Er kriebelde iets in mijn neus en ik draaide mijn hoofd. De kriebel kwam terug… Rotvlieg! Ik sloeg ernaar, raakte iets en kreeg een protesterend ‘AU!’ als reactie. Ogen open: Cora zat vlak voor me en hield haar hand op de zijkant van haar hoofd. “Is dat mijn beloning als ik je lief wakker wil maken? Een pets tegen mijn wang? Fijne vrijer ben jij hoor…” Ze keek verontwaardigd en ik keek om me heen.

Ik zat op een tuinstoel in schaduw van de parasol. “Hé liefje… Sorry. Er zat een vlieg of zo in m’n neus, die wilde ik weg hebben…” Ze hield een stukje onkruid omhoog. “Deze vlieg bedoel je?” Ze lachte. “Slaapkop! Vlak na de koffie lag je te snurken! We hebben je maar laten slapen; je zult wel moe geweest zijn na ons zwempartijtje. Maar nu is het half negen, tijd om wakker te worden, want anders kun je straks niet slapen. Kóm, overeind jij!”

Ik ging staan en had er wat moeite mee. “Verdorie… M’n poot slaapt.” Prikkels in m’n linkerbeen deden gewoon pijn. Cora sloeg haar arm om me heen. “Ik zal je wel helpen om rechtop te komen…” Ze keek me aan en lachte. “Nee, niet dat deel, Rickie. Dat komt vanavond wel. Als je ten minste niet weer in slaap valt. Kom, naar binnen, het wordt wat frisser buiten.”

Ik hinkte naar binnen, de zussen keken op. “Aggut… Is de zwemkampioen plotseling invalide geworden? Pech voor je, Rick; de Paralympics zijn net achter de rug, anders had je zó mee kunnen doen met het onderdeel rolstoelzwemmen.” Annet keek pesterig en ik stak mijn tong naar haar uit. "Rotmeid!"

Cora klopte op de bank. “Zitten jij. Je meisje schenkt wel wat in. Meiden, wat willen jullie drinken?” “Er staat Tia Maria in de kelder, Coor. Eerste plank links. Daar hebben wij wel zin in.” Cora dook de kelder in en kwam even later met een buikige fles weer boven. “Deze?” Gon knikte. “Lekker zoet.” Annet pakte drie glaasjes uit de kast. “En jij Rick?” “Doe mij ook maar zo’n glaasje. Eens even proeven wat de dames lekker vinden.”

Even later stond er ook nog een bakje zoutjes op tafel. “Héhé… lekker dames. Dank jullie wel voor mijn middagdutje.” “Hoor, opa Rick spreekt…” zei Annet sarcastisch. “Proost dames. Jullie zijn goed gezelschap.” Ik nam een slokje van de zoete vloeistof. “Hmmm…. Dat is niet echt smerig.” Cora keek me fronsend aan. “Als dat jouw manier van complimenten uitdelen is, Rick: ik vind daar wat van! Ga je dat straks ook zeggen? ‘Hmmmm…. Je vrijt niet echt beroerd, Cora’? Als je dat doet gaat je arm behoorlijk pijn doen, reken daar maar op.”

Ik knipoogde. “Ik zal niet in het openbaar vertellen wat ik allemaal tijdens en na een lekkere vrijpartij tegen je zeg, liefje. M’n zussen zouden eens jaloers kunnen worden.” Gonnie keek ondeugend.

“Jij weet niet half wat wij allemaal tegen een gast zeggen als wij bezig zijn, broertje…” Cora keek geïnteresseerd. “Vertel eens, Gon… Jullie hebben wel iets verteld hoe het in jullie club toegaat, maar dat was allemaal nogal abstract. Ik zou wel eens wat meer willen weten!” Gonnie en Annet wisselden een blik en Annet nam het woord.

“Oké… De bedoeling is dat de gast van te voren reserveert. En dan ook liefst de dame van zijn voorkeur bepaalt en zijn eventuele wensen uitspreekt. Want als de klant een SM-sessie wil en de gastvrouw is niet ‘into SM’ wordt het niet zo’n succes. Er moet wel enige vorm van overeenkomst zijn. Als de gast dan binnenkomt, betaalt hij en gaat in de ontvangstruimte zitten. Overigens kan de gast ook een vrouw zijn; we hebben ook vaste vrouwelijke klanten. Niet zo veel, maar ze zijn er wel.

In de ontvangstruimte krijgt hij een drankje, en even later komt de gastvrouw er bij. Ze spreken dan nog even zijn wensen door en dan gaan ze naar een van de suites. Tenminste: als de gast sex wil. Als hij alleen een avondje goed gezelschap wil, kunnen ze in de tuin zitten of op het terras of een wandeling over het terrein maken. Voor de prijs maakt het weinig uit.

Die man die mij meenam naar Londen heeft een hele avond bij ons gezeten, met elke gastvrouw een praatje gemaakt en uiteindelijk aan mij gevraagd of ik mee wilde. Alleen al die avond heeft hem zo’n vijftienhonderd euro gekost. Wel een leuke vent trouwens, ondanks dat hij ruim over de vijftig was.

En toen hij me vertelde wat de bedoeling was, heb ik overlegd met de eigenaresse van de club. Ik had natuurlijk de hele buit zelf op kunnen strijken door gewoon die week niet in de club te verschijnen, maar dat vonden wij niet fair. We worden daar prima verzorgd, we hebben goede en lieve collega’s en de eigenaresse is een schat van een vrouw.

Dus ik ging een week met hem mee, de club heeft daar zo’n drieduizend euro aan overgehouden en ik ook drieduizend. Ik mocht een middag shoppen in Londen én hij had een week lang de beschikking over een uiterst representatieve directiesecretaresse. Een soort 'Pretty woman', net als de film, maar met een ander slot.” Ze keek naar mij. “Nee Rickie, we zijn niet met elkaar naar bed geweest. En die middag shoppen had ik te danken aan het feit dat ik tijdens een van de vergaderingen wat opmerkingen heb gemaakt en wat verbeteringen in zijn plannen kon doorvoeren. Daar was hij bijzonder blij mee.

Op de terugweg zei hij tegen me: ‘’ ‘Als ik een of ander marketingbureau had ingehuurd, was ik veel meer kwijt geweest. Nu heb ik een week lang heel prettig gezelschap gehad en het heeft me een lucratieve deal opgeleverd met een aantal goede verbeteringen van jouw kant. Dan mag jij daar ook lol van hebben in de vorm van een nette vergoeding en een middagje shoppen. Iedereen blij, toch?’

Toen ik ‘m vertelde dat ik het resultaat van de middag shoppen zou delen met m’n tweelingzus moest hij lachen… Maar goed, deze man was wel een positieve uitzondering overigens.

Toen we weer op Schiphol geland waren, stond zijn vrouw hem op te wachten. Ze begroetten elkaar hartelijk en ik werd aan haar voorgesteld. Dat vond ik even wat ongemakkelijk, want tja… je weet nooit hoe een echtgenote reageert: Jaloers? Kwaad? Vernederd? Deze dame niet. Heel hartelijk. Ze wist wat ik deed. Ze bood aan om me in Utrecht af te zetten. ‘Met die weekendtas en rugzak ga je toch niet in de trein zitten?’ En onderweg hebben we gezellig zitten kletsen. Leuk mens.

En vlak voor Utrecht vroeg ik of zij er geen moeite mee had dat haar man een dame uit een sexclub had meegenomen als ‘secretaresse’. Toen keek ze me aan en zei: ‘Hij weet precies wie hij uitzoekt. Beauty and brains. Jij bent dat. Helpt enorm om de andere partij te overtuigen. En we hebben de afspraak: buiten honger krijgen, thuis eten. Vanavond wordt waarschijnlijk een latertje voor ons…’ Toen ze me afzetten op Utrecht Centraal Station heb ik hen heel veel plezier gewenst.” Annet giebelde ondeugend.

“Waarom je laten afzetten op Utrecht CS, An? Dan moet nog een behoorlijk stuk met de tram.” Ze keek me aan. “Het is niet zo handig als een klant weet waar je woont, Rick. Ook als die klant een echte heer lijkt te zijn; je weet nooit of iemand zich plotseling tegen je keert. Eén van de eerste lessen van de eigenaresse: hou werk en privé strikt gescheiden.”

Gonnie knikte. “Ik heb het al een keer meegemaakt. Een klant had op een of andere manier mijn telefoonnummer buitgemaakt. En die wilde me, buiten de club om, mee uit nemen. Belde drie keer per dag op, appte zich de vingers blauw... was helemaal ondersteboven van me. Ik heb toen heel snel een nieuwe simkaart gekocht en de oude weggedaan. Eén keer als klant gehad en nee, dat was niet mijn type. Brrr… Sinds die tijd liggen onze telefoons in onze klerenkasten in de gastvrouwenruimte. Daar komt geen klant.”

Cora nam nog een slokje. “Maar… Annet: dit uitje naar Londen was een uitzondering. Hoe gaat een ‘normale’ avond in de club in z’n werk?” Ze wees naar Gonnie. “Vertel jij maar. Je hebt een hele week meer ervaring dan ik. Die week was ik in Londen.” Gonnie stak haar tong uit. “Kreng.” Ze lachte erbij. “De minimale tijd bij ons is een uur. Maar dat gebeurt zeer zelden; meestal wil een gast de hele avond.

Dan starten we met een halfuurtje in de jacuzzi. Even ontspannen, glaasje erbij, elkaar lekker wassen. Vind ik zelf heerlijk, want dan weet je zeker dat de gast in ieder geval schoon is op de plekken waar je wilt dat het schoon is. Daarna krijgt de gast een schone badjas en trek ik me even terug om, als dat gewenst is, te verkleden. Lekkere lingerie aan naar de wens van de gast.

Als ik dan de suite weer binnenkom, duurt het niet lang of de eerste lading sperma is een feit.” Ze gniffelde. “Dat is wel zo prettig, want daarna zijn de meeste gasten lekker ontspannen. We hangen dan wat tegen elkaar, wat strelen, voelen en kletsen. Soms hele verhalen over een frigide echtgenote, of een vrouw die vreemd is gegaan met weet-ik-veel-wie.

Soms ook goede gesprekken over van alles en nog wat. Ik heb eens een keer, na het eerste nummertje, een hele avond met een gast zitten discussiëren over de voor- en nadelen van het neo-liberalisme van Rutte. Hij in z’n badjas, ik in best wel leuke lingerie. Hij zag het niet eens! Een half uur voor sluitingstijd heb ik hem gevraagd of hij geen zin had om nog een keer te vrijen; Hij keek me eerst nogal glazig aan en samen schoten we gierend in de lach. Ik heb ‘m in dat halve uurtje nog een keer lekker verwend. Achteraf eens opgezocht wie hij was; een rijzende ster binnen de PvdA. In 2021, na de verkiezingen, misschien 2e Kamerlid, wie weet…

Toen hij vertrok vroeg hij of hij me in kon schrijven als partijlid. Ik heb m’n hoofd geschud en hem gevraagd of hij de kosten van zijn bezoek bij ons dan zou kunnen declareren als ‘ledenwerving’. Had ik geen zin in. We hebben lachend afscheid genomen.”

Annet vulde aan: “Maar op sommige avonden wil je maar één ding: dat de gast zo snel mogelijk opdondert. Soms klikt het gewoon niet. En heel af en toe maakt een gast problemen en dan wordt hij eruit gewerkt. Zoals met onze vriend van vanmiddag. Had zich al uitgekleed en stelde toen botweg dat hij me zonder condoom zou neuken, 'want daar heb ik voor betaald!'. Toen ik zei dat daar geen sprake van kon zijn, begon hij te schelden en wilde hij me dwingen. Ik sloot me op in het toilet en drukte de alarmknop in. Dan gebeuren er twee dingen: de video die op de suites altijd meedraait, wordt opgeslagen en onze twee uitsmijters komen in actie. Speciaal voor dit soort gevalletjes werken er twee man in de club: Koos en Jan. Of het hun echte namen zijn? Ik weet het niet, maar soms ben ik blij dat ze er zijn. Ze doen de klussen in huis: reparaties, onderhoud van de tuin, elektra, sanitair… Noem maar op. Aardige kerels. Beiden een jaar of veertig en van alle markten thuis." Ze onderschepte een ondeugende blik van Cora. "Nee dametje: beide heren worden niét in natura betaalt. ’s Avonds, als er klanten zijn, zitten ze soms bij ons, maar meestal in hun eigen kamertje, naast de hal. Achter een deur met spiegelglas. De gast ziet een spiegel, daar waar hij hoort: in de garderobe. Jan en Koos kunnen alles zien en horen wat in de hal gebeurd.

En er is dus een alarmsysteem: wanneer een van de dames in de problemen dreigt te komen, drukt ze een alarmknop in en staan beide heren binnen een paar seconden in die suite. En dan worden er geen vragen gesteld; de klant wordt naar buiten gewerkt, in een aparte, kale koude ruimte gezet waar hij zich kan aankleden. Daar krijgt hij de video te zien van zijn activiteiten bij de gastvrouw en de mededeling dat hij zich geen gekke dingen in zijn hoofd moet halen, anders ligt die film en wat foto’s op straat. En daarna mag hij maar één kant uit: de parkeerplaats op, instappen en wegwezen. In de tijd dat wij gastvrouw zijn is dat nu twee keer voorgekomen; de ene keer was met onze vriend van vanmiddag.” En Gonnie vulde grimmig aan: “De arrogante eikel.”

Cora grinnikte. “En die kijkt wel link uit, denk ik… Gaan wij ons zwemschema nog aanpassen, meiden?” Gonnie keek verontwaardigd. “Ben jij gek? Ik ga mijn leven niet aanpassen aan hem hoor… Hij maakte op de club stampij: ik niet. Als wij morgen weer gaan zwemmen en zijn gezinnetje is er ook: prima. Hij zit peentjes te zweten: ik niet. Hij heeft z’n vrouw belazerd: ik niet.”

Ze keek strijdlustig en Annet ook. Cora keek me aan. “En dat zijn jouw normaal oh zo lieve zusjes?” Ik knikte. “Maar soms komt hun ware aard naar boven en dan zie je weer wat ze écht zijn: de Amoreuze Amazones. Leuke titel voor een erotische ‘Suske en Wiske’ overigens…”

Verder kwam ik niet: Annet en Gonnie deden een uitval naar me. “Hier jij! We zullen jou eens even gaan berijden, jochie. Daarna heeft Cora helemaal niks meer aan je, behalve afwassen en stofzuigen!” Ik schoot de tuin in, maar ook nu weer: ze hadden me snel klem, trokken me naar binnen en smeten me op de bank.

“Zo mannetje… En waar blijf je nou met je grote mond? Je kunt niet eens tegen twee meisjes op.” Gonnie stond over me heen gebogen en Annet hield mijn armen vast. “Wat dacht je zus… Zullen we hem overleveren aan Cora? Dan kan die hem temmen.” “Misschien tem ik háár wel, zussies…”

Meer kon ik niet zeggen, want Cora dook bovenop me. “Cora is niet te temmen, vriendje. Als jij dat denkt: ik heb nog een paar pijnlijke judogrepen in petto voor je!” Ik keek in twee lachende, bruine ogen. Een zoentje volgde. “Beloof dat je lief bent voor je zussen, anders zwaait er wat!” “Ja, lieve Cora, ik zal altijd lief zijn voor die twee. Nou goed?”

Ze bromde. “Klonk nog niet overtuigend, Rick, maar vooruit: ik geef je een kans.” “Voordat hij ‘lief gaat zijn’ voor ons, gaan wij naar boven, Cora. Anders weten we wel weer waar het eindigt: in bed. En wij zijn toe aan een goeie nachtrust. Dat zwemmen was best wel inspannend en meneer heeft zijn middagdutje al gehad; wij niet. Kalm aan vannacht hé? We willen niets horen!”

Toen beide zussen naar boven waren trok Cora zich tegen mij aan. “Wat een heerlijke meiden, Rick. Ik heb er twee vriendinnen bij!” Ze giechelde. “En we hebben afgesproken dat we morgen weer gaan zwemmen…” Ik schudde mijn hoofd. “Jullie zijn gemeen. Gemeen voor een eerzame huisvader. Stel dat hij weer in het zwembad komt… Zit hij weer peentjes te zweten, de arme kerel.”

Cora maakte een minachtend geluidje. “Misschien verdient hij dat wel. Kom, we gaan naar bed. Ik wil naast mijn vriendje in slaap vallen. Ben best wel moe.” Ik knikte. “Goed plan. Ik sluit even af.” Even later vond ik Cora al onder het dekbed. “Hé lekker stuk… Lig je al te slapen?” Ze deed haar ogen open “Het scheelde niet veel, Rick. Nog even naar jou kijken als je je uitkleedt en dan lekker slapen. Misschien dat ik morgenochtend dan weer een beetje helder ben.”


Na het tandenpoetsen schoof ik naast haar in bed. We kusten elkaar, maar toen ik over haar billen streelde weerde ze me resoluut af. “Nee Rickie, nu geen geile dingen meer doen Ik ben best wel moe.” Ze zweeg even en zei toen zachtjes: “En heb geen zin in een vluggertje.” Ik trok mijn handen van haar billen en kuste haar. “Sorry. Snap ik nu. Welterusten, Cora.” Ze hield me nog even vast: “Rick…” Ik keek haar aan. “Je bent lief, dat je me zo begrijpt. Als ik met je wil vrijen, wil ik dat uitgebreid doen.” Ik knikte. “Oké en ik zie ernaar uit. Nu lekker slapen?” Ze knikte. “Ja. Welterusten, schatje.” Even later voelde ik een warm meisjeslichaam tegen me aan kruipen. “Lekker zo…” Dat was het laatste wat ik hoorde.

Ik lag nog een tijdje na te denken. Over de situatie waar we nu in terecht waren gekomen: Cora, m’n zussen, m’n moeder straks… de familie van Cora… Hoe zou het zijn om straks naakt op hun grasveld te liggen? Met Abe, Margriet en Hans erbij? Hoe zou het zijn om Cora met haar vader te zien vrijen? Of met Hans? En zou Margriet met mij willen vrijen? Hoe zou Cora…