Ester heeft amper wat kunnen slapen die nacht, maar voelt zich verrassend wakker als haar wekker gaat. Stipt om half negen staat haar vriendin Jessica voor de deur, die haar komt ophalen.

Ze begroeten elkaar hartelijk en Jessica zegt dan: ‘Meid, ik heb vannacht een prachtige ingeving gekregen. Je weet toch, mijn nichtje Tina studeert toch mode? Ik heb haar vanmorgen gebeld, en haar de situatie uitgelegd. En ze is bereid je een jurk te maken, die op je lijf geschreven is.’

‘Maar ik moet vanmiddag al die jurk hebben!’

‘Je moest eens weten, hoe snel ze zulke dingen kan maken! Het is bijna ongelofelijk! En anders heeft ze heus nog wel iets hangen, waarmee je ook absoluut de blits maakt!’

‘En wat gaat me dat kosten?’

‘Het materiaal en ze heeft nog eens wat mensen nodig, die voor haar afstudeerproject als mannequin met haar kleding willen lopen. En ik denk, dat je daarvoor wel geschikt voor bent. Dus het kost je eigenlijk alleen maar materiaal en wat tijd. Daar kun je toch niet over klagen, of wel?’

Ester knikt. ‘En denk je echt, dat ze op tijd klaar zal zijn?’

‘Absoluut! En ze woont niet heel erg ver van de Lanschote af, dus je hoeft ook niet eerst naar huis te gaan. Ik breng je wel.’

‘O, maar dan moet ik Johan wel even een berichtje sturen, dat hij me niet hoeft te komen ophalen!’

Even later komen ze aan bij het nichtje van Jessica. In de garage heeft ze een naaiatelier gemaakt, waar ze meteen aan de slag gaan. Tina vraagt Ester naar haar voorkeuren van kleuren en model, en laat dan in haar computer een model zien. Ester is meteen verkocht. Tina glimlacht. ‘Laat ik nou dat model hier al hebben liggen? Ik hoef het alleen maar op maat te maken.’

‘Echt? In die kleuren?’

‘Ja, glitter bosgroen met zwart. Zal je echt heel erg goed staan. Die man zal echt niet weten, wat hem overkomt!’

Ze pakt dan de jurk en laat die aan Ester zien.

‘Oeh, die is wel heel erg mooi!’

‘Je kan hem passen, maar wel voorzichtig! Die zit maar met rijgdraad aan elkaar vast. Anders kan ik die niet meer goed op maat maken!’

Ester trekt de jurk dan voorzichtig aan en Tina neemt de maten op.

‘Ja, dat moet ik wel op tijd afkrijgen. Maar dat ondergoed, wat je nu aanhebt, dat kan eigenlijk niet onder deze jurk! Daar moet op zijn minst sexy ondergoed onder!’

‘Hoeveel tijd heb je nodig om die jurk klaar te maken?’

‘Geef me anderhalf uur, dan ben ik wel klaar. Dan moeten we die nog een keer passen om te kijken of ik nog iets moet aanpassen.’

‘Hmm, in anderhalf uur moeten we wel wat lingerie kunnen vinden, lijkt me. Ga jij maar aan de slag en dan gaan wij lingerie scoren!’

Zogezegd, zo gedaan. De meiden haasten zich naar de stad, waar ze de lingeriezaak in stormen, die nog maar net open is. Ze komen bijna buiten adem binnen, en de verkoopster lacht.

‘Is er een noodgeval?’

‘Ja, een date over drie uur, en sexy lingerie in het zwart missen we nog!’

‘Over drie uur al? Zo, dat is lekker op tijd! Maar geen nood, we zullen heus wel iets hebben, dat jullie past. Wie is het slachtoffer?’

Ester steekt hijgend haar hand op. De verkoopster lacht en neemt de dames dan mee. Ze heeft duidelijk oog voor de juiste maten, en in minder dan geen tijd is Ester al voorzien van enkele setjes, die ze dan meteen past. Met het kritische oog van Jessica maken ze dan een keuze. Alleen kan Ester niet echt kiezen tussen twee setjes. Jessica zegt daarop: ‘Waarom kiezen? Als het goed loopt, zal je dat andere setje ook nog wel nodig hebben!’

Ester moet nu ook lachen. ‘Laten we dat maar hopen! Doe ze dan maar allebei!’

Ze haasten zich dan terug naar Tina, die al bijna klaar is, als ze terugkomen.

‘Wauw, je werkt echt heel erg snel!’

‘Goede timing! Voordat ik dit aan elkaar naai, moet je nog een keer passen. Want nu kan ik nog kleine aanpassingen doen!’

Ze ziet dan het tasje van de lingeriewinkel en zegt: ‘En trek ook meteen die lingerie aan, dan zie je ook, wat het uiteindelijke resultaat is.’

Enkele minuten later staat Ester al op een kruk met haar nieuwe jurk aan. Ze ziet er echt adembenemend uit, en ze heeft nog nooit een jurk aangehad, die haar zo lekker zit! Maar Tina bekijkt haar creatie kritisch en zet nog een paar spelden op plaatsen waar ze nog wat moet aanpassen. Ester ziet de tijd nu wel krap worden, er is nog een uur over voordat ze bij het restaurant moet verschijnen. De zenuwen razen door haar lichaam, en Jessica doet haar best om haar te kalmeren. Opeens krijgt ze weer een goed idee en pakt meteen haar telefoon.

Ze belt haar broer op, die als taxichauffeur rijdt, maar zelf ook een hele mooie wagen rijdt.

‘Jeroen? Ben je aan het werk?’

‘Hallo Jessie! Goedemorgen, hoe gaat het met je!’

‘Jeroen! Dit is een noodgeval! Nou ja, noodgeval, het is wel dringend! Ben je aan het werk?’

‘Nee, ik heb een vrije dag?’

‘Zou je voor mij een gunst kunnen verlenen? Eigenlijk is het voor mijn vriendin Ester. Ze heeft een date in de Lanschote en ze heeft nu een prachtige jurk aan. Hoe cool zou het dan zijn, als ze bij haar date verschijnt en uit een mooie wagen stapt, gebracht door een chauffeur?’

‘En wat krijg ik daarvoor terug? En wanneer is dat?’

‘Over een uur?’

‘O, dan al? Dat gaat je een date met Dave kosten.’

‘Nee, hé! Niet met Dave! Hij is zo’n eikel! Mag het niet met iemand anders?’

‘Luke dan?’

‘Luke gaat wel. Wel een beetje een grote bek, maar hij is wel in orde. Goed! En waar moet ik dan met hem naar toe?’

‘Naar een wedstrijd van Ajax en je moet ook doen, alsof je het leuk vindt.’

‘Wat ik niet allemaal over heb voor een vriendin. Goed, ik ga akkoord. Maar dan sta je over drie kwartier hier, en in pak!’

‘Komt in orde!’

Jessica hoort haar broer grinniken.

‘Zo, dat is ook weer geregeld! Je wordt passend naar de Lanschote gebracht. Want met zo’n jurk kan je toch moeilijk aankomen met zo’n klein koekblik, als ik heb! Dus ik heb net mijn broer opgetrommeld, die je komt halen met zijn wagen. Je weet wel, hij heeft die übercoole Mercedes!’

‘En wat moet je daarvoor doen?’

‘Een date met een van zijn vrienden. Met Luke. Dat vind ik niet eens zo erg, ik vind hem wel schattig! Maar dat vertel ik mijn broer natuurlijk niet! Ik moet er alleen voor naar een voetbalwedstrijd en doen alsof ik het leuk vind. Nou ja, er zijn ergere dingen. En wie weet eindigt die avond ook nog wel leuk!’

Jessica beweegt met haar wenkbrauwen. ‘Je bent af en toe ook echt een slet!’

Jessica haalt haar schouders op. ‘Ik leef ten minste niet als een non…’

De tijd kruipt voorbij en nadert steeds meer richting één uur. En er is nog geen teken van Jessica’s broer. Niet dat Ester al klaar is, Jessica is druk bezig met haar haren en make-up. Net als ze de laatste hand legt aan de make-up, stopt er een auto voor de deur van Tina.

‘Ha, daar is hij eindelijk! Net op tijd!’

‘Bijna te laat, zal je bedoelen!’

‘Een dame komt altijd fashionable te laat. Niet te veel maar net te laat. En je ziet er echt bloedje mooi uit! Ik weet zeker, dat mensen naar je om gaan kijken! En Johan zeker!’

Jessica gaat Ester dan voor en zegt tegen haar broer: ‘Je bent wel laat!’

‘Als je me meteen gezegd had, dat ik bij Tina moest zijn, dan was ik ook op tijd geweest! Maar het is niet ver naar de Lanschote, dus ze zal niet veel te laat zijn.’

Dan komt Ester naar buiten, en Jeroen fluit eens. ‘Wauw, als ze dit speciaal voor een man doet, dan is ze dressed to kill!’

Jessica grijnst. ‘Op die reactie hoopte ik al. Dan heeft ze het nu zelf in haar hand!’

Intussen wacht ik vol ongeduld op mijn afspraak met Ester. Ze is er nog niet, en ik begin te twijfelen, of ze nog wel komt. Het restaurant zit niet vol, maar toch zitten er nog genoeg mensen. Ik kijk door de ruiten, en besef me, dat Ester eigenlijk geen auto heeft. Waarom zou ze me dan een berichtje sturen, dat ik haar niet hoef af te halen? Zou ze daarom te laat zijn? Ik kijk naar buiten en zie dan een dure Mercedes het terrein oprijden. Ik zie een chauffeur in pak zitten en denk: Iemand met chauffeur! Geld genoeg!

Ik zie de wagen voor de deur stoppen en de chauffeur opent dan de deur. Er stapt een dame uit, een mooie dame. En dan kijk ik geschokt. Dat is Ester! Lieve God! Ze ziet er echt prachtig uit! Nee, prachtig is niet het goede woord, ze is adembenemend!

Enkele andere gasten hebben haar ook al opgemerkt en er wordt over gemompeld. Ze loopt het restaurant binnen en meldt zich bij mijn vader, die zich als gastheer haar al staat op te wachten.

‘Ik had een afspraak met mijnheer Wijstermans.’

‘Ah, ik zal u even naar de tafel brengen. Wilt u me volgen?’

Als mijn vader komt aanlopen met Ester, geeft hij me een knipoog en een glimlach.

‘Uw afspraak, mijnheer Wijstermans.’

‘Dank je, pa!’

Ik zie Ester even schrikken, maar ze glimlacht toch. Mijn vader schuift haar stoel aan en laat ons dan alleen. ‘Zo, je hebt nogal een entree gemaakt! Wat zie je er geweldig uit! Wauw! Iets anders kan ik er niet over zeggen!’

Ester glimlacht wat verlegen. ‘Is het niet een beetje te? Ik bedoel, ik heb nooit zoiets aan!’

‘Waar heb je dat gevonden? Kon je dat huren bij dat verhuurbedrijf?’

‘Nee, dat is speciaal voor mij op maat gemaakt. Ik moet er wel nog wat voor terugdoen, maar dat heb ik er wel voor over! Maar je had me wel kunnen zeggen, dat je ouders hier werken! Ik vroeg me al af, waarom je hier zo snel kon reserveren!’

‘Dat zou de verrassing hebben weggehaald, of niet dan? Maar ik moet hier net zo goed de rekening betalen, als ieder ander! Wat dat betreft geven ze me geen voorkeursbehandeling, behalve dan dat ik hier wat gemakkelijker kan reserveren. Doe ik wel eens vaker, bij een kennismakingsgesprek met een nieuwe klant of om een deal te sluiten.’

‘Ja, dat kan ik wel begrijpen. Dus je vindt dit wel mooi?’

‘Je ziet er werkelijk fantastisch uit! Je zou zelfs niet misstaan bij de jetset op het bal in Nice!’

‘En is het ook niet te?’

‘Ik zou wel zeggen, een beetje overdresst. Maar ik weet zeker, dat iedere man nu jaloers is, dat jij hier nu met mij aan tafel zit.’

Ik kan mijn ogen amper van haar afhouden. Ik had nooit gedacht, dat ze zo’n metamorfose kon ondergaan. Nu was ze al niet lelijk, maar dit is echt van een andere orde. Haar jurk accentueert haar vrouwelijkheid, zonder al te wulps te worden. Haar decolleté is duidelijk zichtbaar, maar laat ook weer niet te veel zien, hoewel je duidelijk kunt zien, dat ze er lingerie onderaan heeft. Wie dit ook gemaakt heeft, die moet wel talent hebben gehad. Deze jurk moet Ester een vermogen gekost hebben. Ze heeft er duidelijk wel wat moeite voor gedaan om er zo mooi mogelijk voor me uit te zien. En dat waardeer ik echt wel.

We raken al snel weer aan de praat en ik geniet van haar rijke lach. Ze lacht niet gemaakt, maar wel gemanierd.

Mijn vader komt dan het menu brengen, die we dankbaar aannemen.

‘Wil mevrouw iets drinken?’

‘Een tonic, alstublieft. Ik wil nog even helder in mijn hoofd blijven. Bovendien is het nog wat vroeg voor alcohol!’

‘Zoals u wilt. En voor mijnheer?’

Ik lach. ‘Voor mij hoef je ook niet zo hoffelijk te doen, pa. Een icetea lemon. Mag ik je voorstellen aan Ester?’

Mijn vader blijft echter in zijn rol en buigt naar haar toe.

‘Het is een eer om kennis met u te maken. Bent u hier voor zaken of privé doeleinden?’

‘Voor het laatste. En ik heb begrepen, dat u de vader van Johan ben?’

‘Ja, ik ben Joost Wijstermans en het doet me genoegen om hem hier nu eens met een mooie dame aan tafel te zien zitten. Dat doet me deugd!’

Ester schenkt hem een stralende glimlach, waarop mijn vader ons weer alleen laat.

‘Je vader is een hoffelijke man!’

‘Dat moet hij wel zijn, hij is hier gastheer en mijn moeder is hier gastvrouw en samen zijn ze de eigenaar van dit restaurant. Maar ze zal nu wel thuis zijn, omdat het niet zo druk is. Coronamaatregelen.’

‘Denk je, dat je vader haar over mij zal vertellen?’

‘Hem kennende hangt hij nu al aan de telefoon. Wauw, ik kan nog steeds niet geloven, hoe mooi je nu bent?’

Ester bloost lichtjes, maar voelt zich nu echt opgelucht. Het is de juiste beslissing geweest en nu ze ziet, hoe ik naar haar kijk, voelt ze zich enorm blij. Haar opzet lijkt geslaagd te zijn. Ze tovert een grote glimlach op haar gezicht, die mij zelfs trots maakt.

We maken dan een keuze uit ons menu, waarna mijn vader de bestelling komt opnemen. Terwijl we op onze bestelling wachten, zegt Ester: ‘Je komt hier dus vaker met klanten?’

‘Dat ligt eraan. Ligt aan de situatie. Voor de klant, die ik gisteren heb binnengehaald, ben ik hier ook geweest. Ik heb ze toen mijn voorstel voorgelegd. En met het laatste gesprek heb ik ze kunnen overtuigen. Dat was al een reden om hierheen te gaan. En daarbij wilde ik mijn ouders laten zien, dat er nog wel wat meer is, dan alleen werken en geen tijd voor een relatie hebben.’

‘Dus wat je me eerder zei, dat meende je ook echt?’

Ik knik. ‘Waarom zou ik erover liegen? Dat ik je niet verteld heb, dat mijn ouders de eigenaars zijn van de Lanschote, wil nog niet zeggen, dat ik gelogen heb?’

Ester glimlacht. ‘Nee, maar ik begrijp wel, waarom je het niet verteld hebt. En het verklaart dan wel, waarom je hierheen wilde. Dank je.’

‘Je hoeft me niet bedanken, maar ik moet jou bedanken! Je hebt overduidelijk veel moeite gestoken om er zo uit te zien, en dat maakt me ongelofelijk trots! Het doet me bevestigen van het vermoeden, dat ik over ons heb.’

‘En wat is dat vermoeden?’

‘Dat je me heel erg graag mag en me graag ziet.’

‘Dat had je dan helemaal goed! En mijn beloning is wel de blik, die je me toewerpt. Het laat me begeerd voelen en dat maakt alles het waard, dat ik hierin gestoken heb. Ik was echt op van de zenuwen, maar gelukkig heb ik goede vrienden, die me hierbij geholpen hebben.’

‘Je mag je vrienden van je wel bedanken, ook van mij! En waar heb je die waanzinnig mooie jurk vandaan getoverd?’

‘Geloof het of niet, die heeft een nichtje van mijn beste vriendin vanmorgen nog voor me gemaakt! Ik wist niet zeker, of het allemaal wel zou lukken, maar het lukte net. Hoewel, ik was wel iets te laat!’

‘Nou, dat vind ik niet erg. Dit is absoluut de moeite waard om op te wachten!’

‘Je ziet er zelf ook niet onaardig uit! We zouden zo in een privéjet kunnen stappen om naar een of ander elitefeestje te gaan!’

Ik lach. ‘Dat zou niets voor mij zijn. Maar we zouden er als een geweldig stel uitzien! Wie je jurk ook gemaakt heeft, die heeft absoluut talent!’

‘Ja, dat denk ik ook. Ik zal haar zeker nog eens heel erg bedanken! En ik moet nog een keer als mannequin spelen voor haar afstudeerproject, in ruil voor deze jurk!’

‘Daar wil ik wel naar komen kijken. Al was het maar om jou in al die mooie creaties te mogen zien!’

De glimlach, die ze me daarvoor geeft, is echt onbetaalbaar. Op dat moment verlies ik echt definitief mijn hart aan haar, zover ze die niet al had veroverd.

Mijn vader komt dan ons drinken brengen, maar laat ons verder ongestoord. Toch vraag ik hem: ‘Hoe reageerde ma?’

Hij lacht. ‘Ze is blij voor je.’

‘En hoe laat is ze hier?’

‘Ze zit bij de kapper, en daar zit ze nog wel even. Ze vindt het jammer, dat ze jou en Ester niet samen kan zien.’

‘Waarom stuur je haar niet even een foto van ons twee?’

Mijn vader kijkt Ester aan. ‘Zou je dat goed vinden, Ester?’

‘O, geen probleem hoor! Het lijkt nu misschien wel, dat ik van hoge komaf ben, of rijk ben, maar ik ben ook maar een simpel meisje, dat werkt voor haar loon!’

‘Nou, als je je zo uitdost voor mijn zoon, dan kan ik alleen maar heel erg blij zijn!’

We poseren dan samen, terwijl mijn vader met zijn telefoon een foto van ons maakt.

‘Stuur die ook maar even naar Mieke. Die zal dit ook wel willen zien.’

‘Dat zal ik zeker doen. En wil je haar nu meenemen naar je blokhut?’

‘Dat moet ze nog beslissen, maar ik zou het erg fijn vinden, als ze besluit om met me mee te gaan.’

‘Ik kan het van harte aanbevelen. Mijn vrouw en ik gaan er af en toe ook naar toe. Het ligt afgelegen, maar ook weer niet zo, dat het uren duurt, voordat je in de bewonen wereld bent. En zeker in deze tijd van het jaar moet het daar wel prachtig zijn. Johan heeft me wel eens verteld, dat hij er dan rendieren vanuit de blokhut kan zien. En het is er ook heel erg mooi, absoluut de moeite waard!’

‘Ja, pa! Nu heb je genoeg reclame gemaakt! Ze moet het helemaal zelf weten, of ze met me mee wilt. Ik zou het erg dapper van haar vinden, als ze dat durft, want we kennen elkaar nog maar net.’

Mijn vader knikt en laat ons dan alleen.

Ester lacht en zegt: ‘Je vader probeert je wel heel erg graag aan me te koppelen!’

‘Ach, hij wil gewoon zien, dat ik gelukkig ben. Maar als ik eerlijk ben, zou ik me echt gelukkig prijzen, als je met me mee wilt gaan. Al voel ik me nu al uitverkoren, dat ik hier nu met je mag zitten!’

‘Je zei net, dat je het dapper zou vinden, als ik met je mee zou gaan. Hoe bedoel je dat?’

‘Nou, je was nogal terughoudend, en ik vraag je om met me mee te gaan, terwijl we elkaar amper kennen. Dus dat vind ik wel een ding. Maar het is maar een heel eenvoudige blokhut, zonder ook maar enige luxe. Maar ik zou het je nooit vragen, als ik er bijbedoelingen bij zou hebben. Ik wil je gewoon heel erg graag leren kennen, en op die plaats, waar niets ons kan afleiden, is dat een geschikte plek. En maak je geen zorgen, als het niet goed loopt, en je wilt weg, dan pakken we onze spullen en gaan terug naar huis. Maar ik moet je er wel bij vertellen, dat je daar absoluut geen bereik hebt met je telefoon.’

‘Ik moet zeggen, dat ik wel even getwijfeld heb. Maar ik wil je ook heel erg graag beter leren kennen. En je lijkt me gewoon een lieve, zorgzame man, die me niets zal doen.’

Ik lach. ‘Op dit moment zijn er een hoop dingen, die ik wel met je zou willen doen. Maar alleen als je me het toestaat, Ester. Geen moment eerder, hoe zeer ik ook zou willen. Als man heb ik wel zoiets als eer en fatsoen.’

‘Dat bedoel ik ook. Ik vertrouw je erin, dat je niets zou doen, wat oneerbaar is of tegen mijn zin is. Daarom ga ik ook met je mee. Hoelang wil je eigenlijk gaan?’

‘Heb je wel kerstvakantie?’

‘Ja, ik ben met carnaval wel aan de beurt om te werken, maar daarvoor ben ik dit jaar met kerst wel vrij. Daar zag ik eerst wel tegenop, maar nu zeker niet meer!’

‘Dan ben je bij deze uitgenodigd van daags voor kerstmis tot na nieuwjaar om met me mee te gaan.’

‘Heb ik speciale kleding nodig?’

‘Niet echt, alleen maar wat warme kleding en goede schoenen en een waterdichte jas. En je bereid te zijn op een minimaal bestaan in de bergen.’

‘Is het ver van de auto naar de blokhut?’

‘Dat valt wel mee, ten minste, als de weg open is. Maar ik heb gekeken, nu ligt er nog niet zo heel veel sneeuw. Genoeg om te langlaufen, maar je kunt ook nog steeds wandelen.’

‘En waar gaan we dan naar toe?’

‘Övre Hån. Dat zal je wel niets zeggen, en je zal het amper vinden op de kaart. Het ligt heel dicht tegen de grens van Noorwegen aan, daar zullen we ook wel doorreizen, want dan kom je er sneller en de wegen zijn beter open. Maar het is een fantastisch gebied, waar ik heel erg graag kom.’

‘Hoe kom je aan die blokhut?’

‘Blokhut is misschien een te klein woord. Het is gewoon een klein huis, zonder verdere voorzieningen. Er is wel een toilet, en ik heb ook wel water en een generator, maar verwarmen en koken doen we op de kachel. Douchen kan ook, maar wel een waarschuwing, daarvoor moet je even door de buitenlucht en er is geen ruimte om je om te kleden. Die wil ik er nog steeds een bijmaken, want in de winter is dat nog wel eens vervelend.’

‘Hoe krijg je dan warm water?’

‘Door de kachel. Die verwarmt ook het water en dat water gaat naar een soort boiler. Ik weet ook niet precies hoe dat werkt, dat heeft mijn peetoom allemaal zo gemaakt. En van hem heb ik die blokhut geërfd, toen hij enkele jaren geleden overleden is.’

‘O, dat spijt me voor hem.’

‘Het is wel goed, hij was ernstig ziek en heeft gelukkig niet lang hoeven lijden. Dat was goed. En we hebben daar ook vrede mee, en hij was er ook klaar mee. Dan kun je wel treuren om zijn dood, maar het is toch gebeurd.’

‘Mis je je peetoom dan niet?’

‘Natuurlijk wel! Ik denk regelmatig aan hem. Het was een hele goede en lieve man, maar hij was al vijftig, toen hij peetoom van me werd. Maar hij is altijd vrijgezel gebleven, en daarom kreeg ik de blokhut van hem, toen hij overleed. Dat had hij in zijn testament opgenomen. En ik ben er ook echt blij mee, en ik zal die dan ook nooit verkopen!’

Ester ziet het enthousiasme, als ik vertel over mijn oom en mijn blokhut. Het geeft haar een goed gevoel over me. Glimlachend zegt ze dan ook: ‘Nou, dan neem ik graag je uitnodiging aan. Ik heb toch niets beters te doen met kerst, want mijn ouders gaan skiën vlakbij Garmisch-Partenkirchen, waar een oom van mij woont. Dus ik zou deze kerst eigenlijk helemaal alleen doorbrengen!’

‘Ik ben graag je reddende engel!’

Ze lacht. Mijn vader komt dan onze lunch brengen. Het ziet er echt heel erg lekker uit, maar ik had ook niets anders verwacht. Ester is dit eten niet gewend en kijkt haar ogen uit.

‘Wauw, dat ziet er lekker uit! Uhm, maar hoe moet ik dat nu doen? Ik heb nog nooit in zo’n sjiek restaurant gegeten!’

Ik lach. ‘Gewoon met het bestek van buiten naar binnen, kleine hapjes eten en vooral de smaak genieten. Zoals ik de koks hier ken, zijn ze ontzettend goed in het combineren van smaakexplosies. Je hebt gekozen voor de carpaccio van zalm gekozen. Die is bijzonder lekker met die honingmosterdsaus en rucola.’

Ester doet, wat ik haar verteld heb en laat dan de smaak over haar tong rollen. Ze doet haar best om met stijl te eten, en dat is wel leuk om te zien. Ze heeft niet in de gaten, dat er steeds mensen naar haar kijken, en dat kan ik best begrijpen. Ze is met afstand de best geklede vrouw hier binnen en dat valt wel op. Het zijn ook vrouwen, die best jaloers kijken, maar de meeste mannen kunnen amper hun ogen van Ester afhouden. En ik voel me dan zo trots, dat ik haar aandacht heb, en straks met haar weg mag rijden.

Ester slaat zich er goed doorheen en als ik me even excuseer om naar het toilet te gaan, houdt mijn vader me in het halletje even tegen.

‘Waar heb je zo’n mooie vrouw gevonden, Johan? Ze is werkelijk beeldschoon!’

Ik lach. ‘Ze werkt maar gewoon bij het Kruidvat als verkoper, pa! En ja, ze heeft me ook verrast door zo op te komen draven. Ik kan het amper geloven.’

‘Dat wil ik best geloven. Dus je bent toch op zoek naar een partner?’

Ik glimlach. ‘Niet bewust. Ze kwam letterlijk en figuurlijk tegen me aan gevallen. Ik zal je later het hele verhaal wel vertellen. Maar ze heeft net wel gezegd, dat ze met me mee wil naar de blokhut. Dus er is iets aan het ontstaan, maar ik wil het nog niet te zeer pushen. Ze is af en toe nog wat terughoudend en dat is ook goed zo. Als ze zich zo gemakkelijk had gegeven, had ik misschien alweer interesse verloren.’

Mijn vader knikt goedkeurend. ‘Nou maak, dat je naar de wc komt, je laat zo’n dame toch niet lang alleen zitten?’

‘Als jij me niet zo lang aan de praat had gehouden, was ik al terug geweest!’

Mijn vader lacht. ‘Succes! En kom binnenkort eens langs. Met of zonder Ester.’

‘Het lijkt me beter om eerst zonder Ester langs te komen. Ik vind dat ze al heel dapper is om met me mee naar Zweden te gaan, en ik wil mijn geluk niet nog meer pushen.’

‘En wat als jullie trip naar Zweden succesvol is, neem je haar dan ook mee naar ons diner? Ik heb met je moeder gesproken, ze wil het op Driekoningen doen.’

‘Wie weet, ik ga daar nu nog niet op vooruitlopen. Ze moet het zelf ook willen.’

Mijn vader knikt en geeft me een bemoedigende klop op mijn schouder.

Ik haast me dan naar het toilet, en kom even later weer terug. Ze is duidelijk blij me weer terug te zien.

‘Ik dacht al, je laat me nu toch niet alleen zitten?’

‘Ik zou niet eens durven! Bovendien, ik zou wel helemaal gek zijn, als ik dat deed! De mooiste vrouw hier in het restaurant laat je toch niet stikken! Maar als je wilt weten, waarom het even duurde: Mijn vader wilde me nog even spreken.’

‘Ging het over mij?’

‘Had je iets anders verwacht? Hij wenste me succes en veel geluk toe. En ik zou een enorme sukkel zijn, als ik je ooit liet gaan!’

Ester lacht. ‘Mag ik het dan eens zijn met je vader?’

‘Natuurlijk! Ik ben het helemaal met hem eens!’

We praten nog wat verder, en de tijd gaat sneller voorbij, dan we in de gaten hebben. Voor we het weten is het al vijf uur geworden. Mijn vader komt langs om ons erop te attenderen.

‘Johan, we moeten al bijna gaan sluiten! Het is vijf uur!’

‘Is het al zo laat? Sorry, pa!’

‘Het geeft niet. Ik begrijp het heel goed!’

Ester zegt dan: ‘Ik kan wel zien, van wie Johan zijn looks heeft gekregen!’

Mijn vader glimlacht. ‘De looks heeft hij inderdaad van mij, maar zijn goedaardige karakter heeft hij van zijn moeder. Maar zijn excellente smaak heeft hij dan toch weer van mij, dat kan ik nu wel merken, als ik zie, wat voor mooie dame hij nu aan tafel heeft gekregen.’

Ester giechelt. ‘U bent wel een charmeur, net als uw zoon. Ik kijk er naar uit om u nog eens te ontmoeten.’

‘Dat kan, we houden ons kerstdiner op 6 januari. Want tijdens de kerstdagen hebben we het zo druk en daarna moet ook tijd zijn om even te ontspannen. Dus houden we het na de drukke dagen en wat dagen verlof voor ons personeel.’

‘Ik zal er eens over nadenken. En u heeft zeker al van Johan gehoord, dat ik met hem mee ga naar zijn blokhut?’

‘Uitstekend idee, en mocht hij zich niet gedragen, neem contact op met mij, en ik geef hem ongenadig op zijn flikker!’

Ester lacht. ‘Dat zal ik ook onthouden! Maar het zal wel niet nodig zijn!’

Ik zeg dan: ‘Pa, breng je me de rekening?’

‘Ach, deze schenk ik je met liefde.’

‘Dat was echter niet de afspraak!’

‘Dat weet ik, maar soms moet je ook een uitzondering maken. Neem het maar nu gewoon aan, en maak er nog een mooie avond van. Veel te zonde om ruzie te maken in het bijzijn van een mooie dame!’

Ik glimlach. ‘Dank je, pa. En doe de groeten aan ma! Wat zei ze van de foto?’

‘Je ziet het wel op je telefoon. Mieke heeft ook al gereageerd!’

‘Ik zal zo wel kijken. Eerst deze dame passend naar huis escorteren, zoals het een heer betaamt!’

‘Zo wil ik het horen, Johan! Ik ben trots op je!’

Ik neem afscheid van mijn vader en help Ester dan in haar jas, die mijn galante gebaar wel kan waarderen. Ik breng haar dan naar mijn auto, waar ik de deur voor haar open houd. Ik stap dan zelf in, en wil dan de auto starten. Maar Ester legt haar hand op mijn hand, en geeft me dan plotseling een zoen.

‘Dank je, Johan! Ik heb werkelijk vanmiddag genoten. Ik heb me nog nooit zo vrouwelijk en begeerd gevoeld. Alleen al deze ervaring was alle moeite waard!’

‘Voor jou zou ik dit nog duizend keren willen doen. Ik kon amper geloven, dat jij het was, toen je naar binnen liep. Ik dacht eerst, dat je een vrouw van een of andere rijke stinkerd was. Maar je verraste me compleet! En ik kan het nog steeds amper geloven!’

Ester glimlacht. ‘Ik voelde me daar wel een beetje bekeken.’

‘Dat wil ik best geloven. Iedereen keek naar je, en ik was erg trots op je. De vrouwen waren jaloers op je, en de mannen begeerden je. En ik was degene, die met je aan tafel mocht zitten. Je kunt amper begrijpen, hoe gelukkig ik me voelde!’

Ze glimlacht en zegt: ‘Je bent al net zo’n charmeur als je vader! Wat een leuke man! En je lijkt ook echt veel op hem!’

‘Dat zeggen er wel meer, maar qua karakter schelen we toch best wel wat. In mijn pubertijd heb ik behoorlijk met hem in de clinch gelegen, maar de laatste jaren trekken we toch weer naar elkaar toe. We worden allebei ouder en wijzer.’

Ester lacht. ‘Dat ken ik ergens van met mijn ouders. Ik was ook geen lieverdje in mijn puberjaren! Maar nu ik eindelijk op mezelf woon, bedaarden de gemoederen wel een beetje. Maar hoe vaak ik ruzie met mijn ouders heb gehad, ik zou het niet eens meer weten!’

Ik glimlach. ‘Dat zal er wel bij horen bij het opgroeien en volwassen worden. Maar wat gaan we vanavond doen?’

‘Je had me toch een briefje geschreven, dat je op meer hoopt?’

Ik kijk Ester verbaasd aan. ‘Weet je het zeker?’

Ze knikt. ‘Vanmiddag was juist wat ik nodig had om mezelf aan jou te kunnen geven. Je hebt je laten zien als een echte heer, dat liet je trouwens gisteren en eergisteren ook al zien. Maar je bent ook echt oprecht, en ik genoot ook wel van de blik, die je me gaf. Het voelde heerlijk, zoals je naar me keek. Niet om me uit te kleden, maar omdat je overduidelijk genoot, hoe ik eruit zag.’

‘Dat deed ik ook! Zoals je nu bent, ben je een feest om naar te kijken. Het liefste was ik met je gaan dansen, zo’n outfit vraagt daar echt om! En ik wil eigenlijk helemaal nog niet, dat het nu al voorbij is! Er zijn geen cafés meer open, geen restaurants, geen bioscopen.’

Ester lacht. ‘Jawel, die van jou! Die televisie van jou is enorm, en het geluid is echt niet minder dan in de bioscoop!’

Ik lach. ‘Dus je wil bij mij het volgende deel van de Twilight-saga zien?’

‘Lijkt me heerlijk, maar eerst zou ik inderdaad met je willen dansen. Ik voel me nu zo heerlijk, en dat zou deze dag nog mooier maken!’

‘Mijn surround kan meer dan alleen geluid maken voor mijn televisie…’

‘Daar hoopte ik al op!’

Ik start dan mijn wagen en rij naar huis toe. De hele reis laat Ester haar hand op mijn hand rusten. Het is maar goed, dat ik in een automaat rijd, want ik zou het echt zonde hebben gevonden om haar hand los te maken van de mijne. Pas als ik mijn wagen op de inrit neerzet en dan de garage binnen rijd, laat ze me los. Ze wacht geduldig, tot ik ben uitgestapt en haar help met uitstappen. Met haar lange jurk heeft ze die ook wel nodig. Ze volgt me dan naar de kamer, waar ik de schemerlichten aanzet en met de afstandsbediening een romantisch muziekje opzet. Met hoop op een goede afloop heb ik me hier ook wel wat voorbereid. Maar ook als de uitkomst van deze middag niet zo zou zijn gegaan, als ik gewild had, dan zou het nog een perfecte middag zijn geweest.

Maar dit is natuurlijk nog beter! Ik neem haar hand en breng haar in danspositie. Zachtjes zwieren we over de vloer en Ester zegt glimlachend: ‘En dansen kan je ook nog eens goed!’

‘Al die lessen, die ik samen met mijn zus heb genomen, komen nu wel van pas.’

‘Je hebt samen met je zus op dansles gezeten?’

‘Eigenlijk samen met mijn schoonbroer. Dat is echt een houten hark. Hij kan echt niet dansen! Maar ik kon het toen ook niet. Hoe dan ook, mijn zus ging met hem trouwen, dus ik moest het ook leren. En daar heb ik nooit spijt van gehad. Niet dat ik wedstrijden wilde gaan doen, maar ik vind het wel leuk om te doen. Laatst op een bruiloft nog een hele tijd met mijn moeder gedanst. Die doet dat ook heel erg graag, maar mijn vader kan niet meer zo goed dansen. Een paar jaar geleden is hij gevallen, en bij sommige bewegingen doet zijn been pijn. Zo zie je dat nauwelijks en hij neemt ook pijnstillers, als de pijn hem te erg wordt.’

‘Ik heb niet gezien, dat hij met zijn been of wat trok. Wat erg?’

‘Ach, met die medicijnen kan hij het wel aan, anders deed hij dit werk niet meer. Zo ken ik mijn vader wel. Maar hij doet dit werk ook veel te graag. Hij heeft dit restaurant van de grond af opgebouwd en het is ook terecht zijn trots.’

‘Heb je nooit in zijn voetsporen willen treden?’

‘O nee, geen moment. Mijn zus en mijn zwager gaan straks het stokje overnemen. Mijn zwager is ook kok, maar dan bij een ander restaurant, en mijn zus doet de administratie. Als mijn ouders stoppen, wil mijn zwager stoppen en nemen mijn zus en hij het restaurant over. Dus mijn ouders hebben de opvolging al geregeld, dus ik kan mijn eigen dingen doen. En daar steunen ze me dan ook in.’

‘Je zus is ouder?’

‘O ja, we schelen ongeveer vier jaar. In maart hikt ze tegen de dertig aan. Dat vindt ze echt verschrikkelijk! Maar ze is er wel altijd voor me geweest en ik voor haar. Zeker in de tijd, dat ze het heel zwaar had. Door mij heeft ze Jef ook leren kennen. Hij is de broer van mijn beste vriend. En toen is het heel snel gegaan. Ze zagen elkaar en waren binnen een half jaar met elkaar getrouwd. Ze hebben nooit een moment getwijfeld en zijn nog steeds erg verliefd op elkaar, en nu al zeven jaar met elkaar getrouwd.’

‘Hebben ze nog geen kinderen?’

‘Ik mag het eigenlijk nog niet verklappen, maar mijn zus is net zwanger. Mijn ouders weten het nog niet eens. Maar mijn zus heeft geen geheimen voor mij, dus ze heeft het mij al verteld. Mijn ouders moeten nog drie weken wachten, voordat mijn zus het aan hen verteld. En ze weet, dat ik het niet verder vertel. Oeps…’

Ester lacht. ‘Ik zal het ook niet verder vertellen. Dus je wordt over een tijdje oom?’

‘Ja, daar lijkt het op. Ik ben oprecht blij voor ze, en ik hoop, dat haar zwangerschap goed zal verlopen.’

‘Hoe zie jij je toekomst voor je? Wil je dan ook kinderen?’

‘Ja, dat zou ik wel willen. Ik hoop alleen, dat ze me niet zulke grijze haren geven, dan ik aan mijn ouders bezorgd heb!’

Ester lacht. ‘Dat hoop ik oprecht ook niet!’

Ze legt haar hoofd op mijn schouder en zegt: ‘Ik zou willen, dat deze dag nooit zou eindigen, Johan!’

‘Dat wil ik ook niet. Kon ik de tijd maar stilzetten!’

Ze heft haar hoofd op en geeft me dan een zoen. We staan nu stil op de vloer, terwijl we elkaar kussen. We laten elkaar dan los en kijken elkaar aan in stilte. Er zijn geen woorden nodig, voor wat we nu voor elkaar voelen. Dan pakt Ester mijn hand vast en trekt me mee. Ik kijk haar verbaasd aan en zeg: ‘Wat ben je nu weer van plan?’

‘Die film kijk ik wel een andere keer, ik wil nu met je vrijen!’

‘O… Daar zeg ik geen nee tegen!’

Ze voert me mee naar mijn slaapkamer, en daar omhelst ze me en geeft me een lange zoen. Ze laat me los, als ze merkt, dat ik de ritssluiting van haar jurk probeer los te maken. Ze kijkt me glimlachend aan, terwijl ik de rits naar beneden trek. Ik laat mijn hand over haar naakte rug glijden, waarop ze huivert van genot. Ik kijk haar aan voor toestemming om verder te gaan. Ze glimlacht, wetende dat ik niet verder zal gaan, dan haar eigen limiet.

‘Vanavond ben ik de jouwe, Johan! Je bent de hele dag al een heer en ik weet, dat je echt niets zult doen, wat ik niet wil. Ik wil alleen, dat je me bemint, met alle liefde, die je in je hebt!’

Ik pak haar hand vast en druk er een kus op. ‘En daarop krijg je mijn woord!’

En met een handige beweging laat ik dan haar jurk over haar schouders vallen, waardoor ze nu vrijwel naakt tegenover me staat. En dan pas merk ik, dat ze een soort strapless bh aanheeft. Zoiets had ik nog niet eerder gezien, maar ik begrijp wel waarom. Het is vanwege haar jurk. Anders zouden de bandjes van haar bh veel te goed te zien zijn geweest en dat zou zonde zijn geweest van deze mooie jurk.

Ik kijk haar bewonderend aan. Zelfs zonder jurk is ze nog steeds heel erg mooi.

‘Wat ben je mooi, Ester! Zelfs zonder jurk kan ik mijn ogen niet van je afhouden!’

Ze glimlacht. Ze stapt uit haar jurk en loopt naar me toe.

‘Nu is het mijn beurt!’

Ze begint mijn blouse los te knopen en ik laat mijn colbert al op de grond vallen. Mijn vlinderstrikje verwijdert ze met speels gemak, en opent dan mijn blouse. Ze kust dan mijn borstkas, en dat windt me best wel op. Ze laat dan mijn blouse ook op de grond vallen en streelt met haar handen mijn borstkas.

‘Hmm, daar kan ik wel aan wennen! Zo sexy!’

Ik glimlach en geef haar dan een kus terug. Ze maakt dan mijn riem los en ook mijn broek moet het ontgelden. Die valt zonder problemen op mijn enkels en ze laat haar handen over mijn lichaam glijden. Ik kan een zucht niet onderdrukken. Dit voelt gewoon perfect aan. Ze wil me dan richting het bed trekken, maar ik heb mijn schoenen nog aan, en mijn broek hangt nog over mijn enkels. We moeten dan allebei lachen, maar het breekt wel even de spanning. Vlug trek ik mijn schoenen uit, en gooi mijn broek op een stoel neer. Mijn sokken verdwijnen in dezelfde richting. Ik heb dan enkel nog mijn boxershort aan en Ester kijkt me met begeerte aan.

Glimlachend zegt ze: ‘Altijd al gedroomd om eens naar bed te gaan met een supersexy man, en vandaag is die droom werkelijkheid!’

Ik glimlach wat onzeker. Ik weet, dat ik er goed uitzie, maar in mijn ogen heb ik maar één gebrek, en dat is mijn pik. Die is echt niet heel erg groot, noch dik. Met vijftien centimeter zeker niet groot. Maar Ester trekt langzaam mijn boxershort omlaag en ziet dan mijn pik. Die is nu half stijf van opwinding, maar dat schijnt haar niet te deren. Ze laat haar hand dan over mijn pik glijden en ik kan een zucht echt niet onderdrukken. Mijn pik groeit snel in haar handen, en dan knielt ze voor me neer. Ze neemt mijn eikel in haar mond en speelt wat met haar tong. Ik moet me echt inhouden om niet al meteen klaar te komen. En ze weet best wel, wat ze doet en neemt dan bijna mijn hele pik in haar mond. Dat is al te veel voor me, de opwinding en spanning wordt me te veel, en met een kreun spuit ik al meteen een flinke lading zaad in haar mondje. Ze lijkt zich er niet veel van aan te trekken en slikt meteen het zaad door en likt dan mijn pik schoon. Ze kijkt me glimlachend aan.

‘Hmm, gelukkig is je pik niet zo groot. Ik hou wel van pijpen, maar niet als een pik zo groot is. Ik heb wel eens een deep troat geprobeerd, maar dat vind ik niet fijn om te doen. Bovendien vind ik het ook niet fijn, als bij het neuken tegen mijn baarmoederhals aan zit te beuken. Dat doet pijn!’

Ik glimlach opgelucht. ‘Ik dacht, dat je mijn pik wat klein zou vinden. Hij is niet zo heel groot!’

‘Hmm, het zit hem er niet in, hoe groot hij is, maar wat je ermee kunt! Dus ik hoop, dat je daarmee net zo vaardig bent, als met je vingers!’

‘Hmm, dat moet wel goedkomen! Maar nu heb je mij al verwend, dus is het mijn beurt om je te verwennen!’

‘Hmm, ik zal me benieuwen. Mijn laatste ex wilde me nooit beffen. Dat vond hij vies!’

‘Dan weet hij niet, wat hij mist! Geen seks zonder een goed voorspel en dat ik een vrouw naar haar hoogtepunt heb gelikt!’

Ik duw haar dan achterover op het bed en ze spreid haar benen voor me. Maar ik heb hele andere plannen voor haar. Ik wil eerst haar hele lichaam verkennen. Ik ga naast haar liggen en geef haar eerst een lange tongzoen. Dat schijnt ze helemaal niet erg te vinden en maakt al snel duidelijk meer daarvan te willen. Ik laat dan mijn handen al over haar lichaam glijden. Haar borsten zijn me inmiddels al iets bekend, maar nu wil ik er meer van voelen. Terwijl we zoenen, geeft ze een licht kreuntje. Ze geeft met haar lichaam aan meer te willen, door zich tegen me aan te drukken. En ik ga dan wat voortvarender van start. Ik verbreek onze zoen en daar dan langzaam af. Ze blijkt erg gevoelig te zijn aan haar oorlelletje en haar nek. Maar als ik haar borsten kus slaakt ze een diepe zucht.

Ze kreunt met gesloten ogen als ik aan haar tepel zuig en haar borsten met mijn handen kneed. Haar verlangen naar meer is gewekt, want ze duwt me al snel naar beneden, naar haar volgende schatkamer van plezier. Ik besluit haar niet te veel te plagen en stort me direct op haar kutje. Ik wrijf met mijn hand over haar schaamlippen en aan het gekreun te horen vind ze dat lekker. Dan laat ik een vinger in haar kutje glippen, wat haar ademhaling laat versnellen. Ik laat de vinger dieper en dieper in haar kutje glippen en steek er dan nog een bij. Ze begint al heerlijk nat te worden en dan begin ik haar kutje te likken. Haar gekreun wordt steeds harder en haar hele lijf begint te kronkelen, als teken dat haar orgasme zich aandient. En dan komt ze met een bescheiden gilletje, waarbij ze het matras bijna fijn knijpt, terwijl haar orgasme door haar lichaam jaagt.

Ik gun haar even een momentje, want in die tijd kan ik even vlug een condoom omdoen, die ik uit voorzorg klaargelegd had. Ik klim dan snel tussen haar benen, en laat mijn eikel over haar schaamlippen glijden. Ze knikt goedkeurend, en dan laat ik mijn eikel tussen haar schaamlippen verdwijnen. Centimeter na centimeter verdwijnt in haar liefdestunnel. Ze voelt heerlijk nauw en strak. Als mijn pik er helemaal in zit, begin ik haar wat harder te neuken. Ze sluit haar benen om me heen, en beweegt met me mee. Samen brengen we elkaar naar een volgend orgasme. Omdat Ester nog niet zo ver is, probeer ik het uit te stellen, maar dat is zo gemakkelijk nog niet. Uiteindelijk verlies ik het en ik spuit dan alles diep in haar, gelukkig in het condoom. Ik geef nog een paar stoten na, waarna Ester het nog even overneemt, en zichzelf naar haar orgasme neukt. Ik val uitgeput over haar heen, terwijl ze me in haar armen sluit.

Hijgend zegt ze: ‘God, dat was lekker!’

Ik glimlach en geef haar een lange zoen. Dan laat ik me naast haar rollen en we kijken elkaar verliefd aan. Als we weer wat op adem komen, zegt ze: ‘Ik ben nog nooit twee keer klaargekomen tijdens de seks! Dit was geweldig!’

Ik lach. ‘En we zijn nog maar pas bezig!’

Ze kijkt me verrast aan. ‘Er komt nog meer?’

‘Rustig, de avond is nog jong maar eerst moet ik nog wat meer herstellen. Maar er komt zeker nog meer!’

En dat blijkt ook wel, als we hetzelfde nog twee keer herhalen. Na de laatste keer ben ik echt op en leeg. Dat is ook maar goed ook, want hierna heb ik nog maar één condoom over. Bovendien twijfel ik, of ze nog wel goed zijn. Gelukkig zijn de gebruikte condooms wel goed gebleven. Volledig uitgeput vallen we in elkaars armen in slaap.