Het voelde zoveel beter om fris en goed uitgeslapen in de les te zitten. ‘Ga je nog mee?’ vroeg Bram me tijdens de middag. Opgewekt knikte ik en voelde de energiestromen in mijn lijf bij het horen van zijn heldere mannenstem. ‘Waar wilde je gaan?’ vroeg ik nieuwsgierig. ‘C&A?’ vroeg Bram lichtelijk fronsend. ‘Hmm zou ook eens kijken bij de sportwinkel in de winkelstraat…’ zei ik en merkte hoe Bram zijn duim opstak. ‘Ik zat te denken aan een tennisoutfit, een korte broek met een shirt. Echte tennissers lopen ook niet in trainingspak.’ vertelde hij. ‘Zou je mij dan ook een korte broek adviseren?’ Bram bekeek me even fronsend. ‘In het vrouwentennis dragen ze meestal een kort rokje.’ zei hij uiteindelijk. ‘Een rokje?’ De verbazing klonk doorheen mijn stem, terwijl ik er doorheen grinnikte. Maar tot mijn verbazing merkte ik hoe Bram niet in die lach meeging. Hij keek eerder serieus en knikte. ‘Ja of een kleedje, maar dan niet verder dan tot hier…’ Met zijn hand tikte hij me zo’n twintig centimeter boven mijn knie. Mijn ogen sperden vanzelf een stukje open en ik merkte hoe Brams informatieve blik een seconde plaatsmaakte voor verbazing. Zonder er verder op in te gaan liep hij langs me door. Snel ging ik naast hem lopen.

We liepen een tijdje zwijgend naast elkaar. Zoals ik hem kende liep Bram als best zelfzeker en op zijn doel af. Zijn armen bungelden naast zijn lichaam, vlak naast de mijne. Een moment vroeg ik me af of ik zijn hand zou durven vastnemen. Geen idee had ik of hij dat op prijs zou stellen. Plots merkte ik hoe hij zijn smartphone uit zijn zak haalde en er al wandelend even op tokkelde. ‘Kijk hier… Yanina Wickmayer’ sprak hij en liet me een foto zien van de tennisster. Net zoals hij me net had verteld, zag ik, droeg ze een kort roze rokje en een tennisshirt. Even glimlachte ik en hoorde Bram nu ook gniffelen. ‘Zou je erg knap mee staan, toch?’ vroeg hij en even dacht ik zijn ogen te zien fonkelen. ‘Denk je?’ Bram schudde zijn hoofd noch knikte, maar nam zijn smartphone terug bij de hand. Niet veel later toonde hij het schermpje opnieuw. ‘Of deze…’ Het waren de zusjes Williams die nu waren afgebeeld en beide een sportjurkje droegen. ‘Als je die aan doet zou ik nog liever naar je kijken…’ grinnikte Bram nu. Net toen ik hem verbaasd in de ogen wilde staren, merkte ik tot mijn verbazing dat we al bij de sportwinkel waren. Zonder dat onze blikken nog kruiste, liep Bram er al naar binnen.

In mijn buik voelde ik kriebels terwijl ik hem gauw achterna liep. Er was aardig veel keuze in de sportwinkel. Bij de Tennisafdeling nam Bram meteen een blauw-grijs gestreepte short. ‘Vetjes…’ hoorde ik hem fluisteren, terwijl hij rondkeek naar de paskamer. Zelf keek ik nog even rond en vond tot mijn verbazing een setje dat ik de avond ervoor ook op internet had gezien. Snel pakte ik het en liep hem gauw achterna. ‘Bram? Ik heb hier nog wat leuks…’ riep ik bij de pashokjes, waar het gelukkig niet erg druk was. Mijn ogen vergrootte ongecontroleerd toen vlak voor me Brams hoofd van achter het gordijntje opdook. ‘Ow ja… oeps… Ja… die is vast beter. Deze is nogal ehm… strang!’ zei hij behoorlijk stuntelig. Een grinnik van mezelf kon ik niet onderdrukken door het gepuf en uitgebreid zuchten dat Bram uitte vanuit het pashokje. Plots ging het gordijntje open en meteen zag ik hoe de short hem nog veel te nauw was. ‘Nog te klein dus…’ zei ik en ging gauw op zoek naar een grotere maat. Die bleken allemaal best smal te zijn, behalve eentje dan. Dat setje bestond uit een shirt en short met groene en grijze bollen. Alsof de bollen naar me lonkte, zo leek het wel, nam ik het setje van de rek en liep ermee naar de paskamers. Daar zag ik hoe Bram, intussen alweer aangekleed, kwam aanlopen. ‘Allemaal te klein voor me, beter een andere winkel...’ zei hij gefronst.

‘Probeer je deze nog eens? Die is superstoer en sexy!’ zei ik lichtelijk grinnikend. Het was duidelijk dat hij eerst van plan was geweest te weigeren. Maar mijn woorden maakten duidelijk indruk. Met grote ogen keek hij me nu aan. Van mijn kant, was ik het nu die aan zijn blik niet beantwoordde. ‘Wow!’ zei hij geluidloos terwijl hij de kleren van me aannam. ‘Die gaan je gewoon passen!’ zei ik terwijl hij zich terug achter het gordijntje verstopte. Er klonk behoorlijk wat geschuifel, maar veel minder gepuf en gehijg, merkte ik. Heel even voelde ik een lichte aandrang om het gordijntje een stukje opzij te trekken. Maar op dat moment ging het al open. Mijn ogen sperde als vanzelf open, niet alleen omdat ik lichtelijk schrok. Zeker ook omdat de jongen die van achter het gordijn tevoorschijn kwam echt wel een knapperd was. ‘Knap!’ zei ik daarom ook spontaan. ‘Vind je?’ vroeg Bram die zijn tanden breed glimlachend liet stralen. ‘Zit ook wel erg goed…’ zei hij en sprong een paar keren. Daarna liep hij een paar keer heen en weer tussen de pashokjes door. ‘Als gegoten…’ zei hij terwijl hij zichzelf voor een grote spiegel bekeek. ‘Die neem ik!’

‘Hé goed dat ik je heb meegenomen. Zonder jou had ik het al lang opgegeven!’ zei hij en tot mijn verbazing sloeg hij een arm om me heen. Niet anders dan spontaan glimlachen kon ik en voelde kriebels doorheen heel mijn lijf gieren. Zo onverwacht als hij me omhelsde, liet hij me jammer genoeg ook alweer los. ‘Tot zo knapperd!’ zei ik en knipoogde een seconde, vlak voor hij al glimlachend het gordijntje weer sloot. Een heel klein stukje bleef nu open, merkte ik en een klein stukje ging ik opzij staan en gluurde er stiekem doorheen. Heel veel was er niet te zien. Maar ik dacht wel een blauwe boxershort te kunnen onderscheiden. ‘Hé’ klonk plots luid en even schrok ik op en zette onzeker een paar stappen achteruit. Daar botste ik bijna tegen een verkoper die ik niet had zien aankomen. ‘Zullen we dan nu eens voor jou kijken?’ klonk gelukkig opgewekt vanuit het pashokje. ‘Ehm… oh… ja…’ hoorde ik mijn trillende stem geschrokken en onzeker stamelen.

Bram die van de commotie niets had gemerkt, kwam met een brede glimlach uit het pashokje. ‘Even deze terughangen.’ zei hij en liep met de te kleine setjes gauw terug naar de tennisafdeling. Even schudde ik mijn shirt, die plots veel te gespannen tegen me aan leek te plakken. Ook merkte ik hoe warm ik het van mezelf had gekregen. Veel trager dan hem, liep ik hem achterna. Tegelijkertijd bedacht ik me, dat ik eigenlijk helemaal geen nieuwe kleren nodig had of er minstens niet echt geld voor had. ‘Hé, hierzo…’ hoorde ik Bram roepen. Hij hield een vrouwen-outfit in zijn handen. ‘Met een rokje of hier hebben ze ook de kleedjes. Ik vind ze beide wel wat hebben eigenlijk!’ zei hij. ‘Hé Bram, ik heb eigenlijk helemaal niet zoveel geld bij.’ zei ik zacht en zag hem even gefronst naar me kijken. ‘Ik bedoel… ik dacht dat ik meer bij had, maar het ligt nog thuis, niet hier op kot.’ zei ik zacht en voelde me blozen voor dit leugentje. ‘Oh… geeft niet hoor. Schiet ik je wel even voor dan.’ zei hij en legde zijn hand op mijn schouder. Even slikte ik en keek hem van verwondering met grote ogen dankbaar aan. Tegelijkertijd wist ik dat ik hem vroeg of laat zou moeten opbiechten dat ik er het geld niet voor had. Maar ervoor sparen, was met de gelukzalig blik van Bram in het achterhoofd, zeker de moeite waard!

‘Als het je er echt beeldig mee staat, hoef je het me zelfs niet terug te geven.’ zei Bram die de twijfel in mijn ogen gemerkt moest hebben. ‘Oh nee dat is het niet hoor…’ wuifde ik die uitspraak grinnikend als ik was, weg. ‘Ik mag er gelukkig van meegenieten, telkens als ik je zie spelen…’ zei Bram die me twee outfits aanreikte. Ietwat onzeker liep ik ermee naar het pashokje. In mijn huidige budget was dit echt veel te duur. Zelfs behoorlijk opgelucht was ik, toen ik merkte dat het rokje me veel te klein was. ‘Onmogelijk!’ zei ik grinnikend. ‘Laat eens zien, als het kan?’ hoorde ik Bram van achter het gordijntje zeggen. Het klonk alsof hij er echt vlak achter stond. ‘Kan niet…’ zei ik gauw, terwijl het alweer aan mijn voeten zat. Het kleedje leek bij het aantrekken in elk geval breder. Maar voor de tijd van het jaar in elk geval veel te fris, bedacht ik me. ‘Wat denk je hiervan?’ vroeg ik terwijl ik langzaam het gordijntje opzij schoof. Tot mijn verbazing was Bram verdwenen. Een paar stappen liep ik verderop maar zag hem niet. Daarna bekeek ik mezelf in de spiegel en sprong een paar keren, net zoals ik Bram had zien doen. In tegenstelling tot wat ik eerder had verwacht, zat het eigenlijk wel goed en zag ik mezelf hier ook best in tennissen. Denkbeeldig met een luchtraket sloeg ik een paar keren vlak voor de spiegel en bekeek mijn behendige backhand.

‘Net echt hoor!’ hoorde ik van achter me zeggen. Meteen draaide ik me om. ‘Staat je toch aardig deze!’ zei Bram die me met grote ogen bekeek. ‘Zit me ook wel aardig, alleen een beetje vreemd om een kleedje te kopen in deze tijd van het jaar, toch?’ zei ik lichtelijk lacherig. Tegelijk merkte ik al hoe Bram zonder wat te zeggen, gefronst met zijn hoofd schudde. ‘Nog wat gezien net?’ vroeg ik nieuwsgierig. ‘De sportbeha’s staan in reclame…’ zei Bram. ‘Oh had jij die ook graag gewild?’ vroeg ik nieuwsgierig grinnikend. ‘Nee, voor jou natuurlijk!’ zei Bram hoofdschuddend en samen giechelden we. ‘Ja goed idee wel van je, pak er maar eentje voor me.’ zei ik en probeerde me zo serieus mogelijk te houden. Lang hield ik het niet vol. Erg stuntelig merkte ik hoe Brams ogen me van de mijne tot mijn borsten en in een mum weer in mijn ogen keken. ‘D-de-dat ehm… doe je misschien beter zelf?’ opperde hij en sloeg zijn hand even voor zijn ogen. Een zachte por gaf ik hem tegen zijn schouder en gniffelde ‘Misschien wel ja…’

Omdat ik goed wist dat mijn gewoonlijke maatje altijd wel voldoende ruimte had, hoefde ik die maar te pakken. ‘95 euro in totaal, is dat niet wat overdreven?’ vroeg ik me luidop af terwijl we bij de kassa wachtte. Maar Bram schudde zijn hoofd. ‘Een knapperd als jij, is me minstens zoveel meer waard!’ zei hij en glimlachte vriendelijk terwijl hij de code van zijn bankkaart gaf. Op dat moment gierde de kriebels zo erg doorheen mijn lijf dat mijn hoofd een moment leek te draaien. Meer daardoor sloeg ik mijn armen spontaan om hem heen en voor ik erg goed en wel erg in had, merkte ik hoe mijn lippen zijn wang raakte. ‘Hé… wat doe je nu?’ vroeg Bram zich luidop af. Hij keek me met opengesperde ogen verwonderd aan. In zijn ogen kon ik lezen dat hij dit totaal niet had zien aankomen. Van gekkigheid en plezier huppelde ik als vanzelfsprekend de winkel uit. Achter me kon ik de dame van de kassa horen grinniken. ‘Jij bent echt een zotte doos. Blij om jou als beste vriendin te hebben!’ zei Bram die me in snel tempo achterna was gelopen. Het voelde zo goed om hem met me te zien lachen.

‘Samen nog wat eten?’ vroeg ik hoopvol. Helaas merkte ik hoe Bram vertwijfeld op zijn horloge keek. ‘Over 20 minuten heb ik meeting voor dat werkstuk van Duits, weet je wel?’ Eerder al had hij me verteld dat hij daarvoor met een aantal jongens wekelijks samenwerkte. Even sloeg ik mijn onderlip om en probeerde mijn meest triestige poezenblik te laten zien. ‘Morgen, dan maak ik tijd voor jou, ook na de training. Ik kijk er zelfs al erg naar uit!’ zei Bram die me heel kort met de rug van zijn hand over mijn wang wreef. In zijn ogen kon ik merken dat hij meende wat hij zei en dat hij werkelijk veel liever bij mij was gebleven. ‘Morgen zijn we beide sexy!’ zei ik en haalde mijn wenkbrauwen twee keer snel en veelzeggend op toen ik hem in de ogen keek. Heel even dacht ik dat hij me zou gaan omhelzen, maar was des te meer teleurgesteld toen ik merkte hoe hij het stuur van zijn fiets beetnam. Ik bleef kijken tot hij de straat helemaal uit was en was blij te zien dat hij nog twee keer omkeek en kort zwaaide.

Mijn buik kriebelde me terwijl ik de trap op liep. Waarom wist ik niet, maar die jongen veroorzaakte kriebels bij me die ik voordien zelfs niet voor een meisje had ervaren. En het mooiste van alles, ik had hem gekust… Daar bovenop, bedacht ik me, had ik hem in zijn boxer kunnen aanschouwen. Giechelend om mijn eigen fel overdreven enthousiasme, kwam ik mijn kamer binnen. Enigszins tot mijn verbazing merkte ik hoe mijn vibrator nog steeds op mijn bed lag. Terwijl ik die verstrooid in de hand nam, weken mijn gedachten niet af van Bram. Achja… Dit had hij vast niet in zijn boxer gehad. Maar ja... wilde ik dat wel weten? Zacht sidderde ik terwijl ik mijn hoofd voelde schudden. Zelfs geen idee had ik, dat als hij me zijn ehm… ding… liet zien, wat ik ermee aan moest. Tot dan toe waren het alleen schaamlippen geweest die me hadden weten bekoren en leuke speelse tieten en tepels ook. Nu ik daar zo over nadacht… Bram miste dat allemaal?!

Mocht hij ze wel hebben, zou ik er al van dromen om er bij hem mee te spelen. Even herinnerde ik hem toen ik grapte over de sportbeha. Als jongen zou hij vast nieuwsgierig zijn naar mijn tieten, bedacht ik. Niet eens echt moeite zou ik ermee hebben, dat hij ernaar keek. In tegendeel zelfs... Ik voelde mezelf glimlachen terwijl ik mezelf met mijn vibrator over mijn tepels streelde. Hoewel ik mijn shirt nog steeds droeg, waren mijn tepels erg gevoelig merkte ik. Stiekem genoot ik erg van mijn eigen beweging en het zachte trillen. Niet echt een idee had ik of jongens ook zo’n gevoelige tepels hadden. Ze waren in elk geval veel kleiner. Spontaan lachte ik terwijl ik me voorstelde of ik hem dat eens zou durven vragen. Zoals ik hem kende, zou Bram er vast heel gewoon op antwoorden.

Intussen merkte ik hoe mijn andere hand al in de richting van mijn kruis bewoog. Het bijgewerkte streepje schaamhaar kriebelde me in mijn handpalm. Bram zou het vast leuk vinden mocht ik hem daar eens lekker verwennen. Hem tussen zijn schaamlippen voelen en hem erom horen kreunen. Vooral als ik hem daar lekker likte en zijn kutsapjes zou laten stromen… Van gekkigheid gierde ik het nu uit. Plots werd er op mijn deur geklopt en gauw trok ik mijn handen terug. Mijn bed schokte luid terwijl ik vlug rechtop ging zitten. ‘Hé Sylvie, gaat het een beetje met je?’ hoorde ik de stem van het kotgenootje vlak tegenover mijn kamer roepen. ‘Ja hoor, keek een filmpje!’ riep ik gauw. ‘Oh veel plezier!’ werd geantwoord en voor één keer was ik blij dat ze zonder binnenkomen door liep.

De kleine onderbreking leek me weer ietwat bij zinnen te brengen. Ik schudde mijn hoofd bij het gene daarnet door mijn hoofd had gespookt. Ondanks dat ik best al een aantal penissen had gezien, kon ik me er bij Bram niet echt wat bij voorstellen. Vaag herinnerde ik me hoe ik wel eens had genoten van pornofilms, waarbij een mannelijke stripper aan de haal ging met verschillende lesbische meiden. Het waren de filmpjes waarvan ik zeker wel kon genieten, maar dan niet bepaald door de man zelf. Ook al hadden ze wel altijd erg goed verwennend materiaal bij zich. Als eerder vaag herinnerde ik me ook wel de piemeltjes die ik had gezien wanneer ik ging babysitten. Bram zou vast toch wel een grotere hebben dan dat, bedacht ik mezelf gauw. Opnieuw bekeek ik mijn vibrator en legde die opnieuw in het schuifje van mijn nachttafeltje. Daarna stond ik op en ging aan mijn bureau zitten. Het moest zowat de eerste keer zijn dat ik actief naar penissen zou gaan zoeken.

Op internet had je er echt heel wat in alle soorten, vormen en maten. De ene nog gekker dan de andere. Mezelf betrappend hoe ik er allerminst opwinding van voelde, zat ik opnieuw met mijn neusvleugels opgetrokken te loeren. Een heel aantal keren kwam ik ook vrouwen tegen die de gevaartes in hun mond namen. Sowieso zou ik, mocht Bram me dat vragen, het weigeren! Mijn hoofde knikte terwijl ik weer gauw de inmiddels veelvuldige pagina’s één voor één weg klikte. Een diepe zucht volgde, terwijl ik me realiseerde dat het natuurlijk allemaal fantasie was. Wat was de kans dat Bram echt wat in mij zag, het zelfs zo ver zou laten komen. Eigenlijk… Nja eigenlijk… was ik al lang blij met hem als goede vriend. Vriendschap was zoveel belangrijker, immers was ik toch echt lesbisch. Ook nu had de tijd dat weer bewezen. Al zou ik vast, mocht er de kans voor zijn, niet nalaten om minstens even te gluren…