Aangekomen op de locatie van Bram en Joy waar het huwelijk zal plaatsvinden met daar achter een grandioos feest is het er nog vrij rustig. We zullen toch niet de eerste zijn lacht Sanne, toch wel een tikkeltje nerveus. Dat denk ik niet, lacht Thomas. Als hij de auto parkeert en uitstapt, zien beide net Rai en Irene lopen. Hé, jullie ook hier lacht Sanne. Irene en Rai houden zich staande bij de auto van Thomas en Sanne. Jeetje Sanne, wat zie je er uit. Om op te vreten gewoon, lacht Irene. Nou, niet overdrijven hoor. Met zijn vieren lopen ze richting de ingang van een nogal nostalgisch gebouw lijkt het.

Ik weet niet precies wat voor gebouw dit is, lacht Rai, het doet me denken aan een moderne ruïne die ze opnieuw hebben opgeknapt en dan hebben gestoken in een modern jasje. Hahahaha….lacht Irene om de beschrijving van Rai. Sanne is het er wel mee eens, het oogt een beetje prehistorisch, maar dan ook weer van deze tijd. Echt iets voor Joy.

Binnen in de hal komen twee mensen op hun afgelopen. Thomas herkent ze beide en lacht hun vriendelijk tegemoet. Ymke, Ivo wat fijn om jullie na lange tijd eens terug te zien en dan nog wel op zo’n bijzondere dag. Ymke en Ivo kijken naar Thomas. Het is zeker lang geleden lacht hij, jullie zien er goed uit. De bloemen worden overhandigd die ze snel opspelden. Rai en Thomas krijgen ook nog een extra naambordje opgespeld met de tekst: ijsco mannen. Irene en Sanne gieren van het lachen. Wacht, zegt Sanne snel even mijn telefoon pakken. Ze pakt haar telefoon en maakt snel enkele foto’s van Rai en Thomas die allerlei poses aannemen.

Kort hierna lopen ze achter Ivo en Ymke aan naar de buiten patio, hier is het wel een stuk drukker met mensen. Veel zijn gasten, maar er lopen ook veel obers in de rondte, met hapjes en niet te vergeten drankjes. Mag ik heel even jullie mannen lenen, vraagt Ymke. Neem maar mee hoor, lacht Sanne, Irene en ik vermaken ons wel in de tussentijd.

Sanne kijkt haar ogen uit. Tegen Irene zegt ze zachtjes, het is hier wel heel mooi, net een sprookje. Irene kan dit alleen maar beamen. Het is er zeker mooi, niet alleen mooi, je waant je hier in een andere wereld. Een man even verderop heeft de opmerking van Irene gehoord en loopt op hen af. Ik hoorde u net een opmerking maken dame, lacht hij haar. Kijk, ze geeft Sanne een por, heb nu al sjans. Sanne richt zich naar de man voor haar, hij heeft bekende trekken, hij heeft iets weg van Bram schiet het door haar heen. Ik neem aan dat u de vader bent van de bruidegom. Klopt helemaal, lacht hij. Zijn hand uitstekend stelt hij zich voor als Bert, de vader van Bram en Ivo.

Sanne wordt even later ook aangesproken door een jongere vrouw in een hele mooie zachtgele jurk, jij moet Sanne zijn, hoort ze tot haar grote verbazing de jonge vrouw zeggen. Dat is juist, lacht Sanne. Ik ben Veronica en dit is mijn zusje Kristel we zijn de zusjes van Ivo en Bram. Ohhh…lacht Sanne. Joy heeft tegen ons gezegd dat we u goed in de gaten moesten houden de gehele dag. Ohhh…vraagt Sanne op haar beurt nieuwsgierig en waarom dan wel. Nou, lacht Kristel aangezien u ook tonnetje rond bent, moet u wel op tijd uw rust momenten pakken. En als u nu net zo eigenwijs bent als Joy dan komt daar natuurlijk niks van terecht. Zo, lacht Sanne de dames toe, dus jullie zijn mijn helpers. Zoiets, lacht Kristel. Ik heet Sanne, lacht ze opnieuw en geen u. Ook goed Sanne. Laat het ons maar weten als je te moe bent, dan komen we aangesneld met een stoel, zodat je kan zitten. Dank jullie wel. Zal het onthouden, maar denk niet dat het nodig zal zijn. Zie je wel lacht Kristel en geeft hierbij haar zus een duw, ze reageert precies hoe Joy zei.

Sanne en Irene mengen zich samen onder de gasten, ze worden telkens aan nieuwe mensen voorgesteld en het duizelt haar allemaal een beetje. Ik weet niet wie het allemaal zijn, kan al die namen niet onthouden. Gaat het wel goed, vraagt Irene nu ook een klein beetje bezorgt naar Sanne toe. Jawel, hoor maar ik wilde dat ik ergens even kon zitten. Irene wenkt zonder dat Sanne het in de gaten heeft snel naar één van de meisjes. Deze geeft een knipoog ten teken dat ze het gezien heeft. Kristel voegt zich twee tellen later bij hen. Sanne, zegt ze zachtjes, ik heb even een stoel voor je, je ziet er een beetje moe uit. Sanne kijkt dankbaar naar het jongere zusje van Bram en Ivo. Ik zal niet meer eigenwijs zijn, lacht ze de jonge vrouw toe.

Nadat er een klein uurtje is verstreken, worden ze begeleid naar een ander gedeelte van de tuin, waar mooie stoeltjes in een kring zijn opgesteld en wordt hen verzorgd hier plaats te nemen. Thomas en Rai voegen zich snel bij Irene en Sanne. Hé lekkerding, fluistert Thomas in het oor van Sanne als hij iets naar haar toe buigt, vermaak je je een beetje. Het is heerlijk hier, fluistert ze zachtjes. De muziek klinkt, niet het ouderwetse huwelijks liedje, maar een country liedje en even later verschijnt Joy. Ze ziet er werkelijk betoverend uit. Een mooie jurk zonder teveel poespas, die haar elegant doet schitteren. Als ze in het midden van de kring is genaderd mogen ze allen weer zitten. Wauw, ze ziet er mooi uit, fluistert ze zacht. Thomas, kan dit niet ontkennen. Ze ziet er inderdaad mooi uit. Mooi voor Bram.

Tijdens de ceremonie is Sanne diep ontroert en is dan ook dankbaar dat Thomas haar een zakdoek overhandigd zodat ze haar tranen kan drogen. Hij wordt op dat moment nog verliefder op Sanne dan hij al is.

Na de huwelijksvoltrekking feliciteren ze het bruidspaar en worden er foto’s gemaakt. Sanne geniet van alles om haar heen en op haar wangen is een blos duidelijk zichtbaar. Thomas kijkt naar haar van een afstandje. Als Rai zich bij hem voegt, hoort hij hem zeggen. Ik hoop dat het kindje wat ze krijgt van jullie is. Thomas draait zich om naar Rai. Dat maakt jullie compleet, zegt hij hem serieus aankijkend. Ons compleet, niet begrijpend kijkt hij Rai aan. Jullie zijn al compleet, zegt hij, maar als het kindje ook nog van jullie is, dan zijn jullie een echt gezinnetje. Ja, een echt gezinnetje. Ik ben dol op die vrouw, zegt Thomas nu ook op serieuze toon. Het zal me dan ook niks verbazen, hoort hij Rai zeggen als de volgende bruiloft die van jullie is.

Niet te hard van stapel lopen, hoort hij zichzelf zeggen. Hij weet wel dat Rai gelijk heeft, als het aan hem ligt, vraagt hij inderdaad aan Sanne of ze voor altijd de zijne zal willen zijn. Ik heb dat gevoel bij Irene, zegt hij hem aankijkend. Irene geeft me dat gevoel, wat Sanne me nooit heeft gegeven. Het gevoel van thuis komen. Ja, dat is een heerlijk gevoel. Hij slaat een arm om Rai zijn schouders. Vind het zo tof van je, dat je het ons bent komen zeggen, hoe jij je werkelijk voelde, hoe wij ons voelden en dat alles zo goed is uitgepakt. Wat is allemaal goed uitgepakt, vraagt Irene nieuwsgierig terwijl ze zich tussen beide heren plaatst. Dat we zo goed bij elkaar passen, jij en Rai, ik en Sanne. Ja, dat is heel goed uitgepakt.

Sanne bekijkt de drie mensen die even verderop met elkaar staan te praten. Het is Thomas met Irene en Rai. Ze is blij dat ze weer even kan zitten. De hele tijd staan is geen optie en ze is Joy meer dan dankbaar dat ze heeft gedacht aan de positie waarin zij beide verkeren en dat een hele dag staan funest zou zijn. Op het moment dat ze opkijkt, ziet ze juist dat Joy naast haar ploft op een stoel.

Zo wat ben ik blij dat ik even zit, zegt ze haar lachend aankijkend. Voor jou geldt volgens mij precies hetzelfde. Ja, daar heb je groot gelijk in, lacht Sanne. Je hebt het hier echt goed voor elkaar Joy, heb tranen met tuiten gehuild tijdens jullie huwelijks ceremonie. Is het echt, Joy kijkt haar onderzoekend aan. Het was zo mooi, ze kijkt naar Joy, jij en Bram dat is gewoon zoals het heeft moeten zijn. Dat geldt ook voor jou en Thomas, zegt Joy zachtjes. Ik weet niet wat je met hem hebt gedaan Sanne, maar hij is zo rustig, zo in zijn element. Ik had niet gedacht dat, dat nog mogelijk zou zijn. Ik weet het, ik ben er ook heel gelukkig mee. Zelfs de jaloezie is er niet meer, hij heeft daar wel het nodige voor gedaan, hij is zelfs naar therapie geweest. Thomas en therapie, kijk eens aan. Ik zie aan jullie dat jullie gelukkig zijn, lacht Joy. Ze omhelst Sanne, ik hoop dat jullie net zo gelukkig mogen worden als ik ben met Bram.

Hoorde ik daar mijn naam, horen ze een bekende stem zeggen die op hen komt afgelopen. Ja, lacht Sanne, we hadden het even over jou. Lekker dan, lacht Bram en geeft Joy een knipoog. Ze heeft nog geen half uur een ring om haar vinger en ze loopt nu al over mij te roddelen. Sanne kijkt op en ziet de twinkeling in Bram zijn ogen. Ja, roddelen meiden onder elkaar doen toch niks liever en ze kijkt hem lachend aan. Blijven jullie nog maar een beetje roddelen, lacht hij. Kan ik ondertussen voor deze twee dames misschien een drankje halen. Lekker, antwoorden Sanne en Joy lachend. Fruitsap zeker? Dat heb je heel goed, zeggen ze beide gelijktijdig en barsten dan in lachen uit.

Enige tijd later komt Bram met de drankjes terug. Duurde wel lang, zegt Joy en kijkt haar kersverse echtgenoot aan. Is druk bij de bar dames, lacht hij. Hij schuift een stoel naderbij en neemt hierop plaats. Heb je het een beetje naar je zin dame, vraagt hij aan haar. Meer dan dat, lacht Sanne. Ze maakt met haar handen wilde gebaren. Het is hier zo adembenemend mooi, daar kan je toch alleen maar van genieten. Zal me ook niks verbazen als Joy het heeft uitgezocht. Bram begint te lachen, nog nahikkent laat hij echter Sanne weten, dat niet zij maar hij de locatie heeft uitgezocht. Thomas, Rai en Irene die ook nader bij zijn gekomen horen ook vol opperste verbazing aan, dat Bram diegene is geweest die de locatie heeft uitgezocht en niet Joy zelf.

Een man kan dus blijkbaar ook goede keuzes maken voor een belangrijke dag, zegt Irene en klopt daarbij Bram op zijn schouder. Uitstekende keuze heb je in ieder geval gemaakt. Rai en Thomas, kunnen jullie nog iets van leren. Hoe bedoel je dat, vragen beide mannen zich nu richtend tot Irene. Ook Sanne en Joy zijn benieuwd met welk antwoord Irene nu op de proppen komt.

Niet mij aankijken, zegt Irene. Ik bedoel maar, sommige mannen denken niet aan de gevoelens van de vrouw bij het uitzoeken van bepaalde zaken. Deze heer hier en ze wijst met haar wijsvinger naar Bram heeft een uitstekende smaak wat betreft een schitterende trouw locatie voor hem en zijn bruid. Dat zie ik jullie en ze wijst nu naar Rai en Thomas hem nog niet na doen. Voor het geval je het even vergeten bent, zegt Rai heb ik ook nog niemand ten huwelijk gevraagd, dus ben ik ook niet genoodzaakt om een trouwlocatie te zoeken. Goed geantwoord man, lacht Thomas. Goed, die zit, zegt Irene, maar dan nog. Ik denk niet, dat jullie beide wanneer het zover is, in staat zullen zijn om een locatie te vinden die zowel voor de vrouw als voor jullie zelf schitterend is. Als het zover is, dan kom ik daar graag op terug, zegt Thomas tegen Irene.

Afgesproken en ze kijkt hem lachend aan. Bram en Joy die de uitdagende conversatie hebben gevolgd kijken elkaar aan en schudden met hun hoofd. Niet te geloven, horen ze Bram zeggen, is hier nu een weddenschap afgesloten? Ik denk het wel, lacht Sanne. Ik weet het wel zeker, horen ze Rai beamen, je denkt toch niet dat ik dit over mijn kant laat gaan. Mocht ik ooit trouwen, dan ben jij de eerste die het hoort Bram. Dan zullen we jouw aanstellen als scheidsrechter. Hahahaha…hoor je dat Joy, dan moet ik me er ook nog in gaan mengen. Dat kan jij heel goed schat, antwoord ze naar waarheid.

Eén van de serveersters komt Joy halen en attendeert haar erop dat ze kunnen eten. Kom zegt ze tegen het hele gezelschap, we gaan naar de feestzaal. Ik heb onderhand honger en ik denk dat die kleine van jou daar ook wel honger heeft. Sanne staat op, op het moment dat ze staat kijken ze allemaal gebiologeerd naar de buik van Sanne. Zeg dat nog eens Joy, hijgt Sanne lichtjes. Ik denk dat die kleine van jou ook wel honger heeft, zegt ze nu nogmaals. Opnieuw is er een hoop geweld te zien in de buik van Sanne. Zo er heeft er eentje heel veel trek, lacht Irene. Geboeid blijft ze kijken naar de buik van Sanne. Mag ik dat eens voelen, vraagt ze nieuwsgierig. Natuurlijk lacht Sanne. Sanne pakt de handen van Irene beet en legt deze een beetje verspreid over haar buik. Vraag het nu nog maar eens Irene, lacht Sanne. Heb jij honger kleintje, vraagt Irene. Opnieuw een hoop activiteit is waarneembaar in Sanne haar buik. Irene is dol enthousiast en grijpt Rai zijn hand, die ze vervolgens legt op de plek waar even daarvoor haar hand nog lag. Hij of zij heeft honger Rai, roept ze ietwat opgetogen uit. Opnieuw is er activiteit en ditmaal voelt Rai het ook. Ik wil dat ook Rai, ik wil dat ook voelen en ze kijkt hem verliefd aan.

Thomas, Sanne, Joy en Bram zeggen alle vier gelijktijdig; nou Rai er is volgens mij werk aan de winkel. Opnieuw gelach, omdat ze het met zijn vieren gelijk hebben gezegd. Kom Sanne, Thomas trekt haar overeind uit de stoel. We volgen jullie wel want we zijn allemaal nogal hongerig. Nu niet meer zeggen dat woord hoor, roept Sanne. Ik ben nu wel genoeg gemarteld aan de binnenkant.

Ga jij maar vast aan de tafel zitten, zegt Thomas, dan schep ik voor jou ondertussen wel een bordje vol. Ik blijf wel even bij haar, lacht Irene die haar ogen continu op de buik van Sanne heeft gericht. Lachend volgen de anderen zich een weg naar het buffet.

Ben ik weer mooi klaar mee, zegt Rai terwijl hij een bord staat vol te scheppen bij het buffet. Zo erg vind je het volgens mij niet, hoort hij Bram zeggen. Brengt ook veel seks hebben met zich mee. Ja, veel seks, moet ook nog werken hoor en tussendoor ook uithijgen. Thomas kan er alleen maar om lachen en Joy laat Rai weten dat ze dus met hem oud wil worden. Daar had hij allereerst nog niet eens aan gedacht. Hij valt stil en Joy kijkt naar Bram. Ik denk dat hij jouw woorden even diep in zich moeten opnemen Joy. Hij kust haar op het puntje van zijn neus. De liefde tussen het kersverse bruidspaar is duidelijk voelbaar. Rai is door Joy haar toezegging even letterlijk met de neus op de feiten gedrukt. Oud en grijs worden met Irene, het idee staat hem wel aan. Thomas is ook in gedachten verzonken, als hij even opkijkt, kruist hij zijn blik met die van Sanne die hem ook aankijkt. Haar tong likt uitdagend over haar lippen terwijl ze hem liefdevol aankijkt.

Vol beladen met twee borden neemt hij aan de andere kant van Sanne plaats, als hij het bord voor haar heeft neergezet glijdt zijn hand expres van het tafelkleed en streelt hij Sanne zachtjes over haar bovenbeen. Sanne begint te rillen van opwinding. Houden we het wel netjes, horen ze een stem zeggen. Het is Ivo die juist aan is komen lopen om te vragen aan Joy en zijn broer of alles nog steeds naar wens verloopt. Meer dan dat, antwoorden ze beide. Pakken jij en Ymke ook wat te eten en kom dan hier bij ons zitten zegt Thomas zacht. Jullie moeten immers ook eten, denk niet dat het bruidspaar wil dat jullie een maaltijd over slaan. Goed, lacht hij zie ik jullie zo weer.

Bij hun aan de tafel nemen ook de ouders van Bram en Ivo plaats eveneens de twee zusjes met hun partners, de ouders van Joy en nog een goede vriend van Bram en diens vriendin. Het is gezellig en het eten smaakt voortreffelijk maar dat kan ook niet anders. Als ik ooit trouw, zegt Irene, huur ik jou in voor de catering Joy. Geen vijf sterren restaurant wat hieraan kan tippen.

Nou dan krijgt ik het nog druk, lacht Joy. Dan hoop ik dat jullie allemaal trouwen, maar niet allemaal gelijktijdig. Beetje verdeeld en het liefst ook na dat ik het kindje van Bram en mij heb uitgepoept. Dan zal het een stuk eenvoudiger zijn om enkele culinaire hoogstandjes te bereiden. Volgens mij zie je het al helemaal voor je, lacht Thomas. Tuurlijk zie ik dat voor mij, het is een deel waar ik heel veel plezier aan beleef plus het feit, dat ik dan ook mag komen kijken hoe de weddenschap is voltooid.

Hou maar op, lachen de anderen nu ook. En wees gerust en wordt niet eerder getrouwd voor dat jullie kindje is geboren lacht Sanne. Ohhh…hoort ze Thomas zeggen, heb ik daar ook nog iets over te zeggen. Ja, en Nee, lacht ze hem toe. Trouwens ik trouw ook niet eerder voordat deze vechtersbaas uit me is. Nu begint iedereen aan de tafel te lachen.