Dit is een korte serie ter gelegenheid van Kerst. Een beetje een goedmakertje, omdat ik de laatste tijd niet zo veel heb geplaatst. In het eerste deel is de seks ver te zoeken, maar dat komt wel in de volgende delen goed. Om de paar dagen zal ik een nieuw hoofdstuk plaatsen. Veel plezier en prettige feestdagen!

Groetjes, Maxine.

Somber loop ik door de verlaten stad, de gezelligheid is hier ver te zoeken met al die coronamaatregelen. En zelf heb ik ook geen reden tot juichen. Het zal weer een eenzame kerst worden. Eerst eten op eerste kerstdag bij mijn ouders, en dan bij mijn zus, waar ik dan weer te horen krijg, dat ik een vrouw moet zoeken. Alsof ik dat zelf niet weet…

Tot overmaat van ramp begint het te regenen en ik ben al bijna te laat voor de bus. Maar ik heb geluk, omdat de bus zelf wat laat is. Maar zodra ik in wil stappen, zinkt me de moed in mijn schoenen. De bus staat propvol, ondanks de regels. Maar ik wil ook niet buiten in de regen blijven staan, want de volgende bus duurt nog een uur. Het nadeel van op het platteland wonen, het openbaar vervoer is hier wat minder goed geregeld. Ik wurm me in de bus en de chauffeur verontschuldigd zich voor de overvolle bus. Dan maar staan en me stevig vasthouden aan de stangen van de bus.

Het is donker en chauffeur moet zijn best doen om de weg te zien, want het regent nu behoorlijk hard. Opeens trapt hij hard op de rem en het is, dat ik me goed heb vastgehouden, en dat ik blijf staan. Andere passagiers, die net als ik stonden, hebben dat geluk niet. Ook de jonge vrouw, die naast me staat. Ze valt tegen me aan en houdt zich aan me vast om niet op de grond te vallen. En daarbij valt ze haar stevige borsten tegen me aan. Ze was me heus wel opgevallen. Een mooie meid, ik vermoed zo’n tweeëntwintig jaar. En om haar val op te vangen, grijpt ze me aan mijn heupen vast en komt ter hoogte van mijn kruis met haar mond. Het ziet er komisch en tegelijkertijd sexy uit. Ze merkt het zelf ook en verontschuldigd zich hevig blozend.

‘Sorry, ik kon me niet goed vasthouden!’

Lachend zeg ik: ‘Ik kan me iets ergers voorstellen. En staan zou ik niet zo op mijn telefoon kijken, dan had je ook handen vrij gehad om je goed vast te houden. En als je nou een oude vrouw was, die ook nog eens lelijk was, dan had ik het misschien wel erg gevonden!’

Ze bloost nu nog wat harder. Een paar minuten later is het weer raak. Nu kan ze er niets aan doen, want de chauffeur remt echt onverwacht. En weer valt ze tegen me aan, nu tegen mijn borstkas. Ze snuift mijn parfum op.

‘Hmm, je ruikt wel lekker!’

‘Doe je dat altijd, tegen vreemde mannen aanvallen?’

Ze lacht. ‘Nee, dat is geen gewoonte. Maar ik kan me ook wat ergers bedenken om tegen aan te vallen.’

Ik frons mijn wenkbrauwen. Zit ze hier nu echt met me te flirten?

We raken al snel aan de praat en ik kom te weten, dat ze pas in mijn dorp is komen wonen. Ze zocht al wat langer een woning om op zichzelf te kunnen gaan wonen en in mijn dorp was wel plaats en in haar eigen woonplaats niet. Ze werkt in dezelfde stad als ik, en niet ver van mijn werk af. Na drie kwartier staan in de bus komen we bij de halte van ons dorp aan. We nemen afscheid en ik zoek mijn fiets op. De vrouw doet hetzelfde, maar als ze haar fiets vindt, blijkt haar band lek.

‘Kut! Nou is mijn band ook nog lek!’

‘Waar woon je precies?’

‘Op de Molenweg, dat is in de nieuwe woonwijk aan de andere kant van het dorp.’

‘Lekker dan! Je komt kletsnat thuis!’

‘En dan heb ik ook mijn band nog niet geplakt, en de fietsenmaker is natuurlijk al toe. Dus kan ik morgen weer te voet naar de bus!’

‘Als je wilt, maak ik je band wel. Is niet zo veel werk, hoor! En ik woon hier vlakbij!’

Ze twijfelt even, maar het begint nog harder te regenen en dat beslecht de keuze. Ik woon echt vlakbij, maar een paar honderd meter. Ik hoef eigenlijk niet eens met de fiets te gaan, maar ik vind het wel handig. Normaal ga ik, als ik met de bus thuis kom, nog vlug even boodschappen doen, maar de winkels zijn nu al dicht. We zijn er al snel en ik laat de jonge vrouw vlug binnen, omdat de regen nu echt met bakken uit de hemel komt vallen.

‘Pfft, blij dat ik nu niet meer in de regen moet lopen! Ik ben trouwens Ester.’

‘Ik ben Johan.’

Ik ga haar voor in mijn woning. Ze kijkt nieuwsgierig rond en ik haal snel wat handdoeken om onze natte haren wat droog te maken. Ze neemt de handdoek dankbaar aan, maar ook haar kleding is behoorlijk nat.

‘Als je wilt, mag je ook wel even douchen. Op de badkamer hangt een badjas, en kun je je kleren even in de droger doen.’

‘Dat zou geweldig zijn! Ik had toch al zo’n drukke dag en ik was al helemaal bezweet en nu ook nog met die regen…’

Ik wijs haar de badkamer, en trek op mijn kamer schone kleren aan. Buiten gaat de regen intussen verder als een regelrechte stortbui, waar ook nog wel wat hagel in zit. Ik trek vlug even een regenjas aan, en zet de fietsen in de garage. Daar bekommer ik me snel om haar kapotte band. De boosdoener heb ik al snel gevonden, een schroef zit in haar voorband. In minder dan geen tijd heb ik de band al geplakt en weer gemonteerd. Ik zie, dat de ketting van haar fiets er droog en smerig uitziet, en spuit daar ook wat olie op, waardoor de fiets al meteen een stuk beter loopt. Ook pomp ik haar achterband op, die was ook wat slapjes. Dan ga ik snel weer terug naar binnen.

Ester staat nog steeds in de douche, maar al snel hoor het water stoppen. Ik hoor haar dan van boven roepen: ‘Ik zie hier ook een föhn liggen. Mag ik die gebruiken?’

‘Ga je gang! Ik heb die toch niet nodig!’

‘Oké, bedankt!’

Ik bedenk me, dat ze ook wel eens honger kon hebben, en ik vermoed dat ze nog wel even zal blijven, nu het nog steeds zo hard regent. En eigenlijk vind ik het ook niet erg, dat ze nu hier is. Het is al even geleden, dat hier een vrouw was. Ja, natuurlijk, mijn zus en mijn moeder zijn hier ook wel geweest, maar los van mijn familie is er al een hele tijd geen vrouw meer geweest.

Ik heb wel een tijdje een relatie gehad, zelfs samengewoond. Daar ligt nog steeds de föhn van op de badkamer, maar na die tijd heb ik geen vriendin meer gehad. De afgelopen jaren heb ik hard aan mijn bedrijf gewerkt, een IT-consultantbureau. Dat was vooral de eerste jaren hard werken, maar nu ik me een beetje gesetteld heb, kan ik het eindelijk wat rustiger aan doen. De zaken gaan goed, en ik heb nu zelfs al vier werknemers in dienst, waar ik een paar jaar geleden alles nog zelf moest doen. En nog kan ik het werk nog amper aan. En daarvoor heb ik een vacature open staan. Er zijn er al enkele kandidaten geweest, vandaag was de laatste op gesprek gekomen. Ik heb de luxe om te kunnen kiezen, maar ik twijfel er aan of ik wel ga kiezen. Het ziet er naar uit, dat ik nog meer opdrachten zal krijgen, en dan moet ik weer mensen aantrekken. Waarom zou ik de gok dan niet nemen en allebei de kandidaten aannemen? Het zal dan wel wat schuiven worden met de bureaus, want het staat nu al eigenlijk overvol.

Terwijl ik mijn gedachtes daarover laat gaan, trek ik een groot blik soep open en leg wat stokbrood in de oven. Ester komt naar beneden in haar badjas.

‘Je woont hier best leuk! Maar is je vriendin niet thuis?’

‘Ik ben vrijgezel. Dus nee, ze is niet thuis.’

Ester lacht. ‘En dan zo’n groot huis voor je helemaal alleen? Dan moet je wel goed verdienen!’

‘Ik mag niet klagen, maar het is wel hard werken. Ik heb een eigen IT-consultantbureau.’

‘Wauw, eigen baas! Niet slecht! Ik werk maar gewoon bij het Kruidvat.’

‘Daar is toch niets mis mee? En maar goed ook, dat er mensen zijn, die daar werken, anders zou ik vaak problemen hebben om boodschappen te doen.’

Ze glimlacht breed. Ik zeg dan: ‘Ik ben wat soep klaar aan het maken. Lust je ook wat?’

‘Nou, je verwent me wel! Maar heel erg graag! Ik heb nogal honger!’

Een paar minuten later zitten we al aan tafel. Ester blijkt een leuke meid te zijn, die geweldig veel humor heeft, en is een echte giechelbek. De regen houdt maar niet op en Ester lijkt geen haast te hebben om naar huis te gaan. En ik vind het heus niet erg, dat ik vandaag gezelschap heb van zo’n mooie en leuke meid. We hebben wel een klik samen. Ik zet dan de televisie aan om het nieuws te bekijken, maar helaas heb ik net het journaal gemist, maar ik zie nog net de weersberichten. En die voorspellen niet veel goeds voor de komende dagen.

‘Moet ik je dadelijk even naar huis brengen?’

‘Hmm, ik heb geen haast. Thuis zit ik ook maar alleen, en ik vind dit wel gezellig. Dus als je het niet erg vindt, dan blijf ik nog even. Bovendien, mijn kleren zijn nog niet droog, want niet alles kon ik in de droger doen.’

Ik heb echt geen problemen om zo'n mooie en leuke meid in huis te hebben, dus ik zeg: ‘O, nou ja, blijf zo lang je wilt!’

We kijken dan samen naar de televisie, maar ondanks de vele zenders is er geen zak op, dat me interesseert. En schijnbaar is Ester ook die mening.

‘Heb je geen Netflix of Prime?’

‘Ik heb allebei. Zeg maar wat je wilt zien!’

Ik geef haar de afstandsbediening.

‘Je hebt allebei? Wauw, wat een luxe! Ik moet het doen met Netflix. Ook niet verkeerd, maar daar heb ik alles al zo’n beetje op gezien!’

Ze kijkt door de menu’s naar wat films en stopt dan bij een echte romantische meidenfilm. Ze kijkt me aan en zegt: ‘Die zou ik graag een keer willen zien, maar ik weet niet of jij dat kan trekken. Want volgens mij is het een mierzoete liefdesfilm!’

‘Ik kijk werkelijk alles, ook zoiets. Ik hou wel van zo’n genre. Mag ook wel wat actie zijn, maar meestal komische of romantische films.’

Ze kijkt me verbaasd aan. ‘Dat hoor je een man niet zo vaak zeggen. Meestal kijken ze horror en zware actiefilms. Of porno…’

‘Dat kijk ik ook wel eens, maar dat is meer omdat ik vrijgezel ben. Je moet toch wat?’

Ze lacht. ‘Ik kijk dat ook wel eens. En je hebt gelijk, je moet toch wat!’

We moeten allebei lachen en Ester zet de film dan aan. En ik zet de film weer gelijk stop met de andere afstandsbediening. Ester kijkt me verbaasd aan.

‘Waarom doe je dat nou?’

‘Eerst even wat drinken en knabbels halen. Anders is het ook weer zonde, als we moeten stoppen.’

‘Ja, leuk! En dan ga ik nog vlug even naar de wc. Dan hoef ik ook niet meer tijdens de film weg!’

Een paar minuten later zijn we helemaal klaar voor de film. Ik ga op de bank zitten en ik zie Ester twijfelen.

‘Is er iets?’

‘Ehm, mag ik je iets vragen? Vroeger keek ik dat soort films altijd met mijn ouders en dan hing ik altijd tegen mijn vader aan. Zou ik nu ook tegen je aan mogen hangen?’

Ik lach en klop een keer naast me op de bank. Ze lacht. ‘Ik ben geen hond hoor!’

‘Gelukkig, want honden kunnen blaffen en bijten!’

‘Dat kan ik ook wel, hoor!’

Ze gromt dan een keer als een hond en blaft. Ik lach en zet dan de film aan. Ester nestelt zich tegen me aan en al snel zitten we in de film. Het blijkt een spannendere film te zijn, dan we dachten. Er zit meer actie in, dan verwacht en Ester gaat helemaal op in de film en pakt zich af te toe aan me vast. Ik moet er om lachen, maar houd me stevig in.

Dit heb ik wel gemist, samen met een leuke vrouw een filmpje pakken en samen genieten. En Ester is fijn gezelschap om mee een film te kijken. Ik vind het leuk, hoe ze op gaat in de film. En hoe ze zich aan me vastpakt. Dat vind ik eerlijk gezegd wel prettig. En daarbij, als ik opzij kijk, heb ik volle inkijk in haar borsten, want onder de badjas heeft ze niet eens een bh aan. Die zal nu wel in de droger liggen.

Maar uiteindelijk is de film toch afgelopen. Ze zucht. ‘Hoe vaak ik ook deze film kijk, het pakt me altijd weer!’

‘Dat kon ik merken! Maar je weet, dat het eigenlijke verhaal uit vier boeken bestaat? En daar zijn totaal vijf films van gemaakt.’

Ze knikt. ‘En die zijn allemaal fijn om te kijken!’

‘Dat ben ik helemaal met je eens. De Twilight-saga is een mooie reeks, absoluut de moeite waard om te kijken, maar ook om te lezen. Ik heb de boeken hier in mijn kast staan.’

‘Echt? Dus je kent al deze films?’

‘Sterker nog, ik heb ze op Blu-ray. En dan kijken met de gehele surround-set aan, en dan waan je je in een bioscoop! Dat maakt de beleving nog mooier!’

‘Waarom heb je dat niet meteen gedaan?’

‘Ik kan die nu ook wel opzetten. Nog vier delen te gaan, dus er is nog wel wat te zien!’

‘Dus je vindt het helemaal niet erg, als ik tegen je aanhang?’

‘Nee, ik vond het wel prettig. Het is alweer even geleden, dat ik zo film heb gekeken.’

Ze glimlacht. ‘Ik vond het ook wel fijn. En hoe vind je mijn borsten? Ik heb je wel zien kijken!’

Ik bloos en lach dan. ‘Sorry, ik ben ook maar een man, en ik vind ze nogal de moeite waard om te bekijken.’

Ze lacht. ‘Ik vond het ook niet erg, eigenlijk wel leuk en spannend!’

Ze bijt dan op haar lip en zegt: ‘Wil je ze een keer helemaal zien?’

‘Is de paus rooms? Daar zeg ik nooit nee tegen!’

Ze lacht. ‘Ik had eigenlijk geen ander antwoord van een man verwacht!’

Ze haalt dan haar borsten uit de badjas en toont ze me.

Ik kwijl nog net niet, ze heeft een stel prachtige borsten. Daar mag ze met recht mee pronken.

‘Wil je ze aanraken?’

Dat aanbod laat ik me niet schieten en ik reik naar haar borsten. Zachtjes streel ik met mijn vingertoppen haar tepel, waarop ze lichtjes kreunt. Ik zie hoe haar tepels verstijven en wat meer vooruit steken. Dan laat ik mijn handen om haar borsten glijden en kneed ze zachtjes. Ze kreunt goedkeurend. En dan wil ik me niet meer inhouden, ik wil meer dan dat. Met twee handen kneed ik nu haar borsten harder, zonder haar pijn te doen. Ze lijkt er van te genieten, dus ik doe er nog een schepje bovenop. Ik buig voorover om haar borsten te kussen. Ze kreunt nu wat harder, maar duwt me dan wel weg.

Ze schudt haar hoofd. ‘Nog niet, Johan. Je deed het wel heerlijk, en als ik je beter zou kennen, zou ik ook wel meer toegelaten hebben.’

Ik knik wat teleurgesteld. En in mezelf vloek ik even, omdat ik mijn hand overspeeld heb. Ze ziet mijn teleurstelling en zegt dan: ‘Je deed niets fout, Johan. Het is alleen, dat ik nog niet zo ver wil gaan. Je lijkt me echt een heel aardige vent, op wie ik best verliefd kan worden. Maar we kennen elkaar nog maar net, en ik ben niet het type van one-night stands.’

Ik glimlach nu wat breder, omdat ik nu weet, dat het niet mijn schuld was. Ester zegt dan: ‘Zullen we dan het tweede deel op Blu-ray bekijken?’

Ik glimlach en sta dan op. Ester staat dan ook op. ‘Ik ga even kijken, of mijn kleren al wat droog zijn. Ik hoop, dat mijn trui al droog is, al twijfel ik wat. Die is van wol, en die droogt niet zo snel.’

‘Als die nog niet droog is, mag je uit mijn kast anders wel wat lenen. Die zal je wel te groot zijn, maar het is beter dan niets.’

‘Vind je het niet erg, als ik dan in je kast neus? Want ik voel me wel wat naakt zo met die badjas. En ik wil niet, dat je verkeerde gedachten krijgt. Ik neem je niets kwalijk, bovendien bood ik het je zelf aan. Maar verder dan dat wil ik nu nog niet gaan.’

Ik knik. ‘Het is al goed. En pak gerust was je nodig hebt. Er liggen sweaters genoeg! Lust je zo nog wat te drinken?’

‘Heb je ook wijn?’

‘Ik heb nog witte wijn en een rosé.’

‘Doe me de witte maar. Is die een beetje zoet?’

‘Ja, een goede Moezelwijn. Die drink ik zelf ook graag.’

‘Dan doe me die maar.’

Ze loopt dan naar boven, terwijl ik haar nakijk. En ik kan alleen maar glimlachen. Ze weet wel, hoe ze een man gek moet krijgen. Maar ik heb toch maar lekker al aan haar borsten mogen voelen, en dat is toch al even geleden, dat ik die nog in mijn handen heb gehad. En wellicht krijg ik nog eens een kans. Niet vandaag, daar was ze heel duidelijk in. Maar wellicht morgen, want ik had wel de indruk, dat we elkaar vaker zullen gaan zien. Even later komt ze terug. Ik lach als ze in een veel te grote sweater van me komt aanzetten.

‘Mijn trui was nog steeds nat. En deze vind ik wel lekker zitten!’

‘Die is je vijf maten te groot!’

‘Geeft niets, daar kan ik lekker in wegkruipen. En nee, aan mijn borsten is niets meer te zien. Mijn bh was weer droog, en die heb ik nu aan!’

Ik lach. ‘Maak je maar geen zorgen. Je hebt duidelijk je grenzen getoond, en ik zal nooit over die grens gaan. Ik weet wanneer ik moet stoppen.’

Ester glimlacht. ‘Je maakte het me anders wel moeilijk, Johan. Het voelde eigenlijk wel fijn. Maar het was niet, wat ik nu al wilde. Ik had eigenlijk al te veel toegestaan, zo ben ik normaal niet!’

Ik zeg dan lachend: ‘Ach, voor mij kan de dag al niet meer stuk. Ik zit hier met een mooie meid op de bank en ik heb aan haar borsten mogen zitten. Dat is al meer, dan ik de afgelopen jaren beleefd heb!’

Ze glimlacht weer. ‘Dan ben ik blij, dat ik je een goede dag heb kunnen bezorgen. En ik heb tot nu toe een hele fijne avond. Zelfs dat je aan mijn borsten zat, was erg fijn. Dus mijn dag is ook weer goed!’

We gaan weer zitten en Ester vraagt me weer: ‘Mag ik weer tegen je aanhangen? Je ligt wel lekker!’

Ik lach. ‘Ik ben graag je kussen, dus ga je gang!’

Ze komt tegen me aan liggen en pakt dan mijn arm, die ze om haar middel legt.

‘Dat heb je wel verdiend, Johan.’

Ik glimlach. Het is beter dan niets. Met mijn andere hand start ik de speler, waarna de film begint. En weer geniet ik ervan, hoe Ester opgaat in de film. Alleen tegen het einde beginnen haar ogen dicht te vallen, en uiteindelijk valt ze in slaap. Dat vind ik op zich niet zo erg, maar het is nu wel al laat, en wil eigenlijk naar bed toe. Maar ik wil haar ook weer niet wakker maken. Ze slaapt juist zo lekker. Ik wurm me dan voorzichtig onder haar uit, en haal dan een deken voor haar en stop haar netjes toe.

Dan ga ik naar mijn eigen kamer toe, waar ik me in bed leg. Hoewel ik moe ben, lukt het me niet om meteen in slaap te vallen. Ester spookt me nog door mijn hoofd. Ze doet me meer, dan ik verwacht had. Maar uiteindelijk wint de vermoeidheid het van mijn gedachten en val ik in een diepe slaap.

Ik word gewekt door mijn wekker, en sta op. Ik douche me, en scheer me lekker glad. Ik heb vandaag een gesprek met een nieuwe klant, die me flink wat meer werk kan opleveren, en dat kan mijn beslissing om mijn twee kandidaten aan te nemen beïnvloeden. Als het gesprek slaagt, en ik kan deze nieuwe klant binnenhalen, dan heb ik een grote vis binnen. Dus ik zorg ervoor, dat ik er piekfijn uitzie en trek mijn pak aan. Om die reden ga ik vandaag ook niet met de bus, maar met mijn auto. Dat doe ik niet vaak, omdat het soms wel moeilijk is om mijn auto te parkeren, en ik heb eigenlijk geen goede parkeerplek bij mijn kantoor. Daarom ga ik vaak met de bus, wat ik verder een prima transportmiddel vind.

Ik loop naar beneden, waar ik Ester nog steeds slapend aantref. Ik was haar al helemaal vergeten, omdat ik met mijn gedachten al bij het komende gesprek met mijn klant zat. Ik maak haar voorzichtig wakker, waarop ze me slaperig aankijkt. Dan ziet ze, dat het al licht is.

‘Oei, ben ik hier in slaap gevallen? Hoe laat is het?’

‘Bijna half acht!’

‘Shit! Dan mis ik de bus! En mijn band is nog steeds lek!’

‘Die heb ik gisteren al gemaakt. Maar als je wilt, kun je met mij meerijden. Ik ga vandaag met mijn auto. Je kunt je fiets dan bij het busstation neerzetten, dan pik ik je daar op.’

‘Oh, dat zou fijn zijn! Want anders kom ik te laat op mijn werk!’

‘En met de auto ben ik er binnen een half uur, dus je hebt ook nog wat tijd om je wat op te frissen.’

Daar maakt ze dankbaar gebruik van en haast zich naar de badkamer. Een paar minuten later komt ze terug. ‘Ik heb even je tandenborstel geleend.’

‘Je hebt geen enge ziektes?’

Ze lacht. ‘Niet bij mijn weten!’

‘Dan is het niet erg!’

Ze lacht. ‘Ik mag je humor wel!’

‘Nog een vlug ontbijtje?’

‘Ik word hier wel verwend! Volgens mij moet ik hier vaker blijven slapen!’

Ik lach. ‘Normaal geef ik alleen een ontbijt weg, als er iemand bij me heeft geslapen en niet op de bank!’

Ze steekt haar tong naar me uit. Ik heb haar al wat boterhammen gesmeerd, omdat ik al zo’n vermoeden had, dat ze wel eens honger kon hebben.

‘Pff, zoveel honger heb ik ook weer niet!’

‘Je zal tussen de middag ook nog wat willen eten. Ik heb je broodtrommel uit je fietstas gehaald, maar ik wist niet, wat je als beleg wilde.’

‘O, dat vind ik heel erg attent! Dank je!’

Tien minuten later zitten we al in mijn auto.

‘Sjieke auto heb je! Waarom ga je dan eigenlijk met de bus?’

‘Omdat ik daar moeilijk kan parkeren. Maar als de zaken zo doorgaan, moet ik me gaan omkijken naar een nieuwe locatie. Er komen al twee nieuwe werknemers bij, en daar heb ik eigenlijk al geen plaats meer voor. Maar als straks mijn gesprek met die potentiële klant goed gaat, dan zit zo’n verhuizing er misschien ook wel in.’

Ester is best onder de indruk. Amper een half uur later zijn we er al, en Ester zegt dan: ‘Wauw, dat gaat wel flink sneller met de auto! Dat had ik niet verwacht! Nu ben ik zelfs vroeger op mijn werk, dan verwacht!’

‘Graag gedaan! Prettige dag nog!’

‘O wacht! Ik zou je graag nog eens zien. Kunnen we eens wat afspreken?’

‘Een date?’

‘Als je dat zo wilt noemen, ja! Komende zaterdagmiddag?’

‘Lunch? Ja, lijkt me wel leuk. Hoef je dan niet te werken?’

‘Nee, deze week niet. Volgende week wel. Ik moet om de andere week op zaterdag werken. Stuur me een berichtje!’

‘Ik heb je telefoonnummer niet!’

‘O, en mijn telefoon is nu leeg. Die kan ik op het werk wel opladen.’

‘Wacht, ik weet wel een oplossing!’

Ik haal een visitekaartje uit mijn jaszak en geef die aan Ester.

‘Hier staat mijn telefoonnummer op het werk op en mijn mobiel. Dan kun je me altijd bereiken!’

‘O, handig! Dank je! En ook voor het ontbijt!’

Ze geeft me nog vlug een zoen op mijn wang en huppelt dan weg. Ik kijk haar na, en loop dan naar mijn kantoor. Daar heb ik al snel geen tijd meer om aan Ester te denken. Het is een drukke dag, en het gesprek met mijn nieuwe cliënt verloopt buitengewoon goed.

De opdracht, die ik van hem krijg is zelfs groter, dan ik had verwacht en is ook nog eens voor een langere periode. Ik bel dan de twee sollicitanten op, en vertel ze, dat ik ze graag wil aannemen. En tot mijn vreugde stemmen ze meteen in. Daar ben ik enorm blij mee, want het is moeilijk om goed werkvolk te vinden, en zeker in deze tijd. En ik kan ze nu goed gebruiken. Ik deel het nieuws dan ook mee aan mijn werknemers, die daar enthousiast op reageren. Ook zij vinden het fijn, dat de werkdruk wat minder wordt. Maar ze zijn ook net zo enthousiast, dat we een nieuwe, grote klant hebben binnengehaald. Want dat betekent meer zekerheid voor de toekomst.

En vanwege het goede nieuws besluit ik iedereen op het werk te trakteren op gebak. De bakker ligt iets verderop, langs het Kruidvat. Als ik daarheen loop, kan ik het niet nalaten om ook even de winkel in te lopen. Ik zie Ester achter de kassa staan, ze is bezig om klanten af te rekenen en heeft niet in de gaten, dat ik binnen ben gekomen. Ik heb nog wat spullen nodig, en besluit, dat ik die nu ook maar meteen kan gaan halen. Mijn scheerschuim en deodorant is bijna op, en ik pak mijn favoriete merk uit het rek. Terwijl ik mijn spullen pak, hoor ik plotseling Ester tegen haar collega praten.

‘Ik heb gisteren een hele leuke avond gehad. In de bus heb ik een hele leuke man ontmoet.’

‘Zo! Dus weer op vrijersvoeten?’

‘Dat valt wel mee, maar ik moet zeggen, dat het wel goed voelde. En hij is zo knap en leuk!’

Ik glimlach en voel me wel gestreeld.

‘Er is niet heel veel gebeurd, we hebben hoofdzakelijk film gekeken. En hij houdt ook nog van dezelfde films, als waar ik van houd! Het was heel gezellig, alleen ben ik bij hem op de bank in slaap gevallen!’

‘Meid! Dat meen je niet! En toen?’

‘Niets! Hij heeft me gewoon laten liggen en heel lief een deken over me heen gelegd. En vanmorgen maakte hij me wakker en had ook nog een ontbijt voor me klaarstaan, en zelfs mijn boterhammen voor de lunch gesmeerd!’

‘Echt? Nooit meer laten gaan! Waar vind je zo’n man! Want die wil ik ook wel één!’

Ester lacht. ‘Maak je maar geen zorgen! Die laat ik voorlopig ook niet gaan! Morgenmiddag gaan we lunchen, en misschien dat er dan wat meer gebeurt…’

Dan houdt het gesprek op, omdat een klant de aandacht van Ester vraagt. Ze loopt naar achter in de winkel en dat geeft me de kans om vlug af te rekenen. Maar voordat ik ga, krabbel ik snel nog wat op een notitieblokje, die ik altijd bij me heb, en scheur het papiertje eruit. Ik vouw het dubbel en zeg tegen de kassière: ‘Zou je dit even aan Ester willen geven?’

Ze kijkt me verbaasd aan. ‘U kent Ester?’

‘Een beetje. Geef haar dit maar, ze begrijpt het wel.’

Ze knikt, en ik loop de winkel uit. Dan loop ik snel bij de bakker binnen, waar een heel aantal klanten voor me staan. Dat geeft me de gelegenheid om te kijken hoe Ester op mijn berichtje reageert. Ik kan net zien, dat ze terugloopt naar de kassa, al kan ik niet zien of ze het briefje wel echt krijgt. Maar al snel zie ik haar schrikken en dan naar buiten lopen. Ze kijkt over straat, het is niet echt druk, maar toch ziet ze me niet. Ik moet stilletjes lachen, en glimlach als ze weer naar binnen loopt. Ik doe dan mijn bestelling aan de balie.

‘O, zou u me ook een plezier willen doen? Ik ben net alleraardigst geholpen in het Kruidvat. En die dames hebben het nu zo druk, die verdienen wel wat lekkers. Zou u ze wat appelflappen kunnen bezorgen? Voor ieder eentje, is wel lekker tijdens de pauze.’

‘Dat is aardig van u. Ze werken er met drie, en normaal is bezorgen extra, maar omdat het tegenover is, doe ik het gratis. Waarom doet u het niet zelf?’

‘Hmm, daar heb ik zo mijn redenen voor. Bovendien heb ik haast, het werk wacht op me!’

Ik reken dan af, en loop dan terug naar mijn kantoor.

Een half uur later zit ik met mijn personeel lekker aan het gebak, als plots mijn telefoon afgaat. Een berichtje van een onbekend nummer, maar ik heb wel een idee, wie dat is. En ik heb het meteen juist, het is Ester, die me bedankt voor de appelflappen.

Ik glimlach als ik het berichtje lees en Rolf, een van mijn werknemers, die ik als een van de eersten heb aangenomen, zegt: ‘Een leuk berichtje? Ik zie je weer eens glimlachen. Dat is al even geleden!’

Ik glimlach. ‘Dat klopt. Met een beetje geluk heb ik een leuke kerst. Is weer eens wat anders, dan de afgelopen jaren!’

Rolf weet dat ik al jaren alleen ben. ‘Als ik je glimlach zo zie, dan moet er wel een vrouw in het spel zijn!’

Ik lach. ‘Ik beken schuld! Ze is best leuk, maar het is nog echt heel pril. Er is in ieder geval al een klik, en dat vind ik een goed begin!’

‘Ik hoop het beste voor je. Ik dacht vanmorgen al, dat je er vrolijker uitzag! Het heeft zeker gescheeld met het binnenhalen van die nieuwe klant!’

Ik laat het daar maar bij, en zeg dan: ‘Kom, de pauze is nu wel lang genoeg geweest! Het werk moet vandaag nog wel af! Rolf, de klant wil vandaag nog zijn rapporten hebben. Als je het niet zelf op tijd klaar krijgt, laat René je maar helpen.’

‘Komt in orde!’

Ik ga weer snel verder met mijn werk, en de tijd vliegt voorbij. Als mijn werknemers al een hele tijd naar huis zijn, sluit ik mijn computer af en vervolgens ook het kantoor. Het is al donker. Ik kijk op mijn horloge, het is al bijna acht uur. Het is later, dan ik verwacht had en ik heb eigenlijk wel honger. Ik loop snel naar mijn auto en rijd naar huis toe. Nauwelijks ben ik thuis, of ik krijg telefoon. Het is weer Ester.

Ik neem glimlachend op. ‘Met Johan Wijstermans.’

‘Met Ester!’

‘Ah, Ester! Was je een beetje verrast vanmiddag?’

‘Verrast? Ik schrok me best wel! Wat heb je allemaal gehoord? Ik heb je helemaal niet in de winkel gezien?’

‘Ik stond bij de scheerspullen, en moest wat pakken uit het onderste rek, toen ik je over mij hoorde vertellen tegen je collega. Ik kon er niets aan doen. En toen werd je weggeroepen door een klant, en heb ik vlug afgerekend!’

‘Ik schaam me kapot!’

‘Ach wat! Je hoeft je niet te schamen, ik voelde me wel gevleid!’

‘Ik moest van mijn collega zeggen, dat ze je een knappe vent vindt. En als ik je niet wil, dat ik je haar nummer moet geven!’

Ik lach. ‘Leuk aanbod, maar ze is niet mijn type.’

‘En ik ben dat wel?’

‘Ik houd van brunettes met lang haar, dus dat klopt alvast. En een dosis humor vind ik ook wel belangrijk. En er zijn wel meer dingen, die ik van je leuk vind. Maar dat ga ik hier niet over de telefoon vertellen.’

Ze lacht. ‘Ik zag je auto staan, toen ik naar de bus liep. Heb je nog lang doorgewerkt?’

‘Ja, ik ben net thuis.’

‘Heb je al gegeten?’

‘Nee, ik ga me nu wat klaarmaken!’

‘Niet doen! Waarom kom je niet bij mij eten? Ik heb net alles op staan. En ik heb genoeg voor twee. Ik had eerlijk gezegd al gehoopt, dat je zou durven om bij me te komen eten…’

‘Op één voorwaarde, Ester.’

‘En dat is?’

‘Dan bepaal ik morgen, waar we gaan lunchen. Ik hoop, dat je gepaste kleding hebt…’

Wantrouwend vraagt ze me: ‘Wat bedoel je met gepaste kleding?’

‘Ik wilde gaan eten bij de Lanschote.’

‘Man, dat is duur en exclusief!’

‘Dat klopt, en daarom wil ik ook, dat je gepaste kleding draagt!’

‘Voor zo’n restaurant heb ik niets!’

‘Dat valt te regelen.’

‘Ik heb niet het geld om me daarvoor kleren te kopen! En je gaat me ook geen kleding kopen!’

Ik lach. ‘Dat was ik ook niet van plan, maar een paar straten verderop in de stad kun je wel passende kleding huren. Zeg maar dat je gestuurd bent door Wijstermans, en dat ze het op de rekening moeten zetten. Dat kost echt niet zo heel veel.’

‘Je bent echt gestoord! Weet je dat?’

‘Dan ben ik maar gestoord. En ik waarschuw je maar alvast, er bestaat een kans in, dat we mijn ouders daar tegen het lijf lopen.’

‘O, dus ik moet een showtje voor je opvoeren?’

‘Nee, zo bedoel ik het niet. Maar het zou fijn zijn, als ze met de kerst wat minder zouden zeuren.’

‘Ja, dat probleem ken ik wel. Zou je niet eens een leuke vriend zoeken? Dat gezeur?’

‘Ja, nu begrijp je het! Ik bedoel er echt niets mee, Ester.’

‘Oké, maar dan heb ik wel een tegen voorwaarde. Zondag kom je weer bij me eten. Dan komt mijn zus ook.’

Ik lach. ‘Laat me raden, om dezelfde reden?’

Ester lacht. ‘Juist! Dus dan helpen we elkaar! En als mijn zus het weet, dan weten het mijn ouders ook! Mijn zus kan nooit haar mond houden!’

‘Deal! Ik zal de perfecte schoonbroer spelen!’

‘En ik de perfecte schoondochter!’

‘Nou, dan is dat geregeld! Maar ik begin nu wel honger te krijgen. Waar moet ik zijn?’

Lachend geeft ze me haar adres, en een paar minuten later sta ik al aan haar deur. Ze laat me binnen en laat me dan haar kleine appartement zien. Heel groot is het niet, eigenlijk niet veel meer dan een kamer met keuken, badkamer en een slaapkamer. Groot genoeg voor haar alleen, en zelfs voor een partner, maar dan houdt het wel zo’n beetje op. Haar inrichting is simpel, maar smaakvol.

Ik kan dan meteen aan tafel, en ik glimlach als ik zie, dat ze stamppot heeft klaargemaakt.

‘Hmm, dat eet ik graag! Lekker!’

Ze glimlacht blij, en schept me een portie op. Ze legt er nog wat stukken spek bij en dan kan ik genieten van deze lekkernij. Het is een van mijn lievelingsgerechten. En dat eet ik dan ook met smaak op. En Ester heeft dit prima klaargemaakt. Ze heeft de juiste hoeveelheid specerijen en ingrediënten gebruikt om het lekker pittig en smaakvol te maken. En ik geef haar dan ook de complimenten over het lekkere eten.

Ester glimlacht. ‘Ik ben blij, dat het je goed heeft gesmaakt. Zie het als een bedankje voor het ontbijt en de lunch van vandaag!’

‘Ach, het was geen moeite.’

‘En ik vond het echt lief en galant van je, dat je me op je bank hebt laten slapen. Je had gemakkelijk er misbruik van kunnen maken.’

‘Zo ben ik niet, Ester. Maar ik moet toegeven, dat ik even in verleiding kwam. Maar dat kon ik je niet aandoen. Dat gaat ook tegen mijn principes in. Seks, graag! Maar niet tegen iemands zien in!’

‘Zo denk ik er ook over.’

Maar voordat ik erover verder kan praten, gaat mijn telefoon over. Ik neem op, want ik zie, dat het mijn zus is.

‘Ja, met Johan.’

‘Hoi, met Mieke! Zeg Johan, voor deze kerst zijn er wat veranderingen van plannen. Jef heeft als bonus een reis naar Curaçao gekregen, en dat willen we tussen kerst en nieuwjaar gaan doen. Dus dan zijn we er niet met kerst! Ik hoop niet, dat je het erg vindt?’

‘O nee, zoiets zou ik ook niet aan me voorbij laten gaan! Veel plezier daar!’

‘Dank je, dat komt wel goed. Weet je zeker, dat je het niet erg vindt?’

‘Nee, echt niet! Ik kan best wel een jaar gebruiken, zonder dat ik moet aanhoren, dat ik een nieuwe vriendin moet zoeken!’

Ik hoor mijn zus lachen. ‘Maar dat is toch ook zo! Maar dat moet je ook helemaal zelf weten! En ik dram er af en toe wel wat te veel over door. Ik zal proberen om het te minderen!’

‘Het is al goed, Mieke. Veel plezier in Curaçao!’

Ik hang dan op en zeg: ‘Dat was mijn zus! Die is dus met kerst niet thuis. En normaal ga ik tweede kerstdag bij haar eten. Heb je al plannen voor tweede kerstdag?’

Ester lacht. ‘Op dit moment nog niet. Hoezo, heb je al andere plannen?’

‘Hou je van rust en sneeuw?’

‘Rust en sneeuw? Wil je gaan skiën of zo?’

‘Ik weet niet, of je een paar dagen vrij kunt pakken, anders zou ik je meenemen naar mijn blokhut.’

‘Je hebt een blokhut?’

‘Ja, in Zweden. Heb ik geërfd van mijn peetoom. Die is drie jaar geleden gestorven. Ik had niet verwacht, dat ik die zou krijgen, maar ik kreeg hem toch. Ik waarschuw wel, er is absoluut geen luxe, zelfs geen stroom. Wel een kachel en een olielamp. Skiën kun je daar niet, maar wel langlaufen. En je kunt er prima wandelen. Dus je hebt dan wel warme kleding nodig.’

Ester kijkt me verbaasd aan. ‘Je meent het echt!’

‘Ja, dat meen ik echt. En o ja, voordat ik het vergeet, er is maar één bed.’

‘En wat wil je daarmee zeggen?’

‘Niets! Ik denk niet, dat er veel zal gebeuren, daarvoor zal het wel te koud zijn. Dat wordt met dubbele pyjama’s aan slapen!’

‘Hmm, dat heeft wel iets van avontuur en romantiek. Maar ik moet er nog wel even goed over nadenken. Samen met jou in één bed slapen?’

‘Tot nu toe heb je ook al tegen me aan geslapen op de bank, en zelfs met minder kleren aan tegen me aangelegen, toen we samen film keken!’

Ze lacht. ‘Oké, je hebt een punt. Ik heb er wel zin in, maar ik moet wel even navragen of mijn ouders geen plannen hebben. Het is in ieder geval beter dan kerst alleen te vieren!’

‘Dat bedoel ik. En ik weet dat het misschien vreemd is om je al meteen mee te nemen, maar ik hoop je echt beter te leren kennen. Ik vind je namelijk erg leuk!’

Ze draait zich wat verlegen weg. ‘Dat vind ik lief van je. Maar ik moet ook zeggen, dat ik je leuk vind. Je bent knap, attent en zorgzaam. Ik zou niet weten wat ik me nog meer kan wensen in een man!’

We lachen dan allebei wat ongemakkelijk. Maar dan sta ik op en loop naar haar toe. Het is voor ons allebei nogal een stap, maar ze weert me niet af, als ik haar probeer te kussen. En dan raken onze lippen elkaar. Dat voelt zo goed, zeker als ze me terug kust. Ze wil dit net zo graag als ik. Als we ons na een hele lange kus loslaten, kijken we elkaar wat verlegen aan. Dan glimlacht ze. ‘Je kust net zo goed, als je met je handen overweg kunt. En dat is helemaal niet slecht!’

Ik lach. Ik weet heel goed, wat ze bedoelt. ‘Dat ligt ook aan de wederpartij. Als die meewerkt, dan is het gewoon veel fijner!’

Ze moet erom lachen. Maar dan zegt ze: ‘Als je nou maar niet verwacht, dat ik nu meteen het bed met je induik, want zo ben ik niet!’

‘Nee, dat was me al duidelijk gisteren. Je wil je niet meteen helemaal geven.’

Ze knikt. ‘Niet dat je me het gemakkelijk maakt. Je bent zo lekker en je kust zo goed… Maar ik heb mezelf een belofte gemaakt, dat ik me pas helemaal geef, als ik voel, dat het goed zit. Niet na de eerste kus of date.’

‘Hey, je hoeft je niet te verantwoorden tegenover mij! Ik begrijp het wel, en ik wacht zo lang als jij dat wilt. Hoewel ik graag meer wil, zie ik namelijk wel iets, wat de moeite waard is om op te wachten.’

Ze lacht. ‘Je weet wel, hoe je een meisje moet inpalmen!’

‘Is dat zo? Ik ben anders al jaren uit oefening geraakt.’

‘Daar is niets van te merken.’

Daar moeten we allebei om lachen. Dan zegt ze: ‘Kijken we het volgende deel van Twilight hier? Ik heb dan wel geen Dolby Surround, zoals jij, maar wel Netflix!’

Ik knik glimlachend. Ik zou niets liever willen, en ik voel hoe ik verliefd op Ester begin te worden. Ik zou alles doen om maar bij haar te zijn.

We zitten al snel op de bank, waar Ester al snel zich tegen me aan nestelt en ook nog een dekentje over zich heen trekt. Maar ze weet heel goed, wat ze wil, want ze pakt ook al snel mijn arm, en legt die weer over haar middel. En die trekt ze dan wat omhoog, waardoor mijn hand haar borsten raakt. Ik lach. ‘Je bent wel een klein duiveltje, weet je dat?’

Ze grijnst. ‘Je weet nog niet eens half hoe erg!’

Maar ik trek mijn hand niet terug. Ze heeft ze zelf op haar borst gelegd, en ik ben zeker niet van plan mijn hand daar nu weg te halen. Ze zet dan de film aan, en samen kijken we toe. Tijdens de film streel ik zacht haar borst, en ik voel haar tepel weer verstijven. Ze slaakt een tevreden zuchtje, maar kijkt gewoon verder. Na een tijdje voel ik opeens een hand over mijn kruis wrijven, waarop mijn pik wel wat reageert. Ik glimlach. Het is een fijn gevoel, en ik laat haar maar. Meer doet ze ook niet, ze streelt enkel mijn kruis, maar mijn pik begint nu wel wat te knellen. Met mijn andere hand leg ik mijn pik wat in een comfortabelere positie, waarop Ester even moet lachen.

‘Maak ik het je een beetje moeilijk?’

Lachend zeg ik: ‘Een beetje wel. Maar weet wel, dat je dit wel een keer terug krijgt!’

‘Dat wil ik wel eens meemaken!’

Ik lach. Als ze het zo wil spelen, dan kan ze het krijgen. Ik buig me dan naar haar over en kus haar weer. Nu een lange tongzoen, die ze me maar wat graag beantwoordt. Ik draai me wat en trek haar meer op me. Dat staat ze me toe en helpt me zelf een beetje. Ze drukt haar lichaam tegen me aan en kust me vurig. Daar heb ik op gewacht, en ik laat mijn handen dan steeds dieper over haar lichaam glijden. Ze weert me niet af, als ik haar heupen raak, en ze doet ook niets, als ik mijn handen richting haar dijen laat glijden. Ze stopt wel even met kussen, maar zegt niets. Maar verder dan dat ga ik ook niet. Ik raak haar kruis niet, maar streel enkel haar kruis. Haar ademhaling versnelt, en ik weet, dat ik op de goede weg ben. En dan trek ik mijn handen terug.

Ze kijkt me verbaasd aan en moet dan lachen. ‘Jij bent anders ook een klein duiveltje! Je hebt me net een natte slip bezorgd!’

‘Tja, ik zei je toch al, dat je dit terugkrijgt?’

Ze lacht. ‘Dit gaat nog heel erg leuk worden!’

Ik lach. ‘Dat denk ik ook. En zoals ik al zei, ik ga niet verder dan de grenzen, die je me zelf stelt!’

‘Ja, maar je zoekt ze wel op!’

‘Natuurlijk! Maar jij doet ook niet anders!’

‘Dat is ook weer waar!’

Ze beweegt haar gezicht weer naar me toe en kust me weer. Dan zegt ze: ‘En je kunt ook nog zo goed kussen! Ik ben bijna weerloos tegen je!’

Ik lach. ‘Dat zou ik niet zeggen! Je weet verdomd goed, wat je doet!’

‘Mag ik? Het is mijn enige defensie als vrouw!’

‘Defensie? Je gaat er vol mee in de aanval!’

‘Geen betere defensie dan vol in de aanval gaan…’

‘Dat is ook weer waar. Maar als we zo doorgaan, weten we allebei waar dit gaat eindigen. En ik geloof niet, dat je daar al klaar voor bent.’

Ze knikt. ‘Daar heb je gelijk in. Maar je maakt het me verdomd wel lastig!’

‘Des te beter zal het zijn, als je er wel klaar voor bent!’

Ze glimlacht en geeft me nog een korte zoen. Dan gaan we weer recht zitten en kijken de film af. Na de film zeg ik: ‘Ik moest maar weer op huis aan gaan. Anders val ik hier straks op de bank in slaap…’

Ester lacht. ‘En deze bank ligt ook weer niet zo lekker, dan de jouwe.’

‘Jij kan het weten, je hebt erop geslapen!’

Ik sta dan op en ze loopt met me mee. Voordat ik de deur uit ga, geeft ze me nog een lange zoen.

‘Morgenmiddag om één uur bij de Lanschote?’

‘Denk je aan de kleding? Ik wil wel sjiek eten.’

‘Ik heb opgezocht waar die winkel is. Gaat wel goed komen!’

Ik loop dan naar buiten heen. Ze moest eens weten, wat haar te wachten staat. Er is een reden, dat ik voor de Lanschote gekozen heb. Mijn ouders zijn namelijk eigenaar van dit restaurant. Ze staan zelf niet in de keuken, maar helpen er wel erg vaak. Ze hebben een prima keukenstaf bij elkaar verzameld, wat ook de reden is, dat het restaurant in de wijde omgeving hoog aangeschreven staat. Mijn ouders hopen al jaren op een Michelin-ster, maar die eer is hun nog niet gegund. Wie weet, komen ze dit jaar ervoor in aanmerking. Aan hun inspanningen zal het niet liggen, ze geven er alles voor.

Alleen met eerste kerstdag, dan nemen ze tijd voor hun familie. Tweede kerstdag zijn ze weer paraat in het restaurant als gastheer en gastvrouw. Zo doen ze het al sinds jaren, en dat werkt prima zo.

Ik bel mijn vader op. ‘Hoi Pa! Hoe gaat die?’

‘Hmm, die verdomde coronaregels ook! Ik hoop, dat de kerstdagen veel goedmaken. Aan de reserveringen ligt het niet, maar nu is het wat mager.’

Ik glimlach. ‘Dus je hebt het nu niet zo druk?’

‘Niet zo druk als ik zou willen. Hoezo?’

‘Dus ik kan morgenmiddag om een uur nog wel reserveren voor twee personen?’

‘Ja, dat kan. Geen enkel probleem. Werk gerelateerd?’

‘Ja. Al moet ik zeggen, dat het een mooie dame is. Ik zou er niets tegen hebben, om met haar in bed te belanden. Maar ja, het is werk, dus ik zal me wat in moeten houden.’

‘Hmm, soms moet je de regels wat draaien, anders kom je nooit aan een vrouw. En op zaterdag werken?’

‘Pa, ik moet de toko wel draaiende houden. En als dat betekent, dat ik af en toe op een zaterdag moet werken, dan is dat maar zo. Maar ik kan niet klagen, de zaken gaan goed en ik heb gisteren een grote klant binnengehaald. En ook nog twee nieuwe werknemers aangetrokken.’

‘Zo, dan gaat het wel heel goed! Past dat nog allemaal wel op dat kleine kantoortje?’

‘Maar net, maar ik zal me wel moeten gaan omzien naar een wat grotere ruimte. Zo kan ik niet blijven doorgaan.’

‘Ik zal Roger eens bellen, die weet vaak wel geschikte panden te vinden. Hij zal je er wel aan helpen voor een vriendenprijsje.’

‘Dank je, pa! Dat zou ik wel op prijs stellen. Het gaat wel goed met mijn bedrijf, maar ook weer niet zo goed, dat ik me in alle luxe kan baden!’

‘Ik zal hem bellen, en dan neemt hij wel contact met je op. En morgenmiddag om een uur, staat genoteerd!’

‘Had je trouwens ook gehoord, dat Mieke er met kerst niet is?’

‘Ja, ze heeft ons ook al gebeld. Ik geef haar groot gelijk! Beter met kerst in de zon zitten, dan hier in de regen. Want er zit dit jaar weer geen witte kerst in. En ik vraag me af, of we dit jaar ook wel echt kerst kunnen vieren, Kirsten is hoogzwanger, en zij neemt normaal de rol van gastvrouw over, als wij kerst vieren. We overwegen om ons kerstdiner een paar dagen te vervroegen. Of misschien wel na nieuwjaar pas te vieren.’

‘Waarom niet na nieuwjaar, pa? Voor kerst heb je het altijd toch al zo druk. Je moet meehelpen in de keuken, omdat ze het anders niet op tijd afkrijgen. Wil je dan je koks ook nog voor ons een diner laten klaarmaken? Dat kun je beter na nieuwjaar doen, als de rust weer is teruggekeerd.’

‘Ik denk, dat je gelijk hebt. Ik zal er met je moeder over praten. Wat ga jij doen met kerst?’

‘Ik ben erover aan het denken om naar de blokhut in Zweden te gaan. Het is afgelopen jaar zo druk geweest, dat ik even moet afschakelen. En daar kan ik even helemaal tot rust komen. Geen stroom, geen bereik, even helemaal niets.’

‘Dan moet je dat zeker doen. Je hoort nog van me!’

Ik hang weer op en glimlach.

Intussen heeft Ester de telefoon ook opgepakt en belt met haar allerbeste vriendin.

‘Hoi Ester!’

‘Hoi Jessie! Jessie, ik heb een probleem en ik heb dringend je advies nodig!’

‘Waar brandt het en welk advies heb je nodig?’

‘Ik ga morgenmiddag dineren in de Lanschote en ik heb daarvoor helemaal geen kleding!’

‘In de Lanschote? Toe maar! En met wie?’

‘Met een man, die ik in de bus heb leren kennen. En ik vind hem heel erg leuk en ik wil dit dan ook niet verpesten! Zeker als hij me meeneemt naar de Lanschote!’

‘Zo, als je nu al zo in paniek klinkt, dan moet het wel een bijzonder iemand zijn!’

‘God, ik denk, dat ik al verliefd ben! En ik heb hem pas twee dagen geleden ontmoet!’

‘En dit is jullie eerste date? Want bij de Lanschote kom je normaal niet zo gemakkelijk binnen! Dus voor een eerste date wel wat overkill!’

‘We hebben al twee avonden met elkaar doorgebracht. Ik had mijn band kapot en hij bood me aan om die bij hem thuis te maken. Het regende hard en hij woonde vlakbij. Hij was echt heel netjes en bood me zelfs aan om te douchen, want ik was nat tot op de huid! Ik mocht gebruik maken van zijn droger, al was mijn wollen trui ook zeiknat. We hebben toen een eenvoudige maaltijd samen gegeten en daarna een film gekeken, tot mijn kleren droog waren. Nou ja, toen was er bij mij al wel een vonkje overgeslagen.’

‘Hoe heet hij?’

‘Johan. Johan Wijstermans.’

‘En hij is zeker ook nog heel erg knap?’

‘Ja, nogal! En ik wil dit echt niet verprutsen, dus ik heb echt je hulp nodig!’

‘Geen zorgen, ik zal er voor je zijn. Wat ben je van plan?’

‘Eerst moet ik wat doen aan mijn haren, daar kan ik echt niet mee aankomen.’

‘Dat is zo gefikst. En wat nog meer?’

Johan bood me aan om bij dat kledingverhuurbedrijf kleding op zijn rekening te huren. Maar dat wil ik eigenlijk niet. Ik wil iets hebben voor mezelf, wat ik later nog eens kan dragen.’

‘Hmm, dat kon wel eens duur worden, Ester. Heb je daar nog wat budget voor?’

‘Ja, ik heb nog wel wat op mijn spaarrekening staan. Het kan wel. En dit is echt een noodgeval!’

Haar vriendin lacht. ‘Ik kom er zo aan, dan gaan we meteen je haren eens aanpakken. En dan vertel je me alles over die Johan!’

Ester wacht dan in spanning de komst van haar vriendin af. Eenmaal binnen gaan ze meteen aan de slag. En Ester vertelt haar vriendin Jessica alles over haar nieuwe liefde. Jessica moet haar vriendin regelmatig tot kalmte roepen, omdat ze anders haar haren niet goed in model kan brengen. Ze moet wel glimlachen, het komt niet zo vaak voor, dat Ester zo in alle staten is om een man. Maar als ze het verhaal hoort, hoe ze elkaar hebben leren kennen, begrijpt ze heel goed, waarom Ester er zoveel voor wil doen.

‘Dus hij heeft zijn eigen bedrijf, woont in een mooi huis en heeft een mooie wagen? En dan is hij ook nog knap en beleefd? Wauw, zo’n man kom je maar zelden tegen! Dus hij heeft helemaal niet aan je gezeten?’

‘Dat heb ik niet gezegd. Ik heb hem min of meer mijn borsten getoond en hem gezegd, dat hij ze mocht aanraken. En we hebben ook wel gekust…’

‘Dat had je me nog niet verteld! Maar je liet hem aan je borsten komen?’

‘Ach, het was meer als een geintje bedoeld, omdat ik in die badjas nogal inkijk had. Ik had nooit verwacht, dat hij het werkelijk zou doen. Maar hij deed het wel, maar wel heel erg fijn en lief. Zelfs met de nodige respect en toen ik hem zei, dat hij moest stoppen, deed hij dat ook.’

‘Meid, zo’n man moet je echt zien te strikken! Die vind je echt geen tweede meer! Waarom heb ik dat geluk nou nooit?’

Ester glimlacht. Jessica zegt dan: ‘Maar ik gun het jou wel van harte. Je bent al zo lang vrijgezel!’

‘Johan ook. Hij heeft wel een tijdje samengewoond, maar is al enkele jaren vrijgezel. Al had hij dan wel een föhn op zijn badkamer liggen, maar die lag hoog opgeborgen in de kast, waar ook zijn badhanddoeken in lagen. En ik zag helemaal geen vrouwendingen op zijn kamer en ook niet in zijn slaapkamer.’

‘Dus je bent ook in zijn slaapkamer geweest?’

‘Ja, toen ik een sweater van hem mocht lenen, toen de rest van mijn kleding al droog was, maar mijn trui nog niet. Hij leek geen geheimen voor me te hebben. Dus ik geloof ook wel, dat hij de waarheid sprak.’

‘Heeft hij ook een reden gegeven, dat hij zo lang vrijgezel is gebleven? Want als ik dat zo hoor, moet zo’n man toch snel bezet zijn!’

‘Hij heeft veel tijd gestoken in zijn bedrijf. Dat begint nu te groeien, en daardoor krijgt hij nu wat meer vrije tijd. Daar heeft hij me uitgebreid over verteld.’

‘En nu dus eten bij de Lanschote? Dan moet hij wel goed in de slappe was zitten! Daar eten is niet goedkoop!’

‘Alsof ik dat niet weet! Maar er is nog meer…’

‘O? Wat heb je me nog niet verteld?’

‘Hij vroeg me, of ik zin had met hem mee te gaan naar zijn blokhut in Zweden. Daar twijfel ik nog wel wat over. Dat zou al over twee weken met kerst zijn. Is dat niet wat snel?’

‘Misschien, maar dan ziet hij jou overduidelijk wel zitten, Ester! Dat lijkt me wel duidelijk. En is het een grote blokhut?’

‘Nee, hij zei me, dat er niet eens stroom was, en dat er maar één bed was. Maar het zou zo koud zijn, dat we met dubbele pyjama’s aan moesten gaan slapen. Nou twijfel ik daar wel aan, maar het zou wel een hele goede manier zijn om hem goed te leren kennen. Maar aan de andere kant, daar helemaal alleen zitten met een man, die ik nauwelijks ken?’

‘Wat zegt je hart, Ester?’

‘Dat ik het moet doen. Ik wil dit echt niet verknoeien! Ik heb me nog nooit zo gevoeld! Ik moet de hele dag aan hem denken! En vandaag heeft hij ook nog eens wat liefs gedaan op mijn werk.’

‘Op je werk?’

‘Hij was toevallig in de winkel en ik had hem niet gezien. En ik had het toevallig over hem, ik vertelde Denise erover. Eerst schaamde ik me rot, toen ik erachter kwam, dat hij alles gehoord had, maar toen stuurde hij ons allemaal wat appelflappen, die hij door de overbuurman liet brengen. Dat was zo’n lief gebaar! En hij liet me ook een briefje achter.’

‘O, wel spannend! Wat stond erop?’

‘Ik hoop op meer…’

‘Wat bedoelde hij daar nou mee?’

‘Nou, ik zei tegen Denise, dat ik misschien nog wel meer zou willen doen, als ik hem weer zou ontmoeten.’

Jessica lacht. ‘Dus daar had hij je al meteen te pakken? Maar wel lief, dat hij jullie gebak stuurde.’

Ester zucht eens diep. 'En straks was hij nog eens hier. We hebben weer samen een film gekeken, en toen hebben we ook gekust. Hij was echt heel lief en ging ook niet onnodig verder, dan ik zelf wilde. En nu ben ik echt verliefd geworden!’

‘Rustig maar! Als hij je morgen ziet, dan zal hij niet weten, wat hij ziet! En hij zal je nooit meer laten gaan!’

Ester knikt hoopvol. Haar emoties razen door haar lichaam. Twijfels, hoop, vreugde en angst doen haar hele lijf trillen. Maar boven alles heerst het verlangen om hem weer te zien. En ze hoopt dan maar, dat Jessica gelijk heeft, en ze zo mooi zal zijn, dat Johan haar nooit meer zal laten gaan. En daar zou ze best bereid voor zijn om al dingen te doen, die ze anders nooit zou doen in de korte tijd, dat ze elkaar kennen.