Het Spannende Leven Van Een Secretaris

Ik zal me even voorstellen, ik ben Bert, 19 jaar en secretaris op het hoofdgebouw van een grote detail onderneming. Hier ondersteun ik dagelijks het werk van meneer Levens, een aardige wat oudere man waar ik het goed mee kan vinden. Ik zit in de 3e maand van mijn proeftijd, die 6 maanden duurt. Als ik hier goed door kom, heb ik als eerste in mijn vriendenkring meteen een vaste aanstelling. Met goede zin liep ik s `ochtends naar het station en zag dat ik een beetje voort moest maken. In de trein had ik gelukkig een zitplaats en zat tegenover twee knappe meiden die me van top tot teen zaten op te nemen. In plaats van een oude spijkerbroek en een vaal T-shirt, iets dat vrij normaal is op mijn leeftijd, zat ik hier met een keurige broek en jasje, overhemd en een stropdas. Ik weet niet wat ze dachten en wat ze tegen elkaar fluisterde, maar ik voelde me er ongemakkelijk bij en was blij dat ik uit kon stappen. Nu moest ik nog een kwartiertje door het centrum lopen, waar nog bijna alles dicht was, en kwam ik aan bij het hoofdgebouw. Ik liep naar de lift en duwde op de 4e etage en na aankomst liep ik naar mijn werkplek. Het was eigenlijk iedere dag hetzelfde ritueel en het nieuwe was er dan ook wel vanaf. Toen ik achter mijn bureau wilde zitten viel mijn oog op een pakketje op mijn bureau. Een pakketje met een briefje eraan. Het was niet voor meneer Levens, want het was aan mij geadresseerd. Wat ik toen nog niet wist, is dat dit pakketje mijn leven drastisch zou veranderen.

Ik las eerst het briefje. Er stond: Luister Bert. Het is ons opgevallen dat er na 14:00 niemand meer op je etage komt en daarom hebben wij besloten dat je ingaande vandaag de inhoud van dit pakketje vanaf 14:00 zult dragen. Tevens willen we dat je vanaf morgen je gehele lichaam geschoren hebt, iets dat gecontroleerd zal worden. Mocht je nog steeds de vaste baan willen hebben dien je hieraan te voldoen. Bij het niet nakomen hiervan zal je op staande voet ontslagen worden. Ik las het briefje snel nog een keer, en ja, dit stond er echt! Ik liep naar het koffieapparaat want meneer Levens zou ook binnen een kwartier komen en dacht na over de oorsprong van het briefje. Waar kon het in Godsnaam vandaan komen? Je zou zeggen dat het iemand van p.z. was, gezien de dreiging met ontslag. Maar het briefje had het over `wij`. Het moesten dus meerdere mensen zijn. Zou meneer Levens erbij betrokken zijn? Ik kon het me niet voorstellen. Maar wie dan wel? Ik wilde deze baan dolgraag hebben dus was best wel bereid om er iets voor te doen, maar wat en voor wie?

De koffie was aan pruttelen en ik liep terug naar het bureau. Het pakketje zag er keurig verpakt uit, zelfs nog voorzien van een roze strik. Ik trok de strik los en opende het doosje. In de doos bleek een roze strakke leren broek te zitten met daarbij een zwart meisjesslipje. De broek was van heel erg dun materiaal, daardoor best wel doorschijnend. Dit zou ik dus voortaan vanaf 14:00 moeten dragen? Het zweet stond op mijn voorhoofd, maar, zoals eerder gezegd, voor een vaste baan bij dit kantoor had ik best wel wat over. Al was het maar om op te scheppen tegen mijn vrienden. En ach… in het slechtste geval zou ik eruit vliegen en zoek ik gewoon weer een baantje elders. Ik wist dat ik zo kon beginnen in de garage, waar mijn vriend Andre me al had aangeprezen. Ik hoorde de lift stoppen en stopte snel het doosje in de lade en meneer Levens kwam binnen. Goedemorgen meneer Levens, zei ik, een goedemorgen Bert. Ik rook de koffie al op de straat, je bent te goed voor me. Ik opende de deur van zijn kantoor en zei: uw koffie komt en zo aan meneer Levens. Prima, zei die, en ik liep naar het koffieapparaat.

Ik had scherp op het gedrag van meneer Levens gelet, maar dat was net als anders. Zou hij er dan helemaal niets mee te maken hebben? Snel schonk ik de koffie in met 2 klontjes suiker. Precies zoals meneer Levens het graag wilde hebben. Ik klopte op de deur en liep naar zijn bureau en meneer Levens was zichtbaar blij met de koffie en ik ging weer terug naar mijn eigen bureau. Ik opende nog even de lade en sloot hem toen weer snel, want de eerste bezoekers op de afdeling waren er al. Het was best wel een drukke ochtend en de tijd vloog. Met lunchtijd ging ik meestal naar een bistro om de hoek en bestelde daar een kleine maaltijd. Om 13:00 liep ik weer terug naar kantoor en begon nu toch wel de zenuwen te krijgen. Hoe zou meneer Levens reageren op mijn toch wel uitdagende nieuwe kleding? De spanning liep steeds verder op. Om 13:30 kwam meneer levens naar me toe en zei: ik moet even naar een zaken relatie, jij red je in de tussentijd wel he? Er komen ten slotte vanaf 14:00 toch geen mensen meer en je kan dus ongestoord je werk doen. Ik zei tegen meneer Levens dat het allemaal wel goed zou komen en wenste hem veel succes toe bij zijn afspraak. Om kwart voor 2 kwam er nog een vrouw binnen van p.z. het was Irma, een vrouw van 45 jaar waar je het niet aan afzag. Ze had zwarte pumps aan, een kort zwart rokje en een spierwitte blouse. Ze liep recht op me af en zei: vanmorgen is er een pakje voor je afgeleverd. Heb je dat ontvangen? Ja hoor, zei ik, terwijl ik voelde dat ik een beetje een kleur kreeg. Dan is het goed, zei ze, en ze draaide zich weer om en verdween in de lift. Ik vroeg me af of zij hier iets mee te maken kon hebben, maar dat leek me sterk. Ik begon zenuwachtig te draaien op mijn stoel. Ik trok de lade open en haalde het doosje eruit. Nam het onder mijn arm en liep naar het toilet.

Op het toilet keek ik eerst of ik alleen was. Toen trok ik snel mijn broek en mijn onderbroek uit. Ik opende het doosje, haalde er het geile slipje uit en schoof het slipje langzaam omhoog. Dat zat eigenlijk best wel lekker, dacht ik nog. Toen met heel veel moeite de roze broek, maar het lukte en met ingetrokken buikje kreeg ik de knoop dicht. Ik propte mijn kleren snel in het doosje en bekeek mezelf in de grote spiegel. De broek zat strak om mijn lichaam en je kon er iedere welving in zien. Hij was inderdaad behoorlijk doorschijnend, want ik kon gewoon het slipje zien. Zelfs de vorm en het motief kwamen er duidelijk door. Ik liep weer snel terug naar mijn bureau en zette het doosje weer in de lade. Als mijn vrienden me zo zouden zien zouden ze een rol beroerte krijgen, maar goed, die waren er gelukkig niet en verder was er ook niemand op de afdeling. Ik streelde over de broek en het voelde wel erg lekker aan. Ik keek naar beneden en kreeg een warm gevoel van binnen. Om 15:15 kwam meneer Levens terug en na een begroeting vroeg ik hem: koffie meneer levens? Nu nog niet, zei die, ik roep je straks wel. En het was weer stil.

Om 4 uur ging mijn intercom. Doe nog maar even snel een kopje koffie Bert. Ik antwoorde: dat is goed meneer Levens, het komt eraan. Ik klopte op de deur en liep zijn kantoor binnen. Zijn ogen waren op zijn werk gericht en ik zette voorzichtig zijn koffie neer. Bij het weglopen hoorde ik achter me: dankjewel Bert, en ik draaide mijn hoofd om precies op het moment dat hij opkeek. Ik zag de verbazing en vraagtekens in zijn gezicht. Wat heb je een bijzondere broek aan Bert, was er iets mis met die andere? Nou meneer, zei ik, daar had ik een beetje koffie op geknoeid, vandaar. Aha, zei meneer Levens, en ik zag hem kijken naar mijn kontje. Mooi materiaal Bert, zei die, en hij ging weer door met zijn werk. Ik ging snel weer achter mijn bureau zitten, blij dat ik zo snel een smoes had verzonnen. Om 16:30 kwam meneer uit zijn kantoor en begroette me, omdat hij naar huis ging. Normaal maakte me dat niets uit, maar deze keer was ik er heel blij mee. Ik liep snel met het doosje naar de toilet en wisselde weer van kleding. Liep daarna terug en trok mijn jasje aan en liep het gebouw uit. Wat een rare dag was dit, die zou ik niet snel vergeten. Maar wat ik nog niet wist, is dat de verrassingen nog niet over waren die dag.

Eenmaal thuis gekomen opende ik de deur. Ik woonde in een oud pand op kamers en de hospita kwam meteen op me aflopen. Er is vanmorgen een pakje voor je bezorgd Bert. Je heb mazzel dat ik thuis was maar het is wel handig als je voortaan even verteld dat je een pakje verwacht. Sorry mevrouw, zei ik, ik was het helemaal vergeten. Het is goed schat, zei ze met een glimlach. Ze knipoogde naar me en ik liep snel de trap op. In mijn kamer dacht ik na over de reactie van de hospita. Ze noemde me ineens schat, iets dat ze nog nooit eerder gedaan had en dan die glimlach en die knipoog. Zou zij hier misschien ook iets mee te maken hebben? Ik werd gek van mijn eigen gedachten, nam snel een grote borrel en besloot het even te laten rusten. Na het journaal viel mijn oog ineens op het pakje dat ik eerder had gekregen. Ik zette het op mijn schoot en ook bij dit pakje zat het weer ingesloten met een roze strik. Ik trok de strik los en opende het doosje. In het doosje zat een kort doorschijnend roze topje, een zwart Bhtje en zwarte netkousen. Ik kreeg het er warm van. Onder de kleren lag weer een briefje, waarop stond: je hebt het prima gedaan Bert, dit hadden we niet van je verwacht. Daarom hebben we besloten nu een stapje verder te gaan. Als je morgen naar je werk komt heb je de kousen, het slipje en het Bhtje al aan. Om klokslag 14:00 kleed je je weer verder om. Daarna mag je je weer omkleden maar hou je het slipje, Bhtje en de kousen aan. En denk erom Bert, je kan zomaar gecontroleerd worden of je je wel helemaal geschoren hebt. Je weet wat er op het spel staat, dus als je baan je lief is gehoorzaam je en doe je verder normaal je werk. De keuze werd steeds moeilijker. Ik merkte dat ik steeds vaker zat te denken aan een andere werkgever. Het grote nadeel was dat ik het nu enorm naar me zin had en het erg goed verdiende. Bovendien had ik hier reële promotie kansen, en dat met mijn 19 jaar. Ik besloot het maar te wagen en zou wel zien of meneer Levens het zou accepteren. Zo niet, pech gehad. Ik liep de douche in en schoor mijn hele lichaam glad. Dit was ik de vorige dag vergeten. Alles werd onder handen genomen. Mijn benen, armen, schaamstreek en ook het plein rond mijn anus. Het voelde eigenlijk best wel lekker aan, zo`n glad lichaam.

Ik werd vroeg wakker, de volgende dag, en na een kop koffie liep ik naar het doosje. Ik haalde de kleren eruit en ging zitten. 1 voor 1 trok ik de netkousen aan, daarna het slipje en toen dat geile Bhtje. Ik bekeek mezelf voor de spiegel en moest lachen. Ik leek wel en wijf zeg! Je weer wel, zoals zo`n hoer erbij loopt. Als mijn vrienden me zo zouden zien zouden ze dubbel van het lachen liggen. Ik trok verder mijn broek, overhemd en schoenen aan en kamde mijn, best wel lange haar. Scheren hoefde ik niet daar ik helemaal geen baardgroei had. Iets waar mijn vrienden me vaak mee plaagde en me luiergezicht noemde. Ik lachte dan maar mee, en tsja, ik kon er nou eenmaal ook niets aan doen. Mijn haar deed ik in een staartje, daar ik niet wist hoe ze op kantoor over mijn lange loshangende haren zouden denken. Ik wilde er mijn baan niet mee in gevaar brengen. In de trein zat ik met mijn benen over elkaar te piekeren wie hier nou toch achter zou kunnen zitten. Tegenover me zat een wat oudere man en ik zag hoe die naar mijn benen zat te kijken. Ik had helemaal niet in de gaten gehad dat door mijn manier van zitten mijn kousen duidelijk zichtbaar waren. Gelukkig bereikte we mijn station. Ik stond snel op en keek naar de man. Hij zei: lekkere kousen he? Ze zitten lekker warm, ik heb ze ook. Daarna gaf hij me een knipoog en ik wist niet hoe snel ik de trein uit moest komen. Wat een blunder zeg, ik zou beter moeten opletten. Gelukkig kende ik die man helemaal niet en zou ik hem nooit meer zien… dacht ik.

Eenmaal op kantoor begon ik weer met koffie zetten en zag een briefje op mijn bureau liggen. Meneer Levens komt vandaag niet op kantoor, je weet wel wat je moet doen en anders kun je altijd nog even naar mij bellen stond erop. Met daaronder de naam van Irma. Dat was een pak van mijn hart. Meneer Levens zou mij voor het weekend niet meer zien in mijn roze topje, want het was vrijdag. Zo wie zo een rustige dag want veel medewerkers hadden op vrijdag vrij of gingen eerder naar huis. In de Bistro lette ik extra goed op mijn zithouding en op straat leek het wel alsof iedereen zag dat ik een slipje en een Bhtje aan had. Dat was natuurlijk niet zo, maar het voelde wel zo aan. Om 14:00 trok ik op het toilet weer mijn broek uit en mijn overhemd. Ik stond daar in de lingerie toen plots de deur van het toilet open ging. Daar stond dezelfde man als vanochtend in de trein. Hij zei helemaal niets en kwam recht op me af lopen. Hij nam mijn armen vast en bekeek ze. Toen mijn benen. Hij trok mijn slipje naar beneden en bekeek mijn lul en mijn ballen. Tilde de ballen nog even op om eronder te kijken en liet me voorover bukken. Hij trok mijn billen uit elkaar en bekeek mijn anus. Toen liep hij naar de kraan, waste zijn handen en liep de deur weer uit. Ik trok mijn slipje weer omhoog en dacht: wie was nou in Godsnaam die oude vent en was dit soms de controle die ik nog zou krijgen? Het complot nam steeds gekkere vormen aan. Snel trok ik mijn strakke broek aan en mijn doorschijnende topje. Je kon duidelijk zien dat ik een Bh aan had en de spaghetti bandjes van het topje lieten ook niet veel te raden over. Ik liep weer terug naar mijn bureau en werkte nog een uurtje door. Steeds de lift maar in de gaten houdend. Opeens ging mijn telefoon.

Het was Irma en ze zei: zit je op je plek Bert? Ja, zei ik, mooi, dan kom ik even langs om de agenda van volgende week door te spreken. Nog voor ik iets terug kon zeggen had ze al opgehangen. Als ik nou maar bleef zitten zodat ze mijn broek niet zag zou het allemaal best mee kunnen vallen. Mijn jasje zou ik iets verder dichtknopen zodat mijn topje slechts een roze plekje was. De lift ging open en Irma kwam in haar gebruikelijke korte rokje naar binnen lopen. Zo, daar ben ik dan, zei ze, we zullen maar meteen beginnen. Toen we een kwartiertje bezig waren zei ze ineens, wat heb je trouwens een leuk T-shirt aan. Doe je jasje eens open zodat ik hem wat beter kan zien? Met het zweet op mijn handen opende ik mijn jasje en ik zag haar een tijdje kijken, mij hierbij goed opnemend. Ze zag natuurlijk ook dat het topje boven mijn navel kwam en ik dus een bloot buikje had. Ik werd er enorm onzeker van maar ze zei: Op mijn leeftijd volg je de mode van de jonge mensen niet meer zo, maar ik vind dit wel erg leuk. Vind meneer Levens het ook goed dat je dit draagt? Hij heeft het nog niet gezien, zei ik, het is nieuw en hij is vrij vandaag. Ze had natuurlijk ook het zwarte Bhtje gezien, maar ze zei er niets van. Voor mij steeds meer een teken dat zij wel in het complot moest zitten. We gingen weer door maar ineens zei ze: verdorie, ik heb nog wat papieren nodig maar die liggen in het kantoor van meneer Levens. Kan jij ze even voor me pakken? Dit werd nu toch wel heel moeilijk. Als ik op zou staan zou ze zeker mijn slipje door mijn broek heen zien maar ik had geen keuze. Ik stond op en voelde hoe ze me aan zat je kijken. Ik liep naar de deur van het kantoor en ik voelde haar ogen in mijn kont. Met een zucht liep ik het kantoor in en kwam daarna weer terug en ging zo snel als ik kon weer zitten. Ik zag dat je ook een nieuwe broek hebt Bert, zei ze, dezelfde kleur, was het een setje? Ja Irma, zei ik, en we gingen snel verder met de agenda en Irma stond op. Maak het niet te laat vandaag Bert, weekend is voor de jonge mensen en ze gaf me een knipoog en liep de lift in.

Het was inmiddels 16:00 en ik besloot er een punt achter te zetten. Het was een rare energie vretende week geweest en een rustig weekend, waarin ik dit alles op mijn gemakje kon overdenken zou welkom zijn. Op de toilet trok ik snel mijn kleren weer aan en verliet het gebouw op weg naar huis. Thuis wachtte mij een nieuwe verrassing. De hospita stond mij al lachend op te wachten en zei: er is alweer een pakje voor je aangekomen met een brief erbij. Heb je soms vriendschap gesloten met Sinterklaas? Ik krijg nooit een pakje. Ik pakte het pakje en de brief aan en weer gaf ze me een knipoog met een glimlach. Het werd allemaal steeds vreemder. Irma, meneer Levens die schijnbaar stront in zijn ogen heeft, de vreemde man in de trein, de hospita en dan al die vreemde pakjes met dreigementen. Het leek wel een film !

Op mijn kamer gooide ik het pakje op mijn bed en de brief er naast. Nu eerst weekend, dacht ik. Ik pakte een dubbele borrel en ging achterover zitten. Toen kon ik de verleiding niet weerstaan om mijn kleren uit te gooien om die geile broek en het topje aan te trekken. Ik streelde mijn borstkas en bekeek mezelf in de spiegel. Ik moest tegenover mezelf bekennen dat ik er behoorlijk enthousiast van werd. Ik zakte weer onderuit en pakte de brief die bij het pakje zat en maakte de enveloppe open. Er stond: Bert. Wij hebben geconstateerd dat je je tot nu toe aan iedere afspraak hebt gehouden, hoe moeilijk het af en toe ook was. Wij krijgen hierdoor het idee dat je het eigenlijk wel een geil en spannend avontuur vind. Om de spanning nog wat verder op de drijven hebben wij het volgende bedacht. Jij zet morgen de wekker op 7 uur. Ik pakte er nog een borrel bij en werd een beetje warm van binnen. Je trekt al je roze kleren en je lingerie aan. Verder trek je de inhoud van het pakje aan. Je haren kam je lekker los en je gaat op tijd naar de kerkstraat in het centrum naar dames kapsalon Dominique. Je hebt daar een afspraak en de kapper weet precies wat die moet doen en betaald is er al. Als je daarmee klaar bent, loop je naar de schoonheidssalon iets verder in de straat. De dames daar verwachten je al en ze zullen je leren hoe je jezelf moet opmaken. Ook hier is al voor betaald. Het is zonnig weer dus als je klaar bent loop je naar het drukste terras in het centrum, je doet je jack uit en legt het op een stoel en drinkt daar 2 glazen witte wijn. Je nipt langzaam aan het glas en rekt je af en toe flink uit. Bedenk wel dat je de hele tijd in de gaten zult worden gehouden en dus met kleinste misstap ben je je baan kwijt. Ik hoop dat je ons vertrouwen waard bent.

Dat was nogal wat. Ik was eigenlijk van plan om morgen uit te slapen en morgenavond flink te gaan stappen met mijn vrienden, maar dat zou op deze manier niet lukken. Snel nam ik nog een slok. Ik pakte het doosje en was toch wel erg benieuwd wat ik erin aan zou treffen. In het doosje lagen 2 roze pumps met een hakje, precies mijn maat, hoe bestaat het. Verder 2 siliconen tieten en een kort roze leren jasje. Ik deed de tieten in de Bh en trok de pumps aan. Toen nog het jasje en ging voor de spiegel staan. Ik zou zelf wel een paar keer omdraaien als ik zoiets op straat tegenkwam, dacht ik. Met een stijve lul ging ik weer zitten en schonk nog een borrel in. Wilde ik hier nog wel verder mee gaan was de grote vraag. Aan 1 kant dacht ik stoppen met die onzin, stoppen en snel vergeten. Maar aan de andere kant het steeds sterker wordende gevoel dat ik het eigenlijk best wel heel lekker vond en de spanning wond me enorm op. Ik had geen idee wat me te wachten stond, maar de spanning en de reacties van de mensen buiten wonden me enorm op en na lang, en nog een borrel, dralen besloot ik de stoute schoenen aan te trekken en ermee door te gaan tot het einde!

De volgende morgen was ik ruim op tijd wakker. Ik kleedde me aan en borstelde mijn haar, keek naar de klok en trok mijn jasje aan. Ik liep heel zachtjes naar beneden, want ik wilde niet dat de hospita me zo zou zien. Eenmaal op straat merkte ik dat ik door de pumps kleine stapjes moest maken. Ik voelde hoe mijn billen hierbij heen en weer gingen en probeerde even mijn eigen billen te zien. Even later zat ik in de trein met mijn jasje ver dicht. Ik keek om me heen of ik die oude man weer zag maar de man was in geen velden of wegen te bekennen. Mijn netkousen kon ik niet meer verbergen, maar met deze look was dat ook geen enkel probleem. Het voelde alleen nog een beetje onwennig aan. Ik zag iets verder wel een man met een zonnebril zitten en dacht: zou die er soms ook bij horen? Maar ik merkte dat ik paranoia was aan worden en besloot lekker alleen aan vandaag te denken. Op het station stapte ik uit en liep naar de Kerkstraat die ik niet hoefde te zoeken, hij lag immers om de hoek van mijn kantoor. Een man, ik neem aan de kapper, kwam op mij af en wenste me een goede morgen. Door zijn manier van doen en praten dacht ik dat hij een homo was, niet dat me dat een ruk uitmaakte, ik was nu ten slotte een jongen in meisjeskleren. Ik moest lachen bij de gedachte. Ik besloot mijn gene van me af te zetten, gaf hem mijn jasje en bedankte hem. Hij hing mijn jasje op en bij het teruglopen bekeek hij me van top tot teen. U had toch een afspraak mevrouw? Zei hij. Ja, zei ik, er is voor mij een afspraak gemaakt. Ik weet niet door wie, het is een verrassing, maar het is voor Bert, dat ben ik. Wat een bijzondere meisjesnaam, zei die en hij nam me mee naar een stoel waar ik een kleedje over me heen kreeg. Hij zei: ik heb precieze instructies gekregen over je haren en het model, laat alles maar aan mij over Bert. Ik blijf het een aparte meisjesnaam vinden, komt het in je familie voor? Ja, loog ik, mijn moeder heette ook zo en haar moeder geloof ik ook. Bijzonder, kon hij alleen maar zeggen. Ik had geen idee wat hij allemaal aan het doen was. Dan weer druk bezig, dan moest ik weer een half uur wachten, dan weer wat chemicaliën op mijn hoofd, het duurde een eeuwigheid, maar ik had de tijd. Opeens trok hij het kleedje van me af en zei: het is klaar Bert, ik ben heel erg benieuwd wat je ervan vind. Nou, dat was ik zelf ook wel. Ik keek in de spiegel en mijn gezicht vertrok helemaal. De kapper schrok hiervan en vroeg: is het niet goed Bert? Jawel joh, zei ik, maar ik herken mezelf helemaal niet meer. Ik had eerst steile donker bruine haren en nu prachtige blonde haren met hele mooie flauwe krullen. Ik ben er enorm blij mee joh, ik kan wel dansen! Laat je vooral niet tegenhouden, zei de kapper en hij bracht me mijn jasje en hielp me erin. Alles is al geregeld en jij hebt geloof ik nog een afspraak verderop in de straat, zei die met een glimlach. Ja, zei ik, ik heb het druk vanochtend. Ik nam hartelijk afscheid en bedankte hem nogmaals.

Toen ik naar buiten stapte zag ik meteen de man met de zonnebril aan de andere kant van de weg. Ik draaide me snel om en liep de straat in, op weg naar de salon. Het viel me op dat ik nu ineens veel meer bekijks had en zelfs enige fluit concerten. Bij de salon stapte ik snel naar binnen en een meisje kwam meteen op me af. Jij moet Bert zijn, zei ze met een zwoele stem, ik heet Tania. Ik en Sonja gaan jou de kneepjes van het opmaken leren. Heb je er zin in? Reken maar, zei ik en ze nam me mee naar een achterkamertje met veel spiegels. Ze hielp me uit mijn jasje en Sonja was er nu ook bij gekomen. Ik zag haar ongegeneerd naar mijn borsten kijken en ze zei: jij bent zo verdomd knap van jezelf, dat het ons weinig moeite zal kosten je iets te leren. We lachten even met elkaar en toen begonnen we. Eerst de oogschaduw. Ik kreeg allemaal uitleg over wanneer je welke kleur moest gebruiken en hoe je het zo mooi mogelijk kon aanbrengen. Toen de mascara, en ook hierbij een duidelijke uitleg. Uiteraard deden ze het ook voor. Voor mijn lippen had Tania een glanzende roze lippenstift uit gekozen. Die past goed bij je kleren, zei ze. Enorm geile kleren trouwens, zei Sonja, waar heb je die gekocht? Ik vertelde dat ik ze gekregen had van een onbekende en ze waren het er over eens dat dat dan wel een enorme bewonderaar van mij moest zijn. Toen nog mijn nagels en die werden ook glimmend roze. Ze stopte allemaal make up in een, toevallig, roze zakje van de zaak en Tania zei, er is overal voor betaald schat en als ik het mag zeggen… als ik een jongen was dan had ik het wel geweten! Weer begonnen we te lachen en we namen hartelijk afscheid. Kom vooral nog eens terug, hoorde ik Sonja nog roepen, we staan altijd voor je klaar.

Weer zag ik de zonnebrillen man maar besloot hem volledig te negeren. Het was niet normaal hoeveel aandacht ik eens kreeg. En niet alleen van mannen, nee, zelfs vrouwen zaten me aan te gapen, en dan zeker niet negatief. Ik liep naar een druk terras en zag precies in het midden nog een tafeltje vrij. Demonstratief trok ik mijn jasje uit en bukte me om het op een stoel te leggen. Ik wist dat mijn slipje zo nog duidelijke zichtbaar was en genoot van de aandacht. De zonnebril zat ook op het terras en hield me scherp in de gaten. Er kwam een ober aan en ik vroeg hem: kunt u mij een glas lekkere koude witte wijn brengen en dat mannetje daar met die zonnebril een kinderijsje met een parapluutje erop. Hij glimlachte en ik schoot hem een kus toe. Komt voor elkaar mevrouw, zei die, en liep lachend weg. Even later kwam hij terug met mijn witte wijn en ik zag in de verte de man zijn ijsje krijgen. Verontwaardigd stond hij op en liep weg. Hij vond het vast niet zo`n leuk idee mevrouw, zei de ober en we moesten er samen om lachen. De zonnebril zal nu wel ergens anders staan te gluren, maar het kon me geen ruk schelen. Ik nipte langzaam aan mijn glas en rekte me met mijn ogen dicht uit. Ik zag vele hoofdjes naar mij omdraaien en ik genoot steeds meer. Na mijn 2e glas wijn rekende ik de wijn en het ijsje af. Toen de trein weer in waar meteen een man voor me opstond en er allemaal vriendelijk kijkende mensen om me heen zaten. Thuis open de ik zacht de deur om mijn hospita te ontlopen, maar shit, ze stond in de gang. Wie bent u? vroeg ze. Nu moest ik even heel snel schakelen. Ik ben Pauline, zei ik, ik kom voor Bert, hij had me zijn sleutel mee gegeven. Ben je zijn vriendin? Vroeg ze. Ja, zei ik, u zult me hier wel vaker zien denk ik. Ik heb er geen problemen mee, zei ze, als jullie maar geen herrie maken! Ik wilde naar boven lopen maar ze hield me tegen en zei: als je toch naar Bert gaat, ik heb hier weer een pakje voor hem. Zeg hem meteen maar dat ik geen postkantoor ben. Dat laatste zei ze lachend en met een knipoog gaf ze het pakje.

Eenmaal weer op mijn kamer bekeek ik mezelf nog eens goed in de spiegel. Mijn God, wat was ik een lekker wijf geworden. Mijn vrienden zouden me niet eens herkennen. Ik maakte de doos open en haalde er 2 witte pumps met een hoge hak uit, een kort wit doorschijnend rokje, een doorschijnend wit topje, een rood slipje en een rode Bh. Toen nog rode netkousen en een stoer zwart leren motorjasje. Super geil allemaal. Ik schonk een borrel in en kleedde me helemaal uit. Toen ik nog eens in de doos keek zag ik nog iets liggen. Het was een but plug. Mijn lul begon te steigeren. Ik had wel eens een vinger in mijn kontje gedaan, maar dit was hele andere koek. Het was een flinke jongen, en de bedoeling leek me duidelijk. Ik wilde me net in mijn nieuwe kleren hullen toen er een briefje werd bezorgd. De hospita riep door de deur: deze is net bezorgd. Het postkantoor is verder dicht vandaag. Veel plezier jullie daar en ik hoorde haar lachend de trap af lopen. Ze moest eens weten, dacht ik. Ik raapte de brief op en ging in de stoel zitten. Nieuwsgierig maakte ik de brief meteen open. In de brief stond:

Alweer zijn we helemaal trots op je Bert, je hebt het geweldig gedaan. En als we het moeten geloven zie je er nu geweldig uit. Je hebt je vast al afgevraagd of je vrienden je nog zouden herkennen. Welnu, je opdracht voor vanavond is simpel. Je trekt de kleren aan die we je vandaag hebben toegestuurd. Als je daarmee klaar bent breng je de but plug helemaal in je kutje naar binnen en doe je je slipje er overheen. Maak je geen zorgen, hij zal er niet uitvallen. Vervolgens ga je vanavond naar de kroeg waar je vrienden zijn en geef je vanuit de verte ze overmatige lonkende aandacht. Dit is de enige manier om erachter te komen. Mochten ze je wel herkennen, kun je altijd nog zeggen dat het een grap was. Wij rekenen op je, en trouwens, via bronnen hebben we vernomen dat je nu ineens Pauline heet. Een prima keuze. De naam Bert is vanaf nu gewist. Tegen de hospita zeg je maar dat Bert er niet meer woont maar dat jij je intrek hebt genomen. Wij kennen haar en ze zal er geen probleem van maken. Hou er vanavond rekening mee, ook in de kroeg zal je in de gaten gehouden worden. 1 misstap en alles is voorbij.

Ik werd enorm opgewonden van het idee dat ik mijn vrienden zo zou zien, maar nu als meisje. Misschien kom ik er dan meteen achter was zij met meisjes uitvreten. Dat is tot nu toe altijd een groot geheim geweest. Ik moest lachen bij het idee maar realiseerde me ineens ook dat er misschien wel 1 me zou willen kussen. Ik kreeg kriebels in mijn buik en nam een slok van mijn borrel. Maar waarom moest ik tegen de hospita zeggen dat ik, Pauline er voortaan woonde? Zou dit permanent worden dan? Hoe zou ik dat aan iedereen uit moeten leggen? Mijn familie, meneer Levens, en al die anderen. Ik besloot om mijn avond hierdoor niet te laten verkloten en begon me aan te kleden. De kleren zaten lekker strak om me heen en zoals verwacht kwam het rode lingerie setje er duidelijk doorheen. Ik besloot dat alles te negeren, want toen ik in de spiegel keek zag ik een moordwijf staan. Ik nam nog een slok en pakte toen de plug. Ik trok mijn slipje iets naar beneden en maakte mijn kutje met was spuug lekker nat. Mijn vinger gleed er een stukje in en een siddering ging door mijn lichaam. Voorzichtig duwde ik het topje van de plug naar binnen, maar hij werd dikker en dikker. Heel rustig duwde ik hem langzaam aan in mijn kontje en trok mijn slipje weer omhoog. Ik voelde aan mijn slipje en gelukkig voelde je het niet en zag je het ook niet. Ik wilde weer gaan zitten, maar dat kon ik beter maar rustig aan doen met die plug. Dat was even wennen. Ook de pumps liepen een beetje moeilijk, maar daar was wel overheen te komen. Op de klok zag ik dat het bijna half 9 was en ik had een taxi besteld voor kwart voor 9. Ik trok mijn stoere motorjasje aan en liep naar beneden. Daar kwam de hospita weer en ik besloot haar meteen maar het nieuws van mijn intrek te vertellen. Voor haar was het allemaal geen probleem, als ik de huur maar op tijd betaalde. Bovendien vond ze het wel leuk om een meisje in huis te hebben. Ze gaf me een knipoog en ik stapte naar buiten.

De taxi stond al klaar en de chauffeuse hielp me in de auto. We reden naar het adres dat ik opgegeven had en ze keek in de spiegel naar me. Ga je daar helemaal alleen naartoe? Vroeg ze. Tuurlijk, zei ik, dat jij dat durft zeg… ik kijk wel link uit! Ze was verder de hele weg stil en na het betalen hielp ze me uit de auto. Doe je wel een beetje voorzichtig, zei ze, en neem een taxi als je weer naar huis gaat. Ik zei haar dat ze zich geen zorgen hoefde te maken en ze vertrok weer de avond in. Het was al behoorlijk druk in de kroeg en toen ik naar binnen stapte zag ik allemaal ogen op me af komen. Mijn vrienden waren daar geen uitzondering op. Ik liep naar een rustig tafeltje in de hoek en bestelde een glas witte wijn. Het was wel een grappige gewaarwording. Ik zag heel veel jongens naar me kijken, maar niemand durfde naar me toe te komen. Alsof ik zou bijten of zo. Aan het tafeltje naast me zat een meisje in een spijkerbroek en ze lachte me vriendelijk toe. Net toen ze een gesprek met me aan wilde knopen kwam 1 van mijn vrienden, Arno, naar me toe. Hij vroeg of ik alleen was, en ik knikte. Moet je nog iets drinken, vroeg hij en ik zei graag en hij liep naar de bar. Arno was mijn beste vriend, die ik ook al het langste kende. Als hij me niet herkende, zat het wel goed. Ik keek hem na terwijl hij naar de bar liep en ik keek hierbij speciaal naar zijn kontje. Die was me nog nooit eerder opgevallen. Ik zag hem zijn duim omhoog houden naar mijn vrienden en ook die staken allemaal een duim op. 1 lolbroek begon te fluiten en ik kreeg een blos. Even later kwam hij terug met een biertje en een glas wijn en vroeg of hij even bij me mocht zitten. Ik wees naar de plek naast me op het bankje en zei: voel je vrij. Hij praatte honderduit en had inmiddels zijn hand op mijn rug gelegd. Ik gooide mijn jasje naast me neer en zowel mijn tieten als mijn tepels staken duidelijk door het topje. Hij kon er zijn ogen niet vanaf houden. Ik nam nog een slok wijn en ik voelde zijn hand omhoog gaan. Toen trok hij me naar hem toe en begon me te tongen. Ik voelde zijn andere hand langs mijn bovenbeen naar boven kruipen en ik werd botergeil. Ik ging weer recht zitten en hij haalde zijn hand van mijn benen. Je bent mooi, zei die, hoe heet je? Pauline zei ik, en weer gaf die me een kus op de mond. Laten we even naar buiten gaan Pauline, het is hier veel te druk. En alsof ik al ja had gezegd pakte hij mijn jasje en nam me bij de hand. Hij trok me mee naar buiten, onder gejoel van zijn vrienden.

Buiten, op een rustig plekje bleef hij stil staan. Hij gooide mijn jasje op de grond en nam me in zijn armen. Hij kuste me in mijn nek, mijn tepels en toen langs mijn navel die makkelijk te bereiken was met mijn korte topje. Hij stak zijn hand in mijn rokje en voelde mijn kontje. Al snel voelde hij de plug in mijn kutje en hij glimlachte naar mij. Weer gaf die me een kus op mijn mond en stak nu zijn hand in mijn kleine slipje. Hij draaide een beetje met de plug en trok hem op en neer en gaf hem hierbij een extra zetje. Ik kreunde in zijn armen en werd zwak in mijn benen. Met zijn andere hand had hij zijn broek open geknoopt en pakte mijn hand. Hij bewoog mijn hand naar zijn kruis en ik liet mijn hand in zijn slip glijden. Hij begon te hijgen en ging steeds wilder met de plug tekeer. Ik pakte zijn lul voorzichtig vast en begon hem af te trekken. Toen legde hij zijn hand op mijn hoofd en duwde me naar beneden. Meteen begreep ik wat hij wilde. Ik bukte me verder en nam zonder twijfel zijn lul in mijn mond en begon te zuigen. Zijn gehijg werd steeds harder. Ik streelde zijn ballen en hij mijn tieten. Toen trok hij ineens zijn lul uit mijn mond en trok me omhoog. Hij zei: ik wil dit mooie gezichtje niet vies maken met mijn zaad, en hij gaf me een kus. Even snapte ik er niets van maar toen pakte hij me vast en duwde me voorover. Hij trok mijn slipje omlaag en trok de plug uit mijn kutje hij gaf hem aan me en zei: aflikken slet, lik je eigen sap maar op. En ik voelde zijn eikel tegen mijn kutje aan duwen. Langzaam schoof hij zijn pik naar binnen en begon toen heel langzaam te neuken. Ik kon mijn kreunen niet inhouden. Steeds harder begon ik te kreunen en ik was zelfs bang dat de mensen binnen me zouden kunnen horen. Toen voelde ik hem steeds harder schokken en hij riep: O ja Pauline, ik spuit je vol, ik spuit die hoerige kut van je helemaal vol. En met een schok spoot hij zijn lading in mijn kut. Wat was dat een ongelofelijk lekker gevoel, dat warme sperma in mijn buikje. Ik kon een schreeuw niet achterwegen laten en ik keek hierbij opzij. Daar stond het meisje met de spijkerbroek die alles gezien moest hebben maar, het kon me allemaal niets interesseren. Arno trok zijn lul uit mijn kut en duwde de plug er weer in. Ik trok mijn slipje omhoog en hij zijn broek. Ik besloot naar huis te lopen en hij ging weer de kroeg in. Ik hoop je snel weer te zien Pauline, je bent een moordwijf en ik gaf hem nog een kus op zijn mond.

Ik liep op mijn gemakje terug naar huis, alles nog even overdenkende. Ik had voor de eerste keer een pik in mijn mond en mijn kut gehad, ik was geen maagd meer. En niemand had me herkend. Zo liep ik in gedachte tot er ineens een auto naast me stopte. Het raampje ging open en daar zat het meisje met de spijkerbroek. Stap in zei ze, en zonder iets te overdenken stapte ik meteen in. Heb je een leuke avond gehad? vroeg ze, ja, zei ik, enorm leuk! En jij? Ach, het gaat wel. Maar luister eens Pauline. Ik schrok. Hoe kon zij nou weten dat ik Pauline heet? Ik kende haar naam niet eens. Sorry, zei ze, ik ben vergeten me voor te stellen. Mijn naam is Marieke en wat ik wilde vertellen is dat je als meisje nog een hoop moet leren. Steeds meer vragen schoten door mijn hoofd. Zo moet je bijvoorbeeld, zo ging ze verder, nooit in het donker alleen gaan wandelen. Je weet niet wie je tegen komt. Je zal er tot nu toe nooit last van gehad hebben maar denk erom, als meisje ziet de wereld er een stuk anders uit. Wie is die meid toch dacht ik. Ik keek naar buiten en merkte dat we een geheel verkeerde richting in reden. Je rijdt verkeerd, zei ik, maar Marieke lachte en zei, nee hoor, zit maar even achterover, het zal je zo wel duidelijk worden. Ik ging wat achterover hangen en keek naar buiten. Je ziet er waanzinnig mooi uit trouwens, wist je dat? Ik kreeg er een kleurtje van en weer moest ze lachen. Ineens kwamen we in een voor mij bekende buurt en, ja hoor, we stopte voor het kantoor van mijn werk. Vragend keek ik haar aan maar ze gebaarde me geduld te hebben, en we stapte uit. Binnen namen we de lift naar de 4e en ineens stond ik voor mijn eigen bureau. Marieke ging zitten en ik besloot dat ook te doen. Jammer dat er nog geen koffie is, grapte ik nog maar meer kreeg ik er niet meer uit. We zaten daar 5 minuten stil te wachten tot ineens de intercom overging. U kunt binnen komen Pauline! Het was de stem van meneer Levens! Mijn God, wat is hier allemaal aan de hand.

Ik klopte op de deur en liep het kantoor in. Meneer Levens zat achter zijn bureau en zei heel vriendelijk: hallo Pauline, wat fijn dat je nog even hebt willen komen. Ik was eigenlijk allang blij dat hij niet boos op me was, want daar was ik best wel bang voor. Pauline, zo ging hij verder, ik snap dat er de afgelopen dagen een hoop dingen zijn gebeurd die je niet begrijpt. Hiervoor mijn verontschuldigingen, maar we moesten nu eenmaal zorgvuldig te werk gaan. Enige tijd geleden zijn we benaderd door je ouders. Zij hadden al jaren in de gaten dat je liever een meisje wilde zijn maar om 1 of andere reden zelf de knoop niet door hakte. Begrijpelijk ook wel, want het is een hele en onherroepelijke stap. Wij als organisatie zijn hierin gespecialiseerd. Ik gaf je enige maanden geleden een baan, die je trouwens uitstekend doet, en beloofde je ouders dat ik, als ik merkte dat de interesse er was, je binnen een half jaar zou bezorgen als een meisje. Ik wist niet wat ik hoorde en moest dit even op me in laten werken. Dus mijn ouders waren al die tijd op de hoogte. Sterker nog, zij zaten hier helemaal achter! Je moet weten, zo ging hij door, zoiets kan ik natuurlijk niet in mijn eentje. Er zat een heel team achter, die ik ook heb uitgenodigd. Ik heb eigenlijk maar 1 vraag voor je. Ben je tevreden in de rol die je nu hebt gekregen? Ik knikte snel van ja, want ik was er enorm blij mee, maar hoe moest dat nu met mijn baantje? Maak je daar maar niet druk om, zei meneer Levens. Dit baantje is per onmiddellijk omgezet naar een vaste aanstelling onder de naam Pauline. Je hoeft niet meer ingewerkt te worden want je kent het werk al. Maar is er helemaal niet iets dat je een beetje jammer vind? Nou, zei ik, ik vind het eigenlijk wel jammer dat ik geen echt kutje heb en echte tietjes. Dat dacht ik al, zei meneer Levens, en daarom hebben je ouders me toegezegd dat als jij een echt meisje wil worden zij opdraaien voor alle kosten die dat vergt. Wij als bedrijf zullen je hierbij onze volledige medewerking geven. Maar zullen we nu eerst eens even kijken wie er allemaal in het complot zaten?

Hij duwde op een knopje en de deur ging open en mijn ouders kwamen binnen. We vlogen in elkaars armen en ik hoorde ze zeggen: meid, wat ben jij een prachtig mooi meisje geworden. Tranen stonden in mijn ogen. Toen kwam de volgende binnen. Het was Marieke, die me een kus gaf en in mijn oren fluisterde ~ik ben dan wel Marieke maar vorig jaar was ik nog Freek~. We schoten allebei in de lach. En daar kwam Irma binnen en ze bekeek me. Ze nam me in haar armen en zei: je ziet er nou verdomme nog mooier uit dan eerst! Toen kwam de vieze oude man die tussen mijn billen had gekeken. Lachend kwam hij naar me toe. Vergeef me voor het ongemak, zei die. En toen de zonnebril die zowaar een kinderijsje voor me had mee gebracht. We moesten er allemaal om lachen. En uiteindelijk kwam daar mijn hospita binnen wandelen. Sorry Pauline, ze vroegen of ik mee wilde doen met een geintje en je weet dat ik daar altijd wel voor in ben. Ik liep naar haar toe en haf haar een hartelijke zoen op haar wang.

Inmiddels zijn we 2 jaar verder. Ik heb nog steeds mijn baantje en inmiddels een geheel nieuwe garderobe, gekregen van de firma, op voorwaarde al mijn oude kleren weg te gooien. Ook heb ik inmiddels 2 hele mooie tieten en een kut, waar ik nog even aan moet wennen. Ik ben dol gelukkig met mijn nieuwe leven en heb een nieuwe hobby gevonden: flirten!