Hoi allemaal! Hier weer een nieuw deel van de waargebeurde reeks. Dit keer een gebeurtenis die veel impact heeft gehad op mijn leven. Ik hoorde graag wat jullie vinden! Veel leesplezier! Groetjes, Joon

Toen ik thuiskwam belde ik Vin op. "Hey lekkerding" zei Vin toen hij opnam. "Hoe was het gegaan met Sam?" Ik vertelde Vin wat Sam mij had verteld. "Ik zei het toch. Die jongen is gewoon hartstikke gay" zei Vin. "Ja je had gelijk. Ik had dit, voordat ik hem met Mason zag, echt niet zien aankomen. Hij toonde nooit interesse in jongens. Zelfs als ik zei dat een jongen knap was of zo."

"Weet je hoe Sam en Mason het nu verder gaan doen? Met school en ouders enzo?" Vroeg Vin. "Nee, daar hebben we het niet over gehad. Maar ze hebben wel al gezoend. Dus ik denk wel dat ze een beetje stiekem elkaar zullen opzoeken. Ik weet ook niet of Sam het aan zijn ouders gaat vertellen. Zoals ik zijn ouders ken, zullen ze het geen probleem vinden." Vin en ik hadden het nog even over hoe we dachten dat het verder zou gaan. Na een uur bellen hingen we op. "Ik zie je maandag weer schatje. Overleef je het zo lang zonder me?" zei Vin slijmerig. "Nauwelijks" zei ik lachend terug.

Die zondag was rustig. Ik had een echte relaxdag. Ondanks dat het al oktober was, was het weer prima te doen. De zon scheen en het had in de middag een aangename tempratuur aangenomen. Ik zat in een T-shirt in de tuin met een glas ijskoffie. Mijn moeder kwam de tuin in lopen en ging op de stoel naast me zitten. "Hoi lieverd, lekker aan het genieten van je zondag? Ik heb cake gemaakt." Ze schoof een bordje met een plakje cake en slagroom erop naar me toe. "Dankje mam" zei ik lachend. "We moeten even wat bespreken Jonathan" zei ze voorzichtig. Ik voelde een lichte paniek in me opkomen. Als m'n moeder mijn hele naam gebruikte, was het serieus. "Uhmm.. oke." Ik ging recht zitten zodat ik haar kon aankijken. "Je weet dat papa en ik willen verhuizen als je klaar zou zijn met school. Om terug te gaan naar onze familie in Groningen, toch?" Ik knikte langzaam. Mijn ouders speculeerde al jaren over een grote boerderij dicht bij alle familie. Een paar jaar voordat ik was geboren, waren ze verhuisd. Dichterbij de stad en het 'normale leven'. Toch miste ze hun familie. Die zagen we nu meestal maar 1 keer per jaar. En soms was dat al veel. "We hebben een hele mooie kans om dat nu al te doen. En eigenlijk kunnen we dat niet voorbij laten gaan." Ik voelde de grond wegzakken onder mijn voeten. Tranen vulde mijn ogen en een boosheid ontvlamde zich in me. "Dus je wilt nu al verhuizen?" vroeg ik geïrriteerd. Mijn moeder knikte. "Hoe kun je me dat aandoen!? Ik heb alles hier! Je kan me niet zomaar wegtrekken!" Ik schreeuwen harder dan ik ooit geschreeuwd had tegen mijn moeder. Boos stond ik op, waarbij mijn glas ijskoffie van de tafel viel en kapot spatte op de tegels "Joon, doe even rustig. We hebben..." "Rustig?" Onderbrak ik haar. "Hoezo rustig!? Ik ben gelukkig hier. Je wilt me weghalen van mijn vrienden, mijn sport, mijn school! Alles om dan in zo'n kut dorp te gaan wonen waar ik niks kan!" Boos liep ik weg. Binnen probeerde mijn vader me nog tegen te houden door mijn arm vast te pakken. Ik rukte me los. "Blijf van me af!" Schreeuwde ik. Ik stampte naar boven en sloeg de deur van mijn kamer zo hard als ik kon dicht. Daarna draaide ik hem op slot en liet me op bed vallen. Ik huilde tot ik geen tranen meer had. Na een half uur voelde ik de rust langzaam weer terugkomen. Daarmee gepaard voelde ik ook een stekende pijn in mijn voeten. Ik ging rechtop zitten en zag allemaal bloed op de grond en het bed. Ik bekeek de onderkant van mijn voeten. Deze zaten vol met glas. In mijn boosheid had ik het niet eens doorgehad dat ik op mijn blote voeten was weggestromd en door het glas was gelopen. Ik begon weer te huilen. Dit keer uit onmacht en pijn. Huilend probeerde ik wat glas uit mijn voet te trekken. Maar het meeste zat veel te diep.

Ik hoorde een zachte klop op de deur. "Joon? Mag ik naar binnen? Op mijn tenen liep ik naar de deur en haalde deze van het slot. Ik liep (soort van dan) terug naar mijn bed en ging zitten. Voorzichtig ging de deur open. Mijn moeder keek naar de grond, mijn bed en toen naar mij. "Oh lieverd." Ze liep naar me toe en pakte me vast. Ik begon te huilen. "Ik wil niet weg mam, echt niet. Laat me alsjeblieft hierblijven" zei ik huilend met mijn hoofd tegen haar schouder. Ze streelde door mijn haren. "We hebben het er nog wel over lieverd. We gaan nu eerst naar het ziekenhuis. Papa heeft al gebeld." Mijn vader kwam naar boven om me naar de auto te tillen. Met theedoeken om mijn voeten, om ervoor te zorgen dat niet de hele auto onder het bloed zat, reden we naar de spoedeisende hulp. Ik werd door de verpleegster in een rolstoel gezet en naar een kamer gereden. Mijn vader tilde me op de onderzoekstafel. "Dit gaat wel pijn doen denk ik jongen" zei hij en hij kneep even in m'n hand. Ik haalde mijn schouders op. De pijn die ik van binnen voelde, zal niet snel worden overtroffen. Ik voelde me er misselijk door. Mijn gedachten gingen naar Vin. Naar zijn warme lippen op die van mij en zijn prachtige ogen. Tranen stroomde over mijn wangen. Hoe lang zouden we nog samen hebben? En hoe moet het met Sam? Hij heeft me nodig, en ik hem. Straks moet ik op een nieuwe middelbare school helemaal opnieuw beginnen. En in de boerendorpen worden homo's echt niet altijd verwelkomd. Ik voelde een hand op mijn schouder en ik kwam weer uit mijn gedachten. "Waar denk je aan lieverd? Je bent aan het huilen." Ik keek in de ogen van mijn moeder. "Ik wil niet weg mam" fluisterde ik. Ze knikte en sloot haar armen om me heen. Na ongeveer 10 minuten te hebben gewacht, kwam er een arts aan. "Dag kerel, wat is er gebeurd?" Ik vertelde dat ik in glas had gestaan. De arts keek even naar mijn voeten en wilde toen mijn ouders alleen spreken. Dat betekend nooit iets goeds, dacht ik bij mezelf. Na een paar minuten kwamen ze terug. "Joon, je moet even goed luisteren naar de dokter. En even je opties bedenken oke?" Ik knikte. De dokter kwam naast de onderzoekstafel staan. "Oke jongen, het glas zit heel erg diep. Ik kan dat er niet zo makkelijk even snel uithalen. Sommige stukjes misschien wel, maar de kans dat het is versplinterd in je voet is heel erg groot. Je rechter voet is er een stuk erger aan toe dan je linker voet. Ik wil ook kijken of er geen zenuwen zijn beschadigd. We moeten het sowieso verdoven, maar ik wil graag met jou bespreken wat jij wil. We kunnen twee keer een plaatselijke verdoving doen. Of we kunnen je geheel onder narcose brengen." Ik keek naar mijn ouders. "Jij mag kiezen Joon" zei m'n moeder meteen. "Ik wil geheel onder narcose dan" zei ik. De dokter knikte. "Prima, dan gaan we dat regelen. Ik ga even kijken hoe vol de o.k. zit, maar ik verwacht dat je tussen nu en 3 uur terecht kan."

De rest van de dag bestond vooral uit heel veel wachten. Regelmatig kwam er een verpleeg(st)er checken of alles goed ging. Om 8 uur 's avonds kon ik eindelijk terecht. Alles werd voorbereid en ik werd weggebracht. "We wachten hier op je lieverd! Als je wakker wordt zie je ons weer!" Riepen mijn ouders toen ze niet meer verder mochten meelopen.

Ik kwam langzaam weer bij en hoorde mijn ouders in de verte praten met mensen. Met mijn ogen nog dicht luisterde ik rustig naar alle geluiden. Mijn ogen schoten open toen ik Vins stem hoorde. "Vin?" Vroeg ik zacht. Ik voelde iemand mijn hand pakken en keek opzij. Recht in zijn prachtige blauwe ogen. "Hey lekkerding, goed geslapen?" vroeg hij met een scheve lach op zijn gezicht. Ik knikte. Vin drukte zachtjes zijn lippen op die van mij. Ik genoot van zijn geur en aanraking. Hij gaf me een knuffel. "Je ouders hebben verteld wat er is gebeurd. Je moet voor je rechter voet nog vaker hier naartoe voor therapie. Dus blijven ze voorlopig ook nog gewoon hier wonen. Maar ze willen het graag zelf vertellen, dus mondje dicht." Hij gaf me nog een kus en stapte opzij. Meteen stonden mijn ouders aan mijn bed. Mijn vader pakte mijn hand en mijn moeder streelde mijn haren. "Hey lieverd, kom je alweer een beetje bij?" Ik knikte. Er verscheen en lach op mijn moeder gezicht. "Aan je rechter voet was veel schade. Je moet nog een aantal maanden hier in behandeling om goed te kunnen lopen. Voorlopig blijven we nog even hier wonen. Zodat je goed kan herstellen, oke?" Er verscheen een lach op mijn gezicht en ik knikte heftig. "Goedzo lieverd. En nu nog even lekker uitrusten. We komen straks weer bij je kijken."

Het was ondertussen al nacht en alles was donker in de kamer waar ik was gelegd. Ik pakte mijn telefoon die mijn moeder op het tafeltje naast het bed had gelegd. Ik zag een berichtje van Vin.

00:26 "App maar als je wil dat ik bij je kom liggen"

Meteen appte ik hem terug en twee minuten later hoorde ik de deur zachtjes open gaan. "Hallo patiëntje van me, ik kom even controleren hoe het gaat." Vin deed zijn schoenen en sokken uit en wilde bij me komen liggen. Ik hield hem tegen en hij keek even verbaasd naar me. "Shirt ook uit, net als ik" zei ik. Er verscheen een lach op Vins gezicht en hij trok zijn shirt uit. Hij kwam tegen me aan liggen. De warmte van zijn lichaam voelde heerlijk. Even lagen we tegen elkaar aan. Ik voelde Vins hand rustig over mijn borst en buik strelen. Vins lippen raakte mijn nek en ik kreunde zachtjes. "Vin rustig, ik ben nog een beetje licht in mijn hoofd" fluisterde ik. "Geen zorgen schatje, ik zal voor je zorgen." Nu zoende hij overtuigender mijn nek en beet zachtjes in mijn oorlel. Ik kreunde weer. Toen voelde ik zijn lippen op die van mij. Meteen opende ik mijn mond om zijn tong te voelen. Onze tongen speelde met elkaar. Het was een heerlijk gevoel. Ik voelde Vins hand mijn lichaam verkennen tijdens onze zoen. Hij verbrak onze zoen en legde zijn hand over mijn onderbroek op mijn half stijve lul. Zachtjes kneep hij erin en mijn lichaam reageerde meteen. Ik sloot mijn ogen, terwijl Vin mijn steeds harder wordende lul flink masseerde. Vin kuste mijn nek en borst. Hij likte mijn tepels en werkte zijn weg naar beneden. Hij trok mijn onderbroek voorzichtig naar beneden. Hij ging naast het bed staan om mijn onderbroek voet voot voet uit te trekken. Het deed pijn toen ik mijn voet optilde. Tranen sprongen in mijn ogen. Vin kwam weer bij me op bed. "Sorry, gaat het?" Vroeg hij bezorgd. Ik knikte en trok zijn hoofd naar de mijne. Onze lippen vonden elkaar weer. Vin ging naast me zitten en pakte mijn keiharde paal vast. "Gelukkig doet deze het nog wel" zei hij lachend. Hij trok mijn voorhuid naar achter. Een dikke druppel voorvocht droop uit me. Verlekkerd keek Vin naar wat hij deed. "Die druipende lul van jou is zo geil he." Nog voor ik kon antwoorden nam Vin mijn lul in zijn mond. Hij likte de druppels voorvocht van mijn eikel, wat alleen maar zorgde voor meer. Ik kreunde zachtjes. Hij liet mijn lul helemaal in zijn mond glijden en begon heerlijk te zuigen. Mijn heupen bewogen mee op zijn tempo. Hij likte mijn ballen en nam er een in zijn mond. Hij zoog hard, terwijl hij ondertussen me nog aan het aftrekken was. Ik kreunde en voelde mijn hoogtepunt naderen. "Vin ik ga zo komen" fluisterde ik. Vin nam mijn paal weer in zijn mond en begon me heerlijk te pijpen. Na een tijdje stopte hij. "Spuit maar lieverd, ik wil je zaad slikken." Ik keek hem aan. "Viezerik" zei ik lachend. Er kwam een geile lach op zijn gezicht en hij begon me weer te pijpen. Hij likte over mijn eikel en zoog eraan. Het werd me teveel en ik spoot mijn zaad in zijn mond. Ik kreunde hard en pakte zijn hoofd vast zodat hij deze niet kon wegtrekken. Vin slikte alles. Ik liet zijn hoofd los en Vin begon mijn lul schoon te likken. Ik sloot mijn ogen en genoot. Na een tijdje kroop hij naar me toe. Hij drukte zijn mond op die van mij. Onze tongen raakte elkaar en ik proefde meteen mijn eigen zaad. Ik legde mijn hand op zijn achterhoofd en trok hem dichter naar me toe. Na heerlijk te hebben gezoend kwam hij naast me liggen. Vin trok de deken over ons heen en sloeg toen een arm om me heen. "Slaaplekker" fluisterde hij. "Slaaplekker" zei ik terug. Zo vielen we samen in slaap.

De volgende ochtend werd ik wakker toen mijn moeder de deur van de ziekenhuiskamer open deed. Vin lag nog slapend tegen me aan. Snel gaf ik hem een zachte duw zodat hij wakker werd. "Goedemorgen lieverd!" zei mijn moeder vrolijk toen ze naar binnen liep. Toen zag ze Vin (die ondertussen ook wakker was) liggen. "Vincent! Wat doe jij hier!? De artsen waren heel duidelijk dat Jonathan rust moest hebben!" Ik zag Vin een rood hoofd krijgen. "Mam rustig, ik had hem gevraagd hier te komen. Ik voelde me alleen. Mogen we alsjeblieft nog 1 minuut om afscheid te nemen?" Ik kreeg mijn moeder zo lief als ik kon aan. Ze zuchtte. "1 minuut en geen seconde langer!" Ze sloot de deur weer. Ik keek Vin lachend aan. "Dankje" zei hij. "Geen probleem." Ik gaf hem een kus. "Wil je me helpen mijn onderbroek aan te doen. Staat anders zo gek als de dokter straks komt." Vin moest lachen en stond op. Hij pakte mijn onderbroek van de grond en schoof de deken van me af. Ik lag volledig naakt met alweer een half stijve lul. Vin bekeek mijn lichaam en zijn ogen bleven bij mijn pik hangen. "Jammer dat we maar 1 minuut hebben. Anders had ik je daarmee geholpen." Hij tilde mijn voeten weer één voor één op en schoof mijn onderbroek omhoog. Toen mijn onderbroek weer aan was, kwam hij bij mijn hoofdeind staan. "Als het weer mag kom ik meteen langs oke?" Ik knikte. Hij gaf me een kus. Ik voelde zijn mond openen en ik liet zijn tong binnen. Op dat moment ging de deur weer open. Snel ging Vin rechtop staan en keek me even lachend aan. "Tot snel" zei hij zacht en hij verliet de kamer.