Geraldines Huis - 3

Met gesloten ogen voelde ik hoe ik op de zetel lag. Het bekende geluid van de tikkende klok die op dat moment maar één keer sloeg galmde in de kamer. Verder geen gegiechel en zelfs geen zachte stem of ademhaling klonk. Een klein stukje opende ik mijn ogen. Hoewel alles hetzelfde leek, was er tegelijkertijd ook zoveel anders. Zo stond de zetel waarop ik in mijn blootje lag, nog steeds gedraaid en waren de gordijnen nu helemaal geopend. Mijn blik loerde rond in de kamer en ik merkte dat Frits niet op zijn stok zat en ook Geraldine er niet was. Pas toen ik even vragend in mijn haar krabde, zou ik merken dat mijn handen los waren. Vrijwel meteen ging ik rechtzitten terwijl ik ook zou merken hoe mijn voeten waren losgemaakt. De boeien en touwen waarmee ze aan de bank waren vastgebonden hingen geopend aan de zijkanten ervan. Even bekeek ik mijn handen en polsen. Verbaasd en met een kleine zachte ‘oh’ zou ik merken dat eerdere striemen van de boeien aan mijn polsen verdwenen leken. Even voelde ik er beurtelings aan en merkte een dunne laag van vettige zalf op. Diezelfde vettigheid merkte ik ook op ter hoogte van mijn enkels, waar mijn voeten hadden vastgezeten.

Alleen mijn eigen ademhaling klonk, terwijl mijn ogen naar mijn kruis staarde. Zo kaalgeschoren zag het er echt helemaal anders uit. Even voelde ik met mijn handen. Alles leek zo overvloedig zacht rond mijn pik, in mijn liezen en over mijn balzak. Wat er hier allemaal met me gebeurde, was dat nu een droom? Vroeg ik mezelf af. Het kon haast geen droom zijn geweest want mijn piemel lag er als uitgeblust bij. Hij voelde opvallend warm en mijn eikel stak dik onder mijn voorhuid vandaan. Zacht streelde ik met mijn wijsvinger over de rand van mijn eikel. Een kleine schok ging door me heen en ik herkende het intens kriebelende gevoel, net alsof echte seks niet zo lang geleden was. Toch was nergens ook maar één enkele druppel of restje van sperma te bespeuren. Even voelde ik met mijn hand langs mijn lichaam, over mijn buik en borst, ja zelfs tot mijn gezicht. Het voelde zo vreemd om mezelf aan te raken en te strelen. Tegelijk staarde ik in het rond om zeker te zijn dat ik Frits de papegaai niet over het hoofd gezien zou hebben. Maar de stok was leeg en hij zat ook niet op een van de antieke kasten. Wel merkte ik een papiertje op de tafel dat op zijn plaats werd gehouden door een groot glas, gevuld met die bekende ietwat wazige vloeistof.

Alsof ik bijna viel over mijn eigen voeten terwijl ik de stabiliteit zocht, was ik verbaasd weer te kunnen rechtstaan en lopen. Het was amper een dag geleden, maar ik voelde me als Bambi op het ijs. Gedreven door nieuwsgierigheid wankelde ik naar de keukentafel en bekeek het papiertje. ‘Versoepelingen dus! Je krijgt alleen wat je verdient. Deze mag je drinken als beloning (helemaal op!)’ stond er te lezen. Even keek ik naar het grote glas dat tot de rand gevuld was. Zonder een moment van twijfel nam ik het en dronk. Ik genoot werkelijk van het vocht dat ik in me opnam. Immers had ik net nog aardig gezweet, dus was extra drinken niet slecht, bedacht ik me terwijl ik mijn lippen aan het glas zette en slurpte. Vlak daarna dronk ik enkele flinke slokken. Goh… dit glas leek wel eindeloos diep, bedacht ik, terwijl ik het even terug op de tafel plaatse. Wel was het een fijn gevoel eindelijk vrij te zijn. Even zwaaide ik met mijn armen en huppelde grinnikend door de woonkamer. Het water klotste in mijn maag en mijn piemel flapperde vrolijk alle kanten uit, alsof die net zo vrolijk als ikzelf was. Vlak erna dronk ik nog een slok en merkte hoe het glas nu plots leeg was. Met de rug van mijn hand veegde ik mijn lippen schoon en vroeg me af waar mijn kleren zouden zijn. Even keek ik rond en merkte wat anders bekends op.

Het was mijn smartphone, die lag open en bloot op de vensterbank. Meteen liep ik er naartoe en greep hem. Ik zou mijn baas bellen of mijn familie of nee toch, meteen naar de politie. In gedachte voerde ik al een denkbeeldig gesprek terwijl ik het powerknopje ingedrukt hield. Even verscheen het logo maar vervolgens zou een flits en een kleine knal volgen. Verschrikt liet ik het toestel uit mijn handen vallen dat met een smak op de grond kletterde. Het schermpje dat al gebroken was, spatte uit elkaar en een nieuwe korte knal weerklonk, waarna een korte vonk uit het scherm blies. Kleine stukjes glas vlogen in het rond. Geschrokken keek ik het even aan en rook vanzelf brandlucht. Door mijn hoofd ging op dat moment zoveel. Al die foto’s waar ik geen backup van had gemaakt, maar wel van plan geweest was… Al die berichtjes die ik niet had opgeslagen, al mijn muziek en zelfgemaakte filmpjes en wat met mijn contacten?!

Uiteindelijk zou ik mijn hoofd schudden en liep in de richting van de voorkant van het huis. Tot mijn geluk kwam ik in een halletje waar uiteindelijk drie deuren waren. Daarvan was er eentje overduidelijk voordeur, als zijnde een grote donkere zware deur. Met een stevige ondoordachte ruk trok ik aan de klink en tot mijn verbazing opende de deur zomaar. In een flits herinnerde ik me mijn naaktheid en hoopte dat er niemand buiten stond. Wel verwachte ik een zachte koele buitenlucht over mijn kruis. Tot mijn verbazing echter, zou ik opmerken dat ik niet een bos zag, maar een grote trappenhal. Er waren trappen naar boven en trappen naar beneden. Beiden waren bekleed met een rood vloerkleed en ook de muren waren met rood wandtapijt bekleed. Een drukke warmte overviel me in de trappenhal. Beter leek het dan ook om maar een andere deur dan van de drie uit het halletje te kiezen. Terwijl ik me omdraaide, zou ik merken dat de deuropening samen met de grote zware donkerbruine deur verdwenen waren. Hier stond ik nu, verbaasd en met mijn blote billen tegen een muur aan. Verbaasd draaide ik een aantal keren in het rond en richtte mijn ogen toen op de trappen. De neerwaartse trap leek me in dit geval helemaal geen goed idee.

Vlak in het midden van de trappenhal glom er nu ook een witgouden kleine wenteltrap die ik eerder nog niet had gezien. Het leek alsof die werd verlicht, als door een onzichtbare lichtbron. Dus koos ik voor de smalle wenteltrap die naar boven toe leidde. Als boven een raam was, zou ik van daar mogelijk nog naar beneden kunnen klauteren of desnoods springen. Zo een hoog huis was het immers ook niet geweest, bedacht ik. Bovendien zou ik dat stukje tot mijn bestelbusje, best in mijn blootje kunnen peddelen en me daar met een oude kartonverpakking bedekken.

Hoewel ik vol goede moed en gedreven aan de klim begon, zou ik al na enkele trappen halt houden. Een erg aparte kriebels aan mijn blote eikel voelde ik. Met mijn hand zou ik ernaar grijpen en merkte dat mijn eikel opvallend groot leek. Even rolde ik als vanzelf met mijn ogen, terwijl ik me realiseerde dat deze erectie wel erg ongelegen zou komen. Een kleine spontane tik tegen mijn eigen piemel zou volgen, terwijl ik een nieuwe trap opwaarts maakte. Het kriebelende gevoel nam op dat moment alleen maar toe en lichtelijk geïrriteerd om mijn eigen lichaam, greep ik mijn penis beet. Die was niet erg stijf. Maar wel merkte ik dat mijn eikel zo mogelijk nog verdikt leek. Even greep ik hem in mijn hand en besloot hem vast te houden en naar boven toe te trekken, terwijl ik verder naar boven liep. Dan kon ik hem daar later even goed bekijken. Echter toen ik dat deed voelde ik hoe ik, niet meer aan mijn eikel, maar aan mijn balzak die specifieke kriebel zou ervaren. Niet echt als pijn voelde het, eerder als ongemakkelijk. Alsof iets of iemand ze met een zachte hand naar beneden trok, terwijl ik net opwaarts probeerde te klimmen.

Een trap opgaan was echt nog nooit zo vreemd geweest, realiseerde ik me na nog een trap of vijf terwijl ik verbaasd naar beneden keek. Spontaan snakte ik ongecontroleerd naar adem, terwijl ik me realiseerde dat mijn ballen zowat ter hoogte van mijn knieën omlaag bungelden. Vlug griste ik ernaar en merkte hoe mijn balzak optillen geen optie leek. Het leek wel alsof ze achter een onzichtbare traptrede vastzaten. Even bekeek ik het zaakje terwijl ik langzaam nog een trap op ging en zou merken hoe mijn balzak wel naar boven bewoog, maar ook nog meer uitrekte. Meteen trachtte ik geschrokken weer af te dalen, maar het leek alsof mijn voeten op een onzichtbare trede stonden. Ik keek op hoe ver het nog was en telde zacht. Zeven trappen moest ik nog tot ik op de bovenverdieping zou staan. Terwijl ik ze bekeek en opwaarts liep, merkte ik nu hoe mijn balzak als het ware uitrekte en mijn teelballen maar met moeite volgde. Nog twee trappen moest ik verder en mijn ballen hingen me nu tot bijna tien centimeter onder mijn knieën. Met grote ogen en vol van ongeloof dat ik behalve wat vreemd gekriebel en getintel amper wat voelde, stapte ik traag op de laatste trap. Hoewel ik best al wat levenservaring had en ook hier in de laatste 24u vreemde ervaringen en levensechte dromen had gehad, moest dit zo ongeveer het gekste zijn wat ik ooit meemaakte.

Vol van ongeloof hees ik ze naar boven en vervolgens streek ik met twee vingers over mijn teelballen. Ze leken veel dikker dan normaal. Zachtjes kneep ik erin, meer om mezelf ervan te verzekeren dat het de mijne waren. Het kriebelde mezelf bijna onuitstaanbaar en leek opvallend minder gevoelig. Langzaam liet ik ze weer naar beneden zakken tot ik weer tegen wat anders aantikte. Daar hing mijn piemel, die tot mijn verbazing, behalve de eikel dan, nu behoorlijk kleintjes afstak. Kort keek ik achter me naar beneden en zou merken dat de klim veel hoger was geweest dan dit had geleken. Het leek me zo wel even alsof ik bijna honderd meter was opgeklommen. In de verre diepte merkte ik het halletje met de drie deuren. Het leek van hieruit wel een ruimte van amper een paar centimeter. Even schudde ik mijn hoofd en richtte mijn blik naar voren.

Als dit de zolder zou zijn, was die wel erg kaal. Meer als een lange gang die ramen alleen aan de bovenkant had zitten. Daarop zag en hoorde ik regen tikken. Verder geen kastje of stoel of iets wat de ruimte van een zoldergangetje zijnde liet uitschijnen. Even fronste ik en spitste mijn oren. Buiten hoorde ik de wind waaien, alsof ik in de nok van het dak geklommen was. Meteen toen ik lopen ging, merkte ik hoe mijn ballen kriebelend achter me aan sleepten. Daarop zou ik ze, achter me door, over mijn schouder heen slaan, zodat ze terug aan de voorkant, net tegen het topje van mijn eikel aantikten. Het tintelende gevoel werd op dat moment ook minder. De gang maakte een kleine schuine bocht naar links. Mijn hart sprong zowat op toen ik merkte dat daar weer een grote donkerbruine deur was. Zou dit dan de echte voordeur zijn?

Zo zacht ik kon drukte ik de klink nu naar beneden en ik voelde mezelf glimlachen toen ik merkte dat de deur open was. Ze kraakte luider dan de vorige en vastbesloten was ik, om deze keer de klink niet vroegtijdig los te laten. Nog even keek ik achter me om zeker te zijn dat ik echt alleen was. In tegenstelling dan hoe ik het had ervaren, merkte ik dat de gang nu donker en duister was. In de verre duisternis zag ik de witgouden leuning van de wenteltrap in een soort mistige waas glinsteren. Niet helemaal wist ik of ik hem echt zag of dat dit alleen maar een herinnering was. ‘Ooh!!’ weerklonk plots van luid achter me.

‘Whaaohhh!’ riep ik meteen uit en draaide me geschrokken om. Meteen schokte mijn hele lijf opnieuw toen ik merkte hoe ik daar in de ogen van een aardig jonge kerel keek. Zelf schatte ik hem rond een jaar of 25. Bijna meteen zou ik merken hoe hij glimlachte en zijn ogen gingen fonkelen van opwinding. ‘Oh ik had jou hier niet verwacht?!’ zei hij en ik merkte hoe zijn stem oversloeg. Het was een beetje vreemd, want hoewel ik deze jongen beslist nog niet had gezien, wist ik haast zeker dat ik hem kende. ‘W-wie… wie ben jij?’ vroeg ik me schor en zacht af, terwijl ik me realiseerde dat ik mijn stem lange tijd niet gebruikt zou hebben. ‘Wauw impressionant boeltje draag je daar bij je!’ zei de jongen die al grinnikend naar mijn balzak wees. Pas op dat moment zou ik merken hoe hij ook bloot was en er tussen zijn benen ook een aanzienlijke erectie zat. Hij leek er op dat moment geen aandacht aan te schenken en focuste alleen op mij. Even kreeg ik het idee dat hij net had staan rukken en ik hem zowaar betrapt had. Terwijl hij dichterbij liep, dacht ik vreemd genoeg vooral zijn aardig grote eikel te herkennen. Daardoor zou ik hem maar met een half oor ‘Mag ik eens?’ horen zeggen. Hoewel ik graag nog wat wilde overdenken, voelde ik mijn hoofd tollen terwijl de jongen zomaar over mijn balzak streek. Een paar pasjes zette hij achterwaarts terwijl hij glimlachte. ‘Hé… ehm… D-doe doe je… wel v-voorzichtig?’ vroeg ik met trillerige stem.

Nooit eerder in mijn leven had ik een jongen gezien, die zo zichtbaar veel interesse in mijn lichaam had. Het deed me wel wat en op een of andere manier vertrouwde ik hem ook. Niet eens echt zou ik me schamen terwijl ik merkte hoe mijn eigen piemel stijf werd. De jongen zou het ook gezien hebben, want hij keek er met half open mond naar. ‘Dat doet mijne ook vaak spontaan als ik overmatig veel zaad produceer!’ sprak de jongen opgewekt. In tegenstelling tot zijn enthousiasme voelde ik mezelf lichtelijk panikeren toen ik merkte hoe hij met mijn ballen even tegen zijn eigen blote piemel aantikte. Die reageerde daar meteen op en schokte. ‘Ja maar… dit is toch niet de normale gang van zaken zo?!!’ hoorde ik mezelf vragen. Het gaf me vertrouwen te zien hoe de jongen zijn schouders ophaalde en bijna onverstaanbaar binnensmonds gniffelde. ‘Niets is hier een normale gang van zaken. Nog elke dag verbaas ik me wat ik hier allemaal meemaak!’ zei hij zonder me echt aan te kijken. ‘Nog elke dag? Hoe lang ben je hier al dan?’ vroeg ik me luidop af. Even volgde ik zijn blik terwijl hij nadenkend omhoog staarde. Daar zou ik merken hoe een dakvenster, dat niet open kon, in het hoge plafond zat. Er zat een groene schijn van vastgezet mos aan de buitenkant, al kon ik de regen er wel doorheen zien tikken.

‘Als het nu winter wordt, is het mijn 7e jaar hier.’ zei de jongen en met grote ogen keek ik hem aan. ‘7 jaar?!’ hoorde ik mezelf met luide stem zeggen en probeerde geschrokken een paar stapjes achterwaarts te zetten. Omdat de jongen me aan mijn ballen vasthield, zou ik echter niet ver geraken. Hij glimlachte en moest de paniek in mijn ogen zien. Voorzichtig kwam hij dichterbij en liet mijn balzak nu, net zoals de zijne bungelen. Met zijn hand wees hij zwijgend in de richting van een oud bed, waarop we samen zouden gaan zitten. ‘Op school was ik altijd een beetje het buitenbeentje… Slechte resultaten, weinig vrienden en andere interesses. Mijn ouders zijn gescheiden en trokken zich van mij weinig aan. Zodoende was ik vaak alleen. Die ene dag ja… toen waren er twee jongens die me meenamen. Ze hadden daar een huisje opgemerkt en beloofde me dat ik bij hun groepje mocht als ik naar binnen durfde gaan. Volgens mij waren ze er alweer vandoor nog voor ik over het hek geklommen was.’ De jongen keek naar de grond terwijl hij dit vertelde. Zijn blote tenen bewogen alsof er behoorlijk wat frustratie achter zat. ‘Weet je, er zaten hier dieren in de tuin. Konijnen, eekhoorns ja zelfs een kleine hinde. Nooit zal ik vergeten hoe ze naar me knikten en me een stukje in de tuin meevoerden. Uiteindelijk kwam ik bij een kleine vijver. Daar sprongen wat visjes uit het water en zwommen eenden. Klinkt nogal maf hé?’ vroeg de jongen me.

Zelf schudde ik mijn hoofd, omdat ik het eigenlijk erg herkenbaar vond hoe hij dit tafereel aan me vertelde. In zijn ogen merkte ik dankbaarheid, omdat ik het niet afstreed alsof het alleen maar een droom was geweest. ‘Wat ik toen deed, was misschien een beetje raar. Maar het water riep me aan, dat weet ik zeker!’ zei de jongen alsof hij dat niet tegen mij vertelde, maar meer zichzelf wilde goedpraten. Even zou ik hem tijd geven, terwijl hij de juiste woorden zocht. ‘Ik deed al mijn kleren uit en stapte in de vijver. Gewoon zo… in mijn blote piemel en voor het eerst… voelde ik me echt vrij. Als helemaal voor mezelf zwom ik daar een tijdje en plonsde lekker met de dieren in het water. Uit de verte hoorde ik een stem en ik weet nog dat ik even dacht dat de jongens me gevolgd waren. Maar het was een vrouw. Ze stond zomaar ineens aan de rand van het water en zwaaide kort. Ze zei lange tijd geen woord en was ook helemaal bloot. Het voelde toen helemaal niet als vreemd en ik voelde me goed bij wat ik deed. Ze glimlachte net zoals jij nu doet en plots zou ik merken, nam ze me bij mijn hand. Het voelde allemaal heel onwerkelijk terwijl ik door de lucht zwom en met haar mee binnen zou komen. In mijn hoofd moest ik toen al besloten hebben dat ik hier blijven zou.’ concludeerde de jongen glimlachend.

‘Houdt ze je gevangen?’ vroeg ik en voelde meteen opluchting toen de jongen zijn hoofd schudde. ‘Het is mijn eigen keuze om hier te zijn en te blijven. Geraldine ving me op en zorgde voor me.’ zei hij en zweeg omdat hij me met grote ogen zag kijken. ‘Geraldine, ken je Geraldine dan?’ vroeg ik meteen uitbundig en was blij toen de jongen breed glimlachend knikte. ‘Jazeker, dit is haar huisje...’ zei hij meteen en lachte luidop. Het klonk behoorlijk overdreven, bijna alsof hij kraaide van plezier. ‘Weet je… Er komen hier wel eens vaker… mensen. Niet altijd krijg ik de kans voor een babbeltje. De meesten weten goed waarom ze hier zelf zijn en vertellen liefst hun verhaal. Anderen komen hier bij toeval. Sommigen vertrekken weer meteen, anderen verblijven wat langer. Wat vast staat is dat Geraldine voor iedereen zorg draagt en haar uiterste best doet om ze de tijd van hun leven te geven. Ze is echt een krak in haar vak op dat vlak!’

‘Kruiden en planten?’ vroeg ik en merkte hoe de jongen glimlachte. ‘En natuurlijk voortplanten!’ vulde hij aan. Waar ik voorovergebogen met mijn ellebogen op mijn knieën geleund had gezeten, ging ik nu even rechtzitten en keek de jongen aan. Ik voelde hoe mijn ademhaling even stokte. ‘Seks?’ vroeg ik mezelf kort in één woord af en de jongen knikte. ‘Ik zag je in mijn droom?’ durfde ik me voor het eerst luidop afvragen. Even fronste de jongen en hij knikte, nog hoofdschudde, waardoor mijn vraag onbeantwoord bleef. ‘Had je wel eens seks met Geraldine?’ vroeg ik even ter verduidelijking, terwijl ik me afvroeg of ik dat goed begrepen had en trok lichtelijk mijn neusvleugels op. ‘Jij toch ook vannacht?’ Met grote ogen keek ik naar de jongen en schudde gelijk mijn hoofd. ‘Nee hoor, er waren hier drie meisjes en die gingen wel bloot voor me maar…’ Mijn stem stokte terwijl ik merkte hoe de jongen nu uitgesproken, zijn hoofd schudde. ‘Er zijn nooit meer dan twee meisjes in huis en Geraldine zelf.’ zei hij langzaam terwijl hij me knikkend diep in de ogen keek. ‘Nee… drie meisjes en Geraldine… Een zwartharige, een roodharige en een blondje.’ Mijn stem vertraagde terwijl ik traag overdacht hoe dat blonde meisje eruit had gezien. Vragend keek ik hem vervolgens aan en merkte hoe hij alleen glimlachte.

‘Zelf ben ik erg preuts opgevoed. Mijn ouders en wisselende pleegouders controleerde me vaak overdreven veel. Hier bij Geraldine in huis was dat meteen helemaal anders. Ze liep zelf altijd in haar blootje. Soms lachte ze ermee als ik haar bekeek. Maar stilaan zou ik merken hoe ze er gevoelig voor was en met me mee genoot als ik...’ ‘Interesse toonde in haar grote bolle borsten?’ vroeg ik en knipoogde even om te laten weten dat ik ze ook al gezien had. Echter zou de jongen voor zich uit staren en er niet echt verder op in gaan. Na een tijdje schudde hij met zijn hoofd. ‘Weet je… de schoolperiode die ik achter de rug had was echt waardeloos in vergelijking met wat ik hier allemaal leerde. Van Geraldine moest ik ook vroeg op en met haar de tuin in om te werken. Hoewel het al gauw niet meer als werken aanvoelde. Elke dag was anders maar na een tijdje zou ik toch een vast patroon merken. Gedrevenheid en motivatie om het goed te doen, merkte ik bij mezelf meer dan ik ooit ervaren had. Mijn verloning zou zich omzetten in lekker eten en fijne beloningen en onverwachte verrassingen.’ Even moest ik me inhouden om het woordje seks niet opnieuw in vraag te stellen, terwijl ik merkte hoe de jongen me berekenend aankeek. Een moment besloot ik te zwijgen en te wachten tot hij zelf zou vertellen.

‘Ze gaf me urenlang uitleg over alle planten, maar ook over de dieren en de rol van de mens die dat evenwicht in stand moet zien te houden. Soms vielen er ook lange stiltes waarbij ze me gerichte taken in haar tuintje gaf. Wel eens vaker kwam ik plantjes met hallucinerende werking tegen. Ook liet ze me soms wel eens ruiken aan kruiden en planten met specifieke bijwerking. Meer dan eens zou ik zo kriebels voelen op plekjes waarvoor ik me eigenlijk schaamde.’ zei hij. ‘Zoals?’ vroeg ik nieuwsgierig. ‘Op een avond kwam ik in de woonkamer en zag hoe Geraldine met haar benen gespreid zat en actief vingerde. Nog goed weet ik hoe ik wilde omdraaien en haar de privacy geven die ze verdiende. Alleen lukte het me niet. Alsof een of andere kracht boven me, me tegendruk gaf en me in de richting van Geraldine drukte. Het gênante gevoel van haar, dacht ik toen moest alleen maar aangesterkt worden omdat mijn piemel er ook op reageerde. Echter glimlachte ze terwijl ze me bekeek en als vanzelf schuifelde ik dichter naar haar toe. Hoewel ik me elke stap actief herinner, lijkt het ook alsof er geen tijd zat tussen vlak voor haar in de zetel zitten en in de hoek van de kamer geschuifeld staan.’

Zelf herkende ik veel van de vreemde situatie waarover hij vertelde. Niet zozeer vanuit mijn eigen ervaring maar wel vanuit het gevoel waarop ik heel dit verhaal van hem ook ervoer. ‘Wat deden jullie?’ dacht ik wel te kunnen vragen en merkte hoe de jongen glimlachte, alsof hij blij was verder te mogen vertellen. ‘Ik speelde ermee… bij mezelf.’ zei hij zacht en zonder te lachen knikte ik. ‘Ze vroeg me naar mijn seksuele ervaringen. Daar was toen amper wat over te vertellen. Daarna vroeg ze of ik er wel eens over kon praten met iemand. Maar ook dat antwoord moest ik schuldig blijven. Toen ze vroeg of ik nog vragen had, schudde ik mijn hoofd. Daarna zou ze me op haar manier duidelijk maken dat voelen en vragen bij haar altijd kon. Vragen om te mogen voelen was altijd overbodig, dat werd een ongeschreven regel.’ De jongen glimlachte even naar me en kort knikte ik begripvol. Ongecontroleerd schokte ik toen hij plots zijn hand op mijn kruis legde. ‘Hihi dat was ook mijn eerste reactie toen Geraldine de eerste keren, zomaar naar mijn piemel greep.’ gniffelde hij en zijn ogen fonkelden, terwijl hij me nu over mijn bovenbeen heen streelde.

‘Z-z… zat ze echt aan je?’ vroeg ik, twijfelend of ik het antwoord wel wilde kennen. ‘Zij heeft echt veel meer ervaring. Daar kunnen we beide samen, vast op een levenlang tijd, niet aan tippen. Ze genoot ervan als ik door haar schuld mijn erecties niet onder controle hield. Vaak vertelde ze vanaf dat moment over haar avontuurtjes of fantasieën als we in de tuin werkten. Soms liet ze me ruiken aan kruiden. Wat later liep ik dan weer met een stijve waar ik lange tijd niet vanaf geraakte. Vaak ging ik dan stiekem masturberen in een hoekje of in een aparte kamer. Geraldine kickte erop om me dan te betrappen en me ervoor te straffen. Het is me in die beginperiode niet één keer gelukt om te spuiten zonder dat ze het zag. Nee wel in tegendeel, ze werkte het in de hand en controleerde meermaals mijn zaadkwaliteit. Bovendien was het echt onovertroffen als ze me met haar mond…’ ‘Hé hooh wacht… Wat zei je daar?!’ onderbrak ik de jongen die maar bleef ratelen. ‘Je zaadkwaliteit?’ vroeg ik. Op dat moment merkte ik hoe zijn hand me rond mijn pik greep.

Even leek het wel alsof de jongen naast me in een soort van versteende. Waar hij net nog vrolijk heen en weer had bewogen tijdens zijn uitbundige vertelling, staarde hij nu recht voor zich uit. Zelfs zijn hand die me rond mijn piemel heen geklemd zat zette geen druk. ‘Hé?’ zei ik zacht en tikte even tegen zijn arm aan. Zijn lichaam was warm en zijn huid kon ik indrukken. Maar er kwam van hem verder helemaal geen reactie. ‘Hé gaat het wel met je?’ vroeg ik en merkte dat, hoewel de jongen met ogen geopend rechtop zat, hij verder geen enkele krimp gaf. Zelfs zijn ademhaling leek stilgevallen. Toch leefde hij, dat kon ik wel merken. Het enige stukje wat op dat moment aan zijn lichaam bewoog, merkte ik plots, was zijn piemel. Die schokte lichtelijk terwijl hij in een boogje rechtop stond. Maar heel even zouden mijn ogen erop blijven rusten toen alle cellen in mijn lijf me dwongen om ernaar te grijpen. Net toen ik hem aanraakte, kwam plots zijn hele lijf weer in beweging. Als vanzelf voelde ik hoe mijn vingers eromheen klemde en ik de warmte van zijn piemel in mijn hand voelde stralen. ‘Sorry ik…’ excuseerde ik mezelf en probeerde mijn hand terug te trekken. Echter zou ik merken hoe ik er enkel in slaagde om de voorhuid over zijn eikel heen en weer te bewegen.

‘Geeft niet!’ gniffelde de jongen en hij vervolgde meteen ‘Doen we hier wel vaker. Daar is echt geen schaamte voor nodig!’ Tot mijn verbazing zou ik merken hoe hij mijn voorhuid ook op en neer bewoog. Op elk ander moment in mijn leven zou ik dit vast geweigerd hebben. Maar vreemd genoeg genoot ik van het gevoel dat hij me bezorgde terwijl zijn hand me krachtig aftrok. ‘Jouw eikel is echt dik geworden! Komt vast door de meisjes…’ sprak hij zacht terwijl hij met zijn hand onderzoekend over mijn pik heen streelde. Op dat moment herinnerde ik me vaag hoe ik over de drie meisjes had gedroomd. ‘Eens flink gezogen worden is altijd heerlijk natuurlijk!’ sprak de jongen en even daagde er wat bij me. Hoewel ik het probeerde, kon ik op dat moment zijn gezicht niet zien, maar focuste alleen van mijn pik naar de zijne. Niet echt meer probeerde ik met mijn hand los te komen, maar begreep dat ik tot het einde zou moeten rukken. ‘Zijn de meisjes nog hier dan?’ vroeg ik gefronst. ‘Ze verwachten ons...’ ‘Hoe? Maar… dat was toch een droom?’ reageerde ik meteen verbaasd. ‘Je kan ook dromen en fantaseren als je wakker bent, toch?’ Hij knipoogde en pas voor het eerst zou ik hem echt actief in de ogen kijken.

Het was alsof een schokgolf door me heen ging terwijl ik me zijn gezicht uit mijn droom herinnerde. Hij was de jongen die een paar keer, vlak voor ik op de zetel wakker werd naast me had gestaan. Mijn mond viel als vanzelf open en even merkte ik hoe mijn hand zijn pik los liet. Omdat dit letterlijk de enige houvast was die ik had, greep ik er meteen opnieuw naar en merkte hoe hij glimlachte. ‘J-je je… jij was… erbij… Jij had op me… gespoten?’ bracht ik uiteindelijk hakkelend uit. ‘Whoah… je bent wel erg enthousiast…’ zei de jongen knikkend. Zonder me wat ademruimte te geven, rukte hij nu steviger dan ooit aan mijn pik. Daarbij greep hij nu ook zomaar naar mijn ballen. Tot mijn verbazing bracht hij zijn hoofd dichterbij en legde ze tegen zijn rechteroor. ‘Behoorlijke bedrijvigheid daarbinnen!’ zei hij bedachtzaam. ‘Denk je dat ze ooit nog normaal worden?’ vroeg ik opnieuw vrezend voor het antwoord, maar glimlachte blij toen de jongen knikte. ‘Als je een paar keer goed spuit word je zak vanzelf weer normaal.’ zei hij knipogend en richtte zijn blik even naar het dakvenster. Even volgde ik zijn blik. ‘Zie je die witte druppels tegen het raam?’ vroeg hij en even keek ik ongelovig naar hem. ‘Dat is toch niet, het is toch niet je… je…’ De jongen knikte en zijn ogen fonkelden even stevig. ‘Het is me alleen nog nooit gelukt. Maar als Geraldine me helpt en leegmelkt, dan gebeuren er soms de gekste dingen.’ zei hij haast giechelend van vermaak om mijn reactie.

‘Hoe doet ze dat dan?’ vroeg ik nu toch wel nieuwsgierig. Wat ik op dat moment opnieuw had kunnen zien aankomen, verwachtte ik opnieuw helemaal niet. Waar ik dacht dat hij zijn mond opende om opnieuw te vertellen, sloot hij plots zijn lippen omheen mijn eikel. Het was zeker niet dat onzekere likken dat ik die middag had ervaren. Maar net erg uitbundig. Meteen wist ik dat ik dit niet lang zou gaan volhouden en spontaan en stevig kreunde ik van genot. Zo gauw als het begon stopte het ook alweer. Van beneden keek de jongen me met een brede grijns, ietwat uitdagend aan. ‘Weet je het is alweer een tijdje geleden dan ik nog een jongen heb mogen verwennen. Maareh… ik was het alweer vergeten, hoe lekker het kon zijn…’ zei hij. Vervolgens zou hij in tegengestelde richting op het bed plaatsnemen en keek even bij zichzelf naar zijn piemel, die stond vlak voor mijn gezicht. Zelfs zonder maar één woord te spreken, wist ik wat hij van me verlangde om verder te kunnen. Geen moment twijfelde ik dan ook en richtte mezelf met mijn gezicht naar zijn kruis. Daar masseerde mijn handen zijn overdreven grote ballen, terwijl mijn mond en zijn eikel elkaar vonden.

Hoewel ik me uit een ver verleden, een eerder vleesje zoals dit kon herinneren, werd de herinnering meteen door de nieuwe weggevaagd. Deze eikel leek de lekkerste smaken uit mijn hele leven wel te bundelen. Alsof ik er nooit aan wennen zou, zoog ik hem meteen gretig binnen. Tegelijkertijd zou ik voelen hoe de jongen bij mij hetzelfde deed. Op dat moment kon ik niet zeggen wat het lekkerste was, mijn piemel in zijn mond of zijne in mijne. De smaken in mijn mond waren ook heel uiteenlopend. Het ene moment zou ik zo romige bosvruchtenijs ervaren en het volgende van lekkere en goedgemaakte groentenquiche van bij de slager, waar ik woonde. Net toen de popcorncrunch voorbij kwam, proefde ik in zijn pisgaatje de smaak van zoute karamelsaus. Omdat de smaak zo doordrong op het puntje van mijn tong, probeerde ik dat extra diep te drukken. Even kreeg ik het idee dat mijn hele tong erin kon, want ik bleef maar dieper duwen terwijl me daar nog meer smaken tegemoet kwamen. Van culinair genot kreunde ik en van pure opwinding drukte ik mijn kruis nog verder naar voren. De jongen die vlak naast me lag kreunde en ik merkte hoe zijn hele lijf in kleine schokjes bewoog. Op het moment dat de smaak in pistache-ijs veranderde, schoot een overtollig grote portie warme chocoladesaus me keihard in mijn mond. Meteen trok ik mijn hoofd terug, hoestend en proestend, merkte ik hoe de jongen naast me hetzelfde deed.

Uit mijn eigen piemel zou ik op dat moment merken, schoot een straal sperma zoals ik die nog nooit eerder gezien had. Alsof een tuinslang, onder extreme druk werd opengedraaid. Zo schoot een flinke witte natte straal aan verfijnde jongensroom me op dat moment ook in mijn gezicht. Meteen richtte ik zijn pik naar boven, terwijl ik merkte hoe mijn eigen sperma ook metershoog de kamer door zou vliegen. Niet anders kon ik dan wat in mijn mond zat, zelf door te slikken, waarna ik alles wat mogelijk was zou kreunen. Wat ontzettend had ik hiervan genoten! Terwijl hij de laatste restjes uit de mijne kneep en er nog een paar keer aanmoedigend aan likte, merkte ik hoe mijn eigen greep op zijn kruis verzwakte. Als vanzelf zouden mijn ogen dichtvallen. Hoewel ze een paar seconden dichtgeweest waren, leek een hoop veranderd toen ik ze weer opende. ‘Je balzak, hij wordt kleiner?’ vroeg ik luidop terwijl ik het tafereel bekeek. De jongen knikte en gniffelde even om mijn verbazing. ‘Jouwe ook!’ zei hij en even zou ik opstaan en mezelf bekijken. Het voelde vreemd en niet heel goed terwijl ik merkte hoe de opgerekte huid weer samensmolt. Op dat moment stond ook de jongen op en raakte met zijn hand aan mijn kin. Daarna knipte hij met zijn vingers en even voelde er wat kouds aan op mijn gezicht. ‘Ohja oeps…’ zei ik en veegde met mijn hand erover maar verbaasde me vervolgens dat er helemaal geen sperma meer zat. Toen ik zo even beter keek, zou ik ook merken dat de jongen rond zijn pik helemaal droog was. Alleen tegen het dakvenstertje, zou nog een behoorlijke rest zichtbaar blijven.

‘Huh? Waar is het nu, hoe deed je dat?’ vroeg ik verbaasd… ‘Leerde ik van Geraldine… Ze laat liever niets van ons kwaliteitsgoedje verloren gaan…’ zei hij lichtelijk mysterieus, zonder echt te glimlachen. Daarna zuchtte hij nog eens diep. ‘Hé ehm… bedankt…’ fluisterde hij. Een paar stappen zou hij zetten en nieuwsgierig bleef ik hem met mijn ogen volgen, tot hij plots leek te verdwijnen. Meteen liep ik hem achterna en merkte dat er een bijna onzichtbaar wit muurtje in de witverlichte kamer was, waar hij nu achter stond. Tot mijn verbazing hield hij zijn pik in zijn handen en plaste er zomaar, in een gat dat er in de vloer zat. ‘Plas je zomaar naar beneden?!’ vroeg ik verbaasd en merkte hoe hij me een moment vragend aankeek. Plots grinnikte hij ‘Plas jij naar boven dan?’ Met hem mee grinnikte ik nu ook en schudde mijn hoofd ongelovig voor wat ik zag. Wel voelde ik hoe ikzelf ook wel een plasje zou kunnen verdragen en greep mijn pik beet. De jongen leek er in tegenstelling tot daarnet allemaal maar weinig oog voor te hebben en liet me gewoon begaan. Vlak naast me zou hij plots met een glas staan. Net zoals ikzelf nog had gedronken zat er ook bij hem dat soort van troebel water in. ‘Wat is dat nu eigenlijk?’ vroeg ik nieuwsgierig. ‘Oh dit bedoel je? Het is krachtwater, uit natuurlijke bron, chemische brol komt hier niet in huis. We zullen het nodig hebben, de meiden verwachten ons dadelijk in de kelder…’ zei hij grijnzend.

‘Dat meen je niet, moeten we dadelijk alweer met ze seksen?’ vroeg ik, terwijl ik hem met grote ogen aankeek. ‘Hohow… Laat duidelijk zijn dat er niets moet. We hebben ook nog wel een paar minuten hoor.’ zei de jongen, die met zijn handpalmen naar me gebaarde. ‘Wat wordt er dan verwacht van ons of wat is de bedoeling dat er gebeuren zal?’ vroeg ik, terwijl ik nu dronk uit het glas dat hij me aanreikte. ‘Dat weet je nooit helemaal zeker. Maar ze krijgen nu wat extra sekslessen en ik vermoed dat we een korte demonstratie zullen geven. Normaal laten we ons samen dan ook even vrij bepotelen en verwennen door hun handen en mondjes. Maar dat stuk hebben we eigenlijk al gehad. Dus misschien is er nog wel een extraatje. Uiteindelijk zullen ze elk iemand van ons kiezen die zijn goedje stevig in hen mag doorstoten. Heb je zelf een voorkeur?’ Even keek ik de jongen met bijna ongeloof aan. Tegelijk zou ik voelen hoe mijn pik wel wilde, maar op dat geile voorstel nog even niet kon reageren. ‘De zwarte was een beetje onzeker. De rode heb je nog niet gedaan, toch?’ vroeg de jongen die het glas weer van me overnam en zelf nog wat dronk. ‘Eerlijk, ik vond de blonde verreweg het beste.’ herinnerde ik me de heerlijke droom. ‘De blonde?’ grinnikte de jongen die zich haast leek te verslikken van opwinding. ‘Niet meer dan een knipoog heb je nodig, naar haar om dat een vervolg te geven vanavond!’ zei hij mysterieus, waarna hij me kort tegen mijn ballen tikte voor hij omdraaide.

De laatste slok in het glas liet hij voor mij terwijl hij weer terug in de richting van de deur liep. Lang niet meer zo groot, maar nog steeds aardig, bungelde zijn paaseieren tussen zijn benen. Gedreven, alsof er heel wat kracht nodig zou zijn om ze toch nog helemaal te legen, zo kwam hij naar me over. Nog even keek ik ernaar en merkte hoe mijn ballen me nog steeds tot onder mijn knieën en behoorlijk zwaar waren. Even drukte ik mijn lippen op elkaar en vroeg me af of ik nog meer kon vragen. ‘Mag ik nu al met je mee?’ flapte ik er uiteindelijk uit. ‘Dat is wel de bedoeling dacht ik ja, of wilde je hier zo buiten wandelen?’ ‘Hé ik moet nog even langs de ballentrap. Jij mag je weg vervolgen, dan zie ik je zo?’ vroeg hij en opende de deur. Snel dronk ik het glas nog uit en plaatste dat op het rekje. Nog net zou ik horen hoe de deur dichtviel. Even keek ik op en merkte tot mijn verbazing hoe de deur plots verdwenen leek en ik zo tegen een witte muur aankeek. ‘Héééh!!’ riep ik nog even luid, maar er klonk alleen stilte aan de andere kant.

Een diepe zucht slaakte ik en liet mijn blik in de overdreven witverlichte kamer ronddwalen. Wat voelde ik me op dat moment opgesloten. Al moest ik ook eerlijk bekennen dat de open babbel die ik net gehad had, me wel deugd had gedaan. Wat erna gevolgd was leek wel als in een droom. Misschien zelfs was dit alles een grote droom en zou ik zo wakker worden in mijn eigen bed. Tegelijkertijd zou ik me realiseren dat dit dan wel een erg lange en gedetailleerde droom was. Tussen mijn benen, schommelden mijn ballen heen en weer. Even maakte ik er sport van om ze zo ver mogelijk heen en weer te laten schommelen. Een apart gevoel dat ik niet snel vergeten zou.

Kort keek ik even naar het dakvenster en merkte tot mijn verbazing hoe vlak erboven een vogel cirkelde. Hij wierp een schaduw in de kamer en in een flits meende ik hem te herkennen. Hoewel ik nooit zoiets had gedaan wuifde ik ernaar en dacht zijn grote vleugels terug te zien wuiven. Pas toen merkte ik hoe gekleurd ze waren. Hij wipte vrolijk tot het dakvenster en even wist ik zeker dat het Frits was. ‘Hé Frits, ik zit vast… Wat nu?’ riep ik. Met zijn grote klauwen wipte Frits op het dakraam zonder me echt aan te kijken naar het hoekje toe. Met mijn blik volgde ik hem door de kamer en liep opnieuw naar de wasbak, waar ik ietwat ontredderd rondkeek. Behalve het gat in de vloer was er geen enkele doorgang in de kamer. Ja oké behalve dan het putje van de wasbak, waarin ik even keek.

Daar verschenen tot mijn verbazing letters, al kon ik ze niet erg goed lezen. Meteen liet ik meer water uit de kraan stromen en merkte hoe de letters nu beter zichtbaar werden. ‘Soms moet je springen en je durf even laten gaan…’ Lichtelijk ontredderd keek ik opnieuw vragend naar boven en merkte dat Frits verdwenen was. Daarna draaide ik me om en staarde naar het gat in de vloer…