Het daglicht kruipt heel geleidelijk, millimeter voor millimeter, door het slaapkamerraam naar binnen en de vogels zingen hun ochtendlied. Waar ik de details van Sarah's slapende gedaante in het duister en de schemer maar met moeite kon ontwaren, is de finesse van haar gelaatstrekken nu duidelijk te zien. Haar wimpers rustend op haar wangen, de paar sproeten die prijken op haar elegante neus, haar lippen iets uiteen geweken en haar huid stralend van zachtheid. Ik weet uit ervaring hoe het aanvoelt maar ik weerhoud mezelf ervan om haar aan te raken en mijn herinnering nieuw leven in te blazen. Ook al schreeuwt iedere vezel in mijn lichaam wel die wens en voel ik mijn vingertoppen tintelen. Ik wacht op haar. Tot zij aangeeft dat ze er klaar voor is. Natuurlijk is het moeilijk en zou ik haar het allerliefste in een troostende omhelzing willen trekken, maar wat ik nog minder zou willen is iets tegen haar zin doen. Haar het gevoel geven dat haar grenzen er niet toe doen. Die boodschap heeft al veel te luid geklonken in haar leven dus ik hecht er veel belang aan om het tegengeluid te laten horen.

De slaap is uitgebleven. De verwachting alleen al dat ik zou kunnen ontspannen terwijl zij zo worstelt is ondenkbaar. Ik heb eindeloos gepiekerd over wat ik zou kunnen doen om haar te helpen, over haar verleden en mijn gedachten waren doordrenkt van zorgen over hoe teruggetrokken ze was. Steeds als angst of machteloosheid me mee wilde voeren naar onzekere en onrustige wateren, maakte ik de keuze om me vast te klampen aan de liefde die ik voor haar voel. De twijfels die ik heb over hoe ik met deze situatie moet omgaan verdwijnen naar de achtergrond als ik erbij stil sta welke keuze ik vanuit die liefde kan maken. Diep in mijn hart weet ik dat dit een heel belangrijk moment is. Voor onze relatie, maar bovenal voor Sarah. Want wat voor mij als een paal boven water staat is dat ze onvoorwaardelijke liefde verdient. Dat ze voelt dat ik er voor haar ben zelfs als ze me buitensluit.

Ik weet niet waarom ze me vroeg om weg te gaan. En ik hoop dat er een moment komt dat ze het aan me uit wil leggen. Maar nadat ik er de hele nacht over heb liggen malen kom ik er toch steeds weer op uit dat de verschillende mogelijke redenen waarschijnlijk te maken hebben met oude overlevingsmechanismen. Het is immers makkelijker om er zelf voor te kiezen om alleen te zijn dan dat je verlaten wordt. En als je gewend bent om de diepste dalen alleen te bewandelen, dan wordt dat vertrouwd en val je daar makkelijker op terug. Maar op de lange termijn zijn dat ook mechanismen die de oude patronen in stand houden. Dit zou een moment kunnen zijn om iets te doorbreken, door haar te helpen het deze keer anders te doen. En dus wacht ik en blijf ik bij haar.

Als ik een zacht kreuntje uit Sarah's richting hoor komen hou ik mijn adem in en wacht gespannen af. Langzaam fladderen haar oogleden open en wordt het groen van haar ogen zichtbaar. Wanneer de ergste slaperigheid is weggetrokken vinden ze de mijne en kijken me onderzoekend aan. Er verschijnt een lichte frons tussen haar wenkbrauwen en haar blik glijdt over mijn lichaam naar beneden naar de kleding die ik nog steeds draag. Ik zie de realisatie indalen als ze plots naar de plek naast de deur kijkt waar ik gisteren urenlang op de grond heb gezeten. Dan kijkt ze naar haar eigen lichaam dat ook nog steeds gehuld is in de kleding van gisteren. De paar seconden van onwetendheid maken plaats voor de harde werkelijkheid en een gekwelde uitdrukking kleurt haar gezicht. Ze herinnert het zich weer en de donkere wolken pakken zich wederom samen. Mijn hart breekt opnieuw voor haar.

Haar ogen richten zich op het beddengoed en ze vermijdt oogcontact. Haar ademhaling versnelt en ze begint te beven. De afstand die nog steeds tussen ons bestaat is pijnlijk. Maar toch voel ik me voorzichtig optimistisch omdat ik in ieder geval weer emotie van haar gezicht kan lezen. Dat is beter dan de lege blik van gisteren toch? Desalniettemin kan ik haar interne strijd en ongemak niet aanzien. Ze weet zich duidelijk geen houding te geven. En dus zeg ik zachtjes: "Ik ben er voor je. Mijn belofte dat ik je niet zal aanraken tot jij er klaar voor bent staat nog steeds. Hoe graag ik je ook wil troosten, jij bepaalt. Als ik iets voor je kan doen zeg het me dan alsjeblieft. Ik hou van je Sarah. En ik wil alles doen om ervoor te zorgen dat het beter met je gaat. Behalve weggaan. Ik blijf bij je en laat je niet alleen." Ik zie haar blik onrustig heen en weer schieten terwijl ze over mijn woorden nadenkt. Ze sluit haar ogen en ze haalt diep adem. Ze probeert zichzelf te kalmeren.

"Rustig maar lieverd. Alles komt goed dat beloof ik je. Als je er nog niet aan toe bent dan is dat ook goed. We kunnen praten, of gewoon stil zijn. Ik zou heel graag willen weten wat er allemaal in je omgaat. Maar jij bepaalt of je het me wilt vertellen. Neem alle tijd die je nodig hebt. Ik wacht op je." Haar ademhaling wordt iets rustiger maar ze houdt haar ogen gesloten. Ik denk dat ze zich te kwetsbaar voelt voor oogcontact. Ik zie hoe ze haar oogleden samenknijpt en er tranen vanonder haar wimpers ontsnappen. Met een trillende hand veegt ze ze van haar wangen af. Het is verschrikkelijk moeilijk om haar zo te zien en haar niet te kunnen troosten. Woorden zijn op dit moment alles wat ik heb. Maar voordat ik ze uit kan spreken zegt ze met geknepen stem: "Ik ben bang." Een pijnlijke steek schiet door mijn lichaam en verkrampt mijn hart. Ik moet even diep ademhalen om mezelf rustig te houden.

"Waar ben je bang voor lieverd? Die vrouwen kunnen je geen kwaad meer doen. Daar zorg ik wel voor." Sarah schudt haar hoofd. Ze opent haar ogen die vochtig zijn van de tranen, maar vermijdt nog steeds mijn blik. Haar onderlip trilt en ze zuigt een schokkerige ademteug naar binnen. "Ik ben zo bang dat het teveel is, mijn problemen. Dat je het zat wordt, dat ik met mijn bagage jouw leven ook zwaarder maak. Die gedachte doet pijn want ik zou daar nooit de reden van willen zijn. Ik wil dat je een fijn leven hebt en ik ben bang dat dat met mij niet gaat lukken. Ik schaam me zo voor wat er gebeurde op de markt. Ik wil jou helemaal niet in dat soort situaties betrekken. Dat jij ruzie krijgt met mensen vanwege mij. Als het beter is om niet meer samen te zijn dan begrijp ik dat." De tranen stromen over haar wangen en even ben ik stomverbaasd. Zij is gisteren geconfronteerd met haar traumatische verleden en ze maakt zich zorgen over mij? Haar angst om verlaten te worden is zo diepgeworteld. Maar eigenlijk begrijp ik dat ook wel aangezien er niet één persoon in haar leven is geweest die is gebleven.

"Sarah, je begrijpt het niet. Jij bent het allerbeste in mijn leven. Zonder jou kan ik helemaal niet gelukkig zijn. Dan is mijn leven leeg en koud. Ik ben juist heel erg blij dat ik je kan helpen om dingen uit het verleden te verwerken. Als ik degene mag zijn die je kan laten voelen en inzien hoeveel je eigenlijk waard bent dan voel ik me alleen maar vereerd. En jij hoeft je al helemaal niet schuldig of beschaamd te voelen over gisteren. Die vrouwen zijn walgelijk. Zij hebben de keuze gemaakt om zich zo te gedragen. Daar ben jij niet verantwoordelijk voor. Het is niet jouw schuld! Dat is het nooit geweest. Ook vroeger niet." Sarah slaat haar handen voor haar ogen en haar intens verdrietige snikken komen hard bij me binnen. Even hef ik mijn hand om haar te kunnen troosten maar de angst dat ze dat niet wil en weer van me schrikt houdt me tegen. De wanhoop veroorzaakt een brok in mijn keel bij het zien van haar verdriet. Het enige dat ik nu kan doen is tegen haar praten en dus ga ik verder.

"Ja, ik vond het pijnlijk om mee te maken. Maar vooral omdat ik een nog duidelijker beeld kreeg van de vreselijke dingen die je hebt meegemaakt. Dat breekt mijn hart. Ik vind het zo erg voor je. Maar ik vond het juist fijn dat ik erbij was. Want je hele leven heb je die nare momenten alleen moeten doorstaan en je bent zelfs gaan geloven wat ze over je zeggen. Er klopt niets van Sarah. Geen woord! Je verdient het dat iemand voor je opkomt. Dus ik was blij dat ik dat kon doen. Want het maakte me zo verschrikkelijk boos om te zien hoe ze je behandelden. Ik laat niemand zo over jou praten. Ik zou ruziemaken met de hele wereld om jou te beschermen. Want dat is wat je doet als je van iemand houdt."

"En zet het idee dat het beter zou zijn als wij niet meer samen zijn maar snel uit je hoofd. Want ik ga helemaal nergens heen. Ik blijf gewoon bij jou. Ik wil nergens liever zijn. Weet je wel hoe lastig het was toen je zo in jezelf gekeerd was en ik je niet kon aanraken? Ik wilde je zo graag troosten en je laten voelen dat je niet alleen was. Ik miste je verschrikkelijk al was je in dezelfde ruimte. Jij hoort bij mij en ik bij jou. Als deze situatie iets heeft veroorzaakt dan is het wel dat mijn gevoelens voor jou alleen nog maar sterker zijn geworden. Je bent mijn grote liefde Sarah, de liefde van mijn leven. Ik kan me niet voorstellen dat ik ooit zoveel van iemand anders zou kunnen houden als van jou." Sarah's lichaam schokt terwijl hartverscheurende snikken door de kamer klinken. "Wat kan ik doen liefje? Zeg me alsjeblieft wat ik voor je kan doen," vraag ik wanhopig. Sarah doet een poging om iets te zeggen, maar haar verdriet zit haar spraak in de weg. Uiteindelijk lukt het haar om zichzelf iets te kalmeren en dan zegt ze, nog altijd onregelmatig ademhalend door het huilen, met een stem vol emotie: "Me vast…houuu...den."

Mijn hart pompt een gevoel van opluchting door mijn aderen en ik weet niet hoe snel ik mijn armen om haar heen moet slaan. Ik schuif over het bed naar haar toe zodat ik mijn hele lijf tegen het hare kan drukken. In een stevige omhelzing trek ik haar tegen me aan en ik voel dat haar hele lichaam trilt. De tranen schieten in mijn ogen doordat ik intens met haar meeleef. Het verscheurt me van binnen om haar zo verdrietig te zien. Maar ik realiseer me ook dat het goed is dat ze het niet meer opkropt of wegstopt. "Kom maar bij me lief meisje van me. Alles komt goed. Huil maar zo hard je wilt. Gooi alles er maar uit. Ik heb je vast en laat je niet los." Ik wrijf over haar rug en schouders, streel haar haar, fluister haar lieve woordjes toe en kus haar voorhoofd. Ze kruipt dichter tegen me aan en het voelt zo goed dat ik haar eindelijk weer kan aanraken.

Als haar lichaam is gestopt met trillen en mijn shirt nat is van haar tranen ontspant ze langzaam in mijn armen. Ik blijf haar knuffelen en beken: "Het is zo fijn om je weer vast te kunnen houden. Waarom schrok je zo toen ik je aanraakte?" vraag ik voorzichtig. Ik heb hier over nagedacht en mijn angst is dat de confrontatie van gisteren ook herinneringen aan fysieke trauma's naar boven heeft gehaald. "Heeft iemand je fysiek pijn gedaan?" Tot mijn opluchting voel ik hoe Sarah haar hoofd zachtjes schudt. "Ze hebben me wel eens geduwd maar verder niet."

Ik onderdruk de vragen die ik heb in de hoop dat ze me uit zichzelf deelgenoot maakt. We liggen in stilte tegen elkaar aan en dan begint ze zachtjes te praten. "Vroeger als er iets was gebeurd dan voelde ik me zo naar dat ik er bijna niet mee om kon gaan. Ik wilde niet op school in huilen uitbarsten of op een andere manier laten merken wat het met me deed. En dus bracht ik mezelf altijd in een soort trance waarbij ik zo weinig mogelijk voelde en meekreeg van mijn omgeving. Ik sloot me voor alles en iedereen af. Zelfs voor mezelf. En dan kon ik er mee om gaan op dat moment. Later voelde ik me natuurlijk evengoed nog naar en piekerde ik over alles dat er gezegd was. Maar het hielp me om niet overspoeld te raken. Alsof ik even op de pauzeknop drukte. Het enige dat ik niet kon stoppen was het blozen. Daarom werd ik daar ook het meeste mee gepest. Sarah de vuurtoren. Ze vonden het wel gek dat ik niet reageerde en geen emotie toonde. Maar mij hielp het."

"Het was gisteren geen bewuste keuze om me af te sluiten. Het gebeurde gewoon omdat dat is wat ik altijd deed. Als ik zo in mezelf gekeerd ben, dan sluit ik mijn zintuigen af voor mijn omgeving. Alsof ik in een bubbel zit. Geluiden en beelden komen nauwelijks nog bij me binnen. Maar dit was de eerste keer dat iemand me probeerde aan te raken. Je prikte onverwachts door mijn bubbel heen. Ik zag het niet aankomen en daarom schrok ik." Sarah tilt haar hoofd op om me aan te kunnen kijken. "Het kwam niet door jou. Je moet me geloven Wouter. Ik vind het juist altijd fijn als je me aanraakt." Ik wrijf het puntje van mijn neus over de hare en kus haar zachtjes op haar lippen. "Het geeft niet lieverd," stel ik haar gerust. "Ik begrijp het nu."

Ze aarzelt even en zegt dan: "Ik hoop niet dat het nog een keer gebeurt. Maar als dat wel zo is dan wil ik denk ik juist graag dat je me aanraakt. Ook als ik er in eerste instantie van schrik. En ook als ik in mezelf gekeerd ben. Het helpt juist als je me aanraakt. Ik voel me er beter door... veilig. Misschien kom ik er dan een volgende keer wel makkelijker uit." Ik laat haar woorden tot me doordringen en denk terug aan de uren dat ik haar zo graag wilde vasthouden maar wilde wachten tot zij me daar toestemming voor gaf. Ik druk mijn lippen weer op de hare en zeg: "Het was verschrikkelijk moeilijk om je niet te kunnen aanraken. Ik wilde zo graag iets voor je doen. En ik had het denk ik zelf ook nodig. Dus de volgende keer zal ik je vasthouden ook als je er niet om kan vragen."

Sarah knikt en schuift haar been tussen de mijne om nog dichterbij te kunnen komen. Ik verstevig mijn omhelzing en snuif haar geur op. Dan kijkt Sarah me weer aan en zegt: "Bedankt dat je niet weggegaan bent. Ik wilde dat ook helemaal niet. Maar ik schaamde me en wilde niet dat je me zo zag. En ik dacht..." Ik onderbreek haar en zeg: "Voordat hij me kan verlaten stuur ik hem maar weg." Een gepijnigde blik trekt over Sarah's gezicht, ze wendt haar blik af en knikt zacht. Ik til haar kin op met mijn vingers zodat ze me weer aankijkt. Haar ogen glinsteren van nieuwe tranen. Ik druk zachte kusjes over haar hele gezicht en lach geruststellend naar haar. "Gelukkig ken ik je langer dan vandaag. En ik kon het ook gewoon niet. Je hoeft nooit bang te zijn om je verdriet of wat dan ook aan me te laten zien schatje. Ik hou onvoorwaardelijk van je." Sarah slikt en zegt: "Ik hou ook van jou Wouter. Zo verschrikkelijk veel."

Voor het eerst sinds dat moment op de markt voel ik me weer ontspannen. Het is er nog. Onze band, onze liefde. En nu de zorgen weg vloeien komt de vermoeidheid des te meer naar de oppervlakte. Sarah's ogen vernauwen zich en glijden over mijn gezicht terwijl er een frons over haar voorhoofd trekt. "Heb je wel geslapen lief?", vraagt ze. Betrapt wend ik mijn blik af en schud mijn hoofd. "Ik kon het niet. Zo lang het met jou niet goed ging kon ik het niet." Sarah legt haar hand op mijn wang en veegt met haar duim over mijn jukbeen net onder mijn oog. "Je hebt hele donkere kringen onder je ogen," zegt ze zachtjes. "Het gaat weer goed met me. Je hoeft je geen zorgen meer te maken. Dus misschien wil je nog even wat slapen?"

Ik voel de uitputting door mijn aderen stromen en mijn lichaam schreeuwt ja''. Maar mijn geest kan zich er nog niet helemaal aan overgeven. "Wat ga jij dan doen?" vraag ik voorzichtig. Ik moet er niet aan denken om nu bij haar vandaan te zijn. Door de afstand die ik de afgelopen uren heb gevoeld heb ik het nodig om dicht bij haar te zijn. Ze lacht lief naar me. "Ik blijf gewoon hier. Gisteren was een vermoeiende dag. Ik kan ook nog best wat slaap gebruiken," zegt ze. Ze drukt een zacht kusje op mijn lippen. "Ga maar slapen lief," fluistert ze en ze kruipt dicht tegen me aan. Ik slaak een diepe zucht, sla mijn armen stevig om haar heen en al snel voel ik hoe de slaap bezit van me neemt.

Een paar uur later word ik wakker en voel gelijk de geruststellende warmte van Sarah's lichaam tegen het mijne. Ik verstevig mijn greep en Sarah beantwoordt mijn omhelzing. Ze kijkt me aan, wrijft het puntje van haar neus tegen de mijne en laat haar handen door mijn haren glijden. Ik kreun genietend en sluit mijn ogen. Wanneer ik Sarah hoor lachen doe ik met tegenzin weer één oog open. Ze kijkt me ondeugend aan en zegt: "Het is altijd net alsof je een beetje smelt als ik met mijn handen door je haar ga. Dat ziet er leuk uit." Als ik met mijn vingers plagend in haar zij prik giechelt ze meisjesachtig. Het is een heerlijk geluid. "Ik kan er niets aan doen," zeg ik. "Als jij me daar aanraakt en door mijn haar kriebelt dan ontspan ik gelijk. Dat is echt zo'n lekker gevoel. Dan val ik gelijk in katzwijm aan je voeten." Ik duw mijn neus in haar nek en hum tevreden terwijl ze mijn hoofdhuid masseert.

"Ik moet nodig even douchen," zegt Sarah. Ik kijk haar streng aan. "En je moet wat eten. Volgens mij heb je na de kibbeling gisteren niets meer gegeten." Ze trekt een wenkbrauw op en dient me gevat van repliek: "Jij wel dan?" Ik schud schuldbewust mijn hoofd. "Weet je wat," stel ik voor. "Als jij even gaat douchen, dan haal ik ondertussen de hapjes die we gisteren hebben gekocht. Dan eten we die samen in bed op en houden vandaag een rustdag." Sarah knikt glimlachend en met tegenzin maken we ons van elkaar los. Terwijl ik mijn trui en schoenen aantrek kijk ik haar na als ze in de badkamer verdwijnt.

Thuis zie ik de bloemen die we gisteren op de markt hebben gehaald verloren in de gootsteen liggen. Ik herinner me Sarah's bucketlist en hoe blij ze ervan wordt om bloemen in huis te hebben. Het brengt me op een idee. Ik verzamel alle hapjes op een groot dienblad en gewapend met kaarsen en de bloemen, die ik in een vaas heb gezet, klim ik de trap weer op naar Sarah's slaapkamer. Er klinkt het geluid van een föhn waardoor ik weet dat Sarah al klaar is met douchen. Snel plaats ik het dienblad op het bed en verspreid de kaarsen over de kamer. De bloemen zet ik op een krukje in de lichtbundel van de schemerlamp zodat ze goed zichtbaar zijn vanaf het bed. Net als ik de kaarsen heb aangestoken hoor ik de deur van de badkamer opengaan.

Sarah verschijnt in de deuropening en ze kijkt verrast rond. Haar haren hangen los op haar rug en ze draagt een kort slaapbroekje en hemdje. Als haar ogen op de bloemen vallen verschijnt er een grote glimlach op haar gezicht. Ik steek mijn hand naar haar uit en zeg: "Kom schatje, we gaan nog even een paar uur lekker genieten voordat het weekend voorbij is en ik weer moet werken." Sarah pakt mijn hand vast en loopt naar me toe. Ze slaat haar armen om mijn middel en kust me. "Ik wist niet dat je zo romantisch was," zegt ze. Ik kus haar terug. "Ik ook niet maar blijkbaar breng jij dat in me naar boven."

We eten alles op tot de laatste kruimel en onze lege magen gevuld zijn. Dan kruipen we dicht tegen elkaar aan onder de dekens en kijken een serie. We kunnen het niet laten om elkaar steeds aan te kijken en aan te raken. Ik realiseer me dat zij de nabijheid net zo nodig heeft als ik. Ze ligt met haar hoofd op mijn schouder en haar arm heeft ze stevig om mijn middel geslagen. Ik veeg haar haren uit haar gezicht en kus haar voorhoofd. Ze kijkt naar me op en ik voel de vlinders door mijn buik fladderen. Ze heft haar gezicht op en ik laat mijn lippen op de hare zakken. Het begint met zachte plagerige kusjes maar al snel wordt de zoen intenser. Ik laat mijn lichaam iets dieper onder de dekens zakken zodat onze hoofden zich op gelijke hoogte bevinden. Ik leun over haar heen en voel hoe haar handen over mijn rug strelen.

Het puntje van Sarah's tong glijdt verkennend over mijn onderlip en ik open mijn mond om haar binnen te laten. De trage natte warme streling van haar tong voelt heerlijk en ik kan het niet laten om te kreunen. Ik repliceer haar bewegingen met de mijne en we gaan helemaal op in de sensualiteit van de kus. Sarah slaat haar been over mijn heup heen en drukt haar lichaam tegen het mijne aan. Ze veroorzaakt een heerlijke wrijving en als vanzelf beweeg ik mee in haar ritme. Onze lichamen schuren tegen elkaar aan terwijl haar mond me in vervoering brengt. Ik sla mijn armen om haar heen en draai op mijn rug zodat ze languit op me ligt. Met mijn handen pak ik haar billen vast en streel de zachte rondingen. Sarah kreunt tegen mijn lippen en ik laat mijn handen over haar rug naar boven glijden. We bewegen in perfecte harmonie tegen elkaar aan terwijl onze tongen en lippen elkaar ononderbroken likken en strelen.

Mijn pik wordt stijf als ik voel hoe mijn lekkere meisje bovenop me ligt te kronkelen. "Oh Sarah," kreun ik tegen haar lippen als ze haar schaambeen over mijn erectie wrijft. Ik laat mijn handen onder haar hemdje over haar blote rug glijden. Haar huid is zacht en warm onder mijn vingers. Ik maak haar bh los en duw haar shirt omhoog. Sarah maakt zich even van me los om de kledingstukken uit te trekken. Ik ruk ook snel mijn T-shirt over mijn hoofd en trek haar weer tegen me aan. Ze kreunt als haar borsten mijn blote borstkas raken en wrijft haar harde tepels tegen me aan. Haar mond verlaat even de mijne en haar hijgerige ademhaling voelt warm tegen mijn lippen. "Alsjeblieft," fluistert ze. Ik weet niet precies waar ze om vraagt maar ik ben bereid haar alles te geven.

Met mijn handen op haar rug druk ik onze bovenlijven dichter tegen elkaar aan en laat mijn tong weer in haar mond glijden. Sarah's handen glijden aan de achterkant van mijn hoofd in mijn haar en de hitte in mij ontvlamt als ik voel hoe ze er zachtjes aan trekt. Ze duwt met haar heupen tegen me aan en wrijft haar kruis over mijn gezwollen lul. Ik pak haar vast en rol ons om. Ze zucht verrast maar hervat daarna onmiddellijk weer de strelingen van haar tong. Zoenen met Sarah is altijd al fijn geweest. Maar dit is de geilste meest erotische zoen die ik ooit heb ervaren. Ze zoent me met haar hele lichaam. Het kost me dan ook de grootste moeite om me van haar los te maken zodat ik haar en mezelf van de laatste kledingstukken kan ontdoen.

Ze opent haar benen en ik zie haar kutje glinsteren van het vocht. Mijn pik staat inmiddels fier vooruit en klopt verlangend. Snel kruip ik bovenop haar en onze monden vinden elkaar gelijk weer. Ik raak een klein beetje afgeleid door het gevoel van onze naakte lichamen die tegen elkaar wrijven maar al snel raak ik wederom volledig in vervoering door het sensuele likken van haar tong. Gretig verlangend naar het gevoel van haar kronkelende lichaam op het mijne, rol ik ons weer om. "Ik wil met je vrijen," fluistert ze kreunend in mijn oor. Mijn lichaam tintelt bij het idee om intiem te zijn met Sarah. "Jaahhh, dat wil ik ook," beken ik hijgerig.

"Kom in me. Ik wil je in me voelen," zegt Sarah ademloos. Even maak ik me los van haar mond om haar aan te kunnen kijken. Ik reik tussen ons in en pak mijn erectie vast. Ik plaats mijn eikel tegen haar opening en druk mijn heupen naar boven. Terwijl ik bij haar naar binnen glijdt en voel ik hoe de nauwe wanden van haar kut mijn harde pik omsluiten. Ik kreun luid en kijk naar de geile uitdrukking op Sarah's gezicht als ik dieper bij haar binnendring. Het is een intense sensatie en niets heeft ooit zo goed gevoeld als de manier waarop haar kutje mijn pik stimuleert bij iedere beweging. "Aahhhh jezus Sarah wat voel je goed. Het is zo lekker om diep in je te zijn. Beweeg maar over me heen schatje. Laat dat heerlijke kutje van je maar over mijn pik glijden." Met haar lippen op de mijne zonder me echt te zoenen begint Sarah te bewegen. Iedere keer als ze mijn lul bij haar naar binnen laat glijden wrijft ze met haar hele lichaam over me heen. Zo hebben we het nog nooit eerder gedaan. Haar lijf liggend op het mijne, huid op huid en haar harde tepels schurend over mijn borst.

Ik leg mijn handen op haar billen en duw haar lichaam over mijn erectie heen. Sarah kreunt tegen mijn mond en ik voel haar tong de mijne weer zoeken. Ik lik en streel haar gulzig terug. De natte tongzoen maakt de trage bewegingen van onze naakte lichamen tegen elkaar extra erotisch. Ik wil nog dieper bij haar naar binnen en dus pak ik haar knieën, trek ze langs mijn heupen omhoog en ga met Sarah op mijn schoot rechtop zitten. Door de beweging wordt ze op mijn erectie gespiesd en kreunt ze hees. "Oh ja! Wat lekker als je zo diep in me komt," zegt Sarah met haar lippen tegen de mijne. Ze grijpt mijn schouders vast en begint op mijn schoot heen en weer te wippen. Ik pak haar billen vast om haar bewegingen te begeleiden. Steeds als ze zich naar beneden laat zakken stoot ik van onderen in haar. Het gevoel van haar strakke kut die over mijn harde pik glijdt is de allerlekkerste kwelling die ik ooit heb ervaren.

Ze laat haar hoofd naar achteren vallen en ik doe me al likkend en kussend tegoed aan de huid van haar nek. Ik laat mijn tong naar haar oor glijden en neem haar oorlel even zacht tussen mijn tanden. Met mijn vingers zoek ik haar tepels op en knijp er zachtjes in. Sarah kreunt en ik voel haar bewegingen onregelmatiger worden. De vochtigheid van haar opwinding druipt langs mijn schacht naar beneden en sijpelt langs mijn ballen. "Oh je bent zo geil schatje. Ik voel het vocht uit je kut druipen. Het is zo lekker met jou. Neem me maar diep in je. Voel je hoe hard ik voor je ben? Oh Sarah, ik word zo geil van je." Sarah slaat haar armen stevig om mijn nek heen en begint sneller te bewegen. "Je hebt zo'n lekkere pik. Daar word ik ook heel geil van," hijgt ze in mijn oor.

Als ik Sarah's spieren voel verkrampen kijk ik haar aan en zeg: "Ga je komen lekker meisje van me?" Ze bijt op haar lip en knikt. Haar groene ogen haken zich vast in de mijne en ik zie hoe een zweem van lust haar blik vertroebelt. Het is heel erotisch om te zien. "Kom maar Sarah. Kom maar klaar op mijn pik," moedig ik haar aan. Ze knikt en haar snelle ademhaling blaast warme lucht tegen mijn lippen. Ik buig naar voren om haar te proeven en dan laat ze haar voorhoofd tegen me aan zakken. "Ja, ja... oh god ik ga komen. Ik kom. Oh ja, jaaaaa." Sarah's heupen schokken ongecontroleerd tegen de mijne terwijl ze zich verliest in een zinderend hoogtepunt. Een diepe grom ontsnapt uit haar keel en haar spieren trekken samen terwijl ze op mijn schoot uit elkaar valt. De greep van haar kutje om mijn lul verstrakt en het is genoeg om mij ook over de rand te tillen. "Ja ik kom ook. Oh Sarah!" Ik schreeuw haar naam precies op het moment dat de eerste straal zaad diep bij haar naar binnen schiet.

Haar lippen vinden de mijne en haar tong glijdt weer in mijn mond terwijl ik me stuiptrekkend in haar leeg. Ik trek haar tegen me aan omdat ik houvast nodig heb terwijl mijn lichaam schokt en pulseert van genot. Ik probeer haar terug te kussen maar verder dan een willekeurige streling van mijn tong kom ik niet. Mijn hoofd valt in haar nek en haar armen nemen me in een warme omhelzing terwijl ik bijkom van mijn orgasme. Als ze me niet vast zou houden dan zou ik vast en zeker in elkaar zakken. Wat een ontlading! "Volgens mij ben jij net zo lekker gekomen als ik," zegt Sarah. Ik kan alleen maar bevestigend knikken. Haar zachte lach dringt mijn oren binnen en ik voel hoe ze me langzaam achterover laat zakken op het kussen. Ik blijf uitgeteld liggen en voel hoe Sarah mijn slapper wordende geslacht uit zich laat glijden.

Ze stapt van me af en verdwijnt naar de badkamer. Ze komt terug met een handdoek en maakt ons beide schoon. Dan kruipt ze naast me en vraagt zacht: "Leef je nog?" Ik glimlach schaapachtig naar haar en weet uit te brengen: "Nog maar net. Een nacht niet slapen en dan bereden worden door het mooiste meisje van de wereld tot haar geile kutje me helemaal leegmelkt en heerlijk laat klaarkomen, heeft me uitgeput. Maar het was zo lekker." Ze streelt mijn slaap en duwt een plukje haar achter mijn oor. Dan drukt ze haar lippen zacht op de mijne, vleit haar naakte lijf tegen me aan en slaat haar been om mijn heup. "Hmmmm, naakt knuffelen," zegt ze tevreden.

Ik hum al even tevreden en laat mijn hand over haar blote rug glijden. "Ik hou van je lief meisje. En ik ben ook zo vreselijk verliefd op je. Iedere dag een beetje meer," beken ik. "Ik ben ook heel erg verliefd op jou. Tot over mijn oren," zegt Sarah zacht. "En ik hou ook van je." Mijn hart fladdert in mijn borst en ik kus haar teder. Ik zucht diep van gelukzaligheid en hoor Sarah nog net "en nu lekker slapen" zeggen voordat ik wegzak in de vergetelheid.




Lieve lezer, bedankt dat je mijn nieuwste verhaal hebt bekeken. Het blijft zo bijzonder dat mijn hersenspinsels door zoveel mensen gelezen worden. Het duurde deze keer wat langer voordat ik een nieuw deel kon publiceren. Ik had even veel aan mijn hoofd en was ook ruim anderhalve week uit de running vanwege een fikse griep en keelontsteking. Omdat ik niet in goede doen was ging het schrijven een stuk moeizamer dan anders. Gelukkig is het gelukt om, hetzij in kleine etappes, uiteindelijk bovenstaand verhaal te schrijven. Bedankt voor je geduld. Ik ben benieuwd wat je er van vindt.

Ik ben een beetje zoekende wat ik met deze serie wil. Een enkeling op deze site heeft de toewijding om van een specifieke serie een indrukwekkend aantal delen te schrijven. Ik heb het gevoel dat dat niet helemaal mijn ding is. Ik heb nog zoveel andere verhalen in mijn hoofd. Al zou ik het ook moeilijk vinden om afscheid te nemen van Sarah en Wouter. Voor nu denk ik dat ik 'Extreem Verlegen' even stil leg, verder ga aan 'Afzender Onbekend' en wellicht probeer ik nog wat andere ideeën op papier te zetten. Ik ben er nog niet helemaal uit of ik nog een vervolg schrijf aan deze serie (ik heb nog wel wat ideeën), maar ben natuurlijk benieuwd naar jouw gedachten hierover.

Liefs Loesje