Lex - 12

Ik voelde zijn korte kus op mijn lippen branden.
Een stilte, een emotie.
Die me opnieuw deed beseffen dat er ondanks dat ik er niet meer aan wil, iets tussen ons ontstaan is wat niet weg lijkt te gaan.
Wat ons beide lijkt te vernietigen. En onze vriendschap langzaam stuk breekt.
Spijt bekruipt me steeds vaker. Misschien had ik hem nooit moeten vertellen wat ik voor hem voelde. Vanaf dat moment, hoe hard we het samen ook ontkende stond onze vriendschap op losse schroeven.

Ik kijk hem na.
Hoe ook Lucas, zichtbaar aangeslagen de deur uit loopt. Naast het raam af. Op zijn fiets stapt, zonder nog om te kijken en te zwaaien.
Zoals hij dit altijd deed, vrolijk en uitbundig.
Waardoor hij hoe dan ook een grote glimlach op mijn gezicht toverde. Elke keer weer.
Nu is alles anders.
In stilte fietse hij weg.
Hij weet dat hij me teleurgesteld heeft. Meer dan dat.
Het besef doet pijn.
Ik kijk naar de grond. Naar de oude houten vloer vol krassen, die onder mijn blote voeten ligt.
Een vloer die mijn moeder liever kwijt dan rijk is. Toch vind ik de oude vloer mooi. Het heeft iets. Iets zorgeloos. Ondanks zijn vele krassen blijft hij over eind zonder stuk te gaan.
Mijn voeten voelen ijskoud. Toch heb ik het warm.
Als ik vanuit de grond op kijk. Een traan weg veeg.
Kijkt de grote spiegel die al jaren lang boven de grote eettafel hangt naar me terug. Zo lijkt het ten minste.
Mijn eigen spiegelbeeld die steeds beter laat zien wie ik echt ben.
Heel even waan ik mezelf compleet alleen. In de ruime gezellige huiskamer. Die vooral door mijn moeder is ingericht
Totdat ik met een hoofd vol gedachte’s opschrik.

Waarbij ik mijn moeder recht aan kijk in haar grote blauwe ogen. Herkenbaar. Dezelfde als de mijne.
In de spiegel kijkt ze terug naar me.
Bewegeloos met een stappel keuken doeken in haar handen kijkt ze naar me.
Geschockeerd. Duidelijk dat ze er al even stond.
Er valte een stilte.
Geloof me dat is uniek! Mijn moeder is een gezellige kletsklous.
Ik ben wat stiller en terug houdend. Net als mijn vader.
We kijken elkaar aan.
‘Wat was dat?’ vraagt ze uiteindelijk.
Nonchalant haal ik mijn trillende vingers door mijn blonde haren. Ik probeer rustig te blijven. Zover dat me lukt.
Adem in en adem uit.
Mijn borstkas klopt steeds harder. Ik probeer alles onder controle te houden.
Maar na gister avond Lijkt niets meer te lukken.
Ze blijft me zwijgend aan kijken. Wacht op een verklaring. Een ontkenning vanuit mijn kant.
Die alles zal sussen.
Tuurlijk was er een duidelijke verklaring voor wat ze gezien had. En misschien zelfs gehoord. Ik zou haar gerust kunnen stellen. Een verhaal ophangen.
Dat deed ik immers altijd. Ontkenning.
Ik wilde dit niet meer.

Ze was weg van Roos geweest. En Roos van mijn moeder.
Ze bleef het zonde vinden dat we niet meer samen waren. Begreep het niet helemaal, zoals zovelen het niet hadden begrepen.
Waarom laat je iemand gaan die perfect in alle opzichten bij je past?
Toch moet ze aangevoeld hebben dat er veel meer speelde. Ons band was altijd bijzonder sterk. Als enigst kind, hing ik aan mijn moeder.
Toch durfde ik haar nooit te vertellen waar ik mee worstelde.
Ooit,
Lang geleden.
Toen ik nog een jonge tiener was. Vroeg ze het ineens. Er moest een vermoeden zijn geweest.
Haar zoon die regelmatig briefjes ontving van giechelende meisjes. In trek was. Raakte steeds meer gestrest van deze aandacht.
Ze zag hoe haar puber zoon. Deze liefdes briefjes en aandacht liever niet kreeg.
De briefjes zonder echt te lezen, klakkeloos onder een stapel schriften duwde. Zodat hij er niet meer naar hoefde te kijken.
Weg gooien durfde ik niet. Bang dat deze door iemand uit de prullenbak gevist zouden worden. Dat er vragen werden gesteld.
Ik was er nog niet mee bezig. Verkering en zo. Ik wis niet eens waar mijn interesse nu echt lag.
Ik wist zelf ook wel dat ik niet bepaald lelijk was.Dat werd me vaak genoeg verteld. En ook de spiegel loog er niet om, dat mijn uiterlijk steeds mooier werd.
Ik wilde gewoon niet constant het gezeur horen waarom ik niets met deze briefjes deed.

Ineens vroeg ze me of ik meisjes wel leuk vond?Geïrriteerd en geërgerd antwoorden ik. Wat dacht ze wel? Tuurlijk vond ik ze leuk.
Wat een vraag was dat!

Wilde ik opnieuw ontkennen?
Vroeg of laat zou ze alles horen. Heel de wereld om me heen leek te weten wat Lucas en ik gedeeld hadden. Intieme dingen. Die niemand anders hoorde te weten. Maar nu op straat lag.
Door hem.
Ik had nog steeds geen idee wat hem bezielde om zoiets te doen?
Ik was smoorverliefd op hem geworden. Nooit had ik zulke verliefdheid gekent. Zo compleet , zo overdonderend.
Hij wees me af. Had me tot diep in elke vezel gekwetst.
Dat wist hij nu.
Het besef was tot Lucas doorgedrongen. Toen ik hem de deur wees.
Hij kon in de war zijn, maar dat was ik ook!

Thijs was er voor me. Een totaal vreemd jongen. Ving me op.
Toen ik niets vermoedend geconfronteerd werd met wat Lucas deed.
En dat niet alleen! hij was ontzettend knap.
Ik was enigszins vereerd dat zo iemand als Thijs interesse in me toonde.
Dus moest ik eerlijk zijn.
Ik keek mijn moeder aan. Liet langzaam mijn handen uit mijn haren glijden. Doelloos naast mijn lichaam af. Waar ze beide bleven hangen.
Kuchte wat nerveus. Maar was vastbesloten dan ooit.
‘Wat dat was?... Antwoorden ik op haar gestelde vraag.
‘Mam...,ik had het je al veel eerder moeten vertellen. Maar ik wist niet precies wat er gebeurde. Het is... Nee het was verwarrend.’
Lucas en ik,
Ik vind.. ...vond hem leuk.
Toen ik iets met Roos had, werd ik verliefd op Lucas. Ik wilde dit niet, maar het werd steeds duidelijker.’

De stilte hangt tussen ons in. Mijn moeder luisterd nog steeds bewegeloos met een stapel was strak vast geklemd tussen haar beide handen.

‘Misschien ...speelde dit al langer? Ging ik verder.
Maar wilde ik er niet aan? Lucas heeft me altijd een speciaal gevoel gegeven, denk ik nu.’
‘Ik kon er niet meer omheen. Het maakte alles tussen Roos en mij stuk. Het is wreed om het uit te spreken. Maar ik ben nooit echt verliefd op haar geweest. Als ik eerlijk ben.
Dat heeft me steeds meer doen beseffen dat ik op Lucas viel, en niet op haar, snap je?’

Ze knikte alleen. Nog steeds bewegeloos. Totadat ze haar stapel theedoeken op de tafel legt.
Me recht aan kijkt.
‘Ergens wist ik het Alexander, diep van binnen wist ik het altijd al! Dat je anders was... Maar dat is niet erg.’ Ze schudde langzaam bevestigend haar hoofd.
Ze overtuigde zichzelf hardop.
Ik keek naar haar. Voelde een rust over me heen komen. Toen ik zag dat ze niet teleurgesteld was, eerder opgelucht... leek het.
‘Anders? Vroeg ik haar.
Ze knikt opnieuw ‘ja anders. ..Misschien wilde ik te graag dat het werkte tussen Roos en jou. Dat ik alles verkeerd aanvoelde. Omdat je me het gevoel gaf dat het niet zo was.
Maar ik zag dat ze je op een bepaalde manier niet gelukkig maakte.’ Je had het altijd alleen maar over Lucas. Alsof er niets anders bestond dan hem.’
‘Het is gek ..,maar ik heb altijd het gevoel gehad, dat jullie speciaal voor elkaar zijn. Al vanaf het eerste moment dat Lucas hier door de deur stapte. Hij maakte je altijd ziels gelukkig Alexander, meer dan wie dan ook. Dat heb ik niemand anders bij je zien doen. Alleen hij.’

Ze glimlacht.
Ik kijk naar haar mooie warme glimlach.
Toch blijft mijn glimlach weg. Ondanks mijn opluchting op haar mooie reactie!
‘Hij maakt me op dit moment niet gelukkig mam, Lucas! Dat heeft hij me wel duidelijk gemaakt!'
Ze stapt naar voren. Pakt mijn beide handen vast. Wrijft er zacht over.
‘Het zou zonde zijn als Lucas en jij samen de vriendschap stuk laat gaan! Jullie komen er samen wel uit. Dat is altijd nog gebeurd.
Zoiets heeft tijd nodig.’
‘Lucas is bijzonder gesteld op je. Misschien zie jij dit niet meer maar ik wel! Hij geeft om je ! Zijn gezicht sprak boekdelen toen hij van je weg liep.'




Zijn instagram was bijna net zo indruk wekkend als hij zelf. Thijs.
Hij had me toegang verschaft tot zijn leven.
Ik scrolde enigszins nieuwsgierig door zijn vele foto’s heen. Vele mooie, bijna sexy foto’s. Vooral waar hij half naakt met alleen een zwembroek aan op te bewonderen was.
Bekeek ik uitvoerig.
Het gaf me een kriebel in mijn onderbuik. Een lust gevoel.
Verliefd was ik (nog) niet. Maar ik kon niet ontkennen. Dat zijn aandacht en Vooral zijn voorkomen smaakte naar meer.
Hij had iets geopend van binnen.
Zijn lief berichtje was het eerste wat ik las. Nadat hij nog wat mooie en bemoedigde woorden had geschreven.
Sloot hij af. Dat hij genoten had van onze korte tijd samen. Hij wilde opnieuw afspreken, mij zien. Het liefst vanavond nog. Ik ging akkoord.
Tuurlijk wilde ik hem opnieuw zien.
Ik voelde mijn wangen warm worden. Kon amper geloven dat Lucas niet meer de enigste jongen was waar ik verder mee was gegaan.
Zijn pijp beurt was mind blowing geweest. Letterlijk en figuurlijk.
Ik had mezelf mee laten varen in een nieuwe voor nu nog onbekende wereld.
Thijs wist wat hij wilde en draaide daar vooral niet omheen. Het voordeel van een oudere jongen die al jaren uit de kast was. En waarschijnlijk veel ervaring had.
Anders dan ikzelf. Hij maakte me zeker nieuwschierig!

Nadat ik uitgesproken was met mijn moeder, was ik terug gelopen naar mijn slaapkamer.
Ik lag op bed.
De insta van Thijs te bekijken.
Het voelde als een opluchting. Alsof er honderd kilo van mijn schouders af was gevallen. Ik had haar alles verteld.
Nou ja, bijna alles!
Het blijft je moeder. Ze hoeft niet echt alles te weten. De sex tussen Lucas en mij liet ik achterwegen.
Ik wist dat ze achter me stond. Dat vertelde ze me.
En dat voelde goed.
Net als Thijs.
Die opnieuw een berichtje stuurde ‘hoe het met me ging?’ hij leek oprecht geïnteresseerd te zijn.
Nadat ik terug appte.
Ging mijn telefoon kort daarna af. Ik zag zijn naam staan.
Glimlachte.
Hij belde me persoonlijk op. Gewoon om te horen wat ik te vertellen had.
Hoe het met me ging.
Ondanks ik hem nog geen 24 uur kende, voelde het alsof ik hem al mijn hele leven kon.
Hij zorgde ervoor dat ik alles weer wat beter kon relativeren.
En mijn sores enigszins kon vergeten.
Zo kletsen we ruim een uur lang aan de telefoon. Vertelde ik hem over mijn moeder. Over mijn leven. Alles behalve Lucas. Ik wilde het niet over hem hebben.
Hij was er op dit moment voor me, net als mijn moeder. Die naar me knipoogde toen ze in de gaten kreeg dat ik in een persoonlijk gesprek zat. Ze sloot mijn slaapkamer deur achter haar dicht.

Van Coen en Niels wist ik het niet zo zeker meer. Ze hadden beiden niets meer van zich laten horen. Van Niels kon ik dit enigszins nog wel begrijpen, van Coen in zekere zin niet.
Dus wist ik dat hij op zijn ziel getrapt was.
Mijn contact met Niels was al een tijdje wat minder. Hij deerde me op dit moment niet.
Niels was een verwend ventje, alles draaide vaak alleen om hem. Hij leek ook alles te hebben. Van dure kleding tot de duurste computer gadgets, spellen noem maar op. Hij heeft het.
Plus zijn vele drift buien. Die iedereen soms tot wanhoop dreven. Alleen Lucas leek hem tot rust te kunnen bedaren.
Ik had Niels de laatste tijd vaak alleen geduld door en voor Lucas. Die het goede in hem bleef zien.
‘Ergens is hij eenzaam, Lex. Wie heeft hij nu? Ik bedoel zijn moeder is er nooit. Hij is altijd alleen of zit opgescheept met één van zijn vele stiefvaders!’
Toch begon ik Niels steeds meer te mijden net als zijn gedrag. Hij leek op één of andere manier een lege rusteloze omhulsel. Waar ik steeds moeilijker mee om kon gaan.
Ik had ook steeds meer de indruk dat hij Lucas steeds meer op leek te eisen.
Ik weet niet wat hem bezielde, maar ik had de laatste weken nog weinig zin in hem.
Coen, was anders. Stedy kerel. Maakte zich niet snel druk. Kon goed leren. Het stond al vast dat hij ooit later in een witte jas zou lopen. Hij wilde koste wat het kost arts worden. Zijn droom.
Niemand hield hem tegen. Zijn leven liep aardig vlekkeloos.
Hij was naast Lucas mijn beste vriend te noemen.
Nu voelde ik me schuldig, naar hem. Dat hij me niet had geapt na wat er gebeurd was, zei immers al genoeg.

Ik had tegen hem gelogen. Hem niet in vertrouwen genomen. Toen ik uit het niets met Roos brak.
Hij moest er op een feestje achter komen wat er allemaal speelde zonder dat hij er maar iets van vermoed had. Aan zijn gezicht had ik ongeloof gezien.
En een woede dat niemand van ons drieën hem ergens in betrokken had. Hij had gezien dat zelfs Niels op de hoogte leek te zijn.
Lucas moest Niels het nodige verteld hebben. Anders zou ik niet weten Hoe hij anders wist wat er gaande was
Hoe teleurgesteld ben je dan in je vrienden?
Waarschijnlijk als ik eerlijk tegen hem was geweest, had hij het geaccepteerd. Ergens wist ik dat Coen niet de moeilijkste was.
Ik moest een eerste stap zetten. Daar had hij in tegen stelling tot Lucas recht op.



Zijn huis was een nieuwbouw huis.Strak van buiten en van binnen.
Coen woonde samen met zijn ouders en zijn twee jongeren zussen aan de rand van de stad.
In een nieuwe groene wijk. Zoals ze dat tegen woordig noemen.
Voorheen had hij jaren bij mij in de straat gewoond. Hier begon onze vriendschap.
Hij had me kennis laten maken met Lucas, die hij kende van school. Als snel raakte we alledrie bevriend. Lucas nam ten slotte Niels met zich mee, die hij ook weer ergens van kende.
En zo vormde we jaren een hecht vrienden groepje. Met zijn vieren. Onbreekbaar.

Ik had Coen een berichtje gestuurd.
En was opgelucht dat hij met me wilde praten. Me wilde zien.
De strak geverfde zwarte voordeur werd van het slot afgehaald.Zijn hoofd vol krullen stak door de deur.
Hij keek me aan. Recht aan. Met zijn donkere ogen.
‘Uuhm mam is aan het opruimen, dus zullen we een eindje gaan wandelen?’
Ik knikte.
Zwaaide wat ongemakkelijk naar één van zijn zussen die nieuwsgierig door de deur heen keek. En uitbundig naar me zwaaide.
Alsof ze zelf op iemand wachten. Zijn oudste zus had ook ooit een briefje in mijn brievenbus gedaan, toen we nog in dezelfde straat woonde.
Ik was er zelf nooit over begonnen.
Toch was Coen boos nadat hij erachter kwam dat zijn zusje achter zijn beste vriend aan zat. Ik moest hem plechtig beloven dat zijn zus en ik geen verkering zouden krijgen. ‘Tuurlijk niet, ik vind haar niet eens leuk!’
Had ik hem toegesproken. En dat was niet eens gelogen.
Ik vroeg me af hoe hij op dit moment zal reageren. Nadat de zaken er iets anders voor staan.
Hij weet nu pas dat zijn beste vriend niet eens echt op meisjes valt.
Ik had hem nooit het gevoel gegeven dat dit anders was.

Ik kijk hoe hij zijn hippe spijkerjack aantrekt. En de deur achter hem dicht trekt.
Doordat hij in een groene wijk woont. Is het niet moeilijk om samen door het groene bos en struiken heen te wandelen.
Ik heb geen idee waar we naar toe lopen. Hij vast ook niet. Als we doelloos naast elkaar af lopen. Zonder te bespreken wat onze bestemming gaat worden.
Het bruine grind maakt een zacht knisperend geluid onder mijn hippe nike sneakers. Net als die van hem.
Hij zwijgt.
Wat mij het gevoel geeft dat ik zelf zal moeten beginnen. En met een duidelijk verhaal zal moeten komen. Omdat er vanuit hem nog steeds een teleurstelling hangt. Wat ik aan alles merk.
Coen is van de no nonsense. En altijd oplos gericht.
Dus zal ik het hele verhaal moeten vertellen zoals het is.
Om hem te laten begrijpen wat er gebeurd is.

Dus ik begin,

Als we zonder te kijken naast elkaar af lopen. Door het struik gewas heen. Het voelt haast als een stiekem zwijgzaam afspraakje.
Waarbij we over enkele minuten samen achter een struikje duiken, en onze kleren van onze lijfen af rukken.
Ik duw mijn absurte gedachte’s weg. Hoewel Coen echte wel een toffe peer is. Is Lucas altijd de enigste geweest waarbij ik dit echt wilde doen.
Ik kijk Coen van opzij aan, terwijl hij stug door blijft lopen.
‘Het spijt me Coen, echt!...ik wilde je het vertellen.. Maar ik... Alles heeft me zelf overvallen.. Denk ik.’
Opnieuw kijk ik hem aan. Om te pijlen wat ik kan verwachten?
Zijn gezicht laat niets zien. Ik kan niet aflezen of ik gerust moet zijn of juist niet.
‘Coen ik kan je niet kwijt raken.. Ik..
Ineens onderbreekt hij me ‘Dus jij en Lucas delen voortaan andere behoeftes?’ Hij stopte het lopen en keek me ineens recht aan.
‘Ik had deze niet aan zien komen Lex! What the fuck is dit!?
Ik besef dat hij totaal niets weet, of vermoed had.
Ik besluit om hem alles te vertellen.
Mijn gevoelens voor Lucas, waarmee ik niet wist wat ik er mee aan moest.
Wat me overviel omdat ik steeds meer besefte dat ik hem meer dan leuk vond. Het Opbiechten bij Lucas. De opvolgende sex beurt.
De verwardheid tussen Lucas en mij. De verwijdering en de teleurstelling.’
Hij luisterd alleen maar. Zonder zijn mening te geven of in de rede te vallen.

Als ik mijn verhaal ten slotte afsluit met de woorden.
‘Ik val dus op jongens!'
‘Dat had ik zelf al uitgevogeld na gisteravond,’antwoord hij. Kort kijkt hij me even aan.
‘En Lucas?’
Ik haal mijn schouders op. ‘Het ligt denk ik voor hem anders, complexer in ieder geval.'
‘Ik weet niet meer zo goed wat hij denkt.’
Er valt een stilte.
‘Vind je het erg?’
Hij kijkt me aan ‘Wat? Dat je homo bent?’ Hij schudde meteen zijn hoofd.
'Wel dat je me overal buiten hebt gehouden! Je had het gewoon kunnen zeggen!’
‘Het spijt me!’
Hij geeft een korte knik.
‘En nu? Hoe gaan we nu verder Lex? Wij vieren?’
Ik haal mij ogen van hem af. Haal mijn schouders op.
Eerlijk!
Ik had dit nog niet zo bekeken vanuit zijn kant. Niet over nagedacht wat dit betekend als het niet meer goed komt tussen ons vieren.
Tussen mij en Lucas.
Ik had me er totaal niet mee bezig gehouden!

We lopen verder. Als ik opnieuw zijn stem hoor.
‘Ik denk dat jij en Lucas het moeten oplossen. Het is niet goed te praten wat hij gedaan heeft. Maar... Ik zou ook niet weten hoe ik zou reageren als jij tegen mij zou zeggen dat je verliefd op me zou zijn?
‘Dat gebeurd niet.’
‘Nee, dat weet ik ook wel... Lucas heeft het niet slim aangepakt. Hij had geen sex met je moeten hebben of wel soms?’
Ik haal mijn schouders op.
‘Wat een bende!’ bromt hij.
Ik haal mijn ogen van hem af. Kijk naar het zandpad.
Ik wil mijn vrienden niet kwijt Lex!’ Ons groepje!’
Ik kijk op. Naar Coen.
‘Ik had hier nog niet over nagedacht, wat het voor jou betekend,’ antwoord ik.
‘Nee dat blijkt.’
Hij kijkt me ineens onderzoekend aan. Van opzij.
Terwijl hij nog steeds naast me af loopt.
‘Kun jij nog vrienden met Lucas zijn zonder dit alles? Of blijf je meer van hem verlangen?’
Ik schud mijn hoofd. ‘Het is duidelijk tussen Lucas en mij. Dat is over. Eénmalig. Klaar! Dat gebeurd niet meer dat weet Ik zeker.'
Coen schopt een steentje voor zijn voet weg. 'Hoe weet je dit zo zeker? Verliefdheid verdwijnt niet ineens of zo...antwoord hij.
‘Ik uhm... heb straks een afspraakje met Thijs, die jongen... die gister met mij op het balkon zat. Ik weet niet of je hem gezien hebt.’
‘Die grote knappe jongen?’
Ik moet enigszins glimlachen om zijn antwoord. ‘Die ja..,als iemand me enigszins alles kan laten vergeten is hij het denk ik wel. Ik bedoel...hij is echt mooi en homo.'
Voor het eerst glimlacht Coen. Voor kort.
‘Precies, jij en Lucas komen er wel uit. Het lijkt me duidelijk dat Thijs beter voor je is.’
Overtuigend knik ik. Misschien te overtuigend.

‘Maar dan moeten jullie wel met elkaar praten, jij en Lucas. Anders komt het niet goed.’
‘Zal ik anders vragen ...of Lucas vrijdag avond naar mij toe komt. Net als jij?
Zodat jullie een begin kunnen maken?'
Zoals voorheen. Op vrijdag avond, film avondje. Wij vieren. Ik vraag of Niels wat later komt. Zodat jullie de tijd hebben.
Ja toch? Het moet toch opgelost worden?
Ik knik.
Hij glimlacht. Geeft me een korte box tegen mijn schouder.

Was het maar zo simpel.
Ik weet niet of ik het uit schuld gevoel doe. Waarschijnlijk wel.
Tuurlijk wil ik mijn vriendschappen niet kwijt. Maar ik kan moeilijk vergeten en vergeven wat Lucas heeft gedaan.
En dan zijn er nog steeds gevoelens die ik in alle macht de kop indruk.
Ik weet dat ze er nog zijn. Maar ik wil ze niet voelen.



Met een glas in mijn hand kijk ik enigszins zenuwachtig rond. De klok die ergens aan de muur hangt laat toch echt zien dat het al een tijdje voorbij negen is.
We hadden toch om negen uur af gesproken?
Ik check nogmaals mijn app contact met hem. Het staat er toch echt, negen uur!
Nu was ik wel erg vroeg.
Maar dat hij me nu al ruim twintig minuten laat wachten. Maakt me toch wat onzeker. Misschien was ik toch niet leuk genoeg voor hem.
Druk was het niet. Op twee stelletjes na was het café haast leeg.
Het was maandag avond. Wat wil je?
Voordat ik aan mezelf begon te twijfelen. Of aan hem. Zag ik Thijs eindelijk binnen komen lopen.
Met een grijns op zijn prachtige gezicht.
Onwennig schoof ik over de houten stoel heen. Ik wist niet goed hoe ik op hem moest reageren na onze intieme nacht.
In real life, zonder te veel alcohol op. Was het toch wat ongemakkelijk.
Hij liep naar het tafeltje aan de raam. Waar ik ruim een half uur geleden al had plaats genomen.
‘Sorry.. Ik ben te laat ik weet het.’
Hij trok zijn jack uit. Glimlachte. Boog zich naar me toe en gaf me een kus op mijn wang voordat hij tegen over me ging zitten. Ik rook zijn heerlijke parfum lucht.
Thijs leek totaal niet nerveus te zijn. Alsof hij dit al zo vaak had gedaan.

Recht voor me ging hij zitten.
Ik bekeek hem opnieuw. Hij was zo ontzettend knap. Hij had een hele mooie glimlach. Fonkelende ogen. Die me zelfverzekerd aan keken.
Hij glimlachte opnieuw. Ik glimlachte terug.
‘We hadden toch om negen uur afgesproken?’
‘Sorry ik was in het zwembad, iets te laat eruit gekomen. Ik wilde persé mezelf thuis nog douchen en omkleden. Niet stinkend naar de chloor hier aan komen. Ik wilde op mijn paas best voor je zijn.'
Ik lachte en voelde me een soort van verlegen worden. ‘Dat is dan gelukt.’ Snel nam Ik een slok van mijn drankje.
Ik had spijt van mijn cola. Het zorgde er niet voor dat ik wat zelfverzekerder werd.

‘Dus je was in het zwembad?... met Lucas?’
Ik kon het niet laten om het hem te vragen. Het branden op mijn lippen.
Hij keek me aan, knikte.
'Ja ik hem hem gezien en even gesproken. Maak je geen zorgen. Hij weet dat we een afspraakje hebben.’
‘Waarom heb je dat hem verteld? Vraag ik verbaasd.
‘Waarom niet? Het is beter voor hem, om te weten dat we elkaar zien, toch? Hij leek het niet vervelend te vinden,’
De ober stoorde ons met de vraag of we nog iets wilde drinken.
Beide keken we op en bestelde wat. Ik wilde verder gaan. Maar hield mijn mond toen hij vroeg hoe het met me ging.
Lucas ging deze avond niet bederven. Dus hield ik mijn mond.
‘Beter.’
‘Heb je Coen nog gesproken.’
Ik knikte.
‘En?’
Ik dronk een slok uit mijn glas. ‘prima het ging prima.’
‘Vertel?’
Ik vertelde mijn verhaal uitgebreid. Het was fijn dat hij naar me luisterde.
Totdat ik uitgesproken was.
En er een korte stilte viel.
Hij leunde naar achter in zijn stoel, nam een slok van zijn drinken. Voor heel even was ik bang dat hij genoeg van me had, aangezien ik alleen maar aan het woord leek te zijn.
Wat onzeker glimlachte ik.

Zijn mondhoeken trokken breed over zijn gezicht.
Zijn glimlach verdween niet van zijn gezicht en opnieuw bekeek hij me. Net zoals gister avond op de house warming van Lucas.
‘Ik heb het gister fijn gehad met je, in de club. ..ik bedoel het was geil of niet?’
Hij keek me recht aan. Met zijn sexy oog opslag.
‘Ik had nog veel meer willen doen.’
Hij pakte mijn hand die rustig op de houten tafel lag. Duwde zijn vingers tussen de mijne in.
Hij draaide het gesprek om, een andere richting in. Een richting die ik niet meteen zag aankomen.
Ik keek hem aan en meer dan een stomzinnige ‘oja’ kwam er niet uit.
Zijn ogen ontmoeten opnieuw de mijne.
‘Absoluut! Je bent zo knap, Lex!'
'Ik heb de hele dag niet kunnen stoppen met denken aan je, geloof ik!'
Er volgde een knipoog. Die waarschijnlijk meer vertelde dan woorden op dat moment.

Hij dronk in één teug zijn halve glas leeg. Waarnaar ik zijn koele handen opnieuw op mijn hand voelde. Hij pakte deze vast en keek ernaar.
‘Eigenlijk is het hier maar saai. We zouden naar mij toe kunnen gaan. Wij samen. Ik heb een koelkast vol drank of frisdrank, wat je wilt. En goede muziek.’
Hij keek naar me met een alles zeggende glimlach, wachtend op een antwoord.
Ik glimlachte ‘Dat ligt er aan wat je goede muziek noemt.’
Hij kantelde zijn mooie hoofd, keek me uitdagend aan. ‘Dan moet je met me mee gaan.’
Ergens ging dit snel.
Was ik verbaasd geweest dat hij Lucas had ingelicht over onze date.
Niet dat Ik enigszins verantwoordelijkheid af moest dragen naar Lucas. Toch was ik heel diep van binnen teleurgesteld. Lucas liet het toe. Dus nam hij echt afstand van me.
Hoopte ik dat hij Thijs tegen gehouden had?
Ik moest zien dat ik alleen onze vriendschap nog kon redden.

Daar in tegen daagde Thijs me steeds meer uit. Hij had een strak shirt aan en een zwarte skinny waarin zijn lichaam wel heel goed in uit kwam. Dat had ik al gezien bij binnen komst.
Zijn lange gespierde benen, strakke kontje en zijn goed gevulde kruis kwamen er wel heel goed in uit.
Ergens wist ik weinig van hem. Hij vertelde niet veel over zichzelf. Vroeg veelal naar mijn leven.
Hoe zou de sex zijn met een oudere ervaren jongen?
Hij keek opnieuw naar me. ‘Ga je mee of blijf je hier zitten?’
‘Eén drankje kan denk ik geen kwaad.’
‘Eén maar?’ Hij lachte hardop. 'Dan hoop ik dat je een langzame drinker bent.'
We glimkachte naar elkaar. Totdat hij zijn jas pakte en deze aantrok.
'Kom we gaan.'
Betaalde de rekening. Hij wilde niet spliten. Ik stond erop, maar hij wilde er niets van weten.
Hij liep achter me aan naar buiten.
We glimlachte opnieuw naar elkaar. Ik werd verlegen van hem. Toen hij voor me kwam staan.
Hij trok me dicht tegen hem aan. Streelde met zijn vingers over mijn gezicht. 'Dit wilde ik al de hele tijd met je doen.'
Hij boog zijn hoofd naar de mijne
Ik voelde opnieuw zijn mooie volle zachte lippen. Hij zoende mij. Ik zoende hem terug.
Wat kon deze jongen lekker zoenen. De beste zoen ooit.
Het was jammer dat hij de zoen stopte.
Hij liet los.
Pakte mij hand stevig vast. Keek me lachend aan nadat ik waarschijnlijk wat teleurgesteld keek door de onderbreking.
‘Je zoen maakt me nu al opgewonden.’ hij knipoogde.
‘Kom ik begeleid je naar mijn stulpje.
Na deze zoen. Voelde ik een nieuwschierige geilheid. Waardoor ik geen moment meer twijfelde.
Hij trok me aan mijn hand vooruit.

Samen liepen we hand in hand verder.