De nacht van zaterdag op zondag werd met voorsprong de slechtste nacht van mijn leven. Achteraf bekeken sliep ik geen minuut. Zodra we in bed lagen, schoof Leander tegen mij aan. Het lukte me nog net om mee te gaan in wat onschuldig geknuffel, maar toen mijn man overduidelijke signalen uitstuurde dat hij meer wilde, gebruikte ik het eeuwenoude hoofdpijn excuus. Uiteraard een teleurstelling voor mijn man, maar ik was absoluut niet in de juiste stemming. Toen hij zich gelaten omdraaide en mij monkelend een goede nacht toewenste, kreeg ik tranen in mijn ogen. Wat was er toch met mij aan de hand?

De waarheid ontkennen was zinloos en toch kon ik nauwelijks geloven dat ik nog maar enkele uren geleden de borsten van een andere vrouw hartstochtelijk had gezogen en gelikt. Zou het kunnen dat ik lesbisch werd?

‘Onmogelijk!’ hield ik mezelf voor. Mijn hele leven was ik alleen maar verliefd geworden op jongens en mannen. Ook nu nog hield ik zielsveel van Leander. Nee, dat kon het niet zijn. Het moest helemaal de schuld van Maddy zijn, de onwaarschijnlijk charmante vrouw met haar enorme levenskracht, en haar onweerstaanbare borsten. Was het mijn schuld dat ik haar uiteindelijk niet kon weerstaan?

Oké, er was dat ene moment geweest waarin de bh van Maddy’s borsten gleed… Net op het ogenblik dat ikzelf een moment van zwakte kende. Dat zou me vast nooit meer gebeuren, probeerde ik mezelf te overtuigen. Het lukte me niet echt.

Het probleem was dat zodra ik mijn ogen eventjes durfde sluiten, ik telkens opnieuw bij het onvermijdelijke beeld uitkwam waar Maddy haar bh afdeed en mij haar verrukkelijke borsten aanbood.

Die blik van Maddy waar verlangen in te lezen stond… De niet mis te begrijpen verleidelijke glimlach… Haar zachte rode, uitnodigende lippen… Alles samen had dat ervoor gezorgd dat ik me tot een onwijs hete zoen had laten verleiden. Het daaropvolgende likken van Maddy’s tieten en het zogen van haar wonderlijk grote nippels had in dat moment zo vanzelfsprekend en zo natuurlijk geleken… Ja, ik had me ongelooflijk laten meeslepen in iets wat ik vooraf absoluut niet wilde. Nee, het was niet eerlijk om de schuld helemaal bij Maddy te leggen. Zelf had ik minstens evenveel boter op mijn hoofd. Spijt komt altijd na de zonde, maar dan nog viel het gebeurde nooit goed te praten. Naar mijn man toe al helemaal niet.

En wat zou er nog allemaal gebeurd zijn als de postbode niet had aangebeld? Die vraag liet me huiveren en even had ik het idee dat ik bezig was om compleet gek te worden.

Met een schok drong het tot me door wat voor effect de mentale worsteling met mijn herinneringen op mijn fysieke systeem had. Met een zekere afschuw stelde ik vast hoe vreselijk doorweekt de regio tussen mijn benen wel was. Ik had heel sterk het gevoel dat mijn kut nog nooit zo nat was geweest. Heel absurd, want de laatste tijd had ik op dat vlak wel eens wat problemen. Niet altijd, maar als Leander en ik wilden seksen, dan moesten we geregeld onze toevlucht nemen tot een vaginaal glijmiddel. Het gebeurde steeds vaker dat ik onderin lang niet nat genoeg werd en zonder dat smeermiddel lukte het dan gewoonweg niet.

Hoe was het mogelijk dat alleen al de gedachte aan een andere vrouw zo’n extreme verwoestend effect op mij had? Ik voelde me weerloos en compleet verslagen toen Maddy’s veel te mooie borstpartij opnieuw aan mijn geest voorbij marcheerde .

De behoefte om te masturberen was even dringend als dwingend. Terwijl een hand al naar mijn borsten klom en de andere afdaalde naar mijn schoot, riep ik mezelf alsnog een halt toe. Met absolute zekerheid wist ik bij wie ik mijn inspiratie zou halen als ik met mezelf aan de slag ging. Op de een of andere manier was ik bang dat het mijn leven voor altijd zou veranderen als ik daar aan toe zou geven. Ik dwong dus mezelf om het niet te doen. Het gevolg was echter wel dat ik de rest van de nacht bezig bleef met weerstand bieden. Kronkelend, rollend van de ene zij op de andere, vond ik geen moment rust. Zonder ook maar een greintje vrede met mezelf, zweterig en uitgeput, telde ik niet de uren maar de minuten af. Aldoor bang om mijn ogen te sluiten. Bang dat ik Maddy alweer naar me zou zien lachen met die leuke ogen en haar ondeugende mond.

Op zondagmorgen vertrok Leander zoals altijd al vroeg met zijn racefiets. Als het weer het toeliet maakte hij met een groep vrienden een tocht langs de omliggende gemeenten. Meestal was hij rond de middag weer terug, maar uitgerekend die zondag werd de Ronde Van Vlaanderen voor wielertoeristen gereden. Een tocht van een goeie 250 kilometer is best een eind en dan was er uiteraard ook nog de verplaatsing heen en terug. Mijn man zou ten vroegste om een uur of zes weer thuis zijn.

Nadat ik Leander had uitgewuifd, koos ik ervoor om niet terug in bed te kruipen. Slapen zou me toch nooit lukken. Ik at een hapje en dwong mezelf om dan maar wat huiselijke klusjes te beginnen die ik de vorige dagen voor mij uit had geschoven. Ik deed de strijk, dweilde de keuken en nog meer van dat soort dingen, maar boven alles zwierf ik rond in mijn eigen huis. Meestal zonder precies te beseffen waar ik mee bezig was.


's Middags belde ik naar Chantal, een goeie collega van op mijn werk. Haar man zat in dezelfde fietsgroep als Leander en we hadden afgesproken om, bij afwezigheid van onze mannen, samen naar de film te gaan. Oprecht was ik niet bepaald toen ik haar zei dat ik ziek was, maar Chantal slikte het wel voor zoete koek. De waarheid was dat ik na een slapeloze nacht geen zin had om de stad in te gaan. Ik was er ook helemaal niet klaar voor, want als ik de herinneringen aan de vorige dag ook maar even de revue liet passeren, dan stond ik gewoonweg te trillen op mijn benen.

Ik kwam tot de conclusie dat het nog te vroeg was om op een rationele manier te achterhalen wat er werkelijk mis was met mij. Het was van het grootste belang dat ik eerst en vooral mijn kalmte terugvond en weer helder van geest werd. Ik besloot om eerst maar eens een verkwikkende douche te nemen om mijn hoofd helemaal leeg te maken. Dat bleek een goed idee. Het was alsof de hete douchestraal in staat was om het broeierige gevoel van Maddy’s huid op de mijne eindelijk helemaal van mij af te spoelen.

Ik hulde mezelf in de behaaglijk warme kamerjas van mijn man en droogde mijn haren met de haardroger. Nog genietend van de warme luchtstroom op mijn hoofd, hoorde ik plots het irritante geklingel van onze deurbel. Wie kon dat nu zijn? Wellicht een collecte of iets dergelijks. Ik spande de ceintuur van Leanders kamerjas strak aan rond mijn middel en liep de trap af. Zonder verder nadenken deed ik open en het volgende moment stond ik als aan de grond genageld in de open ruimte van mijn eigen voordeur. Tegenover mij stond Maddy, die me grijnslachend aankeek met die grote donkere ogen van haar.

“Wat… Hoe kom… Hoe weet jij waar ik woon?” stamelde ik, compleet uit mijn lood geslagen. Mijn hart bonkte in mijn borstkas als een oude stoomlocomotief.

“Stanzie, schat,” gniffelde Maddy, “jouw adres staat wel gewoon op het inschrijvingsformulier voor de aquarelcursus hoor. Dat was dus helemaal niet zo moeilijk te achterhalen.” Ze zei het even nonchalant als dat ze gekleed was. De loszittende pullover die ze droeg sloot mooi aan rond haar nek. Ze had ten minste het fatsoen om die bijna ontuchtige borsten van haar te bedekken, constateerde ik met enige opluchting.

“Wa… Wat doe jij hier?” Mijn grootste verbazing was nog lang niet over.

“Lieve Stanzie, er is echt geen reden waarom jij zo bang voor me zou moeten zijn,” suste Maddy. “Maak je geen zorgen, schat. Ik wil alleen maar met je praten als een vriendin. Ik denk dat jij behoorlijk overstuur moet zijn na wat er gisteren tussen ons is gebeurd. Ik zou er graag in alle rust nog eens met jou over willen praten en tegelijk wil ik mezelf verontschuldigen voor mijn gedrag. Soms gebeurt het dat ik de controle verlies. Is dat het geval, dan heb ik het moeilijk om mezelf te beheersen. Tegelijk heb ik dan totaal niet in de gaten in hoeverre ik andere mensen met een onbehaaglijk gevoel opzadel. Alsjeblief, Stanzie?” vroeg ze poeslief. “Mag ik binnenkomen?”

Wat moest ik daar op antwoorden? Ik twijfelde nogal. Aan de ene kant was ik doodsbenauwd om weer alleen in dezelfde kamer te zijn met de vrouw die mijn normale functioneren zo extreem in de war stuurde. Aan de andere kant leek Maddy die zondagmiddag zo beheerst en vriendelijk. Misschien was een goed verhelderend gesprek precies datgene wat ik nodig had om mijn gemoedsrust terug te vinden.

Anderzijds leek het mij ergens ook wel overdreven grof om de deur zomaar dicht te slaan en Maddy ijskoud op de stoep te laten staan. Het was ook niet helemaal fair om de schuld van mijn onrust helemaal bij haar te leggen. Ik moest zelf immers leren om mijn benauwende gevoelens onder ogen te zien en proberen om die dringend de baas te worden. Eenmaal tot dat besluit gekomen, deed ik een stap opzij en gebaarde Maddy dat ze binnen mocht komen.

In de woonkamer liet ik haar plaatsnemen op de bank, terwijl ik doorliep naar de keuken om thee te zetten. Toen ik met 2 kopjes terug kwam en die op de salontafel had gezet, nam ik enigszins weifelend naast Maddy plaats. Er sprak echter totaal niets alarmerends uit haar houding en gelukkig bleef ze net ver genoeg bij mij vandaan.

“Stanzie, lieverd,” begon ze, “hoe gaat het nu me je? Ik ben bang dat het voor jou nogal verwarrend moet zijn geweest. Verwarrend naar je man toe bedoel ik, na wat er tussen ons gebeurde...?”

Verder dan een zuinig knikje kwam ik niet en ik voelde mijn gezicht alweer rood aanlopen.

“Lieve schat, dat spijt me heel erg. Het was zeker niet mijn bedoeling om jouw leven ingewikkelder te maken dan het al is. Het was gewoon sterker dan mezelf. Ik hou van vrouwen, dat zal je ondertussen wel duidelijk zijn. Stanzie, ik weet dat het een flauw excuus is, maar jij bent zo mooi, zo jong en zo fris, dat ik mezelf niet langer kon bedwingen... Ik mag hopen dat ik je niet bang gemaakt heb en dat jij anderzijds niet op me neerkijkt. Alsjeblieft niet zeg! Dat moet je me beloven, Stanzie... Als vriendin wil ik je absoluut niet kwijt!

“Ik... ik weet echt niet wat ik hierop moet zeggen, Maddy.” Het niveau van mijn stemgeluid kwam nauwelijks hoger uit dan een hese fluistering. Toch was er binnen in mij iets wat me dwong om verder te spreken.

“Ik voel me inderdaad heel erg verward door wat er gebeurde... Ik weet niet eens hoe het kon gebeuren. Ik heb alleen maar warrige herinneringen aan gisteren. Maar… Eén ding is zeker. Het zal nooit meer gebeuren, maar toch bedankt voor wat je zei. Ik weet je woorden heus wel te waarderen, Maddy. Ze zullen me helpen om het gebeurde een plaats te geven en verder te gaan met mijn leven.”

‘Voila! Goed gedaan, meid!’ In gedachten complimenteerde ik mezelf al. Dat had ik toch maar even mooi weten te formuleren!

Maddy bleek echter heel wat minder onder de indruk dan ik hoopte.

“Maak je niet nodeloos druk, lieverd,” zei ze kalm. “Het is niet jouw fout. Jij kunt daar écht niets aan doen. Het loopt bijna altijd zo in het begin. Geloof me… Ik zou al die dames die op deze manier reageerden bij hun eerste kennismaking met de vrouwenliefde absoluut de kost niet willen geven, hoor. De geest van een mens is vaak heel wat minder oprecht dan het lichaam.”

“Hoe bedoel je?” reageerde ik verstoord. “Wil jij misschien iets insinueren?”

“Natuurlijk niet, lieve Stanzie. Het moet mij alleen even van het hart dat het mij toch ook weer niet zo héél erg leek. Zoals ik me gisterennamiddag herinner, zijn er nogal wat dingen te benoemen waarvan ik pertinent zeker weet dat jij die wél leuk vond. Dus…”

Maddy wilde mijn hand in de hare nemen voor ze verder sprak. Deze keer was ik daar op voorbereid en spontaan trok ik mijn hand snel terug.

“Zeg zoiets niet, Maddy. Het is niet waar... Of toch maar een klein beetje… Natuurlijk ben jij een mooie vrouw, en je hebt zeker een prachtig lichaam om naar te kijken.”

Terwijl ik dit zei, voelde ik mijn blik al afdalen in de richting van Maddy’s borsten. Ondanks dat die netjes verborgen bleven onder de pullover was het onmogelijk om dat fraaie heuvellandschap niet op te merken. Het koste me de nodige inspanning, maar het lukte om mijn ogen op de hare gericht te houden.

“Maar dat is het échte probleem niet, Maddy,” zei ik op verwijtende toon. “Ik ben getrouwd, snap je? Ik hou van Leander! Ik hou van mannen in het algemeen! Wat gisteren gebeurde was pure waanzin, Maddy. Een moment van zwakte, meer niet. Een zwak moment van mijn kant, waar jij van profiteerde. Jij probeerde me te verleiden, maar dat zal niet meer gebeuren. Het mág niet meer gebeuren, dat moet zelfs jij begrijpen, toch?” Gaandeweg was ik steeds luider beginnen spreken. Tegen het einde van mijn betoog aan kwamen de woorden bijna als een schreeuw over mijn lippen. Waar was ik mee bezig? Probeerde ik Maddy te overtuigen of in de eerste plaats mijzelf? De immer onweerstaanbare glimlach waarmee ze mij aankeek sprak boekdelen. Maddy was alweer allesbehalve onder de indruk. Dat besef kwam als een ijskoude douche over me heen. De koude rillingen rolden over mijn rug en twee tellen later hield ik het niet meer droog. Dikke tranen rolden over mijn wangen.

Maddy reageerde verrassend snel. Ze trok me onmiddellijk naar zich toe en nam me mee in een warme omhelzing. Ze fluisterde me lieve, troostende woorden toe, terwijl ze me zachtjes heen en weer wiegde. Ergens was ik me vaag bewust van wat er gebeurde, maar ik had dat troostende contact tegelijk ook zo heel hard nodig.

“Kom op, Stanzie,” lispelde Maddy in mijn oor. “Huil alsjeblieft niet, lieve meid. Je breekt mijn hart nog met die tranen en dat wil je toch niet? Hier, voel maar. Voel maar met je hand hoe mijn hart op hol slaat voor jou.” Ze pakte mijn hand en legde die op haar borst, ter hoogte van haar hart. “Voel hoe mijn hart aan het bonken gaat als ik jou zie huilen… Voel je het niet? Hier dan, schat… Probeer maar eens of je het op deze manier wel voelt.”

Vooraleer ik kon reageren, leidde ze mijn hand onder haar trui, tot op haar linker borst. Meteen werd duidelijk dat ze onder die pull niets droeg, want er was geen spoor van een Bh te bekennen.

Ik besefte maar al te goed dat dit niet klopte, maar om een of andere reden vond ik de kracht niet om mijn hand terug te trekken. Twee seconden later overwoog ik het al niet eens meer. Haar borst was zo zacht, zo warm en… Wat voelde ze vertrouwd!

“Goed zo, Stanzie,” zei Maddy kalm. “Schat, geloof me nu maar. Het helpt om je tranen te stoppen als je jouw ademhaling afstemt op de mijne. Adem langzaam met me mee, schat… In… Uit… In… Uit… Voel je mijn hartslag, lieverd? Voel je hoe mijn borst opzwelt, alleen maar omdat jij ze zachtjes aanraakt met jouw vingers?”

Terwijl ze het zei tilde Maddy mijn betraande gezicht op en dat met slechts één dwingende vinger onder mijn kin. Haar gelaat kwam tot op enkele centimeters van mijn gezicht, terwijl haar warme, liefdevolle blik de mijne gevangen hield.

“Schat, zie je nu dat ik gelijk heb?” fleemde ze. “Zie je wel dat het een troost voor je is als je me toestaat om dicht bij jou te zijn? Weet je… Weet je wat jou op dit moment nog veel meer vooruit zou helpen, Stanzie... Nee?... Een tedere kus. Een liefdevolle kus… Van mij.”

Tijd om Maddy af te weren was er niet. Daarvoor naderden haar zachte, rode lippen mijn mond veel te snel. Het duurde niet eens een volle seconde voor ik haar warme, gulzige mond mijn lippen voelde verkennen.

Deze keer duurde mijn verweer veel minder lang dan de dag voordien. Sneller dan ikzelf voor mogelijk hield, liet ik me door Maddy op sleeptouw nemen. Enkele tellen later dansten onze tongen in een opzwepende maalstroom om elkaar heen, waarbij de tong van Maddy de mijne alsmaar krachtiger omsloot en naar binnen zoog.

Toen we na een paar minuten onze kus afbraken, hijgde Maddy niet alleen haar affectie, maar ook haar honger naar seks in mijn gezicht. Zoveel hitte in een kus, zoveel onwijs hete furie, dat had ik al jaren niet meer gevoeld. Het moest geleden zijn van in de periode dat mijn man en ik, nog helemaal vervuld van kalverliefde, bezig waren om elkaars lichaam te ontdekken. Had ik hier zojuist met Maddy niet datzelfde prille gevoel van verliefde vurigheid gevoeld als destijds bij Leander?... Of was het eerder vurige verliefdheid…? Hoe dan ook, de vergelijking met vroeger alleen al was zo fout en zo beschamend dat ik mezelf rood voelde kleuren van oor tot oor. Ik hield van mijn man, dus dit kon absoluut niet. Ik moest Maddy kost wat kost een halt toeroepen vooraleer het te laat was. Ik vertrouwde mezelf nu al niet meer.

“Nee Maddy, nee!” Ik probeerde los te komen uit haar omarming. Dat lukte redelijk, maar mijn handen loste ze niet. “Ik zei je daarnet nog dat dit niet meer zou gebeuren en nu flik je het mij alweer. Maddy, dit kan niet en dit wil ik niet!”

“Ach Stanzie, doe niet zo onnozel,” reageerde ze fel en allesbehalve onder de indruk. “Natuurlijk wilde jij dit wel! Sinds gisteren weet jij dat zelf ook! Je wist dat het vroeg of laat opnieuw zou gebeuren. Je ontkende het voor jezelf, maar je wist het… En ik ook… Nadat je gisteren mijn lippen en mijn borsten had geproefd, voelde ik heel goed aan dat je mij een volgende keer onmogelijk zou kunnen weerstaan. Schatje… Als ik eenmaal voel dat ik beet heb, dan laat ik mijn prooi zo gemakkelijk niet meer los.”

Haar woorden had ik kordaat en krachtig willen weerleggen, maar dan trok ze in een vloeiende beweging haar trui over haar hoofd uit. De aanblik van haar prachtige, naakte borsten snoerde me de mond. Maddy’s adembenemende tieten leken me nog mooier dan de dag voordien en gelijk voelde ik mezelf een denkbeeldige lijn overschrijden. De lijn van waaraf er geen weg terug meer is. Maddy kende mij beter dan ik mezelf kende. Ja, ik wilde dit, absoluut. De lieve, hartverwarmende glimlach die ze me toestuurde, terwijl mijn trillende vingers langzaam maar zeker op zoek gingen, zat boordevol aanmoediging en vertrouwen.

“Kom op, lieverd,” pufte Maddy, een hele tijd later. “Denk je ook niet dat het stilaan hoog tijd is dat ik je laat voelen hoe lekker de liefde tussen twee vrouwen wel is.”

Mijn gevoel zei ‘ja’, maar dat betekende niet dat ik geen aarzelingen meer kende.

Nee, niet de aarzeling om voor de ogen van een andere vrouw helemaal uit de kleren te gaan. Die fase waren we al een tijdje voorbij. Maddy’s kleren en de kamerjas van mijn man lagen in een willekeurig kluwen door elkaar op de vloer en op de bank. Tijdens een rustig, lang uitgesponnen rondje van afwisselend zoenen, verkennen en strelen, hadden we elkaar al spelenderwijs helemaal ‘uitgepakt.’ Dat speelse, tedere dollen met elkaar had niet echt geheimen voor me. Het zoenen op zich ook niet, al was het wel heel anders als met mijn man. Al doende had Maddy me geleerd hoe anders, hoeveel tederder, een intieme zoen met een vrouw wel kan zijn, maar… Wat er nu zat aan te komen, het teasen en pleasen van een vrouw, dat was helemaal nieuw voor me.

Gelukkig zag Maddy wat mijn probleem was en ze nam de tijd om mij min of meer gerust te stellen.

“Lieve Stanzie, je hoeft nergens bang voor te zijn,” zei ze zacht maar kordaat. “Vertrouw maar op mij. We doen het rustig aan, zonder forceren. Ik zal je leiden, maar als jij jezelf ergens niet goed bij voelt, dan moet je dat meteen zeggen… Schatje, we gaan niet zomaar ‘seks hebben’ hoor. Wat ik je wil tonen en laten beleven, dat is hoe het voelt om met een vrouw de liefde bedrijven. Dat superheerlijke gevoel, daar gaan we voor. Concentreer jij je maar op jezelf en op je eigen genot, lieve schat. Mijn beurt komt later wel. Laat het over je heengaan en geniet, Stanzie… Ik beloof je nu al dat jij jouw eerste keer met een vrouw je hele leven lang nooit meer zult vergeten.”

Maddy’s woorden deden uit het niets een denkbeeldig alarmbelletje afgaan. Dit alles klopte niet en ik wist perfect waarom. De lederen driezitbank waarop Leander zich ’s avonds meestal luilekker voor de tv uitstrekte, dreigde het decor te worden van iets heel erg fout. Als mijn man mij hier, samen met Maddy, poedelnaakt op ‘zijn’ bank aan zou treffen, dan was mijn huwelijk meer dan waarschijnlijk onmiddellijk voorbij.

Ik moest Maddy tegenhouden. Dit moest stoppen, maar net dan deed zij iets waardoor ik de woorden die gezegd moesten worden niet over mijn lippen kreeg.

Maddy trok me met haar mee tot we plat in de bank lagen. Mijn hoofd rustte in haar schoot, haar linkerhand streelde door mijn haar en haar rechterhand streelde langs mijn zij en over mijn heup. Ongelooflijk zachte strelingen, waarbij ik me onmiddellijk heel comfortabel en erg relaxed voelde. Eén blik in Maddy’s twinkelende ogen was voldoende om elke gedachte aan Leander, resoluut onder de bank te vegen. De verliefdheid straalde van Maddy’s gelaat af. Ze was verliefd op mij… En ik op haar! Dat werd me in een klap duidelijk.

“Weet je eigenlijk wel hoe ongelooflijk verleidelijk jij er nu bij ligt, Stanzie?” complimenteerde ze me op zachte toon. Haar hand volgend, die strelend vanaf mijn heup naar mijn buik opschoof, kon ik me daar wel iets bij voorstellen. Diezelfde hand daalde even later af naar mijn lies en vanzelf spreidde ik mijn benen dat beetje meer om haar zoekende vingers alle ruimte te geven.

Een zacht kreuntje rolde over mijn lippen en dat leek voor Maddy het sein om ietsje brutaler te worden. Ik voelde haar hand over mijn lipjes gaan en de rillingen liepen me over de rug toen ze zachtjes tokkelend mijn lustknopje begon te bespelen. Niet zoveel later voelde ik haar vingers mijn tunneltje binnen glippen.

“Hmm… Lekker,” hijgde ik zacht en het volgende moment opende ik mijn ogen.

Wanneer en hoe Maddy dat voor elkaar kreeg weet ik niet, maar plots was haar mond heel dichtbij. Ik boog naar haar toe en drukte mijn lippen op de hare. Onze tongen verstrengelden zich en vanaf dan leek het alsof haar vingers overal tegelijk waren.

De lieve woordjes die ze me toefluisterde waren een balsem voor mijn geest, terwijl haar handen, haar tong en haar lippen mij van de ene genotvolle verbazing naar de andere hete sensatie lieten rollen.

Als onze blikken ergens onderweg elkaar toch eens ontmoetten, waren er geen woorden nodig om uit te drukken wat zij voor me voelde. Dat stond simpelweg in haar ogen te lezen. Het gaf mij het nodige vertrouwen om datgene te doen wat zij vooraf van me vroeg. Ja, ik liet alles nu echt wel gewoon over mij heen komen en genoot. Wist ik veel dat het beste dan nog moest komen.

Maddy rolde mij op mijn rug en ze vleide zichzelf tussen mijn benen. Het gevoel wat ze met haar geoefende tong wist op te roepen in en rond mijn pubis deed me bijna exploderen. Haar lange, spitse tong overspoelde mijn hele vrouwelijkheid met een compleet nieuw soort genotservaring. Wat ik voelde was zo sterk en zo intensief dat het bijna beangstigend aanvoelde. Met Maddy’s gezicht tussen mijn dijen geklemd, kwam ik gillend klaar. Ik kwam één keer, twee keer, drie keer… Weldra raakte ik de tel kwijt, maar dan nog gaf Maddy niet af.

Een meervoudig orgasme was iets wat ik tot dan toe niet kende, maar door haar toedoen rolde ik van de ene oncontroleerbare stuip in de andere. Toen Maddy uiteindelijk dan toch tussen mijn benen vandaan kwam, was ik de totale uitputting nabij. Toen ze over me heen kwam om mij vol op de mond te kussen, vond ik nog net de kracht om haar liefdevol te omarmen. Haar hele gezicht glom van de inspanning én van mijn geurige afscheiding. Dankbaar ving ik haar tong en voor het eerst in mijn leven proefde ik de smaak van mijn eigen nattigheid.

“Wat denk jij, lieve schat,” vroeg Maddy zo’n tien minuten later. “Zullen we eerst snel samen douchen om onszelf een beetje op te frissen?”