Duivelskind

Met het zweet op het voorhoofd zat ik in het kamertje van de directeur, een man van mijn leeftijd.

“Meneer Denekamp, u moet begrijpen dat wij als speciale school onze aandacht bijna 1 op 1 bij onze pupillen kunnen houden. En dat er eens een uitschieter tussen zit waar wij wat meer de focus op moeten leggen is evident. Toch is de situatie rondom Yda wat… zeg maar complexer dan ons team aankan.” Ik hoorde het gelaten aan. Het was niet voor het eerst dat ik deze gesprekken, of eigenlijk slappe excuses moest aanhoren aangaande m’n dochter. Al vanaf haar 8ste levensjaar waren haar gedragingen anders dan van haar leeftijdsgenootjes. En wat over de jaren opliep tot talloze gesprekken met leerkrachten, opgevolgd door gesprekken met interne begeleiders en externe hulpverleners, resulteerde het uiteindelijk in speciaal onderwijs.

Niet zozeer dat mijn dochter nu zo’n moeite had om de lesstof in zich op te nemen. Het was meer dat haar gedrag reacties opriep. Ze liet zich niet corrigeren. Elke correctie leidde tot een heftiger tegenreactie. Ik kende het niet… Niet van mijzelf en al zeker niet van mijn echtgenote. Dat laatste was onwaarschijnlijk…

Ik leerde Mieke kennen op jonge leeftijd. Ik studeerde nog en Mieke was de enige dochter van een boerengezin bij ons in het dorp. En als je opgroeit in een dorp waar je opgesloten zit in de weekenden, zoek je je heil vaak bij leeftijdsgenoten. Zelfs als dezen van een ander kaliber waren dan jezelf. Feestjes werden gehouden in een boerenschuur waar in de zomermaanden de koeien ook ’s nachts buiten stonden, zodat we binnen in het hooi met onze flesjes bier ons vertier zochten.

Het was niet mijn ding, maar thuis zitten bij mijn streng gereformeerde ouders zag ik ook niet zitten.

Alles was een uitvlucht. Zo ook de boerenfeestjes.

In een wild moment had ik me laten verleiden door Mieke die met haar 16 jaren een stuk jonger was dan ikzelf. Maar mijn hormonen plaagden me al enkele jaren zodat ik met een zatte kop, opgenaaid door mijn vrienden mezelf had laten gaan met Mieke.

En verdomme… Één keer. Háár eerste keer… Het maakte niet uit. Die ene keer was voor haar genoeg geweest om zwanger te raken. Ik zag mijn toekomst uit elkaar spatten…

En zoals het in een goed gereformeerde gemeenschap vergaat, moesten we trouwen…

De spot van notabene mijn eigen vrienden. Met een buikje van 3 maanden zwangerschap stond Mieke met haar 17 jarige voorkomen naast me voor het altaar… Maar goed. Het was gebeurd en ik kon er niet onderuit. Dat hoorde niet.

In de maanden daarna had ik kans gezien mijn studie af te ronden. Want als verse vader wilde ik niet bij de pakken neer gaan zitten. Maar helaas is het nooit zover gekomen. Het mezelf voorbereiden op een aankomend vaderschap werd me ruw ontnomen toen Mieke met nog maar een paar maanden te gaan ons kindje kwijtraakte…

Emoties botsten op allerlei manieren met elkaar. Ik was jong en kon me weer richten op mijn leven. Toch was ik ons kind kwijt. De vrouw met wie ik dit had moeten beleven was kapot van verdriet.

Ik deelde het met haar op een platonische manier. Ik voelde geen liefde voor haar. Slechts een misplaatst gevoel van medelijden…

Ik bleef bij haar. Om haar te steunen in het wederzijdse verdriet, maar ook omdat ik het niet kon verkroppen van haar te scheiden na alles wat we samen hadden meegemaakt.

Ik vond een goed betaalde baan en wist het zakelijke leven los te koppelen van mijn privésituatie.

Naar mate de tijd vorderde en ik me ontwikkelde werd de kloof tussen mij en Mieke groter.

De verstandhouding was platonisch. Seks hadden bijna niet. Ik zocht mijn gerief zo nu en dan bij een prostitué en zolang Mieke zorgde dat ons eten op tijd op tafel stond en ons huis netjes en opgeruimd was, had ik niets te klagen.

Ondanks onze afstandelijke houding misten we een invulling in ons leven. Iets wat de pijn van het verlies zou verzachten. We hadden wat regelmatiger oppervlakkige seks wat echter jaren tot niets leidde.

Pas na jaren, toen we de hoop hadden opgegeven, kwam Mieke met de blijde boodschap dat ze weer in verwachting was. Ik was stomverbaast. Dit had ik niet meer verwacht! Het leven was gewoon verder gegaan en ik was bijna vergeten dat seks kon leiden tot zwangerschap!

En zo werd me op latere leeftijd de kans gegeven om vader te zijn van een mooie dochter, onze Yda…

Toen ik jaren eerder met Mieke was getrouwd, was ik bij haar en haar ouders ingetrokken in een eigen stukje van de boerderij. Toen haar moeder vroeg was komen te overlijden en haar vader niet meer wilde wonen in een woning waar zoveel herinneringen aan vast hingen, verhuisde hij naar een seniorenwoning in het dorp.

En rond Yda haar 4e levensjaar had ik kans gezien de boerderij te kopen. Mieke zorgde als huismoeder zoals altijd voor het huis, het eten en voor Yda.

We hadden nu ons plekje alleen. Ik had mijn werk en een goed salaris. Alles zag er rooskleurig uit.

Maar naarmate Yda ouder werd, begonnen ook de problemen. Haar gedrag was op z’n minst eigenzinnig te noemen. Hoe ze speelde met poppen en hoe ze zich kon afzonderen van anderen. Dromend, en soms zeer fel. Het vuur kon uit haar ogen spatten en zwaar hijgend kon ze dan passief met een verbeten blik kijken naar iets wat er niet was. Of dat ze in gedachten verzonken was met dezelfde blik in haar ogen en evenzo zwaar hijgend.

Haar gedrag was op school ook niet onopgemerkt gebleven. Ze was zeer intelligent, op het geraffineerde af. En waar ze het met woorden niet af kon, kon ze haar zin doordrijven met fysiek agressieve uitspattingen.

Al snel had ik door dat ze Mieke om haar vinger wist te winden. Dat was niet verwonderlijk. Mieke was in al die jaren stil blijven staan. Ze was met recht zwak begaafd te noemen. Maar ze was lief. Op haar eigen manier. Maar met haar capaciteiten bleef ze steken in haar moederlijke rol van het opvoeden van onze dochter. Steeds vaker was ik de boze papa die in de avond zijn dochter moest corrigeren als mama telkens afgemat en met betraande ogen de dag evalueerde.

En ook op school hadden de leraressen de handen vol aan haar. De directrice kon het niet over haar hart krijgen om Yda naar een andere school te sturen omdat haar intellect juist bovengemiddeld was.

Intensieve begeleiding was het gevolg. Eerst op school, later ook in onze thuissituatie.

Dit hield de situatie in de hand. Tot de pubertijd aanbrak. Yda, die intussen naar het voorgezet onderwijs was gegaan, had zich als een geraffineerde tiran weten te ontwikkelen. Het gevolg van haar gedragingen was dat ze op haar 14e op speciaal onderwijs terecht was gekomen.

De 1 op 1 begeleiding had de situatie stabiel weten te houden. Tot nu toe…

Zuchtend hoorde ik het relaas van de directeur van de school aan. Het was iets waar ik al enige tijd bang voor was. Ik had me er voorzichtig op voorbereid en ik had me al wat georiënteerd op thuisonderwijs, hetgeen zou betekenen dat ik mijn werkzaamheden voor mijn baas op een lager pitje moest zetten.

De 1 op 1 begeleiding zou voortgezet kunnen worden. Voor een groot deel door mijzelf. Maar waarbij ik ondersteuning zou kunnen krijgen van particuliere begeleiders, die ik betaalde uit ons Persoonsgebonden Budget, wat ons was toegekend na verscheidende onderzoeken waaruit was gekomen dat Yda een persoonlijkheidsstoornis had.

Ik kon het me permitteren om minder te gaan werken. De uren die ik werkte kon ik overwegend thuis invullen. Zo nu en dan moest ik naar de zaak, maar dat was te overzien.

Zo kwam het dat ik me overdag richtte op het thuisonderwijs van Yda. De momenten waarin ik haar aan het werk zette, waren voor mij de momenten om me bezig te houden met mijn werk.

De ondersteuning die ik kreeg was welkom. Al was het alleen maar om mijn hoofd zo nu en dan leeg te maken. Toch ging het geleidelijk bergafwaarts. Naarmate Yda ouder werd, werd ze zich ook steeds meer bewust van het spel wat ze kon spelen om mensen te manipuleren. De geraffineerdheid waarmee ze dat deed was beangstigend. Ik had er steeds meer moeite mee om haar in het gareel te houden. Woordelijk corrigeren hielp lang niet altijd. Belonen voor haar gedrag werkte averechts en het haar onthouden van pleziertjes werkte net zomin. De onmacht die dat bij de ondersteunende krachten teweeg bracht, resulteerde erin dat ze een voor een stopten met de begeleiding.

Toen ik in mijn onmacht aan een van hen vroeg waarom ze het niet meer aankonden, gaf er een schoorvoetend toe dat men vond dat ik te weinig mijn autoriteit als vader inzette. Men vond mij te soft.

Toegegeven… Het was mijn enige lieve meisje. En hoe ze ook mocht zijn, ik wilde haar niet te streng behandelen. Toch kwam ik nagenoeg alleen te staan. Er was nog één begeleidster over, wat mij steeds verder beperkte in mijn werk.

Na goed overleg met mijn baas werd in overeenstemming besloten dat ik tijdelijk minder zou gaan werken, tot Yda wat meer structuur zou vinden en in ieder geval de pubertijd had doorgeworsteld en er mogelijk weer externe hulp mogelijk was.

De stap terug in het salaris was een aderlating. Maar we konden het allemaal net rooien.

“Pap!!” Met vuur in haar ogen schreeuwt Yda me toe. “Wat is het nut van al deze onzin!?”

Het is de zoveelste aanvaring die ik met haar heb. Ik moet me rustig houden en probeer tevergeefs haar de belangen uit te leggen.

“Lieve meid…” Begin ik maar weer. “Ik zou willen dat ik je kon laten inzien dat je er niet alleen komt met een knap koppie, maar ook dat je het kunt onderbouwen met diploma’s.”

Met dat ik het zeg hoor ik mezelf de exacte woorden herhalen die ik een paar dagen eerder in een gelijke discussie haar had verteld.

Maar ik kreeg geen vat op haar. Sowieso… Alles wat ik tegen haar inbracht, was voer voor een nog feller offensief. Ik duik opzij als ze me het wiskundeboek toesmijt. Ik moet me vermannen om haar niet streng toe te spreken. Het helpt niet zolang het averechts werkt. Ik realiseer me dat het een strijd is die ik dreig te gaan verliezen.

Het was uiteindelijk de passer die het hem deed. Het apparaat komt na een gerichte bovenhandse worp vol tegen mijn bovenarm. Ze is haarzelf niet meer.

Wetend dat elke actie olie op haar vuur is, besluit ik haar op haar kamer te zetten. Het voelt niet goed, maar deze actie uit onmacht het is mijn laatste redmiddel. Met enige fysieke kracht lukt het me om haar in bedwang te houden als ik haar met tranen in mijn ogen op haar kamer opsluit.

Terwijl ik nahijg tegen de muur op de overloop en ik de door de gesloten deur de nodige verwensingen toegeschreeuwd krijg, roept Mieke van onderaf de trap dat ze koffie voor me heeft.

Ik breek… De naïviteit van mijn vrouw die alles maar normaal lijkt te vinden, alsof het er niet is… De onmacht in het opvoeden van mijn dochter… De scheve gezichten op kantoor waar ik me naar inzicht van mijn collega’s te weinig laat zien…

Ik zak huilend in elkaar. Van onderaan de trap hoor ik Mieke… “Kom je dan straks voor de koffie?”

Na een minuut of 20 weet ik me wat op te beuren en ik besluit even bij Yda te kijken.

Ik klop aan maar krijg geen reactie. Voorzichtig open ik de deur en zie haar met een vage blik in het ledige staren. Iets wat ze als klein kind al deed en wat ik altijd erg eng had gevonden.

Voorzichtig ga ik zwijgend naast haar zitten en ik verbaas me erover dat ze niet opspat om me aan te vallen. Wetend dat dit beter is leg ik liefdevol mijn arm over haar schouder.

“Ondanks alles… Je woede… Je frustratie… Houd ik toch van je.” En ik geef haar voorzichtig een zoen op haar wang. Ik ga rustig staan en wil de kamer weer uitlopen. Als ik de deurklink vastpak, hoor ik haar stem achter me: “Houd je echt van me?” Ik glimlach en draai me om. “Natuurlijk. Je bent mijn liefste…” Met die woorden sluit ik de deur achter me. Blij dat de lucht weer geklaard lijkt.

De volgende ochtend probeer ik met goede moed de draad op te pakken. Met de studieboeken geopend op tafel en een pot thee op het lichtje, wacht ik tot Yda bij me aanschuift. De positieve teneur van gisteren lijkt weer verdwenen te zijn en als een volbloed puber wringt ze zich ook vandaag weer in alle bochten om onder leren uit te komen. Op het moment dat ik op het punt sta haar vermanend toe te spreken, veert ze op en gooit ze haar been over mijn knieën en gaat ze op mijn schoot zitten. Ik schrik van deze spontane actie en hoewel niets impulsiefs haar vreemd is, kwam het behoudens zo nu en dan een handgemeen van haar kant nooit tot iets fysieks.

Ze pakt me bij mijn kin, waar ik een voorzichtig sikje heb en met haar andere hand pakt ze me vast in mijn nek. “Ik dacht dat je van me hield?” sist ze me toe. “Waarom tart je me door mij te laten doen wat ik niet wil?” Ik ben verstomt en weet me geen houding te geven. Haar lichaamswarmte straalt door haar t-shirt en ik hoor een opgekropte woede in haar stem. Ik probeer rustig te blijven, wetende dat ze op een punt is wat volledig de verkeerde kant op kan slaan. “Natuurlijk houd ik van je. Maar je weet ook dat er meer is in het leven dan een leven met Mama en mij. En om verder te komen in het leven zul je je huiswerk moeten maken.”

“Er is geen leven zonder jou”, sist ze me toe. Ik schrik van haar antwoord. Het is voor het eerst dat ze aangeeft dat ze bij ons wil zijn. ten minste, bij mij… “Natuurlijk is er een leven zonder Mam en mij mogelijk. Als je straks ouder bent en een vriendje krijgt, dan…” Ze onderbreekt me abrupt en knijpt me hard in mijn kin. Vurig kijkt ze me bijna hatelijk aan en bijt me toe: “Er IS geen leven zonder jou… En Mama? Die zit me in de weg.” Ik weet niet wat ik moet zeggen en zit verstijft op mijn stoel…

Waar leidt dit naartoe? Wat wil ze van me? Ik haal adem om iets te zeggen, hoewel ik nog niet weet wat. Op dat moment gaat de deur open en staat Mieke in de deuropening. “Volgens mij komt er niet zoveel van leren”, zegt ze. “Willen jullie straks een koekje bij de thee?” Ik ben blij met deze actie die Yda wat tot haar positieven moet brengen. “Nah, ik breng ze zo wel even.” En ze sluit de deur.

Het liep echter anders. Yda negeerde haar volkomen en hield me vast bij mijn achterhoofd en pijnlijk bij mijn kin. Zwaar hijgend blijft ze me strak aankijken. Als een waakse hond die op de sprong staat om toe te springen wanneer er een abrupte beweging wordt gemaakt. Ik verroer me niet en wacht ongemakkelijk af op wat gaat komen.

Seconden tikken voorbij en ik wil de impasse verbreken door wat te zeggen. Maar met dat ik mijn mond open, drukt ze de hare vol op mijn lippen en drukt ze haar tong in mijn mond. Ik duw haar van mij af in een reflex, waarbij ze met haar billen op de grond belandt. Lachend en met het eeuwige vuur in haar ogen kijkt ze me vanaf de grond fel aan. Ze staat op en loopt weg, mij verbouwereerd achter latend…

Ik moet even bijkomen van wat er in de voorgaande minuten was voorgevallen. Onbedoeld deed dit moment van onbekende affectie iets met me. De warmte van het moment en de aanlokkelijkheid van mijn dochter hadden mij niet onberoerd gelaten. Ik bespeurde zelfs dat ik een betrekkelijk zeldzame erectie had gekregen. Terug bij mijn positieven besloot ik even een frisse neus te halen.

Bij terugkomst zat Yda wonderbaarlijk rustig in haar boeken te lezen, knabbelend aan een koekje.

“Mmh… Mam heeft er ook een voor jou neergelegd hoor”, zegt ze terwijl ze wil voorkomen dat de kruimels van haar lippen op de grond vallen. Ik zeg niets en observeer mijn dochter terwijl ze opgaat in haar studieboeken. Het is een mooie meid geworden, over de jaren. Mooie stevige benen en een heerlijke kont. Ontluikende borsten onder een t-shirt en een mooi kopje. Als vader zou ik trots zijn om haar met een lieve vriend te zien. Dat lichaam was niet voor mij bedoeld.

Mieke komt er ook bij zitten en pakt een haakwerkstukje en begint te haken.

Ik ga rechts naast Yda zitten en begin met haar de lesstof door te nemen. Terwijl ik de leerstof voorlees, drukt Yda plotseling zachtjes haar slaap tegen mijn jukbeen als een kat die kopjes geeft.

Ik probeer het stoïcijns te negeren maar ze begint harder te duwen zodat ik mij niet kan richten op de tekst. Met haar rechterhand gaat ze onder mijn hemd en begint ze me aangenaam op mijn rug te kriebelen. Om te voorkomen dat Mieke het ziet, probeer ik te doen alsof ik het niet merk.

Yda, die door heeft dat ik haar negeer, gaat van kriebelen langzaam over naar pijnlijk krabben, waardoor ik mijn houding niet meer kan volhouden. Ik veer op om de theepot te pakken en daarmee mijn onhandige positie te verzitten, maar stoot onhandig de theepot van het lichtje die daarmee over de tafel kiept. Mieke trekt vlot haar haakwerk aan de kant en ik gebruik de situatie om te gaan staan en de schriften snel opzij te leggen. “Och jee, wat ben je onhandig vandaag,” zegt Mieke met een quasi boosheid in haar stem. “Laat maar! Ik ruim het wel even op.” En ze loopt naar de keuken.

Ik ga weer zitten en wil Yda aanspreken op haar ongepaste gedrag. Maar nog voor ik een woord kan uitbrengen, krijg ik met de vlakke hand een klap tegen mijn linkerwang. Mijn gezicht afwenden kunt niet want haar linkerhand is al op mijn rechterwang beland en voor de tweede keer zoent Yda me op mijn mond. Iets meer bewust van wat ze van plan was, pers ik mijn lippen stijf op elkaar om te voorkomen dat Yda ongepast haar tong in mijn mond steekt. Maar zoals altijd wanneer ze zaken niet goedschiks naar haar hand kan zetten, gaat het nu ook kwaadschiks en ze bijt me hard in mijn onderlip. Ook nu weer doe ik een verwoede poging om haar van me af te werpen, maar ze is hiervan bewust en klemt zich aan me vast. Haar tanden laten mijn onderlip los en haar handen verplaatsen zich naar de achterzijde van mijn hoofd en duwen daarmee haar lippen krachtig op de mijne. De fysieke inspanning haar van me af te werpen, zonder de mogelijkheid te ademen door mijn weer samengeperste lippen, maken me benauwd. En op het moment dat ik een ademteug neem, duwt Yda haar tong weer naar binnen. Ik verslap. De kracht die ik gebruik om te pogen haar van me af te duwen neemt af en ik geef me over aan deze brute manier van aandacht zoeken.

Enkele seconden lang word ik getongd door mijn eigen dochter, eer ik mijn benauwdheid weet op te heffen door mijn vingers in mijn mond te drukken en daarmee de vacuüm te verbreken. Ik vind mijn kracht weer en grijp haar deels onder haar oksels, deels bij haar borsten wanneer ik met een draai mijn hoofd onder haar arm weet weg te halen.

“Och, Yda. Laat je vader even met rust. Hij heeft geen tijd voor zoenen.” Ik krijg een hartverzakking als ik realiseer dat Mieke getuige is van onze tongzoen. Maar evenzogoed neemt ze hoofdschuddend de tafel af en ruimt ze de scherven van de theepot op. En met een glimlach pakt ze haar haakwerkje weer op en gaat ze verder waar ze gebleven was…

Ik sta op en ga naar de badkamer. Mijn hart klopt in mijn keel en ik heb een droge mond van de spanningen. Ik neem een slok water en was mijn gezicht. Ik kijk in de spiegel en zie een bebloede onderlip. Pijnlijk dep ik deze met wat watten en als het bloeden wat is gestelpt loop ik naar mijn studeerkamer, waarvan ik de deur achter me op slot doe.

Die avond doe ik een poging om het voorval van die dag bespreekbaar te maken bij Mieke. Tevergeefs probeer ik aan te geven dat Yda’s gedragingen tever waren gegaan. “Ach, zo zijn meiden toch? Ze wordt ouder. Straks zal ze een vriendje krijgen en is alles voorbij”, wuift Mieke mijn ongemakkelijke houding ten aanzien van Yda’s gedrag weg. Het blijft echter in mijn hoofd spoken.

Ik slaap die nacht slecht. Ik voel me een perverseling, maar vraag me meteen af hoe ik hier fout in ben als ik het niet wil? Het blijft in mijn hoofd rondzingen. Als ik hier met iemand over praat, zullen ze mij erop aan kijken. Een slechte vader die zijn eigen dochter niet onder controle heeft. Een schlemiele vrouw die niet begrijpt wat er gaande is… Laat val ik in slaap.

De volgende ochtend word ik wakker met hoofdpijn. Het piekeren vergt zijn tol. Mieke is reeds uit bed en omwille van mijn bonkende hoofd knijp ik nog even de ogen dicht. Een half uur later word ik versuft wakker door een aangenaam gevoel in mijn kruis. Met dat ik helder word, realiseer ik me tot mijn schrik dat het de handen van Yda zijn die me aan de binnenkant van mijn benen strelen in mijn boxer, waar ze mijn scrotum in haar hand neemt. Wild geschrokken werp ik me omhoog, maar stoot daarbij mijn hoofd tegen de spijlen van het ledikant. Lachend komt het hoofd van Yda boven het dekbed uit, terwijl ze haar hand uit mijn boxershort haalt. Ze trekt zich over me heen en zoent me op mijn ribbenkast. De warmte die ze uitstraalt maakt me gek. Ik wil me van het bed draaien, maar kan het momentum niet vinden door een opgekruld dekbed en het gewicht van Yda op me.

Het enige resultaat wat ik er mee boek is dat het dekbed deels naast het bed glijdt, waardoor ik kan zien dat mijn dochter poedelnaakt op me ligt.

“Weet je nog dat je me eergisteren vertelde dat je van me hield? Dat ben ik niet vergeten hoor!”

Ik schrik van haar opmerking. “Schat, zo bedoel ik niet het ‘houden van’ hoor!” probeer ik haar uit te leggen. “Ik houd van je als mijn lieve dochter. Niet zoals het ‘houden van’ zoals volwassenen dat bedoelen. “Oh… Dus het is anders hoe jij en Mama van elkaar houden?” antwoord ze quasi geinteresseerd. Daarmee had ze me. Ze wist ook wel dat wij het bed slechts deelden om te slapen. Van liefde of zelfs houden van was geen sprake. Het was een verstandshuwelijk. We waren samen om Yda. En omdat ik me verplicht voelde als huisvader voor hen te zorgen. Voor liefde en genegenheid in de fysieke zin was daar al jaren geen plaats meer geweest.

“Pap, Mam is niet de vrouw voor jou zoals je die zou moeten hebben. Ik ben dat wel.” En ze drukte haar hand in mijn boxer en begon mijn lid te kneden. Met al mijn kracht wurm ik me los en spring uit bed. Yda buitelt daarbij naar de andere helft van het bed en legt haar benen wijd open. “Toe pap, Ik ben het maar. Je meisje waar je zo van houdt.” Met haar rechterhand begint ze over haar onderbuik te strelen en al snel glijdt haar hand naar haar blote kutje. Met wijd opengesperde ogen aanschouw ik deze paringsdans. Ik kan een erectie niet onderdrukken. Om me niet verder de kop gek te maken knijp ik mijn ogen dicht en wend ik me af. Ik draai me om en duik de aangrenzende badkamer in. Met een bonzend hart zet ik de douche aan en spring eronder nog voor deze op temperatuur is. Het koude water brengt mij en mijn stijfgeworden lul weer tot positieven. Ik douche snel en hoop dat Yda de slaapkamer heeft verlaten. Als ik me nog altijd in shock trillend afdroog, hoor ik een harde gil in de hal. Nog altijd naakt duik ik de badkamer uit, schichtig kijkend wat er loos is. Ik trek mijn badjas aan en loop behoedzaam naar de woonkamer. Ik zie niets afwijkends en wil me omdraaien als Yda me plots met een akelige lach vanachter de kast bespringt. Ze omhelst me en laat zich door haar eigen gewicht met nog altijd de armen om mij heen geslagen, naar beneden zakken, tot ze bij mijn ontblote lul uitkomt. Ze zoent het slappe apparaat voor ik er erg in heb en begint hem te liefkozen. Ik durf inmiddels met recht te zeggen dat ik bang ben. Bang voor het gedrag van mijn dochter, waarvan ik weet dat ze haar zin doorzet tot ze krijgt wat ze wil. Wetend dat elke reactie die haar niet zint resulteert in een heftiger tegenreactie, probeer ik koortsachtig te verzinnen hoe ik me hier vanaf kan maken. Intussen laat haar actie me niet onberoerd en met schokjes begint mijn lul zich weer te vullen met bloed. Zwaar hijgend onderga ik deze aanranding met een onderdrukt plezier. Ik betrap me erop dat ik “ga door” mompel als ze plots gaat staan. Ze pakt mijn hand en legt die op haar kutje, terwijl ze met haar andere hand mijn lul blijft masseren. Onwillekeurig en met een bonkend hoofd van onderdrukte geilheid druk ik mijn middelvinger voorzichtig tegen haar lipjes. Haar grip verslapt even als ze ogenschijnlijk genietend mijn vinger toelaat in haar natte gleufje. Ik verleg mijn vinger iets en voel het fluwelenzachte vlees van haar lipjes wijken als ik met geringe kracht mijn vinger naar binnen druk. “Aaahh” kreunt ze als ze met tegendruk mijn vinger dieper probeert te krijgen.

Ik maak gebruik van haar afwezigheid en duw haar opzij. Ik kan en mag dit niet doen. Mijn badjas weer dichtvouwend hol ik in een paar stappen naar de achterdeur. Deze zit op slot. Lachend achter me staat Yda me gade te slaan. Dat kreng! Ze heeft alles gepland en zelfs de deur op slot gedraaid!

Ik hol door de hal naar de slaapkamer waar tuindeuren toegang geven tot het terras. Deze zijn van binnen niet op slot te draaien en geven me de mogelijkheid te ontsnappen. Met een handige sprong via het bed beland ik bij de nog gesloten gordijnen voor de tuindeuren. Achter mij hoor ik Yda de kamer binnenkomen en de deur sluiten. Ik draai de grendel van de tuindeur los en druk de klink omhoog, alleen maar om erachter te komen dat deze stuit. Door de vitrage zie ik dat de klink aan de buitenzijde is geblokkeerd door een tuinstoel. Verslagen draai ik me om. Ik zie de nog altijd naakte Yda mij met haar felle ogen aankijken. “Wat moet je van me!” schreeuw ik haar toe.

“Je houdt toch van me?” antwoord ze me met een geruststellende stem “Waarom loop je dan voor me weg? Ik ben jouw bloed. Ik houd zoveel van je dat ik me geen raad weet… En nu ik weet dat jij ook van mij houdt, waarom zouden we dan verder zoeken?” Ik haat haar rechtvaardiging voor haar daden en haar doel. Yda loopt rustig op me af. Ik laat toe dat ze haar hand in mijn badjas op mijn borstkas legt en van daaruit langzaam afzakt naar mijn weer geslonken lid.

Ze trekt me vooruit als ze zichzelf achterover op bed laat vallen. Mijn angst begint af te nemen en ik weet door haar liefkozing mijn schroom en zelfs mijn afkeer van me af te zetten.

Ze rolt me op mijn rug en kriebelt met haar nagels mijn inmiddels weer te groeien lul. Met een bonzend hart en een droge strot onderga ik deze botsing van emoties. “Zie je wel dat we voor elkaar zijn gemaakt? Of eigenlijk… Dat je mij voor jou hebt gemaakt,” zegt ze terwijl ze me liefkozend zoent. Ik voel de weerstand en verwerpelijkheid weer opkomen door die opmerking en probeer wat uit te brengen. Maar mijn strot is droog en er komt slechts een dor gegorgel uit. “hihi, heb je een droge keel, pap? Wordt het je te spannend?” zegt ze terwijl ze me een plaagstootje geeft.

“Wacht maar even”, zegt ze terwijl ze handig haar rechterbeen over mijn borstkas heen werpt. En terwijl ze mijn stijve lul in haar mond neemt, drukt ze haar kontje naar achteren, tot haar lipjes gekieteld worden door mijn sik. “leg je tong daar maar even tegenaan” zegt ze, alsof ik haar intenties niet begreep, terwijl ze even loskomt van mijn pik. Ze spreidt haar benen wat meer waardoor ik met mijn mond bij haar kutje kom. Ik kan mijn weerstand niet volhouden en begin de heerlijke lipjes te likken met het puntje van mijn tong. Yda begint hierop voorzichtig met haar billen te rijden op mijn gezicht, waardoor ik steeds gemakkelijker mijn tong langs de binnenkant van haar lipjes voel gaan.

Het smaakt hemels. Maar mijn realiteitszin blijft het winnen van mijn lustgevoelens en weer probeer ik me onder haar uit te wringen. Yda reageert hierop door zich te verplaatsen waardoor mijn hoofd klem komt te zitten tussen haar bovenbenen en haar heerlijke vlees. In een poging me verder los te wurmen drukt ze haar onderlichaam nu zó op mijn gezicht, dat ik bijna niet kan ademen en zuurstof tekort lijk te komen. Yda lijkt dit te merken aan mijn slapper wordende pik en met een huppelend sprongetje springt ze lenig van mij af.

Ik moet bekomen van het ademtekort en zwaar na hijgend zit ik op de rand van het bed, wanneer ze me een zachte kus geeft, opgevolgd door een magere omhelsing.

“Zie je wel dat we voor elkaar zijn gemaakt?” zegt ze als ze met een vrolijke lach de kamer uithuppelt.

Ik voel angst in mij. Overmand door het gebeuren van het afgelopen half uur stort ik snikkend in.

Het besef dat de eeuwige strijd die wij altijd hadden. Het tegen elkaar op boxen om de overhand over de ander te krijgen, had met het intreden van haar pubertijd zichzelf verplaatst naar het seksuelere front. De strijd leek niet meer gestreden te worden door te smijten met borden, boeken of bestek, maar geraffineerder…

Langzaam kom ik tot mijn positieven. Wanneer ik alles laat bezinken komt ook het besef dat ik deze strijd niet kan winnen. Elke reactie die haaks staat op wat Yda wil, lokt een verdere escalatie uit.

Ik wil haar niet haar zin geven omdat dat het erger maakt. Geef ik haar wel haar zin heeft ze me in haar macht. Het lijkt een hopeloze loose loose situatie…

Vreemd genoeg is het de opvolgende dagen rustig. Alsof er niets gebeurd is, praat ze weer honderd uit over de hond, de schapen van de buren en het hek wat maar niet wil sluiten.

Ze is vrolijk en ze neemt zelfs het initiatief om weer met haar leerwerk verder te gaan.

Mijn angst begint wat af te nemen. Ik ben blij met de wedergekeerde rust en probeer dit lijntje niet te laten breken. In een toch wat geforceerde poging haar wat affectie te tonen en haar te belonen voor haar positieve houding, geef ik even een voorzichtige aai over haar rug en complimenteer ik haar met de resultaten van haar laatste testscores.

“Dat heb je goed gedaan, lieverd!” Ik meen dit oprecht. Krampachtig verdring ik de herinnering van de afgelopen paar dagen en wil er niet meer over nadenken. Ik durfde het haar niet kwalijk te nemen gezien haar persoonlijkheid. Ik nam me mijn eigen zwakheid om niet correcter op te treden kwalijk en wilde dit schaamtevol wegdrukken.

Noem het vaderliefde, maar ik hield wel van haar. En daar hoorden geen seksuele handelingen bij.

Pap, Mam, ik ga naar bed…

Die avond ging Yda vroeg naar boven. Ik hoorde de douche nog een paar minuten en vervolgens was het stil. Mieke zat nog wat te puzzelen of wat ook maar en ik was wat stukken aan het doornemen voor mijn werk, maar ik kon de motivatie niet meer vinden.

“Ik ga ook… Kom je zo ook boven?” vroeg ik Mieke platonisch.

Ze glimlachte even op een appelige manier en ging weer op in haar bezigheid. Het maakte me niet uit. Ik had de vraag net zo goed niet kunnen stellen.

Ik stapte in bed en liet het nachtlampje aanstaan voor Mieke.

Lang zal ik niet geslapen hebben toen ik ineens ruwe bewegingen voelde op het matras. “Wat ben je soms ook een lompe koe mompelde ik zacht en voor Mieke onhoorbaar. Ik mocht dan wel menen wat ik zei, ze hoefde het niet te horen. Ik draaide mijn rug wat meer haar kant op maar bemerkte dat ik meer van mijn dekbed kwijt raakte dan te verwachten was van mijn beweging.

“Je hoeft mij geen lompe koe te noemen hoor pappie” lispelde plotseling een hijgerige stem in mijn oor. Ik schrik en veer op.

“Dacht je echt dat ik je vergeten was? Meisjes hebben soms een weekje rust nodig. Maar ik vind het fijn te horen dat je nog altijd van me houdt”. Verstokt van deze woorden begreep ik waarom ze me een week met rust had gelaten. En in het schijnsel van het nachtlampje op het kastje aan de andere kant van het bed zag en voelde ik weer een poedelnaakte Yda tegen mij aan kruipen.

Ik veerde overend maar daarmee gaf ik Yda de ruimte om haar handen onder mijn nachtshirt te schuiven. Ze gleed vlot naar boven naar mijn borstkas en in een reflex schoten mijn armen tegen mijn lichaam. In deze worsteling wist ze het shirt over mijn hoofd te duwen waardoor mijn armen niet ver genoeg naar beneden konden. Met haar linkerarm wist ze het shirt over mijn hoofd te houden, waarbij ze met haar warme borstjes op mijn borstkas kwam. Met haar rechterhand greep ze tussen haar benen door naar mijn boxer en kneedde ze mijn halfharde paal tot deze met zijn kopje boven de band van mijn boxer kwam. Ze trok haar hand terug en nu met twee handen hield ze me in een houtgreep. Het was niet dat ik niet sterker was dan zij, maar de onmogelijke positie waarin mijn ellebogen zaten boven mijn hoofd, gaven mijn simpelweg geen ruimte armslag te maken.

Met haar blote kruis zat ze nu bovenop mijn onderbuik en met haar hoofd nu vlak boven me, fluisterde ze me toe: “Het is niet erg Pap… Ik houd ook heel erg veel van jou…”

Ik hield me een moment roerloos en voor een paar seconden lagen we stil op elkaar. Tot ik voelde dat ze zich verplaatste en dat haar borsten naar beneden zakten. Ik voelde haar liezen bij mijn heupen en haar kutje tegen mijn eikel rusten. En weer botste mijn verantwoordelijkheidsbesef met mijn gevoel van opwinding. Ik wist dat ik eerder al had toegegeven aan enig seksueel contact toen ze haar kruis op mijn gezicht had geduwd en ik de nieuwgierigheid en geiligheid niet kon onderdrukken door even mijn toch naar buiten te brengen en haar te proeven.

Ik wilde die gedachten niet. Ik wilde mijn eigen dochter niet zo zien. Maar ik wist ook dat ze altijd haar zin wist te krijgen. Al was het ook met een stap terug om twee stappen voorwaarts te zetten.

Yda lag nu met haar benen wat verder gespreid stil op het uiteinde van mijn eikel.

In mijn gedachten trad ik buiten mijn lichaam. Buiten de situatie en beoordeelde ik plastisch hoe dit er vanaf de zijkant uit zou moeten hebben gezien. Dit was een geile aanblik van een hulpeloze man, vastgepind door een jonge meid. De aanblik alleen al wond me op.

In een flits was ik terug in mijzelf, realiserend dat ik die hulpeloze man was die het jonge, duivelse secreet op mijn buik had liggen, hijgend vlak onder mijn kin.

Nu ze wat naar beneden was gezakt, verslapte ook haar grip op mijn shirt en kreeg ik wat armslag en kon ik mijn armen wat naar beneden bewegen. Iets echter in mij, hield ze in de eerdere positie, afwachtend wat er zou gebeuren.

Mijn erectie groeide tot volle sterkte en boorde daarmee zijn weg tussen de schaamlippen van mijn geile dochter. Het monster wat ik ooit verwekt had en wat zich nu liet uitbetalen.

Ze kantelde haar bekken een beetje en gleed verder naar onderen. Mijn lul gleed geleidelijk in haar natte kutje, tot het elastiek van mijn short een belemmering vormde. Plots veerde Yda omhoog en terwijl ze met haar linkerhand de band van mijn boxer tot voorbij mijn ballen trok, gleed ze met haar kutje zo strak als een handschoen over mijn lul. Even schokte ze rechtop zittend en ik vermoed dat ze een pijnscheutje verwerkte toen mijn lid haar ontmaagde.

Alle schroom was voor nu verdwenen en ik genoot van dit goddelijke gevoel wat langs mijn liezen via mijn buik en alle plekken waar maar een tinteling zich zou kunnen voordoen elke zenuw wist te bewerken.

Ik kreunde van het gevoel wat ik zolang had moeten missen en mijn inmiddels bevrijde handen grepen naar haar kleine borstjes die pril als perfect halve appeltjes naar voren bolden.

Ik kneep in haar tepels terwijl ze me bereed.

Uit mijn ooghoeken zag ik het silhouet van Mieke binnenkomen. Mijn schrikreactie werd overwonnen door het immer geile gevoel wat in me overheerste.

“Doe je wel voorzichtig met je vader?”, sprak ze Yda toe. Vervolgens deed ze het licht aan en begon ze hoofdschuddend en glimlachend de was uit de wasmand op te vouwen.

Door de verbazing van deze stoïcijnsheid was ik even van mijn stuk gebracht. Ik lag goddelijk lekker onze dochter te neuken terwijl mijn schlemiele vrouw er lachend maar ongeinteresseerd naar stond te kijken.

Yda wist me met haar geile gekreun weer terug te brengen naar deze onvoorspelbaar bizarre neukpartij. Mijn hoofd tolde. Ik explodeerde bijna van de verwarringen die door mijn hoofd schoten, maar die allemaal verdampten bij de hitte van deze ongelooflijk geile neukpartij.

Als dit is wat mijn dochter wilde. En als dat niet wordt afgekeurd door mijn vrouw die hier instemmend, maar volledig aan voorbij ging, waarom zou ik me dan schuldig kunnen voelen?

Mijn dochter was een monster uit de hel. Die alles in haar pad kapot maakte.

Het was een kind van Satan, de duivel zelf…

Maar als zij het kind van de duivel was, wat maakt dat mij dan?

En plots drong het tot mij door. Dit genetisch materiaal van een man die al die jaren zijn gevoel en normbesef van elkaar had moeten scheiden. Een man die in het keurslijf zat, die vanbinnen niet wist wat er in al die jaren was gaan opborrelen. Een vulkaan die rookte, maar nooit tot uitbarsten kwam. Tot nu… Dit was mijn Dochter… Mijn Satanskind. Dat maakte mij de Satan.

Het besef kwam als een donder bij me binnen. Ik veerde omhoog en wierp mijn dochter naar links het bed op, waarbij ik er zelf achteraan rolde. Ik deed dit zonder uit haar te komen.

Ik had het gevoel oppermachtig te zijn. Het zal mijn verbeelding zijn geweest, maar ik had het gevoel dat mijn lul 5cm langer werd. Ik neukte mijn dochter niet langer, Ik PAALDE haar. Met lange stoten beukte ik als een monster in haar. Yda krijste en kreunde. Ze gooide haar hoofd achterover, waarbij ze haar borstjes meer maar boven drukte. Met mijn armen onder de hare door waarbij ik onderlangs haar schouders pakte, met mijn vingers in haar haar neukte ik haar als een monster. Haar armen verstijfden en haar ademhaling werd korter. Een zachte kreun werd een lange, harde kreun die met het open gaan van haar mond over ging naar een gehuil als van een wolf. Hevig schokkend kwam ze klaar. Alsof ze hem wilde doorknippen pulseerde haar vagina rondom mijn hete lul en een kokhalzend, stuiptrekkend gevoel welde in mij op. Mijn ogen moeten zich in hun kassen verdraaid hebben als ik in een laatste stoot mijn lul voel exploderen. Hevig pulserend kom ik klaar. Ik voel jaren aan opgekropte frustratie in een ejaculatie van sperma tegen haar jonge baarmoeder schieten.

Hevig trillend liggen we nog ca 5 seconden in dezelfde positie als het gevoel afneemt.

Triomfantelijk trek ik me uit haar terug.

Glunderend en met een verliefde blik in de ogen kijkt Yda mij aan. “Dank je, Pappie…”

Ik kijk haar met een voor haar onbekende, autoritaire blik aan. “Vanaf nu gaat het hier anders, Yda…”

De minachting klinkt wat in mijn stem. Een knipoog maakt het goed. Gedwee knikt ze stil.

“Willen jullie nog een beker warme melk voor het slapen gaan?”, vraagt Mieke.

“Jullie zullen wel moe zijn van al die seks.” Hoofdschuddend loopt ze naar de keuken…