De Abigail Spiegel

Ik loop door de Torenstraat van mijn woonplaats Winschoten. Op de hoek van de Torenstraat met de Vissersdijk heb je een outletwinkel voor meubels. Ik ben op zoek naar een grote spiegel voor in de gang van mijn huis. Na de renovatie van mijn huis is er een kaal plekje ontstaan vlak bij de ingangsdeur. Een mooie grote spiegel lijkt me een goed idee. Kun je toch even kijken of je haren goed zitten voordat je de straat opstapt. Maar de winkel is helaas gesloten ofschoon op een bordje staat aangegeven dat hij geopend zou moeten zijn. Binnen is het donker en ik staar naar binnen om te zien of ze misschien iets leuks voor me hebben. Sta met mijn neus tegen de etalageruit gedrukt naar binnen te loeren als mijn oog op een prachtige grote spiegel valt. Precies wat ik zoek. Die spiegel wil ik. En zeventig procent korting. Driehonderdvijftig euro, nog best duur maar oké, het is dan ook een hele mooie.

Maar er is iets heel raars met deze spiegel, Heel onbegrijpelijk.

“En vind je je zelf mooi”, hoor ik naast me.

Een knappe jonge vrouw staat naast me naar binnen te gluren. Ze draagt een strakzittende zwarte jeans met een veel gedragen bruin leren jackje. Prachtige lange blonde haren. Een mooie meid.

“Hoe bedoel je?”

“Nou ik zag je toch staren naar die grote spiegel.”

Ik kijk weer in de spiegel en zie haar daar staan. Strak in de jeans weelderige boezem en dan dat prachtige blonde haar. Heel merkwaardig. Waarom zie ik haar gewoon en mezelf…

“Ik wou die mooie grote spiegel voor in de gang.”

“IJdeltuit?”

“Helemaal niet, wil alleen een beetje netjes de straat op. Jij niet?”

“Oké, dat is goed, maar de winkel is dicht, gaat vandaag niet lukken dus.”

De jonge vrouw loopt verder.

Ik kijk nog een laatste keer in de spiegel. Ik zie me zelf daar staan. Wat merkwaardig, dat kan toch helemaal niet!

Maar zoals gezegd de winkel is gesloten en nu maar hopen dat de winkel de volgende week zaterdag wel geopend is want eerder heb ik geen tijd.

De hele week zit ik te piekeren over wat ik in de spiegel heb gezien en ik heb er geen enkele verklaring voor.

Eindelijk is het dan weer zaterdagmiddag en ik heb geluk want nu is de winkel geopend en de spiegel hangt er nog.

Ik schiet de verkoper aan en vraag hem naar de spiegel.

“En meneer, u wilt die mooie Abigail spiegel met die barokke zilveren lijst?”

“Ja, precies die.”

“Die is erg zwaar, moet die bezorgd worden en moeten we hem ook voor u ophangen? Kost u vijftig euro extra, maar dan hoeft u er niet mee te zeulen en hoeft u ook geen gaatjes te boren.”

“Prima.”

“Goed meneer, dat wordt dan vierhonderd euro en wanneer mogen wij bezorgen? “

“Kan het vandaag nog?”

“Dat kan wel, om vier uur gaat de winkel dicht, dan ben ik omstreeks halfvijf bij u, schikt dat?”

“Geweldig.”

“Mooi dan, ook weer geregeld.”

Zaterdagmiddag sta ik dan voor mijn nieuwe spiegel en zie me zelf. Maar ik zie wel de man die ik ben maar ik zie er niet uit zoals ik voor de spiegel sta. Er is een contradictie. Ik kijk naar beneden en zie mezelf zoals ik ben. Zwarte jeans, blauwe trui, smartwatch en Lowa’s. Maar kijk ik voor me dan zie ik mezelf als een man gekleed in een leren broek, linnen wambuis, gordel met mes, laarzen en hoed met veer. Een middeleeuwse versie van mijzelf. Een soort Robin Hood maar dan zonder boog. Volstrekt onbegrijpelijk.

Ik stap toe op de spiegel en kijk in mijn ogen, ik heb bruine ogen toch? Wat ik zie is echter twee smaragdgroene ogen. Ogen zoals die op de aardse wereld niet voorkomen.

Het is allemaal heel merkwaardig.

Het puntje van mijn neus raakt het oppervlak van de spiegel.

Poef, plotseling ben ik ergens anders.

Ik kijk om, maar nergens is de spiegel. Ik sta op een weg van bruingekleurde klinkers omzoomd door eeuwenoude reusachtige beuken. In de schaduw van die beuken bloeien enorme rododendrons. Ze tonen een overweldigende roze bloemenpracht. Langs het klinkerpad stroomt een vredig kabbelende beek.

Waar in de vredesnaam ben ik geland en erger nog hoe kom ik weer thuis.

Aan mijn gordel hangt een buidel. Hij blijkt gevuld met gouden en zilveren munten. Zo te zien ben ik niet onbemiddeld aangekomen in deze voor mij vreemde wereld. Maar mijn Samsonite portemonnee is verdwenen.

Het is prachtig voorjaarsweer en ik begin maar te wandelen maar voordat ik op weg ga prent ik de plaats waar ik ben aangekomen in mijn geheugen want hier moet ik misschien ook zijn om weer terug te komen in mijn eigen wereld.

Ik begin aan mijn tocht langs het klinkerpad dat eindeloos in westelijke richting door lijkt te lopen. In de verte lijkt iemand te lopen. Ik zet er de pas in om hem of haar in te halen.

Daar loopt een vrouw, skinny jeans, bruinleren jackje lange blonde haren, dat kan toch niet.

“Hoi, hoe kom jij hier?”

“Ben door een spiegel gestapt, heel raar en toen was ik hier.”

“Dat kan toch niet, ik heb die spiegel gekocht en er was er maar een.”

“Hoe kom je daar nu bij, ik heb die spiegel gekocht. De winkelier heeft hem zelf opgehangen in mijn slaapkamer. Precies om halfvijf in de middag.”

“Dat kan helemaal niet, toen was hij bij mij om de spiegel in de gang te hangen. En hoe komt het eigenlijk dat jij in je hedendaagse kloffie hier rondloopt terwijl ik in dit rare middeleeuwse Robin Hood pakje rondloop.”

“Hoe kom je daar nou bij, jij draagt gewoon een zwarte jeans met een RAB jack en Lowa schoenen maar ik heb een rare lange jurk aan met een linnen blouse met een leren gordel met dat rare mes eraan en die vreemde muiltjes.”

“Hoe heet je eigenlijk als ik vragen mag?”

“Ellen, en jij?”

“Frans, enig idee waar we zijn?”

“Wel, voor mijn gevoel kon dit de Rensel wel eens zijn en dan is dit pad misschien wel de Garst en lopen we nu naar Winschoten. En als we naar het oosten zouden lopen zouden we in de Duitse stad Münster uitkomen.”

“Zou zo maar eens kunnen, maar ik maak me een beetje zorgen over welk Winschoten we dan zullen aantreffen. Wat heb jij een groene ogen trouwens.”

“Ik heb helemaal geen groene ogen.”

“Toch wel, smaragdgroene ogen heb je.”

“Doe niet zo raar, ik heb blauwe ogen.”

“Nou als je een spiegel zou hebben.”

“Maar ik heb een spiegel.”

“Ja zeker, alleen niet hier.”

“Zullen we dan samen verder lopen naar de stad?”

“Kijk daar ginds de toren van Winschoten”

“Dat is niet de toren van Winschoten, waar is de achthoekige lantaarn en het koepeldak?”

“je kent de geschiedenis van je eigen stad niet, het is zoals de toren er uit zag voor de restauratie van 1930.”

“Precies ja maar het is nu twintig tweeëntwintig.”

“De spiegel heeft ons teruggebracht in de middeleeuwen, ergens in de vroege zeventiende eeuw denk ik.”

“Kom nou, geloof jij in sprookjes dat kan toch helemaal niet.”

“Ik vrees van wel, kijk daar ginds, rechts van je, zie je dat, dat is het wad, in de zeventiende eeuw lag Winschoten aan zee de Dollard was toen veel groter.”

“Ach, dat kan toch helemaal niet.”

Ellen en Frans bereiken de stadsgrens, ze zien de bastions van de vestingstad en het klinkerpad leidt naar een toegangspoort.

Aan de poort staan twee vreemde wezens. Ze dragen elk een reusachtig slagzwaard. Als Ellen en Frans dichter naderen kunnen ze zien hoe vreemd. Het zijn quasi vrouwelijk ogende wezens. Dragen strakke zwartleren broeken met tot boven hun knieën reikende rijglaarzen. Ze dragen glimmende zilveren borstkurassen. De tweekoppige adelaar van de stad Groningen is erin gegrafeerd. Beide wezens hebben lang vlammend rood haar en uit hun achterste steekt een wel bijna drie meter lange geschubde zwarte leerachtige staart met aan het uiteinde een gevorkte drietand.

“Halt, waar gaat dat heen?”

Een van deze merkwaardige vrouwelijke wezens kijkt Frans recht in zijn ogen. Frans werpt een blik op de kolossale uitstulpingen in het borstkuras die drie even kolossale borsten laten zien. Dan kijkt hij haar in de ogen. Het gezicht van de vrouw is als van glanzend wit porselein, onder haar neus ontspruiten tientallen centimeters lange felblauwe snorharen die als voelsprieten in de richting van zijn hoofd bewegen. En dan die ogen van haar…

Dubbele zwarte pupillen en dubbele irissen de ene smaragdgroen en de andere neon geel. Als de pupillen zich verwijden gaan de irissen verder uit elkaar staan en als die zich vernauwen voegen ze zich samen tot een neon groen fonkelend oog. Hoe merkwaardig moet deze vrouw de wereld wel zien.

De twee vrouwen komen voor Ellen en Frans staan hun gefacetteerde neuzen met hun ruitvormige neusgaten snuiven hun lucht op. Snuffelend staan zij om hen heen te draaiend.

“Jullie ruiken raar, waar komen jullie vandaan?”

“Uit Winschoten.”

“Niet waar, ik heb jullie nog nooit gezien.”

“En toch komen we uit Winschoten.”

De andere vrouw komt voor Frans staan en kijkt hem recht in zijn ogen. Ze opent haar mond en een gespleten slangentong schiet naar voren.

Frans schrikt ervan terug.

“Je hoeft niet bang te zijn, ik ben niet giftig.”

“Echt niet?”

“Echt niet! Mag ik je bijten?”

“Kom nou en me dan toch vergiftigen.”

“Oh nee hoor, wij Sirenen injecteren alleen een afrodisiacum waar door mensen vreselijk geil worden. Dan kun je je vriendin een hele nacht lang neuken en als we ook haar bijten… Jongen, dat wil je niet weten.

“Echt waar?”

“Echt waar, je bent een heerlijke grote jonge man, ik heb nog nooit zo’n grote man gezien als jij. Ben je daar beneden ook zo groot?”

Daarbij tast de vrijpostige vrouw in zijn kruis. De vrouw heeft naast haar slangentong ook nog een gewone tong waarmee zij hem een lik over zijn neus geeft. Daarbij haar drie grote borsten wellustig naar voren duwend. Drie harde tepels prikken door zijn wambuis in zijn huid.

“Of misschien wil je wel een hele nacht met mij neuken.” fluistert de vrouw in zijn oor.”

“En wat moet mijn vriendin dan?”

“Oh dat is helemaal geen probleem. Wij sirenen zijn tweeslachtig, naast ons strakke kutje hebben wij ook ferme penissen. We zijn van alle markten thuis. Weet je wel dat je heel erg op de stadhouder lijkt en dat je zijn ogen hebt. En hetzelfde geld voor je vriendin, zij lijkt heel erg op de vrouw van de stadhouder en ja ook zij heeft haar ogen.”

“Is het werkelijk, dat is interessant hoe komen we in contact met hen?”

“Daar kunnen wij wel voor zorgen maar dat heeft een prijs.”

“Wel dan, noem je prijs ik heb geld genoeg.”

“Oh nee, wij sirenen geven niet om geld, we willen seks, geile seks en met jullie allebei.”

De andere sirene scheurt Ellens blouse open.

“Je bent groot, je bent de grootste vrouw die ik ooit heb gezien en je hebt lekkere tieten.”

Haar lange gefacetteerde tong met aan de randen kleverige rode uitstulpingen likken over Ellens tepels.

Ellen kreunt het uit van genot en haar tepels zwellen buiten proportioneel.

“Ah zie je wel, jullie hebben onze ogen en zijn dus van onze soort en het afrodisiacum op onze tongen werkt ook bij jullie. Kom ik zal je andere tepel ook even doen om het evenwicht te herstellen. Zo is het geen kijk.”

Ogenblikkelijk daarop neemt de sirene Ellens andere tepel onder handen die ogenblikkelijk stijf rechtop gaat staan.

“Oh kom, laat jullie bijten, dan hebben we een heerlijk geile nacht met ons vieren en dan gaan jullie morgen op audiëntie bij de stadhouder.”

“Moet dat nou echt?”

“Ja dat moet echt, dat is de voorwaarde die we stellen.”

“Maar we kunnen toch altijd op audiëntie als we dat netjes vragen.”

“Uit welke wereld komen jullie wel. Zonder onze medewerking maken jullie daar geen enkele kans op. Het kan alleen op voorspraak.”

“Wat denk je Ellen, zin in een potje vrijen net die twee engerds.

“Volgens mij is de stadhouder de sleutel die ons weer thuisbrengt. En een potje seks met die zes tieten moet wel kunnen denk ik. Maar jullie maken me toch niet zwanger.”

“Daar hoef je je geen zorgen over te maken, alleen als we je penetreren met onze staarten kun je zwanger worden. Onze pikken spuiten alleen enige liters zaad. Dat moet je dan maar slikken.”

“Nou goed dan, bijt ons.”

Frans en Ellen worden elk door een sirene gebeten.

Ze voelen een ongelooflijke seksdrive in zichzelf opkomen.

“Oh mijn god, wat ben ik geil, ik lek helemaal.” hijgt Ellen. Het vocht stroomt langs haar benen en lekt op de grond.

Frans zijn penis staat hard in zijn broek.

“Komen jullie met ons mee. Als jij geld hebt dan nemen we de hoerenkamer in de gelaarsde kastelein. Die heeft een reusachtig bed waar we met z’n vieren in passen. Dan neuken we het bed aan barrels.”

“En hoe heten jullie eigenlijk?”

“Ik ben Margreet en zij is Annemiek. En jullie?”

“Frans en Ellen.”

“Hé, de gelaarsde kastelein staat vlak naast de toren op de plek van de Oldambtster herberg.” zegt Frans.

“Ja, nu je het zegt.”

Ze lopen langs de overdekte visbank waar de Winschoter vissers die met hun kleine bootjes en sliksleden op het wad vissen hun waren verhandelen.

Dan komen ze bij de gelaarsde kastelein en nemen de grote hoerenkamer. Het kost Frans een van zijn goudstukken maar daarvoor krijgen ze te eten en een paar grote kruiken met bier.

“Kom Frans uit de kleren, ik zal je eens lekker pijpen”, roept Margreet.

Frans laat het zich niet tweemaal vertellen en rukt zich de kleren van het lijf.

“Margreet begint hem wellustig te pijpen, de kleverige rode vloeistoffen uit Margreets tong laten Frans zijn penis tot gigantische lengte en dikte zwellen.”

Och Frans mijn jongen, je bent er echt een van onze soort, je hebt nu een echte pik.

“Wil je beweren Margreet dat dit niet weer over gaat?”

“Nee jongentje dat is voor altijd.”

“Maar zo’n grote paal past in geen enkele vrouw.”

“Ja maar wel in mij, ik ben er dol op, ik kan er niet genoeg van krijgen.”

Hongerig komt Margreet op Frans af. Ze grijpt zijn enorme pik en schuift hem in haar kutje.

“Oh mijn god jankt ze, wat lekker, neuk me zo hard als je kunt.”

Ondertussen neemt Annemiek Ellen onder handen. Ze beft haar kutje dat zich tijdens haar gelik verstrakt tot het lekkerste strakke sneetje die Frans ooit heeft gezien. Annemiek likt al het kroeshaar van haar kutje weg tot ze heerlijk glad is.

“Wel meisje daar groeit nooit weer wat, voor altijd een lekker glad doosje. Scheelt een hoop scheren.”

“Oh wow Annemiek, wat ben ik geil.”

“Mooi zo dan ben je klaar voor een echte pik.”

Annemiek grijpt haar reusachtig grote penis en begint eraan te sjorren.

“Oh kom nou sta daar niet zo, rijg me aan die paal van je. Neuk me.”

De pik van de sirene is enorm, onmogelijk dat hij in zijn volle lengte naar binnen kan.

Maar toch glijdt hij zonder enig probleem tot aan Annemieks haar ballen naar binnen. Waar Ellen die meer dan een halve meter lange paal laat is niet te begrijpen.

“Zie je wel Ellen, je bent er een van onze soort, jij kunt dit.

“Oh ja”, kreunt Ellen.

Annemiek begint Ellen hard te neuken. Keihard stoot haar penis in en uit Ellens kut. Ze krijgt het ene na het andere orgasme. De orgasmes volgen elkaar in een steeds hoger tempo op tot het overgaat in een permanente genotsontlading. Ellen krijgt een permanent voortdurend orgasme. Tientallen minutenlang neukt Annemiek haar. Gek van geilheid is Ellen nu.

“Oh Annemiek kom dan klaar en spuit me vol.”

Annemiek buigt over Ellen heen, haar drie grote borsten drukken tegen Ellens grote prammen. Vijf keiharde tepels priemen zich in elkaars huid.

“En Ellen heb je een lekker orgasme.”

“Oh ja Annemiek, oh ja wat lekker het gaat maar door ik blijf maar komen een eindeloos orgasme.”

“Goed zo Ellen, dat is fijn voor je, maar wij sirenen komen niet zo snel klaar, we moeten minstens een uurtje neuken. Maar dat vind je vast wel lekker.”

“Kreunend, krijsend en gillend krijgt Ellen een aanhoudende reeks orgasmes. Honderden en nog eens honderden orgasmes golven door haar lichaam.”

Eindelijk komt Annemiek dan klaar. Liters zaad spuit ze. Het zaad gulpt uit Ellens kutje. Annemiek sproeit haar onder. Ellens borsten glimmen van het zaad en overal lekken de klodders van haar af. Deze wezens zijn echt niet normaal. Ondertussen vraagt ze zich ook af in hoeverre ze zelf nog normaal is. Hoe kon die enorme piemel ooit zo diep bij haar naar binnen.

“Zeg Annemiek hoe is dat in de vredesnaam allemaal mogelijk.”

“Maak je niet druk Ellen, je bent er een van ons. Van nu af aan leef je voor het genot. En, ben je al klaar voor een volgende ronde?

“Mijn hemel kun je alweer dan?”

“Wij kunnen altijd Ellen, dat is een kenmerk van ons ras. Geilheid zit in ons bloed. Ook jouw bloed.”

Tot diep in de nacht duurt de woeste vrijpartij. Maar eindelijk toch valt het viertal in slaap.

***

Als Frans en Ellen laat in de ochtend wakker worden dan zijn Margreet en Annemiek vertrokken.

Ze besluiten naar beneden te gaan naar de gelagkamer. Ze nemen plaats aan een tafel en bestellen een ontbijt. Ze krijgen een homp brood, boter en kaas en twee grote kroezen bier.

“Zo vroeg in de ochtend al aan het bier” roept Ellen.

“Ja in de middeleeuwen is bier een van de weinige vloeistoffen die je veilig kunt drinken, dus houd je daar maar aan”, zegt Frans.

“Lekker brood.” Ellen besmeert haar plak brood dik met boter en belegt het met een dikke plak kaas die ze afsnijdt met haar mes.

“Ja, echt heerlijk.” Zegt Frans, hij neemt een ferme teug bier uit de grote kroes.

Op dat moment komt Margreet de gelagkamer binnen lopen.

“Zo daar zijn jullie dan, zijn jullie klaar met eten want de stadhouder wil met jullie praten.”

Ellen neemt snel een ferme teug van het bier en staat op.

“Ik ben er klaar voor en jij Frans?”

“Ogenblikje, nog even een hap en een slok.”

Dan staat ook hij op en volgt hij Margreet en Ellen.

Ze gaan naar het grote steenhuis gelegen aan de Langestraat. Hier houdt de stadhouder zitting als hij in Winschoten is. Ze betreden de raadszaal. De stadhouder en zijn vrouw zitten op een verhoging op een soort troon. Achter die troon hangen twee grote Abigaïl spiegels. Precies eender aan de hunne.

“Zie je die spiegels Ellen?”, fluistert Frans

Nog veel opmerkelijker zijn de stadhouder en zijn vrouw. Ze zijn elkaars evenbeeld en je zou zeggen dat er sprake is van twee eeneiige tweelingen ware het niet dat ze elkaar nog nooit eerder hebben ontmoet.

De twee mannen en de twee vrouwen staren elkaar aan.

“Heel opmerkelijk” prevelt de stadhouder.

“Jullie hebben onze ogen.”

Frans kijkt de stadhouder nu in zijn gezicht en ziet het verschil. De stadhouder heeft gele ogen en hij die merkwaardige groene.

“Dat zeiden Margreet en Annemiek ook al maar we hebben helemaal niet dezelfde ogen. Dus wat bedoelt u eigenlijk?”

“Groen om te gaan, geel om thuis te komen” mompelt de stadhouder.

“Wat zegt u?”

“Margreet en Annemiek zijn volbloed sirenen, wij daarentegen zijn halfbloeden. We hadden wel beide irissen maar zijn die op onverklaarbare wijze kwijtgeraakt. En nu blijken jullie onze ogen te hebben. Hoe komen jullie eraan?”

“Geen idee, maar het heeft te maken met die twee spiegels achter jullie. Wij hebben er zelf ook elk een. Het zijn poorten naar uw wereld. En toen we in die spiegel keken hadden we die merkwaardige groene ogen. Verder heb ik geen idee hoe het is gekomen.”

“Juist ja, jullie beschikken dus over twee tijdvensters. Zo noemen wij ze. En het is juist dat het poorten zijn naar andere werelden. En jullie hebben de ogen om te gaan maar niet die om weer thuis te komen. En wij, wij kunnen helemaal niets, want wij hebben ogen om thuis te komen maar we zijn al thuis.”

“Juist ja.”

“Wat je zegt. Er is hier maar een oplossing voor. Irissen kunnen alleen maar worden overgedragen als er leven wordt overgedragen. Ik zal je vrouw zwanger moeten maken en jij zult mijn vrouw zwanger moeten maken. Het is de enige manier voor jullie om de gele irissen te verkrijgen en de enige manier voor ons om de groene te verwerven.”

“Wel, je dient te weten dat zij niet mijn vrouw is en ik dus niet voor haar kan bepalen of ze zwanger wil worden.”

“Dat maakt niet uit, een zwangerschap is slechts een kleine prijs die je moet betalen voor wat je zult winnen als je beide irissen hebt en naar iedere wereld die je je maar kunt voorstellen kunt reizen.”

“Hoe bedoel je dat?”

“Goed ik zal je uitleggen hoe de tijdvensters werken. Je moet het zo zien, het heelal is oneindig en alles wat je je maar kunt voorstellen zal ergens in dat oneindige heelal bestaan of heeft ooit eens bestaan. Het enige wat je moet doen is je een voorstelling maken van hoe je de wereld wil hebben en dan stap je door het tijdvenster naar die wereld. En wil je naar huis dan hoef je alleen maar aan huis te denken. De gele iris is een heel speciaal tijdvenster die als je beide pupillen samentrekt je in een gedachte weer thuisbrengt. Snap je hoe het werkt?”

“Klinkt logisch.”

“Geregeld dan Jij maakt Ellen Zwanger en ik maak je vrouw zwanger.”

“Nee, jij maakt Ellen zwanger en ik maak je vrouw zwanger.

“Heet je vrouw ook Ellen dan.”

“Ja.”

“Twee Ellens dus. Ik heet Frans en jij?

“Frans.”

“Twee Ellens en twee vrolijke Fransen dus. Ik bezit een buitenverblijf nabij de stad Groningen. Jullie gaan er met de koets naar toe. Ik stuur Margreet en Annemiek met jullie mee. Mijn vrouw en ik komen dan later deze week, ik ben stadhouder en heb hier het een en ander af te handelen. Komend weekend maken we er een dolle boel van.”

“Zo, zo en wij vrouwen mogen hier weer eens onder lijden?”

“Och kom, zodra je weer thuis bent neem je gewoon een morning after pil, geen centje pijn.”

“Wat weet een middeleeuwse heer van morning after pillen.”

“Ik ben hier dan wel stadhouder maar een middeleeuwse heer ben ik bepaald niet. Ik ben door de tijd en door het heelal gereisd en ben van alle markten thuis. En mijn vrouw Ellen gebruikt gewoon de pil om niet zwanger te worden. Och werkelijk er zijn in het heelal plekjes te vinden, zo geil, je wilt het gewoon niet weten.”

“Echt?”

“Oh ja echt, gewoon aan iets geils denken en dan hop door de spiegel.”

“Klinkt lekker.”

“Is lekker, geloof me.”

***

Frans, Ellen, Margreet en Annemiek reizen samen naar het buiten van de stadhouder.

Aldaar aangekomen stappen ze uit koets en lopen naar de voordeur.

Margreet legt haar vlakke hand en vingertoppen op het scherm naast de deur en het slot klikt open. Ze treden binnen en Margreet bediend de verlichting van het huis en die springt aan.

Het huis heeft een moderne twintigste-eeuwse inrichting. Aan de lange kant van de woonkamer staat een enorme zesenzeventig inch 8K flatscreen met daaronder een Blu-ray speler. In een grote wandkast staan rijen met speelfilms en ruige pornofilms, het hardere en kinky spul. Meneer de stadhouder is blijkbaar een liefhebber.

“Gaan jullie mee naar de keuken, jullie hebben vast wel zin in iets.

“Koffie?”

“Ja lekker.”

Margreet bediend de Senseo alsof ze nooit anders doet. Ze zet borden op tafel, pakt messen en vorken uit de lade en haalt boter, jam en kaas uit de koelkast en pindakaas en hagelslag uit een van de kastjes boven het aanrecht en brood uit de trommel.

“Na het eten laat ik jullie onze slaapkamers zien. Slaapkamers in dit huis zijn heel spectaculair, echt. Oh ja de stadhouder en zijn vrouw komen pas over twee dagen. We gaan een hoop lol maken.”

***

“Kom gaan jullie mee?”

Margreet slaat een arm om Ellens middel en duwt haar naar voren.

“Jij bent deze nacht mijn maatje”, zegt ze tegen Ellen.

“Dan ben jij mijn man voor vannacht”, zegt Annemiek tegen Frans.

Ze opent de deur van de slaapkamer en sleurt hem mee naar binnen en gooit de deur achter hen dicht.

Margreet geeft Ellen een wellustige kus. Hun tongen vinden elkaar. Margreet bijt Ellen en injecteert haar lustopwekkende vloeistoffen in Ellens lichaam.

Ellen voelt zich vreselijk geil worden. Ze begint de knopen van Margreets blouse los te knopen. Haar drie grote borsten springen tevoorschijn. Ellen trekt de riem los en trekt Margreets rok van haar lijf. Weldra zijn beiden naakt.

Margreets absurdistisch grote penis zwelt op. Met grof geweld perst hem in Ellens strakke kutje en begint hard te stampen.

Hijgend van inspanning begint Margreet Ellens borsten te likken. De kleverige substantie aan de zijden van haar tong uitsmerend over het gehele oppervlak. Ellens borsten beginnen op te zwellen en richten zich op.

Hi, hi, hi, ha, ha, ha, he, he, he, hi, nu heb je net zulke mooie grote ketsers als de vrouw van de stadhouder.

Margreet blijft haar maar door neuken en Ellen voelt haar eerste orgasme opkomen.

Ze kreunt het uit van genot.

Margreets zwiepende meterslange staat vindt Ellens anus en boort zich een weg naar binnen. De gehele lengte van haar staart perst zich in Ellens lichaam. Margreet laat de schubben van haar staart uitstaan en begint Ellens kontje te ragen.

Ellen begint te kronkelen van genot.

“Zie je wel, je bent er een van ons. Volgens mij ben je geen halfbloed maar een driekwart. Je moeder was een volbloed sirene, die geven hun dochters altijd iets extra’s

Margreet blijft Ellen neuken en neuken. Ze grijpt Ellen bij haar borsten en begint nog harder en harder te stoten.

“Oh arch, ik ga klaarkomen, ik ga spuiten.”

“Oh ja, hier komt het.”

Margreet komt klaar in Ellens kutje. De enorme pik sluit haar kutje af als een kurk op een flesje.

Margreets hete zaad pompt in Ellens kutje. Haar buik begint op te zwellen. Haar buik vult zich met Margreets hete zaad. Steeds meer zaad wordt er in haar geperst. Haar buik zwelt op als was ze negen maanden zwanger. Als lava uit een vulkaan brandt het hete zaad in haar buik.

Intense orgasmes spoelen door Ellens lichaam, keer op keer komt ze klaar.

Plop!

Margreets verslappende penis floept uit Ellens kut.

Een ware vloedstroom van heet zaad stroomt uit Ellens kut langs haar tot de grote van een augurk opgezwollen clitoris.

Golf naar golf sproeit ze uit over het bed dat helemaal doorweekt raakt.

Ellen ligt te kronkelen van genot en wentelt zich in de grote plas met zaad, haar hele lichaam begint ervan te glimmen.

Nog komt er geen eind aan de stroom zaad. Haar clitoris begint langzaamaan haar gewone afmetingen terug te krijgen.

Orgasme naar orgasme krijgt ze. Ze ligt ervan te schokken op het bed.

“Mijn god, wat was dat lekker”, hijgt ze.

“Kom, kom mee naar de kledingkast, we gaan iets proberen.”

Ze trekt de deur open en pakt een paar merkwaardige kledingstukjes.

“Ga daar voor de spiegel staan, ga er wijdbeens voorstaan en doe je armen omhoog.”

“Waarom dan?”

“Doe nou maar gewoon wat ik je zeg, je ziet zo wel wat er gebeurt.”

“Sta ik zo goed Margreet?”

“Prima Ellen. En nu moet je zeggen: kleed me!

“Kleed me.”

Op dat moment ontvouwt zich een slipje. Aan de ene kant zit een lusje met een kwastje met balletjes en aan de ander kant een anaalplug. De anaalplug boort zich in Ellens kontje en het lusje aan de voorkant nestelt zich om haar clitoris en trekt strak. De balletjes aan het kwastje vallen op haar clitoris en beginnen zachtjes over het oppervlak te wrijven. Hierna vliegt het jurkje omhoog en stroopt zich over Ellens armen naar beneden. Het jurkje blijft haken achter Ellens dikke tepels en trekt zich verder naar beneden over haar heupen. Op het moment dat het lekker zit, begint het Ellens middel in te snoeren. Een wespentaille ontstaat.

Dan begint het jurkje vreselijk te tintelen.

“Oh mijn god, wat is dat, oh wat is dat vreselijk geil. Oh echt dat kan ik nu niet meer hebben. Hoe doe ik het uit. Het moet uit. Margreet help me.”

“Nee, het moet niet uit, je moet het doorstaan. Als het jurkje jou accepteert dan nemen de tintelingen vanzelf af na enige minuten. Je moet vol houden.

“Oh god, wat ben ik geil.”

Ellen knikt door haar knieën terwijl ze met haar vlakke hand als een wilde haar clitoris zit te wrijven.

“Oh, oh, oh, och wat overkomt me toch, geil, wat ben ik geil.

Hard haar kutje wrijvend krijgt Ellen orgasme na orgasme. Ze staat te huppelen op haar tenen. Ze kan bijna niet meer. Maar de tintelingen beginnen af te nemen en ebben weg.

“Zie je wel, ik wist het wel, je bent een driekwart, je bent een echte Sireense seksprinses. Het jurkje heeft je geaccepteerd, dat zou bij een gewone halfbloed nooit gebeuren.”

“Maar wat betekent dat voor mij?”

“Oh meisje, je moet onze planeet bezoeken om dat te ervaren. Je draagt dit jurkje en slipje en dan denk je aan Sira en aan mij en dan stap je door de spiegel. Dan kom je op onze planeet. Het jurkje van een seksprinses trekt wezens van een hogere lustorde aan. Je zult meer geilheid ervaren als ooit tevoren. Maar je moet wel voorzichtig zijn. Alleen volbloeden kunnen permanent verblijven op Sira. Jij moet na een wilde nacht terug naar huis ander ga je dood.”

“Is dat het risico waard dan?”

“Oh, doe niet zo gek het is absoluut de moeite waard. Je moet gewoon gaan. Je leeft maar een keer en dit wil je gewoon meemaken.”

“Margreet, ik ben zo moe als een hond, ik wil slapen, doe het licht uit.”

S ’morgens komen Ellen en Margreet naar de keuken voor het ontbijt. Frans en Annemiek zitten al aan tafel met een bak koffie.

Ellen draagt het jurkje, ze ziet er verschrikkelijk opwindend uit. Het strapless jurkje bedekken weliswaar haar tepels maar laten haar donkerbruine tepelhoven vrij. Haar volle lange blonde haren vallen er overheen. Haar smalle ingesnoerde taille maakt dat Frans een vreselijke stijve krijgt. Het jurkje bedekt maar amper Ellens billen zo kort is het.

“Hé, een echte Sireense Seksprinses”, joelt Annemiek.

“Ja, dat wist ik wel” glundert Margreet.

“En Frans, hoe was jouw nacht”, zegt Ellen.

“Oef, dat wil je niet weten, die Annemiek is een geil seksbeest, die weet van geen ophouden.”

“Morgen komen de stadhouder en zijn vrouw. Vandaag doen we het maar even rustig aan. Morgen moeten jullie aan de bak en moeten jullie fit en fris zijn” zegt Margreet.

“Is Ellen, ik bedoel de vrouw van de stadhouder ook een seksprinses Margreet” vraagt Ellen.

“Ja absoluut en de stadhouder is een seksprins.”

“Dus dat gaat een geile boel worden morgen.”

“Nou, het is anders wel een serieuze zaak, de meisjes moeten zwanger worden gemaakt, daar hangt veel vanaf.”

“Ja want anders komen we nooit weer thuis.”

“En op reis gaan kan dan ook niet.”

***

Met z’n vieren liggen ze in het grote bed. Twee Fransen op twee Ellens.

Diep kijken ze elkaar in de ogen.

“Zullen we dan maar, doe het maar.”

Beide mannen beginnen hun vrouwen te neuken. Op aanwijzing van de stadhouder blijven ze elkaar recht in de ogen kijken. Dat is essentieel zei de stadhouder. Op het moment dat de conceptie plaats vindt moeten we elkaar diep in de ogen kijken.

Beide mannen komen gelijktijdig klaar en spuiten hun zaad in de sponde van hun vrouwen.

Hun blikken delen zich, even zien ze dubbel maar dan trekken de pupillen samen en wordt hun zicht weer helder. Ze kijken elkaar in de ogen en zien elkaars dubbele groene en gele irissen en de twee zwarte pupillen. Het is gelukt.

“Nu kunnen jullie naar huis”, zegt de stadhouder.

“Maar hoe?”, zegt Ellen.

“Heel eenvoudig je hebt maar een echte pupil, de andere lijkt erop maar is eigenlijk een soort spiegel waardoor je naar je eigen wereld kunt stappen.”

“Oké, maar hoe doe je dat?”

“Nog eenvoudiger eigenlijk, door het je voor te stellen in je gedachten dus en hop, en dan ben je thuis. Probeer maar.”

“Zeg voordat jullie gaan, Zien we elkaar volgende week dinsdagavond op Sira? Ik ben een seksprins en ik heb daar een paleis.”

“Is dat geil?”, vraagt Frans.

“Supergeil.”

“In dat geval tot volgende week dinsdagavond.”

En weg zijn ze.

“Hé, ik ben bij jou.”

“Omdat ik je vasthield.”

“Oh ja, en wie zegt dat niet jij maar ik jou vasthield?”

“Dan waren we nu bij jou geweest maar je bent bij mij. Logisch hé.

“Goed, ik geef me gewonnen,”

“Degene die je vasthoudt neem je mee, dat zei de stadhouder nog tegen me voordat we gingen.”

“En waarom is dat belangrijk?”

“Ik weet je adres niet en heb je telefoonnummer ook niet en ik wou je niet kwijt.”

“Ben je verliefd op me dan?”

“Godsamme wat is dat een geil jurkje.”

“Oh nee echt, mannen.”

“Nooit meer vliegen, goed voor het milieu.”

“Sira, here we come.”

Copyright © Reuel 2022

Noot van de schrijver. Even geen Club Bukkake. Maar dit is ook leuk.