Marcel Overpelt is een aparte man. Lang, knap, aantrekkelijk. Waar hij verschijnt, werpen vele vrouwen een blik op hem. Hij is altijd in het zwart gekleed. Dat staat hem goed, dat maakt hem meer dan aantrekkelijk. Hij heeft een goed gevulde bankrekening. Dat komt door zijn werk. Hij koopt en verkoopt schilderijen en hij heeft er een neusje voor. Zo af en toe slaat hij een grote slag en dan praten we echt niet over duizenden euro’s. Hij woont in een grachtenhuis in Amsterdam. Hij woont er alleen. Dat huis is zijn wereld. Hij heeft er namen voor bedacht: de wereld van het onbegrensde genot of de wereld van de schaamteloosheid. Soms laat hij een vrouw toe in zijn wereld. Zijn wereld, zijn!, want hij is daar heer en meester. Daar laat hij vrouwen genieten, daar neemt hij hun schaamte weg. Hij zegt altijd: Hier kan alles, hier mag alles. Hij misbruikt vrouwen nooit. Marcel heeft diep respect voor vrouwen. De mooiste schepselen door God gemaakt, zegt hij dan. Ze verdienen alle aandacht.

Ja, hij is aparte man, maar vrouwen ervaren dat pas echt als ze in zijn huis zijn.

Marcel is in Het Gooi. Een oude rijke dame is overleden. De familie heeft besloten om veel van haar kunstwerken te verkopen en voor dat doel heeft men een veilinghuis benadert met het verzoek een veiling te organiseren. Lang niet iedereen is welkom. Hier staan kunstwerken die heel veel geld waard zijn. Marcel behoort tot een der genodigden. Documentatie was hem toegezonden. Hij weet wat er te koop is. Tot de collectie behoort een aantal schilderijen. Alleen daar is Marcel in geïnteresseerd. De schilderijen worden ingezet op hoge bedragen. Het systeem is eenvoudig. Wie belangstelling voor een bepaald kunstwerk heeft schrijft zich in. Zijn er meerdere inschrijvingen dan volgen er biedingen, maar ben je de enige, dan is het kunstwerk voor jou. Marcel schrijft in op een bepaald portret van de schilder Adriaan de Lelie. Als de inschrijvingen gesloten worden, blijkt hij de enige te zijn. Het schilderij kost 80 duizend euro. Tot zover is alles simpel, maar zaken veranderen.

Als Marcel later in een van de ruimtes koffie drinkt, komt er een vrouw naar hem toe. “Meneer Overpelt?” Marcel knikt. Zonder te vragen gaat ze zitten. “Mijn naam is Lucy van der Jagt. Door onvoorziene omstandigheden was ik te laat hier om mij in te schrijven voor het kunstwerk dat nu in uw bezit is.” Marcel knikt weer. Hij kijkt haar aan. Ze ziet er goed uit. Ze slaat haar ogen niet neer als ze verder praat. “Ik was dus te laat, zodat u het schilderij kon kopen. Maar ik wil het. Ik geef u 100 duizend euro als u het hier en nu aan mij verkoopt.”

In een paar zinnen maakt Lucy haar punt duidelijk. “Mevrouw van der Jagt, zo werkt dat niet. U zult dat ongetwijfeld weten. Het schilderij is nu in mijn bezit. Ik laat het opknappen en stel dan een verkoopprijs vast. Als u dan belangstelling hebt, meldt u zich.” Hij haalt al een kaartje tevoorschijn met zijn gegevens. Ze neemt het aan. “Amsterdam? U woont in Amsterdam? Ik woon daar ook.” Even is ze stil en zegt dan: “We kunnen het toch ook hier afhandelen? U heeft een mooie winst en ik ben tevreden.” “Nee, mevrouw, zo werkt het niet.” Het schilderij denkt Marcel voor 130.000 te kunnen verkopen, maar dat zegt hij niet. Lucy trekt een teleurgesteld gezicht, waardoor Marcel weet dat ze in ieder geval geen handelaar is. Hij vermoedt een of andere welgestelde dame die haar zinnen gezet heeft op dit schilderij. Ze dringt er nog een paar keer bij hem op aan, maar Marcel blijft onvermurwbaar. Dan gooit ze het over een andere boeg: het is zo jammer, ze is zo teleurgesteld, ze voelt zich zo verdrietig, enz. Maar ook dat werkt niet. Uiteindelijk geeft ze het op. Ze staat op en groet Marcel. Met de woorden: “ik neem gauw contact met u op,” loopt ze weg. Marcel kijkt haar na. Ze loopt weg met wiebelende heupen. Een vrouw die gewend is haar zin te krijgen, een verwend kind. Komt hooghartig over. Jammer voor haar. Toch ziet ze er niet onaardig uit. Hij zou haar eens een lesje moeten geven in nederigheid.

Eenmaal thuis denkt hij niet meer aan haar. De bankoverschrijving wordt geregeld. Het schilderij wordt thuis afgeleverd.

Een paar weken later wordt hij gebeld. Lucy van der Jagt. Of ze hem kan bezoeken? Dat kan. Morgenmiddag om 2 uur. Handel is handel.

Rond 2 uur de volgende dag wordt er aangebeld. Lucy! Marcel laat haar binnen en brengt haar naar zijn kleine kantoortje. Ze draagt een jurk. Lucy stelt zich in tegenstelling tot de veiling bescheiden op. Haar interesse in het schilderij is er nog steeds. Ze wil weten wat zijn prijs is. 150 duizend euro zegt Marcel. Een prijs om haar te testen. Ze schrikt. “Zoveel?”

“Zoveel, Lucy.” tutoyeert hij haar. Marcel beseft ineensvdat ze niet zo rijk is als ze zich voor deed. “En daar is niets aan te doen?” vraagt ze. “Ik ben bang van niet, maar je kunt in termijnen betalen als je dat wilt?”

“Nee, dat gaat niet. Ik heb het snel nodig.” Maar waarvoor licht ze niet toe. Ze gaat rechtop zitten en duwt haar schouders naar achteren. Met een lief stemmetje vraagt ze: “Is er echt, echt niets aan de prijs te doen?” De eeuwenoude verleidingstruc. “Hoeveel heb je?” Een vraag die hij eigenlijk niet kan stellen. Dat kan echt niet, maar hij weet dat dit niet een gewone zaken transactie is. Hier zit wat anders achter. Ze antwoordt dat 125 haar wel lukt.

Mmm, denkt Marcel, dat is 5 duizend onder de prijs die ik in gedachten heb. Hij staat op en zogenaamd nadenkend loopt hij rond. Hij denkt aan haar hooghartige houding, haar uitgesproken eis: ik wil het. Een lesje in nederigheid kan ze we gebruiken. Ze denkt dat ze zomaar alles kan hebben. Mooi niet. Hij zegt: “Wat stel je voor?” Lucy legt even haar hand op zijn arm. Marcel ziet haar trouwring. “Zeg jij het maar. Ik doe wat jij van me verlangt.”

Lucy denkt ndat ze met een potje seks 25 duizend euro kan verdienen. Daarvoor wil ze wel een wip maken. Marcel denkt: 5 duizend onder mijn prijs met de mogelijkheid haar eens goed aan te pakken. Dat ziet hij wel zitten, want ze ziet er gewoon goed uit. Hij raakt even haar gezicht aan. Ze weert hem niet af. Marcel zegt: “Kom morgen terug. 2 uur. Als jij doet wat ik van je verlang, dan is het schilderij voor jou voor 125.” Lucy staat op. Ze glimlacht. “Ik zal er zijn”

Lucy zit in haar auto zitten en pakt haar telefoon. “Het is gelukt. Hij wilde er 150 voor hebben, maar ik heb de prijs weten te verlagen tot 125.” (...) “Hij wil me neuken. Hij doet z’n best maar. Dat is me de 25 duizend wel waard.” Ze lacht als de persoon aan de andere kant iets zegt. “Nee hoor, maak je geen zorgen. Zo gedaan.” (...) “Ik heb condooms bij me. Dus geen risico. Hij wil slechts een wippie maken, dat is alles.” (...) “Natuurlijk kleed ik me sexy. Dat windt een man altijd op. Misschien sta ik al met een half uurtje buiten.” (...) “Je hoeft je echt geen zorgen te maken. Weet je nog, vroeger? Hoeveel jongens hebben we wel niet versleten. Maar één ding voor alle zekerheid: je mond dicht tegen mijn man. Ik wil geen problemen.” Ze legt de telefoon neer en start de auto. Ze glimlacht. 25 duizend euro korting door zich te laten neuken! Mannen zijn zo simpel!

Marcel blijft de verdere dag thuis. Hij denkt over de te volgen handelwijze. Een lesje in nederigheid. Misschien is dat niet het juiste woord. Beter is onderworpenheid. Zoiets als: Welkom in mijn wereld waar onderworpenheid de weg is tot genot. Nee! Welkom in mijn wereld waar schaamteloze onderworpenheid (of toch nederigheid?) kan leiden tot ultieme bevrediging. Zoiets. Ze moet voelen dat ze niet meer is dan wie dan ook. Maar wel met respect. Altijd met respect en met genot als doel. Hij wikt, hij weegt en maakt een plan. Of het ook zo precies zal gaan is natuurlijk niet zeker. Het hangt uiteraard van Lucy’s reacties af.

Om 2 uur ‘s middags, de volgende dag, wordt er aangebeld. Marcel laat haar binnen Zijn overhemd is half open. Lucy lacht lief, maar dat is maar toneel weet Marcel. Ze komt binnen en hangt haar jas op. Marcel ziet dat ze een korte rode jurk draagt. Van voren een V-hals die al bij haar schouders begint. Haar borsten zijn slechts half bedekt. De jurk eindigt bovenaan haar dijbenen. “Staat je goed,” zegt hij en hij meent het. Ze beweegt haar schouders. De verleiding is begonnen.

“Volg me.” Lucy loopt achter hem aan. Hij brengt haar naar dezelfde kamer waar eerder Marith en Sandra waren en voor hen nog anderen. Er klinkt zacht piano muziek. Marcel neemt maar niet de moeite om haar te vertellen dat de muziek op de cd ‘Erotic Spell’ staat.

Op de tafel staat een karaf met twee glazen. Hij schenkt in en geeft haar een glas. Ze drinken. Lucy ziet hoe hij haar observeert tijdens het drinken. Ze is het gewend. Als zij sexy gekleed gaat, zijn er heel wat mannen die hun ogen niet van haar af kunnen houden. Maar Marcel’s blik is anders. Ze heeft het gevoel dat hij bij haar probeert binnen te dringen. Ze leegt het glas en zet het op de tafel. Goed, dat was het drankje. Nu seks en ze kan naar huis.

“Wacht,” zegt Marcel. Hij knipt wat indirekte verlichting aan. Dan loopt hij naar de gordijnen en schuift ze dicht. Daarna gaat hij voor haar staan en zegt: “Wie nederigheid bezit, kan volmaakt zijn.”

Hè? Wat?

Dan vraagt hij: “Bezit jij nederigheid?”

“Eh...eh….” Ze heeft geen idee wat haar overkomt.

“Bezit jij bescheidenheid?” Het verwart haar. Wat moet ze hiermee aan? Waar slaat dit op?

“Nederigheid of hooghartigheid. Wat kies je?”

“Nederigheid,” antwoordt ze. Waar wil hij naar toe?

“Overheersend of onderdanig?”

“Eh..onderdanig.”

“Ben jij onderdanig?”

Ze zegt ‘ja’.

“Vol schaamte of schaamteloos?”

“Soms schaam ik me, soms niet.”

“Nederig, bescheiden, onderdanig en soms schaamteloos. Ben jij dat Lucy?”

“Ja, dat ben ik.” Maar beiden weten dat het niet zo is.

“Goed. Dan ben je welkom in mijn wereld waar nederigheid en schaamteloosheid je zal leiden naar volmaakte bevrediging.” Nog begrijpt ze er niet veel van. Het zal allemaal wel.

Marcel laat haar staan en gaat op de bank zitten. Ze moet wat dichterbij komen. Zo’n twee meter staat ze voor hem. “Geef me je slipje.” Een raar begin, denkt ze. Zijn vragen, zijn woorden. Maar misschien is dit wel zijn manier om opgewonden te raken. Lucy is nog niet in de juiste sfeer. Opgewonden is ze ook niet. Ze vindt het allemaal maar vreemd en merkwaardig. Ze friemelt onder haar jurk en trekt haar slipje naar beneden. “Laat maar op de grond liggen,” zegt Marcel. Ze laat het liggen. “Plaats je benen uiteen.” “Zo ja.”

“Til je rok op. Tot je middel.” Hè? Als hij dat wil, ze gehoorzaamt. Ze schuift haar strakke jurk omhoog. De jurk blijft als vanzelf op haar heupen hangen. Ze ziet hem ongegeneerd kijken. “Draai je om.” En Lucy weet dat hij naar haar kont kijkt. “Je hebt een lekkere kont en een lekkere kut. Kom wat dichterbij.” Een meter staat ze nu voor hem. Ze ziet hoe hij zijn overhemd los knoopt en uit doet. Ze ziet zijn borst. Hij heeft geen borsthaar. Ze kijkt naar zijn mannelijke gezicht. De eerste kriebels melden zich. “Doe je jurk uit.” Lucy wringt zich uit haar strakke jurk. Even later is ze naakt. “Geen bh! Goed. Jouw tieten hebben geen bh nodig.” Ze ziet zijn ogen over haar lichaam gaan. Dan staat hij op en schuift twee leunstoelen tegenover elkaar. Een metertje er tussen. “Ga daar zitten. Je benen over de leuningen.” Als ze zit, ziet ze hoe hij zijn broek uittrekt. Zijn slip houdt hij aan. Marcel neemt de andere leunstoel.

Tot nog toe verloopt het zoals hij gehoopt had. Ze heeft er weinig moeite mee. Zo lijkt het.

“Masturbeer je?” Lucy kijkt hem slechts aan. “Masturbeer je?” herhaalt hij. Zijn stem klinkt ineens dwingend. “Soms!” “Kijkt je man dan?” “Nee, nooit,” klinkt het snel. “Je masturbeert alleen als hij er niet is?” “Ja.” “Speel met jezelf. Nu! Ik wil het zien.”

Hij ziet haar twijfelen. Zich uitkleden, zich laten zien, geen probleem, maar dit gaat verder!

Marcel buigt zich voorover. Hij kijkt strak in haar ogen en zegt indringend. “Ik wil dat je jezelf opwindt. Ik wil dat je jezelf geil maakt. Maak je kut nat en toon me je natte vingers.” Hij leunt achterover. Zijn ogen en stem maken dat ze voorzichtig begint zichzelf te strelen. Marcel zegt niets. Hij kijkt slechts. Langzaam wordt ze vrijer. Af en toe doet ze even haar ogen dicht. Marcel ziet dat ze langzaam opgewonden raakt. Steeds intensiever streelt ze zichzelf. “Laat me je vingers zien.” Ze toont ze en ze zijn nat.

Lucy heeft dit nog nooit gedaan. Masturberen terwijl er iemand toekijkt. Aanvankelijk dacht ze dat dit voor het goede doel was, maar die gedachte vervluchtigde snel. Ze raakt opgewonden. Komt het zijn stem? Zijn uiterlijk? Zijn manier van praten? Of gewoon omdat ze het eigenlijk best opwindend vindt te spelen met zichzelf terwijl hij toekijkt.? Het is zo nieuw. Seksuele lust neemt bezit van haar. Ze laat Marcel zelfs ongevraagd haar vingers zien.”Stop! Met je vingers in je kut.” Ze stopt en kijkt naar hem. “Voor je man vinger je jezelf niet. Hij is er niet eens als je met jezelf speelt, maar voor, een vreemde doe je het wel.” Geen vraag. Een vaststelling slechts. “Je bent een schaamteloze vrouw. Open je kut.” Lucy denkt niet eens meer na. Ze doet het gewoon. “Ja, je bent schaamteloos.” Marcel staat op en pakt haar slipje. Even ruikt hij eraan en stopt het dan een stukje in haar mond. Dan gaat hij in het midden van de bank zitten. “Kom hier, maar kom op handen en knieën. Sluip als een roofdier.”

Lucy staat op. Haar verstand staat op nul. Er is geen verzet. Ze heeft zich gewonnen gegeven.

Haar tieten schommelen zachtjes als ze naar Marcel toe kruipt. Vlak voor hem stopt ze en kijkt omhoog. Hij komt even naar voren en haalt haar slipje uit haar mond. “Doe je ogen dicht.” Snel trekt hij zijn slip uit en bedekt zijn lul met haar slipje. Het idee kwam spontaan op. “Open je ogen.” Even gaan haar ogen verder open als ze haar slipje ziet liggen. “Haal het weg, met je mond.” Lucy buigt zich voorover en trekt haar slipje met haar tanden weg. Marcel haalt het uit haar mond. “Lik me van beneden naar boven! Langzaam!” Ze steekt haar tong uit haar mond en likt. “Nog een keer. Langzamer!”

Als Marcel dit een half uur geleden tegen haar gezegd had, dan had dit weerstand opgeroepen. Verzet! Nu denkt ze er niet eens bij na. Ze doet het gewoon. Hij heeft haar in zijn macht. Zoals elke vrouw die hier komt. Misbruiken doet hij niet. Nooit! Wat hij nu doet is haar een lesje in onderdanigheid te leren. “Nog een keer.” En terwijl langzaam haar tong langs zijn stam naar boven gaat, zegt hij: “Op handen en knieën zit je voor me. Je likt me. Neem het topje in je mond.” Ze sluit haar lippen om zijn eikel. “Proef je me?” Ze knikt. Hij neemt haar hoofd tussen zijn beide handen en laat haar naar hem kijken. Zijn lul valt op zijn buik. “Proefde je me?” “Ik proefde je.”

“Heb je dit ooit met je man gedaan? Ik denk het niet, of vergis ik me?” “Nooit!,” antwoordt Lucy. “Bij mij doe je het wel. Je bent schaamteloos en onderdanig. Jij past in mijn wereld. Het zal leiden tot volmaakte bevrediging.”

Marcel trekt haar overeind. Ze moet op zijn schoot zitten. Een arm om zijn nek. Hij duwt haar benen uiteen en begint haar hard te vingeren. Stil zitten lukt haar nauwelijks. Marcel moet alle zeilen bijzetten om haar in bedwang te houden. Ze opent en sluit haar benen voortdurend. Ze Ze kronkelt op zijn schoot als hij haar gevoelige klitje raakt. “Ohhh, aah, ja ja” Af en toe een gil. Haar arm knelt om zijn nek. Ze probeert soms in een reflex zijn hand weg te duwen, maar Marcel laat niet los. Wild beweegt ze zich op zijn schoot. Uiteindelijk slaagt erin van zijn schoot af te komen. Marcel moet haar wel laten gaan. Als er even wat rust is, trekt hij haar opnieuw op zijn schoot. Haar gezicht nu naar hem toe. Haar benen langs zijn benen. Ze stopt zelf zijn lul in haar. Ze is zo warm, zo nat. Ze berijdt hem wild. Het zweet breekt haar uit. “Kom klaar!” Zijn handen op haar heupen, op haar kont. Zijn handen begeleiden haar dans. Hij voelt hoe haar kutje zich steeds vaker samentrekt. Dan komt ze met een luide kreet. Ze klemt haar spieren om zijn lul. Hard zit hij in haar. Hij voelt dat ze opnieuw haar spieren spant en ontspant alsof ze hem leeg wil melken. Dat is voldoende. De drang wordt te sterk en Marcel leegt zich in haar pulserende kutje. Zwaar hijgend blijven ze beiden zo zitten. Dan richt ze zich op. Hij ziet haar lichaam glanzen. Haar zweet vermengd met de zijne op hun lichamen. Ze kijkt naar hem. Die blik. Wil ze meer. Zijn lul is ook niet echt verslapt.

Een nieuwe gedachte komt in hem op. “Schaamteloos heb je je aan mij gegeven.” Een snelle glimlach. “Ja,” zegt ze. Hij reikt met beide handen naar haar gezicht en duwt zijn duim in haar mond. Ze zuigt er op als een klein kind. “Mijn lul zit nog in je kut.” “Mmm” antwoordt ze.

“Wil je nog meer?” Ze duwt zijn hand weg. “Ik wil meer.”

Opzettelijk beweegt Marcel zijn onderlichaam. Hij pakt haar hoofd vast bij haar haren en trekt haar tot vlak voor zijn gezicht. Zijn blik dringt diep in haar ogen. “Mijn lul of die van je man?” Dat is vals van hem. Echt vals. Hij weet het. “Die van jou,” antwoordt ze.

Nog maar een keer vals zijn. “Mijn lul of die van je man.”

“Ik wil jouw lul. Jij moet me neuken.”

“Je bent schaamteloos.”

Lucy lacht. “Ja, ik ben schaamteloos. Jij maakt me schaamteloos. Ik vind het heerlijk.”

Ze neuken nog een keer. Op z’n hondjes. Ze genieten met volle overgave. Soms kan seks niet lang genoeg duren.

Ze is niet de eerste en zal ook niet de laatste vrouw zijn die Marcel vraagt of ze hem nog een keer kan zien. Hij vertelt haar dat hij iedere ochtend koffie drinkt en geeft haar de naam van de koffieshop. “Daar kun je me vinden vanaf 10 uur.”

Later in de auto neemt Lucy haar telefoon. “Hoe het was. Ach, het stelde niet veel voor. Het was zo klaar.” Ze luistert even en zegt dan: “Ja natuurlijk was ik voorzichtig. Ik neuk nooit zonder condoom.” (...) “Ja, de koop is bezegeld. Als ik het geld op zijn rekening zet, dan wordt het schilderij met een speciale koeriersdienst bij mij thuis bezorgd. De formaliteiten regelen we over enkele dagen.” (...) “Geen slechte deal, toch? Even seks en het scheelt je 25 duizend euro’s. Ik vermoed dat je het binnen 2 weken hebt. Nog even geduld dus.”

Ze hangt op en kijkt voor zich uit. “Even seks,” herhaalt ze tegen niemand, “ maar wat een seks! Die Marcel, die moet ik gauw nog een keer zien.” Lucy start de auto en rijdt weg.