediging was het voor mij.

Carole een vrouwtje wat werkt bij mij op de afdeling zit uitbundig naar me te zwaaien, aan haar had ik al het één en ander verteld over mijn leventje, over Roy en over Mart en welke reden erachter zat dat ik naar Zwolle wilde gaan. Je zit met een moeilijk dilemma, had ze gezegd, maar alleen jij kan beslissen wat je wil doen. Dat kan niemand anders voor je doen. Ik stap in de trein en neem tegenover haar plaats. Ze ziet gelijk aan mijn gezicht dat er iets aan scheelt. Lei, vertel het me maar het lucht je vast op. Ik kijk haar aan, voel tranen op komen zetten. Ik ben zwanger, zeg ik zachtjes. Wat een mooi nieuws, hoor ik Carole uiten, daar moet je toch juist blij om zijn lieverd. Ze pakt mijn hand beet en wrijft er zachtjes over. Het is van Roy, niet van Mart, zeg ik zacht. Carole kijkt me aan. Ja, dat maakt het wel een beetje moeilijker natuurlijk maar lieverd, het maakt niet uit, je kan het altijd nog in je eentje opvoeden, daar heb je tegenwoordig geen kerels meer voor nodig. Nee, dat is waar lach ik door mijn tranen heen. Dat betekend dat je het gaat houden, zegt ze tegen me. Ja, ik ga het zeker houden, het is altijd al een wens van me geweest om moeder te worden, maar ik dacht dat het me niet meer was gegund. Beschouw dit wonder, dit geluk dan als iets heel moois en kostbaars, hoor ik haar zeggen.

De werkdag vliegt voorbij en tegen acht uur die avond zet ik mijn fiets in de schuur en loop naar binnen. Mart zit aan de tafel en vliegt overeind als ik binnenkom. Wat is dit, vraagt hij aan mij als hij de zwangerschapstest onder mijn neus houdt. Waar lijkt het op, zeg ik tegen hem. Je bent al drie maanden zwanger, dat verklaart wel waarom je de laatste weken iedere keer je eten uitkotste, zegt hij, maar van wie is het. Van mij kan het niet zijn, ik heb terug zitten rekenen.

Ik neem tegen over hem plaats aan tafel. Het is inderdaad niet van jou zeg ik hem aankijkend. Dat betekend dus, briest hij dat jij je hebt laten palen door weet ik veel wie. Ken ik hem, vraagt hij aan mij. Dat weet ik niet, die kans bestaat wel denk ik in mijn gedachten. Het was een collega van mijn werk. Een collega van je werk, zijn gezicht loopt rood aan van woede. Eenmalig, hoor ik hem opnieuw vragen, ben je één keer met die collega naar bed geweest. Nee, antwoord ik naar waarheid. Hij is geschokt, dat is duidelijk van zijn gezicht af te lezen. Jij bent meerdere keren met die collega naar bed geweest, vuile hoer roept hij naar mij. Terecht, denk ik het is inderdaad niet zo netjes van mij, maar ja het is inmiddels gebeurt en terug draaien kan ik het niet. Weet hij het die collega van je, dat je zijn kind draagt. Nee, antwoord ik zacht. Hij wil geen kinderen, hij vindt kinderen vies dus ik ga het hem ook zeker niet vertellen. Ga je het houden, vuurt hij de volgende vraag op me af. Ja, antwoord ik rustig ik ga het houden. Over mijn lijk, zegt hij me aankijkend, over mijn lijk dat je dat kind houdt en krijgt. Nee hoor, zeg ik tegen hem. Jij en ik, zeg ik hem aankijkend dat is geloof ik al heel lang voorbij. Dat was al voorbij toen je tegen me zei dat je alleen mij paalde omdat er even niks beters voor handen was. Geschokt door mijn woorden houdt hij zijn mond stijf dicht. Ik ga niet tegen je liegen Mart, we hebben het lang geprobeerd, maar het werkt voor ons allebei niet. Voor jou niet, voor mij ook niet. Zie het als een nieuwe kans, jij kan weer op zoek naar iets beters en ik word een alleenstaande moeder die heel gelukkig wordt met haar kindje. Waar ga je wonen, vraagt hij aan mij. Dat weet ik niet, ik hoop zo snel mogelijk iets voor mezelf te vinden en dan ben je van me verlost, ik hoop dat je me tot die tijd nog kan verdragen.

Je doet geen aanspraak op het huis, vraagt hij me aankijkend. Nee, antwoord ik hem dat verdien je niet, ik heb een fout gemaakt en de consequenties moet ik aanvaarden niet jou nog eens opzadelen met allerlei dingen. Hij bekijkt me van een afstandje, wil je me zeggen wie het is geweest vraagt hij op een rustige toon deze keer. Ja, zijn naam is Roy dat is het enige wat ik weet. Roy, ik ken geen Roy antwoord hij. Het is de neef van Wilco, zeg ik er zacht achteraan. De neef van wie, zijn stem klinkt inmiddels wel een octaaf hoger dan voorheen. De neef van Wilco, zeg ik nog een keer. Roy, weer denkt hij na, ik heb Wilco er wel eens over gehoord, maar ik heb die gast nog nooit gezien volgens mij. Ja, dat weet ik niet, antwoord ik naar waarheid. Maakt verder ook niet uit, hoor ik hem zeggen, zal ik eten voor ons maken? Verbaasd kijk ik hem aan, graag antwoord ik hem. Mijn telefoon gaat en zie dat het Carole is. Hoi, antwoord ik als ik het toestel op neem. Carole verteld me dat ze het met haar man heeft besproken en als ik woonruimte zoek, de etage boven hun garage mag huren, zo heb je dan toch snel je eigen plekje en alvast oppassers aan huis als het zover is. Dank je Carole en ook je man bedankt, ik neem dit aanbod heel erg graag aan. We spreken nog wat heen en weer en dan met een tot morgen hang ik op. Opstaand van de tafel loop ik naar de keuken. Mart, ik heb woonruimte zeg ik tegen hem. Misschien dat je mij aankomend weekend wil helpen verhuizen. Hij kijkt me aan, hij heeft tranen in zijn ogen staan zie ik nu. Dat is van de uien, zegt hij. Hij is inderdaad uien aan het schillen. Ja, ik help je verhuizen, dat is wel het minste wat ik kan doen.

Die avond hebben we voor het eerst sinds lange tijd een normaal gesprek tijdens het avond eten. Dit ga ik wel missen, lach ik naar hem, de normale gesprekken met een volwassen persoon. Lei je bent hier altijd welkom. Misschien is het in een relatie tussen ons niet gelukt, maar hoop je wel als vriendin, als goede vriendin te mogen behouden en zo nu en dan wat voor je te kunnen betekenen. We zullen zien Mart, we zullen zien wat de toekomst ook brengt, misschien zit je toekomstige vriendin er helemaal niet op te wachten dat je omgaat met je ex en haar kind. Dan kan ze mijn vriendin niet zijn en hij geeft me een knipoog.

Inmiddels zijn we weer een aantal maanden verder. Mijn verhuizing is probleemloos verlopen, Carole en haar man zijn schatjes, ik eet drie keer per week bij hun waarvan ik dan één van die drie keer kook. We bespreken alles, van werk tot mijn zwangerschap en de problemen waar ik tegen aan stuit. Morgen moet je naar Breda naar Jurg. Ja, vind het wel leuk om mijn oude collega’s weer te zien zeg ik tegen Henk. Ze zullen wel denken als ze je zien, die wordt ook met de maand dikker. Ja, dat is waar, begin al aardig vol te worden. Ik leg mijn handen op mijn steeds ronder wordende buik. Het is wel apart hoor met kleren, ik pas helemaal niks meer. Dat gaat de komende maanden nog wel erger worden lacht Henk. Vind het ook apart dat je die treinman niet meer tegen bent gekomen, het is toch juist wel heel bijzonder hoe jullie elkaar hebben ontmoet en nu ga je dan wel is waar nog maar één keer in de maand naar Breda, maar dan zou je toch ook verwachten dat je hem moet treffen. Ik maak me er niet zo heel druk over Henk, als ik dat wel zou doen, brengt dat alleen nog maar meer stress met zich mee.

Je ex en zijn nieuwe vriendin waren hier afgelopen weekend nog. Ja, ik was verbaasd dat hij haar had meegenomen, maar toen ze mij vertelde dat haar ze haar ex ook nog regelmatig zag moest ik wel lachen. Hij zat ook in een soort zelfde situatie als waarin ik zit en zij wilde ook de goede vriendin zijn voor hem om af en toe zijn hart bij te luchten. Soms zit de wereld heel verrassend in elkaar nietwaar Carole. Ja Henk, daar moet ik je wel gelijk in geven. Komt die Jurg eigenlijk ook een keertje naar Zwolle? Ja, dat is de bedoeling als ik op mijn laatste maanden loop, lach ik. Dan ga ik niet zoveel risico meer nemen om nog heen en weer te crossen met de trein overal naar toe. Je hebt groot gelijk, nodig hem en Inge dan maar uit om te komen eten, ben zeer benieuwd naar jullie baas.

Het is zeven uur maandag morgen als ik in de trein naar Breda sta, het is alweer druk op dit traject is er nog altijd niet veel veranderd. Ik kijk om me heen, zoals ik dat iedere maand doe als ik naar Breda moet voor de werkbespreking. Je weet maar nooit, misschien dat ik nog een keer zijn blik kan vangen. Al is het maar voor eventjes, heel eventjes.

Roy zucht, vanavond moet hij naar de verjaardag van Wilco. Vind hij eigenlijk maar niks op een doordeweekse dag, maar hij had al toegezegd dat hij zou komen. Joh, kom nou gewoon is een welkome afwisseling voor je. Kan je misschien even je liefdesverdriet vergeten, om de vrouw waarvan je de naam niet wilt noemen. Hij kijkt op en dan kijkt hij haar recht aan. Hij is geschokt, daar staat ze, in het halletje. Hoe is het mogelijk, na al die maanden staat ze daar en ze kijkt hem recht aan. Ze geeft hem een knipoog, ziet hij. Zijn hart springt op, niet alleen zijn hart springt op. Hij staat op van zijn stoel maar door de drukte kan hij onmogelijk bij haar komen. Hij baalt, was hij nou toch maar in het halletje blijven staan denkt hij.

Ik zie hem, hij is recht gaan staan. Heel even wend ik mijn hoofd naar beneden en leg mijn hand op mijn gezwollen buik. Daar is papa, zeg ik zacht, hij is nog net zo knap en mooi als voorheen. Ik kijk weer naar hem op, hij ziet er goed uit, hij is wel iets afgevallen denk ik, maar dat kan ook komen omdat ik in kilo’s ben toegenomen. We rijden Breda binnen en ik wend mijn blik van hem af om me veilig op het perron te laten zakken. Ik loop een beetje weg van de mensenmassa, want ik weet zeker dat hij achter me aankomt. Ik voel een hand op me schouder, Lei hoor ik hem zeggen. Roy, ik draai me naar hem om en hij kijkt me geschokt aan. Hij ziet mijn buik en is met stomheid geslagen. Je bent zwanger, hoor ik hem zeggen. Ja, lach ik naar hem, dat heb je goed gezien.

Ik zou graag met je willen praten, kan dat even hoor ik hem vragen. Ik kijk op mijn klok, nu niet lach ik naar hem ik heb een werkbespreking over tien minuten, maar vanmiddag zou het eventueel wel kunnen. Rond een uur of vier afspreken hier in het restaurant. Graag hoor ik hem antwoorden, ik kijk er nu al naar uit. Vind je het goed als ik met je mee oploop. Ja, natuurlijk dat weet je toch Roy, nog altijd werkzaam bij Gert. Ja, hij kijkt me onderzoekend aan en ik voel dat ik begin te blozen onder zijn blik. Mmm... nog altijd niks veranderd, hoor ik hem zeggen.

Inge staat me op te wachten en ik zie haar verbaasde gezicht. Was dat….. Ja, antwoord ik lachend dat was treinman. Kijk maar niet zo geschokt er is niks gebeurd. Nee, nog niks zul je bedoelen, daar kan in de loop van de dag wel verandering in komen. Inge, je hebt bepaald geen hoge dunk van mij. Hoe zou dat nu toch komen Lei, lacht ze naar me. Ze loopt me voor naar de lift, als we hebben plaats genomen merk ik op dat me iets aan haar opvalt. Jij bent zwanger zeg ik haar aankijkend. Ze glundert van oor tot oor. Niet alleen dat, zegt ze haar hand naar me uitstekend waar ik een mooie ring zie schitteren. Zie je wel, je hebt het beter voor elkaar dan mij Inge. Jij doet het netjes volgens het boekje kijkend naar haar beginnende buikje, bijna volgens het boekje en ik heb het boekje aan de kant geslingerd.

Nou Lei, je bent anders wel heel erg blij met je spruit in aantocht. Ja, dat is zeker waar lach ik naar haar, maar tjee Inge ik ben nog niet eens zo heel slecht in Cupido spelen. Nee, dat ben je zeker niet en Jurg en ik zouden dan ook zeer vereerd zijn als jij onze ceremonie meester zou willen worden. Wat, vol ongeloof kijk ik haar aan, natuurlijk, leuk, geweldig. Super wanneer mag ik beginnen? Straks na de bespreking, lacht Inge me toe. Ik sta van links naar rechts te swingen in de lift party, party, party. Lei, alleen er is nog iets. Roy komt hier straks naar toe, Jurg wil aan hem hetzelfde vragen. Ohh…. dus als ik het goed begrijp, mag ik het voor jou gedeelte regelen en gaat Roy dat doen voor Jurg. Ja, normaal zou Gert dat doen, maar die heeft een ongeluk gehad en Roy neemt de zaken waar. Aha…. Ik begrijp het, het is geen probleem Inge, ik ben allang over hem heen. Ja, dat geloof ik niet, lacht Inge, maar als jij zegt geen probleem, dan is het geen probleem.

Al snel zitten ze in de vergader zaal, broodjes en drinken er is overal aan gedacht. Zwolle zit weer in de top drie lacht Jurg lachend naar mij, maar dat was ook wel te verwachten. De vergadering loopt ten einde en de meeste mensen verlaten het vertrek. Kan ik hier niet even roken, vraag ik aan Jurg. Nee, Lei dan moet je toch echt naar het dakterras. Ik ga wel even mee, haar gezelschap houden. Prima dan vraag ik dadelijk aan Roy of hij net zo enthousiast is over het idee als jij Lei. Super en dan loop ik arm in arm met Inge naar de lift.

Met een kwartiertje lopen we terug de vergaderruimte in en Roy en Jurg staan naar buiten te kijken. Als ze zich omdraaien loopt Jurg naar Inge. Kom liefje, we laten ze eerst even alleen, Roy wil even met Lei praten. Laten jullie elkaar heel, vraagt Inge bezorgd. Natuurlijk, antwoord Roy, geen haar op mijn hoofd die eraan denkt haar in die toestand iets aan te doen. Jurg sluit de deur achter zich en ik zie hoe Roy langzaam op me af komt gelopen. Waarom Lei, vraagt hij als hij vlak voor me staat. Waarom, is dat van belang Roy, het maakt toch niet uit waarom, het is vijf maanden geleden. Jurg vertelde me dat het bedrijf in Zwolle niet goed liep en ik vond het een uitdaging. Nee, dat was het niet, Jurg heeft me de waarheid verteld. Ik loop van hem weg, richting de plek waar hij net stond. Ik kijk naar de gebouwen voor me. Waarom Lei, hoor ik hem weer vragen. Ik ben emotioneel, het kost me moeite om het niet uit te schreeuwen, de ware reden van mijn vertrek maar als ik dan mijn hand op mijn buik leg weet ik ook weer hoe hij denkt over kinderen. Ik draai me naar hem om, het leek me beter zeg ik hem aankijkend. Het leek je beter, maar die zondag dan, je hebt me gezegd dat je niet meer verliefd op me was. Heb ik dat Roy of wilde jij dat alleen maar horen. Hij kijkt haar niet begrijpend aan, het liefste wil hij haar in zijn armen nemen en zeggen dat alles goed komt, maar dat komt het niet want ze is zwanger, zwanger van haar vriend denkt hij. Blijkbaar heeft ze haar keuze gemaakt. Hij is het in ieder geval niet geworden. Weet je Lei, misschien is dit niet zo’n goed idee dat wij samen het feest gaan organiseren voor Inge en Jurg. Waarom niet Roy, voel je, je niet op je gemak met een zwangere vrouw in je buurt. Hij kijkt haar aan, deze felheid van haar kant had hij totaal niet zien aankomen. Ik weet hoe je over kinderen denkt, gaat ze verder, je vind ze vies ik zal je dit vertellen, dit kind in mij daar hoef je niet vies van te zijn want het zit voorlopig nog wel op zijn plek.

Hij denkt terug destijds aan de vraag die ze hem stelde toen ze in zijn bed lag hoe hij dacht over kinderen, hij kan zich niet herinneren dat hij het woord vies heeft gebruikt. Hallo, Roy tot aarde, hoort hij haar zeggen. Ja, hij kijkt haar aan. Ik heb niet gezegd dat ik kinderen vies vind, zegt hij. Jawel, dat heb je wel, zegt ze weer op haar beurt. Goed, dan heb ik het wel gezegd, maar ik heb het dan niet zo letterlijk bedoeld. Ohhh… niet zo letterlijk hoe heb je het dan wel bedoeld Roy. Hij tilt haar hoofd op met zijn vinger. Lei waar komt deze felheid vandaan over of kinderen wel of niet vies zijn, wat maakt het uit vraagt hij nieuwsgierig. Inderdaad wat maakt het uit, wat maakt het uit dat hij de vader is van het kind wat ze in zich draagt. Bijna had ze zich laten gaan, ze moet op haar tellen passen in zijn bijzijn. Ze draait zich om, kijkt weer uit het raam en probeert haar emoties onder controle te krijgen. Dit gaat moeizaam, zeker in zijn bijzijn omdat hij van alles los in haar maakt.

Hij gaat achter haar staan, een stapje naar voren zettend slaat hij zijn armen om haar middel legt vervolgens zijn handen op haar buik. Het staat je goed die buik fluistert hij in haar oor. Je bent nog altijd een hete opwindende vrouw om te zien Lei zwanger of niet zwanger. Mijn ademhaling gaat gejaagd merk ik, ik voel hoe hij dicht tegen me aan staat en voor ik besef wat ik doe druk ik mijn billen naar achteren. Mmmm…. nog altijd even geil, hijgt hij in mijn oor. Zijn handen schuiven hoger naar de aanzet van mijn borsten, als hij ze begint te kneden door de dunne stof van mijn top kan ik een kreun niet tegen houden. Wat is dit ongelooflijk lekker en vertrouwd om eindelijk weer eens door hem te mogen worden aangeraakt. Vraag me af liefje hoor ik hem fluisteren of je ook nog steeds zo nat bent tussen je benen. Zijn hand schuift achterlangs mijn rokje in en als zijn vingers door mijn lipjes glijden ben ik gewoon verloren. Jeetje Lei, wat ben je geil dat komt toch niet door mij?

Mezelf omdraaiend lik ik langs mijn lippen iets wat hem niet is ontgaan, hij kreunt als ik de beweging met mijn tong herhaal, wat nou Roy als het wel door jou komt, dat ik me zo geil en opgewonden voel. Ja, dan moet ik daar iets aan doen, zegt hij zacht, dan moeten wij daar iets aan doen. Hij trekt me mee naar de hoek van de vergaderruimte die uit het zicht van de hal wordt onttrokken door eventuele nieuwgierige pottenkijkers. Hij houdt mijn hoofd vast met zijn handen en drukt dan zijn mond op de mijne. Hij kust me zo hartstochtelijk dat het me duizelt, ik vraag me af waar dit vandaan komt. Hij murmelt allemaal lieve woorden tegen mij die ik maar half versta, net zoals die zondag ga ik gewoon genieten van dit moment. Ik hoor hoe hij zijn broek open maakt en niet veel later sta ik gebukt voor hem en voel ik zijn heerlijke vleespen in me schuiven. Hij pakt me bij mijn heupen en ik geniet met volle teugen van hem. In hetzelfde ritme dat hij aangeeft duw ik mijn kontje naar achteren. Ohhh…. lekkertje kreunt hij uit, je maakt me helemaal gek. Als snel nader ik mijn eerste orgasme, hij ook zo te voelen als hij krachtig zijn zaad in mij verschiet. Hij blijft hard en al snel voel ik hem weer krachtig in en uit me glijden. Ik ben thuis, ik kom thuis heb ik het gevoel, maar dit kan ik niet tegen hem zeggen. Hoe gelukkig ik me ook voel, ik voel me ook verdrietig, want ik weet dat dit maar eenmalig zal zijn.

Het gesop van mijn kutje is duidelijk hoorbaar is de vergaderruimte en hij lijkt hierdoor wel nog meer aangemoedigd te worden, nog sneller en harder voel ik hem in me stoten en met een diepe grom/kreun hoor ik hem mijn naam zeggen. Wauw, dit heeft hij nog nooit eerder gedaan, nog nooit heb ik hem mijn naam horen roepen bij de ontlading, de tranen lopen me over mijn wangen van deze emotionele roeping. Hij blijft in me terwijl hij me knopje stimuleert met zijn duim om zo ook mij naar mijn tweede orgasme te krijgen. Die komt en hoe, een hoeveelheid sap sprenkelt op de grond. Hij kijkt me aan, zoals hij me nog nooit eerder heeft aangekeken. Je bent lekker, je blijft gewoon waanzinnig. Hij begeleidt me naar een stoel en ruimt dan vervolgens het vocht op van de grond wat ik even daarvoor daar heb gedeponeerd.

Hij komt naast me zitten en pakt mijn hand beet. Ik weet dat ik me heb laten gaan, net zoals jij je hebt laten gaan Lei, maar ik kan je niet beloven, dat dit niet meer gebeurt als we samen de bruiloft gaan organiseren. Mmm…ik kijk hem aan, misschien moeten we er beide dan maar gewoon van genieten. Hij kijkt haar verrast aan en je vriend dan, vraagt hij wat zal hij ervan denken. Vriend, ik heb geen vriend wil ik zeggen, maar dan zeg ik, wat niet weet wat niet deert toch. Ja, op die manier kan je het ook bekijken. Hij kust me op mijn mond en op dat moment komen Inge en Jurg binnen gelopen.

Ohhh….betekend dit dat…… Ik geef haar een waarschuwende blik. Nee, blijkbaar toch niet, lacht ze naar mij. We gaan gewoon van elkaar genieten zolang het duurt. Vol ongeloof kijkt Inge me aan, je bent niet goed bij je hoofd, wat zal je vriend daar wel niet van zeggen. Als hij het niet te weten komt, niks lach ik naar haar. Jurg, Inge en ik we geven allemaal een knipoog naar elkaar. Zij weten dat ik geen vriend heb, maar zij weten deels ook hoe Roy over kinderen denkt.