een geheim

vrijdag 13 juli, ‘s ochtends

Thijs had zich aangekleed en was vertrokken.
Stanzi pakte de draad met Kristoff zonder verdere plichtplegingen op.
‘Vóór we gaan slapen, Kristoff, wil ik dat je me vertelt over Gertrud. Ik wil niet tussen haar en jou instaan, maar ik wil wel weten waarom ze zo geremd is als je zegt. Want jij kunt dus best zonder remmingen vrijen. Wat is er met haar, of met jullie combinatie aan de hand?’
‘Of ik nog een keer wil vrijen weet ik niet, maar bij jou liggen dat lijkt me heel fijn… Ik wil mijn verhaal heel graag kwijt, én ik wil Gertrud vasthouden! – maar dan moet er wel wat veranderen…’
‘Heb je een foto van Gertrud, en mag ik die zien?’
Hij liep naar z’n uniform dat een hoop op de grond vormde en viste een smartphone uit de borstzak. Ze zag er mooi uit, maar haar ogen keken dwars door Stanzi heen, ergens ver achter haar bevond zich een verdwijnpunt.
Ze nam Kristoff bij de hand en zei: ‘Kom mee naar de tent. Je hebt je rust nodig…’

Het was behoorlijk warm in de tent en dus lagen ze, naakt, bovenop de slaapzakken die helemaal uitgevouwen over elkaar lagen. Met de gezichten naar elkaar toe, de handen in elkaar gestrengeld.
‘Je bent mooi, Kristoff, ik ben blij dat je jezelf aan mij gegeven hebt. Dank je wel!’
‘’Nou, ik kan precies hetzelfde zeggen: je hebt een prachtig en gul lichaam, dat je me zomaar aangeboden hebt. Het was zo overweldigend... ik voelde me haast een hitsig dier. Zo kende ik mezelf nog niet. Het gekke is dat ik me niet erg schuldig voel naar Gertrud. Je hebt me bewust gemaakt van iets wat niet goed zit tussen Gertrud en mij. We zijn nog niet getrouwd. We wonen ruim twee jaar samen, maar Gertrud wil graag zwanger worden en dan wil ze ook trouwen. Ja, en dat voelt toch als definitief. Scheiden kan natuurlijk altijd, maar als er eenmaal kinderen zijn, dan is dat toch moeilijker… als ouders raak je ook nooit meer van elkaar af… OMG! wat een verhaal voor een tienermeisje als jij, hoe oud ben je eigenlijk?’
‘Vandaag precies zesduizend-en-drie dagen…’
‘Huh?’ Hij keek haar verwonderd aan.
‘Zestien-en-bijna-een-half jaar dus. Maar dat is oud genoeg om naar volwassen problemen te luisteren, hoor. Hoe hebben Gertrud en jij elkaar leren kennen?’

‘We kennen elkaar al vanaf de ‘grundskolan’, we waren zes of zeven jaar… Gertrud was een vrolijk, jongensachtig meisje en we speelden heel vaak samen. We woonden ook vlak bij elkaar. Toen we dertien waren gingen we naar het ‘högstadiet’, de bovenbouw. Toen werd Gertruds moeder ernstig ziek en ze overleed. Dat heeft Gertrud erg veranderd, heel begrijpelijk. Maar we bleven gewoon het stel dat we altijd geweest waren. Zoals de meeste jongens kreeg ik steeds meer behoefte aan seksueel experimenteren, met Gertrud dus. Maar ze hield me wat dat betreft op afstand… pas als we gaan samenwonen of trouwen, zei ze dan. Ik ervoer haar als erg preuts, maar ik wilde haar ook trouw blijven. Als ik voorstelde om dan samen te gaan wonen, vond ze dat zo verdrietig voor Oskar, haar vader. Maar toen we twintig werden, bijna drie jaar geleden, heb ik haar voor het blok gezet: ik kán en wil niet eeuwig wachten… We zijn inderdaad gaan samenwonen. We hebben van haar ontmaagding een heel bewuste actie gemaakt, een soort van ceremonie. Maar het was niet fijn. Toen dacht ik nog: het is de stress van de eerste keer. Maar het werd niet beter. We kregen een vast patroon: woensdagavond en zondagochtend ‘mocht’ ik. Maar toch gewone dingen als beffen of pijpen kon ze niet opbrengen. Wat strelen, wat oppervlakkig zoenen, en dan – vaak met veel glijmiddel – de penetratie, maar vaak genoeg had ik het dan al opgegeven. De laatste maanden vrijen we alleen nog op zondagochtend. Nou ja, meisje, jij hebt een heel andere verhouding met die Thijs van jou… dáár was ik dus jaloers op vanmorgen. Maar ik voel een grote tweestrijd: ik voel me verbonden met Gertrud, en ik zie als een berg op tegen een huwelijk met op z’n best lusteloze seks. OMG – wat was dat neuken met jou zonet heerlijk…’

Stanzi boog zich naar Kristoff over en nam zijn piemel in haar mond. Die werd in rap tempo stijf.
‘Ik wil je nóg een keer in me. Nu…’
Ze zoenden heftig, en hij gleed weer in haar. Het was zo heerlijk… z’n derde kwakkie van de dag liet lang op zich wachten… en al die tijd voelde hij zich zo welkom in haar schoot… Uiteindelijk vloeide hij leeg, het was geen spuiten, maar een zalig vloeien… Na een tijdje gleed hij uit haar. Ze gingen lepeltje-lepeltje liggen, Stanzi in de binnenbocht.
‘Dankjewel en slaap lekker, Kristoff.’
Hij was binnen de kortste keren vertrokken. Stanzi reikte naar zijn smartphone. Het was bijna kwart over negen. Ze vond de foto van Gertrud weer. Ze wist het zeker: Gertrud heeft een geheim, een verstikkend geheim…

vertel het maar…

vrijdag 13 juli, ‘s ochtends

Stanzi werd wakker uit een onrustige slaap. Ze keek op Kristoffs smartphone: bijna half twaalf. Kristoff was juist in een diepe slaap leek het. Wat een mooie man was hij zoals hij naast haar lag. Ze kon niet van hem afblijven. Ze gleed met haar wijsvinger over een wenkbrauw, en over de andere. Ze boog zich naar hem toe en gaf een uiterst tedere kus op de beide ogen, zoende dan zijn lippen. Ze drong met haar tong bij hem binnen… hij werd wakker, moest zich oriënteren en bewust worden van de situatie. Hij richtte zich op.
‘Ach lieve Stanzi,’ fluisterde hij, ‘een prinses kust een prins wakker… dit is een sprookje.’
‘Nou… een prinses… dat is wel veel eer voor een meisje als ik. Maar een sprookje lijkt het wel… sinds ik deze week kennis gemaakt heb met echte seks, moet ik ontdekken dat de wereld heel anders is dan ik me altijd voorgesteld heb. Ik ga het je niet allemaal uitleggen, maar ik ben in een paar dagen al heel wat wijzer geworden. In de wereld van de volwassenen blijken er veel geheimen te zijn…’
Kristoff keek Stanzi smartelijk aan. ‘Dat is apart: ik heb gedroomd. In die droom ontdekte ik dat Gertrud gevangen zat in een geheim. Alsof ze in een soort van glazen cilinder gevangen zat. We hielden onze handen tegen elkaar, maar we konden elkaar niet voelen... Ik denk niet dat het ooit nog goed komt tussen haar en mij…’
Stanzi nam Kristoffs hoofd tussen haar handen, keek hem indringend aan…
‘Kristoff, geloof het of niet, maar ik heb ook gedroomd. Ik heb toen jij in slaap gevallen was op jouw telefoon nog eens heel goed naar de foto van Gertrud gekeken. En ja, zij heeft een geheim. En ik denk dat ik weet wat dat geheim van Gertrud is.’

Kristoff raakte enorm geëmotioneerd… Wat gebeurt hier? Lig ik hier met een pubermeisje m’n relatie te ruïneren of is dit juist wat eindelijk eens gebeuren moet? Mag ik zo’n meisje wel belasten met mijn problemen, kan ze dit wel aan?
En ineens werd hij zich houthakgeluiden buiten bewust. En dan is er ook nog die jongen… In wat voor situatie ben ik terecht gekomen?
‘Kristoff… heb je gehoord wat ik zei?’
‘Ja meisje, maar ik had je niet met mijn relatieproblemen mogen belasten… Ik had nooit naar jullie toe mogen gaan, en dan… wat heb ik gedaan?!’
‘Nou, je hebt mij in ieder geval fantastisch geneukt. En je hebt je hart uitgestort. Ik denk dat dat alle twee heel goed is voor jou zelf… En ik denk dus dat ik weet wat er tussen jou en Gertrud aan de hand is… Wil je het horen?’
‘Ik weet het niet… dit loopt uit de hand…’
Stanzi drukte Kristoff stijf tegen zich aan. Hij snikte hevig… Ze streelde hem over de rug…
‘Kristoff, ik denk dat er een uitweg is voor jullie. Wil je het horen?’
Na een lang zwijgen fluisterde hij: ‘Vertel het maar…’

‘Ik begin bij de eerste keer dat jullie seks hadden… Gertrud kon er niet meer onderuit, en eigenlijk wilde ze niks liever dan zich aan jou geven. Maar ze had je iets moeten vertellen. En dat durfde ze niet. Toen jij haar zogenaamd ontmaagdde, was zij al lang geen maagd meer. Ze was bang dat je tijdens het vrijen zou ontdekken dat ze al heel vaak gevreeën had, namelijk met Oskar, haar vader. Ze had, ik denk al jarenlang, de plaats van haar moeder ingenomen om haar vader te troosten. Hoe het begonnen is, weet ik natuurlijk niet, maar grote kans dat ze het eerst zelf aan haar vader aangeboden heeft. En anders heeft ze uit liefde misschien toegegeven. Dat doet er ook niet zo toe. Haar vader en zij hebben een liefdevolle relatie opgebouwd, en toen jij op seks aandrong, wist ze niet hoe jij in in die relatie moest passen. Dus hield ze naar jou toe de schijn op dat ze nog maagd was. Bij die zogenaamde ontmaagding was ze zo gestrest als het maar kan… én nu was ze in een valstrik geraakt. Als ze nu nog voor de waarheid moest uitkomen, moest ze bekennen dat ze jou óók nog op dat belangrijke moment bedrogen had… Als ze jou vóór jullie eerste keer bekend had dat ze met haar vader seks had, had het nog verteld kunnen worden als zo ging het gewoon: ik wilde mijn vader troosten. Maar nu zat ze helemaal klem. Of eigenlijk: nu zit ze nog altijd klem.’
Het liefst wilde Kristoff uitschreeuwen: Dit is niet waar! Maar hij ‘wist’ het zeker: Zo is het gegaan! Hij voelde zich ongelofelijk klein, zijn tranen stroomden over Stanzi’s huid. Hij fluisterde ‘Oh my God! my blindness…’

Alsof de tijd stil had gestaan en nu weer startte, zei Stanzi: ‘Maar er is een uitweg… Alleen die is niet makkelijk. Want ik denk dat er zich nóg een probleem voordoet… Stel, ze geeft haar geheim prijs, dan moeten jullie je positie bepalen. Ik denk dat Gertrud jou heel graag een echte seksrelatie met haar gunt, maar ik denk ook dat ze de relatie met haar vader niet op zal willen geven. Jij kunt er bij, maar ze gaat haar vader niet loslaten. Als je dat van haar eist, zal ze waarschijnlijk zeggen: dan kies ik voor mijn vader. En precies dát is haar grootste klem. Als je Gertrud wilt behouden, zul je haar moeten delen. Je kunt mijn vermoeden bij haar navragen, en ze zal het tot haar opluchting vast en zeker bevestigen, maar dán komt het beslissende moment: ik denk dat ze je zal dwingen te kiezen. Je zult erover moeten nadenken of je dat wilt. En kunt…’
‘Meisje, meisje, waar haal jij deze wijsheid allemaal vandaan?’
‘Ik kan je niet alles vertellen, maar geloof me: ik heb de afgelopen dagen de volwassenenwereld leren kennen… ’

Ze lagen een hele tijd tegen elkaar aan. Stanzi lag achter hem en zoende hem op en streelde hem over z’n rug.
‘Denk er over na. Als je morgenochtend klaar bent met je onderzoek, kom hier dan weer langs. Ik denk dat ik je dan kan helpen om te bedenken hoe jij er met Gertrud uit kunt komen. Ik verwacht je tussen zeven en acht uur.’
Kristoff had inmiddels een foetushouding aangenomen. Ze legde haar arm over hem heen.

Thijs tikte tegen het tentdoek en zei: ‘Stanzi, het is twaalf uur. Ik zou jullie wakker maken…’
Hij begon al maar vast wat water op te zetten. Er was een pot Nescafé, dan konden ze straks iets drinken wat op koffie leek.
Hij had een voldaan gevoel. Er lag hier veel meer hout in de omgeving dan hij zich bewust was geweest. Nou ja, lág… een grote slag had hij geslagen met een dode boomstam die nog overeind stond. Die kon hij zo omduwen. Hij had hem in vier rondes in vijf stukken gezaagd, en de delen gekloofd. Dat vormde een mooi deel van de voorraad aan brandhout vanavond. Goed om je lijf ook ’s in te zetten voor iets anders dan seks, dacht hij met een grijns op z’n gezicht. Maar eerlijk gezegd was hij er graag bij geweest vanmorgen met die Kristoff. Wat een mooie man was hij! Maar goed, hij ging het wel horen hoe zij het gehad hadden.

Dat viel hem op het eerste gezicht niet mee… Toen Stanzi en Kristoff tevoorschijn kwamen, keek Stanzi heel ernstig, en Kristoff had betraande ogen. Hij kleedde zich aan en zei:
‘Lieve Stanzi, dankjewel voor je hulp. Ik moet nu gaan… Of ik morgen weer hier kom, durf ik nog niet te zeggen. Maar als ik besluit om niet meer te komen, dan bel ik je op. Mag ik jouw nummer hebben?’ Ze wisselden hun nummers uit. Kristoff reikte Thijs de hand en zei: ‘Jij bent een gelukkig man met zo’n fantastische vriendin. Mocht ik jullie niet meer zien, dan wens ik jullie alvast een heel fijne vakantie verder.’ Hij trok Thijs tegen zich aan en legde zijn arm om zijn schouder. Thijs werd er warm van. Dan liep hij naar Stanzi en zoende haar op de mond terwijl hij haar hoofd omvatte. Hij wilde iets zeggen, maar het kwam er niet meer uit. Hij liep naar de boot en voer weg. Stanzi huilde.

‘Tzjezus, wat is er gebeurd?, vroeg Thijs.
‘Je moet me even de tijd geven… Het was zo heftig. Ik wil graag een kop koffie, en laat me dan zien wat jij gedaan hebt. Straks vertel ik het. En ik kan je alvast zeggen: ik heb jouw hulp nodig. En dan moeten we ons ook nog voorbereiden op het weerzien met onze moeders. Weet je nog dat je dacht dat hier geen fuck te beleven was?’
Die vraag brak de spanning enigszins, ze moesten erom glimlachen…