Korfbal - 56

De volgende ochtend was ik al vroeg wakker. Ik had heerlijk geslapen en was gelukkig goed uitgerust, maar ik maakte me druk over de themabijeenkomst van vanavond. Het zou een lange, lange dag worden, waarbij vooral Jolanda veel aandacht van me zou vergen.

Met Johan nam ik kort de planning door en we waren blij dat er meer dan voldoende priesterpijen waren en dankzij Henk was er ook een heleboel nonnenkledij. Deze kledij varieerde van niemendalletjes tot authentieke gewaden. Daar zaten verschillende prijskaartjes aan, zodat we een beetje konden sturen dat de ingehuurde hoeren van Verona op een minimale manier gekleed zouden zijn.

Daarna ging ik naar Jolanda. Ze zat op het bed. Ze had zich met de sleutel bevrijd en wilde blijkbaar door met haar heropvoeding. Ik keek naar haar alsof ze stonk en vreselijk vies was. Dat viel op zich nog wel mee, want het meeste van haar urine was in de emmer beland en ik zag daar zelfs nog een drol in drijven. Ze had best goed voor zichzelf gezorgd, hoewel ze het vreselijk koud moet hebben gehad: eerst met ijs en daarna met haar langzaam opdrogende lijf op een jeukend bed.
Ik zei: “Hallo, wijf. Vandaag is de dag dat je, als je dat ten minste wilt, afscheid kan nemen van je oude leven. Afhankelijk van je prestaties kan ik je misschien een nieuw leven aanbieden, maar misschien heb je zelf al iets bedacht wat je wil gaan doen?”

Ze keek me aan. Niet meer recalcitrant, maar terneergeslagen. Haar trots was gevallen en ze leek open te staan voor goede ideeën. Ik zei: “Over ongeveer 12 uur zal je gestraft worden voor hetgeen je gedaan hebt. Voor alles wat je bekend; wordt je gestraft. Over hetgeen we weten, en dat is heel veel, maar ook over hetgeen wij niet weten en wat jij nog gaat bekennen. Het doel van de straf is, om af te rekenen met en het doorleven van deze dingen. Het zal er voor zorgen dat jij er mee verder kan en dat je dus afgerekend wordt. Ben je er klaar voor om een nieuwe start te gaan maken?”

Ze zuchtte heel diep en zei met een raspende stem: “Ik ben helemaal klaar met mijn huidige leven. Eigenlijk wil ik al maandenlang niet meer leven. Kijk maar naar mijn polsen. Die littekens zijn duidelijk lijkt me. Ik weet alleen nog niet wat ik zou willen”.
Dit ging wel heel makkelijk, maar het trof me dat ze blijkbaar al een paar pogingen had ondernomen om zichzelf van het leven te beroven. Dat wisten haar ouders misschien niet eens…
Ik zei: “Dan wordt het tijd dat je er achter ziet te komen wat je wel zou willen. Wil je alleen blijven, wil je een partner? Een man of een vrouw? Hoe wil je dat je relatie er uitziet? Vanilla of extreem? Welk werk wil je doen? Waar wil je je brood mee verdienen? Of wil je je hele leven op kosten van je ouders in hun huis blijven wonen?
Op al dat soort vragen moet je iets kunnen zeggen. Het gaat namelijk over je eigen basis. Er is niemand anders, dan alleen jij die daar de regie over voert!”

Ze keek me aan en ik had het idee dat ik tot haar doordrong. Ik zei: “Je wordt straks in een echte politiecel gezet en je krijgt daar letterlijk water en brood, wijf.
Je krijgt een stapeltje met A4-tjes en wat schrijfgerei mee.
Er kijken constant meerdere mensen met je mee via camera’s. Je hebt geen enkele privacy, want zelfs je waardigheid moet je opnieuw verdienen. Je zal moeten werken om vertrouwen op te bouwen. Je zal je moeten geven om er voor te zorgen dat anderen om jou gaan geven. Jij hebt die sleutel zelf in handen”.

Ze knikte en zei niets. Mijn boodschap was helder.
Deze jonge vrouw was zeker niet dom, ze was vooral passief en initiatiefloos. Daardoor was ze erg gevoelig voor de mening en acties van anderen: ze was letterlijk en figuurlijk een speelbal geworden. Als ze daar bewust voor koos: prima, maar dan wel binnen haar eigen voorwaarden.

Ik wenkte Jolanda, dat ze me moest volgen en spiernaakt volgde ze me via de ondergrondse gang naar het voormalige politiebureau. Daar was verder helemaal niemand en zelfs de verwarming was uit. De bedompte lucht en de kou troffen me. Het was echt niet prettig om daar te moeten vertoeven.
Ik deed de celdeur dicht, draaide het slot dicht en nam de sleutel mee. Ik liet Jolanda met pen, papier en een flesje water achter.

Onderweg terug was ik er van overtuigd dat ze de geboden kans wel aan zou pakken, maar ik maakte me wel een beetje zorgen of ze de straffen wel zou kunnen doorstaan. Ik moest misschien een jury of zo instellen die een maat kon houden.
Piekerend en denkend kwam ik in de lobby, waar Johan aan het praten was met de coördinatoren van het hotel. Vandaag was weer een grote dag, dus alles moest goed zijn: alle kamers op tijd beschikbaar en schoon, maar ook moest buiten alles netjes geveegd zijn, de vlindertuin in de kas moest in orde zijn en alle attributen in de kerk moesten klaar en schoon zijn.

Alle medewerkers en betalende bezoekers zouden in een priesterspij gekleed worden. Sommigen ook gemaskerd, anderen niet. De meiden van Verona zouden in doorzichtige engelengewaden gekleed zijn en ook de meiden die zich zelfstandig aangemeld hadden en door de selectie waren gekomen, zouden deze doorkijk-kleding dragen. Johan, Fred en ik zouden als enige gekleed zijn in een bruine pij. De bezoekers zouden naar rato van de hoogte van hun betaling om mee te mogen doen een andere kleur hebben. Dit druiste in tegen mijn gelijkheidsgevoel, maar er was eerder gebleken dat het nodig was om onderscheid te kunnen maken tussen de verschillende groepen. Veel mensen hadden iemand nodig om tegenop te kijken. Daar voorzagen we met genoegen in.
Mijn schoonfamilie, mijn vrouwen en ook Miranda en Alicia zouden in het goud gekleed worden, zodat ze als godinnen konden flaneren.

We bespraken het optreden van ons als mystieke personen. De pijen zouden met verschillend gekleurde touwen om de heupen van de verschillende mensen gesnoerd zijn, zodat we elkaar in ieder geval zouden herkennen.

De eerste gasten kwamen al aan het begin van de middag binnen en ik begroette al snel de eerste bekende sporters en ik was heel blij dat de knapste Nederlandse schaatsster met haar al even knappe vriend er ook bij waren. We maakten een foto van hen bij het bord van Amor terwijl ze zoenden en ik was heel blij dat ze er in toestemden dat hun foto voor promotiedoeleinden mocht worden gebruikt. Daarna bracht ik hen via de kleedruimte naar hun eigen hotelkamer.
De middag vloog om met het begroeten van heel veel mensen. Sommigen kende ik al, maar anderen waren nieuw. Als team verzorgden we iedereen en gaven we iedereen een persoonlijke rondleiding. Deze dag waren we uitverkocht: we hadden 99 gasten uitgenodigd om te komen, los van het bedienend personeel. Doordat ze allemaal grof inschrijf- en entreegeld hadden moeten betalen, waren ze ook allemaal gekomen. Daardoor hadden we voordat we begonnen al tienduizenden euro’s aan winst.
De meeste mensen waren Nederlands sprekend, maar er waren ook een paar Engelstalige mensen. We gebruikten Nederlands als voertaal, maar als er in de kerk een optreden was, zou er op de grote schermen aan de muren een vertaling getoond worden.

Ik ontving de ouders van Jolanda en besprak wat zaken met hen voor. Ze zouden compleet geshockt worden en ik raadde hen aan om op tijd weg te kijken: het heropvoeden van hun dochter zou niet zonder slag of stoot gaan. Ze gaven aan dat ze vertrouwen in onze groep hadden en dat gaf me weer wat meer zelfvertrouwen.
We bespraken de vragen die ik van plan was om aan Jolanda te stellen en de ouders hielpen om de juiste antwoorden daarop te geven. Op die manier kon ik toetsen wanneer ze goed of fout antwoordde en kregen we een indruk hoe integer Jolanda de vragen zou beantwoorden.
Ook zij zouden kloosterpijen aan hebben en zouden in de schaduw blijven, zodat Jolanda hen niet zou herkennen.

De hotelkamers waren uitverkocht voor dit weekend en het personeel deed er alles aan om de gasten zo goed mogelijk te vermaken. De gasten kregen allemaal een pij en de ‘dames van plezier’ allemaal een doorzichtig engelen-outfit. De pij was grof en verhulde alle lichaamskenmerken. De engelen-outfit was extreem licht en de verschillende delen konden heel makkelijk uitgetrokken worden, zodat de betalende gasten heel goed konden zien met welke engel ze na het gezamenlijke deel zouden willen spelen.
Het gezamenlijke deel bestond uit Jolanda. Zij, het wijf was het enige punt. Als er nog tijd was, zou ik wel iets improviseren.

Ik controleerde de kerkruimte. De wierook brandde er al een tijdje en de lucht sloeg op mijn longen. De organist oefende nog een paar deuntjes: hij zou op de momenten dat het spannend of heftig was, passende klanken laten horen. Iris zou hem daar qua timing bij assisteren.
De verlichting was goed afgesteld. Die werd vanaf het orgel bediend en we konden heel makkelijk op elke plek licht en donker maken.

De gasten werden door de engelen binnengebracht en sommige engelen hadden al beet. Ik zag een prachtige Aziatische dame plaatsnemen tussen de beide schaatsers. Ik vond het leuk om te zien, dat ze het zo snel oppakten. Ik zag op meer plekken dat mensen heel ongedwongen met elkaar omgingen, ondanks ze elkaar niet konden herkennen door de diepe schaduwen die de hoofdkappen over de gezichten liet vallen.

De stoelen stonden in een theateropstelling en ze hadden vrij veel ruimte tussen elkaar, zodat iedereen ruimte had om goed te zitten, maar ook de stoel kon draaien naar de persoon die hij of zij wilde.

Ik klom exact op tijd op het podium en het orgel speelde een onheilspellend deuntje. Ik voelde dat de spanning bij iedereen steeg. Bij mij ook, want wat we gingen doen, hadden we nog nooit eerder gedaan.
De muziek stopte, de mensen werden stil en ik nam het woord. Na de gebruikelijke openingswoorden, zei ik: “Vanavond hebben we een recalcitrante jonge vrouw in ons midden. We bieden haar dit weekend een heropvoeding aan, zodat ze zich bewust wordt van haar gedrag en dat ze dat, hopelijk voor haar, gaat verbeteren.
Ze is normaal gesproken de hele dag online en meestal als webcamgirl”.
“Daar is toch helemaal niets mis mee?!” riep een lolbroek.
Ik lachte even en zei: “Dat klopt zeker, maar toen ik haar zag, leek me dat ze meer zou kunnen dan een beetje credits binnenhalen en die weer aan haar pimp geven. Dan kan ze nog beter voor ons komen werken!”

Nu had ik de lachers op mijn hand en ik wenkte de vier beveiligers, die de naakte Jolanda met kooi en al voorzichtig het podium opdroegen. Ze zetten de kooi op het altaar en ik zette de kooi met een dikke, stevige schroef vast aan het altaar, zodat ze niet zou vallen.
Jolanda was in de tijd dat ze bij ons was, niet meer schoongemaakt. Overal waren vieze vlekken te zien en inmiddels rook ze ook niet meer heel fris. Haar hoofd was in een leren zak gehuld, zodat ze niets zag en moeilijk zuurstof kon krijgen.

De mensen reikten hun halzen om alles goed te kunnen zien en ik vertelde wat er van tevoren al met Jolanda gebeurd was. Dat dikte ik aan om Jolanda verder te demoraliseren en om de gasten te verbazen. Daarna vertelde ik wat we zouden gaan doen.
“Dit wijf, hier in de kooi, heeft aangegeven, dat ze de kans die we haar bieden met beide handen aangrijpt en dat ze alle hulp die ze kan krijgen accepteert om een andere manier van leven te gaan organiseren. Klopt dat, wijf?”
Het hoofd knikte en ik riep: “Wat zei je, wijf?”
“Ja, meneer bisschop”.
“Okay. Elke keer als je niet beleefd praat of weigert, krijg je straf.
Je gaat zo dadelijk overhoord worden. Dan vertel je alle ellende die je ooit gedaan hebt. Je houdt helemaal niets achter. Dit is het moment om schoon schip te maken.
Alles wat je bekent, zal je vervolgens moeten betalen. Dat kan met geld, dat kan met pijn, dat kan op andere manieren. Vandaag is jouw afrekenmoment. Gesnapt, wijf?”
“Ja, meneer bisschop”.

De lampen in de kerk dimden een beetje. Ik trok met een ruk de kap van het hoofd van Jolanda. Ze keek schuchter om zich heen en knipperde met haar ogen tegen het plotselinge licht.
“Applaus!”
Iedereen begon te klappen en ze schrok van het vele geluid. Ze werd rood en werd heel nerveus. Ik zei: “Waarom schrik je zo hard? Er zijn hier zo’n 100 mensen. Je bent gewend dat er wel 1000 naar je keken!”
“Dat is anders”, fluisterde ze.
“Wat zei je, wijf?”
“Dat is anders”, zei ze met wat meer volume. Ik pakte een zweepje, zwiepte er mee op haar voet en ze gilde even. Ik zei: “Beleefd praten… Dat hebben we toch net afgesproken!?”
“Ja, meneer bisschop. Sorry, meneer bisschop”.

“Zo. We gaan beginnen met de ondervragingen, zodat we al jouw misstappen te horen zullen krijgen”.
Ze reageerde niet, maar ik zag dat ze heel ongemakkelijk zat en dat het haar extreem veel moeite kostte om in de kooi te blijven zitten. De ruwe onderkant en de scherpe pinnen rond haar nek waren onvergeeflijk.
Wat ook niet meehielp, was het feit dat ze al anderhalve dag amper had kunnen slapen. Veel gegeten had ze niet, maar voordat ze hier op het podium kwam, had ze wel een paar liter water moeten drinken, zodat ze het even vol zou kunnen houden.
Ik wenkte Johan en zei dat ik de dildoplaat wilde hebben. Hij stuurde twee bewakers weg en binnen tien seconden reikten ze mij het apparaat aan.
Het was een ronde ijzeren plaat van 1 meter in diameter, met daarop een in hoogte verstelbare dildo. Ik maakte de kooi open en de beveiligers haalden Jolanda heel voorzichtig uit de kooi.
Ik legde aan het publiek uit: “Het wijf heeft urenlang in dezelfde houding gezeten en het wordt tijd dat ze wat beweging krijgt. Dat is in die kooi wat moeilijk, dus we moeten haar ledematen even strekken”.
Ze kreeg een paar oude pumps met hoge hakken aan, die met een paar extra stukjes touw werden vastgemaakt aan haar voeten. Steunend en kreunend richtte ze zich op en de beveiligers plaatsten haar op de ijzeren plaat, richtten de dildo op het kutje en ik duwde hem zo diep omhoog in haar kut, dat ik wat weerstand voelde. Dat was waarschijnlijk haar baarmoeder en ik merkte dat ze omhoog wilde wippen, maar dag ging niet, omdat haar kuitspieren door de hoge hakken al helemaal gespannen stonden.
Ik zei: “Het wijf heeft nu in de gaten, dat ze niet meer in een getraliede kooi zit, maar ze heeft nu kennis gemaakt met de one-bar-prison, oftewel, de gevangenis met maar één tralie”.

Even probeerde ze met haar handen om de dildo op een andere manier in haar kutje te doen, maar er was geen enkele bewegingsruimte. Ik schroefde de uitgeschoven standaard vast en liep even keurend om haar heen. Daarna bond ik met een brede leren riem haar armen op haar rug.
Daarna vroeg ik haar: “Ben je klaar voor je ondervraging, wijf!?”
Ze knikte en zei gedwee: “Ja, meneer bisschop”.
“Mooi. Wat is je naam?”
“Jolanda Jansen”.
“Nee, je naam is wijf! Om weer Jolanda Jansen te heten, moet er nog heel wat gebeuren!”
Ze kromp in elkaar en ze had zichtbaar moeite om te blijven staan. Daarom deed ik een touw om haar nek en knoopte die aan een hoog hangend katrol. Als ze zou vallen, dan zou ze haar eigen val snel remmen.
“Goed, nog een keer: wat is je naam?”
“Wijf”
Ik zuchtte diep, liet mijn schouder vallen en zei: “Beleefd praten, wijf!”
Ik pakte een paar ijzeren klemmen, zette die op haar tepels en zette een andere klem op de standaard waar de dildo op gemonteerd was. Ik zei: “Bij een fout antwoord zal je een grote schok door je kut en tieten krijgen. Bij een weigering of wanneer je weer vergeet om beleefd te praten, zal ik je er aan herinneren via je tepels. Ik ga er van uit dat je snel leert”.
Jolanda keek me heel angstig aan en haar benen begonnen te rillen. Ik vroeg: “Waarom trillen je benen? Door de kou, door vermoeidheid of door de spanning?”
“Vooral door de spanning, meneer bisschop”.

”Nogmaals: wat is je naam?”
“Mijn naam is wijf, meneer bisschop”.
“Hoe heten je ouders?”
“Wout en Dien, meneer bisschop”
“Hoe oud ben je?”
“Ik ben bijna 20, meneer”
Ik drukte op de knop, waardoor ze stopte met het rillen van haar benen, maar ze gilde het uit. Ik had de sterkte vrij fors gezet om gelijk een goede indruk te maken. Dat was gelukt.
Ik wachtte even tot haar grote ogen weer normaal waren en ik zei: “Ik vroeg hoe oud je was, wijf! Ik vroeg niet hoe oud je bijna bent!”
“Ja, meneer bisschop. Ik ben 19 jaar”.

Ik blies op een geïrriteerde toon mijn adem uit en vroeg: “Waarom ben je hier?”
Ze aarzelde even en ik tikte verveeld op de schakelaar.
“Omdat ik misschien iets anders wil doen met mijn leven”
Ik tikte op de grote schakelaar en de stroomschok was zo heftig, dat ze niet eens schreeuwde, maar alleen een geluidloze kreet slaakte.
Het was maar een heel kort moment geweest, maar het moet voor Jolanda als een mes hebben gevoeld wat haar hele lijf tussen haar tieten en kutje open reedt.
“Ik zal de vragen makkelijker stellen, want echt goed had je niet over dit antwoord nagedacht, WIJF!”.
Haar schouders zakten en het touw om haar nek kwam strakker te staan. Ze kon geen kant op.

“Zit je nog op school, wijf?”
“Nee, meneer, bisschop. Na de HAVO heb ik geen school meer gedaan”.
“Dus, je werkt?”
“Nee, meneer bisschop, ik heb geen werk”.
Ik keek Johan aan en vroeg hem om te schatten hoeveel geld het gekost had om ‘het wijf’ te voeden.
Ik wachtte en Johan zei: “Ik vermoed dat het ongeveer een ton is geweest”.
“Prima, wijf. Je hebt dus 100 duizend euro schuld bij je ouders.
Doe je vrijwilligerswerk?”
Ze keek me even aan en dacht na over een antwoord. Toen zei ze: “Het is niet echt vrijwilligerswerk wat ik doe, maar ik verdien er niets mee”.
“Wat bedoel je, wijf?”
Ze zuchtte en zei: “Ik doe veel webcammen. Daar verdien ik credits mee en met die credits kan ik online dingen kopen”.
“Wat voor dingen koop je dan?”
“Dingen waarmee ik kan webcammen, natuurlijk”.
ZAP!
Ze gilde en ik zei boos: “Niet brutaal worden, WIJF!”
Ze knikte zachtjes en ik zag de eerste tranenbaan over haar wang rollen.

“Het is nu tijd om dingen aan me op te biechten. Ben je wel eens vreemdgegaan?”
“Nee, meneer bisschop”
ZAP! En een hese krijs volgde. Ze keek me zwaar verbaasd aan en ik vroeg: “Je hebt toch verkering met Gerard gehad?”
“Ja, meneer bisschop”, zei ze hijgend.
“Toen was je toch ook aan het cammen?”
“Ja, meneer bisschop”, zei ze op een gespannen toon.
“Wist hij dat?”, vroeg ik.
“Nee, meneer bisschop”
“Dat dus: je hebt hem met honderden anderen bedrogen, WIJF! De straf voor overspel was vroeger: steniging tot de dood er op volgde, later werd men wat menselijker en werd je in de kooi gestopt waar je al een tijdje in gezeten hebt en iedereen mocht dan met je doen wat men wilde!”
Ze keek even geschokt naar de kooi en haar schouders zakten verder.

“Wat heb je in je leven gestolen? Dan heb ik het niet over snoepjes uit de voorraadkast”.
Ze werd rood en zei niets. Ik joeg een stroomstoot door haar tepels en zei even later: “Dat was een weigering. Wat heb je gestolen?”
Ze keek naar de grond en zei: “Dat is best veel, meneer bisschop. Ik weet nog dat ik tijdschriften, makeup, een USB stick heb gestolen”.
ZAP ZAP
Ze kreeg twee lange stoten en ze krijste haar longen haast kapot. Na een minuutje was ze weer aanspreekbaar en ik zei: “Ik weet dat je nog dingen bent vergeten. Denk dus goed na: dit is het moment om schoon schip te maken!”
Ze keek me vertwijfeld aan en dacht na. Toen zei ze: “Ik heb ook geld gestolen van mijn ouders…”
Haar stem stief uit en ze begon te huilen van schaamte. Ik duwde haar kin omhoog en bracht mijn hoofd heel dicht bij de hare. Heel zacht zei ik: “Wat nog meer?”
Ze wist het niet, net zo min dat ik van een aantal van haar diefstallen had gehoord. Ook het stelen van haar ouders hadden ze me niet verteld.
“Ik weet het niet, meneer bisschop”.
Ik zei: “Je hebt dat oude vrouwtje wel eens geholpen?”
“Ja, dat was heel lang geleden, maar ik heb geen geld van haar gestolen”.
Ik knikte en zei: “Wel. Je hebt voor haar gepind, maar haar niet alles gegeven”. Ik reikte theatraal naar de knop en ze zei heel snel: “Dat klopt, maar ik heb daar toen gelijk boodschappen van gekocht en de chocoladereep mocht ik van haar houden”.
Dreigend haalde ik de knop van het kastje en heel langzaam kwam er opluchting op haar gezicht.

“Heb je wel eens gerookt?”
“Ja, meneer bisschop. Sigaretten van papa”.
“Mocht dat?”
“Nee, meneer bisschop…”.
ZAP!

“Je had je net niet de hele waarheid gesproken: je hebt niet alleen geld, maar ook sigaretten van je ouders gestolen! WIJF!”
Uit haar neus droop snot, haar mond in. Ze haalde hortend adem. Ik keek naar Kyara en vroeg haar: “Schrijf je alles netjes op, zodat we straks een rekening hebben wat ze allemaal verkeerd heeft gedaan? Het wijf gaat elke euro terugbetalen en als we niet weten hoeveel het was, zal ik wel een inschatting maken”.

Jolanda zakte verder en verder in elkaar. Ik vroeg: “Vertel ons alles over drugs, pillen, alles”.
Ze vatte alle moed op en zei met een gebroken stem: “Ik ga heel weinig uit en toen heb ik wijn en bier gedronken. Ik heb wel eens met schoolvriendinnen geblowd en af en toe gebruikte ik een pilletje”.
Ik knikte en zei: “Dat weet ik allemaal, maar wat nog meer?”
Ze was verbaasd dat ik het sowieso wist en ze dacht diep na. Ze schudde haar hoofd en zei: “Ik kan het niet bedenken”.

“Hoe kwam je aan die Viagra?” vroeg ik uitdagend, hoewel dat helemaal niet op het lijstje stond.
“Viagra? O, ja… Die kreeg ik van papa”.
Nu was er duidelijk wat verbazing bij de toehoorders. Ik zei: “Die kreeg je van je vader. Waarom dan?”
“Ik zei dat ik soms heel moe was na een camsessie en door zo’n pilletje kon ik er weer een tijdje tegen”.

Diep in de schemering zag ik de hak van Dien op de teen van Wout belanden. Het gaf een diepe, ingehouden grom als resultaat.
“Vanaf wanneer wist je vader van je camsessies?”
“Ruim twee jaar nu”
ZAP – Krijs!
“Je moet beleefd blijven praten, WIJF!
Je was dus 17 toen je begon met cammen. Hoeveel credits heb je inmiddels dan verdiend? Je zit namelijk heel veel online!”
Ze schudde haar hoofd en zei: “Die moest ik bijna allemaal afstaan. Af en toe mocht ik er wat attributen van hem van kopen, meneer bisschop”.
“Wie bedoel je met ‘hem’, wijf?”

“Papa….”
Ik liet mijn schok niet blijken en vroeg: “Wat deed hij met die credits?”
“Die gaf hij aan andere meisjes die het volgens hem veel moeilijker hadden en er veel beter uitzagen”.
“Dus je vader is dus je pimp?”
“Ja, meneer bisschop”.

“Ik denk dat het verhoor inmiddels voldoende is. We weten genoeg. We zullen ons beraadslagen welke straf we je op zullen leggen”.

Vooral het laatste deel van het verhoor liet ik even bezinken en ik besefte dat ik die ouwe er ook bij moest betrekken, maar hoe? Kyara kwam op het podium, pakte de hoofdkap en deed die over het hoofd van Jolanda, zodat ze niets meer zag. Daarna wees ze naar de plek waar Wout in elkaar gezonken zat en wenkte hem. Ondertussen speelde het orgel een bombastisch stuk muziek. Ik trok het touw wat om de pij van Wout zat los, waardoor zijn ondergoed zichtbaar werd.
Kyara fluisterde ondertussen in zijn oor, dat hij er faliekant bij was en dat hij ook gestraft zou worden. Hij knikte gedwee en ik zette hem een paar meter achter zijn dochter neer, die nog niet in de gaten had dat haar vader in de zaal was, laat staan dat hij achter haar stond.

Met een groepje overlegden we over de straf, maar we kwamen er niet uit. We wisten wel dat er een geldstraf gegeven moest worden en uiteindelijk kwamen we op een paar enorme bedragen terecht, maar omdat Jolanda en haar vader dat dan weer aan elkaar zouden moeten geven, streepten we dat tegen elkaar weg en er bleef amper iets over. We zaten met onze handen in het haar.
Eén van de aanwezigen stapte naar ons toe en hij zei: “Ik ben in het dagelijks leven rechter en ik moet zeggen dat de manier van verhoren erg efficiënt was, maar de casus waar jullie voorstaan is niet heel eenvoudig. Wellicht kan je uit het publiek een jury vormen?”

Ik keek even rond en ik zag dat het personeel rondliep met champagne en allerlei lekkere hapjes. Engelen hingen aan de arm van pijen en veel pijen waren met elkaar in gesprek. Dien zat uitgeblust op haar stoel. Haar wereld was ingestort: haar oogappeltje was door toedoen van haar man al op minderjarige leeftijd verslaafd geraakt aan webcamseks.
Het flitste door mijn hoofd dat hij misschien zelfs zijn dochter geneukt zou kunnen hebben. Ik liep naar Jolanda, die nog steeds bewegingsloos stond, zonder dat ze ook maar iets kon zien. Ze moest ontzettend bang zijn.
Ik onderdrukte de neiging om haar te troosten, maar in plaats daarvan vroeg ik plotseling, vlakbij haar oor: “Hoe vaak heeft je vader je geneukt?”
“Nooit!” was haar felle antwoord.
“Hoe kan ik het weten dat het waarheid is?”
“Omdat ik nog maagd ben!”
“Dat zal vast, maar je vliesje is door al je activiteiten natuurlijk allang gebroken, dus ik kan het niet controleren!”
“Dan bel je hem zelf, MENEER DE BISSCHOP!”
Ze begon echt boos te worden en ik deed de klemmen van haar tepels en kneep heel hard in haar tepels, rolde er hard mee. Ze krijste en ik zei: “Niet zo’n toon tegen mij aanslaan. Daar hou ik helemaal niet van. Op welke datum is je moeder jarig?”
Ze was in verwarring door deze vraag en ik merkte dat ze nadacht. Door haar gedrag was ik geneigd om haar eerdere opmerking dat ze nog maagd was, nog te geloven ook nog.
Ze antwoordde en zei: op “26 augustus”.

Ik liep weg en overlegde even met ons eigen groepje. De rechter bleef er bij staan en toen hij de oplossing hoorde, knikte hij: op deze manier zou recht ook kunnen zegevieren.
De pauze was voorbij en het kerkorgel begon strijdvaardige klanken te produceren. De jonge organist had de dag van zijn leven, zo te merken!
De meesten gingen weer zitten, maar sommigen bleven wat dichterbij staan om alles goed te bekijken.
Toen ik de aandacht had, zei ik: “We zijn er wel uit welke bedragen er als straf opgelegd worden, maar we weten allemaal dat het wijf geen geld heeft om dat te betalen. Ook hoorden we dat papa een onverwachte rol speelde.
Het volgende hebben we besloten. Jullie allemaal zullen stemmen hoeveel zweepslagen het wijf zal krijgen. We gaan stemmen door te gaan staan of zitten. Zitten betekent dat het er minder moeten zijn, staan betekent dat het er meer moeten worden. We beginnen met 50 zweepslagen. Meer, of minder?”

Velen twijfelden, maar uiteindelijk gingen er ongeveer 75 mensen staan.
“60”. Een paar mensen gingen zitten.
Uiteindelijk werden het 90 zweepslagen. Jolanda stond op voorhand al te snikken onder de hoofdkap en haar hele lichaam schokte en veel spieren trilden. Ze was er slecht aan toe en ik liet de dildo een klein beetje zakken en ook het touw om haar keel liet ik iets vieren, zodat ze haar beenspieren wat rust kon geven.

Ik stak mijn handen omhoog, want er klonk wat geroezemoes. Het werd snel stiller en toen zei ik: “Ik zou ook wel willen weten hoeveel zweepslagen de vader van het wijf verdiend heeft volgens jullie, maar dat laat ik liever door een paar mensen beoordelen, dan door iedereen. Ik denk dat er namelijk te veel haatdragende mensen in de zaal zitten, waardoor zijn straf exorbitant zou kunnen worden.
Daarom wil ik alle mensen die op de twintigste van een maand jarig zijn, te gaan staan.
Een kleine 10 personen stonden. “Zij kunnen gaan zitten. Dan nu graag de mensen die op de zesentwintigste van een maand jarig zijn. Ook de Engelen en de godinnen”.
Een aantal mensen stonden op en ook Dien, de moeder van Jolanda ging staan. Ze leek op een wrak. Ik zei: “Deze groep is het tribunaal en gaat met mij mee voor beraadslaging. Ondertussen zal de strafplaats voor het wijf klaargemaakt worden”.
We liepen naar de consistorie, waar vroeger het parochiebestuur vergaderde. Zwijgend gingen we om de tafel zitten en ik zei: “Ik wijs uit jullie midden een voorzitter aan, maar dat doe ik na de beraadslaging. Eerst gaan jullie samen overleggen over de hoogte van de straf van vader Wout. Ik wil een aantal zweepslagen horen, afgerond op tientallen”.

Ik liep weg en liet de groep in lichte vertwijfeling achter. Na ongeveer 5 minuten kwam er iemand naar buiten en riep me. Het was de bekende schaatser. Ik liep naar binnen en ze waren tot overeenstemming gekomen, dat het aantal niet te noemen was, maar dat ze het op 250 hadden gesteld. Ik knikte en wees naar Dien en zei: “Goed. Het tribunaal heeft er 250 toebedeeld aan Wout. Ik wijs jou aan als voorzitter en ik vraag jou om te zeggen of dat er genoeg zijn, of dat het veranderd moet worden”.
Ik bracht haar in een lastig parket, omdat ze nu alle troeven in handen had om Wout heel mild of heel streng te straffen. Ze zuchtte diep en zei: “Ik neem het getal van het tribunaal over”.

Hmmm…. Haar persoonlijke mening sprak hier niet uit… Ik nodigde iedereen weer uit om mee te gaan naar de kerkruimte. Daar wenkte ik Dien op het podium en zonder dat zelfs Wout het in de gaten had, stelde ik zijn vrouw een paar meter bij hem vandaan op het podium en ik zei: “Het tribunaal heeft gesproken en de voorzitter heeft bepaald dat het 250 zweepslagen moeten worden. Eigenlijk zouden het ontelbaar slagen moeten zijn, maar het tribunaal heeft zich van de menselijke kant laten zien”.
Er ging een gerucht door de zaal, want men vond het heel veel. Ik zag de mond van Wout open gaan en hij wilde protesteren, maar ik was blij dat zijn mond met een brede plakband was dichtgeplakt.

Ik liet in het midden wat we met de straf voor Wout zouden doen en ik richtte mijn blik op de achterkant van Jolanda, die netjes gebonden was, zodat haar billen en rug beschikbaar waren voor de zweep. Ik pakte een zweep met veel leren reepjes, waarvan ik wist dat de impact heel groot was op de huid, dat die er snel rood van zou worden, maar ook dat het vel er niet door zou barsten. Kortom: een milde zweep.
Ik liet hem een paar keer hard zwoesjen en elke keer kromp Jolanda in elkaar. Ik riep: “Sta stil, wijf!”
Ze deed soort van haar best, maar haar instinct zorgde er voor dat ze toch elke keer weg wilde deinzen.
“Daar komt de eerste!” zei ik en ik gaf de zweep aan de verbouwereerde Wout en ik zei: “90 slagen. Succes. Jij bent de enige die haar genade kan geven”.
Wout keek naar de zweep, naar het naakte kontje van zijn dochter en vastbesloten schudde hij zijn hoofd. Hij mummelde iets onverstaanbaars en ik zei: “Sla haar dan!”
Heel hard schudde hij zijn hoofd. Jolanda snapte er niets van. Ze stond te wachten op de klappen, zodat ze het verleden achter zich kon laten en op deze bijzondere manier een nieuwe start zou kunnen maken.

“Krijgt ze genade van je dan?” vroeg ik aan Wout. Hij knikte en stak zijn duim op. Er klonk applaus uit de zaal en ik knoopte samen met Kyara de jonge vrouw los. Ik liet alleen de spreidstang tussen haar enkels zitten.
Ze was helemaal in twijfel en keek om zich heen. Toen zag ze haar vader staan en ze wilde hem aanvliegen. Ik was blij dat de stang tussen haar benen zat en met een plof dreunde ze op de grond. Behulpzame handen raapten haar op en hielden haar rustig en zacht vast. Zelf was ze al snel bedaard en ik ging verder met Wout. Ik bond hem op dezelfde plaats vast als eerder zijn dochter en ik zei: “250 slagen. Dat zijn er echt heel veel. Je kan serieus dagenlang niet zitten, maar eerlijk gezegd vind ik dat je een enorm smerig manipulatiespelletje hebt gespeeld en dat je ze zeker verdiend hebt. De priester hiernaast zal beginnen met de slagen, want zoveel slagen kunnen niet door één persoon uitgedeeld worden: dat is veel te zwaar”.
Wout trilde op zijn benen en had niet in de gaten dat het zijn eigen vrouw was die de zweep in handen kreeg. Ze woog het leer, keek grimmig en haalde uit. Woest hard kletterde het leer op zijn zitvlak. Ik had niet vaak zo’n effect van deze zweep gezien. In een staccato ramde ze 12 keer op de billen en onderrug van haar van pijn gillende man. Haar ogen traanden en ze liet haar arm zakken.
Moedeloos glipte de zweep uit haar handen en gleed op de vloer. Zonder iets te zeggen raapte ik de zweep op en gaf hem aan Jolanda.
Ook zij haalde uit, maar ze miste. Wout schrok van de zwaai, maar voelde niets. Jolanda haalde weer aan, maar ook zij liet de zweep uit haar handen glippen. Ze zei: “Geef hem genade. Het is goed zo”.

Ik keek naar Dien en ze knikte. Ik maakte Wout los en nu pas zag iedereen wie de verschillende mensen waren.
Ze vielen elkaar om de hals en huilden heel hard. De uitputting van Jolanda was heel heftig, waardoor de emotie er heel heftig uitkwam. Het publiek klapte en ik hoorde iemand roepen: “Goed gespeeld!” Ze moesten eens weten hoe echt dit allemaal was.
Ik sprak de aanwezigen toe en bedankte hen voor de aandacht en zo, maar toen voelde ik dat iemand aan mijn arm trok.
Het was Jolanda. Ze zei op een radeloze toon: “Maar, ik moet gestraft worden voor alles wat ik verkeerd gedaan heb! Nu kan ik niet overnieuw beginnen…”

Jolanda smeekte om haar straf… Ze was gemotiveerder dan wie dan ook verwachtte om overnieuw te beginnen! Wat nu!?
Ik dacht heel snel en Kyara schoot me aan en zei: “Laat de mensen op de stoelen gaan zitten. Zeg maar dat er een toegift komt”.
Ik deed wat ze zei en ik zei wat Kyara aangedragen had. Daarna gaf ik het woord aan Kyara. Ze zei: “Als je je billen brandt, moet je op de blaren zitten. Dat zal Wout straks wel voelen, maar het wijf zoals we haar genoemd hebben, wil graag verder in het leven als Jolanda. Om dat te verdienen hadden we straf willen geven, maar die is niet doorgegaan, waardoor ze nu voelt dat ze niet door kan gaan als Jolanda, maar dat ze nog het wijf is. Klopt dat?”
Kyara keek naar Jolanda en die knikte.
“Goed, dan doen we het als volgt. Ze zou 90 zweepslagen krijgen. Ik zal die, samen met Mark toedienen, maar dan geven we iedereen de gelegenheid om een bedrag per zweepslag te doneren aan Jolanda, zodat ze op deze manier niet alleen haar goede naam terug krijgt, maar ook een startbedrag om het oude vrouwtje en de anderen waar ze kwaad aan toegebracht had te voldoen. Hetgeen ze dan nog over heeft, kan ze zelf houden om haar toekomst mee te financieren”.

Er klonk geklap en ik gebaarde naar Johan, dat hij Post-its en pennen rond moest delen. Ik gaf nog wat uitleg en berekende als iedereen een tientje per slag zou geven, dat we op die manier al snel een ton bij elkaar zouden hebben.
Het was een drukte van belang en terwijl er weer drankjes en hapjes rondgedeeld werden, was Johan weer aan het tellen en cijferen. Hij fluisterde me in, dat er ruim 2000 euro per klap gegeven werd. Het exacte bedrag was wat onduidelijk, omdat sommigen een enkel bedrag voor 90 stuks had ingevuld en anderen weer niet.

Jolanda was weer vastgemaakt en ik pakte dezelfde zweep als eerst. Kyara nam een cane en op die manier konden we elkaars klappen afwisselen qua kracht en qua impact. Ik legde Kyara nog een paar dingen uit, want met een cane mag je een groot deel van een lichaam niet raken.
We telden collectief af en ik gaf de eerste klap, in de lengte van haar rug: een opwarmertje. Zo gaf ik haar tien slagen, die niet heel pijnlijk waren, maar haar wel goed opwarmden.
Daarna kwam Kyara, die de cane tien keer heel hard op de onderkant van haar billen liet neerdalen. Jolanda hield zich goed, wipte bij elke slag, gaf kreetjes, maar ze was vastbesloten om deze loutering te doorstaan. De volgende tien waren voor mij en nu sloeg ik keihard, waarbij ik mijn uiterste best deed om ook haar amper toegankelijke kutje te raken. De mensen wilden natuurlijk wel waar voor hun geld hebben!
Jolanda gaf nu bij elke slag een gilletje van de pijn.

Daarna wisselden we van techniek: we sloegen niet meer in een bepaald ritme, volgorde of plaats. Daardoor kon Jolanda zich niet meer instellen op de plek waar de volgende slag zou komen en hoe die zou voelen.
Het ritme was niet snel, maar de onvoorspelbaarheid brak haar op. Ze begon met lange uithalen te janken, terwijl wij haar achterkant toetakelden.

Bij 90 stopten we. Jolanda lag geluidloos te huilen op de bok. Ik maakte haar onder luid applaus los en hielp haar overeind. Haar hoofd zag er uit als een bende: haar mascara was volkomen verdwenen. De lippenstift die ze ooit op had was veranderd in een paar strepen. Snot zat achter haar oren en haar handen konden alleen maar haar achterste bevoelen in een vruchteloze poging om haar billen te koelen.
Ik keek op de grond en ik zag dat ze ter plekke ook had staan pissen… Ze was echt heel diep gegaan!
Ik omhelsde haar, drukte haar stinkende lijf tegen me aan en zei: “Welkom terug, Jolanda!”
Ze huilde. Nu van opluchting.

Ik keek naar haar ouders en zag dat ze elkaar omarmd hadden. Dat was een goed teken. Ik liet Jolanda los en ze liep naar haar ouders toe, die haar opvingen en omarmden. Dit gezin kon letterlijk en figuurlijk wel een stootje hebben!

Ik overlegde even met Johan en het was serieus veel geld wat Jolanda had ‘verdiend’. Dit had ze vooral ‘verdiend’, omdat men medelijden met haar had en haar blijkbaar een nieuwe start gunde. Ik liep naar haar en haar ouders toe en vertelde over de opbrengst. Jolanda snapte er helemaal niets van en sloeg helemaal dicht.
Maar, nog voor ik me om kon draaien, zei ze: “Ik wil graag iets zeggen, maar daar heb ik een microfoon voor nodig”.
Ik hoopte er het beste van, pakte een handmicrofoon en gaf die aan haar. Zonder inleiding zei ze: “Hallo allemaal, nu horen jullie eindelijk mijn echte stem. Ik ben heel blij wat er hier vandaag gebeurd is, want er zijn heel veel geheimen naar boven gekomen en veel dingen kunnen nu veranderd worden.
Ik wil jullie allemaal bedanken voor wat jullie gegeven hebben en ik wil daarom voorstellen, dat ik straks als offer voor iedereen zal dienen. Ik wil heel graag op het altaar liggen en dat iedereen dan met mij mag doen wat hij wil.
De setting is nu al zo mysterieus met al die kloosterpijen, dat ik erdoor geraakt ben en dat ik heel graag door jullie allemaal ontmaagd wil worden”.

Ze oogstte een enorm applaus en ik gaf haar complimenten. Ik zocht met mijn ogen Alicia en ik las van grote afstand in haar ogen, dat ze ontzettend jaloers was op Jolanda! Inwendig lachte ik haar uit, maar ik maakte er een knipoog van.

Ondanks dat Jolanda zo dadelijk waarschijnlijk onder het zweet en sperma zou zitten, beduidde ik een aantal van mijn engelen, dat we haar eerst even onder een douche moesten zetten, zodat ze ten minste eventjes toonbaar was. Alicia, Irina en Kyara namen haar mee.
De gasten verdeelden zich een beetje. Sommigen waren hier al eerder geweest en doken gelijk de kelder in. Anderen waren nog een beetje met elkaar aan het overleggen en weer anderen hadden de behoefte om zich terug te trekken in de hotelkamers. Er bleven nog ongeveer 40 mensen in de kerkruimte, die benieuwd waren naar de manier waarop Jolanda ‘genomen’ zou worden.

Ik stelde aan de vier hoeken van het altaar een beveiliger op, die ongelukken moesten voorkomen. Na ongeveer een half uur kwam er een stoet met in wit geklede dames aangelopen. Jolanda was gekleed in een wit, half doorschijnend gewaad, wat om haar middel gesloten werd door een goudkleurig koord. Ze liep trots en was mooi schoon en had een subtiele make-up op.
Plechtig werd ze door de engelen op het altaar geholpen en ze kreeg een klein kussentje onder haar hoofd. Om haar heen werden rode rozenblaadjes gestrooid en ze lag heel sereen op de ongetwijfeld koude altaarsteen.
Ik nam de eer om haar als bisschop als eerste te benaderen, maar iemand anders in een pij kwam ook naar het altaar toe. Hij tikte me op de schouder en vroeg of hij de eer mocht hebben om Jolanda te inspecteren. Ik gaf met een armzwaai te kennen dat hij zijn gang kon gaan.
Zijn gezicht was onzichtbaar door de schaduw van zijn hoofdkap, maar ook omdat hij een volledig gezichtsmasker op had.
Met licht trillende vingers reikte hij naar de sereen liggende vrouw. Hij kroelde zacht door haar haren, streelde met zijn vingertoppen haar wangen en ik zag kippenvel op haar armen verschijnen. Hij deed heel voorzichtig met Jolanda, terwijl ze een uur hiervoor nog gebukt ging onder zweepslagen.
Voorzichtig, alsof hij het mooiste pakketje ter wereld opende, pakte hij het goudkleurige koord met zijn vingertoppen beet en hij trok de knoop los. Door het dunne gewaad heen, was al goed te zien dat ze verder naakt was. De man legde haar kleed open, waardoor haar volle naaktheid getoond werd. Wee verscheen er kippenvel op haar lijf.
De man keek mij even aan en gebaarde vragend of hij door mocht gaan. Ik gaf hem aan dat hij vooral door mocht gaan, want hij was heel respectvol en integer bezig. Hij kuste haar grote teen, gevolgd door al haar andere tenen. Hij likte haar voetzolen, masseerde ondertussen haar kuiten en hij vervolgde zijn tocht richting het hoofd van Jolanda. Haar dijen en de binnenkant van haar bovenbenen werden overladen met kussen. Haar liezen toucheerde hij licht.
Hij verafgoodde Jolanda en nam er heel ruim de tijd voor. Zijn pij was inmiddels één van de weinige pijen, die ter hoogte van het kruis geen bobbel vertoonde. Van de tientallen mensen die om het altaar heen stonden, zag ik veel mannen met een erectie en veel anderen stonden ongemakkelijk te wiegen met de heupen om wat wrijving bij klitjes te krijgen. De hele opzet was heel intens erotisch!

De man sloeg de hele schaamstreek van Jolanda over, tot grote frustratie van haar en van die van vele aanwezigen. Haar buik werd geliefkoosd, tussen haar borsten kuste hij wat zweet weg en hij kuste Jolanda in haar nek. Ze huiverde zichtbaar en haar gezicht gaf blijk van een intense hunkering. De seksuele spanning was voelbaar en die bouwde zich op tot intense hoogten.

Hij bewoog zijn gezicht boven het gezicht van Jolanda, zodat ze elkaars pupillen konden zien. Ik hoorde dat Jolanda prevelde: “Neem me, neem me”.
Hij schudde zijn hoofd, legde zijn handen om haar nek en kneep zijn vingers samen. De ogen van Jolanda werden groot, maar haar ledematen weigerden alle dienst. Als een lappenpop liet ze zich verstikken.
Ik wilde ingrijpen, maar ik voelde een hand van Johan op mijn schouders en ik zag een snelle blik van de man, waardoor ik voelde dat het zo goed was. Ik nam dat gevoel over, zonder dat ik het snapte.

Het lichaam van Jolanda verslapte en de man stond theatraal op. Hij had haar gewurgd…
Hij deed een stap terug, hief zijn handen theatraal omhoog en in stilte zakte hij geruisloos op zijn knieën. Zijn houding leek op een vreemde manier heel dankbaar.
Zeker tien seconden deed niemand rond het altaar iets. Ik merkte van geen ademtocht. Ik hoorde geen gerucht. Juist toen ik iets wilde gaan doen, rilde Jolanda.
Een seconde later sloeg ze haar ogen weer op en keek ze tevreden rond. Ze ademde een paar keer, zonder dat haar lichaam bewoog.
Daarna zei ze met een raspende, maar heel duidelijke stem: “Wie is degene die dit deed?”
“Dat ben ik”, zei de man met een diepe stem.
“Neem me, meneer, neem me”, smeekte Jolanda.

De man schudde zijn hoofd en zei: “Dat lukt niet eens als ik viagra zou nemen, maar ik heb zojuist mijn genot al gekregen. Ik gun de eer om je te ontmaagden graag aan meneer de bisschop”. Hij wees naar mij en ik wist even niet wat te doen. Jolanda draaide haar hoofd, keek me aan, knorde even en zei: “Dat lijkt me ook een goede start”.
Ik draaide haar, zodat ze dwars op het altaar lag. Haar hoofd net over de rand en haar billen op de andere rand. Als vanzelf deed ze haar mond open en ik deed het koord van mijn pij los, sloeg dat onder haar schouders, zodat ik goed houvast had en ik liet mijn eikel voor haar open mond bungelen. Met haar tong likte ze op een sensuele manier mijn pik nat en ze verorberde steeds meer van mijn worst. Het was heerlijk en ik vergat dat er tientallen mensen om ons heen stonden te kijken.
Ik neukte haar keeltje even. Dat keeltje had ze goed geoefend tijdens alle cam-sessies. Ze had totaal geen braakreflex meer.

Minuten later haalde ik mijn pik uit haar mond, liep naar de andere kant van het altaar en zei tegen de man van eerst: “Ze kan best goed pijpen, dus ik zou dan daar van genieten”.
De man grinnikte even en hij maakte zijn pij los. Ik zag helemaal geen pik en hij zei: “Iemand was een hele tijd geleden heel boos op mij, waardoor ik nu als een vrouw moet pissen”.
Hij zei het op een rustige toon, maar met een onheilspellende klank er onder. Zijn ogen flonkerden en spogen vuur.
Op de plek waar zijn pik had gezeten, zat een kleine opening. Ik wenkte Alicia en zei: “Verwen deze meneer eens vanaf achteren, terwijl Jolanda de voorkant likt”.
De man snoof even, omdat hij dat niet geloofde dat dit genot zou brengen, maar toch opende hij zijn billen voor Alicia, terwijl Jolanda het pisgaatje van hem likte.
Ondertussen liet ik mijn pik over het kutje van Jolanda glijden, waarbij mijn toompje elke keer kortsluiting maakte met haar klitje. Het voelde heerlijk, maar erg onvoldaan voor Jolanda. Met haar bekken probeerde ze om mijn pik in haar kutje te krijgen. Ik gaf toe, keek de man in zijn ogen aan en ik zei: “Deze is voor jou”. Daarna drukte ik heel langzaam mijn flinke pik in het kutje van Jolanda.
Ze had dan misschien nog nooit echt geneukt, maar haar kutje was ruim genoeg door alle webcam -sessies. Toch kreunde ze alsof ze een honkbalknuppel te verwerken kreeg.
Toen ik haar helemaal doorboorde en de weerstand van haar baarmoedermond voelde, duwde de man zijn schaambeen over de mond van Jolanda, zodat ze aan beide kanten klem zat. Achter het masker van de man merkte ik dat hij verschrikt keek en ik begreep dat Jolanda en Alicia gezamenlijk de man heerlijk aan het verwennen waren. Alicia kennende zou ze het kontje van de man helemaal uitlikken en ook zijn ballen zou ze zeker niet vergeten.
Langzaam en diep neukte ik Jolanda en haar kutje voelde ruim, nat en heel erg heet. Het was er goed toeven! Ik voerde het tempo op en ook de meiden gingen sneller aan de slag. De man begon te hijgen en ik merkte dat hij een climax zou krijgen. Het eerste sinds jaren waarschijnlijk. Ik zag dat zijn ogen waterig werden en inderdaad: met heel zachte golfjes droop er sperma uit het pisgaatje. Het kon niet anders of Alicia had de prostaat van de man gemolken. Ze keek even op en ik zag het meisje glunderend naar me kijken. Ik knipoogde en ik zei: “Je hebt er voor gezorgd dat het een bende is geworden. Dat moet je nu opruimen!”

Snoepend likte ze de man schoon, waarna ze alles in de mond van Jolanda liet glijden. Jolanda werkte alles smakkend naar binnen.
Ondertussen naaide ik haar gewoon door. Lekker rustig en diep.
Toen Jolanda haar sperma-snack verslonden had, smakte ze genietend.

Ik richtte me tot alle aanwezigen en ik zei: “Zoals vandaag en eerder al vaker is verteld: Alleen de mensen die zeer recentelijk getest zijn op SOA’s, mogen zonder condoom seks hebben. Die mensen kan je herkennen aan het bandje om de pols. Als je dus niet allebei een bandje om je pols hebt, gebruik dan een condoom! Als je je nog wilt testen, moet je dat bij de receptie regelen. De arts is er de hele avond”.

Men knikte hummend en ik haalde mijn druipende pik uit het kutje van Jolanda en wurmde die in haar aarsje. Ik wenkte de dichtstbijzijnde man en zei: “Jolanda is klaar om de volgende pik te pijpen. Laat je pik maar lekker nat lebberen, dan spuit ik straks mijn zaad lekker diep in haar kontje”.
Ik voegde mijn daad bij het woord en ik moest vrij veel kracht zetten om haar strakke kringspier te overwinnen. Ik zei dat ze haar kontje meer moest ontspannen, omdat ze anders morgen zoveel spierpijn zou hebben, dat ze haar kontje niet normaal kon gebruiken. Ze gromde even en lebberde de andere pik lekker nat. Ik besloot dat het mooi genoeg geweest was en ik spoot met dikke stralen de darmen van Jolanda vol. De wetenschap dat het de eerste keer was, dat ik een maagd neukte, was voor mij heel speciaal, want dat gebeurt maar zeer zelden.
Ik liep naar het hoofd van Jolanda, terwijl de andere man naar haar onderlijf liep. Ze likte smakkend mijn pik schoon, waarbij ze haar eigen kut-, maar vooral aarssappen zeker proefde!

De volgende man kwam er bij en zo werd het een soort lopend buffet. De beveiligers hielden Jolanda in de gaten en ondersteunden gedienstig de wijd geopende onderbenen van Jolanda. Haar onderlijf liep al snel over van alle sperma: het liep druipend uit haar kut en kont. Ik zette er een grote schaal onder en ving daarmee alle zaadjes op.
Het ging rustig en sereen. Iedereen was doordrongen van de emotionele impact die deze actie op Jolanda had en iedereen wist ook dat Jolanda heel erg moe was: ondanks dat ze het middelpunt van een gangbang was, was men relatief voorzichtig met haar.
De beveiligers gaven iedereen zonder bandje een condoom en er waren zelfs een stel vrouwen die zich lieten beffen door Jolanda. Daar was ze zeker niet vies van!

Ik zag het schaatsstel. Hij was eerst aan de beurt en daarna kwam zij. Terwijl de man druk bezig was met het neuken van Jolanda, had zij haar kut over de mond van Jolanda gehesen, waardoor ze heel goed en diep gelikt kon worden. Ik zag door de openstaande pijen twee schitterend afgetrainde lijven en ik genoot van de bewegingen van de vele zichtbare spieren. De man was ruw, de vrouw veel rustiger, maar dat veranderde toen de schaatsster dichtbij haar climax zat en haar dijen om het hoofd van Jolanda klemde. Een paar seconden later spoot ze haar orgasme uit over het hoofd en bovenlijf van Jolanda. Ze dreigde met een doffe smak op Jolanda te vallen, maar de beveiligers hielden haar netjes recht. Ondertussen had haar vriend zijn sperma in het aarsje van Jolanda gedumpt. Het schaatsstel keek Jolanda even aan, streelde haar haren en gearmd verdwenen ze richting het hotel. Ze waren duidelijk een gezamenlijke ervaring rijker!

Nadat iedereen die bij wilde dragen aan de ontmaagding van Jolanda geweest was, lag Jolanda even bij te komen van alle emoties. Ik liep naar haar toe en vroeg: “Leef je nog?”
Lichtjes hijgend zei ze: “Ik heb nog nooit zo hard geleefd als nu!”
Ik lachte even en zei: “Dat is duidelijk te zien ja! Maar, als ik het goed heb, ben je zelf nog niet klaargekomen en dat wil ik wel laten gebeuren. Deze keer niet door een apparaat in je kut, maar door mijn vingers. Ik ga je klaar laten komen op een manier die je misschien wel eens op films hebt gezien, maar die je waarschijnlijk nog nooit gevoeld hebt. Het is belangrijk dat je je ontspant en al je aandacht op je kut richt. Als je aandrang krijgt om te pissen, dan moet je dat gewoon doen”.
“Nu al?”
“Prima!”

Ik zag haar ogen even flikkeren en ik deed een stapje opzij en hield mijn hand voor haar kutje. Binnen een paar seconden broeste er een straal urine uit haar blaas, die ik via mijn hand naar beneden af liet glijden. Een deel ervan belandde in de spermaschaal die onder haar op de grond stond, waarin ook alle gevulde condooms lagen.
Daarna deed ik mijn middelvinger en ringvinger in haar kutje, om mijn inmiddels befaamde trucje te doen, maar haar net ontmaagde kutje was al zo opgerekt, dat ik mijn wijsvinger er ook bij kon proppen. Nu kon ik met drie vingertoppen kracht zetten tegen haar G-spot.
De eerste paar keer dat ik door haar kutje ging, was het rustig, zacht en voelend. Toen ik haar kutje had verkend, ging ik rap sneller te werk: met grote druk tegen haar G-spot ragde ik mijn vingers al snel in en uit haar liefdestunnel. De adem van Jolanda stokte. Haar ogen verwijdden zich. Haar mond opende om te kunnen schreeuwen, maar er kwam geen geluid uit.
Wel kwam er iets uit haar kut: een stroom met kleurloos vocht spoot mijn pij helemaal nat. Mijn arbeid staakte ik niet: ik ging net zo intens door en binnen een minuut spoot ze weer. Het was minder dan half zoveel, maar de schaal onder me raakte weer voller.
Zo liet ik haar binnen vijf minuten drie keer spuiten. Toen was ze zo goed als leeg en ik stopte.

Hard hijgend probeerde ze adem te halen. Haar borstkas golfde ongecontroleerd op en neer en haar onderbuik leek wel een blaasbalg. Het viel me op dat ze best mooie schaamlippen had, maar dat haar borsten echt niet mooi waren. De ene was een forse B, terwijl de andere misschien zelfs wel een slappe D was. Verder was haar lijf wat mollig door het langdurige gebrek aan lichaamsbeweging. Haar rossige haren waren zeker toe aan een goede kapbeurt en ik wist wat ik morgen voor haar zou gaan organiseren: een make over.

Ik hielp Jolanda overeind en omdat ze meer dan een half uur met haar hoofd achterover gelegen had, was ze een beetje duizelig. Ik vroeg: “Wil je wat drinken?”
“Ja, graag, want ik heb een heel droge mond”.
Ik zei grappend, wijzend op de schaal onder haar: “Wil je water, of wil je de inhoud van de schaal?”
Ze dacht even na en zei: “Zo’n kans krijg ik maar één keer, dus geef me die schaal maar”.
“Weet je het zeker, want er zitten ook volle condooms bij!”
“Dat komt wel goed. In mijn maag zitten geen eierstokken”.
Ik haalde mijn schouders op. Dit was niet het moment om over SOA’s, wondjes in haar mond en zo te praten. Daarbij was het mengsel niet meer helemaal vers, dat de eventuele ziektekiemen hopelijk wel kapot zouden zijn… Gevoelsmatig ging de leus (Safe, Sane & Consensual) over BDSM niet helemaal op.
Ik pakte de schaal, gaf die aan Jolanda en langzaam gietend verorberde ze de hele inhoud van de schaal. De condooms slurpte ze smakkend leeg en dat was het enige wat overbleef, want ook de schaal maakte ze met haar vinger en tong helemaal schoon.

Toen ze klaar was, keek ze me lodderig aan en zei: “Ik denk dat ik een nieuwe hobby heb gevonden. Dit is veel leuker dan in je eentje op een kamertje een beetje geil doen tegen een camera. Dit is echt, echt!”

Ik keek haar guitig aan en zei: “Sommige mensen hebben van hun hobby hun beroep gemaakt. Ik ben er daar ook eentje van”.
Ze dacht even na, schudde verward met haar hoofd en zei: “Ik ben zo moe, dat ik niet weet wat je bedoelt. Mag ik gaan slapen?”
Ik wenkte twee engelen en mijn schoonmoeder en Russische schoonzus brachten Jolanda onder luid applaus naar haar hotelkamer, waar ze haar vast en zeker eerst onder de douche zouden stoppen.