Het afspraakje tussen Roos en Nicky heeft er toe geleid dat ze elkaar nu eindelijk op het station van Zwolle ontmoeten. Het is even over en weer aftasten.

Nicky

Nog wat onwennig verlaten we het stationsgebouw en lopen we over de Stationsweg naar het centrum. Aan het einde van de straat staan een paar mooie, statige gebouwen. We kijken dan al uit over de stadsgracht en een grote fontein spuit water tot wel tien meter hoog de lucht in. We slaan linksaf en lopen langs de stadsgracht. We hebben het gehad over de reis hiernaartoe en hoe leuk het is om elkaar eindelijk in levenden lijve te ontmoeten. Af en toe kijk ik opzij naar Roos. Ze is een opvallende verschijning, dat moet ik haar nageven. Min of meer zoals ik verwacht had, maar toch. Menigeen kijkt ons even na, en ik weet zeker dat Roos daar de oorzaak van is. Haar lange bruine haren dansen op en neer op haar rustige tred, een beetje geholpen door de wind. Haar grijze ogen kijken onbevangen de wereld in door haar bril. Ze ziet er een beetje uit als een sexy schooljuffrouw met dat brilletje. Haar lichaam is sportief te noemen. Haar benen splijten bij elke stap de split in haar maxi dress, die op zichzelf al opvallend te noemen is. In positieve zin dan wel. Ik weet niet of het iets voor mij is, maar ik stel me even voor hoe ik naast Josefien loop terwijl die zo’n jurk draagt. Het zou haar ook geweldig staan.

Het meest opvallende zijn natuurlijk haar borsten. Ze zijn groot, nog groter dan de mijne en ik ben al behoorlijk voorzien. Maar ze zijn ook beweeglijk. Ze dansen op en neer onder het dunne stof en zwaaien lichtjes van links naar rechts, op de maat van haar passen. Ze draagt duidelijk niets onder die jurk om ze verder in bedwang te houden. Ik merk dat ze af en toe naar mij kijkt zoals ik naar haar kijk. Onderzoekend, aftastend. Ik vraag me af waar ze aan denkt, vooral als ik haar tepels langzaam zie opzwellen en door het dunne stof zie priemen. Ik krijg het er zelf ook warm van. Is dit niet mede waarom ik hier ben?

We hangen even over het muurtje om over het water te kijken terwijl we ons gesprek voortzetten. Als ze even een stukje terugloopt, heeft ze de zon achter zich. Ik kijk min of meer door het dunne stof van haar jurk heen en zie de contouren van haar benen. Ik vraag me af of ze een slipje draagt. De stof van haar jurk is net niet doorschijnend genoeg om daar iets van te zien. Maar als ze al een slipje aanheeft, sluit het naadloos aan op haar huid. Ik zie geen enkele onderbreking van de strakke lijnen die haar billen en heupen vormen onder de strakke jurk. Het is een vorm van exhibitionisme die niet bij mij past, maar die ik wel fascinerend vind. Het gaat haar ook zo natuurlijk af. Het lijkt wel alsof ze niet eens in de gaten heeft dat ze door anderen bekeken wordt. Vaak bewonderd wordt, maar soms waarschijnlijk ook veroordeeld wordt. Dat laatste vooral door vrouwen die aan de arm van hun man of vriend hangen en die zijn blikken zien afdwalen naar haar rondingen.

Innerlijk moet ik even lachen als ik zie hoe een jonge man een stoot in zijn zij krijgt van zijn vriendin. Als hij haar quasi onschuldig aankijkt, krijgt hij ook nog een vernietigende blik toegeworpen. Het contact via de mail met Roos was altijd leuk, maar nu ik zo naast haar loop, krijg ik de bevestiging dat ik haar graag mag. Is dat wederzijds? En is dat genoeg om met haar naar bed te willen? Het is voor het eerst in jaren dat ik me zo onzeker voel. Ik ken Roos al een tijdje, maar alleen via de mail. In dat contact zijn we altijd behoorlijk anoniem voor elkaar gebleven, en nu opeens lopen we hier naast elkaar.

Roos

Het eerste ongemakkelijke moment op het station is omgeslagen in een gezellig samenzijn. We praten makkelijk en Nicky lijkt een beetje dezelfde humor te hebben als ik. Soms cynisch, droog, een beetje sarcastisch, maar altijd goedgeluimd. Iemand die de humor inziet van het gewone leven en zich niet laat verzuren door de werkelijkheid van alledag. Ik mag haar meteen, al had ik niet anders verwacht na al onze e-mailcontacten. Je weet het echter pas zeker als je elkaar in de ogen kunt kijken. Maar seks is nog heel wat anders. Zal ze met me naar bed willen? En wil ik wel met haar naar bed?

Als we langs de stadsgracht wandelen, valt de zon door haar blonde haren. Rode lokken geven haar hoofd een vurig uiterlijk. Die rode lokken lijken de enige wulpsheid die ze zich veroorlooft. Ze kleedt zich redelijk klassiek, dat is me meteen opgevallen. Een keurige rok en een dito blouse. Mooi hoor, maar enigszins zakelijk. Toch, als je goed kijkt, laat ze daarmee veel van de vormen van haar lichaam zien. Toen ze net even voor me uitliep, kon ik haar billen bewonderen, en dat deed ik met alle liefde. Waar mannen als eerste naar mijn voorgevel kijken, vermoed ik dat bij haar haar achterste de meeste aandacht trekt. In ieder geval als ze zo gekleed is als nu.

“Ik heb een hotel geboekt voor vannacht”, zegt Nicky. “We kunnen daar eerst naartoe lopen en onze tassen achterlaten,”

Ik kijk even opzij en zie dat ze bloost. Nee, we hebben het nog niet uitgesproken, maar ik denk dat we er allebei vanuit gaan dat we samen de nacht willen doorbrengen als het klikt. De eerste indruk die ze op me maakt is goed. Ik kan me heel goed voorstellen dat ik met haar naar bed wil, haar wil verwennen en mezelf door haar wil laten verwennen. Maar we zijn elkaar nog aan het aftasten. Wie zet de eerste stap? Wie stelt zich als eerste kwetsbaar op door toe te geven dat ze wil? Niet dat het een spel is met een winnaar en een verliezer, maar het is toch een drempel. Afgewezen worden als je hebt bekend dat je iets wilt, is toch wel pijnlijk. Ik voel me weer terug in mijn tienerjaren, toen ik ook regelmatig dat soort gevoelens van twijfel had. Intussen voel ik de opwinding langzaam groeien. Mijn tepels zwellen op bij de gedachte alleen al en door het dunne stof blijft dat niet onopgemerkt. De steelse blikken die Nicky op mijn tepels werpt gaan niet aan me voorbij. Zou ze zelf ook al wat opwinding voelen? Ze laat niets merken.

“Heb je wel een kamer geboekt met twee aparte bedden?”, plaag ik haar een beetje.

“Volgens mij zijn het stapelbedden”, pareert ze, en we lachen.

“Ik wist niet wat ik kon verwachten van deze ontmoeting”, zegt ze dan serieus. “We laten gewoon gebeuren wat er gebeurt en maken er in ieder geval een mooie dag van, toch?”

Ik voel haar twijfel en even vraag ik me af of het aan mij ligt, of dat het haar eigen onzekerheid is. Is ze ook bang om afgewezen te worden? Ik steek mijn arm onder die van haar en trek haar zachtjes naar me toe.

“De dag is nu al geslaagd”, fluister ik. “En wat de nacht ons brengt, bepalen we samen. Even goede vrienden.”

Ze gaat er niet op in en even vraag ik me af of ik al niet te veel over de komende nacht heb gezegd.

Nicky

De kamer in het hotel is nog niet beschikbaar. Maar het achterlaten van de tassen is natuurlijk geen enkel probleem. De receptioniste is van onze leeftijd, misschien nog iets jonger, en ze schat ons duidelijk in als geliefden. De kamer die ik geboekt heb is een luxe tweepersoonskamer. Het feit dat hij ook wel als bruidssuite gebruikt wordt, geeft al aan dat hij vooral door stelletjes wordt gebruikt. Ze is vriendelijk en enthousiast en ook haar ogen volgen het lichaam van Roos, een beetje langer dan strikt noodzakelijk. Als ze in de gaten heeft dat ik het zie, krijgt ze een licht blosje op haar wangen. Ik kan me niet aan de indruk onttrekken dat ze ook op vrouwen valt. Ik wil niet zeggen dat het altijd te zien is, maar als je er op let, zijn er vaak kleine aanwijzingen die op de seksuele voorkeur van een man of vrouw wijzen.

“Vanaf drie uur is de kamer beschikbaar”, zegt ze nog een keer. “Veel plezier op deze mooie dag in Zwolle en graag tot straks.”

Het is inderdaad een mooie dag, en we hebben ook allebei onze jas achtergelaten in het hotel. We struinen wat kledingzaken af. Kijken vooral en kopen nog even niets. We eten al lopend een broodje als lunch. Even later drinken we wat op een terrasje en we veroorloven ons een stukje appeltaart.

“Dat sporten we er wel weer vanaf”, zegt Roos, met een knipoog.

Ik moet lachen, want ik weet heel goed wat ze bedoelt. Ik weet inmiddels vrij zeker dat ik de nacht met haar wil doorbrengen, of er moet nog iets heel raars gebeuren. Misschien als ze vertelt dat ze een seriemoordenares is met een voorliefde voor blondjes, dat ik er nog vanaf zie.

“Sport je veel?”, vraag ik.

Het is een vraag die heel onschuldig lijkt, maar na haar opmerking van net ook heel anders opgepakt kan worden.

“Ik ga minstens vier keer per week naar de sportschool”, zegt ze serieus.

Ze kijkt me aan, terwijl ze nog een hapje van haar appeltaart neemt. Ze likt met haar tong even langs haar lippen en ik voel het kriebelen in mijn buik.

“Je moet er wat voor over hebben om in conditie te blijven”, gaat ze verder.

Een twinkeling in haar ogen vertelt me dat ze de dubbele betekenis wel degelijk heeft opgepikt. Ze heeft een klein toefje slagroom op haar bovenlip. Ook als haar tong nog een keer langs haar lip streelt, blijft er wat slagroom achter. Haar lippen glimmen in de zon en even kan ik aan niets anders denken dan deze lippen te kussen. Maar ja, hier midden op het terras is dat misschien niet zo opportuun. In plaats daarvan buig ik me voorover en streel met mijn duim over haar bovenlip. Ik laat het kleine toefje slagroom zien en lik het dan op.

“Je doet vast ook nog aan andere sporten?”, vraag ik verder.

Als reactie op mijn aanraking zie ik opnieuw hoe haar tepels opzwellen. Haar jurk zit behoorlijk strak gespannen om haar borsten en met de juiste lichtinval meen ik door het stof heen haar bruine tepels en areola’s iets te zien doorschemeren. Maar misschien slaat mijn fantasie hier op hol.

Roos

Die duim op mijn lippen laat een kleine siddering door me heen gaan. En als ze het beetje slagroom van haar duim likt, gaat mijn hart iets sneller kloppen. Het lijkt een cliché uit een romantische film, maar het werkt wel. Ze windt me op en wat mij betreft gaan we zeker de nacht samen doorbrengen. Liefst zou ik haar hier ter plekke al willen nemen. Haar kussen, haar stevig tegen me aan drukken en met mijn handen over haar benen naar haar warme plekje glijden.

“Je doet vast ook nog aan andere sporten?”, vraag ze dan.

“Ik mag niet klagen”, zeg ik. “Ik span me regelmatig op andere manieren in. Ik kom genoeg aan mijn trekken. Maar het is niet alle dagen zoals op die vakantie op Rhodos, hoor.”

Ze moet ook weer niet de indruk krijgen dat ik al mijn vrije tijd neukend doorbreng. Zo zit het leven nou eenmaal niet in elkaar. Seks is de kers op de taart. Ik doe het met mannen en vrouwen waarmee ik een klik heb, die me lichamelijk, maar ook geestelijk en emotioneel interesseren. Ik ben echt wel eens vaker bij een eerste date al direct in bed beland, maar een gewoonte is het zeker niet. En als ik Nicky aan dat korte lijstje ga toevoegen, zit daar eigenlijk al wel een hele voorgeschiedenis aan vast.

“Jij bent al een hele tijd met Josefien?”, wil ik weten.

Ik ken haar verhalen, en af en toe heeft ze er iets over gemaild. Maar veel heeft ze ook niet prijsgegeven.

“Bijna anderhalf jaar”, zegt Nicky. “Langste relatie van mijn leven. Ik hou van haar en ik hoop dat het nog lang duurt.”

“En ze weet dat je nu hier met mij bent?”, vraag ik. “En ze vindt het niet erg?”

“Ja, ze weet dat ik hier met jou ben. Ze heeft me zelfs aangemoedigd. En nee dus, ze vindt het niet erg. We laten elkaar een beetje vrij en dat werkt bij ons prima.”

“Dat is mooi”, zeg ik. “Ik hou ervan als mensen zonder jalousie met elkaar kunnen omgaan, en als seks daar onderdeel van is, waarom niet? Ik ben niet jaloers op Simone dat ze zo’n geweldige vriend als Lars heeft, en Simone is niet jaloers omdat hij het soms met mij doet. Meestal is ze daar trouwens zelf bij, dat dan weer wel.”

We kijken elkaar even aan en de spanning is te voelen. Nu we zo open over seks praten, krijg ik het weer warm en ik vermoed zij ook. Als ik ga verzitten, glijden mijn schaamlippen langs elkaar alsof ze nat en glibberig zijn. Ik hoop alleen maar dat ik geen vlekken in mijn jurk krijg!

“Maak je vaak gebruik van die vrijheid”, vraag ik.

Nicky schudt haar hoofd. “Nee, niet vaak. Alleen al het weten dat ik die vrijheid heb, geeft me de rust om van elkaar te genieten en me thuis te voelen in mijn relatie. De laatste keer dat ik met een andere vrouw naar bed ben geweest is al zowat een half jaar geleden.”

“En mannen?”, vraag ik verder. “Ik begreep dat jullie allebei biseksueel zijn? Of is dat niet meer aan de orde?”

“Toch wel. Maar zolang ik Josefien ken, zijn we alleen samen met een man naar bed geweest. Of met twee mannen, dat is ook wel eens gebeurd”, vertelt ze. “Niet vaak hoor. We hebben het allebei soms nodig om door een man geneukt te worden. Maar als we dan weer een keer lekker sufgeneukt zijn, kunnen we er weer maanden samen tegen. En we hebben speeltjes waarmee we elkaar kunnen neuken zoals een man dat doet. Net echt. Misschien kan ik je nog eens laten zien hoe dat werkt.”

Het is voor het eerst dat we expliciet praten over seks. Geen eufemismen of dubbele betekenissen meer. Ze praat over neuken alsof ze het over koffie drinken heeft. Mij maakt het niks uit. Ik vind het leuk om in dubbele betekenissen te praten, maar soms is het maar beter om duidelijk te zijn. Het is ook voor het eerst dat ze ons samen noemt in relatie tot het hebben van seks. Ik vraag me wel af wat ze bedoelt. Ik heb ook een strap-on, als dat is wat ze bedoelt. Simone en ik hebben er wel eens gebruik van gemaakt. Ik heb haar ermee geneukt en zij mij. Het haalt het wat mij betreft niet bij een echte warme pik. Of die nou van Lars is, of een andere man.

Nicky

Ik kijk naar het gezicht van Roos als ik vertel hoe Josefien en ik ons laten neuken en hoe we elkaar neuken. Mijn woordkeuze in mijn verhalen is altijd behoorlijk expliciet, maar op de één of andere manier is het nog explicieter als je het uitspreekt. Zeker zo midden op een terrasje, met al die mensen om ons heen. Roos kijkt me even aan, alsof ze probeert te peilen waarom ik plotseling overga op niet mis te verstane bewoordingen.

“Ik ben niet snel geschokt”, zegt ze dan. “Als dat je bedoeling was, ten minste. En respect voor hoe jullie dat samen doen en ervan genieten.”

Even is het weer stil.

“En wat mij betreft kan ik niet wachten tot je me laat zien hoe jullie dat dan doen”, gaat ze verder.

Er is weinig twijfel dat we elkaar willen. Ik hoor de zwoelheid in haar stem en haar ogen zijn uitnodigend. Ik heb een natte plek in mijn slipje, dat voel ik al een tijdje. Het is al bijna drie uur, en even denk ik erover om voor te stellen naar het hotel te gaan. Maar dan lijkt het alleen maar om seks te draaien en ik heb het hartstikke gezellig met Roos. Ik wil ook nog wel een paar gewone uurtjes met haar doorbrengen. Samen wandelen, shoppen, praten. Misschien vanavond uit eten. Elkaar beter leren kennen. Het bouwt ook een stukje lichamelijke spanning op die zich dan vanavond en vannacht des te heviger kan ontladen.

Roos heeft inmiddels haar stoel iets achteruit geschoven en slaat haar ene been over het andere. Tijdens die beweging kijk ik onderzoekend tussen haar benen om te zien of ze het geheim van haar slipje blootgeeft zoals ooit Sharon Stone dat in de film deed. Het gaat te snel en ondanks het doorvallende licht is er niets te onderscheiden. Terwijl ze zit, trekt ze wel haar jurk zover omhoog dat er weinig te raden overblijft over haar benen. Nog twee centimeter hoger, en het geheim is opgelost. Zo te zien weet ze precies waar de grens ligt, want die twee centimeter komen er niet.

Roos

Ik zie hoe Nicky naar mijn benen kijkt die ik over elkaar heb geslagen. De rok splijt zich en valt aan weerszijden naar beneden, waarbij een groot deel van mijn bovenbeen wordt getoond. Ik trek het geheel nog iets hoger om het nog spannender te maken. Als die onderste knoop onverhoopt losschiet, blijft er helemaal niks meer te raden over. Ik denk er over om Nicky even een blik tussen mijn benen te gunnen. Ze vraagt zich vast af of ik wel een slipje draag. Of zou ze er al vanuit gaan dat ik er geen aan heb? Dan besluit ik om dat niet te doen. Natuurlijk kan ik haar alles laten zien, en mijn exhibitionistische ik zou dat ook wel willen. Maar ik plaag haar liever nog een beetje. Ik laat haar raden en drijf de spanning op.

“Je laat jezelf graag zien”, onderbreekt Nicky mijn gedachten.

“Dat klopt”, zeg ik. “Ik ben een beetje exhibitionistisch, maar dat wist je al.”

“Ja, je vertelde me ooit dat je regelmatig zonder ondergoed de deur uitgaat”, zegt ze.

Ze zit duidelijk te vissen. Dat ik geen bh draag, kan iedereen zien, maar ze wil ook weten of ik een slipje draag of niet.

“Klopt”, zeg ik. “Dat doe ik wel eens.”

Geamuseerd kijk ik toe hoe ze niet heel tevreden is met dat antwoord.

“Wat doet het met jou als je zo rondloopt?”, vraagt ze. “Begrijp me niet verkeerd, ik vind het sexy en dapper, maar waarom doe je het?”

Ik moet even nadenken. Ik denk dat mijn lichaam de moeite waard is om gezien te worden. Maar dat is geen goed argument waarom ik het dan wil laten zien.

“Als ik over straat loop, gekleed als nu, dan zie ik al die blikken en gezichten. Soms verbazing, ongeloof. Mensen die verlekkerd naar me kijken. Meestal mannen natuurlijk. Maar soms ook afkeurend, hihi! Ik houd me dan zo graag van de domme! Lekker de lieve onschuld spelen. Love that! Ik voel me dan zo vrij en begeerd. En vaak ook opwindend en een tikkeltje ordinair. Het voelt bijna als helemaal naakt over straat lopen”, leg ik uit.

“En je zou graag naakt over straat lopen?”, vraagt ze verder.

“Ergens wel”, geef ik toe. “Maar dat durf ik niet. Dit is een goed compromis waar ik heel erg van geniet en waar ik zelfvertrouwen van krijg.”

Ze knikt, alsof ze het begrijpt. Misschien moet je zelf ook een beetje exhibitionistisch zijn om het echt te begrijpen.

Nicky

Ik heb het gevoel dat ik voor het eerst wat dieper in haar ziel binnendring. Ik kan het begrijpen wat ze zegt, hoewel ik het zelf niet zo voel. ten minste niet zoals zij. Voor mij is mijn lichaam iets intiems. Het is er voor mij en een select aantal mensen, mannen en vrouwen, waarmee ik een band heb. Of gewoon seks heb. Maar verder zijn we niet zo verschillend, Roos en ik. Ook ik geniet dan van de aandacht, de complimenten, het zelfvertrouwen wat het me geeft. En hoe je het ook wendt of keert, ze is opwindend en maakt wat in me los. Ik heb respect en bewondering voor haar manier. Als iedereen was zoals ik, zou het ook saai zijn in de wereld. Lang leve de variatie!


“Zullen we nog even verder shoppen?”, vraag ik aan Roos. “Ik heb in één van de winkels waar we geweest zijn een mooie jurk voor Josefien gezien. Die wil ik graag kopen. En ik wil in ieder geval ook even naar de wereldwinkel. Ik vind daar altijd hele mooie sieraden. Heel kleurrijk vaak, en ik hou van het idee dat het handwerk is en ik er nog iemand mee help.”

Even later lopen we weer door de stad. In de wereldwinkel vind ik twee leuke halskettingen, met bijbehorende oorbellen. Ik koop een armbandje voor Josefien. Dan gaan we door naar de kledingwinkel waar ik die jurk voor Josefien heb gezien. Als we binnenlopen, loop ik regelrecht naar de mannequin die de jurk aan heeft. Ik zie dat Roos een brede lach op haar gezicht krijgt.

“Dat wil je voor Josefien kopen?”, vraagt ze lachend. “Ik voel me vereert.”

Het is een maxi dress die wel wat weg heeft van het modelletje wat Roos aan heeft. Oh, het is een andere kleur, chocoladebruin, en deze is mouwloos, in tegenstelling tot de lange mouwen van die van Roos. Maar het idee van een enkele knopenrij aan de voorkant is hetzelfde. De bovenste knoop begint net onder de borsten, de onderste knoop eindigt net onder het meest intieme plekje van een vrouw. Bovendien is deze jurk enigszins doorschijnend. Meer nog dan die van Roos. Het is vaag te zien dat de mannequin een zwarte slip onder de jurk draagt.

“Ik ben eerlijk gezegd geïnspireerd door de jurk die jij aan hebt”, zeg ik. “Ik denk dat Josefien er net zo sexy in uitziet als jij.”

“En makkelijk uitpakken”, lacht Roos. “Zes knoopjes en je bent er.”

“Denk je dat het te veel is?”, vraag ik haar. “Is ie niet te doorschijnend?”

Roos haalt haar schouders op. “Dat ligt er een beetje aan hoe ze zich in zo’n jurk voelt. En waar ze hem wil dragen. Als het alleen voor jullie samen is, is het sowieso prima. Als je graag met haar pronkt of ze zelf ook graag bekeken wil worden, is deze uitermate geschikt.”

“Vind je hem wel mooi?”, vraag ik aan Roos.

“Ik wel”, zegt ze. “En jij volgens mij ook wel. Je vriendin in die jurk te zien, is het allemaal al waard, denk ik.”

Ik streel een keer over het stof, dat zacht aanvoelt.

“Als je wilt, kan ik hem voor je passen”, fluistert Roos in mijn oor. “Dan kun je echt zien hoe sexy hij is op een echte vrouw.”

Ze lacht er uitdagend bij en even zie ik voor me hoe we samen in een kleedhokje kruipen. Het doet me vaag denken aan de manier waarop ik Josefien heb ontmoet. Ik kom zeker even in de verleiding. Nou is Roos wel een centimeter of tien langer dan Josefien, maar haar vormen zijn verder niet heel veel anders. Alleen de borsten van Roos zijn misschien net een tikje groter, maar veel scheelt het niet.

“Kan ik u helpen, of wilt u nog zelf verder kijken?”

Even schrik ik op van die woorden. De verkoopster is een jonge vrouw. Ik denk net twintig.

“Ik zag deze jurk, en ik dacht eigenlijk dat het een leuk cadeautje was voor mijn vriendin”, zeg ik.

Ze kijkt naar Roos en knikt.

“Het is een exclusief model. We hebben er maar één exemplaar van, maar het lijkt me de juiste maat voor uw vriendin. Maar misschien wil ze hem eerst passen? Het is mogelijk om hem eventueel te laten verstellen en exact op maat te laten maken”, zegt ze.

Ik zie hoe Roos achter haar een brede lach op haar gezicht krijgt.

Roos

Nicky staat even met haar mond vol tanden. Ik vind het wel grappig en vraag me af hoe ze zich hier uit gaat redden.

“Nee, dit is niet…”, begint ze.

Maar dan kijkt ze me aan en bedenkt ze zich.

“Wil je de jurk passen, lieverd?”, vraagt ze aan me.

Ze besluit dus het spelletje mee te spelen. En waarom ook niet.

“Natuurlijk, schatje”, zeg ik.

De verkoopster begint de knoopjes los te maken en overhandigt me de jurk. Ik verdwijn ermee in één van de kleedhokjes en begin mijn eigen jurk uit te trekken. Niet veel later sta ik naakt voor de spiegel, alleen op sandaaltjes. Ik denk er even over om Nicky met een smoesje het kleedhokje in te lokken, maar als ik door de spleet in het gordijn kijk, zie ik dat de verkoopster nog steeds bij haar staat. Ik trek de nieuwe jurk aan en maak alle knoopjes dicht. Hij zit redelijk strak om mijn borsten, maar verder zit hij als een tweede huid.

“Prachtig, mevrouw”, zegt de verkoopster, als ik het kleedhokje uitstap. “Hij zit u als gegoten.”

Ik duw met beide handen mijn borsten een beetje omhoog.

“Wat vind je, schatje, zie ik er sexy uit?”, lacht ze naar mij. “Hij zit wel een beetje strak om mijn borsten, en dan heb ik nog niet eens een bh aan!”

“Super sexy”, zegt Nicky. “En lekker strak, die borsten zo. Daar hou ik van. Als ik de knoopjes maar weer los kan krijgen, is het wel goed.”

De verkoopster krijgt rode oortjes, maar laat verder niks merken.

“Ik neem hem”, zegt Nicky tegen de verkoopster.

“Help je me dan even met de knoopjes?”, vraag ik.

“Misschien kunt u mijn vriendin even helpen?”, vraagt Nicky aan de verkoopster. “Ze is niet zo handig met knoopjes als ik.”

Het arme meisje weet even niet waar ze kijken moet. Ik kan het verder op de spits drijven, maar ik heb een beetje medelijden met haar.

“Ik denk dat het wel lukt”, zeg ik.

Dan verdwijn ik weer in het kleedhokje en kleed me weer om. Nicky betaalt de jurk aan de kassa en even later lopen we lachend buiten.

“Arme meid, ze wist even niet hoe ze het had”, lacht Nicky. “En toch dacht ik even dat ze met jou dat kleedhokje in zou gaan.”

“Ik dacht even dat jij met mij het kleedhokje in zou gaan”, lacht Roos. “Echt, ik had graag gehad dat jij mijn knoopjes losmaakte! Had je meteen kunnen zien wat ik er onder aan heb.”

Dan pakt trekt Nicky me bij de arm en trekt me een zijsteegje in. Ze drukt me tegen de muur en geeft me een kus op mijn lippen. Ik aarzel niet en trek haar stevig tegen me aan. Mijn tong dringt tussen haar lippen in haar mond en we gaan over in een passionele tongzoen. Ik voel Nicky’s handen over mijn hele lichaam.

“Ik weet al wat je er onder aan hebt”, kreunt ze zachtjes in mijn oor. “Niets!”

Haar hand glijdt tussen mijn benen en via de split vindt ze haar weg naar boven. Ze streelt over mijn vochtige schaamlippen.

“Zie je wel! Niets”, fluistert ze.

Ze duwt haar hele lichaam tegen me aan. Haar borsten worden tegen die van mij geperst. Ik leg mijn handen op haar billen en trek haar nog steviger tegen me aan.

“Dat weet je toch!”, kreun ik. “Ik heb het je vaker verteld dat ik soms niks aan doe onder mijn jurk.”

Ik wil haar en ik voel mijn schaamlippen tintelen als ze er zachtjes met haar vinger overheen streelt.

“Kom in me!”, kreun ik zachtjes.

Haar middelvinger glijdt langzaam en zonder enige weerstand bij me naar binnen. Ze streelt me van binnen. We zoenen en ik kreun wat harder als haar vingertopje mijn G-spot raakt.

Nicky

Ik heb het even niet meer. De opwinding neemt het over. Ik wil haar kussen, haar zachte huid voelen. Haar borsten, haar benen, en alles tussen die benen. Ze is uitdagend en maakt me langzaam gek. Ik wil haar en het is duidelijk dat ze mij ook wil.

“Kom in me”, fluistert ze in mijn oor.

Mijn vinger glijdt soepel bij haar naar binnen en langzaam streel ik haar, terwijl we hartstochtelijk zoenen. Het is geen liefde, maar lust, van beide kanten. Maar is dat niet waarvoor ik hier ben? Door haar verhalen en haar mails heb ik vooral ook lustgevoelens voor haar. Hoe vaak heb ik me niet bevredigd bij het schrijven van haar verhalen? Met mijn vingers, of mijn vibrator? Hoe vaak heb ik geen heftige seks met Josefien gehad omdat ik net daarvoor aan die verhalen had geschreven? Het denken aan Roos is soms als een afrodisiacum geweest. Een lustopwekkend middel. En dan eentje dat ook echt werkte.

Het antwoord van Roos, onuitgesproken, is duidelijk. Ze wil net zo graag met mij vrijen als ik met haar. Het wordt een mooie avond, een spannende nacht. We zullen elkaar naar grote hoogten stuwen, elkaar strelen, zoenen, elkaars lichaam ontdekken. Ik voorzie meerdere heerlijke orgasmes, voor beiden. Maar langzaam dringen de geluiden van de voorbijgangers op straat ook weer door. Ze kunnen ons zo niet zien, maar er hoeft maar iemand het steegje in te lopen en dan worden we betrapt. Hoe spannend dat voor sommige mensen ook mag zijn, dat is niks voor mij. ten minste niet als ik mijn opwelling van zojuist weer een beetje onder controle heb. Ik laat mijn vinger uit haar glijden en geef haar nog een laatste kus.

“Vanavond”, beloof ik. “Blijf vannacht bij mij, ja?”

“Zeker”, zegt Roos. “Ik blijf bij je, de hele nacht!”