Voor dit deel maken we een tijdsprong naar het jaar 1971. Personages: Jim Morrison, zijn vriendin Pamela Courson en Marleen (moeder van Marie).

Cinema Le Champo, Parijs, 2 juli 1971

"Heb je gezien hoe hij het hoofd van die bandiet er afknalde?"

Pamela glimlacht om het enthousiasme van haar vriend. Zelf is ze niet echt fan van Robert Mitchum, maar ze houdt wijselijk haar mond dicht. En ondanks die bloederige western, was de avond wat haar betreft fijn verlopen.

"Liefje, gaan we nog iets drinken in de Rock'n'roll circus?"

"Jim, je weet dat ik die tent haat. Al die meisjes die er rond je nek hangen. Ooit komt de dag dat ik er eentje de nek om draai."

Jim kijkt Pamela even aan, strijkt met zijn linkerhand door haar rode haren en veegt een lok achter haar oor. "Je bent schattig als je jaloers bent."

Pamela wil zich niet zomaar gewonnen geven.

"Laten we er thuis een gezellig avondje van maken. Jij en ik, wat muziek, een warm bad..."

"Jean heeft deze week een pakje China White binnengekregen."

Pamela is teleurgesteld. Ze weet wat dit betekent en doet geen enkele moeite om opgewekt te klinken.

"Oh... Wow...Je moest al weg zijn."

"Ga je niet mee? Een beetje dansen, wat drinken en wie weet..."

Pamela zucht.

"Nee schat, ik heb hoofdpijn. Ik wacht thuis wel op jou. Niet te lang weg blijven en geen stoute dingen doen, he."

"Dat doe ik nooit."

"Waarom geloof ik je niet?"

Rock'n'roll circus club, Parijs, 2 juli 1971 ( later die avond )

In de club is het feest in volle gang. Door de hele tent klinkt keiharde muziek. Overal staan aangebroken flessen, liggen lege pizzadozen en stinken overvolle asbakken. De rook is er om te snijden. Er hangen zo'n vijftigtal mensen rond: vrienden van vrienden van vrienden. Onder hen enkele jonge meisjes die hopen een glimp op te vangen van Jim.

<< And if you go chasing rabbits, and you know you're going to fall

Tell 'em a hookah-smoking caterpillar has given you the call

He called Alice, when she was just small >>

flessen gaan van mond tot mond. Iedereen lacht en drinkt. Mensen kruipen over elkaar heen. Op een oude zetel ligt een stel te tongen. Tegen de muur staat een man geleund. Zijn blik op oneindig, terwijl een meisje letterlijk om zijn nek hangt en met haar prille lichaam tegen hem aan staat te schuren. Aan de wezenloze blik op haar gezicht en de verwijde pupillen is duidelijk te zien dat ze zich al een lijntje heeft laten voeren. Ze heeft lieve rode lipjes. De man giechelt. Wat een lekker ding. Wat een leuke tietjes.

Ze veranderen van positie: het meisje met haar gezicht naar de muur, hij achter haar. Hij tilt haar minirokje op en dringt ruw bij haar naar binnen. Ze schreeuwt en wilt zich van hem losmaken. Maar hij laat dat niet gebeuren. Dit is wat ze wil. Dit is wat hij wil. Hij houdt haar in bedwang, leunt met een hand tegen de muur en houdt haar met de andere hand vast bij haar nek en stoot tot hij zich in haar ontlaadt. Het meisje weent, maakt zich van hem los en zakt door haar knieën. Hij kijkt hijgend op haar neer en fatsoeneert zijn kleding. Hij heft zijn schouders op en loopt richting de bar.

"Hey Jim, wat een verrassing. Ik heb je niet zien binnenkomen."

Jean gaat op de barkruk naast Jim zitten.

"Jesus man, dat meisje daar... dat kind... die is nog geen zeventien."

Jean grinnikt. "Ach, ze vroeg er om. Je weet hoe ze zijn eens ze wat coke in hun lijf hebben. Maak je er maar niet druk over. Morgen staat ze hier weer voor meer. Maar genoeg over mij. Wat brengt jou hier?"

Jim zwijgt en zwaait naar de barman. Die schenkt een glas whisky voor hem in. Jim neemt het glas en drinkt het in één soepele beweging leeg. Hij knijpt zijn ogen dicht en veegt met de mouw van zijn shirt zijn mond proper.

"Ach, weet je," begint hij te praten in zijn typische trage lage stem. "Ik kwam wat spul oppikken voor Pamela."

"Pamela? Hoe gaat het met haar?"

Jim staart voor zich uit en mompelt in zichzelf. "She's trouble. Met haar rode haren vol vuur." Hij lacht, zwijgt een minuut en staart naar zijn glas dat opnieuw leeg is. Hij aarzelt even en wuift opnieuw naar de barman. Zonder naar zijn vriend naast hem te kijken, begint hij te neuriën : "I see your hair is burnin' / Hills are filled with fire / If they say I never loved you / You know they are a liar."

"Jim, ik zeg dit als vriend. Pamela is een pracht van een vrouw. Jullie passen perfect samen. Maar pas op met haar. Ze verslindt je. Je bent naar Parijs gekomen om af te kicken en zie wat er van je geworden is. Hoe lang is het geleden dat je nog een song geschreven hebt?"

Jim zwijgt.

"Goed, ik bemoei me er niet mee. Jij bent oud en wijs genoeg om voor jezelf te zorgen. Je kent de weg naar de lounge. Neem wat spul. Ik zou graag met je mee naar boven gaan, maar ik moet er vandoor. Marianne wacht op mij. Als je wil, stuur ik een van die meisjes met je mee naar boven." Jean wijst naar enkele jonge meiden die uitdagend staan te dansen.

Jim schudt zijn hoofd.

In de lounge gaat Jim achter een bureau in de hoek zitten. Hij trekt de onderste lade open, haalt er een opgevouwen enveloppe uit en legt die voor hem. Voorzichtig tikt hij er een beetje cocaïne uit en maakt er een lijntje van. Dan buigt hij voorover, houdt een van zijn neusgaten dicht en begint te snuiven. Er blijven een paar kruimels liggen, die hij snel met zijn wijsvinger opdipt en over zijn tanden smeert. Jim voelt zich langzaam loskomen van de grond. Een warmte stroomt door zijn aderen, zijn ogen veranderen in glanzende vuurballen en zijn mond tekent een grimas. Hij voelt zich in extase en laat zich achterover in de bureaustoel vallen. Hij sluit zijn ogen en geeft zich over aan een gelukzalige lach.

Wanneer hij zijn ogen terug opent, staat er een vrouw voor hem. Ze draagt een versleten Nirvana T-shirt en een strakke jeansbroek. Haar lange blonde haren hebben groene punten.

"Hoi Jim", zegt ze met hese stem terwijl ze verlegen met haar haar speelt.

"Wie ben je? Hoe ben je hier binnengeraakt?"

"Ik ben Marleen. Ik kom je waarschuwen."

"Me waarschuwen?" Jim kijkt haar vragend aan.

"Voor dat daar." Marleen wijst naar het hoopje cocaïne op de bureau. "Je gaat eraan dood."

"Iedereen gaat ooit dood. De een wat vroeger dan de ander."

Marleen kijkt hem doordringend aan. "Wat dacht je van vanavond?"

Een grijns verschijnt op het gezicht van Jim. Hij bekijkt de vrouw die voor hem staat en probeert haar te peilen. Ze ziet er niet gevaarlijk uit. Was dit een dreigement? Of is dit weer zo'n bezorgde fan die hem in de richting van God wil leiden? Ze ziet er wel sexy uit, denkt hij. Haar ogen stralen een mix van verlangen en ernst uit. Iets heel anders dan de dweperige grietjes die zich beneden op de dansvloer staan uit te sloven voor een grammetje aandacht van hem.

"Had je iets in gedachten?" Jim wil haar uitlokken. Eens kijken waar dit naartoe gaat.

"Wat dacht je van je redding?"

Jim is teleurgesteld. Toch weer een of andere religieuze gekkin. "En wie gaat daarvoor zorgen? God? Jehova? De Bhagwan?"

Marleen laat zich niet uit het lood slaan. Ze heeft dit moment goed voorbereid. "Ik. Als je niet naar me luistert, sterf je vannacht nog."

"En hoe weet jij dat?"

"Ik kom uit de toekomst."

"Je bent nog gekker dan ik."

"Ik wist dat je me niet zou geloven. Maar laat me je iets tonen." Marleen haalt een papier uit haar broekzak en overhandigt het aan Jim.

Die kijkt haar lachend aan en plooit het papier open. Het is een krantenartikel: "20 jaar geleden stierf Jim Morrison."

Verbijsterd en vol ongeloof kijkt hij Marleen aan.

"Wie ben je?" fluistert hij aangedaan.

"Marleen, Leen voor de vrienden. Je engelbewaarder."

"Ik..." begint Jim te stotteren.

"Kijk naar de mogelijkheden." gaat Marleen enthousiast verder. "Je wordt opnieuw een wereldster. Iemand die zijn tijd ver vooruit is. De uitvinder van de grunge. Weet je, ik bezorg je lyrics van songs die de wereld gaan veroveren."

"Wat wil je van mij?" het komt er bijna schreeuwend uit.

"Niks, ik wil dat je weer schittert. Dat je de mensen weer blij maakt met je muziek. Stop met die drugs. Verman je en wordt weer de ster die je ooit was."

Jim zucht en staart met lege ogen voor zich uit. "Pamela..." zucht hij.

"Pamela is je vrouw. Maar als je verder wilt met haar, zul je haar moeten overtuigen om te stoppen met die drugs. Jim, je moet je leven een andere wending geven."

Jim knikt. Hij lijkt net een klein kind die net een preek heeft gehad van zijn ma. Dan valt zijn oog op het hoopje drugs op de bureau voor hem. "Nog eentje om het af te leren?"

Marleen zucht. "Als je dat op snuift, ben je dood. Dat garandeer ik je."

Jim staat op en loopt naar Marleen toe. Hij slaat zijn armen om haar heen en drukt haar tegen zich aan. "En als we het nu eens delen? Ik een beetje en jij de rest? Laten we er een soort feestje van maken. Een beetje fun, jij en ik."

Nog voor Marleen kan antwoorden, drukt hij zijn mond op haar mond.

Marleen voelt zich afglijden. Dit is meer dan waar ze op gehoopt had. Nooit had ze durven vermoeden dat ze oog in oog zou staan met haar idool, nooit had ze durven dromen dat hij haar zou beminnen.

Opnieuw kust hij haar, een lange gepassioneerde kus. Haar gedachtestroom stopt. Marleen is alleen nog maar in staat te voelen. Ze slaat haar armen om zijn nek en gaat met haar vingers traag door zijn zachte ravenzwarte haren. In haar omhelzing probeert ze hem dichter tegen zich aan te trekken, terwijl ze tegelijkertijd haar borsten tegen zijn bovenlichaam aan duwt.

"Hoi", fluistert ze.

"Hoi", is het antwoord.

Jim verbreekt de omhelzing en neemt haar gezicht met beide handen vast, terwijl hij haar intens aan kijkt. "Je bent zo zacht, zo mooi. Je bent anders dan al die meiden die ik ooit gehad heb."

"Ik verlang naar je." fluistert Marleen. Ze kan niet verbergen wat zijn liefkozingen bij haar wakker maken. Ze wil meer, veel meer.

"Ik verlang naar je." herhaalt hij met trillende stem.

Met een nauwelijks hoorbaar gefluister herhaalt ze zijn woorden opnieuw. "Ik wil je."

"Ik ken een middeltje om het nog intenser te maken."

Marleen kijkt Jim vragend aan. "Hoe dan?"

"Een beetje poeder." is het nuchtere antwoord.

Een diepe zucht ontsnapt haar. Ze duwt hem van haar af en reageert ferm : "Nee Jim! Je weet dat dat gevaarlijk is."

"Ssssst," sust hij haar. "Gewoon een klein stipje. Meer niet. Ons overgeven aan ongekende gevoelens van genot. Geloof me, als we voorzichtig zijn, is het echt niet gevaarlijk."

Marleen haar protest wordt gesmoord door een volgende reeks zoenen. "Je weet niet hoe het voelt om haast letterlijk te versmelten met elkaar. Hoe duizelingwekkend behoeftes en verlangens kunnen zijn."

Marleen overweegt of ze moet weigeren, maar benieuwd naar het gelukzalige effect dat haar beloofd is en verlangend naar een passievol avontuurtje met haar idool, geeft ze zich gewonnen.

Jim loopt naar de bureau. Voorzichtig verdeelt hij het hoopje coke in twee en maakt hij enkele lijntjes van het poeder. Het lijkt wel een ritueel. Dan rolt hij een geldbiljet op, houdt het onder een neusgat en snuift het poeder in een paar keer op, zijn gezicht verborgen achter zijn lange haren. Christus wat voelt hij zich goed. hij lacht hardop.

Hij kijkt Marleen glimlachend aan en reikt haar het briefje aan. Ze kijkt bang, maar omdat ze zo dicht mogelijk bij hem wilt zijn, gaat ze met haar neus naar het bureau toe. Zonder na te denken, bijna gehypnotiseerd door zijn stem snuift ze het lijntje op. Ze wordt overspoeld door een gelukzalig gevoel. "Mijn neus brandt," panikeert ze. Ze verkrampt, zucht en sluit haar ogen. Ze probeert haar hoofd er bij te houden, te voorkomen dat die troep haar overneemt. Maar de drugs zijn sterker dan haar. Ze begint te lachen, de lach van mensen die high zijn. Ze heeft het gevoel in een achtbaan te zitten: een karretje dat langzaam omhoog kruipt in afwachting van een adembedemende vrije val.

"Heb je er zin in, mr Mojo?" grinnikt ze.

"Mr Mojo rising," mompelt Jim. Hij trekt zijn shirt uit, legt zich achterover in de zetel en laat zich bekijken. Ook de rest van zijn kleding verdwijnt snel op de grond.

Dan trekt hij Marleen naar zich toe, neemt haar hand vast en strijkt die over zijn gladgeschoren borst. Uit de krachtige aanraking van zijn handen en de ongeduldige manier waarop hij aan haar kleren begint te pulken, blijkt hoezeer hij naar haar verlangt. Hij grinnikt zachtjes. "Ik wil je uitkleden." Zachtjes trekt hij haar T-shirt omhoog en ontbloot daarmee haar bovenlichaam. Zijn gegrinnik gaat over in een goedkeurend gekreun wanneer hij haar zachte rondingen ziet. "Je bent mooi." fluistert hij. Er ligt een warme gloed in zijn donkerbruine ogen, waardoor ze zich de meest begeerde vrouw van de wereld voelt. Opwinding giert door haar lijf tot een punt waarop ze niet meer voor zichzelf kan instaan. Haar lichaam voelt aan alsof het zweeft. Overal waar Jim haar aanraakt, lijkt hij een spoor van vonken te trekken.

"Laten we met vuur spelen." In een vlotte beweging trekt hij ook haar jeans naar beneden zodat haar blote benen en een klein wit slipje zichtbaar worden. Zonder pardon rukt hij de stof aan stukken en ontbloot zo haar intiemste plekje. Hij kijkt haar met zoveel verlangen en ontzag aan dat er een rilling door haar heen gaat. Zijn neusvleugels trillen en zijn blik blijft op haar naakte lichaam rusten. Marleen schurkt loom tegen hem aan en meer dan ooit lijkt ze op een kat, terwijl ze haar nagels over zijn borst laat zwerven. Hij trek haar over zich heen en begint haar te kussen. Hij duwt zijn tong tussen haar lippen. Haar tong reageert meteen en draait trage, diepe cirkels in zijn mond. Haar hand glijdt tussen hun lichamen. Haar vingers sluiten zich om zijn stijve paal en maken knedende bewegingen.

"Hoe...?" klinkt het vragend, nauwelijks verstaanbaar door de allesoverheersende begeerte die bezit van hem heeft genomen.

"Wat wil je weten?" fluistert ze.

Ze gaat met haar tong over zijn lippen en begint oppervlakkig te ademen als hij een van haar borsten vastgrijpt en haar roze tepel vindt. Golven van puur genot stromen door haar lichaam. Door de drugs wordt haar verlangen hoe langer hoe groter, ze wil niet dat dit gevoel ooit stopt.

"Ik wil weten hoe je ..."

"Wat bedoel je?"

Ze spreidt haar benen en schuift langzaam over hem heen. Ze begin te bewegen, tergend langzaam.

"Ik weet niet..."

Zachtjes draait ze met haar heupen waardoor er hete vonken door haar heen schieten. Ze staat in vuur en vlam, haar hele lichaam brandt. Kreunend sluit ze haar ogen.

"Kijk me aan." gromt hij. Marleen gehoorzaamt en ontmoet zijn hongerige blik. Neus aan neus bewegen ze langzaam, een gekoesterd moment dat brandt van verlangen. Geen ruig geneuk maar tedere liefde. Elkaar het gevoel gevend met elkaar verbonden te zijn op een voorheen ongekend niveau.

"Denk je dat we dit zo graag willen doen omdat we het niet zouden moeten doen?"

"Maakt het iets uit?"

Zijn handen masseren haar billen en leiden haar op en neer over zijn schacht. Het gevoel is zalig. Marleen opent haar mond in een geluidloze kreet. Ze glijdt weg in een zee van pure extase en is niet langer in staat iets te zeggen. Ze kan alleen nog maar voelen.

Een ogenblik beleeft ze een helder moment dat de roes doorbreekt en haar waarschuwt dat het volledig fout is wat ze doen. Net op dat moment pakt Jim haar heupen met beide handen vast en stoot hij zijn pik uit alle macht diep naar binnen. Marleens hoofd ontploft en ze laat zich weer leiden door emoties en drugs. 'Oh god, wat voelt dit zo verdomd geweldig.'

En terwijl ze haar nagels in zijn vlees drukt, heeft ze heel even het gevoel dat de tijd stil komt te staan.

"Dat tijdreizen." mompelt Jim.

"Hmmmm." Ze beweegt haar lichaam met de gratie van een danseres.

"Kan ik dat ook?"

"Jaaaaaa... als je met me meegaat." Vanbinnen maken emoties zich los die ze lang heeft onderdrukt.

"Jij en ik... Voor altijd samen." Als verdoofd ondergaat ze alles.

Je wordt de grootste rockster aller tijden." De macht die ze over haar idool uitoefent, voelt opwindend en erotisch.

"Wij tweetjes." Ze smelten samen en wat overblijft, is een soort van woeste overgave, een seksuele koortsachtigheid. Ze ziet alleen Jim en alles om haar heen vervaagt.

Een hand komt langs haar zij omhoog en hij legt hem om haar keel. Hij heeft een blik in zijn ogen die haar hart een slag doet overslaan.

Dan verliezen ze de controle.

Marleen plaatst haar handen op zijn borstkas en terwijl hun blikken elkaar geen moment loslaten, houdt ze zijn pik diep in haar begraven. Onbedwingbaar begint ze te jammeren. Hij pakt haar bij de heupen en duwt haar omhoog, haar hevig vanaf onderen neukend. Een obsessief liefdesspel dat gericht is op het vervullen van elkaars behoefte.

Marleen kromt haar rug en gooit haar hoofd achterover. Met een fantastische explosie komt ze klaar. Trillend klemt ze haar dijen om die van hem. Hij bijt in haar tepels terwijl hij zich in haar leegt. Uitgeput blijven ze op elkaar liggen.

Op dat moment stormt Barbara de lounge binnen. Haar oog valt op Jim en Marleen die naakt op elkaar liggen.

"JIM !!!" gilt ze en dan richt ze zich tot Marleen: "Vuile slet! Hoe durf je! Jim is van mij! Van mij !!!"

Marleen schiet recht, grist snel haar broek en T-shirt van de grond en snelt de kamer uit. Ze haalt haar amulet uit haar broekzak en mompelt "SATOR OPERA TENET AREPO ROTAS". Ze hoort nog net het lawaai van brekend glas en wordt dan weer de toekomst in gekatapulteerd.

Parijs, 2 juli 1971

* NIEUWSFLITS *

Jim Morrison, lead zanger van The Doors, is deze ochtend dood teruggevonden in zijn badkuip. Doodsoorzaak zou een hartaanval zijn geweest.

Kerkhof Père Lachaise, Parijs, 2 februari 1992.

Net voor sluitingstijd komt een blonde dame het kerkhof opgelopen. Ze houdt halt voor het graf van Jim Morrison. Ze buigt haar hoofd. Tranen rollen van haar wangen. Het is een stil huilen. "Sorry Jim, dat ik je dit aangedaan heb. Ik had beter moeten weten. Ik had me niet mogen moeien met jullie leventje. Misschien had je dan nu nog geleefd."

Ze legt haar hand op haar bolle buik. "Ik zal goed voor onze dochter zorgen. Dat beloof ik je. Ik ga haar Marie noemen."

Dan haalt ze een amulet uit haar broekzak en legt die op het graf. "Deze heb ik niet meer nodig. Hopelijk kan jij hem gebruiken."