Een Beeldschone Huisgenote - 68

Ik keek Mandy aan terwijl we wachtten op de muziek. Ik had een spoedcursus dansen gevolgd. Ik kon niet goed dansen, maar de openingsdans hadden we wel geoefend. De muziek zelf kon ik niet echt volgen, maar Mandy wel. De verlichting van de hele achtertuin werd uitgezet, behalve de lichten rondom de dansvloer. Ik pakte de zachte hand van Mandy vast terwijl ik mijn andere hand op haar warme rug legde. Ze keek me stralend aan. Het was stil in de achtertuin, ik kon voelen dat iedereen naar ons keek. Maar ik had alleen oog voor mijn kersverse vrouw. Ze was zo mooi. De muziek werd ingezet en we moesten wachten tot het nummer begon. Ze swingde met haar lichaam een klein beetje met de muziek mee. Ze had er zin in. Ik was eerder nerveus. Ik hield haar lippen in de gaten. Dan zag ik ze bewegen: ‘’Een, twee, drie, vier.’’ We begonnen te dansen. Eerst wat stijfjes en gespannen, maar langzaamaan wat soepeler. Voordat ik het besefte, zwierden we sierlijk over de dansvloer. Het ging gewoon als vanzelf. Op de achtergrond werd er geklapt op het ritme van de muziek. Mandy bewoog sierlijk in haar bruidsjurk over de vloer alsof het haar totaal geen moeite kostte. Ze was oogverblindend mooi. Met een stralende glimlach keek ze me aan, haar ogen schitterden van plezier. Om me heen leek alles te verdwijnen. Mijn hart begon sneller te kloppen door haar blik. Ik had het gevoel dat we op een roze wolkje zweefden. Zo gelukkig waren we.

Voordat ik het besefte was het nummer voorbij. Het was snel voorbijgegaan, maar toch had ik ook het gevoel dat het eeuwig had geduurd. Mandy keek me trots aan. ‘’Je was geweldig.’’
Ik glimlachte. ‘’Jij was prachtig om naar te kijken, schoonheid.’’ We kusten elkaar zacht. ‘’Geen blauwe tenen?’’ vroeg ik fluisterend.
Ze lachte zachtjes vlak voor mijn mond. ‘’Nee, gelukkig niet.’’
Er werd op mijn schouder getikt. Ik draaide me om en zag mijn vader. ‘’Hallo mijn zoon, mag ik uw mooie vrouw, mijn kersverse schoondochter even lenen?’’ Ik overhandigde de hand van Mandy aan mijn vader. ‘’Wees lief voor haar.’’
‘’Dat zal ik zeker doen, zoon,’’ beloofde hij.
Achter mijn vader zag ik Els staan. Ik liep naar haar toe. ‘’Hallo lieve schoonma, mag ik met u dansen? Ik beloof u dat ik niet op uw tenen zal trappen.’’ Met een kleine glimlach nam ze mijn hand aan. Een nieuw nummer klonk. Tijdens het dansen keek Els me gelukkig aan. ‘’Ik ben zo blij dat je de man van mijn dochter bent geworden. Je maakt haar gelukkig.’’
‘’Ik ben ook blij met Mandy, mama.’’
Ze glimlachte breed toen ik haar ‘mama’ noemde. We swingden soepel over de vloer.

Het nummer was afgelopen. Ik bedankte Els en ging op zoek naar mijn moeder die ik al snel vond. Ze zat duidelijk op me te wachten. ‘’Hee ma, wilt u met de pink panter dansen?’’
‘’Zeker weten, mijn grote zoon.’’ Het nieuwe nummer werd ingezet. Ondertussen was het op de dansvloer drukker geworden met nieuwe dansparen.
Mijn moeder keek vol trots naar me. ‘’Danny, je bent een echte man geworden. Ik ben ongelooflijk trots op je. Ik hou van je.’’
‘’Dank je wel, ma. Ik hou ook van je.’’ Toen we klaar waren, gaf mijn moeder me een stevige knuffel.

Ik keek om me heen wie de volgende was. Ik zag Elise, Kelly, Lotte en Anna naar me toe stormen. Elise was het eerste bij me. Ze gilde van blijdschap. De ander drie dames dropen teleurgesteld af. Ik grinnikte. ‘’Jullie beurt komt nog wel.’’ Het volgende lied startte. Sierlijk dansten we samen over de dansvloer. Elise keek me vrolijk aan. ‘’Nou Danny, je bent getrouwd! Ik ben zo blij voor jullie, jullie passen gewoon bij elkaar.’’
‘’Dank je wel, Elise. En jij? Wil je later ook trouwen?’’
‘’Absoluut, dat weet mijn Brammetje ook,’’ giechelde ze. ‘’Maar nu is het te vroeg. Eerst de kapperszaak.’’
Ik knikte. ‘’Nog eventjes, dan mag je aan de slag.’’
‘’O god, ik heb er echt zo veel zin in. Allemaal dankzij jou. Je bent een geweldige vriend.’’
Ik keek haar aan. ‘’Jij bent ook een geweldig vriendin.’’

Toen het nummer beëindigd was, sprong Kelly tussen ons in. ‘’Mijn beurt!’’ riep ze. Lachend pakte ik haar beet en we swingden tussen de dansparen door.
‘’Nou, nu zijn we allebei getrouwd,’’ zei ik.
‘’Ja, dat klopt. Wanneer gaan we op huwelijksreis?’’ zei Kelly ondeugend.
Ik grinnikte even.
‘’Danny, ik wil zeggen dat ik enorm blij ben voor jullie. Jullie zijn zo bijzonder.’’
‘’Dank je wel, mijn heldin. Het is de mooiste dag van mijn leven. Ik ben getrouwd met een fantastische vrouw. Maar ik heb ook geweldige vrienden.’’
Ze keek me vertederd aan. ‘’Ik ken dat gevoel, Danny. Ik was ook getrouwd, weet je nog?’’ Ze knipoogde.

Tijdens het volgende nummer danste ik met Lotte. Ze keek me met een schuin hoofd aan. ’’Ik ga je iets zeggen wat ik nog nooit tegen iemand heb verteld.’’
Ik fronste en werd gelijk nieuwsgierig.
‘’Herinner je nog die dag dat we elkaar voor het eerst ontmoetten?’’
‘’Ja, dat was toch toen je Mandy hielp met verhuizen?’’
Ze knikte. ‘’Toen ik je zag, wenste ik stiekem dat je het vriendje van Mandy zou worden.’’
Mijn mond viel open van verbazing. ‘’Zo snel? Je kende me toen nog niet eens.’’
Ze knikte glimlachend. ‘’Dat klopt, maar ik had meteen een goed gevoel bij jou. Ik wist dat Mandy op foute mannen viel. Van jou wist ik gewoon meteen dat je een goede vent was.’’
Ik bleef verbaasd kijken. ‘’Hoe dan?’’
‘’Geen idee, ik voelde het gewoon.’’
Ik bleef haar aangapen waardoor ze zachtjes moest lachen.
‘’Wauw Lotte, ik weet niet wat ik hierop moet zeggen.’’
‘’Dat hoeft ook niet. Ik ben gewoon blij dat jullie samen zijn. Ik heb mijn beste vriendin nog nooit zo gelukkig gezien. En ik ben ook blij met jou als vriend. Want je bent goed voor ons, denk bijvoorbeeld aan de winkel die je voor ons geregeld hebt.’’
Ik keek in haar lieve ogen. ‘’Lotte, dank je wel. Ik doe alles om jullie alle vijf gelukkig te maken want jullie maken mij ook gelukkig.’’
‘’Dat weet ik. Daarom houden we allemaal van jou. Kom eens hier.’’ We knuffelden elkaar lang. Het nummer was allang afgelopen.

Er werd op onze schouders getikt en Lotte en ik verbraken de knuffel. Anna stond ongeduldig te wachten. ‘’Nou, mag ik nu met deze lekkere vent dansen?’’
Lotte lachte. ‘’Natuurlijk liefje.’’ Anna pakte me meteen vast en drukte haar lichaam stevig tegen me aan. Haar lekkere stevige borsten prikten heerlijk tegen me aan. Haar blik was breed grijnzend. ‘’Ben ik misschien te jong voor jou?’’
Ik sloot even mijn ogen. Typisch Anna… Toen het nummer startte, opende ik mijn ogen weer. Haar duivelse grijns was er nog altijd.
Plots zei ze: ‘’Hoe was het?’’
‘’Wat?’’
‘’De kont van die oude vrouw op het strand.’’
Ik keek haar indringend aan. ‘’Heerlijk.’’
Ze lachte hardop. ‘’O man, dit had ik echt willen zien! En heb je het nummer van de oude vrouw die aan de bar zat wel gekregen?’’
‘’Nee.’’
‘’Ach, zonde joh! Oude vrouwen kunnen best lekker zijn hoor!’’
‘’Blijf je doorgaan, Anna?’’
‘’Absoluut, ik wist niet dat je op oude vrouwen valt.’’
‘’Dat doe ik ook niet!’’
‘’Weet je het heel zeker?’’ plaagde ze me.
‘’Je bent een bitch,’’ gromde ik zacht.
Haar blik veranderde en ze keek me lang aan. ‘’Danny,’’ fluisterde ze zacht. Te zacht voor mij maar ik kon gelukkig liplezen. ‘’Ik ben trots op je.’’
‘’Dank je wel, Anna. Ik ben ook heel blij met jou, je bent mijn beste vriendin.’’
Ze glimlachte ondeugend. ‘’Omdat je me kan gebruiken wanneer je wilt, zeker?’’
‘’Nee,’’ zei ik zacht. Voordat ik nog iets kon zeggen, legde Anna haar vinger op mijn lippen. ‘Ik weet het,’’ fluisterde ze. We keken elkaar lang aan. ‘’Ik hou van je, Anna.’’
‘’ik ook van jou, oma-naaier.’’ Ik schoot hard in de lach en knuffelde mijn beste vriendin stevig.
‘’Goh, ik heb de indruk dat mijn mannetje al vreemdgaat, en dat op zijn eigen bruiloft!’’ onderbrak Mandy ons.
We grinnikten. ‘’Zullen we terug aan tafel gaan? Ik heb nu wel genoeg gedanst,’’ zei Mandy. Dat vond ik ook een goed plan.

Het was inmiddels tien uur. Het begon langzaam schemerig te worden. De achtertuin werd steeds gezelliger door de verlichting. Buiten was het nog altijd heerlijk aangenaam, rond de twintig graden. Volgens het weerbericht zou het de hele nacht aangenaam blijven. We boften met zo’n weer vandaag. Mandy en ik gingen even uit elkaar om met de gasten te kletsen. Ondertussen liep Anna naar mijn oma, die een beetje afzijdig zat, maar met veel plezier toekeek.
‘’Hee Truusje,’’ begroette Anna haar.
‘’Hallo mooie dame,’’ zei Truus met een stralende glimlach.
‘’Hoe gaat het?’’
‘’Helemaal top. Maar ik begin wel moe te worden.’’
Anna knikte. ‘’Daarom ben ik hier. Ik ga zo meteen met de vrienden een toneelstukje spelen. Maar we willen wachten tot het helemaal donker is. Red je dat?’’
Truus aarzelde even. ‘’Ik wil eigenlijk over een uurtje gaan slapen. Ik ben nu eenmaal niet zo jong meer.’’
Ze knikte begrijpend. ‘’Oké, ik ga even met mijn vrienden overleggen. Is half elf goed voor jou? Dan is het toch best wel donker.’’
De oude vrouw knikte dankbaar. ‘’Dank je wel, Anna.’’
Ze knipoogde en verdween weer in de menigte.

Ik zat te kletsen met de oom van Mandy toen Mandy opeens naast me ging zitten en naar de dansvloer gebaarde. Ik keek op en zag dat onze vrienden bezig waren met de voorbereiding van hun toneelstukje.
Er werd een groot wit scherm geplaatst dat bedoeld was voor de beamer. Links en rechts van de dansvloer werden grote kamerschermen gezet. Voorin op de dansvloer stonden twee stoelen die ongetwijfeld voor ons bestemd waren. Ik was benieuwd wat ze gingen doen. Elise pakte de microfoon. ‘’Dames en heren, mag ik even jullie aandacht? We gaan zo meteen een toneelstukje spelen. Dat gaat over een kwartier beginnen. Dus als je nog naar het toilet moet, doe het nu. Als jullie wat dichterbij willen zitten, dat kan: pak een stoel en zet die neer achter die twee stoelen die daar staan. Die twee stoelen zijn voor het bruidspaar. Dank jullie wel en tot zo!’’

Een kleine tien minuten later zaten Mandy en ik op de aangewezen stoelen, nieuwsgierig om wat er komen ging. Achter ons stond het publiek ook klaar. Vlak schuin achter me stond het bed met mijn oma erop. Aan haar blik te zien had ze er zin in. Onze vrienden waren nergens te bekennen, ze waren achter het kamerscherm bezig. Ondertussen speelde de band een zwoel muziekje. Naast me voelde ik Mandy zachtjes op haar stoel heen en weer wiegen op het ritme van de muziek. Ik keek haar glimlachend aan. Heerlijk dat ze zo aan het genieten was.

Plots hield de muziek op en onze vrienden Nick, Bram, Anna, Lotte, Kelly en Elise verschenen op de dansvloer, vlak voor ons. Lotte had de microfoon. ‘’Welkom allemaal, zoals Elise al gezegd heeft, gaan we een toneelstukje spelen. Maar eerst heb ik een mededeling voor Danny.’’ Ze keek me lief aan. ‘’Danny, Bovenaan op het scherm verschijnt er straks een zwarte tekstbalk. Alles wat er gezegd wordt tijdens het toneelstukje, zal daar als tekst verschijnen. Heb je dat begrepen?’’
Ik knikte dankbaar. ‘’Ja, ik snap het.’’
‘’Mooi, onder de tekst zullen er verschillende afbeeldingen komen die iets te maken hebben met het thema van ons toneelstukje. Ik wens jullie heel veel kijkplezier toe!’’ Er werd luid geapplaudisseerd. Onze vrienden verdwenen achter de kamerschermen. Mandy en ik keken elkaar nieuwsgierig aan. De beamer ging aan. Bovenaan het scherm zag ik inderdaad een zwarte tekstbalk. Daaronder verscheen een afbeelding van ons appartement.

Elise verscheen op de dansvloer. Ze droeg een pruik van bruin haar. Het leek sprekend op het kapsel van Mandy. Elise droeg kleren die ik herkende.
‘’Héé, dat zijn mijn kleren!’’ riep Mandy verontwaardigd.
Elise had ook grotere borsten, waarschijnlijk door een beha met vulling. Het was duidelijk dat Elise Mandy speelde. Dan verscheen Bram van achter het andere kamerscherm. Ik schoot in de lach toen ik hem zag. Hij droeg mijn kleren. Bram was een stuk langer dan mij, dat was goed te zien aan mijn broek die hij droeg. Die kwam niet verder dan tot net boven zijn enkels. Hij had hetzelfde kapsel als ik.

Bram had mijn blindegeleidestok bij zich en zwaaide overdreven wild heen en weer. Daarbij tikte hij ‘per ongeluk’ tegen het been van Elise. ‘’Auw!’’ riep die verontwaardigd. Op de zwarte tekstbalk op het scherm verscheen inderdaad: ‘Auw!’. Goed georganiseerd, dacht ik glimlachend.

Bram tikte met de stok opnieuw tegen het been van Elise en knalde vol tegen haar aan. Geschrokken sprong hij achteruit. ‘’Sorry! Ik zag u niet!’’ Kreunend wreef Elise over haar pijnlijke kuit. Ze keek hem verontwaardigd aan. Haar blik veranderde meteen toen ze de stok zag.
‘’O sorry, ik wist niet dat u blind was. Het spijt mij ook!’’ zei ze.
‘’Sorry?’’ Bram wees naar zijn oor waar een zelfgemaakte gehoorapparaat zat.

Ik moest zachtjes grinniken. Hij zag er belachelijk uit met dat gehoorapparaat.

‘’O, je bent ook slechthorend!’’ zei Elise verrast.
Hij knikte met duidelijke bewegingen, zodat het voor ons, het publiek, goed te zien was.
‘’Ik ben Mandy en ik kom hier wonen!’’ zei Elise. Ze stak haar hand uit.
Bram zag haar hand niet en bekeek haar met grote ogen van top tot teen. Hij staarde ineens naar de grond, alsof hij verlegen werd. ‘’Hallo, ik ben Danny, je bent dus mijn nieuwe huisgenote.’’
Elise werd erg vrolijk en omhelsde hem onverwacht stevig. Toen ze de knuffel verbrak, bleef hij stokstijf staan en staarde hij opnieuw verlegen naar de grond. Elise keek hem met schuin hoofd aan. Dan keek ze naar het publiek en giechelde luid met haar hand voor haar mond. Daarna verdwenen ze samen achter het kamerscherm.

Er werd kort geapplaudisseerd. Mandy en ik keken elkaar lachend aan. ‘’Begrijp je het?’’ vroeg ze me. Ik knikte. ‘’Dat was onze eerste ontmoeting. Ik was toen heel verlegen.’’

Een nieuwe foto verscheen op het witte scherm. Het was een foto van ons dakterras. Nick kwam op de dansvloer met een stoel. Hij zette die neer en ging erop zitten. Hij haalde een iPad tevoorschijn. Ook hij had mijn kleren aan en een zogenaamd gehoorapparaat zat vast aan zijn oor. Hij begon te lezen op de iPad. Vanachter het andere kamerscherm liep Lotte het podium op. Ook zij had een stoel in haar handen. Ze ging tegenover Nick zitten en klapte de leuning naar achteren. Ze zette een zonnebril op. Het was duidelijk dat ze ging zonnen. Ze gedroeg zich als Mandy door typische bewegingen van Mandy na te doen. Ook droeg ze kleren van Mandy.

Nick gluurde over zijn iPad naar Lotte en bekeek haar met grote ogen. Ze hief haar hoofd op en deed de zonnebril omhoog. Nick dook met zijn gezicht opnieuw achter zijn iPad en deed alsof hij aan het lezen was. Lotte keek hem met een schuin hoofd aan. Ze ging weer achteroverleunen. Hij deed zijn iPad weer omlaag en gluurde weer naar Lotte. Toen klonk opeens de deurbel. Lotte stond op en verdween achter het kamerscherm. Even later keerde ze terug met Kelly, Elise en Anna. Alle drie droegen ze hun eigen kleding. Nick keek geschrokken naar de dames. Met trillende benen kwam hij overdreven moeilijk overeind. Hij keek verlegen naar de grond.
‘’Hallootje, we zijn de vriendinnen van Mandy!’’ begroette Anna hem vrolijk. Ze gaf Nick een flinke knuffel. Hij verroerde geen vin. Ook niet toen hij een stevige knuffel kreeg van Kelly en Elise. De dames hadden enkele stoelen tevoorschijn gehaald en zaten lekker met zijn allen te kletsen, tot Elise zich omdraaide naar Nick toe. Ze zwaaide naar hem. Hij keek op. Ze gebaarde dat hij bij hen mocht zitten. Hij schudde zijn hoofd. ‘’Kom op!’’ gebaarde Elise opnieuw. Hij schuifelde ongemakkelijk naar de groep en keek aarzelend rond.
Kelly gebaarde dat hij naast haar moest zitten. Hij zat precies tegenover Anna, met zijn rug naar het publiek toe. Ze boog voorover. Haar decolleté was duidelijk zichtbaar. Ondeugend zei ze tegen Nick: ‘’Bevalt het je wat je ziet?’’ Het viel heel even stil.
Zwijgend stond Nick op en draaide zich naar het publiek toe. We zagen dat zijn wangen ineens felrood gekleurd waren, alsof hij flink gebloosd had. Hij vluchtte weg achter het scherm. De dames vertrokken ook.

‘’Geweldig!’’ jubelde Mandy enthousiast.
‘’Goh, dit brengt leuke herinneringen naar boven, hè lieverd?’’ Ik knikte glimlachend. ‘’Ja, dat klopt. Heel goed gespeeld van hen!’’

De afbeelding van ons appartement verscheen weer op het witte scherm. Ondertussen werd er snel een klein bankje neergezet. Kelly, gekleed als Mandy en Bram, in zijn eigen kleding, zaten knus tegen elkaar op de bank. Dan verscheen Nick in mijn kleding. Hij deed een onzichtbare deur open en stapte de kamer binnen. Hij bleef stokstijf staan toen hij Kelly en Bram zag. Kelly stond op en liep naar hem toe. ‘’Danny, dit is mijn nieuwe vriend.’’
‘’O,’’ kon Nick alleen maar uitbrengen.
‘’Danny, ik ga verhuizen, ik ga bij hem wonen.’’
Hij bleef stil en staarde met hangend hoofd naar beneden. Kelly gaf hem een knuffel en verdween met Bram achter de schermen. Nick strompelde verslagen naar de bank en ging erop zitten. Hij staarde voor zich uit.

Mandy pakte mijn hand en haar vingers vlochten zich in de mijne. Ik keek haar aan terwijl ze naar Nick bleef kijken.

Anna kwam in haar eigen kleding het podium op en belde bij de deur aan. Nick deed open. Ze keken elkaar lang aan. Ineens viel hij hoorbaar huilend in de armen van Anna.

Mandy kneep zachtjes in mijn hand. We keken elkaar kort aan. In haar ogen zag ik een beetje schuldgevoel. Maar ik glimlachte. Haar schuldgevoel was daarna onmiddellijk verdwenen.

Anna troostte Nick op de bank. ‘’Je mist Mandy, hé?’’
Nick knikte. Ze knuffelde hem nog even, dan stond ze op en verdween weer achter het kamerscherm.
Nick ging op de bank liggen en trok een deken over hem heen, net alsof hij aan het slapen was. Heel even was het stil tot de wekker ineens afging. Maar hij bleef slapen. Na een tijdje werd hij toch wakker en stapte de bank af. Hij strekte zijn armen uit en keek op zijn horloge. Ineens sprong hij geschrokken overeind en deed zogenaamd haastig zijn kleren aan en kamde zijn haren. Hij rende een stukje verder op het podium en deed alsof hij boterhammen aan het smeren was. Hij trok zijn jas aan, rende een rondje en bleef plotseling vlak voor het publiek stil staan. Hij voelde in zijn broekzakken. Hij zuchtte hoorbaar en sloeg zachtjes op zijn voorhoofd. Hoofdschuddend liep hij terug naar de bank. Hij smeet zijn jas weg en ging gefrustreerd zitten. Hij sloeg zijn handen voor zijn gezicht.
Ineens verscheen Kelly, in de kleren van Mandy. Ze belde aan de deur.
‘’Wat nou weer,’’ riep Nick geïrriteerd terwijl hij zijn armen in de lucht gooide. Hij liep naar de deur. Hij trok die wild open en veranderde meteen in een standbeeld. Kelly keek hem verlegen aan. Ze bleven een ogenblik naar elkaar kijken tot ze plotseling op hem afsprong en hem vol op zijn mond kuste. Nick bleef als aan de grond genageld staan. Kelly pakte zijn handen en keek hem lachend aan. ‘’Kom, Danny.’’ Ze trok hem mee naar de bank. Hij was zichtbaar in de war.
‘’Danny,’’ zei Kelly. ‘’Ik ben verliefd op je.’’
Nick draaide zijn hoofd heel langzaam naar haar toe. Hij keek haar vol ongeloof aan. ‘’Echt?’’
Ze knikte, een stralende glimlach verscheen op haar gezicht.
Ineens sprong Nick recht op de bank en begon als een gek op en neer te springen van blijdschap. ‘’Yes! Yes! Yes!’’

Het publiek schoot gierend in de lach en applaudisseerde hard. Lachend keek Mandy me aan. Ik grijnsde terug.

Een afbeelding van de sportzaal verscheen op het witte scherm. Ik zag een volleybalnet. Alle dames stonden op het ‘veld’. Iedereen was gekleed in hun volleybal outfit. Anna had de pruik op, zij speelde Mandy. Elise en Lotte hadden een zwarte bal bij zich. Bram verscheen in mijn trainingskleren op het veld.
Anna pakte de hand van Bram. ‘’Danny, je bent onze nieuwe trainer.’’ Hij keek haar geschokt aan. ‘’Echt, Mandy?’’ Anna knikte enthousiast. Blij als een kind omhelsde Bram haar stevig. Dan klapte hij hard in zijn handen. ‘’Tien rondjes rennen, dames! Hup opschieten!’’ Geschrokken renden de dames de rondjes. Bram bleef met zijn handen klappen om ze aan te moedigen. Nadat ze een paar rondjes hard gerend hadden, gingen ze de bal overspelen. Elise sloeg de bal naar Bram, maar de bal kwam vol op zijn hoofd terecht. Hij viel luid kreunend op de grond. De dames sprintten geschrokken naar hem toe. Elise begon overdreven hard te huilen. ‘’Het spijt me zo, Danny!’’ Hij krabbelde overeind en keek woedend rond. ‘’Rennen!’’ gilde Lotte ineens. Iedereen verdween weer achter de schermen.

‘’O, verdomme, ze zijn goed!’’ zei ik buiten adem van het lachen. Mandy beaamde dat. ‘’Ik vind dit echt heel leuk!’’

We keken verwachtingsvol naar het scherm om wat er komen ging. Er verscheen een nieuwe afbeelding. Ik moest goed kijken. Ik zag slingers en ballonnen. Er stond ook een tekst ‘hiep hiep hoera’. Het moest iets met een verjaardag te maken hebben, dacht ik.

Ondertussen hadden onze vrienden een matras op de grond gelegd. Daar lag Elise te slapen in het nachthemd van Mandy. Nick verscheen niet veel later in mijn badjas en kroop voorzichtig over Elise heen. Hij ging op haar heupen zitten, waardoor ze langzaam wakker werd. ‘’Gefeliciteerd met je verjaardag!”’ riep hij en gaf een vluchtige kus aan haar. Die zag dat Nick iets achter zijn rug had verstopt. Ze keek verwachtingsvol naar hem.
‘’Tadaa!’’ Hij liet met vol trots een doos van Merci aan haar zien. Elise haar glimlach stierf langzaam weg. Ze zei een beetje teleurgesteld: ‘’Dank je wel, Danny.’’
Nick grinnikte hoorbaar en haalde kaartjes tevoorschijn. ‘’WK kaarten!’’ gilde Elise hard. Ze knuffelde Nick bijna dood. Ze was ondertussen opgestaan en danste uit vreugde. Anna, Lotte en Kelly wandelden intussen rustig het podium op.
‘’Waarom ben je zo blij, Mandy?’’ vroeg Lotte. Elise zwaaide met de WK tickets.
‘’Oooh!’’ gilde Kelly plots. ‘’Mag ik mee!’’ Ze knielde om te smeken.
‘’Ik ook!’’ riep Anna en duwde Kelly abrupt aan de kant.
‘’Nee! Ik ga mee!’’ riep Lotte boos uit en ze trok aan het haar van Anna.
‘’Ik heb vier kaarten!’’ riep Elise blij. Het werd even stil. De dames keken eerst elkaar aan en dan keken ze allemaal naar Nick. Anna, Lotte en Elise stonden op en duwden Nick weg achter het kamerscherm.
Op de achtergrond werd er een filmpje afgespeeld op het grote witte scherm. Het was een clip van Nederland dat het winnende doelpunt scoorde tijdens de finale van het wereldkampioenschap. Anna, Elise, Kelly en Lotte stonden in een rij en begonnen luid te juichen. Elise zwaaide met een klein vlaggetje. Daarna schreeuwden ze het uit omdat Nederland kampioen geworden was. Ze dansten als gek. Langzaam verdwenen ze achter de schermen.

Ik keek gespeeld somber. ‘’Ik mocht niet eens mee.’’ Mandy gaf me lachend een por.
De Eiffeltoren verscheen op het witte scherm. Ik glimlachte als vanzelf.

Anna liep van het ene kamerscherm naar het andere. Onderweg zwaaide ze vrolijk naar het publiek. In haar andere hand had ze een touw bij zich. Ze spande het touw aan en maakte dat vast aan het kamerscherm. Er hingen een aantal blaadjes aan het touw met tekst erop. Niet veel later verscheen Lotte in de prachtige zwarte jurk van Mandy die ze in Palermo had gekocht. Ze stopte bij het eerste blaadje en las het hardop voor. ‘’Irritant.’’ Ze keek verontwaardigd naar het publiek en liep naar het volgende blaadje.
‘’Zeikerd.’’
‘’Regelmatig scheet laten.’’
‘’Koppig.’’
‘’Geeft nogal harde tikken.’’
‘’Lui.’’
‘’Onhandig.’’
‘’Wispelturig.’’
‘’Sukkel.’’
Lotte verdween somber achter het scherm. Het touw werd snel losgemaakt en opgeruimd.

Mandy keek me gespeeld droevig aan. Ik grijnsde naar haar. ‘’Ze hebben gelijk!’’ Ik kreeg een harde tik als beloning. ‘’Zie je wel, je gaf net een harde tik.’’

Nick verscheen in mijn pak dat veel te klein was voor hem. Op de achtergrond was de top van de Eiffeltoren te zien. Hij stond behoorlijk zenuwachtig te wachten. Hij pakte een roze zakdoek uit zijn jaszak, veegde het zweet van zijn voorhoofd en stopte de zakdoek vervolgens in zijn jaszak. Een vijftal tellen later haalde hij de roze zakdoek weer tevoorschijn. Hij deed zijn colbert uit en knoopte een paar knopen van zijn overhemd los. Hij deed alsof hij zijn oksels aan het droogmaken was met de zakdoek. Dan knoopte hij zijn overhemd weer dicht en deed de colbert weer aan. De roze zakdoek verdween in zijn broekzak. Hij haalde hoorbaar diep adem. Hij keek naar beneden en zag ineens dat zijn gulp open stond. In paniek probeerde hij zijn gulp dicht te ritsen wat hem niet echt lukte. Op dat moment verscheen Lotte weer. Ze keek vreemd toen ze Nick bezig zag. ‘’Lukt het, Danny?’’
‘’Een moment!’’ Hij ritste uiteindelijk zijn gulp dicht. ‘’Zo,’’ zei hij hijgend terwijl hij aan zijn broekzak voelde, op zoek naar het juwelendoosje. Nick raakte even in paniek toen hij merkte dat hij het doosje niet kon vinden. Hij dacht snel na terwijl hij over zijn kin wreef. Ineens zag hij de ring om zijn vinger. Hij haalde zijn schouders op en schoof de ring van zijn vinger. Hij ging op één knie voor Lotte zitten en hield de ring omhoog. ‘’Lieve Mandy, wil je met me trouwen?’’
Lotte sloeg haar handen voor haar mond en begon te snikken. Nick haalde de roze zakdoek tevoorschijn en gaf die aan haar. Ze snoot luid hoorbaar haar neus in de zakdoek. ‘’JA! Ik wil met je trouwen!”’
Hij tilde haar op, draaide wat rondjes en kuste haar.

Het publiek applaudisseerde luid.
Het volgende plaatje was een afbeelding van de zaal van het gemeentehuis. Mandy en ik glimlachten tegelijkertijd.

Anna stond klaar, gekleed in een mantelpakje. Dan verscheen Kelly in een schitterende trouwjurk, die ze gedragen had bij haar huwelijk. Plots verscheen iemand met een compleet pak van de Pink panter aan. Het hoofd van de Pink panter was gigantisch groot. Zijn enorme snuit stak ver vooruit. Om zijn nek droeg hij een klein vlinderdasje.

Er klonk luid gelach vanuit het publiek. Ik kwam ook niet meer bij van het lachen.

Anna keek vertwijfelend naar de Pink panter. Daarna keek ze naar Kelly. ‘Wilt u met dit beest trouwen?’’
Kelly knikte driftig. ‘’JA! Hij is mijn schatje.’’
Anna had een boekje bij zich en keek Kelly en de Pink panter beurtelings nog steeds vertwijfeld aan. Ze gooide het boekje naar achteren en zei: ‘’U mag de bruid kussen met je grote lelijke snuit.’’ De Pink panter greep met zijn beide handen het gezicht van Anna beet en drukte zijn grote snuit vol tegen haar gezicht aan. Hij begon als een gek te zoenen. Anna wurmde zich kreunend van hem af. ‘’Nee idioot! U moet deze vrouw hier kussen!’’ De Pink panter keek haar met schuin hoofd aan. Dan gaf hij heel voorzichtig met zijn snuit een klein kusje aan Kelly.

Er werd luid gejoeld en geapplaudisseerd. Onze vrienden kwamen allemaal het podium op en gingen vlak voor ons op een rij staan. De Pink panter haalde zijn pluchen kop eraf. Het grijnzende gezicht van Bram kwam tevoorschijn. Ze bogen diep.

Ik klapte in mijn handen tot ze bijna blauw zagen. Het was fantastisch! Ik keek opzij en zag Mandy stralen. Ze had tranen in haar ogen. Grijnzend haalde ik mijn zakdoek tevoorschijn en overhandigde die aan haar. ‘’En nee, die heb ik niet onder mijn oksel droog geveegd.’’

Elise had intussen de microfoon gepakt. ‘’Dank jullie wel, dank jullie wel, mag ik even?’’ Het applaus hield op. ‘’Zo zag het leven van Danny en Mandy er ongeveer uit. Wij weten allemaal dat ze veel meer meegemaakt hebben, maar dat kunnen we natuurlijk niet allemaal nabootsen, anders wordt het wel erg lang. Maar lieve Danny en Mandy, wij zijn ontzettend blij dat jullie nu getrouwd zijn. Voor ons zijn jullie een van de meest bijzondere koppels die we ooit gezien hebben. Wij allemaal weten dat jullie perfect bij elkaar passen. Volgens mij hebben we jullie nog nooit ruzie zien maken. Dat komt omdat jullie elkaar gewoon goed begrijpen. Jullie zijn een team.’’
Ze viel even stil en keek naar haar vrienden. Die knikten bemoedigend.

‘’Danny, jij in het bijzonder,’’ ging Elise verder. ‘’Jij hebt zoveel voor ons gedaan. Je bent een man die niet alleen aan jouw vrouw denkt, maar ook aan je vrienden. Dat waarderen we heel erg. Denk bijvoorbeeld aan de tickets voor de finale van het wereldkampioenschap. Die waren eigenlijk bedoelt voor Mandy, maar je regelde extra tickets, zodat wij met jullie mee konden gaan. God, dat was absoluut een onvergetelijke dag. Nederland werd voor het eerst wereldkampioen en we stonden er gewoon live bij!’’ Elise viel stil en stond een beetje dromerig voor zich uit te staren.
Lotte gaf haar een por waardoor ze wakker schoot. Ze kreeg een rood hoofd. Het publiek moest zachtjes lachen.
‘’Sorry mensen,’’ lachte Elise. ‘’Ik geef de microfoon aan iemand anders, dan kan ik verder dromen.’’ Lotte kreeg de microfoon.
‘’Droom fijn, Elise,’’ lachte ze. ‘’Maar goed we gaan verder. Danny heeft nog veel meer voor ons gedaan. Dankzij Danny zijn Anna en ik een stelletje geworden. Ik was jarenlang verliefd op haar maar ik durfde geen poging te wagen. Danny had me een klein zetje gegeven waardoor ik niet meer kon ontsnappen. Achteraf ben ik zeer dankbaar dat hij dat gedaan heeft. En hij heeft Elise en Bram ook weten te koppelen, wel op een gewaagde manier. Danny had ervoor gezorgd dat Bram een weddenschap met Elise verloor en dat hij voor een paar maanden moest stoppen met roken. Toen Bram hoorde dat Danny een beetje vals had gespeeld, was hij natuurlijk boos. Maar gelukkig vergaf hij hem al snel. Niet vreemd eigenlijk, want hij heeft er een leuk vriendinnetje aan over gehouden.’’ Bram kwam ineens naast Lotte staan en boog over de microfoon. ‘’Als hij mij dat nog een keer flikt, heeft hij een serieus probleem.’’

Een lachsalvo klonk in de achtertuin.
Lotte vervolgde: ‘’Er is nog meer wat Danny voor ons gedaan heeft. Hij heeft ervoor gezorgd dat Mandy en ik een eigen zaak konden starten. En een paar weken geleden kreeg hij het voor elkaar om een groter pand te vinden voor ons, en daar komt er ook nog een kapperszaak van Elise en Irene bij. Dat heeft hij allemaal in zijn eentje geregeld. Wij, de vrienden hebben vaak het idee dat we jou niet genoeg kunnen bedanken. Volgens mij wil je ook helemaal geen bedankje van ons omdat je blij bent met ons. Lieve Danny, je bent veel te goed voor ons. Je denkt niet alleen aan Mandy, maar ook aan ons. Mocht je ooit iets nodig hebben, of wat dan ook, je kan altijd op ons rekenen. We zullen altijd voor jou klaarstaan. We houden allemaal van jou, en natuurlijk ook van Mandy.’’

Ik staarde voor me uit en had een brok in mijn keel. Mandy kneep in mijn hand en ik keek haar aan. ‘’Ze hebben helemaal gelijk,’’ glimlachte ze.

Anna had de microfoon. ‘’Natuurlijk hebben we een cadeau voor het prachtige bruidspaar. Nick, Bram, kunnen jullie het even halen?’’ De mannen verdwenen achter het scherm en kwamen niet veel later terug met een groot cadeau. Het was rechthoekig van vorm en er lag een wit doek eroverheen. Ik had het vermoeden dat het een schilderij was. Maar wat me vooral intrigeerde was dat het behoorlijk groot was. De mannen zetten het cadeau voorzichtig vlak voor ons op de grond neer en hielden het rechtop. Anna kwam naast Nick staan. ‘’Jullie kunnen wel raden wat het is, neem ik aan?’’
Mandy knikte. ‘’Ik denk het wel, een schilderij?’’
Ze glimlachte. ‘’Jullie mogen samen het doek weghalen.’’ Mandy en ik stonden op en samen trokken we het doek naar beneden. We hielden onze adem in.

Het was een prachtig handgeschilderd portret van mij en Mandy op het strand. De zon hing boven de zee en zorgde ervoor dat er een oranje gloed tussen ons in zat en ons als twee donkere schaduwen kleurde. Twee mensen die naar elkaar keken en handen vasthielden. Het leek net een foto, zo goed geschilderd was het. In de verte op zee was nog een klein bootje te zien en de enige wolken in de lucht kleurden geel en roze door de zon. De lijst om het schilderij had een reliëf waar ik mijn vingers even over liet glijden.

‘’Wauw, wat mooi!’’ mompelde Mandy. ‘’Wie heeft dat geschilderd?’’
Anna wees naar de rechterhoek onderaan het schilderij. We zagen een handtekening. Mandy hurkte even om het beter te bekijken en stond opnieuw op. ‘’Het is Alicia haar handtekening, Danny.’’ We draaiden ons naar het publiek toe. Mandy had de microfoon gepakt. ‘’Alicia, prachtig gedaan! Je hebt echt de kunst in je vingers zitten.’’
Alicia zwaaide naar ons en riep luid: ‘’Dank je wel!’’ Mandy richtte zich naar onze vrienden. ‘’Lieve vrienden, dank jullie voor jullie geweldige, vooral grappige show. We hebben er heel erg van genoten. En dat cadeau. Het is echt een prachtig cadeau. Als Danny en ik ooit een leuk huis kopen, dan zal dit mooie schilderij een ereplek krijgen, nietwaar lieverd?’’
‘’Absoluut schoonheid, want ik sta er mooi op,’’ antwoordde ik. Het publiek schoot in de lach.
‘’Macho ben je,’’ lachte Mandy. ‘’Maar dank jullie wel allemaal. Kom op, ik wil een groepsknuffel van jullie allemaal.’’ Nick en Bram hadden het schilderij snel weggelegd. Onze vriendengroep vormden een kring en knuffelden elkaar lang. Het was stil, op de rustige muziek na. Het publiek hield hun adem in.

De rest van de avond en nacht was heel gezellig. Iedereen vond de verlichting in de achtertuin geweldig. Mijn oma was naar bed gegaan, die kon haar ogen niet meer openhouden. Maar haar dag was meer dan geslaagd.
De band trad een aantal keer op. Op de dansvloer was het regelmatig druk. Er werd lekker gedanst en gezongen. Iedereen had het naar zijn zin. Toen de band klaar was met optreden, werd de muziek weer iets rustiger. Dan ging iedereen weer aan tafel zitten om lekker te kletsen. Ik had zowat met iedereen gepraat. Ik was nog nuchter, ik had slechts vier glazen bier op. Rond twee uur waren de meeste gasten naar huis. Anna en Lotte waren al naar huis omdat Joost erg moe was. Onze ouders en vrienden waren er wel nog. We namen nog een drankje en dan was het feest echt voorbij.
Rens bracht ons naar huis. Op de achterbank leunde Mandy gelukkig tegen me aan. ‘’Het was een fantastisch feest.’’
Ik zuchtte. ‘’Echt wel. Het was de eerste keer dat ik volledig zelfstandig feest kon vieren! Het was het leukste feest dat ik ooit gehad heb.’’
Ze keek heel blij. ‘’Daar ben ik heel erg blij mee.’’
‘’Mandy, was het zo’n feest waarover je gedroomd hebt toen je jong was?’’
Haar lippen krulden omhoog. ‘’Nee, dit was véél beter en mooier dan het feest van mijn droom. Iedereen had leuke kleding aan, het regenboog team, de prachtige verlichting, jij met je roze pak, leuke sketches. Ge-wel-dig!’’
‘’Maar het feest is nog niet voorbij,’’ grijnsde ik. Ze keek ondeugend. ‘’Inderdaad.’’

We merkten ineens dat we op de snelweg zaten. ‘’Rens?’’ vroeg Mandy. ‘’Volgens mij ga je verkeerd.’’
We hoorden hem lachen. ‘’Ik rijd nooit verkeerd.’’
‘’Maar je moet terug! We wonen in Utrecht.’’
‘’Nee hoor,’’ zei hij geheimzinnig.
Mandy en ik keken elkaar aan. ‘’Weet jij wat er gaande is?’’
Ik schudde mijn hoofd. ‘’We zien wel waar dit naartoe leidt.’’
Niet veel later reed Rens het centrum van Amersfoort in en stopte pal voor een hotel. Zwijgend stapte hij uit de auto en opende het portier voor ons. Verbaasd stapte ik uit de auto en hielp Mandy met uitstappen. Ik hield me aan haar vast omdat ik niks zag in het donker.
Rens zei: ‘’Jullie kunnen naar binnen. Daar worden jullie verder geholpen door de receptioniste. Ik wens jullie een fijne nacht.’’
‘’Maar,’’ zei Mandy. ‘’Hoe? Van wie?’’
Hij lachte. ‘’Van wie is die hotel denk je?’’
‘’Arjan?’’ zei ik.
‘’Dat klopt. Heel veel plezier.’’ Hij stapte in de auto en reed weg. Mandy en ik bleven stil van ongeloof. Toen moest ik ineens hard lachen. ‘’Ik weet al welke kamer we gaan krijgen.’’
Nu moest ze ook giechelen. ‘’Ja, ik ook! Ik ben benieuwd! Kom.’’ We liepen het hotel in. Bij de receptie stond een vrouw op ons te wachten. Ze feliciteerde ons met ons huwelijk en overhandigde een sleutel aan ons. We konden gewoon gelijk de lift in. Onze kamer lag op de vijfde verdieping. Nieuwsgierig maakte Mandy snel de deur open. Ze wilde naar binnen stappen, maar ik hield haar tegen. ‘’Nee, mijn bruid, zo werkt het niet.’’ Ze keek me vragend aan. Met een snelle beweging tilde ik haar plotseling op. Ze slaakte een gilletje van schrik en greep mijn nek beet. ‘’Idioot!’’
Grijnzend keek ik haar aan. ‘’De bruidegom moet de bruid naar binnen dragen, schoonheid.’’ Ik liep naar binnen en met mijn voet duwde ik de deur achter ons dicht…