Langzaam veranderde mijn houding ten opzichte van Manuel, de man die ik onder mijn zorg had.

Ik besefte dat deze man een heel ander leven tegemoet ging dan hij tot nu toe had geleid en dat was heel erg.

Hoe erg was het om niet zo maar even spontaan ergens naar toe te gaan. Even een terrasje pikken, uitgaan of zelfs maar een dansje doen was voorhe voorbij. Ik kon het mezelf niet voorstellen dat mij zoiets zou overkomen. Ik zou niet weten wat ik zou moeten doen om mijn grootste hobby uit te oefenen. Al die mooie en spannende belevenissen die ik tot nu toe had meegemaakt zouden nooit hebben kunnen plaatsvinden als het mij was overkomen.

Desondanks was hij vrolijk, voor zover ik dat kon bekijken natuurlijk. Als hij met mij samen was zag ik een vrolijke, enigszins uitdagende man. Natuurlijk snapte ik dat hij genoot van de momenten als ik in zijn buurt was. Zeker nu we, onverwacht, dat stapje extra hadden gemaakt. Ik snapte als geen ander dat hij daarvan genoot. Als ik hem op deze manier een stukje blijdschap en opwinding kon bezorgen moest ik dat gewoon doen.

Toen ik weer eens op mijn werk arriveerde wist mijn leidinggevende te vertellen dat Manuel eerstdaags zou gaan vertrekken. Zijn huis was bijna gereed en in het gesprek met de maatschappelijk werkster was hem dat medegedeeld. Goh, dan zou ik mijn nieuwe vriendje moeten gaan missen. In ieder geval had ik er goede herinneringen aan over gehouden, dat dan weer wel. Ergens was ik ook wel blij dat ik ongeschonden uit deze gevaarlijke situatie kwam, we waren niet gesnapt, bedoel ik dan.

Op zijn kamer gekomen zag ik zijn gezicht al opklaren. "Daar is mijn favoriete verzorgster weer" kreeg ik als compliment te horen. Ik opende de gordijnen en deed nu plotseling iets anders. Ik stak mijn hand onverwachts onder de dekens in plaats van ze open te gooien. Ik voelde al meteen zijn blote stijve lul, weer buiten zijn slip. "Dat dacht ik wel, ik wilde eerst even voelen voordat ik zou schrikken" verklaarde ik lachend mijn afwijkende gedrag. Uiteraard hield ik zijn apparaat even vast voordat ik het bed opengooide.

Ik keek hem aan en streelde nu ook over zijn blote bruine borst. Ik klopte er op en zei dat hij er maar eens uit moest komen. "Tijd om je te wassen en naar het ontbijt te gaan" liet ik hem weten nu aan mijn werkzaamheden te willen beginnen. "Goh, wat jammer, ik dacht dat je iets anders van plan was" zei hij teleurgesteld. "Jammer Manuel, ik hoorde dat je binnenkort hier weggaat dus wilde ik je nog even lekker vastpakken" plaagde ik hem en liet mijn hand nogmaals over zijn stijve pik glijden.

"Oh, dat heb je dus al gehoord" antwoordde hij "Mijn huis is bijna klaar dus vinden ze dat ik het zelf wel kan gaan doen. Ik zal jou wel gaan missen hoor, je bent elke keer een zonnestraaltje dat hier binnen komt" zei hij met een treurige stem. "Nee hoor, dat komt omdat ik de gordijnen open schuif" lachte ik zijn complimentje weg. "Ach, wie weet wat er nog in je leven te wachten staat. Niet zo pessimistisch hé" monterde ik hem een beetje op. "Er zijn wel meer vrouwen die, zoals ik, die van mooie mannen houden" en ik keek hem eens lief aan.

"Kijk dat bedoel ik nou, jij bent gewoon recht voor z'n raap en daar houd ik wel van" kreeg ik meteen te horen. Ondertussen was hij zelf in zijn rolstoel gekropen en rolde zich naar de badkamer. "Zo te zien ben jij er helemaal klaar voor om op eigen benen te staan" en verdomme, ik lette weer niet op mijn woordkeuze. "Dat zal me helaas nooit meer gaan lukken" antwoordde hij al voordat ik mijn woorden in kon trekken. "Sorry, verkeerde uitspraak" verontschuldigde ik me. "Ach, van jou kan ik wel wat hebben" zei hij met een brede lach.

Tijdens het wassen bleef ik in de deuropening staan te kijken. Heel behendig waste hij zich en schijnbaar wist hij verdomd goed hoe dat alleen te doen. "Zeg eens, waar woon je eigenlijk?" vroeg ik want ik besefte dat ik eigenlijk helemaal niet zoveel van hem wist. "Waarom, kom je me dan opzoeken?" kaatste hij gelijk terug. "Nou, als je dichtbij woont kom ik misschien wel eens kijken of je je thuis kunt redden" gaf ik enigszins aan om dat te overwegen. Ik had helemaal niet die gedachte gehad met die vraag.

"Nee hoor, ik weet alleen niet zoveel van je, we mogen ook niet alles vragen" legde ik hem uit. "Je weet toch dat jij me alles mag vragen, maar dan ook alles" liet hij me ondubbelzinnig weten. "Maar om je vraag te antwoorden, ik woon vlak onder Utrecht. Ik kreeg op de A2 een ongeluk dus vandaar dat ik hier in het ziekenhuis kwam te liggen" kreeg ik te horen. "Heb je ook familie hier wonen?" ging ik verder. "Nee helaas, ik ben al vrij jong hier naar toe gekomen. Ik wilde niet op dat eiland blijven wonen. Mijn vrouw kwam ook uit Kaap-Verdië en zodoende zijn we samen naar Nederland gekomen".

Ik kreeg er medelijden mee, helemaal alleen hier, hoe moest dat gaan. "Ik heb wel goede buren en van mijn werk helpen ze me er ook wel doorheen" ging hij verder alsof hij mijn gedachten kon raden. "Kan er niet iemand van je familie hier naar toe verhuizen, een broer of zus?" informeerde ik. "Ik heb een zus in Amerika wonen, die gaat daar echt niet weg. Misschien dat ik daar naar toe verhuis.

"Nou, die heb je zekere al lang niet meer gezien?" en hij knikte. "Al 10 jaar niet meer " klonk het verdrietig. Door al het geklets was er geen erotische sfeer gecreëerd en was hij niet opgewonden geraakt. Logisch met deze gesprekstof. "Ik zou het wel leuk vinden als je een keertje naar mij zou komen. Het is hooguit een halfuurtje rijden vanaf hier" liet hij me weten. "Eerst maar eens terug naar huis dus schiet maar eens op" en even later reed ik hem door de gang nar de eetzaal.

Na het weekend was het weer werken geblazen en eenmaal op de kamer zat hij al aangekleed op me te wachten. "Zo, je hebt me niet meer nodig zie ik wel" zei ik verbaasd. "Ik kan al veel zelf hoor, aan het einde van deze week moet ik hier weg zijn" kreeg ik verrassend genoeg te horen. "Dat is wel heel snel, hoe komt dat zo?" wilde ik wel eens weten. "Mijn huis is helemaal aangepast en ik kan mezelf redden, vinden ze hier. Dat klopt ook wel maar ik zie er toch wel een beetje tegenop" klonk het verdrietig.

"Ik zal je echt gaan missen hoor" zei hij met een treurig gezicht. "Ik beloof je dat ik jeeen keer op kom zoeken. Ik ga je zomaar niet ineens in de steek laten. Dan kan ik misschien gelijk iets voor je doen of je ergens mee helpen" besloot ik in een opwelling. Zijn gezicht klaarde helemaal op. "Doe je dat, dat zou ik echt fijn vinden" en dat hij het meende zag ik wel aan zijn gezicht. We wisselden alvast onze telefoonnummers uit en ik kreeg zijn adres. Tevens legde hij me uit hoe ik het beste kon rijden.

Ergens wist ik dat het een beetje fout was wat ik aan het doen was. Eerlijkheidshalve speelde er iets anders mee dan alleen maar naastenliefde. Oké, je kon datgene wat ik van plan was ook een vorm van naastenliefde noemen. Ik bracht hem weer zoals steeds naar de eetzaal en deed daarna mijn andere werkjes. Ook die woensdag was hij kant en klaar aangekleed toen ik op zijn kamer kwam. Ik verdacht hem ervan om me te laten hunkeren naar zijn pik. Had ik die afgelopen weken steeds oog in oog gestaan met die prachtpik, nu hield hij die voor mij verborgen, expres?

Die vrijdag kwam ik op mijn werk en hij was verdwenen. "Ik heb niet eens afscheid van hem kunnen nemen" klaagde ik tegen mijn cheffin. "Dat is maar goed ook, je moet niet emotioneel bij de patiënten betrokken raken" kreeg ik te horen. Nu moest ik weer oude vrouwtjes en mannen heen en weer rijden, het werk was ineens niet zo leuk meer. Bij thuiskomst belde ik meteen nadat de kinderen weer naar school waren Manuel op. Net toen ik dacht geen verbinding te krijgen werd er opgenomen.

"Goh, ik dacht dat je niet thuis was" zei ik opgelucht. Ik kreeg te horen dat hij niet zo snel bij de telefoon kon komen. "Die staat helemaal verkeerd, ik moet er elke keer naar toe rijden" mopperde hij. "Zijn er meer dingen niet naar je zin want anders moeten we even kijken of het beter kan?" begon ik al direct te regelen. "Ja, er zijn wel een paar dingen meer niet goed" kreeg ik door. "Ik kan morgen wel eens komen kijken, mijn man kan wel op de kinderen passen" gooide ik er meteen uit.

"Nou, dat zou heel mooi zijn, kun je me misschien met een paar dingen helpen" was zijn antwoord. We kletsten nog heel even door en ik sprak af dat ik nog zou bellen hoe laat ik ongeveer bij hem zou zijn. Ik was opgewonden geraakt maar ik wist niet wat de mogelijkheden daar zouden zijn. Wat zou ik daar aantreffen? Toen Jan thuis kwam bracht ik het direct ter sprake "Ik wil morgen even naar Manuel rijden, hij is donderdag naar huis gegaan. Op de eerste plaats heb ik geeneens afscheid van hem kunnen nemen. Op de tweede plaats heeft hij hulp nodig bij het logisch inrichten en opbergen van de spullen in huis".

Jan keek me aan en volgens mij wist hij genoeg maar hij zei het niet. "Je bent toch veel te lief voor iedereen. Nu ga je zelfs je patiënten thuis helpen maar goed, ik houd je niet tegen" kreeg ik zijn toestemming. Ik had ook niet anders van hem verwacht, eerlijk gezegd. Die avond neukte ik hem liefdevol, hij wist maar al te goed wat er zou kunnen gebeuren al kende hij die man helemaal niet eens. Mijn wens was voor hem goed genoeg om daar mee in te stemmen. Hij vertrouwde helemaal op mijn beslissingen en dat wist hij uit jarenlange ervaring.

De volgende ochtend verzorgde ik me tot in de puntjes. Ik had regelmatig mijn afspraakjes in de salon waar mijn schaamhaartjes vakkundig verwijderd werden. Jan was er ook blij mee, die stoppeltjes die vroeger van onderen terug groeiden waren verleden tijd. Ik deed dit keer een rok aan zodat ik mijn benen kon laten zien. Een klein slipje om mijn billen en eentje extra in mijn tas, je wist maar nooit. Ik bekeek me voor de spiegel en was tevreden over mezelf. Zo mooi had Manuel me nog nooit gezien, alleen maar in dat uniform van het verpleegtehuis. Ik belde hem op en vertelde dat ik na de lunch zou vertrekken en rond 14.00 uur bij hem dacht te zijn.

Ik kuste Jan en de kinderen en stapje in mijn Mini Cooper en zette koers naar het opgegeven adres. Door zijn juiste aanwijzingen vond ik al snel het adres wat ik doorgekregen had. Ik parkeerde de auto en liep naar de voordeur. Net toen ik me bedacht hoe hij open moest komen maken bemerkte ik een soort intercom. Ik drukte erop en al snel klonk zijn stem en sprong de deur open. "Zo, je bent nu nog veel knapper in deze kleding" kreeg ik direct mijn eerste compliment.

"Dank je wel" en ik keek eens rond in het huis. Er stond een nieuwe aanrecht waar hij zijn rolstoel onder kon rijden. Zijn bed was beneden, er was een zithoek en er was een badkamer achter bij gebouwd. De deuren waren binnen allemaal weg, net zoals de dorpels. "Nou, het ziet er mooi uit, het ruikt nog een beetje naar de verf maar dat trekt wel weg" merkte ik op. "Heb je ook koffie?" want ik had allang gezien dat die klaar stond. "Natuurlijk" en hij wilde al meteen voor de koffie gaan zorgen. "Laat mij maar even, ik doe dat graag" en liep al naar de aanrecht.

"Zo leer ik het natuurlijk nooit" kreeg ik te horen dus liet ik hem zijn gang maar gaan. Ik ging op de bank zitten, strategisch tegenover de lege plek waar hij hoogstwaarschijnlijk zijn rolstoel zou parkeren. Ik liet hem maar aan doen met zijn dienblad met kopjes, melk, suiker en de thermoskan. Hij zette het op zijn bovenbenen en stuurde behendig naar de tafel. Daar zette hij alles neer en schonk de koffie in. "Lust je er iets lekkers bij?" vroeg hij met een gemeen lachje. "Wat voor lekkers heb je?" beantwoorde ik zijn vraag.

Ik zat inderdaad tegenover hem en hij had een perfecte blik tussen mijn benen. Nu was het mijn beurt om hem uit te dagen. Al die tijd was ik gekleed geweest in mijn werkkleding, een jasje en een broek maar nu was het anders gesteld. Ik zag hem met zijn pretoogjes ongegeneerd kijken. Ik deed mijn uiterste best om hem dat te gunnen. Ik ging achterover hangen en deed expres mijn benen iets uit elkaar. Zijn ogen werden groter en groter en nu was het mijn beurt om lol te hebben. Ik was niet gekomen om direct met hem in bed te duiken.

Na de koffie vroeg ik hem om me eens wegwijs te maken in zijn huis. Hij had ook een bovenverdieping waar zijn kleding in de kasten lagen c.q. hingen. "Het zou fijn zijn als ik wat meer beneden had" liet hij me weten. De wasmachine stond al beneden, daar hadden ze wel aan gedacht. In de badkamer was een stoeltje gemonteerd waarop hij kon gaan zitten tijdens het douchen. Ik bekeek even zijn klacht over de telefoon en dat was met een langere snoer wel op te lossen.

"Volgende keer breng ik een snoer voor je mee, mijn man is elektricien en die regelt dat wel voor jou". Hij keek me meteen hoopvol aan "Kom je nog meer hier naar toe dan?" zei hij met een blij gezicht. "Ja, maar geen drie keer per week hoor" liet ik hem meteen weten. "Kon jij mij hier maar komen helpen" verzuchte hij. "Ja, dat snap ik, ik jou hier komen wassen zeker met alle gevolgen van dien" kaatste ik terug. "Welke gevolgen bedoel je?" en weer dat lachje van hem.

"Draai er maar geen doekjes om Manuel, je weet best dat ik geïnteresseerd ben in jouw pik. Maar we blijven gewoon vriendjes, dat lijkt me het beste, niet dan?" ontnam ik hem die ijdele hoop. Ik speelde het spel nu wat harder, ik zou hem opgeilen, dat wel. Ik zou het zover laten komen dat hij deze keer de toilet op zou moeten zoeken om zijn bevrediging te halen. Al zou ik zeiknat naar huis moeten rijden, ik zou nog niet toegeven, teninste deze keer nog niet.

"Als jij even boven enkele kledingstukken van mij wilt gaan halen zou dat fijn zijn" en natuurlijk deed ik dat. Ik liep de trap op en hij bleef onder aan de trap om aanwijzingen te geven. Onder het naar boven lopen lichtte ik even de achterkant van mijn rok een stukje omhoog zodat hij mijn kleine slipje kon zien. Ik keek even om en vroeg of het hem beviel. "Verdikkeme, dat jij die mooie benen steeds verborgen hebt gehouden" hoorde ik hem kreunen.

Op de slaapkamer was al een en ander opgeruimd, ik dacht door een van de buurvrouwen of zo. Hij gaf me door wat ik mee moest brengen en na een paar keer heen en weer lopen was alles beneden. We dronken nog wat en het was ondertussen al dik 16.00 uur geweest. "Ik zal zo weer eens op huis aan gaan" liet ik hem weten dat het er voor nu bijna op zat. "Nu al, ik had gehoopt meer van die mooie benen van jou te zien" beklaagde hij zich. "Heb ik al laten zien, een paar keer zelfs" en wederom deed ik mijn benen wijd genoeg uit elkaar.

"Je kijkt zo tegen mijn kruis aan, is dat soms niet genoeg?" en ik keek hem eens uitdagend aan. "Hoe denk je dat ik me steeds heb gevoeld als jij die mooie pik trots liet zien. Ik mocht er ook niet aankomen dus nu staan we quitte" legde ik hem uit. "Goh Truus, ik had zo gehoopt dat je me eindelijk eens zou pijpen. Eerst mijn lul lekker vasthouden, strelen, likken en dan langzaam in je mond nemen" begon hij me nu lekker te maken. Ik werd week maar ik wilde standvastig zijn.

"Ik weet het goed gemaakt, ik zal één ding toestaan en daar blijft het bij. Ik heb jou aan mogen raken en dan mag jij dt ook een keer bij mij. Daarna ga ik weer naar huis en als jij je beheersen kunt kom ik snel weer terug, afgesproken?" Hij keek me aan en koos eieren voor zijn geld. "Oké, dat lijkt me een goed begin" stemde hij er mee in. Ik stond op en liep naar hem toe. Ik keek naar buiten zodat ik een eventuele bezoeker aan zou komen zien lopen. Ik ging zo dicht mogelijk naast de rolstoel staan en keek hem aan.

Hij streelde over mijn benen, en heel langzaam gleed zijn hand aan de achterkant omhoog. Hij nam echt zijn tijd en streelde regelmatig over en tussen mijn benen. Zijn ene hand gebruikte hij om zich vast te houden zodat hij niet uit zijn stoel tuimelde. Ik trilde van genot door deze vreemde vingers die tussen mijn dijen naar boven gleden. Uiteraard kwam hij bij mijn slipje aan en streelde toen over mijn kruis heen. Zijn vingers gleden over mijn gleuf heen, mijn natte gleuf wel te verstaan.

Ik gunde hem meer en nu stroopte ik mijn slipje een stukje naar beneden en hield mijn rok omhoog. Hij staarde naar mijn blote kut, schijnbaar was zoiets nieuw voor hem. "Mama mia, dat is een mooi kutje" slaakte hij met een diepe zucht. Zijn vingers zochten de ingang van mijn grotje en soepel gleden er een paar naar binnen. Ik had het niet meer en kwam bijna klaar op zijn vingers. "Vinger me Manuel, vinger me klaar, kom bezorg het me" kreunde en commandeerde ik hem.

Hij deed zijn best en stak zijn vingers diep in me en bewoog die behendig heen en weer tot ik hijgend klaar kwam. Ik stond te wankelen op mijn benen toen ik eindelijk heel heftig klaar kwam. Ik stond werkelijk verbaasd van mijn eigen zwakheid. Ik had me zo voorgenomen om niets toe te staan. Ik zou hem een koekje van eigen deeg geven en nu had ik me toch laten gaan.

Ik hees m'n slipje omhoog en pakje mijn sleutels en mijn tas. "Bedankt voor het orgasme, misschien wordt het vervolgt maar ik moet nu echt gaan" kreeg hij te horen en ik gaf hem een zoen op zijn hoofd en liep naar de deur. "Ik weet dat je er geen probleem mee hebt om jezelf af te trekken. Ik neem aan dat je nu geen moeite zal hebben om snel klaar te komen. Anders ruik maar eens aan je vingers" zei ik met een laatste groet maakte ik de deur open.

"Je komt toch nog een keertje terug hé, beloofd is beloofd?" hoorde ik hem nog roepen. Ik moest echt maken dat ik weg kwam want heel mijn lichaam schreeuwde om meer. Ik zou zeker terugkomen, dat stond bij voorbaat al vast. Het zou zeker ook niet lang duren, ook dat had ik me al voorgenomen.