Ivo - 2

Nu dan mogen jullie mij beiden wel eens haarfijn uitleggen wat jullie bedoelen met mysterie. Ivo ploft neer op de bank. Weet je nog, begint hij te vertellen dat ik je had gevraagd een aantal jaar geleden te komen op mijn speciale diner wat je toen weer had afgezegd op het laatste moment. Bram begint over zijn kin te wrijven, er begint me iets te dagen, zegt hij zachtjes. Joy, mijn studie vriendin en eigenlijk nog steeds mijn maatje en hij knipoogt naar Joy, had speciaal voor ons gekookt. Je had me laten weten dat je dit keer echt zou komen, niet zoals voorgaande jaren van afzeggen nee, je zou er definitief zijn. Klopt, antwoord Bram, ik weet het weer, toch moest ik weer afzeggen ik was ziek, moest overgeven, was echt niet lekker en wilde die avond niet voor je verpesten. Als je ondanks dat je ziek was, toch was gekomen had je eindelijk kennis kunnen maken met Joy.

Wil je beweren, vraagt Bram, dat dit de vrouw is over wie jij altijd zo vol lof sprak? Ja, lacht Ivo, dan kijkt hij naar Joy, ik had jullie die avond wel willen koppelen. Nu is ook Joy verbaasd. Koppelen, daar heb je me nooit iets over verteld Ivo. Nee, dat ging ik ook niet doen, was nog net niet aan met Thomas destijds en ik vond mijn broer een iets betere partij, maar ja dat ging allemaal niet door en we weten hoe het daarna is gelopen. Met open mond hoort Bram het verhaal. Al die jaren, al die jaren hadden hij en Joy al samen kunnen zijn. Wat een sukkel is het toch ook geweest.

Nu is het de beurt aan Joy, Ivo jij hebt me weleens iets verteld aan de telefoon over ene Monique, waarom is zij er niet bij, kon ze niet mee, vraagt ze nieuwsgierig. Monique en ik dat is einde verhaal, en Joy en Bram zien beide hoe er een verdrietige uitdrukking over het gelaat gaat van Ivo. Zal jullie beide het vertellen, vanavond later als er wat meer drank is gevloeid zegt hij. Dan zal ik de pijn niet zo voelen. Opkijkend naar hen, vraagt hij. Hoe zijn jullie elkaar tegen het lijf gelopen dan?

Bram begint aan het verhaal en Joy loopt even naar de keuken om de schaal met aperitiefjes te halen en voegt zich weer snel bij de broers. Zo, zo Joy, lacht Ivo tussendoor, dus jij hebt je aardig misdragen in de tijd met Thomas voor jullie een open relatie kregen. Ik me misdragen, kom nou Ivo je weet toch wel beter dat ik tot zoiets nooit in staat zou zijn. Ivo begint te lachen, nee, je zou niet durven. Bram gaat vlug verder met zijn verhaal en Ivo hoort het op zijn beurt vol ongeloof aan. Jeetje Bram, als jij er niet was geweest voor Joy had ze mooi met de gebakken peren gezeten. En nu, ben je nog bevriend met Thomas, vraagt hij voorzichtig. Joy begint te vertellen dat er nu een goede vriendschap is ontstaan met iedereen ook verteld ze over Sanne en dat zij niet weet wie de vader is van haar ongeboren kindje. Hoop voor haar dat het niet Thomas is, zegt Ivo op serieuze toon. Nee, dat hopen wij ook niet, hij zegt wel dat hij niet meer jaloerse uithalen heeft, maar vind hem toch op een bezitterige manier overkomen zo hier en daar, maar je zal het wel zien met de bruiloft, dan zijn ze ook allemaal aanwezig.

Zijn jullie, begint Bram. Nee, lieverd, wij zijn nooit intiem met elkaar geweest, alleen vrienden niets meer. Wel hele goede vrienden. Ivo begint te lachen, Joy en ik, nee zo heb ik haar nooit gezien en zij mij ook niet. Wees niet ongerust broer.

Ondertussen begeven ze zich naar de gedekte tafel voor drie personen en Joy schept het eten op. Wonderbaarlijk mooi weer, lacht Ivo, maar had niet anders verwacht, bij jou moet altijd alles tot op de puntjes aan toe tip top in orde zijn.

Terwijl ze zitten te eten, begint Ivo te vertellen over Monique. Ik dacht echt dit is voor mij de vrouw, de vrouw met wie ik oud wil worden, kinderen wil krijgen. Ze had alleen even een paar dingetjes angstvallig voor mij verborgen weten te houden. Is het zo erg dan, hoort hij zijn broer vragen.

Ja, Bram het is erg, heel erg, maar gelukkig ben ik er op tijd achter gekomen, ben blij dat ik nu mijlenver van haar ben verwijderd ook al doet het hier en hij wijst naar zijn hart nog steeds pijn.

Het was woensdagmiddag rond een uur of twee en ik kwam net terug van een rondleiding door de bergen toen er op het startpunt een meneer aanwezig was. Zijn humeur was niet bepaald goed, om het nog netjes te verwoorden. Briesend als een paard kwam hij om me afgelopen en begon te schelden tegen mij. Waar is ze, beet hij me toe, waar heb je haar verstopt? Ik wist werkelijk niet waar hij het over had en vroeg dit dan ook hem op beleefde toon. Hij zocht naar een vrouw dat was duidelijk, maar wie dat wist ik op dat moment nog niet.

Jij bent toch Ivo, had hij gevraagd, wat ik bevestigde. Waar is mijn vrouw Monique? Nou Bram, het leek wel of de grond onder mijn voeten vervaagde, vrouw Monique. Is Monique uw vrouw had ik hem op beleefde toon gevraagd. Ja, had hij briesend geantwoord, Monique is mijn vrouw en mijn vrouw hoort thuis te slapen en niet bij één of andere vakantieganger die hier een tijdelijke baan heeft. Ik was werkelijk perplext, kon geen zinnig woord meer uitbrengen. Uiteindelijk toen ik mijn stem hervond had ik hem gevraagd hoe hij erbij kwam dat zijn vrouw bij mij zou slapen. Hij wist me te vertellen dat mensen uit het dorp ons samen hadden gezien, hoe ze met mij mee was gegaan naar het adres waar ik verbleef. Ik heb hem verteld, dat we een werkoverleg hadden gehad en dat zij rond zes uur die avond huiswaarts was gekeerd.

Als ze alleen was getrouwd, vervolgt hij zijn verhaal wat natuurlijk al als een schok bij me binnen kwam dan was het nog te overzien geweest. Het bleef alleen niet daarbij, ze heeft ook nog twee kinderen, twee jongens die om hun moeder vroegen. Ik heb uiteindelijk de man weten te kalmeren en had hem gezegd dat ze een rondleiding had en dat ze pas terug zou zijn rond vijf uur.

Hij nam mijn verhaal aan en is weggegaan. Monique was eerder terug dan vijf uur van de rondleiding dat snappen jullie ook wel, ik wilde eerst verhaal bij haar gaan halen. De uren die we samen hebben doorgebracht in de bergen, de leuke dingen die we hebben gedeeld, gelukkig ben ik nog nooit zover gegaan dat er iets uit kon voorkomen, zoals bij jullie het geval is en hij lacht naar zijn broer en Joy.

Ben je in al die tijd niet met haar naar bed geweest, vraagt Joy ongelovig. Inderdaad antwoord hij, we hebben wel afgetast en gezoend, maar ik wilde wachten.

Om kwart over vier was ze terug van de rondleiding en nadat de meeste mensen waren verdwenen heb ik haar mee genomen naar het kantoortje waar ik haar zonder verdere onderbrekingen aan mijn vragenvuur kon onderwerpen. Huilend heeft ze inderdaad toegegeven dat ze was getrouwd, maar dat het een rampzalig huwelijk was, waar twee kinderen uit zijn voort gekomen. Heb het haar eerder gevraagd of ze gebonden was, maar het antwoord was altijd nee. Nu blijkt dat ze al die tijd heeft gelogen.

Jeetje, zegt Joy. Trouwen was nog te overzien geweest, maar met kinderen erbij, Ivo je hebt inderdaad de juiste beslissing genomen. Zal moeilijk zijn, de komende tijd, maar wees blij dat je heel ver bij haar vandaan bent. Dat ben ik ook, hier met de juiste mensen om me heen, kom ik er wel weer bovenop. Joy is stil gevallen aan tafel, ze denkt terug aan haar middelbare schoolvriendin met wie ze sinds kort weer contact heeft, haar is een soortgelijk iets overkomen. Zij was getrouwd, maar haar man was er ook even vergeten bij te vertellen dat hij er nog een tweede leven op na hield, zelfs met meerdere vrouwen bij wie hij ook kinderen had.

Waar denk je aan Joy, hoorde ze haar toekomstige man vragen. Ik denk aan Ymke, zegt ze zachtjes. Ja, Ymke, Bram had het aangehoord, die heeft inderdaad ook zoiets soortgelijks meegemaakt, alleen zij was ermee getrouwd toen het na een aantal maanden aan het licht kwam. Bedoel je Ymke, de Ymke die mij zo leuk vond destijds, vraagt Ivo belangstellend.

Ja, zij is het inderdaad lacht Joy, dat je het nog weet, ze liep zo achter je aan destijds. Ik weet het nog goed, ik ben zelfs met haar naar de bioscoop geweest maar dat weet jij dan weer niet. Overmorgen komt ze langs Ivo, misschien vind je het leuk om haar ook hallo te komen zeggen. Ja, dat kom ik zeker doen.

Het etentje loopt gestaag voort en ze praten honderduit. Heb nog cadeaus, zegt Ivo lachend, maar je vrouwtje weet al wat het is Bram, daarom mag jij alles uitpakken. Ze besluiten lekker te gaan uitbuiken op de bank. Tafel afruimen komt morgen wel Joy, we gaan nu lekker onderuit gezakt zitten.

Joy, de enige nog nuchter van de twee komt overeind, maar zakt gelijk terug neer op de stoel ze voelt zich misselijk worden. Met een klein beetje paniek in haar ogen, probeert ze Bram wijs te maken dat ze zich niet goed voelt, maar het is al te laat. Ze kan het niet meer stoppen of tegenhouden. Ze geeft over, over de nog zo mooi gedekte tafel. Met wangen rood van schaamte, mompelt ze een excuus en loopt dan haastig de kamer uit.

Ohh…das niet best, lacht Bram wordt het toch nu nog even opruimen. Zeker niet best, lacht Ivo, maar het zullen de hormonen wel zijn. Of die kleine in de buik heeft gezegd, alles leuk mam, maar dit lust ik niet grapt hij erachteraan. Samen met zijn broer, begint hij aan het nu inmiddels minder leuke karwei. Met zijn twee dollen ze om de afsluiting van het diner. Ja, papa Bram, plaagt Ivo zijn grote broer, een beetje spuug daar moet je maar aan wennen, zal nog wel vaker voorkomen. Bram rolt met zijn ogen, maar weet dat zijn jongere broer wel gelijk heeft. Als de borden, het bestek in de vaatwasser staan, het tafelkleed in de wasmachine zit en de tafel is afgenomen met een sponsje, verontschuldigd Bram zich, dat hij even bij Joy gaat kijken. Doe alsof je thuis bent, lacht hij naar Ivo.

Hij ploft neer op de bank en pakt zijn telefoon erbij, zes oproepen heeft hij gemist en vijftien berichten ontvangen. Allemaal van Monique zo te zien, hij wist ze zonder dat hij ze leest, hij heeft geen behoefte meer aan haar uitleg, haar leugens. Ik ben nu terug in Nederland, klaar voor een nieuw avontuur.

Wie is er klaar voor een nieuw avontuur, hoort hij zijn broer vragen die de kamer terug binnen gewandeld komt met een lijkwitte Joy aan zijn arm. Was naar je bed gegaan, zegt hij tegen Joy. Je ziet er niet uit. Nee, mompelt ze, ik moet gewoon even zitten. Even, je hebt net je hele avond maal eruit gegooid en dan ben je nog zo eigenwijs dat je denkt dat je beter hier in gezelschap moet verkeren als dat je lekker je bed in kruipt. Ik heb je zolang niet gezien Ivo, een beetje spuug laat me niet tegenhouden. En trouwens, een waterige glimlach op haar gezicht toverend hebben jij en Bram het al opgeruimd, nu kan ik hier mooi op de bank even liggen. Ja, we hebben het inderdaad opgeruimd, je hebt veel te veel hooi op je vork genomen gezien je omstandigheden, zegt hij met een wijsvinger haar kant uit wijzend. En jij wijzend naar zijn broer, jij moet haar een beetje temmen.

Ja, papa lacht Bram. Ik zal haar wel een beetje temmen. Ik ben niet te temmen, sputtert Joy tegen. Dat is ook weer waar lacht Ivo. Zijn Veronica en Kristel hier ook al geweest? Ja, gisteren nog hoort hij zijn broer zeggen, ze hebben plechtig beloofd minimaal één keer per week langs te komen om te kijken hoe de buik van Joy toeneemt. Ben je mooi klaar mee, hun iedere week over de vloer. Ach, het zijn schatten van meiden, Joy kan goed met ze opschieten en ik kan in de tijd dat hun een oogje op haar houden even wat dingetjes voor mezelf ondernemen.

Een bruiloft komt er niet vanzelf, lacht hij naar Ivo. Nu jij terug bent, weet je alvast dat ik daar grondig gebruik van ga maken. Je mag, zegt Ivo, graag zelfs. Mooi, dan ben je bij deze onze ceremonie meester. Joy en Bram kijken Ivo aan. Graag, voel me vereerd lacht hij. Een serieuze taak, voor een serieuze man.

Inmiddels zijn we een week verder, Ivo zit aan de keukentafel met Bram te brainstormen over het naderende huwelijk en welke dingen er nog even voorrang moeten krijgen om de laatste puntjes op de i te zetten. Vorige week heeft hij Ymke gezien, ze was nog mooier geworden dan een aantal jaar geleden. Hij stond aan de grond genageld te kijken naar haar toen ze met sierlijke tred zich begaf naar de bank om Joy te begroeten. Hij was daarna aan de beurt, toen ze hem drie zoenen gaf werd hij bedwelmt door haar parfum wat lichtjes naar bloemen rook, niet te overdreven. Hij was helemaal onderste boven van haar verschijning. Nu ook weer en hij moet zichzelf tot de orde roepen wanneer Bram hem op zijn schouder tikt.

Ivo, houdt je hoofd er eens even bij, dit is belangrijk hoort hij zijn broer zeggen. Ja, ja, ik ben er al weer en hij buigt zich voorover naar het papier wat Bram hem aanwijst. Terwijl hij zo aandachtig het papier aan het bestuderen is, ruikt hij opnieuw de lichte bloemengeur en zijn hart slaat op tilt. De letters dansen voor zijn ogen op en neer, hij weet niet wat er staat, hij weet beter gezegd hij ruikt bloemen, dit betekend dat Ymke er weer is.

Hopeloos, Bram schud zijn hoofd, Joy het werkt niet, je kan ze beter samen maar even om die boodschap sturen, zegt hij tegen haar. Misschien moeten we dat maar doen, lacht Joy. Ja, we gaan het wel even halen zeggen ze beide in koor. Ivo staat op van de stoel en geeft Ymke een hand, kom zegt hij zachtjes, laten we even de boodschap gaan halen.

Haar hand voelt perfect aan in de zijne, als hij een blik opzij werpt ziet hij dat ze lichtjes bloost. Mmm…denkt hij, wil haar zoenen. Ze moeten wat ophalen bij zijn ouders, dan denkt hij kan haar wel begeleiden door de smalle donkere steeg, misschien dat er nog iets kan gebeuren daar.

Ik weet een korter paadje zegt hij zachtjes tegen Ymke, het is er wel smaller en donker, hoop niet dat je dat erg vind. Nee, hoor zegt ze zachtjes, ik heb jou toch bij me om me te beschermen. Dat is waar en hij geeft haar een klein kneepje in haar hand. Hij hoopt dat ze bij de smalle steeg de begroeiing nog niet hebben gesnoeid, het stond wel op de planning had hij gelezen in het weekkrantje. Bij het steegje aangekomen begeleid hij haar door de smalle opening. Zijn hart gaat als een razende tekeer, het is er nog steeds donker. Ze volgt hem als een mak lammetje. Als ze halverwege zijn hoort hij haar zeggen, Ivo stop eens heel even. Hij stopt en draait zich naar haar om. Ondanks dat het er redelijk donker is door de begroeiing heb je er op de dag toch nog voldoende licht om goed te kunnen kijken. Als hij zich naar haar om heeft gedraaid weet hij niet wat hij ziet. Haar borst gaat gejaagd op en neer, haar ogen staan geil, haar mond iets geopend en haar tepels zijn goed te zien die tegen de zachte stof van haar blouse aandrukken. Voor ze nog iets kan zeggen, drukt hij haar zachtjes tegen de muur en kust haar op de mond.

Ze kust hem fel terug, haar handen dwalen over zijn lichaam, hier was ik aan toe, zegt ze hijgend als hij even zijn mond losmaakt van de hare. Ik ook, als sinds vorige week toen je me hebt betovert met je bloemen lucht, zegt hij zachtjes kreunend. Opnieuw drukt hij zijn lippen op de hare, haar lippen wijken uiteen en zijn tong streelt plagend de binnen kant van haar lippen. Zijn lichaam drukt hij tegen het hare, zijn handen schuiven onder haar shirt en strelen zacht over haar borsten. Ymke begint harder te kreunen, iets wat hem aan moedigt verder te gaan.

Zijn handen dwalen verder af naar beneden, over haar rokje waar hij de stof gemakkelijk van omhoog kan tillen, zijn hand glijdt over haar bovenbeen, hij voelt hoe ze haar benen iets uit elkaar zet. Zou hij, ja hij gaat met zijn hand over haar string steeds verder naar beneden, hij voelt een vochtige natte plek. Mm…ze is geil..heel geil….zachtjes begint hij met zijn vingers draaiende bewegingen te maken over de vochtige natte stof, aan haar kreuntjes te horen, bevalt het haar uitstekend, hij wordt zelf ook heter en geiler. Dan trekt hij de stof aan de kant en laat hij zijn vingers glijden door haarzelf geproduceerde vocht. Ym…kreunt hij, je maakt me gek, knettergek.

Ze draait met haar lichaam tegen zijn vingers en als snel voelt ze twee vingers in zich glijden. Ivo voelt haar warmte rond zijn vingers, het maakt hem heter dan hij al was. Hij voelt hoe ze langzaam zijn vingers begint te rijden, met zijn duim stimuleert hij haar clit en hij hoort haar harder en gejaagder adem halen, dan vloeit er ineens rijkelijk sap over zijn vingers. Als hij Ymke bekijkt, ziet hij hoe ze is klaar gekomen op zijn vingers. Nu is hij niet meer te stoppen, hij wil haar proeven. Haastig bukt hij zich, schuift de string over haar billen en brengt zijn tong naar de plek waar even daarvoor zijn vingers nog waren.

Jaaaaa….hoort hij haar uiten, als ze zijn tong over haar lipjes voelt schieten, aan haar clit wordt gezogen. Ze pakt zijn hoofd beet met haar haar handen en drukt deze dichter tegen haar kruis aan, jaaa….Ivo, hijgt ze nu luid en duidelijk, lik me…, lik me klaar…. Binnen niet al te lange tijd vloeit er opnieuw een rijkelijke vloeistof maar ditmaal vangt hij alles op met zijn mond, ze smaakt heerlijk, verrukkelijk gewoon.

Ymke staat nog een beetje wankel op haar benen, maar ze is vastberaden, ze duwt hem iets van zich af en zegt, nu is het jou beurt lekkerding. Nog voor hij tegen kan sputteren heeft ze zijn broek al open gemaakt en schuift deze vakkundig met zijn boxer en al gelijktijdig omlaag. Mmm…kijk nou eens wat me daar tegemoet springt, een lekker cadeau. Ze zakt door haar knieën en pakt zijn schacht beet met haar handen. Ze likt over het topje van zijn eikel en er ontsnapt een diepe kreun uit zijn keel. Ze likt zijn schacht, zijn ballen, die ze één voor één in haar mondje opzuigt, hij heeft het gevoel alsof hij klapt wat is dit lekker. Ze gaat verder, achter zijn ballen naar zijn poepgaatje, er gaat een siddering door zijn lijf, deze vrouw is hemels. Hij hoort het soppende geluid van haar kutje. Ze zit zich gewoon te vingeren hier op haar hurken, terwijl ze hem pijpt naar de sterren en verder. Hij voelt hoe ze opnieuw haar tong laat glijden over zijn eikel, hoe ze hem naar binnen zuigt in haar warme mond, dieper en dieper in haar keel. Vakkundig duwt ze hem verder en verder bij haar naar binnen tot hij niet verder kan, dan laat ze hem weer zachtjes terug veren. Ivo kan dit niet lang uithouden en hij baalt als een stekker. Ik ga komen Ym, kreunt hij zachtjes, ik ga komen, kreunt hij nu iets harder…

Ymke is echter niet van plan om die lekkere paal uit haar mondje te laten, ze zuigt harder en harder aan de top en Ivo is verloren, straal na straal spuit hij zichzelf krachtig in haar mondje leeg. Vergenoegend slikt ze alles moeiteloos door, hunkerend naar meer. Ze staat op en ze ziet dat hij verrassend hard blijft, nu rest je nog één ding Ivo, zegt ze hem verlangend aankijkend. Ik wil die geile neuklat van je in mijn soppende kut voelen. Verbluft staart hij haar aan, hij had wel verwacht, dat het hier zou ophouden, maar ze wil hem helemaal, alles. Wil je zaad in me kutje voelen spuiten, zegt ze hem aankijkend met haar grote groene ogen, waarin hij kan verdrinken. Ze likt me haar tong over haar lippen en kijkt hem geil aan. Ivo is niet te houden, hij pakt haar beet, tilt haar iets op en hij voelt hoe zijn steigerende lul moeiteloos bij haar naar binnen glijdt. Ohhh…Ivo, kreunt ze hard, hier heb ik van gedroomd, het is nog lekkerder dan in mijn droom kreunt ze harder en harder. Haar neukend tegen de muur, voelt hij hoe ze haar benen rond zijn middel klemt. Dieper en krachtiger begint hij in haar te stoten. Jaaaa….jaaaa…jaaaa….roept ze luider en luider.