Open Relatie - 9

Joy staat voor aan de weg, snikkend van verdriet, haar laatste sprankje hoop wat ze nog had dat het tussen hun goed zou komen was weg nadat hij zijn hoofd van haar weg draaide. Haar telefoon pakkend is er maar één persoon die ze kan bellen en dat is Bram.

De telefoon gaat over en al snel hoort ze zijn stem, hé lekkerding, hoort ze hem zeggen. Als Joy begint te praten hoort Bram aan haar stem dat het goed mis is, kom eraan geeft hij aan haar door, kan met een kleine twintig minuten bij je zijn. Goed ik wacht op je, nadat ze hem het adres heeft doorgegeven hangt ze op.

Twintig minuten, wat is twintig minuten schiet het door haar heen, eigenlijk niks, maar als je moet wachten, duren twintig minuten ook eeuwig. Ze laat zich op een bankje vallen en steekt een sigaret op, ze had niet gedacht dat dit zo zou lopen. Ze had echt gehoopt dat het tussen hun beide nog goed zou komen, maar nu weet ze dat het nooit meer goed komt.

In gedachten verzonken, schrikt ze als er een motorrijder naast haar stopt. Joy ga je mee, verrast kijkt ze op, diegene weet haar naam. Zijn helm afzettend ziet ze dat Bram het is. De zware weekendtas doet ze als een rugzak op haar rug en dan overhandigd Bram haar een helm. Zet hem maar snel op, dan zijn we weg hier. De helm opzettend, klimt ze achter bij hem op de motor en rijden ze samen weg van het terrein.

Thomas nog altijd zittend op het balkon heeft gezien hoe Joy bij een nog onbekend persoon achterop de motor stapte en uit het zicht verdwenen is. Ze is weg, schiet het door zijn gedachten, weg van hem, weg uit zijn leven. Voor het eerst in zijn leven huilt hij om een vrouw, een vrouw die hem gek maakte van verlangen, woedend maakte en hem nu aan het huilen brengt. Wat voor een sukkel is hij geweest, haar van alles beschuldigen terwijl hij zelf geen haar beter was. Haar voor de voeten werpen dat ze met andere kerels naar bed ging, terwijl hij zelf…

Ach, wat heeft het nog voor zin, het heeft geen zin meer. Een gezellig weekendje weg, met nog een weekje vakantie eraan bij een hotel verderop. Een verrassing die zij speciaal voor hun had geregeld even weg te zijn van alle sleur, om weer dichterbij elkaar te kunnen komen en wat doet hij, hij maakt er een hel van. Een hel op aarde. Zijn hart is gebroken, door zijn eigen stomme schuld, de vrouw die hij ten huwelijk had willen vragen, weg, vervlogen. De ring zit in zijn weekend tas, hij had ook alle hoop gevestigd op een weekje samen zijn met haar, alles uit de onderste kan halen, maar nee, zijn jaloezie stak met kop en schouders boven alles uit. Jaloezie waarom eigenlijk. Nog steeds weet hij het niet.

Als hij het appartement terug in loopt en zijn shag van de bar wilt pakken ziet hij de jurk in verschillende stroken verspreid over de vloer liggen. Hij wordt verscheurd van binnen, nu pas dringt het tot hem door dat ze ook echt weg is en niet meer terug komt. Met lange halen begint hij te huilen, zijn gejammer en gesnik is duidelijk hoorbaar, maar het kan hem allemaal niet schelen.

Hij is kwijt de vrouw van zijn dromen, met wie hij had gehoopt oud te mogen worden. Hij is haar kwijt. Door emotie overspoeld, schreeuwt hij klagelijk een NEEEeeeee……..

Evert die op dat moment op de gang loopt, hoort het aan, het gaat hem door merg en been. Snel rent hij terug naar het feest wat ten einde is en haastig zoekt hij naar Peter. Peter ziet Evert op hem afsnellen. Je moet meekomen, zegt hij, je moet er is iets niet goed bij Thomas, ik hoorde hem net schreeuwen. Geschrokken holt Peter van de ene boerderij naar de andere, als hij even later voor de deur staat, klopt hij aan. Geen gehoor, als hij de klink probeert merkt hij dat deze niet op slot zit en zachtjes opent hij de deur.

Peter ziet zijn broer zitten op de grond met resten van de jurk van Joy, van haar ontbreekt echter ieder spoor. Thomas, fluistert hij, waar is Joy. Thomas kijkt op naar zijn broer, ze is weg Peter, ze is weg.

Geschokt door het antwoord van Thomas helpt hij hem overeind, kom op, het komt vast nog wel goed, sust hij zijn grote broer, ook al heeft hij het gevoel dat het helemaal niet meer goed komt tussen die twee. Hij probeert zijn broer zo goed mogelijk te ondersteunen en begeleid hem naar de bank. Dan loopt hij naar het keukentje en graait in de kasten. Al snel heeft hij gevonden wat hij zocht.

Een glas voor hem inschenkend overhandigd hij dit even later aan zijn broer. Opdrinken zegt hij. Thomas pakt het glas en giet de inhoud ineen keer achterover. Hij voelt het goedje branden in zijn keel, dankbaar kijkt hij op naar Peter. Het gaat wel weer, zegt hij dan. Ga naar je vrouw, maak er een geweldige nacht van, ik red me hier wel. Weet je het zeker, ik laat je niet graag alleen Thomas in deze toestand. Het is goed Peter, ik beloof geen gekke dingen te doen.

Als hij hem er nog twee keer van verzekerd heeft geen gekke dingen te ondernemen, staat hij op en verlaat het appartement. Hij wist dat het eraan zat te komen, hij voelde het aan, hij had alleen gehoopt dat het niet dit weekend zou zijn. Moe van het feest en verslagen door het nieuws dat Joy is vertrokken gaat hij op zoek naar zijn vrouw. Hij vindt haar uiteindelijk in de feestzaal. Als hij haar aankijkt komt ze op hem afgesneld en slaat haar armen rond zijn nek. Ze is weg hé Peter, Joy is weg. Ja, zegt hij zachtjes.

Thomas staat op van de bank en begint vermoeid en overspoelt door emoties de restanten van Joy haar jurk bijeen te rapen. Hij is veel en veels te ver gegaan deze avond en nu moet hij het bekopen dat ze voorgoed uit zijn leven is verdwenen. Hij ruimt alles op, dan pakt hij een biertje uit de koelkast en gaat terug op het balkon zitten. Roken, nadenken en nog veel meer shaggies zal hij roken.

Joy heeft haar armen rond Bram zijn middel en ze leunt zachtjes tegen hem aan, ze is zo dankbaar dat hij haar is komen halen. Haar tranen de vrije loop latend ziet ze in haar gedachten nog een keer de middag en avond voorbij trekken.

Bram vraagt zich af wat er is gebeurd tussen haar en Thomas, hij was verrast toen hij haar nummer zag verschijnen in het beeld van zijn telefoon, echter toen hij haar stem hoorde, wist hij dat het foute boel was. Hij kon niks anders doen, dan naar haar toesnellen, haar daar weghalen en dadelijk in het hotel een vriend voor haar zijn zonder bijbedoelingen.

Met een kleine tien minuten komen ze aan bij het hotel, de parkeergarage inrijdend zet hij zijn motor op de plek waar hij even daarvoor ook had gestaan. Als hij de sleutel omdraait en het er stil word voelt hij Joy bewegen achter zich. Ze stapt van de motor en doet haar helm af. Hij is geschokt wat hij ziet, ze heeft de hele weg gehuild zo te zien. Kom zegt hij tegen haar, we gaan naar binnen waar het warm is. De tas van haar overnemend lopen ze via een smal gangetje het hotel binnen. Bij de lift aangekomen drukt Bram het knopje in van de vijfde etage en al snel zoeft de lift omhoog.

Joy loopt in een soort trance achter Bram aan, ze is er niet helemaal bij. Als hij zijn kamerdeur opent is het er behaaglijk warm, een stuk beter als daarnet op de motor. Het was kil en koud. Laat me je jas aannemen, hoort ze hem vragen. Als een robot die geprogrammeerd is trekt ze haar jas uit en overhandigd deze aan hem. Haar duwend naar de zitkamer laat hij haar plaats nemen op de bank, ga even een kopje thee voor je maken, want zo te zien kan je wel iets warms gebruiken.

Ze zit in een soort trance bij hem in zijn hotel kamer op de bank en kijkt doelloos voor zich uit. Het moet iets verschrikkelijks zijn geweest wat ze heeft meegemaakt, schiet het door zijn gedachten. De Joy die hij kent, is geestig, grappig in voor een geintje en boven op alles enorm sexy. Echter is daar nu weinig van te merken.

Na een minuut of vijf voegt hij zich bij haar terwijl hij het kopje thee voor haar neerzet op de salontafel. Dan begint ze te praten. Vol ongeloof hoort hij haar verhaal aan, eerst in de auto op weg naar Drenthe toe en dan vervolgens op hun kamer, hoe hij haar vernederd had. Dan nogmaals een keer tijdens het feest en tot slot hoe ze eerlijk alles had bekend voordat ze besloten tot het overgaan op een open relatie. Die ex van haar is gewoon ziekelijk jaloers schiet het door zijn gedachten, hij mag wel de bloemetjes buiten zetten, maar verwacht van zijn vriendin dat ze gewoon thuis op hem zit te wachten. Ik weet dat het pijn doet Joy, maar je bent beter af zonder hem. Er lopen nog genoeg andere mannen rond die jou wel op waarde weten te schatten. Dankbaar kijkt ze hem aan en geeft hem een waterig glimlachje. Bram hoort hij haar vervolgens zeggen, ik ben blij dat ik jou heb ontmoet, anders had ik nu vanavond echt niet geweten wie ik had moeten bellen.

Het is goed Joy, rust jij nu maar eens goed uit en laat mij voor je zorgen, drink dadelijk maar je thee, neem een douche daar zal je al een stuk van opknappen.

Niet Veel later staat Joy onder de warme straal en inderdaad zoals Bram al had gezegd, knapt ze ziender ogen op. Even later komt ze gewikkeld in een handdoek de kamer binnen gelopen. Ik zou graag willen slapen oppert ze, ik ben moe en kapot. Ja, neem jij het bed maar, hoort ze Bram zeggen, dan slaap ik vannacht wel op de bank. Nee, antwoord ze kordaat daar komt niks van in. Ik slaap wel op de bank. Hier is Bram het ook niet mee eens, dan zegt ze, misschien kunnen we samen in het bed slapen ik zou toch ook graag een paar sterke armen om me heen willen voelen. Dat kan geregeld worden zegt Bram. De lichten te hebben gedoofd in de slaapkamer laat ze zich in het bed glijden en zoekt naar de warmte van zijn armen. Bram trekt de dekens op en slaat vervolgens zijn armen om haar heen. Door zijn ritmische hartslag valt Joy al snel in slaap.

Thomas zit thuis op de bank het huis is één grote zwijnenstal, overal liggen er bier flesjes, dozen met half opgegeten pizza’s en andere fast food papiertjes. Hij ziet er niet uit, is knorrig en als zijn telefoon gaat neemt hij deze niet eens op. Het hotel wat Joy had geboekt had hij afgezegd, nu zit hij thuis op de bank zich te vervelen. Ga maar eens naar de tuin, beetje werk verzetten denkt hij.

Op de tuin aangekomen zit hij Rai en Sanne zitten in het tuintje van Rai, gelukkig hebben ze hem nog niet gezien, maar dat zal niet lang meer duren. Strompelend over het pad, ziet hij dat zijn buurman het keurig heeft bijgehouden in de dagen dat hij afwezig was. Naar het huisje lopend opent hij de deuren en besluit eerst maar eens een muziekje op te zetten. Niet veel later galt er één of andere rockband over het tuintje.

Huh, zegt Sanne, ik dacht dat jij zei en ze lacht naar Rai dat ze een weekje met vakantie zouden zijn. Ja, dat was mij wel gezegd, lacht hij terug. In de tussentijd zijn hij en Sanne best wel close geworden. Zullen we ze even een bezoekje brengen, kunnen we ze gelijk aanhoren of ze het leuk hebben gehad. Ja, dat kunnen we wel doen lacht Rai. Op staand vanuit hun stoel lopen ze achterlangs via een pad langs de sloot naar het tuintje van Thomas en Joy. Als beide aankomen bij het tuinhuisje, zet Thomas net de muziek zachter omdat de herrie teveel is aan zijn oren. Hij schrikt als hij de stem van Rai hoort. Dan draait hij zich om.

Kijk zegt Sanne, hij heeft zijn baard laten staan, staat je goed Thomas, roept ze verheugd uit, maakt je mannelijker. Hebben jullie het leuk gehad, vraagt ze dit keer opnieuw. Thomas loopt naar buiten en zegt. Het is over tussen mij en Joy.

Geschokt kijken Rai en Sanne elkaar aan en vervolgens kijken beide naar Thomas, dan pas zien ze de enorme kringen rond zijn ogen. Thomas, sorry dat wist ik niet, hoort hij Sanne zeggen. Nee, zegt Thomas, hoe had je het moeten weten, ik heb jullie nog niet eerder gezien. Zullen we even gaan zitten stelt hij voor. Gedrieën lopen ze over het snipperpad naar de picknicktafel, hieraan te hebben plaats genomen, overhandig hij hen een flesje bier.

Een tijdlang is het stil, dan begint hij te praten. Stom verbaasd en met open mond horen Rai en Sanne het verhaal aan wat Thomas hun verteld. Ik vind het niet zo raar, denkt Rai dat ze er de brui aan heeft gegeven, ik zou dat in haar plaats ook hebben gedaan, hij is wel zo verstandig dit niet hardop uit te spreken. Sanne vraagt, Thomas waar is Joy nu? Ik heb werkelijk geen flauw idee Sanne, ze is die avond bij iemand achter op de motor gestapt en sindsdien heb ik niks meer van haar gehoord.

De enigen die wat van haar hebben vernomen zijn mijn broer en zijn vrouw. Ze heeft hun een kaart gestuurd met haar excuses dat ze hopelijk hun feest niet al teveel heeft verpest door plots weg te gaan. Mijn broer zei tegen mij dat dit niet echt aan de orde was, aangezien het later op de avond gebeurde en hij er nog geen weet van had. Peter, dat is mijn broer had het al zien aankomen, maar ik was er heilig van overtuigd dat het nog wel goed zou komen tussen ons, waarschijnlijk was het ook nog wel goed gekomen, als ik niet zo verdomd jaloers op haar zou zijn.

Waarom ben je dan zo jaloers op haar Thomas, vraagt Sanne hem opnieuw. Ik weet het niet, ik denk dat ik er niet goed tegen kan, zegt hij dat ze zoveel mannelijke aandacht krijgt. Thomas, dat meen je toch niet, hoort hij haar zeggen. Je kan toch niet verwachten in een open relatie dat alleen jij de bloemetjes buiten mag zetten en dat zij braaf thuis op je zit te wachten.

Nee, dat weet ik maar toch ik zou anders niet weten wat het zou zijn. Ik heb het verknald en ons weekje had nog wel zo speciaal moeten worden, hij gooit het doosje op de tafel. Nieuwsgierig als Sanne is, pakt ze het doosje en opent deze. Rai fluit tussen zijn tanden als hij de ring ziet. Dat is niet misselijk Thomas, maar nu wat ga je er nu aan doen. Niks, zegt hij, ik kan niks doen, ik weet niet eens waar ze is. Geef je het zomaar op Thomas, na al die jaren dat jullie bij elkaar zijn geweest, geef je het nu zomaar op. Ja, antwoord hij, ze is heel duidelijk geweest en ik ben in een aantal dingen ook een beetje doorgedraafd, het komt niet meer goed tussen ons Sanne het is voorbij, definitief voorbij.

Ben je de rest van de week nog vrij, hoort hij Rai vragen. Nee, antwoord Thomas ik ga morgen weer aan de slag, het heeft geen zin om nog langer thuis te zitten, dan zit ik alleen maar te malen en nog meer te malen, ben liever bezig, mijn gedachten ergens anders op te kunnen richten. Ja, dat kan ik ook wel begrijpen antwoord Rai.

Joy loopt de straat in, waar haar voormalige woning staat die ze met Thomas deelde. Bram wilde met haar meegaan, maar ze had tegen hem gezegd dat ze dit alleen moest doen. Voor het huis staand schieten er allerlei gedachten door haar hoofd. Dan steekt ze de sleutel in het slot en draait de deur open. Een zure lucht van bedorven voedsel komt haar tegemoet, als ze de kamerdeur open doet weet ze niet wat ze ziet en snel gaat ze aan het werk. Eigenlijk was ze hiervoor niet gekomen, maar dit moet ze eerst even wegwerken. Zijn vuilnis te hebben opgeruimd, de vaatwasser vol gestopt te hebben, besluit ze ook nog maar even een stofzuiger en dweil door het huis te halen. Moe en enige tijd later pakt ze wat te drinken uit de koelkast en loopt de achtertuin in. Zittend aan het bankje steekt ze een sigaret aan en inhaleert diep.

Ze pakt haar telefoon en toetst het nummer in van Thomas.

Thomas nog altijd zitten aan de picknicktafel voelt hoe zijn telefoon vibreert in zijn broekzak, zonder te kijken wie er belt neemt hij op. Thomas hier, zegt hij…een tijdje hoort hij niks dan hoort hij aan haar stem dat zei het is. Thomas met mij, ben je in de buurt, hoort hij haar vragen. Ja, ik ben in de buurt in zijn antwoord. Zou je misschien naar huis kunnen komen, ik denk dat we even moeten praten. Tranen druppelen uit zijn ooghoeken, zien Sanne en Rai, ga maar fluisteren ze hem toe, wij sluiten het hier wel voor je af.

Kom eraan Joy, fluistert hij terug. Zonder nog een woord te zeggen loopt hij zijn tuintje af richting zijn auto.

Na een half uurtje stapt hij de woning binnen, het ruikt er heerlijk fris is wel even anders dan toen hij daarstraks wegging en hij weet gelijk dat ze zijn rommel heeft opgeruimd en hij schaamt zich diep. Hij ziet haar zitten in de tuin, rokend en loopt op haar af.

Joy, zegt hij zachtjes. Als ze zich omdraait staat zijn hart even stil en hij heeft het gevoel dat hij droomt. Wat ziet ze er goed uit, wel een stuk beter dan hij. Thomas, fluistert ze. Een tijd lang zeggen ze beiden niks, ze kijken elkaar alleen maar aan met een mengeling van pijn en verdriet.

Dan staat ze op en komt ze op hem afgelopen. We moeten praten, hoort hij haar zeggen. Achter haar aanlopend, nemen ze plaats op de bank. Dan vraagt hij, waarover wil je praten Joy? Over mijn en jouw spullen, zegt ze zacht. Haar ogen slaat ze neer. Je mag alles hebben, je mag alles meenemen, het maakt me niet uit Joy, alles mag je hebben en dat meen ik. Ik hoef niet alles te hebben Thomas, maar ik wilde hier zijn, als jij hier ook zou zijn, ik wilde niet zomaar langskomen om alleen even mijn spullen op te halen. Haar aandachtig te hebben bestudeerd zegt hij, het komt niet meer goed tussen ons, er is teveel voor gebeurd. Ja, zegt ze hem aankijkend met tranen in haar ogen. Ik kom niet meer bij je terug er is inderdaad teveel gebeurd. Dan staat hij op trekt haar omhoog en slaat zijn armen om haar heen. Het spijt me Joy, het spijt me verschrikkelijk ik weet niet wat me bezielde, wat me overkwam.

Ik weet het ook niet, hoort hij haar zeggen, maar ik weet dat ik niet meer verder met je wil. Daarin staat mijn besluit vast en langzaam maakt ze zich los uit zijn omhelzing.

Daar staan ze dan allebei overvallen door emotie. Ik kom sowieso mijn kleren halen en misschien enkele kleine meubeltjes, kan ik nu meenemen. En Thomas, hoe dan we het met de auto? Neem die maar mee Joy, ik heb genoeg aan de bedrijven auto van de zaak. Dankbaar kijkt ze hem aan, even later lopen ze samen naar boven. Geef je het op, hoort hij Sanne haar woorden in zijn hoofd dreunen, geef je het op na al die jaren dat jullie samen zijn geweest. Thomas slaakt een diepe zucht, het heeft geen zin om nog voor haar te vechten, haar besluit staat vast, als er maar een klein sprankje hoop was geweest, was hij er nog voor gegaan, maar ze heeft hem duidelijk te kennen gegeven dat er geen toekomst meer is tussen hun beide.

Joy, wat wil je dat ik doe met de tuin? Terwijl ze haar kleren in een koffer deponeert hoort ze zijn vraag. Wat wil jij met de tuin Thomas? Ik zou hem graag willen houden, we hebben er leuke momenten gekend en zegt hij zacht, leuke momenten gedeeld. Ja, hoort hij haar antwoorden de tuin was onze uitvlucht, de tuin was ons kleine puntje van gezelligheid. Ik hou de tuin aan, hoort ze zijn kordate antwoord, als je in de buurt bent mag je daar gewoon heen blijven komen. Ik zit niet in de buurt, antwoord ze naar waarheid. Ik zit aan zee, oftewel vlakbij zee.

Dan gaat er hem een lampje branden, logeer je bij Bert, vraagt hij nieuwsgierig. Nee, is haar antwoord maar wel een bekende van hem, oftewel bij zijn zoon. Thomas is gelijk weer argwanend, logeer je tijdelijk bij zijn zoon, vraagt hij haar. Ja, is haar antwoord, hij heeft de ruimte en Bert heeft dit niet, dagelijks loop ik mijn wandelingen op het strand met Ford en Nissan. Vol ongeloof kijkt hij haar aan, jij dagelijkse wandelingen op het strand met twee honden aan je zijde. Veilig zal je, je in elk geval wel voelen met die twee bakbeesten. Zeer veilig, antwoord ze hem.

Het steekt hem, dat ze bij een andere man onderdak heeft gevonden, maar hij laat dit niet merken. Deel je ook het bed met hem, hoort ze hem vragen. Joy kijkt op, voor het eerst sinds ze uit elkaar zijn kijkt ze eens goed naar hem. Thomas, ik deel inderdaad het bed met hem, maar op een andere manier dan jij denkt. Op wat voor andere manier zou dat dan moeten zijn, volgens jou? Ik heb steun aan de armen die hij om me heen slaat, waar ik warmte bij voel, zodat ik niet iedere avond huilend in slaap val, hoort hij haar zeggen. Geschokt door het feit dat ze inderdaad bij een andere man in bed ligt, schrikt hij nog meer van het feit dat ze anders iedere avond al huilend in slaap valt. Hij loopt op haar af, maar ze houdt hem tegen. Nee, Thomas, jij kan me niet omhelzen als jij een deel van het verwerkingsproces bent. Ze heeft gelijk en hij laat zijn armen langs zijn lichaam glijden.

Hij besluit het over een andere boeg te gooien, heb nog een leuk nieuwtje voor je wat je misschien wel interesseert zegt hij. Rai en Sanne zijn in de daagjes dat wij in Drenthe zaten nogal close geworden met elkaar, ze zijn zeg maar een setje geworden. Ben blij voor ze, hoort hij haar zeggen, ze verdienen beide een beetje geluk. Haar hoofd optillend zegt ze, jij verdient ook geluk Thomas.

Hij begint zachtjes te huilen, voor het eerst in al die jaren ziet ze hem openlijk huilen in haar bij zijn. Ze kan hem niet zo laten staan, Thomas, alsjeblieft…., ze slaat haar armen om hem heen en hij drukt haar lichaam tegen het zijne. Toch is het anders als dat het tussen hun is geweest en hij zijn hoofd buigt om haar te zoenen, richt ze haar hoofd naar hem op. Nog één keer denkt Joy, nog één keer wil ik hem voelen in mij, als een soort afscheid.

Thomas voelt hetzelfde als Joy, nog één keer samen zijn, mijn afscheid naar haar toe. Ze verkennen opnieuw elkaars lichaam, het gaat als in een soort trance, Joy is altijd hongerig naar Thomas geweest, dat is altijd zo gebleven en ook nu, snel trekt ze haar hemd uit, die volgt door haar beha, ook Thomas ontdoet zich razendsnel van zijn kleren. Als hij net als haar helemaal naakt in hun slaapkamer staat neemt hij haar opnieuw in zijn armen. Bij beide vloeien de tranen rijkelijk, overmand door emotie naar elkaar toe, bedrijven ze de voor de laatste keer hun liefde.

Als ze even later ligt na te hijgen op haar rug, merkt ze dat ze niet meer kan, ze heeft geen idee hoeveel minuten, hoeveel uren er zijn verstreken. Opstaand van het bed, neemt Thomas haar mee voor een laatste keer douchen. Onder de douche verwend hij haar opnieuw, ook zij verwent hem op haar manier terug. Beide huilend, houden ze elkaar vast, minuten lang staan ze verstrengeld in elkaars armen onder het warme water. Dan laten ze elkaar gelijktijdig los, dank je hoort hij haar zeggen, waarop hij zegt, Joy jij bedankt. Hij loopt de douche uit, droogt zich snel af en kleed zich vliegensvlug aan. Niet veel later hoort de deur van het huis dichtvallen en hoort ze hoe hij zijn auto start en wegrijd.