Een tijdlang nadat we dat voor het eerst gedaan hadden, gebruikten Joyce en ik mijn fantasieën op frequente basis voor ons voorspel. Zo nu en dan veranderden we hier en daar een paar details maar het onderwerp was altijd dezelfde. Maar in de loop der tijd kreeg ik steeds meer de behoefte aan iets anders, iets meer dan alleen erover praten. Ik wilde het wat spannender maken met Joyce. Ik stelde me het gevoel voor dat we beide zouden hebben bij een echte situatie gelijk aan die in mijn fantasie en hoe we daar dan aan zouden terugdenken.

Toen ik dat met haar besprak, probeerde ik voorzichtig en eerlijk te zijn. Ik vertelde haar dat ik het gevoel van perverse lust die ik kreeg bij het vertellen van mijn fantasieën waarin zij genomen werd door iemand anders, wilde intensiveren. Het was gevaarlijk, ik kon er niets aan doen dat ik het toch wilde.

"En dat is mij met iemand anders zien? Intiem?" wilde ze weten.

"Ja," zei ik.

"Oké!? En hoe dan? Hoe moeten we dat dan doen?" vroeg ze met haar handen op haar heupen voor me staand. "Geef me maar eens een realistisch voorbeeld. Als je dat kan zal ik luisteren." Ik moest toegeven dat ze me daar voor het blok zette, maar ik ging het niet uit de weg. "Wil je dat echt?" vroeg ze.

"God, als ik je in de ogen kan kijken als het gebeurt? Ja," reageerde ik. "Wij tweeën in een bus, staand en ons vasthoudend aan de rail boven ons. Een man die van achteren tegen je aan gedrukt staat. En beiden laten we het gewoon gebeuren. Oei!"

Ze liep naar me toe en omhelsde me glimlachend vanwege het feit dat ze precies wist hoe ze me aan de gang kon krijgen. "Zou het echt zo kunnen gebeuren, Louis?" vroeg ze. "Zo gemakkelijk en zorgeloos?"

"Er kan altijd iets gebeuren," zei ik. "Wie zegt dat we ons ergens zorgen over zouden moeten maken? Ik vertrouw er volledig op dat ik je niet zal kwijtraken. Ik ben vrij zeker van dat jij er zelfs een kick van zou krijgen als het op de juiste manier gebeurd, met mij in de buurt. Het zou iets... gewoon iets kleins zijn waarmee we zouden kunnen experimenteren.

Joyce gaf toe dat ze best opgewonden werd van de dingen die ze me zojuist had horen zeggen. We spraken uitvoerig de voor de hand liggende punten waarom we het wel of niet moesten doen, maar moesten ook toegeven dat het ons tot verslavends toe opwond als we fantaseerden dat het werkelijkheid zou kunnen worden.

Ik zei dat ik me nogal verward voelde als ik erover nadacht haar echt met een andere man te zien en dat ik niet wist hoe ik dat moest verklaren. Joyce zei dat ze dat wel begreep omdat zij het ook zo voelde als ze het overwoog.

"O," zei ik, "dat is interessant."

"Wat?"

"O, dat jij daar ook over nagedacht hebt."

"Mm," zei ze nadenkend, "een beetje. Ik kan er ook niets aan doen, het is sterker dan ik."

"Ik weet dat het sterker is dan ik," knikte ik.

"Ja," glimlachte ze, "ik weet waarom. Maar de reden dat ik er aan moet blijven denken is omdat jij er aan moet blijven denken." We schoten allebei in de lach na haar woorden. Ze legde wat wasgoed in de kast, deed hem dicht en keek me aan.

"Wat is er?" vroeg ik grijnzend toen ik haar naar me zag staren.

"En, heb je nog suggesties?' vroeg ze.

Ik keek haar zwijgend aan. Diep in me wilde ik echt zien hoe Joyce zich aan een voor haar onbekende man zou geven, en precies voor de reden waarom ik daarover gefantaseerd had en ondanks dat we getrouwd waren. Mijn vrouw heeft een sexy, geil lichaam dat door andere mannen geneukt moet worden.

Omdat ik geen suggesties opperde hoe we mijn fantasieën werkelijkheid zouden maken, hielden we het bij het feit dat ik erover vertelde. Het werd wel steeds intenser. Soms, wanneer we gevrijd hadden nadat ik weer eens één van mijn fantasieën verteld had, staarden we elkaar strak aan. Het enige geluid wat klonk was ons gehijg. Het was steeds een spannend moment. We wisten van elkaar waar we aan dachten: de fantasie die ik had verteld en hoe geil die ons had gemaakt en de manier waarop die ons doen klaarkomen.

Het had niet eens zozeer te maken met het feit dat we er over nadachten die werkelijkheid te maken, maar nog meer met het feit dat wij ons er alle twee comfortabel bij voelden dat het ons zo verschrikkelijk opwond.

Mij wond het zeker op. Ik was er blij mee dat Joyce het idee niet gelijk in de prullenbak gooide. Maar van ons beiden was ik degene die het vooral wilde. Het was Joyce's liefde voor mij en het vertrouwen dat ik in haar had dat mij het gevoel gaf dat onze relatie hierdoor geen schade op zou lopen, wat er ook gebeurde. Dit was echt heel belangrijk voor me, dus ik zorgde er altijd voor dat ik op 'wij' gefocust bleef.

Het was pas onze trouwdag geweest. Maar we hadden het die periode zo verschrikkelijk druk gehad, dat we er toen niet al te veel aandacht aan konden besteden. Toch hadden we besloten die sowieso te vieren al was het dan een paar weken later. We besloten daarom voor een lang weekend weg te gaan om lekker te wandelen.

We zouden zaterdagmorgen weggaan en pas die maandag erop weer thuiskomen, zodat we konden genieten van drie dagen en twee nachten. Dat we een paar dagen weggingen in het kader van onze trouwdag was bijzonder, het was de eerste keer dat we meer deden dan een etentje en een nachtje in hotel in de stad.

Vanwege onze trouwdag waren de perverse vertellingen van mijn fantasieën een tijdje naar de achtergrond verdreven. Het was goed daar even een pauze in te nemen. Maar toen onze reis dichterbij kwam, werd ik steeds geiler bij het idee mijn fantasieën eens werkelijkheid te maken.

Joyce liet het onderwerp rusten, maar zinspeelde op haar bereidheid het te doen door haar kutje netjes getrimd te houden - iets wat een vaak terugkomend detail was als we over mijn fantasieën spraken - en deed dingen als het aanpassen van haar kampeerkledij. Dit was leuk en lief vanwege wat zij ermee wilde bereiken, we weten ten slotte allebei hoe goed ze er uitziet in haar strakke jeans en haar wandelenschoenen.

We vertrokken die bewuste zaterdagmorgen vroeg en gingen op weg voor een rit van twee uur naar onze camping in de Belgische Ardennen en vervolgens een hele dag wandelen. Eenmaal op de camping zette ik de tent op en Joyce richtte die in, waarna we ons klaarmaakten voor de eerste wandeling.

Hoewel het nog steeds vrij warm was voor het seizoen, zou het weer zonder waarschuwing kunnen omslaan, dus hadden we ervoor gezorgd extra eten en water mee te nemen, en regenkleding.

Halverwege de middag begon het zachtjes te regenen. Tegen de tijd dat we bij de tent terug waren, regende het flink door en was het een stuk kouder geworden. Ook nadat we wat gegeten hadden, bleef het regenen en toen de tent niet helemaal waterdicht meer bleek te zijn, begon het allemaal een beetje vervelend te worden.

Van ons onderzoek op internet, hadden we gezien dat er een stuk verder in het bos een vrij grote trekkershut stond. Eigenlijk was ik het zat en verwachtte ik dat Joyce zat te wachten op het moment dat ik zou opperen maar naar huis te gaan, toen zij ineens zinspeelde op de trekkershut. Naarmate de tijd verstreek, stemde ik in en besloten we te proberen de nacht in de trekkershut door te brengen.

"Vind je het nog leuk?" vroeg ik terwijl ik de kletsnatte tent oprolde en het water uit mijn haren liep.

"Ja hoor," zei ze. "Het zou leuker geweest zijn als het zonnetje had geschenen. Het is zo koud."

"Het is niet anders," zei ik terwijl we de rugzakken met onze bepakking op onze schouders hesen. Ik pakte haar hand en trok haar mee onder een grote boom die de regen nog wat tegenhield. Ze glimlachte naar me en toen er een grote druppel op haar wang landde, wreef ik die glimlachend weg. We kusten elkaar onder de boom en vertrokken vervolgens richting de trekkershut.

De regende kwam nu met bakken uit de lucht en er stond flink wat wind. Het was al laat en pikkedonker toen we bij de trekkershut aankwamen. We schrokken toen we zagen dat er licht brandde en dat er rook uit de schoorsteen kwam.

We stopten en keken elkaar aan. Daar hadden we niet op gerekend. Maar we konden nu ook nergens anders meer naartoe. Joyce rolde even met haar ogen en ik haalde mijn schouders op, waarna we richting de deur van de hut liepen. Ik weet niet waarom, maar het voelde niet verkeerd toen we aanklopten.

Toen de deur geopend werd, zagen we een lange, stoere, wat oudere man, met brede schouders, een grote snor en een kalend hoofd. Zijn gezicht was vuil, net zoals zijn kleren. Achter hem, in de hut, zagen we een andere man zitten, wat korter en wat zwaarder in zijn middel. Ze leken mij ergens begin vijftig. De man voor ons glimlachte en draaide zich even om naar zijn vriend.

"Hallo," zei ik terwijl Joyce en ik elkaar aankeken. "We zijn weggeregend in ons tentje en hebben besloten vanavond met een dak boven ons hoofd te slapen," vervolgde ik waarop Joyce probeerde te glimlachen.

"Het blijft de komende paar dagen regenen," zei de man. Hij had een groot hoofd met krullend haar, zijn gezicht was zo rood als een biet en hij rook naar het zweet. Ik was blij dat hij ons geen hand gaf, want zijn handen zagen er niet uit. "Kom binnen," zei hij.

De open haard brulde. Nu voelde ik me een dwaas dat ik niet gekeken had wat voor weer er voorspeld was en we erdoor overvallen werden. "Ja eh... Ik geloof dat we het verkeerde weekend gepland hebben om te gaan kamperen," zei ik, wippend op mijn hielen en Joyce aankijkend.

"Kunnen wij hier een plekje vinden?" vroeg ze aan niemand in het bijzonder.

Toen de beide mannen ons zwijgend bleven aankijken, keek Joyce's me fronsend aan en ik schudde mijn hoofd in verwarring. Echt gastvrij leken deze mannen niet. Maar we hadden niet echt een andere keus; het regende hard en het zou dwaas zijn zo laat nog wat anders te zoeken. Bovendien, zo dacht ik, die twee mannen zijn erg op zichzelf en er is voldoende ruimte.

Ze leken mij geen vakantiegangers. Ik verdacht ze ervan stropers te zijn en als dat het geval was, waren ze hier dus illegaal. Er stonden veel dingen tegen een muur gestapeld, maar ik zag geen wapens, dus ik wist het niet zeker. Maar de trekkershut was in principe voor openbaar gebruik, al was hij duidelijk oud en slecht onderhouden.

Hoe dan ook, ik besloot dat het beter was niet te informeren naar het beroep van de mannen. Bovendien hadden ze ons binnengelaten en vielen ze ons niet lastig. Toch was ik niet van plan die nacht te gaan slapen.

We waren drijfnat en legden onze slaapzakken op de smalle eenpersoons kampeerbedjes die opgevouwen in een hoek stonden, waarna we onze natte kleren uittrokken. De trekkershut bestond uit slechts één grote open ruimte, met een grote open haard. Naast de open haard was een deur naar buiten, die naar een overkapping leidde waaronder de wasruimte was gesitueerd.

Joyce had zich tot op haar natte broekje, haar even natte, mouwloze onderhemdje en haar sokken, uitgekleed. Ik zag dat de beide mannen openlijk naar haar staarden. Ik had al een droge boxer aangetrokken en was bezig een droge broek aan te trekken, toen ik besefte dat Joyce zich in een hachelijke situatie bevond. Ze keek eerst naar de mannen en vervolgens naar mij. "O," zei ze, "ik zal me wel even bij de wasbak omkleden."

"Hier," zei ik en ik gaf haar mijn poncho. "Trek dit aan, dan kun je je eronder omkleden. Het is koud daar buiten." Joyce hield de poncho omhoog en keek er even naar voor ze hem aantrok. Haar blote benen en armen, glansden in de gloed van het oplaaiende vuur in de openhaard.

Haar haren waren vrij nat en hingen over haar gezicht. Nerveus glimlachend liep ze snel voorbij de mannen. Ze keken haar na toen ze de deur uitliep, waarna ze mijn kant opkeken.

Ik wilde het allemaal netjes houden, zodat ik alleen maar naar hen glimlachte en me weer met het uitpakken van onze rugzakken bezig ging houden. "Zijn jullie hier al lang?" hoorde ik mezelf vragen.

"Al een tijdje," hoorde ik één van hen reageren. Het gebrek aan licht maakte het moeilijk te zien wie het zei, ook omdat hij mompelde en niemand oogcontact maakte. Ze waren met het hardhout bezig en zette het bij de haard.

Toen Joyce terugkwam, droeg ze haar lange ondergoed en wollen sokken. De dunne, stretch onderkleding zat strak om haar lichaam en ze had het bij zich voor als het erg koud zou worden. Het was waarschijnlijk haar enige optie omdat haar andere kleding kletsnat was.

De twee mannen stopten direct waarmee ze bezig waren en keken naar haar. Ze veegde haar haren uit haar gezicht, mompelde schuchter een excuus en liep op haar tenen langs de beide mannen, steeds sneller lopend naarmate ze dichter bij me kwam.

Ze keek over haar schouder naar de mannen bij de haard. Haar haren hing in natte strengen over haar gezicht, dus gaf ik haar een redelijk droge handdoek.

"Dank je," zei ze, hem om haar hoofd wikkelend. De mannen keken nog steeds naar haar. Met haar haren in een handdoek gewikkeld en in haar strakke, lange ondergoed, zag Joyce er wel erg sexy uit. Terwijl ze haar haren afdroogde, holde ze haar rug en duwde daarbij haar borsten naar voren. Ik zag dat de mannen dat ook zagen.

Het was stil in de trekkershut toen Joyce naar me keek en me betrapte terwijl ik naar de mannen staarde. De mannen deden niet meer dan naar mijn vrouw staren, maar in mijn hoofd kwamen allerlei beelden op. Ze draaide zich om en keek naar haar bewonderaars. "Louis," fluisterde ze terwijl ze zich omdraaide en me aankeek. Ze leek de situatie erg vernederend te voelen.

"Je ziet er goed uit," zei ik naar alle eerlijkheid, waarna ik mijn schouders ophaalde en een trui over mijn hoofd trok. Ik zag dat Joyce weer naar de mannen keek toen ik weer kon zien.

Nu we droge kleren aanhadden maakten we onze bedjes op. Het vuur brandde goed en het was nog niet zo laat, zodat ik Joyce voorstelde een hapje te eten en een beetje gezellig te doen. Ze stemde in en merkte op dat we morgen hier maar moesten blijven als het weer niet opknapte.

Toen we bij de mannen aan het haardvuur zaten, haalde één van de mannen een fles tevoorschijn en vroeg of Joyce en ik nog een slaapmutsje wilden. Met het idee op goede voet met de mannen te komen in gedachten, overtuigde ik Joyce ervan ook een slok te nemen en ik stelde ons aan hen voor. De kortere en zwaardere man, diegene die de fles had aangeboden, noemde zichzelf Harry en zijn langere vriend met de grote snor, heette Kenneth.

"Je hoeft niet bang te zijn dat wij ons als naar gezelschap ontpoppen hoor," zei Harry ons aankijkend. "Kenneth en ik zijn hier vaak als we aan het jagen zijn." Joyce en ik keken elkaar even aan. "Ja," vervolgde hij. "We slapen hier omdat het gemakkelijk is. Als er iemand anders komt die hier ook wil overnachten of uitrusten, vinden wij dat prima."

"Ik begrijp het," zei ik, niet weten wat ik anders moest zeggen.

"Jij en je man lijken mij aardige mensen," zei Kenneth tegen Joyce. Tot dan had hij nog niet veel gezegd. Toen hij breed naar haar glimlachte, gaf Joyce hem een klein glimlachje terug, waarna ze mij aankeek.

"Oké," zei ik, waarna ik mijn handen opstak en Joyce vragend aankeek. Hierop keek ze Harry aan en knikte naar hem.

"En wat doe je voor de kost?" vroeg Kenneth haar.

"O... eh... ik ben advocaat."

"Een advocaat!?" zei Harry Kenneth aankijkend. "En jullie komen hier om te wandelen. Dat is goed. Dat is heel goed van je, jongedame. Het is hier mooi en dat is de reden waarom Kenneth en ik hier steeds terugkomen. Ik hoop niet dat we je afgeschrokken hebben," vervolgde hij, waarop hij Joyce's hand pakte die verloren leek in zijn grote knuist.

"O... eh... nou," stamelde Joyce, mij met een scheef oog aankijkend.

"Dank je," zei ik haar onderbrekend. "En bedankt voor de drank, jongens."

"Ja, bedankt," zei Joyce, toelatend dat Harry haar hand vasthield om niet onbeleefd over te komen. "Eh... ik denk dat ik even naar het toilet ga," zei ze opstaand en richting de deur lopend, "en dan een tijdje ga lezen."

"Lezen?" vroeg Kenneth.

"Ja," zei Joyce stoppend en zich omdraaiend, "hoezo?"

"En wat lees je dan?" vroeg hij.

"Hemingway," antwoordde Joyce.

"Nou ja, dat geloof je toch niet," zei hij opstaand en een boek met korte verhalen van Hemingway onder zijn bed vandaan trekkend.

Joyce glimlachte en een blik van opluchting viel over haar gezicht. "O.. hm..." zei ze tegen haar man. "Zie je dat, Louis?"

"Ja, ja, ik zie het," zei ik met mijn ogen rollend.

"Hij haat fictie," grinnikte Joyce tegen Kenneth. "Sukkel," zei ze fluisterend van achter haar hand. Ik prikte als reactie speels in haar zij en ze gaf een kreetje. Het was een leuk moment. Kenneth moest lachen, net als Harry.

Toen Joyce wegliep, zag ik hoe Harry en Kenneth vooral naar haar in strakzittend, lang ondergoed gestoken kontje keken. Een ogenblik later verontschuldigde ik me ook.

"Ik was verbaasd over dat Hemingway boek," zei Joyce toen ze terugkwam en op het bedje naast me ging zitten. "Dat zou ik nooit gegokt hebben. Die Kenneth lijkt me wel aardig, maar van Harry weet ik het niet."

"Ja, ze waren wel duidelijk, denk. Het is gewoon jammer dat ze er ook zijn. Maar ze... wanneer ze... eh... je weet wel..." zei ik Joyce aanstarend.

"Maar wat?"

"Hè?"

"Het is jammer dat ze hier zijn, maar...?" vroeg ze.

"Nee, niets."

"Nee?" vroeg ze. "Weet je het zeker dat er niets is, Louis? Ik ken je. Ik ken die blik op je gezicht. En je weet best dat je gaat proberen mij eraan te laten denken. Maar ik wil gewoon uitrusten en even lezen en dat gaat niet als jij daar je van alles in je hoofd ligt te halen."

"Het klinkt alsof je er al aan denkt," plaagde ik haar. "Nee, even serieus, schatje. Ga jij maar uitrusten en lezen. Ik ga nog een slokje uit die fles nemen en kom zo terug."

"Alles oké?" vroeg Harry toen ik weer bij hen zat.

"Natuurlijk," zei ik hem.

"Mag ik je iets vragen, knul?" vroeg hij.

"Oké," antwoordde ik.

"Kenneth en ik willen niet onbeleefd zijn, maar je moet begrijpen dat we hier niet vaak gezelschap krijgen. En als we dat al krijgen zijn het meestal niet van die mooie, jonge mensen. We zijn niet dom, we weten hoe we overkomen," vervolgde hij meer tegen Kenneth dan tegen mij. "Jij hebt een mooie vrouw... En wij," zei hij met zijn hand over zijn gezicht wrijvend, "zien er vies en onverzorgd uit. Ik denk niet dat wij er erg uitnodigend uitzien. Is het niet, Kenneth?"

"Hm, nee," grinnikte Kenneth.

"Nou, eh... Harry," reageerde ik, "wij beoordelen mensen niet naar hoe ze eruit zien, daarnaast denken we dat jullie aardige mensen zijn en voelen ons hier op ons gemak."

"Ja..." knikte Harry, Kenneth aankijkend. Toen ik Kenneth aankeek, zag ik hem breed glimlachen vanonder zijn grote snor. "Nou, wij zien er misschien niet zo goed uit," ging Harry verder, "maar dat doet jouw Joyce zeker wel. Wel verdorie, jongen!"

Ik moest lachen om Harry's opmerking over Joyce en om te laten zien dat ik niet beledigd was, gaf ik toe dat ze er erg lekker uitzag in haar lange ondergoed.

"Wat doen jullie twee hier eigenlijk met dit weer?" vroeg hij en ik schrok een beetje van de veranderde uitdrukking op zijn gezicht. Ik dacht even na over wat hij gevraagd en besloot eerlijk tegen hem zijn. Ik zei hem dat hij gelijk had en dat Joyce en ik onze reis misschien niet zo goed gepland hadden, maar dat we alles bij elkaar tot nu toe geluk hadden gehad.

"Ja, geluk heb jij zeker," zei Kenneth in Joyce's richting knikkend. "Wij hebben allemaal gezien wat een sexy lichaam ze heeft en hoe ze zich bewoog toen ze haar haren afdroogde."

"Dank je," zei ik tegen Kenneth.

"Nee," zei Harry zei, "zo mooi zien we ze hier niet veel."

Toen ik terugging naar Joyce was ze nog wakker. Ze had ons zien praten, zei ze. "O," zei ik. "Nou, ze hebben jou ook gezien."

"Ja hoor, daar heb je het," zei Joyce droog. "Ik wist dat je erover zou beginnen. Maar Louis," voegde ze daar aan toe voor ik iets kon zeggen, "als ik eerlijk ben, moet ik toegeven... Nou, moet ik toegeven dat als ik zo gekleed vlak voor die mannen paradeer... Nou... eh... ik ben uiteraard slim genoeg om te weten dat ze dan naar me kijken."

"Natuurlijk," zei ik. Dit ging de goed kant op, bedacht ik.

"Zo," zei ze glimlachend, "is er iets wat je me wil vertellen?"

En dat deed ik. Ik vertelde over hoe sexy ze eruit zag en hoe opwindend het was Joyce vlak voor die mannen langs te zien lopen. Ik vertelde haar dat het een feit was dat Harry en Kenneth haar goed bekeken hadden en dat ik dat heel opwindend vond.

Joyce zei hierop dat ze wel had verwacht dat ik dat zo zou aanvoelen. "Dus dat betekent dat je wat aardiger tegen onze metgezellen gaat doen?" vroeg ik.

"Laten we even realistisch zijn, Louis. We weten niets van deze kerels."

"Maar we weten toch wel iets van hen en ze lijken mij ongevaarlijk. Ik moet eerlijk toegeven dat ik gek ben op de manier waarop ze naar jou kijken, Joyce. Ik kan het ook niet helpen. En hun simpele manier van praten vind ik ook opwindend. Maar ik moet toegeven dat ze misschien wel wat te oud zijn voor ons en er, zoals jij zei, wat verlopen uitzien."

"Ik had mijn mond moeten houden," mompelde Joyce terwijl ze naar de bewegende silhouetten van Harry en Kenneth staarde die bij de open haard zaten te praten.

"Oh.. jij," zei ik haar dicht tegen me aantrekkend. Ik had een stijve.

"Ik meen het, Louis," zei Joyce me aankijkend. "Ik had mijn mond moeten houden omdat ik nu aan dingen zit te denken waaraan ik niet zou moeten denken." Ze liet haar adem ontsnappen en keek door de trekkershut.

"Hm..." fluisterde ik. "Denk je aan hen?"

"Ik denk aan dat jij dat doet, dat is erg genoeg," zei ze.

"Het is inderdaad genoeg, voor ons alle twee," plaagde ik haar.

"Vind je het echt leuk als ze zo naar me kijken, Louis?"

"Ik begin het steeds leuker te vinden," zei ik naar alle eerlijkheid, wat zwaarder ademend bij mijn plechtige woorden.

"Mm..." neuriede Joyce terwijl ze dichter tegen me aan kronkelde. "Ik weet dat ik het leuk vind als jij op die manier over me praat, wanneer je klink zoals nu doet. Het kan me niet schelen waarover je dan praat," zei ze naar de andere kant van de hut starend.

Ik bleef naast Joyce's liggen tot ze in slaap gevallen was en ik Harry en Kenneth hoorde snurken, daarna verhuisde ik naar mijn eigen bedje. Uiteindelijk moet ik ook in slaap gevallen zijn, maar niet nadat ik mezelf aan wat rustige fantaseren blootgesteld had.

De volgende morgen regende het heel hard en was de lucht donkergrijs. De wind huilde door de bomen. Harry en Kenneth waren verdwenen toen we wakker werden. Ze hadden hout op het smeulende vuur gegooid en dat brandde heerlijk. Hun spullen lagen verspreid over hun kant van de hut.

Joyce en ik waren nog steeds erg moe van de dag ervoor en daarom besloten we nog even te blijven liggen en vielen weer in slaap.

Joyce hoorde ze niet toen ze terugkwamen, maar ik werd wakker van ze. Ik zag op mijn horloge dat het tegen de middag liep. Ze rommelden even rond in de hut, waarna Kenneth naar buiten ging en een tijdje wegbleef. Harry verraste me door een bakkie koffie en was toast te komen brengen.

Joyce en ik lagen in één bedje lepeltje-lepeltje tegen elkaar aan en met onze rug richting Harry, zodat ik hem niet kon zien aankomen. Joyce's kant van de slaapzak was naar onderen gezakt tot op haar dij en haar zwarte stringetje was duidelijk te zien door haar lange witte ondergoed heen.

Toen ik Harry hoorde, trok ik snel de slaapzak over Joyce heen. Ik zag hoe hij ergens naar staarde. Ik volgde zijn blik en zag dat de slaapzak weer naar beneden gleed. Joyce bewoog rustig op haar ademhaling. Ik voelde me geil worden toen ik Harry zo zag kijken en ik legde een hand op Joyce's heup en schoof met mijn pink de broeksband van haar lange ondergoed wat naar beneden.

Ik keek naar Harry en zag dat zijn glimlach was verdwenen en dat hij naar mijn hand op Joyce's blote huid staarde. Toen zette hij zonder een woord de koffiebeker en het bordje met toast neer. Hij knikte en liep weg toen ik hem bedankte, nog steeds naar Joyce kijkend.

Het was een beetje riskant om Joyce zo bloot te geven als dit, maar mijn pik was keihard en prikte tegen haar kont.

Joyce merkte het toen ze wakker werd. Ze plaagde me ermee dat ze het te vroeg vond voor het meespelen van mijn fantasieën, ze wilde eerst koffie. Ik vertelde haar dat het helemaal niet te vroeg was en vertelde haar wat er net was gebeurd.

"Jezus, Louis, stond hij echt naar me kijken? En dat liet jij toe? Was dat toen je hand op me lag?"

"Was je toch wakker?" vroeg ik verrast.

"Ja! Maar God, ik wist niet wat er gaande was," zei zij zichzelf sussend.

"Ik wel," zei ik, "maar op de één of andere manier leek het goed. Hij vond het gewoon leuk je te zien en ik wilde hem dat niet ontzeggen. Klinkt dat raar?"

"Het klinkt niet oké," zei ze me aankijkend. "En je kreeg een stijve doordat hij naar me keek terwijl je me aangeraakte."

"De manier waarop hij naar je keek, Joyce... Ik kan er niets aan doen. En ja, het feit dat hij er niet uitziet en... eh... hier woont waar hij niet veel vrouwen ziet en ontmoet, zorgt ervoor dat hij zo opgewonden naar je kijkt dat ik dat niet kan negeren. Je kunt mij niet wijsmaken dat er niets bij voelde wat ik gedaan heb."

Joyce keek naar Harry en Kenneth terwijl ze nagedacht over mijn woorden. Ik keek ook naar hen en moest slikken. Ik voelde dat ik opnieuw een stijve kreeg. "En kom op, Joyce," zei ik en slikte een brok weg, "kijk naar hen en probeer het je voor te stellen?"

"Kijk eens naar Kenneth?" zei ik doen Joyce naar de mannen bleef staren. "Stel je voor, hoog boven je uit toornend, zijn tanden bloot terwijl hij zich in het zweet werk met jou voor zich. Hij houd je gebogen benen vast in je knieholtes en spreid ze, terwijl zijn pik in en uit je glijdt en jij hevig hijgend en kreunend onder hem ligt, je kutje gevuld met zijn grote pik. God!" Ik kwijlde zowat bij mijn eigen woorden.

Joyce bleef de hut in staren en ik boog me nog wat dichter naar haar toe. "Zou het niet geil zijn om je voor te stellen hoe jij ons drieën bediend? Je om beurten door ons laat nemen?"

Joyce ademde luid uit en boog naar me toe. "En jij houdt mijn handen vast boven mijn hoofd?" vroeg ze fluisterend en ik schudde mijn hoofd in verwondering.

"Ja, Joyce," zei ik. "Jezus."

"Maar schat," zei ik toen ik zag dat ze in zichzelf glimlachte, "ik zei je toch dat Harry het geweldig vond naar je te kijken? Nou, er is nog iets, iets wat Harry gisteravond tegen me gezegd heeft."

"Over mij?"

"Niet direct, al kan ik begrijpen dat je het vraagt. In feite zei hij dat hij best wist dat Kenneth en hij er... nou... eh... niet erg uitnodigend uitzagen. Hij was dan ook verbaasd toen we niet alleen besloten te blijven, maar dat jij je bovendien door hen had laten bekijken en voor hun ogen met je lekkere kontje had geschud."

"Niet waar," glimlachte Joyce, me een por gevend, "ik geloof nooit dat hij dat gezegd heeft, Louis!"

"Nee," lachte ik, "hij maakte wel een opmerking over je kleding, maar niet over je kontje." Ik lachte weer en ze porde opnieuw glimlachend in mijn arm.

"Maar heeft Harry dat echt gezegd over zijn uiterlijk en dat hij verwacht had dat we weer weg zouden gaan?" vroeg ze en ik knikte instemmend. "Hm... Ik had niet verwacht dat ze over hun uiterlijk in zouden zitten," zei Joyce, haar hoofd rustend op mijn schouder en de hut inkijkend. "Ik zal niet zeggen dat ze de meest charmante mannen zijn, maar ze lijken aardig. Ze zijn een beetje stoer en ruw."

"Ja?" reageerde ik. "Eh... vind je dat leuk, dat ze stoer en ruw zijn?"

"Ik veronderstel dat het in hun geval niet zo slecht is. Zij kunnen ons beschermen hier in de wildernis," zei Joyce haar rug naar Harry en Kenneth toe draaiend. Ze wrong zich tegen me aan, keek snel terug naar de mannen, keek dan weer naar me op en ging op haar tenen staan om me snel een kus te geven.

"O... denk je?" reageerde ik. "Ons beschermen en... dan jouw getrouwde kutje als beloning krijgen?" zei ik glimlachend op haar neer kijkend.

"God, Louis, je zegt het weer op een manier alsof ik mee ga in je perverse gedachten," zei ze grijnzend en me tegen mijn schouder stompend. "Ze mogen naar me kijken, oké? En met me flirten als ze dat willen. En ik zal meespelen. Als we besluiten te blijven, kunnen we dat wel verwachten. En dan kijken we gewoon wel verder. Dus... ik bedoel dat ik dan met je meega, mee zover als jij maar wilt, gewoon omdat ik erop vertrouw dat jij voor me zorgt en me niets laat overkomen, en... omdat ik het wil, voor jou." Ik glimlachte breed.

"Ik weet dat ik het al vaker gezegd heb, Louis," ging ze verder, "maar ik zeg het nog maar eens een keer. Het fascineert me omdat ik nooit gedacht had dat het mogelijk was dat jij zo verschrikkelijk opgewonden zou kunnen worden als we over die dingen praten. Hoor je me? Ik vind het geil omdat jij het geil vindt, oké?"

"Ik weet het, Joyce," glimlachte ik, naar haar over leunend voor een kus. "En ik vind het heerlijk als je dat zegt. Denk nooit dat je dat niet tegen me kunt zeggen."

"Ook zo," glimlachte ze.

Samen staarden we hierna naar onze medebewoners. "Hijgend en kreunend onder hem," zei ze.

"Mm..," mompelde ik.

"En... geneukt worden, Louis? Goed en hard?" zei Joyce met een hese stem terwijl ze van Kenneth naar mij keek en slikte.

"Kom hier," zei ik tegen haar en trok haar tegen me aan. De beide mannen keken naar ons terwijl we elkaar knuffelden. "Zie je ze? Zie je hoe ze naar je kijken?" vroeg ik haar.

"Mm, hm," mompelde Joyce.

"God, het klinkt zo geil als je dat toegeeft, Joyce."

"En hoe zit het met Harry?" fluisterde ze, zich tegen me aan trekkend.

"Mm... Harry... Voor Harry moet je uitkijken," zei ik op Joyce neerkijkend.

"O?" zei ze, niet geschrokken van mijn woorden. "Voor Harry moet ik uitkijken," zei ze tegen zichzelf.

"Hij vindt je op een bepaalde manier leuk, denk ik. Ik denk dat hij je ook als een lekker jong, neukbaar vrouwtje ziet."

"Jezus. Oké, oké," zei ze, zenuwachtig kijkend. "Ik moet me echt even gaan opfrissen. Zijn ze hier?" zei de kamer doorkijkend. "Ja, de badkamer is vrij." Ze was duidelijk geil geworden van ons gesprek.

"Zeg schat," zei ik, "zullen we straks de omgevingen een beetje gaan verkennen? Kijken of het weer een beetje op wil knappen."

"Ja, dat is goed," antwoordde ze. "We kunnen er later vanavond wel verder over praten, als Harry en Kenneth slapen," zei ze met een knipoog. Ik keek haar glimlachend na toen ze wegliep.

Toen Joyce de deur uit wilde lopen, stond Kenneth op en hij zei dat hij de badkuip vol had gegooid met warm water en dat ze daar best gebruik van mocht maken. Joyce draaide zich om en keek me vragend aan. "Ga je gang, lieverd " zei ik. "Dat klinkt goed als je het mij vraagt."

"Mm... oké. Dank je mannen," zei ze, waarop de beide mannen haar glimlachend aankeken. Joyce trok haar lange ondergoed aan, pakte een handdoek en liep naar buiten, richting badkuip.

"Dat was aardig, jongens," zei ik. "Bedankt. Ik weet dat Joyce die aandacht erg waardeert."

"Ze waardeert onze aandacht," herhaalde Harry. "Nou, die is niet zo moeilijk te geven in haar geval."

Harry bedoelde het als grapje. Ik lachte en zei dat ik het hem niet kwalijk nam en dat Joyce dat ook zou kunnen waarderen. Ik zei tegen hem dat ze altijd gevleid werd door de blikken die mannen haar gaven en dat dit in hun geval niet anders was. Kenneth zei dat hij en Harry hier al zolang waren, meestal samen, en dat ze er niets aan konden doen dat ze naar Joyce's opvallende figuur keken.

Zoals Harry al eerder gezegd had, zei Kenneth vrij onnodig, dat hij haar er fantastisch uit vond zien in haar lange ondergoed. Hij vroeg of Joyce geturnd of gedanst had vanwege haar lichaamsbouw en houding en hoopte dat ik het hem niet kwalijk nam dat hij dat vroeg.

Ik wilde absoluut de sfeer niet verpesten en verzekerd hem dat het in orde was, dat ze zeer attent waren en dat Joyce en ik waardeerden dat we de trekkershut bij zulk slecht weer met hen konden delen. En daar was niets van gelogen. Kenneth zei dat ze het erover eens waren dat zij dankbaar moesten zijn dat Joyce zich bij hen op haar gemak voelde. Harry knikte instemmend.

Na daar even over nagedacht te hebben, vertelde ik Harry en Kenneth dat Joyce en ik open-minded probeer te zijn over veel dingen en dat we ons niet zo snel beledigd voelde door anderen. Ik raakte opgewonden als ik naar mezelf luisterde, te horen hoe ik deze twee vreemde, oudere mannen vertelde dat ik er geen probleem mee had dat ze likkebaardend naar mijn vrouw keken. Om hem te laten weten dat ze er van mochten genieten zoveel als maar wilden naar haar te kijken. En ik wilde hen daar zoveel gelegenheid toe geven als maar kon.

Het werd stil rond de openhaard toen Joyce de deur binnenkwam. Ze was op blote voeten en had slechts een handdoek om zich heen gewikkeld. "Br... koud," glimlachte een beetje rillend naar de beide mannen die nog bij de haard zaten.

"Nogmaals bedankt voor het bad, Kenneth... en Harry," zei ze hen lief aankijkend.

Daarna slenterde Joyce op haar gemak naar het bedje toe waarop ik zat en het was duidelijk dat ze een beetje meer met haar heupen wiegde dan normaal. Ze knipoogde naar me toen ze me naderde.

"Dat was ongelofelijk," zei ik fluisterend tegen haar. Ze glimlachte betekenisvol en dronk naast me staand de rest van haar koffie op. Het had nogal een tijdje geduurd voor Joyce teruggekomen was van haar bad, en ik vroeg haar waarom het zolang geduurd had.

"O," zei ze. "het was zo lekker in het bad. Ik heb heerlijk zitten genieten en zitten nadenken. Zitten nadenken over wat jij me vertelde en wat we later tegen elkaar gezegd hebben."

"Mm... ik ben blij dat je dat wilde," zei ik zachtjes. "En nu zitten we hier samen te fluisteren tot die mannen gaan slapen? Jezus."

Ze keek naar me op en toen ik met mijn hand over haar kontje wreef, zuchtte ze tegen me aanleunend. "Jezus, schat," fluisterde ik in haar oor, "ik durf te wedden dat ze nu met elkaar over je zitten te praten."

Ze ademde zwaar uit en keek naar Harry en Kenneth die met elkaar zaten te kletsen en regelmatig onze kant op keken. "Ik werd helemaal gek," grijnsde ik. "Dat je op die manier langs hen liep, maakte me helemaal gek. Gaan we zo?" Ze knikte en kleedde zich verder aan.

Voor we op pad gingen bestudeerde ik eerst samen met Kenneth de kaart. Ik zag hoe Joyce van Harry wat instructies kreeg met betrekking tot de beste manier haar rugzak waterdicht te houden en wat ze altijd bij zich moest hebben. Hij hielp haar met het vastzetten van het één en ander aan haar bepakking en ik zag hoe ernstig ze daarbij keek.

Hij gaf haar ongetwijfeld goede adviezen, maar ik wist waar hij aan moest denken terwijl hij haar hielp.

Het was leuk. Zo nu en dan, als Harry even niet naar haar keek, keek ze me over haar schouder aan, trok een wenkbrauw op en gaf me een snelle glimlach.

Toen ik met Kenneth onze route gepland had, liepen hij en ik naar hen toe om te kijken wat ze aan het doen waren. Joyce's had haar rugzak om haar schouders en Harry was bezig die aan te passen. Hij stelde eerst de ene schouderband bij en daarna de ander. "...en kijk uit dat hij geen plooien heeft op je rug," hoorde ik Harry zeggen, "dat zorgt ervoor dat de lucht er goed langs kan stromen en alles kan drogen als het nat geworden is."

"Zal hij zo goed blijven zitten?" vroeg Joyce hem.

"Zijn we zover?" vroeg ik toen Kenneth en ik bij hen stonden.

"Bijna," zei Harry tegen mij. "Eh... nee," ging hij daarop verder tegen Joyce terwijl hij haar de rugzak afnam en op de kop zetten om haar het één en ander liet zien. "Kijk, dit mechanisme zorgt ervoor dat alles zo blijft zitten."

"Harry zei dat ik zijn rugzak mee moest nemen," zei Louis tegen mij. "Die is echt goed waterdicht."

"O, dank je, Harry."

"Geen probleem," gromde Harry. "Je wil zeker weten dat de meest essentiële dingen droog blijven, zelfs als je niet van plan bent lang weg te blijven. Ik zag dat jullie rugzakken niet echt gemaakt zijn voor uitgebreide blootstelling aan vocht."

"Wil jij de mijne meehebben?" vroeg Kenneth mij.

"Nee dank," antwoordde ik. "Ik heb niet veel bij me. Bovendien dacht ik eraan Joyce alles te laten dragen, ze moet nodig trainen."

"Dat doe ik niet," zei ze met een grijs haar rugzak naar me toe gooiend.

"Ik denk dat ik haar geloof," zei Kenneth en hij gaf me zijn kaart, "Hou jij deze maar bij je, je weet hoe het richtingsgevoel is van de meeste vrouwen."

"Kenneth!?" riep Joyce met haar handen op haar heupen.

"Bij haar zit dat wel goed," zei Harry terwijl Joyce zich voor me omdraaide zodat ik haar kon helpen haar rugzak om te doen. "Ze is de slimste in het bos. Ze is advocaat, toch?"

"Precies," zei Joyce. "Zie je? Harry weet dat ik volledig capabel ben." Ik glimlachte naar haar. Daarna grijnsde ze naar de mannen en richtte een priemende vinger naar me. Ik trok haar tegen me aan en zoende haar.

De beide mannen keken toe terwijl wij knuffelden en Ik keek naar hen toen ik Joyce's op haar oor kuste en in haar zij prikte. Met een lach en een kreetje sprong ze richting Kenneth, zich naar hem omdraaiend om hem aan te kijken. Hij bleef als versteend met haar in zijn armen staan.

"Oeps, sorry," lachte ze terwijl hij haar op armlengte vasthield.

"Erg mooi," zei Kenneth schijnbaar over haar rugzak, maar ondertussen naar haar kontje kijkend.

"Dank je," antwoordde Joyce: aanvankelijk onschuldig, maar dan wat onzeker vanwege zijn gestaar.

We deden een laatste controle en liepen naar de deur. Ik deed net of ik haar de kaart gaf toen we naar buiten liepen, maar trok hem snel weer terug, waarop Joyce, zo luid dat iedereen het kon horen, zei dat er maar één van ons twee kaart kon lezen en dat ik dat niet was. Ze keek om en zag Harry instemmend knikken en ik prikte speels in haar zij.

"Nogmaals bedankt, jongens," zei Joyce over haar schouder. "Als hij zonder mij terugkomt, moet je hem niet binnenlaten!"

"En als jij zonder mij terugkomt?" zei ik zachtjes.

"Louis!?" mompelde Joyce, opnieuw omkijkend om te zien of ze me misschien gehoord hadden en sloot de deur.

"Dank je, Joyce," zei ik toen we goed en wel op weg waren.

"Voor wat?" vroeg ze.

"Dat je zo met hen praat. Dat je Harry je hebt laten helpen met je bepakking."

"O, dat vond ik helemaal niet erg. Bovendien heeft hij ons beiden geholpen," zei ze naar de naar de laaghangende bewolking wijzend.