Om het gehele verhaal te begrijpen, lees dan eerst de voorgaande delen.

En dan is het eindelijk de dag, dat ik weer huiswaarts mag keren. Mijn vakantie is om, en ik sta echt te popelen om Louise weer te zien! Ik dwing mezelf op te slapen tijdens de vlucht, zodat ik minder last heb van een jetlag en dus meer tijd kan besteden aan Louise. En dat lukt me wonderbaarlijk! Ze moeten me zelfs wakker maken, als we een tussenlanding moeten maken. Dan kan ik wel niet meer in slaap komen, maar dan duurt het niet meer zo heel erg lang. En eenmaal op het vliegveld voelt de wereld weer compleet, als ik Louise op het vliegveld zie staan. Alsof we elkaar weken niet meer gezien hebben, rennen we naar elkaar toe en kussen elkaar.

Louise huilt bijna van blijdschap en is dolgelukkig me weer te zien. En dat geeft me een heel warm gevoel. Maar ik moet lachen, als ik zie, dat ze niet alleen gekomen is. Ze heeft ook haar vriendin Manuela meegenomen. Die biedt me nogmaals excuses aan voor destijds, maar ik wuif het weg.
‘Niet nodig, Manuela! Destijds was ik ook overdreven verlegen. Het was niet leuk, dat klopt, maar ik ben er uiteindelijk niet slechter van geworden!’
En daar lijkt ze wel blij mee te zijn. Ze biedt aan om terug te rijden, zodat Louise en ik aandacht aan elkaar kunnen besteden. We zitten samen op de achterbank en kunnen nauwelijks van elkaar afblijven.
Manuela moet lachen en zegt: ‘Je zou zeggen, dat jullie onderhand genoeg van elkaar moeten hebben gehad, ruim twee weken samen in bed gelegen, en nu kunnen jullie alweer niet meer van elkaar afblijven! Moet ik jullie even afzetten bij een hotel?’
Ik lach. ‘Niet nodig, we kunnen ons nog wel even beheersen tot thuis! Maar bedankt, dat je ons wilde rijden!’
‘Ach, ik doe het graag! Het is al even geleden, dat ik Louise zo gelukkig heb gezien! Ik ben blij, dat ik nog oren aan mijn kop heb! Ze heeft de hele tijd alleen maar over jou gepraat!’
Louise bloost. ‘Was ik zo erg?’
‘Soms wel, maar je hoeft je niet te schamen! Het is zo mooi om je weer eens echt verliefd te zien! En zo te zien is Dave een schot in de roos voor jou!’
Louise knikt. ‘Je kunt je niet voorstellen, wat voor gevoel Dave me geeft! Ik voel me opeens weer achttien!’

Ik glimlach ook. ‘Alleen jammer, dat ik over zes dagen alweer weg moet voor mijn werk. Gelukkig duurt het maar vijf dagen. Het waren er eigenlijk zeven, maar ik heb het wat kunnen inkorten. En hetzelfde geldt over drie weken, als ik naar Saudi Arabië moet. Daar waren acht dagen gepland, dat kan ook in vijf dagen. Dan kan ik dus weer meer bij Louise zijn!’
Manuela lacht. ‘En dus telkens weer zo’n onthaal op Schiphol?’
Ik lach. ‘Dat kan ik niet van Louise verlangen. Meestal heb ik mijn auto hier op Schiphol staan of ik ga met de trein. Dat werkt ook prima. Maar ik heb ook niets tegen op een leuk thuis onthaal, hoor!’
‘Nou, ik hoop, dat jullie zo meteen de trap halen!’
‘Dan zou ik naar de kelder moeten, Manuela! Ik woon in een bungalow!’
‘Zo, doe maar ruig! Ik hoorde, dat je goed verdient!’
‘Ik mag niet klagen. Net een contract getekend, goed voor honderdduizend per jaar. En dan nog de rest van de klanten. Dus ja, het gaat me zeker niet slecht!’
‘Zo, dat is niet zo heel weinig!’
‘Die ton is voor mijn pensioen. Met mijn andere klanten verdien ik meer dan genoeg om van te kunnen leven, en te sparen om eerder te kunnen stoppen met werken!’
‘Nou, en wanneer wil je dan gaan stoppen met werken?’
‘Over vijf jaar!’
‘Uh! Dan al? Dan ben je ongeveer tweeënveertig!’
‘Ja, wat is daar mis mee?’
‘Niets, maar heb je dan al genoeg om niet meer te hoeven werken?’
‘Genoeg om niet meer dit werk te hoeven doen. Of in ieder geval wil ik dan niet meer de hele wereld over hoeven reizen. En dan nog genoeg hebben om een onbekommerd leven te kunnen leiden. Maar ik denk, dat ik ook wel genoeg zou kunnen hebben om helemaal te kunnen stoppen met werken. Maar wat is daar nou de fun aan?’
‘Dan heb je het goed voor elkaar!’

Ik knik. Al snel komen we in onze woonplaats Nuenen aan.
Manuela zegt dan: ‘Waar woon je eigenlijk precies?’
‘Beukenlaan, dat is een zijstraat van de Heuvelweg.’
Ah, woon je daar ergens? Sjieke buurt! Daar hebben ik en Harold ook naar een woning gekeken. Die lag aan de Hoevenweg.’
‘Dan weet ik al waar. Dan had je zowat naast me gewoond!’
‘Dat meen je niet? We willen er nog een keer gaan kijken, het staat nog steeds te koop!’
‘Vind ik op zich niet gek, er moet nog veel gebeuren aan die woning. De oude eigenaar heeft er nooit iets aan gedaan. Er is wel wat leuks van te maken, maar je moet op zijn minst rekenen op een nieuw dak!’
‘Dat zei de makelaar ook al! Harold is zelf dakdekker, dus hij heeft er wel zin in!’
‘Als hij het zelf kan doen, en ook de rest, dan is het zeker aantrekkelijk! Het is volledig onderkelderd, en dat maakt het erg aantrekkelijk!’
‘Volgens mij weet je er meer van, dan de makelaar!’
‘Dat betwijfel ik, maar ik ben er vaak gekomen. Daar woonde namelijk mijn mentor, die me het vak geleerd heeft. Het staat al enkele jaren te koop, en de meeste mensen hebben niet zo veel zin in zo’n groot project. Sommigen zeggen, dat je het plat moet gooien en opnieuw moet bouwen, maar het is wel goed gebouwd en met een nieuw dak en de nodige reparaties is het zeker een leuk huis!’

Even later rijdt ze de straat in en ik laat haar halt houden bij mijn huis. Ze zegt dan: ‘Woon je hier? Dat is schuins tegenover het huis, waar ik het net over had?’
‘Weet ik! Ik zei toch al, dat je dan haast naast me zou komen wonen?’
‘Dat kun je wel stellen! Maar jij hebt anders ook wel een kast van een huis! En dat helemaal voor jou alleen?’
Ik haal mijn schouders op. ‘Ik houd er niet van om in kleine woningen te wonen. Ik breng al meer dan genoeg tijd door op kleine hotelkamers!’
Louise moet lachen. ‘Daar was op vakantie toch niets van te merken, Dave! Waar we sliepen, dat was best groot en ook dat hotel, toen jij dat bedrijf bezocht, dat had best grote kamers!’
‘Niet overal heb ik het zo luxe, Louise! Meestal zijn de hotels minder luxe. Ik heb zelfs wel eens in een auto geslapen. Oké, dat was wel een minivan, maar toch! Waar ik volgende week heen ga, daar slaap ik in een hut, omdat er in de hele omtrek geen hotel is!’
‘Dus het is niet altijd luxe?’
‘O nee, maar dat is niet erg. Zo blijft het wel erg interessant!’

Louise en ik stappen uit de wagen en ik bedank Manuela voor het komen halen. Ik pak dan nog snel mijn koffer uit de bagageruimte van haar wagen en we lopen dan naar binnen. Gelukkig heb ik mijn huis vol met domotica gestopt, waardoor het al lekker warm is, als ik binnenkom, en de verlichting overal al aan is. De rolluiken zijn al dicht en zelfs de radio speelt al muziek. Als we binnenkomen, kijkt Louise nieuwsgierig rond.
‘Is er al iemand hier?’
Ik schud mijn hoofd. ‘Heb ik onderweg allemaal aangeschakeld per telefoon. Ik heb het zo ingesteld, als ik weg ben, dat de verwarming naar tien graden gaat, en als ik weer terug in Nederland ben, dan gaat de verwarming weer aan. Hetzelfde met de verlichting. Als ik hier de straat in rijd, gaan de lampen aan. De rolluiken gaan automatisch dicht, maar op willekeurige tijdstippen, om inbrekers af te weren. Hetzelfde gebeurt ook met de verlichting, zelfs de televisie. En daarnaast heb ik nog een alarmsysteem en buiten hangen camera’s met bewegingsmelders. Ik moet toch op een of andere manier mijn huis beschermen, als ik er niet ben?’
‘Slim bedacht! Maar dit is best mooi hoor!’

Geïnteresseerd kijkt ze rond. ‘Kijk gerust rond, ik ga even mijn kleding in de wasmachine doen.’
Louise knikt en ik ga snel aan het werk. Ik kijk op de klok en zie dat het al bijna zes uur is.
‘Zal ik wat eten bestellen? Waar heb je zin in?’
‘Lekker! Doe maar een pizza! Een pizza Mexicano!’
Ik lach. ‘Nog niet genoeg van Mexico gehad?’
‘Van het land wel, van het eten niet!’
Ik bel de pizzeria op en ze herkennen al meteen mijn stem.
‘Signor Lanschot! Bent u weer in het land?’
‘Ja, Antonio! Alstublieft een pizza Mexicano en de mijne weet je wel!’
‘Twee pizza’s?’
‘Ja, twee pizza’s. Kom je ze zelf brengen?’
‘Ik zou graag willen, maar het is veel te druk! Ik kom wel een andere keer op bezoek!’
‘Prima, Antonio! Ik zie het wel verschijnen!’
‘Een kwartiertje, dan is het wel klaar!’
‘Oké, bedankt!’

Louise heeft het gesprek gedeeltelijk gehoord. ‘Je kent Antonio van de pizzeria nogal goed?’
‘O ja, we zijn vrienden van elkaar. Prachtige vent. Je kan geweldig met hem lachen!’
‘Dat wist ik niet, dat je hem kende! Weer een verrassing!’
‘Ik ben vroeger met hem op stap gegaan. En later heeft hij de zaak van zijn vader overgenomen. Dus ja, ik ken Antonio al een hele tijd!’

Ik leid dan Louise rond in mijn woning en geef ook wat uitleg. Ze vindt de instellingen van mijn domotica wel leuk, want zodra we een ruimte verlaten, gaan de lampen automatisch uit. En dan komt natuurlijk mijn slaapkamer. Het is de enige ruimte in mijn huis, waar ik me overladen heb met luxe. Ik heb er een eigen airco, hoewel zich in de woonkamer, die het grootste gedeelte van het huis beslaat, ook airco heeft. De wanden zijn bekleed met speciaal behang, dat ik heb laten maken. Het geeft de sfeer van een landhuis uit de achttiende eeuw weer met een prachtige groene en gouden kleuren. Een dikpolig tapijt ligt op de vloer, en een kingsize bed in de ruime slaapkamer. Een hele wand is opgeofferd voor de kast, en aan de wand hangt een enorme televisie.

‘Jezus! Dit is nog luxer als in het hotel!’
‘Nou ja, mag ik? Hier verblijf ik meer dan in de rest van het huis!’
‘En hier heb je al je veroveringen naar toe gebracht?’
Ik lach. ‘Nou, je bent de derde vrouw, die dit ziet. En de eerste vrouw, dat was mijn moeder, en de tweede vrouw dat was mijn oma.’
Louise kijkt verbaasd. ‘Heb je dit dan nog niet zo lang?’
‘Een jaar of zes.’
Ze begrijpt het eerst even niet, maar dan begint haar een lichtje te branden. ‘O ja, je gaat haast nooit op stap! Ik was het even vergeten! Dus je ontmoette maar weinig vrouwen om hier naar toe te nemen!’
Ik knik.
‘Was dat dan niet eenzaam?’
‘Zeker! Maar wat voor zin heeft het, om naar een kroeg heen te gaan en geen enkel gesprek te kunnen voeren of te kunnen volgen?’
‘Maar je had toch ook liplezen gevolgd?’
‘Ja, maar dan nog is voor mij de kroeg niet leuk. Ik heb dan de dag erna koppijn van het geluid. Dat is gewoon niet fijn! Heel af en toe ga ik wel eens, maar echt niet vaak en ook niet erg lang.’
‘Lijkt me lastig! En kunnen ze daar niets aan doen?’
‘Nee, het is ook niet, dat ik slecht hoor, Louise. Eigenlijk hoor ik te goed. Ik hoor alle gesprekken door elkaar heen. Ik hoor het gesprek naast me, voor me, achter me, drie meter verderop en ook het gesprek vijf meter verderop. Het lukt me gewoon niet om te kunnen focussen op een gesprek, dat kan mijn brein niet aan. Het wordt dan zo ontzettend geprikkeld, daarom ook die koppijn de dag erna.’

Louise knikt. Ze had al gemerkt, dat ik geen problemen met horen had. Dat was haar opgevallen, toen ik haar vroeg naar haar gesprek met haar vriendin Manuela, terwijl ze de telefoon gewoon aan haar oren had gehouden. Ik had het gewoon kunnen verstaan. En ik probeer vaak die gesprekken niet te volgen, maar soms is dat gewoon lastig. En zeker als het dan wat stiller is, dan kan ik die gesprekken gewoon afluisteren, of ik wil of niet! Maar ik heb leren leven met mijn aandoening, maar dat maakt het leven voor mij er niet leuker en gemakkelijker op.
Louise gaat op het bed zitten. Het is een best duur bed geweest, ik heb toen alleen voor het matras bijna twaalfduizend euro neergeteld. Maar het is iedere cent waard geweest en Louise merkt dan ook al meteen, dat dit iets speciaals is.
‘Wow, dat veert lekker! Zal wel duur zijn geweest!’
‘Duur genoeg om je er een leuke auto van te kunnen kopen. Maar het ligt echt heerlijk! Als ik terugkom van een reis, dan val ik meteen in slaap, al ben ik nog zo moe.’
‘Duh, als je zo moe bent, dan val je toch vanzelf in slaap?’
‘Nee, in ieder geval bij mij is dat niet zo. Voordat ik dit bed had, duurde het soms bijna de hele nacht, voordat ik dan slaap kon vatten, terwijl ik zo ontzettend moe was!’
Louise lacht. ‘Je bent maar een raar kereltje!’

Ik weet hoe ze het bedoelt, dus ik kan er wel om lachen. Ze laat zich dan achterover vallen en zegt dan: ‘Dit ligt echt heel erg lekker! En nu ben ik wel benieuwd, hoe het voelt als we hier seks zouden hebben!’
‘Dan moet je toch nog even wachten! De pizza’s zullen er bijna zijn en ik heb honger!’
‘Jammer, ik had best gewild!’
Ik lach. ‘Volgens mij ben je al vanaf Schiphol geil!’
Glimlachend zegt ze: ‘Dat zou best wel eens kunnen!’

Ik trek haar overeind en als we de slaapkamer uitlopen, gaat de deurbel al. Ik betaal de koerier en zet de pizza’s op tafel. Zoals altijd besteedt Antonio altijd wat extra aandacht aan mijn pizza’s. Dat doet hij alleen voor zijn familie en zijn beste vrienden. En dat merkt Louise ook al meteen op.
‘Waarom zijn deze pizza’s extra belegd? Heb je dat zo besteld?’
‘Nee, dat doet Antonio altijd voor mij, ik hoef er niet om te vragen! Dat doet hij, omdat ik een van zijn beste vrienden ben!’
‘Dus je hebt een streepje voor bij hem? Leuk is dat!’

Ik lach. We gaan dan eten en dan komt toch Jack nog even ter sprake.
‘Hoe is het gegaan met Jack?’
‘Lastig! Gelukkig kan ik bij mijn ouders slapen, tot Jack een plek voor zichzelf heeft gevonden.’
‘Ben je al iets verder gekomen met de oplossing met de verdeling?’
‘Niet echt. En ik wil hem ook zijn eigen zaak niet afnemen. Hij heeft er zo hard voor gewerkt, en het zou hem erg veel pijn doen, als ik hem dat zou afnemen. Ik mag dan wel boos op hem zijn, maar ik ben niet harteloos!’
‘Maar als het uiteindelijk om harde pegels gaat en Jack kan niet ophoesten, wat dan?’
‘Tja, dan heb ik er in ieder geval alles aan gedaan om hem zijn zaak te laten houden. Het ligt ook wat gecompliceerd. Hij verdient wel genoeg, en kan zelfs een hypotheek krijgen, maar zie tegenwoordig maar eens snel een woning te vinden! Maar het geld van die hypotheek kan hij niet gebruiken om mij te betalen. Omdat het geld, dat hij me moet betalen, een persoonlijke lening is. Mijn neef kan het beter uitleggen, maar ik begrijp het in ieder geval! Jack heeft ook al geopperd om het huis van me te kopen, maar waar moet ik dan wonen? Dan ben ik weer slechter af, en dat is ook niet de bedoeling. Ik krijg dan wel mijn geld, omdat hij dan zijn schuld bij mij kan aflossen als hypotheek. Zoals ik al zei, gemakkelijk is het niet!’

Bijna had ik gezegd, dat ze dan maar hier moest komen wonen, maar ik besef me, dat het nog wel wat snel is om zoiets te doen.
Als we onze pizza’s op hebben, ruim ik op en maak dan al plannen wat ik met Louise zal gaan doen. Maar dan gaat opeens de deurbel. Ik zeg dan hardop: ‘Shit, dat konden wel eens mijn ouders zijn! Als ze weten, dat ik thuis ben, komen ze wel eens op bezoek!’
‘Nou ja, je moet je niet door mij laten tegenhouden, Dave? Ik bedoel, ik zal ze toch wel eens moeten ontmoeten, of niet?’
Ik glimlach. ‘Dus je wilt echt proberen om er iets van te maken, ook al ben ik veel weg?’
Louise knikt. ‘Ik wil het in ieder geval een kans geven. Ik glimlach en geef haar een zoen. En dan klinkt de deurbel weer. Ik lach en zeg: ‘Nou, dan zal ik je maar meteen voorstellen!’
Ik doe de deur open en glimlach als het inderdaad mijn ouders zijn.
‘Ik heb wel al bezoek, maar ik zou graag willen, dat je haar ontmoet!’
Mijn ouders kijken verbaasd. ‘Hebben we iets gemist?’
‘Ja, een beetje wel. Het is gebeurd op vakantie, dus…’
‘En dan zeg je ons niets? Heb je een Mexicaans meisje meegenomen of zo?’

Louise hoort het en zegt dan: ‘Hallo mevrouw en mijnheer Lanschot! Leuk om u te ontmoeten?’
Mijn ouders kijken verbaasd om. Mijn moeder herkent Louise meteen. ‘Als ik me niet vergis, ben jij Louise van Beek?’
‘Dat is inderdaad mijn meisjesnaam, ik heet nu nog Manders, maar ik lig in scheiding, dus erg lang zal dat niet meer duren!’
‘Ow… En je hebt Dave op vakantie ontmoet?’
‘Ja, het toeval! Uitgerekend daar hebben we elkaar weer ontmoet! Ik was er met mijn man Jack, maar dat ging al vrijwel meteen gigantisch fout en Dave heeft me toen echt enorm geholpen! En ja, toen werden we verliefd op elkaar. Zo gaan die dingen…’
‘En je hebt je man toch niet verlaten om Dave?’
‘O nee, Jack is gewoon een zak, heeft me met meerdere vrouwen bedrogen, en het liep al een tijdje niet meer zo goed. En ik betrapte hem met een schoonmaakster in bed. We waren amper een uur daar! Dus dat was de druppel, en om een lang verhaal kort te maken, ik heb hem een gebroken neus geslagen, en Dave liet me in zijn hotelkamer slapen, waar een extra kamer was.’
‘Nou, ik hoop wel, dat hij zich keurig heeft gedragen?’
‘Dave was een echte heer, mevrouw! Het was niet, dat hij me niet wilde, maar ik heb de eerste stap moeten zetten.’
‘Was hij weer verlegen?’
‘Nee, daar leek het niet op. Hij wilde gewoon het juiste doen. Ik was nog immers getrouwd. En in principe ben ik dat nog steeds, maar ik heb meteen tegen Jack gezegd, dat ik van hem weg ging. Maar toen was er geen houden meer aan! En nu zit ik dus hier!’
‘Ow, en jullie hadden zeker een romantische avond gepland?’
‘Gepland, dat is overdreven. Ik had er wel opgehoopt!’
‘Het zou me verwonderen, als dat niet zo was! Maar wat leuk, dat jullie elkaar gevonden hebben! Maar wist je, dat Dave vroeger smoorverliefd op je was?’
Louise knikt. ‘En dat is hij nog steeds! En maar goed ook, want nu ben ik smoorverliefd op hem!’

Daar kunnen mijn ouders wel om lachen. We gaan in de kamer zitten en ik vertel dan meer over hoe mijn vakantie verlopen is, en wat we samen hebben gedaan. Als ik mijn ouders vertel, dat ik tijdens mijn vakantie nog gewerkt heb, schudt mijn moeder meewarig haar hoofd.
‘Dus je hebt je nieuwe meisje meegenomen op een trip naar je werk? Schaam je!’
Louise grijpt dan in. ‘Ik heb hem zelf gevraagd of ik mee mocht, hoor! En het was best leuk! En zo leer je elkaar ook best goed kennen. Daar heeft Dave ook een andere kant van me leren kennen, als ik nukkig en geïrriteerd ben. Dan ben ik niet altijd de gezelligste persoon en kan kribbig uit de hoek komen. Nou, dat heb ik geweten! Want toen heb ik ook Dave op een hele andere manier leren kennen. Dat was wel een wake-up call! En hij had gelijk, ik had best vervelend gedaan, hem afgesnauwd, terwijl hij helemaal niets gedaan had! Dus riep hij me terecht en dat was wel even schrikken. Dat had nog nooit iemand anders dan mijn ouders bij me gedaan, maar Dave deed het wel bij mij! En ook zijn werk, dat was best interessant! Je kon duidelijk merken, dat Dave goed is in zijn werk. Nou begrijp ik wel, waarom hij zo goed verdient! Maar ik heb me echt prima geamuseerd, ook al was het werk voor Dave. Maar hij kon die klant niet laten schieten!’
Ik knik. ‘Die klant is goed voor een ton per jaar, mam! Moest ik dat dan laten lopen? Ik had er al zoveel energie in gestoken, dus dat zou wel erg zonde zijn geweest! En ik kan me echt wel wat leukers voorstellen, dan Louise meenemen naar mijn werk. Maar ik kon dit niet afwijzen. En het was ook erg leuk!’
‘Vooruit! Het is, dat Louise het voor je opneemt, anders was ik boos op je geworden!’

Louise vertelt dan hoe zij haar vakantie beleefd heeft. Het is best interessant, hoe zij over bepaalde dingen denkt, en hoe zij het ervaren heeft. Gelukkig denkt ze over veel dingen hetzelfde, en daar ben ik blij om. En ik zie voor mezelf ook nog wel wat verbeterpunten, die ik me nog ter harte neem.
Gelukkig worden de onderwerpen dan wat luchtiger. Mijn moeder vertelt, dat zij en de moeder van Louise vroeger dikke vriendinnen waren geweest. Maar door de tijd heen is die relatie wel wat verwaterd.
Louise zegt dan: ‘Ik weet zeker, dat mam blij zou zijn om weer met u in contact te komen!’
‘Meid, je mag best Linda zeggen, hoor! En ik weet zeker, dat mijn man er geen problemen mee heeft, als je hem Geert noemt.’
Mijn vader bevestigt dat en zegt: ‘Maar alleen als ik je Louise mag noemen!’
‘Natuurlijk mag dat! Dat vind ik lief van jullie! Dank je wel, dat jullie me zo vriendelijk verwelkomen!’
Mijn moeder lacht. ‘We kunnen toch alleen maar blij zijn, als Dave eindelijk zijn droomvrouw heeft?’
Louise lacht. ‘Daar heeft u wel een punt! Maar toch! Zo goed kenden we elkaar nog niet!’
Mijn moeder knikt. ‘Eigenlijk wel vreemd, je woont in hetzelfde dorp en toch ken je elkaar amper!’
‘Absoluut waar!’
‘En woon je nu nog steeds bij Jack?’
Ik glimlach, want het is een weinig subtiele poging van mijn moeder om erachter te komen, of Louise al bij me intrekt.
‘Ik woon nu tijdelijk bij mijn ouders. Ik had nog wel bij Jack kunnen wonen, maar we kregen al meteen ruzie en zo wilde ik ook weer niet uit elkaar gaan!’

Ik kijk verbaasd, want dat had ze me nog niet verteld.
‘Het is misschien vreemd, maar op een manier hou ik nog steeds van hem, en ik wil ook, dat zijn bedrijf een succes wordt. Ik bedoel, we zijn totaal tien jaar samen geweest, en het is ook weer niet zo, dat ik hem haat. Maar op een bepaald moment lukt het gewoon niet meer en er zijn ook dingen gebeurd, waardoor ik niet meer verder wil. En dan moet je een keuze maken. Dan ga ik liever als vrienden uit elkaar en op een goede manier, zodat ik toch met een tevreden gevoel erop terug kan kijken, dan met spijt!’
‘Daar valt zeker iets voor te zeggen. Dat is zelfs heel keurig van je!’
‘Het enige probleem op dit moment is de verdeling van onze bezittingen. Dat heeft nog wat problemen, en daar moeten we een oplossing voor vinden. Maar daar ga ik hier niet te veel over uitweiden.’

Ik probeer het gesprek dan op een ander onderwerp te brengen en zeg: ‘Ik denk, dat het nu wel tijd is voor vakantiefoto’s!’
Daar is het iedereen mee eens. Ik pak mijn laptop erbij, en het is maar goed, dat ik tijdens de laatste dagen van mijn vakantie de wat intiemere foto’s van mij en Louise naar een aparte map heb verplaatst. Louise kijkt me wat zenuwachtig aan, want ze weet ook wel, dat ik die foto’s heb genomen. Maar ik knipoog naar haar en glimlach. En dat stelt haar gerust. En samen leveren we dan het commentaar bij de foto’s. En voor mij is het nu het mooiste, dat ik mijn vader en moeder zie genieten, ze zijn trots op me. En dan blijkt, dat ik toch nog een foto gemist heb. Het is gelukkig wel de minst erge, waarbij ik een foto heb gemaakt, toen Louise zich aan het douchen was, en je ziet alleen haar rug en billen. Mijn vader reageert gelukkig sportief.
‘Nou, jongen! Daarmee heb je het wel getroffen!’
Ik moet wel even blozen, en mijn moeder zegt zelf: ‘Ik kan best begrijpen, waarom Dave op je valt, Louise! Je hebt een prachtig lichaam!’
Nu moet Louise ook wat blozen, maar ze zegt: ‘Dank je, Linda. Ik ben er zelf wel tevreden mee, en volgens mij Dave ook wel!’
Dan moeten we allemaal lachen. Mijn moeder vraagt: ‘Zitten er nog meer van deze foto’s tussen?’
‘In ieder geval niet hier. Deze moet ik gemist hebben!’
En daarmee is het dan ook wel duidelijk, dat ik die foto’s apart heb gehouden. Gelukkig zitten er voor de rest geen foto’s meer tussen, die ik gemist heb. En daardoor is het toch een heel gezellige avond. En tegen het einde van de avond hebben we ook twee flessen wijn leeg. En dan vinden mijn ouders het toch tijd om weer naar huis te gaan. ‘Want jullie willen zeker ook nog even samen zijn!’

Als ze weg zijn, zegt Louise: ‘Je ouders waren echt heel erg aardig! Maar ik schaamde me dood voor die ene foto! Gelukkig was die niet zo erg! Maar wanneer heb je die genomen?’
‘We waren net terug van Guadalajara. Jij wilde eerst douchen.’
‘Ach toen? Eigenlijk was dat douchen overbodig, we hebben ons toen daarna weer flink in het zweet gewerkt!’
Ik lach. ‘Maar goed dat ik alle andere foto’s wel verplaatst had, want dat was wel wat te intiem geworden!’
‘Mag ik die eens zien?’
‘Natuurlijk, maar ik haal die ene foto er toch maar liever even uit, voordat ik die aan mijn vrienden laat zien.’
‘Nee, laat maar! Zo erg is die ook weer niet, en ze mogen van mij best zien, hoe ik er naakt uitzie! Als ze ons samen zien, weten ze ook wel, dat we seks hebben gehad!’
‘Dat is ook weer zo!’

Ik open dan de map, waar de intiemere foto’s en filmpjes in staan. Louise glimlacht. ‘Als ik dit weer zie, dan word ik al warm! En wat ik zo in die tijd van jou geleerd heb! Wow, je mag dan wel altijd vrijgezel zijn gebleven, maar je weet wel, hoe je een vrouw moet verwennen en hoe je me moet aansturen om jou te verwennen!’
‘Ben je daarom verliefd op me geworden?’
‘Ja, dat ook. Maar je bent gewoon heel erg leuk! En lief, zorgzaam, grappig, en vooral ook knap! Wat kan een vrouw zich nog meer wensen?’

Ik glimlach. Ze laat zich dan gewillig door me kussen, en al snel zitten we in een tongzoen met elkaar verwikkeld, waar onze tongen met elkaar worstelen. Louise heeft de laatste paar dagen geleerd wat meer zelf het initiatief te nemen, en ook nu doet ze dat. Vooral omdat ze zelf zo geil is, de afgelopen dagen was ze zelfs zo geil, dat ze zichzelf een vibrator heeft gekocht om aan haar noden te voldoen. Het hielp, maar ze verlangde zo enorm naar mijn pik. En nu die weer binnen bereik is, wil ze hem zo snel mogelijk weer in haar voelen. In zekere zin heb ik haar verslaafd gemaakt aan mijn pik. Maar in mijn verdediging, ik ben net zo verslaafd geraakt aan haar lekkere nauwe kutje, dan Louise aan mijn pik. We passen gewoon goed bij elkaar. Onze kleren vliegen al snel door de kamer en we halen niet eens de slaapkamer. Ze heeft me al snel op de grond gewerkt en laat zich dan zakken over mijn pik.
‘Oh, dit heb ik echt gemist! Jou pik in me en dan ook dat heerlijke klaarkomen met jou!’
Ze begint me dan te neuken en al snel zitten we weer in een vertrouwd ritme, waarin we allebei meewerken bij het neuken. Dat hadden we op vakantie al snel uitgevonden, dat dit voor ons allebei prettig is. En we weten ook allebei, dat dit niet lang zal duren. Gelukkig kan Louise ook snel klaarkomen, en voor mij is het wel zeker, dat ik snel zal klaarkomen. Het is een opstapje voor het betere werk. En zo werken we elkaar naar ons eerste orgasme toe.
Het is te merken, dat ze me gemist heeft, want ze beweegt met veel enthousiasme. Daarom ben ik nu als eerste, die mijn orgasme bereikt, maar gelukkig voor Louise blijf ik dan nog wel even stijf en niet lang daarna komt ze ook klaar. Hijgend laat ze zich op me vallen.

‘Veel beter dan mijn vibrator!’
Ik lach. ‘Ik dacht, dat je me verteld had, dat je die geen had?’
Ze lacht. ‘Ik ben een stout meisje geweest en heb me er één gekocht, omdat jij me nu bedorven hebt met je lekkere seks!’
‘Oh, een stout meisje! Dan verdien je wel wat straf!’
‘Hmm, en wat voor straf, meester?’
‘Wat dacht je van een klap op je billen?’
En voordat ze er erg in heeft, sla ik op haar billen. Niet hard, en dus niet pijnlijk, maar wel onverwacht. Ze schrikt even en kreunt dan.
‘Ja, dit stoute meisje verdient wel straf!’
En nog een tik op haar billen. En dan nog een tik, en tot mijn verbazing komt ze dan zomaar nog een keer klaar! Ze staat er zelf ook verbaasd van te kijken.
Ik lach om haar verbaasde gezicht. ‘Ow, zo te zien hou je er wel van om een stout meisje te zijn!’
Ze giechelt. ‘Ik wist niet eens, dat je zo ook kon klaarkomen! En dat ik dat fijn zou vinden!’
Dan giechelt ze: ‘Een reden te meer om een lekker stout meisje te zijn, Dave!’
Ik lach. Ik geef haar een zoen en zeg: ‘Wat heb ik toch een lekker geile, en stoute vriendin! Dit gaat weer leuk thuiskomen worden, als ik weer terugkom van mijn werk!’

Ze grijnst. ‘Ja, daar heb ik trouwens ook al over nagedacht. En ik wil het echt proberen met jou! God, ik ben zo verliefd op je geworden, dat ik niet anders kan, dan de hele tijd over je na te denken! Op mijn werk lachten ze me uit, omdat ik de hele tijd met mijn hoofd in de wolken liep. En toen ik ze daar vertelde, dat ik opnieuw verliefd was geworden en met Jack ga scheiden, namen ze dat heel erg positief op. En toen heb ik ook nog wat verhalen over Jack gehoord, waar ik minder blij mee ben, maar goed.’
‘Wat voor verhalen?’
‘Nou ja, waarbij hij duidelijk probeerde tijdens zijn werk klanten in bed probeert te praten?’
‘Ow, ja, dat lijkt me duidelijk! Als jij dat zou proberen, zou ik ook niet zo blij zijn!’
Louise lacht. ‘Heb jij even geluk, dat ik alleen maar met oude vrouwtjes en oude mannetjes werk! Al moet ik zeggen, dat die oude knarren soms nog best viriel zijn, als ik ze moet wassen. En ze kunnen verrassend charmant zijn!’
‘Nooit in de verleiding gekomen om er iets mee te doen?’
‘Nee, daar ben ik professioneel genoeg voor, Dave. Al kan ik niet ontkennen, dat sommigen een pracht exemplaar hebben en dat het soms wel grappig is. En het is ook wel eens voorgekomen, dat een man spontaan klaarkwam, omdat ik zijn zakie aan het wassen was. Dat was dus niet de bedoeling, en de man schaamde zich rot! Nou ja, ik kon er wel om lachen. En van mijn collega’s heb ik inmiddels gehoord, dat het hun ook wel eens gebeurd is. Kun je het zo’n oude snoeper kwalijk nemen?’
Ik lach. ‘Helemaal niet! Ik stel me nu even voor, hoe jij als aantrekkelijke brunette me zou wassen, als ik oud was!’
‘Oh, wat ben jij een vies mannetje! Je ziet dat al helemaal voor je!’
‘Natuurlijk! Wie zou er niet door een mooie vrouw gewassen willen worden aan je pik?’
Louise kan er hartelijk om lachen.

Dan kijkt ze me wat serieuzer aan. ‘En dat bedoel ik nou, met jou kan ik hierom lachen. Toen ik dat tegen Jack vertelde, werd hij alleen maar boos! Alsof ik er wat aan kon doen? Het gebeurde gewoon en het was echt niet de bedoeling om die man klaar te laten komen! En het is ook niet, dat ik seks met hem gehad heb, al zal die man er wel anders over denken.’
‘Hey, geen enkele man is van steen!’
‘Nou, dat ding van hem werd anders wel zo hard!’
Ik schiet weer in de lach. ‘Daar kan ik me heel wat bij voorstellen, Louise! Als ik jou zie, dan is mijn pik al heel snel hard als steen!’
‘Ha ha, maak er maar een grapje van!’
Ze doet net, alsof ze het erg vindt, maar moet uiteindelijk ook wel lachen. Ze kijkt me verliefd aan en zegt: ‘Ik hou van je, Dave!’
Het is de eerste keer, dat ze dit tegen me zegt, en dat hakt er wel even in. Ik moet even slikken, maar ik heb mijn antwoord al klaar. Ik heb het al duizend keer willen zeggen, en nu is het juiste moment daar: ‘Ik hou ook van jou, Louise!’
Ze geeft me een lange zoen. Dan staat ze op en zegt: ‘Ik ga even mijn kutje uitvegen, en dan gaan jij en ik nog een lange nacht tegemoet!’
‘Eerst even samen douchen?’
Ze lacht. ‘Jij bent ook niet te redden!’

Maar ze trekt me wel omhoog en leidt me naar de badkamer. Die is ook best ruim en rijkelijk uitgerust. Een zeer ruime douche, waar Louise en ik gemakkelijk in passen, al is het geen tweepersoons douche. En ook een grote badkuip, waar ik eigenlijk maar weinig gebruik van maak. Als Louise dat zit, zegt ze: ‘Het lijkt me geil om daar een keer seks in te hebben, Dave!’
Ik trek geïnteresseerd een wenkbrauw omhoog en zet dan meteen de kraan van het bad aan. Louise bekijkt dan de badkamer wat aandachtiger.
‘Voor je hier weinig vrouwen in huis hebt, heb je wel een heel arsenaal aan lekker badolie staan!’
‘O, dat heb ik je nog niet verteld. Als ik niet thuis ben, komt mijn moeder hier wel eens een bad nemen. Zelf heeft ze geen bad, dus eigenlijk is dit van haar. En ze mag van mij hier best wel eens komen ontspannen.’
‘Ow, dat is natuurlijk erg aardig van je! Maar heeft ze er geen problemen mee, dat je van haar voorraad gebruikt?’
Ik lach. ‘Die breng ik altijd voor haar mee van mijn reizen. Ik ben trouwens nog een keer terug gemoeten naar Guadalajara, en heb daar nog wat meer spullen gekocht. Die zitten nog in mijn tweede koffer!’
‘Ow, dat had je me nog niet verteld?’
‘Wanneer had ik dat moeten doen?’

Ik haal het snel uit mijn slaapkamer, waar de koffer nog staat en laat het dan aan Louise zien.
‘Ow, die wilde ik me toen ook al kopen, maar thuis had ik geen bad en bij mijn ouders ook niet!’
‘Maar hier kunnen we er wel lekker gebruik van maken!’
Ze grijnst. ‘Mag ik vragen, hoelang je hier nu woont?’

‘Nu zes jaar. Tot die tijd heb ik bij mijn ouders gewoond. Ik had toch geen vriendin. En mijn ouders vonden het niet erg. En toen kwam hier dit te koop, mijn mentor heeft me erop attent gemaakt. Het had ook flink onderhoud nodig en destijds waren de huizenprijzen nog laag. Ik heb er een bod op gedaan en gekocht. En toen helemaal laten opknappen. Dat ging gemakkelijk, ik woonde toch nog thuis en ik was veel weg. Toen het klaar was, moest ik alleen nog alles inrichten. Ik had er geen haast mee, de eerste maanden heb ik hier aan een campingtafel gezeten en een mijn oude bed in de slaapkamer. Meer stond er niet. Ik heb toen een interieurarchitect ingehuurd, en daarmee hebben we dit toen allemaal ingericht. De douche had toen nog alleen maar een simpele douche, daar had ik in eerste instantie niet veel aandacht aan besteed. Het was functioneel, en dat was op dat moment belangrijker voor mij. Bovendien moest ik eerst weer wat geld sparen, want de verbouwing had toch nog wel een hoop gekost! Maar na een jaar werken, had ik genoeg verdiend om het zo in te richten, als het nu is. Dus dit alles staat nu zo’n vijf jaar!’
‘Nou, ik moet zeggen, dat het best goed gelukt is! Ik vroeg me al af, hoe jij zo’n kast van een bungalow kon betalen!’
‘Ik heb dit destijds voor een ton gekocht, Louise. En ik moest er voor twee ton aan verbouwen. Het is dan nog steeds een koopje. Maar nadat de badkamer klaar was, en ik heb toen ook meteen mijn slaapkamer laten aanpassen, was ik weer een half ton verder…’
‘Wat heb je aan je slaapkamer gedaan?’
‘O ja, dat weet jij nog niet. Dat zal je ook nog wel merken. Ik heb er geluidsisolatie in laten aanbrengen. Dan hoor ik minder de geluiden van buiten. De ramen zijn er extra dik, in de muren zitten geluiddempende materialen, ook in het plafond. Het heeft ook als gevolg, dat het daar in elk seizoen goed uit te houden is, al heb ik er extra nog een airco in laten hangen, die ook meteen verwarming is, want er was geen ruimte meer voor de verwarming. En bovendien werd ik ook wakker van het getik van de verwarming. Daar heb ik met die airco geen last van. En het is nog een zeer stil apparaat, waar ik amper wakker van word.’
Het herinnert Louise er weer aan, dat ik met een aparte gehooraandoening zit.
‘Dus daarom ook dat dikke tapijt en dat uitermate zachte bed?’
Ik knik. ‘Dat is ook de reden, waarom ik er zo goed kan slapen. Want dat is soms wel een probleem, als ik onderweg ben. Hotels zijn af en toe best gehorig en dan slaap ik niet al te best. Daarom zit er altijd minimaal een week tussen mijn reizen. Ik heb die tijd echt nodig om bij te komen!’
‘En dan heb je mij er nu ook nog bij, die je wel van de nodige uren slaap af zal houden!’

Ik lach. ‘Het gaat zich bij slaap om de nodige ontspanning van je lichaam! En jij zorgt ervoor, dat ik me op andere manieren ontspan. Ik krijg juist meer energie van jou!’
‘Kun je het daarom zo vaak doen?’
Ik knik. ‘Maar alleen als het gevoel goed is. Wat dat betreft heb ik veel geleerd in Thailand en Japan.’
‘Ben je daar geweest voor vakanties?’
‘O nee, puur werk! In die tijd ging ik er veel heen met mijn mentor, zijn naam was Karel de Groot, dat hij in het Engels omturnde naar Charles the Great!’
‘Oh, dat meen je niet! Dat is toch wel heel erg fout!’
‘Weet ik, en dat wist hij ook! Maar hij kreeg er mensen mee aan het lachen, en het was zijn manier om een gesprek op gang te helpen. Maar bij de vrouwen kwamen ze er al snel achter, waarom hij zich Charles the Great noemde. Hij had ook echt een fors apparaat! Daar is de mijne maar een klein pinkje bij! De zijne was bijna eens zo lang en ook iets dikker.’
‘Heb je dat dan wel eens gezien?’

‘O ja, Karel had er een handje van om me geleidelijk aan dingen te leren. Zijn kennis van schimmels, maar ook hoe ik met mensen om moest gaan. En ook met vrouwen. In Thailand huurde hij steevast een huis met een stuk of vier vrouwen. Drie waren er voor hem, en ik mocht me met de vierde amuseren. Maar ik mocht altijd de eerste keuze doen, hij nam genoegen met de rest.
Nou, die vrouwen wisten wel, hoe ze een man moesten plezieren! En ze leerden mij ook, hoe ik hun kon plezieren. Maar het meeste heb ik toch in Japan geleerd. Daar heb ik seks gehad met een heuse Geisha. Die had Karel voor me geregeld, toen ik daar mijn eerste contract afsloot met een klant. Ik zal het echt nooit meer vergeten. Ik dacht, dat ik inmiddels heel wat kon, maar wat had ik me vergist! In een nacht had ze me geleerd om allebei veel meer plezier te hebben van de seks. En sindsdien heb ik nooit echt klachten gehad over mijn prestaties in bed!’
‘Dan mag ik die vrouwen wel bedanken, want je bent echt heel erg goed!’
‘Ach, veel heeft te maken met zelfvertrouwen. Destijds had ik nog steeds een minderwaardigheidscomplex, omdat ik mijn pik wat minnetjes vond. Nou ja, daar in Azië leer je wel, dat de grootte er niet toe doet, maar wat je ermee doet!’
‘Zo klein is die van jou toch niet? Ik vind er niets mis mee!’
‘Klopt ook, maar zo dacht ik er destijds niet over! Ik zag overal om me heen mannen met groter gereedschap. En ik dacht toen ook, dat groter beter was. Vooral die Thaise vrouwen leerden me al snel, dat ze helemaal niet zo gecharmeerd waren van die grote pikken. Alleen Karel was een uitzondering, maar die betaalde altijd goed en wist hun ook goed te plezieren. Bovendien hield hij rekening met zijn formaat en deed hun nooit zeer. Maar ze vonden mijn pik een goed formaat. Lang en dik genoeg om goed te vullen en ook lekker genoeg om van te kunnen genieten. En ze vonden het een zeer prettig formaat om te pijpen.’

Louise lacht. ‘Je laat me wel flink verbazen! Maar die vrouwen hadden wel gelijk! Ik vind dit ook wel een prettig formaat! En je hebt me al laten zien, wat je er allemaal mee kunt! Ik zal de laatste zijn, die klaagt over het formaat van je pik!’
‘Verbaast het je, dat ik zo mijn stappen op seksgebied heb gezet, Louise?’
‘Nee, als je er beter over nadenkt, dan begrijp ik dat wel. Zeker hoe onzeker je toen was. Hoelang ben je bij je mentor in opleiding geweest?’
‘Toch best lang, hoor! Ik kende Karel al voordat ik afstudeerde. Ik heb bij hem stage gelopen, en was verrast dat ik in mijn woonplaats een stageplek kon krijgen. Dat was me toen een sollicitatiegesprek, zeg! Hij had me verteld, dat ik met hem mee moest op zijn reizen. Of ik daar een probleem mee had? Nou, mij leek dat juist heel erg leuk, en toen vertelde hij me, dat ik mijn koffers maar moest pakken, want de dag erna zouden we naar Tsjechië vliegen. Hij had de tickets al geboekt! Via mijn moeder had hij mijn paspoortgegevens al gekregen, en ik wist nog van niets!’

Louise lacht. ‘Die man durfde! Als je nou nee gezegd had?’
‘Hij wist, dat ik geen nee zou zeggen. Hij was de expert op zijn vakgebied! Niemand zou die kans laten liggen, en ik ook niet! Ik voelde me zelfs vereerd, dat hij me wilde hebben! En ook al had ik al plannen voor de volgende dag, die heb ik maar wat graag afgezegd! Wat heeft die man mijn leven veranderd, zeg! Zonder hem had ik dit alles heel zeker niet gehad!’
‘Je praat over hem, alsof hij je erg dierbaar was?’
Ik knik. ‘We werden erg goede vrienden, zijn later nog compagnons geworden in zijn bedrijf. Of eigenlijk waren het twee bedrijven, die met elkaar samenwerkten. We hielpen elkaar. En we konden elkaar echt alles zeggen. We hadden ook wel eens ruzie, maar dat duurde nooit erg lang. Jammer dat hij niet meer leeft, want ik mis zijn gezelschap, zijn goede raad en vooral zijn humor. Ik denk, dat je hem ook gemogen zou hebben! Hij was eigenlijk zo te zeggen, mijn tweede vader.’
‘Vond je vader dat dan niet erg?’

‘O nee, hij was hartstikke blij dat Karel een goede vriend van me werd. We hebben mijn vader ook wel eens een keer meegenomen, maar toen hij zag, wat voor uitspattingen we soms hielden, hield hij het voor gezien. Terwijl we ons nog best ingehouden hebben… Maar het was voor Karel geen reden om tijdens zo’n trip geen seks te hebben, en gewoontegetrouw regelde hij dan ook een vrouw voor mij. Dus ik hield me ook niet in. Karel had wel netjes gevraagd of mijn vader er ook eentje wilde, maar dat weigerde hij. Karel drong dan ook niet aan, zo was hij dan ook wel weer.’
‘Doe je dat nog steeds, zo’n hoertje huren?’
‘Sinds Karel er niet meer is, nog wel eens, maar niet meer zo vaak. De sfeer en romantiek van het reizen is daardoor wat weg, en vaak gebeurde het ook omdat Karel het wilde. Maar soms heb je dat als man wel eens nodig. Net als jij een nieuwe vriend thuis hebt liggen…’
‘Hmm, die hoop ik toch maar weinig nodig te hebben!’

Ik glimlach. ‘En ik zal die hoertjes ook niet meer nodig hebben. Want dat heb ik me altijd voorgenomen, als ik echt een vriendin zou krijgen, dat ik trouw aan haar zou blijven.’
‘Nou ja, als je eens lang weg moet, zou ik er echt geen problemen mee hebben, als je je zo helpt! Maar dan wil ik wel, dat je eerlijk tegen me bent en het ook vertelt!’
‘Het zal niet nodig zijn, Louise. Ik ben ook langere tijd weggeweest, zonder dat ik een vrouw nodig had om aan mijn behoefte te voldoen. Dus ik kan best wachten, tot ik weer thuis ben!’

Louise trekt een erg brede glimlach. Dit doet haar zichtbaar goed! Het bad is inmiddels vol en stappen in bad. Het warme water voelt heerlijk aan en het bad is meer dan groot genoeg voor twee personen, als we in tegenovergestelde richting van elkaar gaan liggen. Louise legt haar benen over de mijne heen. Als we gewend zijn aan de warmte, druk ik op een paneeltje, dat in de muur zit. Opeens begint het bad te borrelen en beginnen er masserende stralen uit wat spuitmonden te komen. ‘Oei, ook nog luxe bad? En jij maakt er dan nauwelijks gebruik van?’
‘Maar zelden. Douchen is voor mij handiger. Want als ik thuis ben, heb ik het nog altijd best wel druk, hoor! Dan moet ik alles in rapporten gaan zetten. De resultaten van onderzoeken moet ik verwerken en dan moet ik een passend advies aan klanten geven. Daar gaat nog best wel wat werk in zitten, hoor! Maar het is wel erg relaxt werken. Ik kan zelf mijn eigen tempo bepalen, en als ik even geen zin heb, ga ik gewoon wat anders doen!’
‘Lijkt me heerlijk om zelf je eigen werktempo te kunnen bepalen! Op mijn werk heb ik die mogelijkheid niet! Daar is het de hele dag volle poule. Er is net genoeg tijd om pauze te nemen en even met je collega’s te kletsen. Dat moet ook, want anders houd je het echt niet vol!’
‘Vind je het leuk werk?’
Ja, op de poepluiers na dan. Maar ook daar wen je wel aan.’
‘En klaarkomende oude mannen…’
Ze lacht. ‘Jij bent echt erg!’
‘Ach, wat is het leven zonder humor?’
Ze zet dan haar voet tegen mijn kruis en begint er zo met haar voet over mijn kruis te bewegen.
‘Of seks…’

Ik had graag hetzelfde bij haar terug gedaan, maar omdat ze met haar beide benen over me heen zit, lukt dat natuurlijk niet. Maar ik heb nog wel meer trucjes, en met mijn andere hand pak ik haar voet, waarmee ze niet bezig is, en begin die te masseren.
Ze kreunt. ‘Oh, dat kun je ook al goed! Is er iets, wat je niet goed kunt?’
‘Iets horen in een volle zaal?’
‘Duh! Iets anders!’
‘Er is zoveel, dat ik niet kan of maar slecht kan. Koffie maken bijvoorbeeld. Het schijnt niet moeilijk te zijn, maar op de een of andere manier lukt het me gewoon niet om iets drinkbaars te produceren. Daarom drink ik altijd thee, kun je ook bijna overal krijgen en lukt altijd! Eens kijken, waar ben ik nog meer slecht in? Een gerecht met bloemkool klaarmaken. Of broccoli! Ik vind het erg lekker, maar als ik het klaarmaak, smaakt het voor geen meter! Maar daarvoor ben ik weer goed met spruiten.’
‘Bah! Die vind ik dan juist erg vies!’
‘Dat had ik eerst ook, maar omdat ik vrij gezond eet, horen daar ook spruitjes bij. En Karel heeft me een tip gegeven, hoe ik die lekker kan klaarmaken. En op die manier doe ik het nog steeds. Zelfs mijn vader, die spruit echt vies vindt, eet dat bij mij wel. En sindsdien maakt mijn moeder het ook op die manier klaar!’

‘Wat doe jij dan anders?’
‘Weet je wat? Ik zal dat overmorgen wel klaarmaken. Het is nu spruitentijd, dus de perfecte tijd om te eten.’
‘En dan verwacht je, dat ik bij jou kom eten?’
‘Ja, natuurlijk! En ik zal ook wel wat boontjes klaarmaken, voor als je het echt niet lust.’
‘Hmm, goed! Dan wil ik het wel eens proberen. Maar dan twijfel ik wel of ik ooit je broccoli aandurf!’
Ik lach.
‘Doe je mijn andere voet ook nog? Is eigenlijk best fijn!’

Ik glimlach en ze haalt dan haar voet weg, om daar haar andere voet aan het werk te zetten. Ik lach, omdat ze me blijft uitdagen. Maar ik geef haar andere voet ook een heerlijke massage en pak dan allebei haar benen beet en leg ze op mijn buik. Daar streel ik ze alleen maar, zeer tot genoegen van Louise. Ze doet dan hetzelfde bij mij en ontdekt dan, dat dit eigenlijk best wel plezierig en leuk is. Maar na een goed half uur begint het water wel wat koud te worden en zet ik de sproeiers uit. We wassen dan ons lichaam en drogen elkaar dan af. Natuurlijk gaat dat erg speels en we lachen dan ook heel erg veel. Louise zucht dan.
‘Waarom is het bij jou zo gemakkelijk om gelukkig te zijn? Dat heb ik nog nooit zo erg gehad!’
‘Omdat je nu smoorverliefd op me bent! Ik kan het merken, je laat jezelf steeds meer gaan.’
‘Omdat ik je ook steeds meer vertrouw! Je doet geen heel gekke dingen, laat ook veel toe, maar ik weet ook, dat je niet bang voor me bent om me op mijn plaats te zetten! Ik weet, wat ik aan je heb, en dan ken ik je nog maar een paar weken echt goed!’
‘Je zal heus nog wel wat minder plezierige kanten van me ontdekken, Louise. En als jij dacht, dat je met je hoofd in de wolken zit, wat denk je dan van mij?’

Louise kijkt geïnteresseerd. ‘Vertel?’
‘Ik was al op de lagere school verliefd op je. Wanneer kwam ik bij je in de klas? De tweede klas?’
‘Ja, dat kan wel kloppen. Was je toen al verliefd op me?’
Ik knik. En dat gevoel is nooit weggegaan! Zelfs niet toen ik ging studeren, of toen ik hoorde, dat je ging trouwen. Ergens ben ik altijd hoop blijven houden. En nu is het gewoon zover! Je kunt je niet eens voorstellen, hoe dit voelt! Het is bijna onaards! Ik dank God op mijn blote knieën op een spijkerbed voor deze kans! Maar om het helemaal perfect te maken, moet ik nog twee stappen zetten en zover zijn we nog lang niet!’
‘En wat is dat dan?’
‘Een ring om jouw vinger, waarmee we elkaar de eeuwige liefde verklaren en ik zou wel een kind met je willen krijgen. Als we daarmee niet te laat zijn, wil dat zeggen.’
‘Daaronder werkt alles prima bij mij, hoor! Dat is iets, wat ik ook wel zou willen. Jack wilde geen kinderen, hij heeft zich zelfs laten helpen, nog voordat we getrouwd waren! Dat vond ik wel jammer, want ik wilde juist kinderen. Een of twee, dat maakte me niet zo veel uit. Maar nu jij er zo over begint, ben ik wel blij, dat je het net zei. Maar als we dat willen, dan moeten we er wel serieus mee omgaan en dan moeten we ook niet meer te lang wachten, mijn klok tikt ook steeds door!’
‘Laten we ons eerst eens beter elkaar kennen, en dan kijken we eens of er een goede basis is om een gezin te stichten. Want een kind nemen, daar ben ik heel serieus in. Dat zou voor mij een reden kunnen zijn, om eerder te stoppen met reizen.’
‘En je plan om eerder met pensioen te gaan?’
‘Is dat belangrijker dan een gezin stichten? Lijkt me niet! Dan doe ik liever nog een tijdje wat ander werk en geniet liever van mijn gezin. Dat is mijn droom. Dat andere plan was er, toen ik jou nog niet had.’
‘Wil je dan alles opgeven, wat je nu hebt bereikt?’
‘Dat zeg ik niet, maar ik zou het wel wat rustiger aan doen. Misschien kan ik ook iemand opleiden, die me opvolgt. Het duurt toch wel even, voordat je iemand alles geleerd hebt, wat je weet. Er zijn zoveel dingen, waar je op moet letten! Ik had geluk met een goede mentor, maar of ik er zelf ook één ben? Ik weet het niet!’
‘Je bent nog jong, Dave! Er kan nog alles in het leven gebeuren, en er valt niets te voorspellen! Alleen de tijd zal het ons leren!’
‘Ik wist niet, dat jij zo filosofisch kon zijn, Louise!’
Ze glimlacht. ‘We moeten nog veel van elkaar leren, Dave!’

We gaan dan naar de slaapkamer, waar het lekker warm is. De airco heeft het er al warm gemaakt, en staat nu uit. De combinatie van de warmte, het zachte bed, de lange reis, de leuke avond, maakt dat ik me opeens heel erg moe voel. En voordat ik het weet, slaap ik al. Louise komt dan het bed in, en ziet dat ik al slaap. Ze glimlacht en geeft me een zoen op mijn voorhoofd. Zachtjes zegt ze: ‘Slaap lekker, Dave! Ik hou van je!’
En dan gaat ze naast me liggen en valt ook snel in slaap.