Liefdadigheidswerk - 1

Kerkgaande vrouw helpt de minder gelukkigen

Trish, al tien jaar mijn vrouw, was net thuisgekomen van het wegbrengen van onze twee kinderen naar haar ouders toen de temperatuur serieus begon te dalen. De weersvoorspellingen zeiden dat we een koude nacht kregen en we wilden ervan genieten door onze tijd door te brengen bij de openhaard met een glas wijn, voordat we naar de slaapkamer verhuisden.

"Schenk je een wijntje voor me in?" riep ze vanuit de gang en liep door naar de slaapkamer om zich om te kleden.

Een paar minuten later verscheen ze in een flanellen pyjama waar ze er niet echt sexy in uitzag, maar die erg comfortabel zat. Ze reikte naar het glas, maar ik greep haar arm en trok haar naar me toe. "Dat kost je een kus," zei ik.

"Is dat alles?" reageerde ze met een giechel en drukte haar sappige lippen op die van mij.

Op haar zevenendertigste was Trish nog steeds een zeer begeerlijke vrouw. Haar lichaam was slank gebleven ondanks haar twee zwangerschappen en ze was erg trots dat ze kon zeggen dat ze slechts drie kilo was aangekomen sinds haar cheerleaderdagen. Met haar één meter zevenenzestig had ze een natuurlijk slank lichaam, wat ze in vorm hield door een strikt trainingsschema. Haar kastanjebruine haar, groene ogen en schattige kuiltjes in haar wangen als ze lacht, geven haar en jeugdige uitstraling. Bovenaan had ze mooie borsten die mooi stevig waren gebleven ondanks het geven van borstvoeding aan onze kinderen. Haar fysieke attributen klopten met haar stijl en positieve houding, waardoor ik net zo verliefd op haar ben als toen we begonnen met daten.

We bleven elkaar kussen, en ik had haar net strakker tegen me aangetrokken toen het indringende geluid van de telefoon de kamer vulde. "Shit," zei ik en liet haar met tegenzin los.

Trish bevond zich het dichtstbij de telefoon, ze pakte hem op en door haar reactie kon ik zien dat ze bekend was met de beller. Door het onderwerp waar ze over spraken, dacht ik dat het Gayle moest zijn, haar vriendin van de kerk.

De kerk was een deel van het leven van mijn vrouw, iets dat ze van haar ouders geërfd heeft. Ik hield er tegenstrijdige standpunten op na, die aanvankelijk voor wat problemen zorgden, hoewel we in de loop der tijd tot een wederzijds begrip waren gekomen. Het betekende dat ik haar geloof niet uitdaagde of probeerde in te grijpen met betrekking tot de kinderen en zij mijn opvattingen met tegenzin accepteerde. Gelukkig hing ze haar mening niet aan de grote klok, en als je haar niet goed kende, zou je geen idee hebben van haar compromis.

Ze neemt het ook niet mee naar de slaapkamer, waar ze vaak een intens gepassioneerde minnaar is.

Toen het gesprek vorderde, realiseerde ik me dat ze een groep dakloze individuen bespraken die de kerk probeerde te helpen. Ik had mijn bedenkingen geuit wat betreft dit onderwerp. Ik vond het een complete verspilling van tijd en potentieel zelfs niet ongevaarlijk. Maar Trish negeerde mijn zorgen en werkte als deel van het team. Ik wist dat Gayle één van de organisatoren was en haar telefoontje was waarschijnlijk slecht nieuws voor onze geplande avond.

"Denk je niet dat al die spullen... de dekens en zo genoeg zijn?" hoorde ik mijn vrouw vragen.

Ze bleef bijna een minuut stil toen ze naar haar vriendin luisterde, "Ik weet niet..." zei ze na bijna een minuut naar haar vriendin geluisterd te hebben, "maar als jij denkt dat we dat moeten doen..." Kort daarna eindigde het telefoontje.

"Gayle vindt dat we ze moeten gaan controleren," zei Trish me met een bezorgde blik aankijkend. "Omdat het zo koud gaat worden. Het zal niet lang duren, dat beloof ik."

"Ze hebben wel kouder weer gehad dan dit, en trouwens, wat kan je doen? Gaan jullie ze meer gratis spullen geven die ze kunnen verkopen voor drank en drugs?"

"Heb je geen hart?" vroeg ze na een korte pauze, haar standaard reactie als ze de logica kwijtraakte.

"Je gaat er niet heen als het donker is. Echt niet," verklaarde ik.

"Peter komt en jij kunt..." begon ze.

"Ik ga niet voor hen de kou in," onderbrak ik haar omdat ik haar bedoeling vermoedde.

Peter was Gayle's man en ook lid van de kerkcommissie. Ik wist uit de ontmoetingen met hem dat hij licht gebouwd was en niet zo sterk in zijn schoenen stond. Aan hem zouden ze dus waarschijnlijk niets hebben, bij welke fysieke confrontatie dan ook. Maar ik had mijn frustratielimiet bereikt en in plaats van verder te discussiëren, richtte ik mijn aandacht op tv.

Trish negeerde me toen ze zich voorbereidde om te gaan en toen er twintig minuten later een bericht op haar telefoon binnenkwam, hoorde ik haar naar de deur lopen.

"Stop," riep ik en ik sprong van mijn stoel. Ze stond in de deuropening en zag er nerveus uit. "Je gaat er niet zonder mij heen," zei ik met een diepe zucht. "Niet met alleen dat eitje van een Peter als bescherming."

Trishs uitdrukking veranderde langzaam en een smal glimlachje verscheen op haar gezicht, wat me hoop gaf voor wat positieve terugbetaling later. Ze zei het stel buiten in de auto even te wachten en sloot de deur terwijl ik me snel omkleedde.

Daarna liepen we naar de auto van Peter en Gayle, maar omdat ik geen zin had mezelf op de achterbank van die kleine auto van hen te vouwen, zei ik tegen Trish dat we met onze eigen auto zouden gaan. Ik wist niet dat het een beslissing zou zijn die me zou gaan achtervolgen.

We reden de afstand meestal in stilte omdat Trish wist dat er weinig voordelen in de situatie waren door mij bij de groep te betrekken. Langzaam veranderden de modieuze wijken in minder welvarende gebieden, gevolgd door kleinhandel en lichte industriële sectoren, totdat ik de verhoogde snelweg zag die de locatie van het kamp markeerde.

We reden nog even door, tot ik een verzameling kleine tenten zag en zeilen die opgehangen waren. Er brandde een vuur in een oud vat, waardoor licht over de kleurrijke tenten danste en het wel een feestlocatie leek. We volgden de auto van Gayle en Peter toen die hem tegen de stoep parkeerde en we stappen in de frigide lucht.

"Nou, alles ziet er goed uit," verklaarde ik, wat bij de anderen een blik van minachting opwierp.

"Je kunt wel in de auto wachten," zei Trish, en besluitend dat dit inderdaad zinvol was, knikte ik en wendde me af.

Vanuit de warmte van de auto keek ik toe hoe ze de tenten naderden. Het viel me op dat ik slechts één man naast het vuur zag staan, verder was er geen teken van leven. Het trio verdween in het kamp en uit het zicht, waardoor mijn nekharen overeind gingen staan en ik de minuten aftelde tot ik ze terug zou zien komen.

Toen tien minuten verstreken waren en ik net naar haar op zoek wilde gaan, zag ik Trish met Gayle en Peter tevoorschijn komen. Ze waren in het gezelschap van twee andere figuren. De één was zeker een man, gebaseerd op zijn lichaamslengte en bouw, maar van de ander was dat moeilijker te bepalen.

Ze stonden niet ver van het vuur en praatten enkele minuten met elkaar, waarna mijn vrouw het groepje verliet en mijn kant op kwam.

"Wat?" vroeg ik toen ze in de auto ging zitten, instinctief wetend dat ze een bericht had en dat ik daar niet blij mee zou zijn.

"We maken ons zorgen om die twee mannen. Ze hebben niets om warm te blijven en het is echt koud," legde ze uit.

"Kunnen ze niet wat delen met de anderen?" vroeg ik.

"Zo werkt het niet," antwoordde ze, duidelijk de ironie van haar reactie missend.

"Dus we moeten naar de winkel om spullen te kopen?" vroeg ik.

Ze keek me enkele seconden aan zonder te spreken. "Gayle en Peter... zij denken dat het beter zou zijn als we hen vanavond meenemen," zei ze met langzame, afgemeten woorden. "Eén met hen en één met ons."

"Je bent gek geworden. Ik heb deze onzin laten doorgaan, maar nu is het genoeg. Ik neem geen vieze zwerver mee naar huis en jij bent klaar met die stomme onzin," reageerde ik boos.

Ze kreeg een woedende blik op haar gezicht en even dacht ik dat ze over de console zou springen en me zou aanvallen. Ik had die blik nog nooit eerder gezien en dat maakte me bang. Ik bereidde me in angst op haar woedende woorden.

"Zeg me niet wat ik wel of niet kan doen. Nooit," zei ze en pauzeerde dan even. Maar elke hoop die ik had dat het voorbij was, was snel vervlogen. "Ik wist dat je dat zou zeggen," ging ze verwijtend verder. "Je hebt het nooit begrepen. Je bent er zo zeker van dat je gelijk hebt... Zo zeker dat je alles begrijpt. Maar laat me je eens iets vertellen: je weet niets! Denk voor één keer eens niet met die dikke kop van je, maar met je hart. Geloof me, je bent nog niet half zo slim als je denkt."

Ik had nog nooit zo'n oorwassing van Trish gekregen, dus ik schrok ervan. Toch kon ik het plan niet accepteren. "Ik wil ze niet in ons huis," zei ik.

Er viel opnieuw een zwaar wegende stilte. "Goed," zei ze dan, "dan neem ik wel een hotelkamer."

Ik wist niet helemaal hoe ik haar boodschap moest opvatten, maar ik vermoedde dat er alternatieven waren. "Zijn er geen opvangplekken?" vroeg ik.

"Die zijn vol," antwoordde ze. "Dat heeft Gayle al gecontroleerd," voegde ze er aan toe.

"Waarom laat de kerk ze er niet in?" probeerde ik.

"Het is te laat om dat te regelen," antwoordde ze.

"Goed dan, we helpen een man een hotelkamer te vinden en betalen ervoor," gaf ik toe.

Trish ademde diep in, gaf me een knikje en liep terug naar de anderen.

Ik zag ze nog een paar minuten met elkaar praten, waarna de groep zich scheidde. De kleinere man volgde Gayle en Peter, terwijl de lange man met mijn vrouw meeliep.

"Dit is Jerry," zei ze toen ze in de auto stapten. "Jerry, dit is mijn man, Dan," vervolgde ze.

"Hallo," zei ik tegen de man en kreeg een knikje terug.

Binnen een paar seconden viel de lichaamsgeur vaag de man, vermengd met die van sigarettenrook, mijn zintuigen aan. Het stonk nu al en ik kon me alleen maar voorstellen hoe onaangenaam het tijdens de zomermaanden zou zijn.

"Jerry zei dat we richting de stoplichten moeten rijden en dan rechtsaf," zei mijn vrouw. "Er is een motel een paar straten verderop."

Ik volgde haar aanwijzingen en het duurde niet lang voordat een versleten en door neon verlicht uithangbord van een motel in zicht kwam. Ik kwam reed tot vlak voor de ingang, waar Trish en Jerry uitstapten en het motel binnenliepen.

Ze waren binnen een minuut weer terug en het gezicht van mijn vrouw toonde duidelijk teleurstelling. "Geen kamers vrij," kondigde ze aan toen zij naast mij een Jerry weer achterin plaatsgenomen had.

"Oké, waar nu heen?" vroeg ik. Ik probeerde belangstellend te klinken, omdat ik besefte dat ik moest herstellen van onze recente woordenwisseling.

"Jerry?" vroeg mijn vrouw.

"Er is een plek op 16th Street... niet zo ver. Het is niet erg best," antwoordde hij met diepe ellende in zijn stem.

Ik ging naar de locatie die hij beschreef en vroeg me onderweg af hoe het eruit moest zien als het zelfs niet voldeed aan de normen van een dakloze man. Toen we er aankwamen was het nog erger dan ik vermoedde. Het was zo verzwakt dat ik me afvroeg hoe het kwam dat het niet onbewoonbaar verklaard was.

Net als voorheen, verliet het duo de auto om snel weer terug te zijn. "De deur was op slot en niemand deed open," legde Trish uit, hoewel ik me afvroeg hoe hard ze het geprobeerd had.

"Wat nu?" vroeg ik.

"Ga maar naar de kruising van Martin Luther King street en de ringweg. Er zijn daar verschillende hotels," stelde ze voor.

Trish had gelijk dat er daar meerdere hotels waren, drie als mijn geheugen correct was, maar het waren legitieme zakelijke faciliteiten, en ik vroeg me af welke ontvangst we zouden krijgen.

In het eerste hotel waar we het probeerden verklaarde de receptionist dat ze Jerry niet in zijn eentje zouden toelaten, ongeacht wie er zou betalen. "Ik blijf niet en jij zeker niet," zei ik.

"Ik denk dat ik de volgende ga proberen," zuchtte ze.

"Kijk, ze zullen allemaal hetzelfde reageren en ik ben moe. Laten we maar naar huis gaan," zei ik mijn nederlaag accepterend.

Er kwam een opgeluchte blik op het gezicht van mijn vrouw. "Bedankt," zei ze, "het is maar voor één nacht."

We kwamen net na negenen thuis aan en hielpen Jerry met zijn spullen naar binnen te dragen. Trish, altijd de gastvrouw, bracht hem naar de logeerkamer en bood aan al zijn kleren te wassen. Ik was verbaasd toen hij zonder protest akkoord ging en net zo toen hij het aanbod te douchen aanvaardde.

Nadat ze hem in de badkamer had laten zien waar alles zich bevond, verzamelde ze een lading wasgoed en zette een was aan, daarna ging ze met me mee naar de keuken waar ik wat te drinken inschonk.

"Het zal vast niet zo erg zijn," zei ze.

"Oké," reageerde ik, en dan herinnerde ik me haar harde woorden. "Ik ben niet harteloos," zei ik.

"Niet altijd," antwoordde zij, en nam de wijn aan die ik had ingeschonken.

Jerry bleef lang onder de douche, iets waarvan ik dacht dat het een goed ding was, en toen hij uiteindelijk tevoorschijn kwam droeg hij één van mijn flanelle pyjamabroeken en een T-shirt van mij.

"Wil je iets eten of drinken?" vroeg mijn vrouw aan hem.

"Wodka, als je het hebt," reageerde hij met zijn zware stem en hij ging op de bank zitten.

"En verder? Wat te eten?" vroeg ze om verduidelijking.

"Niets..." antwoordde hij, "alleen wodka."

Trish was niet lang weg en kwam terug met een longdrinkglas, gevuld met een paar centimeter kleurloze drank. Ik zag dat ze opzettelijk oogcontact met mij vermeed, ongetwijfeld net als ik bezorgd voor wat een dronken dakloze zou kunnen uitspoken.

Er was een basketbalwedstrijd op tv bezig en hij keek met ons naar de laatste minuten, ondertussen van zijn wodka drinkend. "Ik heb een sigaret nodig," verklaarde hij dan en stond op. Hij verdween in de gang en was snel weer terug met een verminkte sigaret tussen zijn vingers.

"Ga maar naar buiten," zei ik toen er een aansteker in zijn andere hand verscheen.

"Trish heeft liever niet dat er in huis gerookt wordt."

"Het is koud buiten..." reageerde ze, "het geeft niet."

De man stak snel zijn sigaret aan en nam een lange haal. Op het moment dat de rook de kamer vulde, bekeek ik onze gast eens wat beter.

Ik vermoed dat hij ergens begin veertig was, ongeveer één meter tachtig lang en niet meer dan een kilo of tachtig woog. Hij had grijs haar dat bijna op zijn schouders hing, nu redelijk schoon door de recente douchebeurt. Hij had een stoppelbaard, wat betekende dat hij zich af en toe schoor en ik zag geen zichtbare tatoeages op zijn lichaam, wat ik enigszins opvallend vond. Maar het interessantste aan hem waren wel zijn diepliggende ogen, die van een leven van strijd getuigden.

De sigaret was al snel op, maar de stank bleef hangen. Jerry keerde terug naar zijn plek op de bank en maakte snel de rest van zijn glas wodka leeg. Zodra hij het lege glas op de koffietafel had gezet, stond mijn vrouw op om het weer te vullen.

Ik verontschuldigde mezelf en liep naar de keuken, waar Trish de wodka aan het inschenken was. "Is dit slim," zei ik, "hem wodka voeren?"

"Het is maar één nacht, laat hem ervan genieten," antwoordde ze met smekende ogen.

"Je bent me iets verschuldigd," zei ik.

"Niet na je uitbarsting," zei ze, maar ik zag aan de blik in haar ogen dat ze niet echt boos was.

We keerden terug naar onze gast en gingen weer zitten. Trish probeerde een gesprek met hem aan te gaan en vroeg hem naar zijn verleden en familie, maar het kostte enorm veel moeite en uiteindelijk gaf ze het op.

"Heb je papier en een potlood?" vroeg de man dan plotseling.

"Natuurlijk," antwoordde mijn vrouw blij, verheugd dat er een vorm van interactie plaatsvond.

Zonder de man naar de reden te vragen verliet ze de kamer en was snel terug met verschillende vellen printerpapier en een vers geslepen potlood. Jerry pakte een tijdschrift van de tafel, legde het papier erop en begon te tekenen. Geen van ons kon zien wat hij deed en in plaats daarvan focusten we ons op de tv, nipten van onze wijn en wierpen elkaar af en toe een vragende blik toe.

De minuten tikten weg, en hoewel ik geïntrigeerd was door zijn actie, begon ik moe te worden. Juist op het moment dat ik wilde voorstellen naar bed te gaan, legde hij het tijdschrift terug op tafel en gaf Trish het vel papier aan.

Ik zag haar ogen groot worden en een klein snikje ontsnapte aan haar mond toen ze het vel papier bekeek. Dan stond ze op, liep naar me toe, ging naast me zitten en gaf me het vel papier aan.

Ook ik was verbaasd toen ik zag dat de man een gedetailleerde tekening van mijn zittende vrouw had gemaakt. Zonder twijfel getuigde het van een zeer getalenteerde hand, het enige wat niet helemaal klopte, was dat hij haar bloesje verder open had getekend dan het in werkelijk was.

"Het is echt goed," zei ik oprecht, eerst naar Trish en dan naar Jerry kijkend.

"Het is geweldig," zei mijn vrouw.

Vreemd genoeg toonde onze pas ontdekte kunstenaar geen reactie op de lof. In plaats daarvan leek het alsof hij verwachtte die te ontvangen. "Je bent duidelijk geoefend," zei ik, willend dat de man wel iets zou zeggen.

"Ja, heel vaak..." antwoordde hij.

"O, vertel eens? Waar deed je dat?" wilde mijn vrouw weten.

"Vooral aan de oostkust... soms in Europa..." antwoordde hij.

"Wanneer was dat?" vroeg Trish, ongelukkig met zijn vage reactie.

"Jaren geleden. Ik doe het niet vaak meer... heb er niet zoveel kans toe," zei hij.

"Nou, je bent erg getalenteerd," zei ze toen we hem melancholiek zagen worden.

De stilte keerde weer terug in de kamer terwijl ik de tekening in mijn handen nam. Toen Jerry zijn tweede glas wodka leeggedronken had, vulde Trish het opnieuw bij in de keuken en schonk ook onze glazen nog een keer vol.

Weer terug ging ze weer naast me zitten, en nadat hij een flinke slok had genomen, pakte Jerry het tijdschrift, het papier en het potlood weer op en begon opnieuw te schetsen.

We wachtten in spanning terwijl hij bezig was en wisten nu dat zijn blikken op mijn vrouw een artistiek doel hadden. Twintig minuten later gaf hij mij de tekening aan. Het was een profiel van Trish die hetzelfde aandacht voor detail toonde als de eerste. Ik liet hem haar zien, wat een grote glimlach op haar gezicht bracht. Ik legde ze op mijn schoot, wetende dat beide tekeningen nooit weggegooid zouden worden.

"Even mooi," zei ik.

"De schoonheid zit vooral in het onderwerp," antwoordde hij en ik zag dat mijn vrouw een beetje verstijfde.

"Ja, dat is waar," stemde ik in, genietend van haar plotselinge ongemak.

"Teken je alleen portretten?" vroeg mijn vrouw opnieuw een stilte onderbrekend. "Is dat je specialiteit?"

"Ik maak vaak portretten, maar mijn voorkeuren gaan uit naar andere gebieden," antwoordde hij.

"Welke gebieden?" vroeg ze verder.

"Naakten," antwoordde hij zonder aarzeling. Zijn woorden verbaasden ons even, hoewel daar geen reden voor was, naakten waren een legitieme en algemeen aanvaarde kunstvorm.

"Wanneer heb je er voor het laatst één getekend of geschilderd?" vroeg ik.

Voor het eerst sinds we elkaar ontmoet hadden toonde hij enige emotie door een paar seconden te grinniken. "Lang, lang geleden," zei hij dan. "Er zijn de laatste tijd niet veel inspirerende modellen geweest."

"Nee, dat kan ik begrijpen," antwoordde ik en ik zag dat zijn ogen nu weer op mijn vrouw gericht waren.

Het duurde even, maar dan begon ik te beseffen dat hij maar wat graag mijn vrouw naakt zou willen tekenen. De tekeningen die hij gemaakt had, hadden iets met hem gedaan, want nu klonk er een duidelijke gretigheid in zijn stem.

Het was een gekke gedachte, die nog bizarder werd gemaakt door de omstandigheden. Het zou al een flinke stap zijn om naar een gevestigde en professionele kunstenaar met een stellaire reputatie te gaan voor een naakttekening, maar hier hadden we te maken met een dakloze man, zij het een zeer getalenteerde.

Eén blik naar Trish vertelde me dat zij niet doorhad wie de man het liefst zou willen tekenen. Ik moest de glimlach terugvechten die mijn gezicht probeerde te veroveren toen ik er aan dacht haar een beetje te plagen. Vooral gezien alles wat er die avond was gebeurd en de uitbrander die ik had gehad.

Getuige te zijn van haar reactie en ongemak als het muntje zou vallen, zou hilarisch zijn. Hoe meer ik er over nadacht, hoe meer ik het gevoel kreeg dat ik het verdiende.

"Misschien kun je iemand vinden die wil poseren. Je hebt talent genoeg om dat te negeren... Je bent nu eenmaal een kunstenaar," zei ze, wat mij de perfecte opening gaf, als ik zou durven.

"En jij dan?" vroeg Jerry tot mijn plezier en verrassing.

Het was een gedurfd verzoek, en echt volledig ongepast, en ondanks mijn mentale plannen overviel het me. Ik zat midden in een slokje wijn en moest erg mijn best doen die niet door de kamer te spugen. Maar mijn reactie was lang niet zo geanimeerd als die van mijn vrouw. Ze hijgde luid en sprong van verrassing bijna van haar stoel, waarna ze keek hoe ik reageerde.

Ik wist dat ze verwachtte dat ik boos zou zijn en misschien de man op straat wilde gooien, dus toen ze zag dat ik vrij rustig bleef, verscheen er een verwarde blik op haar gezicht.

Het is verbazingwekkend hoe snel de geest kan werken op sommige momenten, en in een paar seconden had ik de informatie verwerkt. De vraag van de dakloze had het gewicht van mijn schouders genomen, en ik zag de geschokte reactie van mijn vrouw. Nu kon ik haar de komende dagen zonder veel risico lekker pesten. Het was een mooie situatie, maar nu het spel op de wagen was, besloot ik nog wat verder te gaan. "Ja, hij is een echte kunstenaar," wierp ik in de groep.

"Wat? Ben je helemaal gek geworden," zei ze en verliet de kamer. Ik keek naar Jerry, en zag dat er nu een dunne glimlach op zijn gezicht lag. Hij dacht waarschijnlijk dat het nu wij tweeën tegen haar was.

Trish bleef niet lang weg. Ze verscheen ongeveer vijf minuten later. Ze had haar kalmte herwonnen en ging weer naast me zitten. Ik hield mijn vrouw in de gaten en vroeg me af of Jerry nu dacht dat haar terugkeer betekende dat ze zijn aanbod geaccepteerd had. Vreemd genoeg voelde ik in haar gedrag meer angst dan woede en ik stond op het punt haar te kalmeren toen onze gast het opnieuw probeerde.

"Alle modellen waren er snel aan gewend," zei hij.

Trish had nog een negatieve reactie, hoewel die lang niet zo uitgesproken was en ze bleef zitten. Ik wilde net voorstellen dat we maar naar bed moesten gaan toen ze me verraste. "Hoeveel modellen heb je gebruikt?" vroeg ze.

Het was niet zozeer de vraag die me verraste, die was onschuldig, maar het feit dat ze doorging met het onderwerp, dat had ik niet verwacht.

"Te veel om te tellen," antwoordde hij.

"Alleen jonge meisjes?" vroeg ze verder.

"Nee, meisjes zijn slechte modellen. Ze lijken op meisjes. Vrouwen zijn veel beter," legde hij uit en voegde daarna toe. "Vrouwen zoals jij."

Haar zachte ademstoot liet me haar kant opkijken en ik zag haar naar me staren. "Meen je dat?" vroeg ze zachtjes nadat we enkele seconden oogcontact hadden gehouden.

Plotseling was met één simpele vraag mijn hele complot op zijn kop gezet. Nooit in mijn wildste dromen had ik kunnen denken dat ze een dergelijk idee zou overwegen. De aanwezigheid van de man was immers direct gerelateerd aan haar kerkactiviteit, wat op zich zelf al afschrikkend had moeten zijn.

Het was zo verbijsterend dat ik me een paar seconden afvroeg of ze deed alsof, maar haar ogen toonden oprechtheid, wat me overtuigde dat het allemaal echt was. Nu moest ik dus gaan beslissen of ik het idee zou steunen dat mijn vrouw naakt zou gaan poseren... Naakt zou gaan poseren voor een andere man, een vreemde, een dakloze... of dat ik er en stokje voor zou steken en ons terugtrekken naar de veiligheid van onze slaapkamer.

Het had een gemakkelijke beslissing moeten zijn, maar plotseling voelde ik me duizelig bij het idee. "Hij kan goed tekenen," reageerde ik met een stem die ik niet herkende.

Het werd helemaal stil in de kamer en ik voelde dat Trish me op elk moment kon slaan. Om verschillende redenen verdiende ik het en in sommige opzichten hoopte ik het. "Hoe zou je het doen?" vroeg mijn vrouw.

"Het bankje in de andere kamer zou een goede plek zijn. Je moet naar binnen gaan, je kleren uittrekken en gaan liggen," zei hij.

"Kom mee," zei Trish al snel en ze pakte mijn arm. Ik had zeker wat tegengas verwacht.

Ik voelde haar hand trillen toen we naar de formele woonkamer, één die we zelden gebruikten, liepen. Aan de ene kant, tegen de muur, stond een traditioneel bankje, gestoffeerd met een neutrale stof. Terwijl zij aan de ene kant stond, pakte ik twee kussens voor onder haar hoofd en gooide de anderen op een stoel.

"God..." zei ze toen het tijd was om zich uit te kleden, maar haar handen waren nauwelijks begonnen toen ze me met een bange blik aankeek. "Ik kan dit niet," zei ze. "Het is gewoon verkeerd... Ik bedoel... Nee, zo ben ik niet."

Opnieuw had ik de kans mijn vrouw te helpen, haar te steunen en haar in ons bed te troosten, maar om redenen die mij zelfs vreemd leken, deed ik dat niet. "Ik denk dat het goed is. Hij kan er echt wat van en ik wil graag een tekening van je hebben," zei ik.

Een paar seconden staarde ze me verrast aan, maar dan begon ze langzaam de knopen van haar bloesje los te maken en kwam haar beha in het zicht. Ik hielp haar door het kledingstuk van haar schouders te halen en nadat ze de beha losgehaakt had, gooide ze beide kledingstukken op de stoel. Haar lange broek volgde, maar toen ze haar duimen achter de tailleband van haar haar string haakte, keek ze met een blik van paniek aan. "Ik weet het niet... Weet je het zeker?" vroeg ze.

"Nee," zei ik en ik hoorde haar even hijgen. "Kom op, geef me je slipje."

Haar handen bewogen erg langzaam, en toen ze de string tot vlak onder haar billen had getrokken, pakte ik het vast en trok het naar haar enkels. Nadat ze er met mijn hulp uit was gestapt, stond mijn lieve vrouw naakt voor de bank.

Na elkaar een laatste keer aangekeken te hebben, hielp ik haar op haar rug op het bankje. Ze bewoog even onrustig, maar toen ze eindelijk vrij ontspannen ging liggen, wist ik dat het tijd was. "Oké," riep ik naar Jerry.

Ik hoorde beweging In de andere kamer en dan verscheen zijn lange gestalte in de deuropening. Maar daar bleef hij staan en wenkte me. "Ga ergens staan waar ze je niet kan zien," adviseerde hij.

Het duurde even voordat de betekenis volledig begreep, en toen dat gebeurde wist ik dat hij waarschijnlijk gelijk had. Dus stapte ik toen hij naar de bank liep achterruit tot buiten haar gezichtsveld.

Er werden geen woorden gesproken terwijl hij enkele aanpassingen aan haar houding maakte. Dan trok hij een stoel naar de juiste plek en ging zitten met hetzelfde tijdschrift om het papier te ondersteunen.

"Ik ben nerveus," hoorde ik Trish fluisteren.

"Scheer jij je daar altijd? Een natuurlijke look is veel vrouwelijker," zei hij. Ik had eerder wat aanmoedigingen van hem verwacht, dus zijn reactie verbaasde me.

Ik verwachtte half en half dat Trish zou opstaan en vertrekken, maar dat deed ze niet.

"Dan vindt het zo leuk," zei ze na een pauze die wel een minuut leek te duren.

Daarmee stopte hun gesprek en ik keek hoe zijn hand over het vel papier bewoog. Ik was echter te ver weg om veel van Trish te zien, dus ik stapte voorzichtig naar voren. Tot mijn enorme verrassing zag ik dat haar tepels stijf stonden. Ik vroeg me af of dit haar opwond en waarom ze niet gevraagd had waar ik was.

Ik had geen idee gehad hoe lang het zou gaan duren, het was nu eenmaal meer werk dan alleen een portret, maar hij was met een half uurtje klaar. In plaats van haar de ruimte te geven en te vertrekken, trok hij zijn stoel verder naar voren, totdat hij op slechts een armlengte van haar zat en gaf haar de tekening aan.

Na enkele seconden besloot ik dat het stom was om langer te wachten en liep de kamer weer in. Trish was anders gaan zitten, zodat haar vagina niet meer zichtbaar was en had een arm over haar borst gelegd, maar ze leek volledig betrokken te zijn bij het bespreken van de tekening.

"Waar ben je geweest?" vroeg ze zodra ze me binnen zag komen.

"Ik dacht dat het je ongemakkelijk zou maken als je mij zou zien," zei ik en na even nagedacht te hebben knikte ze.

"Hier... moet je kijken?" zei ze en gaf me de tekening.

Zelfs op papier van A4-formaat kwam de kwaliteit van het werk door. Het was erg gedetailleerd en sensueel zonder vulgair te zijn. Ik zag een schaduw over haar vagina, die me liet afvragen of hij haar wilde laten zien met schaamhaar, maar het was het enige aspect waar ik mijn twijfels bij had. "Fantastisch," verklaarde ik.

"Kun je een kopie maken?" vroeg Jerry. "Ik zou graag een kopie hebben."

"Waarom?" reageerde mijn vrouw nerveus.

"Nee, ik denk het niet," reageerde ik stevig.

Dat was het moment waarop Trish zich bewust werd van haar naaktheid en ze begon heen een weer te kijken tussen ons en haar kleren. "Kom, dan kan ze zich aankleden?" zei ik tegen onze gast en wenkte hem me te volgen.

"Mag ik nog een drankje?" vroeg hij toen we er voor de tv zaten en met een knikje stond ik op om nog wat te drinken in te schenken.

Trish zat ook in de kamer toen ik terugkwam en het was duidelijk dat ze haar beha had uitgelaten toen ze zich aankleedde. Ik deelde de drankjes uit en de minuten daarop nipten we van onze glazen en stelde ik de man wat technische vragen over zijn tekenkunsten.

Hij reageerde traag, blijkbaar had de energiestroom die hij ervaren had bij het zien en tekenen van mijn naakte vrouw hem moe gemaakt.

Na een paar minuten vertelde ik hem dat wij naar bed gingen, hopende dat hij dat ook zou doen, maar hij leek vastbesloten zijn wodka op te drinken. Met een schouderhalen van Trish vertrokken we.

Toen we in de slaapkamer waren kleedde Trish zich uit tot op haar string, terwijl ik snel helemaal naakt was. Zodra we de matras raakten trok ik haar tegen me aan. Zachtjes begon ik haar borsten te strelen en knabbelde aan haar oor, en al snel liet ik mijn hand naar haar kutje afdalen.

"Verdorie, je bent werkelijk zeiknat," verklaarde ik nadat ik een vinger onder haar string had geschoven.

"Houd op," reageerde ze verlegen en probeerde bij me vandaan te kronkelen.

"Ik denk dat Heilige Trish geil is geworden toen ze daar zo naakt lag," plaagde ik.

Het was gevaarlijk terrein, totaal onontdekt, maar de situatie was zo uniek dat ik me niet kon inhouden.

"Jij maakte me geil," antwoordde ze toen ze mijn opmerking wilde afwenden.

"Nee... je bent opgewonden geraakt omdat je naakt was. Geef het maar toe," zei ik.

"Ik schaam me zo," antwoordde ze en probeerde haar gezicht tegen mijn borst te verbergen.

"Je hoeft je niet te schamen," zei ik toen ik me realiseerde dat de dingen te snel gingen. "Die tekening is geweldig, ik ben blij dat je het gedaan hebt."

"Echt!?" vroeg ze opgevrolijkt door mijn woorden, maar dan kwam plotseling haar schroom weer opzetten. "Wat als Gayle erachter komt?" zei ze met afschuw.

"Maak je geen zorgen, dat doet ze echt niet," antwoordde ik, hoewel ik wist dat het risico wel bestond.

Mijn lul was ondertussen zo stijf geworden dat het pijn deed, dus zonder verder voorspel beklom ik haar. Haar hand vond mijn pik en leidde die naar haar wachtende opening. "Oh... mm..." zuchtte ze toen haar benen optrok.

"Rustig aan... Ik wil even van het gevoel genieten," zei ik en drukte mijn lippen op die van haar.

We kusten en spinnen in tevredenheid, genieten van onze nabijheid. Maar mijn gedachten kwamen steeds terug op het naakt poseren van mijn vrouw, vooral hoe gemakkelijk ze ermee had ingestemd.

Ik wilde meer weten, maar een directe aanpak zou haar bang maken, dus besloot ik een andere weg te nemen. "Het zou leuk zijn om er nog een paar te hebben," zei ik.

"Wat?" vroeg ze. "Tekeningen?"

"Mm... hmm..." humde ik bevestigend.

"Naakt? Niet naakt?" reageerde ze, maar dan begon ik haar nek te kussen. Ze zuchtte en zei: "Echt waar? Wil je echt dat ik dat doe?"

In plaats van verbaal te reageren begon ik langzaam te bewegen, waardoor de spanning naar een veel hoger niveau werd gebracht. Sneller en sneller bewoog ik, tot ik haar liet kreunen bij elke keer dat ik de bodem vond.

"Wil jij er meer?" fluisterde ik toen ik dacht dat ze dicht bij het punt was vanwaar geen weg meer terug was.

"Naakt?" vroeg ze direct.

"Ja, naakt," bevestigde ik hijgend.

"Wij jij dat?"

"Vergeet mij maar even, vertel me wat jij wil."

"Nee... Ik weet het niet," zei ze. "Misschien, als jij dat wil..." vervolgde ze na een paar seconden.

"Ik wil dat..." zei ik zodat ze haar interesse had toegegeven.

"Mmm... wat wil je dan dat het wordt?" fluisterde ze. Het was een goede vraag, en ik had zoveel tijd besteed aan haar psyche dat ik daar nog niet over nagedacht had.

"Maakt niet uit, wat ik ook maar kan bedenken," zei ik.

Daarmee ging mijn aandacht naar de zorg dat mijn lieve vrouw een orgasme kreeg. Ik wist dat ze niet er dichtbij was, dus ik zette het gestage tempo in dat altijd effectief bleek, haar lippen, gezicht en nek overladend met zachte kusjes.

Al snel zwol haar gezucht aan naar zacht gejammer, en dan naar verlangend gekreun. Toen ze over de rand ging begon ik snel te bewegen, uit ervaring wetend dat het haar orgasme zou verhogen en verlengen. Ze jammerde toen het orgasme haar overviel.

Toen ze weer een beetje tot rust kwam sloeg ze haar armen om mijn nek en hield zich vast terwijl ik me naar mijn eigen hoogtepunt werkte. Zoals altijd bleek haar orgasme een krachtige stimulans en ik voelde mijn ballen al samentrekken.

"Trek je niet terug..." smeekte ze, "niet deze keer!"

Trish was momenteel niet aan de pil dus moesten we voorzichtig zijn. Maar het was heel gebruikelijk dat ze de controle verloor als ze erg opgewonden werd en probeerde me in haar te laten klaarkomen. Soms liet ik me overhalen en vroegen we ons weken af of we opnieuw ouders gingen gaan worden.

"Misschien morgen, als je een goede tekening laat maken," plaagde ik haar toen mijn ballen begonnen te tintelen.

"Nee Dan... nee..." jammerde ze.

Op het laatste moment trok ik me uit haar warme kut en begon haar meteen van haar hals tot haar navel te bedekken met mijn sperma. Mijn lichaam schokte toen ik vocht tegen het plotselinge verlies van energie dat altijd kwam met een orgasme.

Toen ik de controle had herwonnen pakte ik het laken, veegde snel mijn lul schoon en drukte het tegen het kutje van mijn vrouw.

"Waarom heb je je teruggetrokken?" zuchtte ze.

"Je zult me er morgen dankbaar voor zijn," lachte ik, en vond dat het een verrassende daad van controle was op een erg vreemde avond. We bleven nog even knuffelen en genoten van de nasleep van het vrijen, waarna ik me naast haar liet vallen en snel in slaap viel.