nieuwjaarsdag...ik denk zo rond de klok van drie uur in de morgen die we het nieuwe jaar noemde.

mijn zicht was wazig van drank, ik was net als iedereen op stap geweest om het nieuwe jaar in te luidden,

althans dat was ergens mijn excuus. zoals ieder jaar haat ik de feestdagen en de commotie daaromheen, het is

gewoon al de mismaak om het hele gebeuren. Familieleden die je een heel jaar niet ziet zullen tijdens deze

dagen tegen je spreken en vragen hoe het met je gaat en je een advies geven, dat zij van hebben gekregen van een andere inspiratieloze klootzak die het ook van een inspiratieloze klootzak heeft gekregen - houd je niet

gewoon van familie! Mijn benen zeiden huiswaarts, ik zelf ook. op dat moment, dat ik aanstalte maakte om te

vertrekken kwam zij binnen. een dame, een vrouw. waarschijnlijk niet opzoek naar een lul die uit zijn bek stonk

naar bier en sigaretten. toch maakte ik aanstalten om met haar te praten. "Hoi, ik ben James. Wie ben jij?", vroeg ik haar misschien iets te positief haar blik zei genoeg. ik wist wat er komen ging en haar woorden gaven mijde bevestiging. haar mond ging open en overstemd door de harde muziek reageerde ze op mijn vraag.

"Ik ben niet geïnteresseerd", was haar antwoord. De dame, met blond haar en ogen zo prachtig en rijk van kleur als de Noordzee keek mij enigszins afschuwend aan. "Kan ik wat te drinken voor je halen",

vroeg een andere jongen aan haar - Dit was waarschijnlijk haar vriend, maar aangezien dat mij niet boeide vroeg ik haar hetzelfde. Ze glimlachte, ze wist dat ik de andere jongen gehoord had maar vond het amusant dat ik het haar alsnog vroeg."Misschien mag je mij straks op een drankje trakteren" zei zij, althans dat denk ik - de muziek stond best hard aan. ik liep naar buiten en haalde uit mijn broekzak mijn pakje sigaretten. "Kut! de laatste" dacht ik nog, of ik heb het hardop gezegd. Mijn geheugen van die avond is niet meer helemaal intact. ik liep de zaal uit, naar buiten waar de feestende menigte de kou omhelsde. mijn huis was hier de straat uit en een voetgangerstunneltje door. de dame, terug waar de muziek speelde was nog steeds in mijn hoofd.

haar stem bleef mij bij. "hey, ik zou toch nog iets te drinken van je krijgen" hoorde ik in mijn hoofd - in mijn hoofd

had ik de situatie afgespeeld waarbij ik haar nog een drankje aangeboden had en daarna om haar nummer gevraagd, waarop zij had gezegd dat ze hopeloos op mij verliefd was. een gave waarover iedere man wil beschikken. Het was een zachte nacht, de alcohol in mijn bloed werd dus niet snel genoeg afgebroken. "hey, je zou mij toch nog trakteren op een drankje?" hoorde ik weer in mijn hoofd. "sorry, ik moet naar huis" zei ik tegen haar. maar ik realiseerde dat ik geen antwoord terug kreeg. "Fijn.' zelfs de vrouwen in mijn hoofd negeren mij nu" dacht ik. ik wilde een stap voort zetten toen mijn arm werd vastgepakt. ik draaide mij om en keek recht in haar ogen. ze pakte de sigaret uit mijn mond en nam een hijs. ze inhaleerde en blies de rook langzaam uit in mijn gezicht. "Volgens mij had je mij gevraagd of ik iets van je wilde drinken", zei ze kalm maar met een humoristische ondertoon. ik glimlachte en zei haar dat ik alle godinnen uit het zuiden een drankje aanbood. "oh, je bent er zo eenje", zei ze met een lach. "sorry, ik moet je teleurstellen. maar het is echt zo" was mijn antwoord. ze glimlachte weer om mijn antwoord. alleen deze keer keek ze dwars door mij heen. alsof ik niet voor haar bestond. ik was gewoon een jongeman zoals er duizenden bestaan. ze wilde zich omdraaien

om weer naar binnen te gaan. ik wist dat ik haar, als ik haar nu niet tegenhield nooit meer zou terug vinden. mijn hoofd bevatte allerlei gedachten. moest ik haar tegenhouden of moest ik haar laten gaan? was nu de vraag die iedere vezel in mijn lijf bezighield. Mijn hart klopte sneller, hij klopte zelfs in mijn keel. seconden leken eeuwig te duren. ik pakte haar aan haar hand vast. iets wat ik nooit gedurfd zou hebben. haar hand was warm en zacht, een echte vrouwen hand. ze draaide zich om en keek mij recht in mijn ogen aan. haar blik kon moorden, zo koud en kil. k was gelijk verliefd op haar. heel koud en kil vroeg ze mij wat er was. ik vroeg haar: "Het zal je niks doen, maar wil je wat drinken? ik weet een leuk tentje hier vlakbij waar het niet druk is.". ze keek mij aan en vroeg mij of ik dit aan meerdere vrouwen had aangeboden die avond. ik gaf haar eerlijk antwoord. nee, ik had geen enkele avond vrouwen daarmee naartoe genomen. dit was iets speciaals. haar blonde haren verlamde mij, haar ogen keken mij - vanachter haar bril aan. als dit niet de dame is waarmee ik oud word mag het zooitje wel ontploffen. de wereld stopte met draaien. het was alleen zij en ik, we keken elkaar aan, jij zag mijn ogen en wist precies hoe ik dacht. toekomst werd gevormd en daarbij ook ons lot. jammer genoeg zaten er ook alle fouten van mij bij. alle fuck-ups in mijn lange geschiedenis van proberen om heroïsch uit de bus te komen. geen van alle werkte ze. om het verhaal te vertellen in de glorie: ik werd op dat moment verliefd op haar. "ja, graag! laat mij mijn jas pakken." zij draaide zich om, om haar jas te halen. ze liep van mij weg en ik wist zeker dat ze niet

meer terug zou komen. ze was te knap en ver uit mijn bereik gekomen. niet dat ze dit zei, nee haar ogen zeiden dit tegen mij. ze zou terug naar binnen gaan en waarschijnlijk de jongen van eerder zoeken en daarmee verder gaan. ik had binnen een minuut al geen vertrouwen meer in dit scenario. wat mijn hoofd had gegeven was nu alweer weg. het samen oud worden was al weg en ik draaide mij langzaam om. omdat

ik nog hoop had liep ik langzaam. totdat ik haar stem hoorde die mij vroeg of ik van plan was zonder haar te gaan. mijn hart klopte nog sneller dan eerst. mijn doom scenario was niet uitgekomen want ze kwam terug. ik liep naar haar toe en pakte haar hand. iets waarvan ik wist dat ze niet erg zou vinden. ondanks dat ik haar niet kende liepen we naar een klein café waar nooit iemand nieuwjaarsavond zou komen.

ergens in een verre wereld zou dit een film scenario kunnen zijn. een vrouw en een man. zittend in een klein café elkaar aankijkend. in werkelijkheid was het gewoon ik die er zat met de vrouw die ik ontmoet had. ze had haar vrienden gedag gezegd en had mij buiten opgezocht. Ik was verbaasd dat ze terug kwam. ik moet de grootste glimlach in de wereld op mijn gezicht moeten hebben toen ik haar zag. ze zag hoe ik lachte en

had dezelfde glimlach op haar gezicht. samen liepen we naar het café dat ik bedoelde. het was er oud en aan de muur hingen voornamelijk oude attributen waarvan niet meer achterhaald kon worden wat ze nu daadwerkelijk hebben gedaan. een oudere vrouw stond achter de bar, moet je nagaan het was rond de klok van 3 en deze "oma" stond nog achter de bar. "Hallo", groette ze ons enigszins wat geïrriteerd. ik vroeg haar wat ze wilde drinken en bestelde, koffie. ik bestelde 2 koffie en samen liepen we naar een tafeltje ergens in de donkerte van het café. ik zet de twee koppen neer en keek haar aan. "ik zal me voorstellen", zei ze, "mijn naam is Ava". "hoi Ava, wat heb je een mooie naam.", was mijn antwoord.

-ja, het is een kut antwoord maar op die momenten maakte het al niet meer uit. iedereen zoent wel is iemand, bijna iedereen heeft wel eens in zijn leven betekeningsloze sex gehad. wat een zeldzaamheid is, is iemand vinden die je lief hebt. op die momenten maakt het niet uit hoe ik het zeg. jij vindt het allemaal lief en leuk.- we praatten honderduit en kwamen erachter dat we elkaar al vaker konden ontmoeten, we waren

op meerdere feestjes geweest waar we allebei aanwezig waren. toch hebben we elkaar nooit ontmoet. de koffie begon drinkbaar te worden en ik nam

de eerste slok. "waarom vroeg je mij net om iets te gaan drinken?" vroeg ze, ik kon zien dat ze bloed serieus was. ik kon haar de wereld verkopen, liegen over mijn intenties. ik kon haar zeggen dat ik nog nooit zo een knappe vrouw had gezien - Niet dat dit een leugen was, het is daadwerkelijk waar. het klinkt alleen ongelovig uit mijn mond.-. ik kon haar ook de waarheid vertellen, deze was minder aantrekkelijk en veel minder sprookjes achtig. ik sloeg dicht, een vraag als deze kon ik niet beantwoorden zonder schade toe te brengen aan de zojuist gevormde band. "ik denk dat het een combinatie was van je lach en de manier hoe je mij aankeek", was mijn antwoord. mijn lach glipte langzaam van mijn gezicht. ik keek haar serieus aan. ik had haar een serieus antwoord gegeven op een toch wat serieuze vraag, die zij ook zo zag. adrenaline kwam mijn hart in en liet het uit mijn mond komen. mijn hart lag nu op tafel, te bloeden in zijn eigen buitensporige ritme. het lag daar, in een poeltje bloed. de tijd tussen de mijn antwoord en haar antwoordt leek uren te duren. alsof wereldoorlogen

en complete wegvagingen van het menselijk ras voorbij was getrokken voordat ik een antwoord terug kreeg. "ik geloof je absoluut niet" en lachte, dit was haar antwoord. ik was compleet verbaasd. het was een antwoord dat klopte maar het liet ook zien dat ze ergens wist wat ik aan het doen was. hiervan was ik mijzelf nog niet bewust.

ik wilde haar,ja. maar ik wist niet dat ik dat op dat moment ook wilde. op dat moment wilde ik alleen met haar naar bed en daarna misschien ook nog een keer zien. meer had ik op dat moment niet door. de avond werd ouder en ouder en dat liet op den duur ook de dame achter de bar weten. de kou trotserend liepen we naar buiten. besef van tijd had ik niet meer. ik was niet moe, ik kon uren met haar praten. dit had ik jammer genoeg niet door op dat moment. wat ik wel doorhad was dat ik alleen naar huis zou gaan die avond. ik vroeg haar waar ze woonde, en liep met haar mee. ze was met de fiets. al met al heb ik die avond een wandelvierdaagse uitgelopen. wat ik niet gemerkt heb. ik was met mijn hoofd zo hoog in de wolken dat ik niet wist dat ik mijn voordeur open maakte om 09:00. met Ava nog in mijn geheugen en de vlinders die ik van haar gekregen heb in mijn buik legde ik mijn hoofd op het kussen en sloeg de dekens over mij heen.

de dagen erna begon alleen. Ergens rond de klok van 1500 kwam ik weer bij mijn positieve. de wereld ging weer open en de vlaggen mast wierp zichzelf omhoog. De slaapkamer was leeg. Ik stak een teen vanonder de deken vandaan en voelde een kou omhoog trekken, een kou die je zak van testikels doet laat krimpen. aan de muur hingen meerdere attributen uit mijn jeugd. een jeugd, die aan de attributen, eruit zag als een fijne jeugd. je ouderlijk huis is een rare plek om wakker te worden na een avond stappen. het is letterlijk als wakker worden in je oude kamer na een avond stappen. Mijn hoofd deed zeer, deels van de drank en het andere deel van

de beslissingen die ik had gemaakt. Ava sprong terug in mijn hoofd, de dame van de avond die mij hier had gelegd. mijn andere oog ging rustig open en langzaam maar zeker werd de wereld wakker. Ik weet zeker dat ik haar nummer had gevraagd, althans dat dacht ik. ik stapte uit mijn bed, "fuck, het is koud hier". ik stond

in mijn onderbroek in de kamer. mijn paal stond nog half overeind in mijn onderbroek. met iedere beweging die ik maakte leek mijn hoofd uit elkaar te spatten in de bloederige pap die het was. ik zocht mijn overhemd en broek. ik begon onderaan en deed langzaam mijn overhemd dicht. terwijl ik mijn overhemd dicht deed dacht ik

aan haar, Ava. Gek genoeg bleef ze mij langer bij dan ik dacht. ik zat op van de rand van mijn bed en zocht naar mijn spijkerbroek, ergens moest die liggen. ik zocht de kamer door maar kon mijn broek niet vinden. Ik keek in mijn bed en achterin, op gefrommeld onder mijn dekbed, lag mijn spijkerbroek. langzaam trok ik deze aan. God wat deed mijn hoofd pijn. met mijn riem open en overhemd half dicht strompelde ik de trap af. de geur van zwart goud kwam mij tegemoet. langzaam deed ik de tussendeur open en zag mijn moeder net een kop

inschenken. "Goedemorgen, schat", zei ze terwijl ze mijn een kus op mijn wang gaf. - Hoe ziek een man ook is, of hoe ver van het pad der normaalheid afloopt, een knuffel of een kus op de wang van je moeder doet wonderen. - "morgen, deze morgen, moeder", was mijn antwoord terwijl ik een kop koffie inschonk. "Hoe was je avond?", vroeg ze mij, "nog een leuk meisje leren kennen?" ik wilde mijn kans met Ava nog niet verpesten dus mijn antwoord een nonchalante nee. maar het zaad had de mentale eicel bevrucht en mijn gedachten voor de dame van gisteren, Ava, waren geboren. De rest van de weggegooide ochtend verliep rustig, opzoek naar de gewone dingen zoals, mijn autosleutels, mijn sigaretten en bovenal mijn telefoon. Mijn geheugen liet mij in de steek, ik wist niet meer of ik het nummer van Ava had gevraagd. na een zoektocht en wat advil tegen de hoofdpijn was de telefoon gevonden. ik keek door mijn contacten mee en tegen mijn grote spijt stond er geen

"Ava" tussen. mijn moed zakte nog dieper in de schoenen dan al mijn fouten opgeteld en uitgescheten. "fuck, ik had haar nummer moeten vragen", zei ik hardop. Ergens in perfect begin had Ava ook deze gedachten moeten hebben. Zij had toch ook wel hetzelfde moeten denken als ik. tegen de klok van negen stapte ik in mijn auto en probeerde terug te halen waar ik haar die nacht ervoor had afgezegd. de auto reed, ik nam deel aan het verkeer, toch kon ik mijn hoofd er niet goed bijhouden. Wilde zij wel dat ik onaangekondigd aan haar deur stond om haar nummer te vragen. Ging ik nu niet te ver in mijn denken? zou ze het leuk vinden? Moet ik dit wel doen? waar de fuck woont ze?, dit waren vragen die in mijn hoofd rondspookte. Na een tijdje in haar buurt te hebben rond gereden en de benodigde belangstelling te hebben gekregen van nieuwsgierige buurtbewoners - Het is en blijft moergestel he.- vond ik de straat met daarin haar huis. ik verminderde vaart bij haar huis.

ik stapte uit en liep richting haar voordeur. ik belde aan en wist eigenlijk niet wat ik deed. "Wat doe ik in hemelsnaam met mijn leven?", ging er door mijn hoofd. aan dat denkend kreeg ik de slappe lach. het was een nerveuze lach, het was een lach die werd gevoed met adrenaline in plaats van humor. Het was een lach van pijn, misschien deed ze open en deed ze gelijk de deur dicht zodra ze mij zag. Misschien was ze niet eens thuis. het duurde lang voordat de deur openging. het leek mij eeuwig te doen, het moment moest niet langer dan een paar minuten duren. De deur ging open en daar stond zij, Ava, in haar badjas, met volgens mij er niks onder. Niet dat mij dit tegen viel. -Ik noem het als observatie.- "hoi, Ava", zei ik terwijl ik haar bekeek in de deurpost, "ik ben gisteren vergeten je nummer te vragen". ze lachte, zelfverzekerd, "waarom kom je niet even binnen?", vroeg ze. een antwoord waarop ik maar al te graag hapte. ik liep achter haar aan en keek verlekkerd naar kont, gehuld in haar badjas. we liepen haar door naar de woonkamer. "mijn ouders zijn niet thuis. ga lekker op de bank zetten" zei ze zonder mij aan te kijken. ik liep de woonkamer in, het was een ruimte met beige muren en een rood leren bank. Het was een sixties inrichting. op de achtergrond stonden de Stones te draaien. Ik nam plaats op de bank met mijn jas nog aan. ik keek rond en besefte dat ik binnen was. Ava kwam de woonkamer binnen lopen met twee whiskies in haar hand. "ik neem aan dat je whisky drinkt" zei ze. ik nam het glas aan en nam een slok. Ava kwam naast mij zitten en gaf mij een kus op mijn wang. "ik moet je iets vertellen", zei ze. dit zijn de momenten dat je, als man zijnde weet dat het klaar is. "Ik heb een vriend.

hij is een student in Amsterdam en ik weet niet goed wat ik nu moet doen". "Met mij zijn", kwam er bij mij uit. Ik keek haar, recht aan, ik keek recht in haar ogen. ik leunde naar voren en kuste haar op haar lippen. Dit was de eerste keer dat ik haar kuste. Haar lippen voelde als geweldig, rood en zeer kusbaar. Onze monden gingen open en de tongen vonden elkaar. we leunden naar achteren tegen de leuning van de bank, de glazen whisky vielen op de bank, ze klom op mij en kuste mij met alles wat ze had. ik gaf haar hetzelfde. we zoende elkaar inning, het ene moment was lief en teder, dat kon gelijk om springen naar een ruwe maar passievolle zoen. haar badjas viel steeds verder open en zoals ik had verwacht had ze er niks onder. haar badjas was nu helemaal open gevallen. we stopte met zoenen en ik deed haar badjas met de snelheid, alsof mijn leven ervan hing, uit. ze ging goed zitten en we begonnen weer met zoenen. Er kwam steeds meer passie bij en meer geilheid. onze kruizen begonnen tegen elkaar te schuren en tussen het zoenen door begonnen we allebei te hijgen. Ava trok tijdens het zoenen mijn jas uit en begon te werken aan het los knopen van mijn overhemd. ik hield haar niet tegen en binnen geen seconde tijd was het los en uit. we stopten met zoenen en keken elkaar aan. we moesten allebei lachen en ze gaf mij weer een kus. toen stond ze op en trok mij overeind.ze pakte mijn hand vast en trok mij naar de hal en toen de trap op. we liepen naar haar ouders slaapkamer. ze deed de deur open, draaide zich om en duwde haar naakte lichaam tegen mijn half naakte lichaam aan. mijn handen sloegen om haar midden en die van haar om mijn nek. ze draaide ons om en duwde mij op bed. ze ging iets onder mijn kruis zitten en maakte mijn broek en riem los. ze ging op mij liggen en wij begonnen weer te kussen. ze duwde haar vagina nu tegen mijn kruis verpakt in mijn onderbroek aan en haalde haar lippen van die van mij af en begon mijn nek te zoenen. ik probeerde mijn broek uit te trekken. dit zonder succes. ze lichtte haar lichaam op en pakte de rand van mijn broek vast. we bleven zoenen en zij rolde van mij af en trok mijn broek uit. ze klom op mij en onze naakten lichamen waren samen geworden. wat volgde was seks op een hoger niveau. we zoende, kustte elkaars nek en vreeën als twee geliefde. het was stil maar we wisten allebei wat we voelde.