Mijn Leven, Mijn Liefdes, Studiejaren - 13

Ik werd halverwege een moeizame nacht wakker. Omdat de gebeurtenissen rond de overval nog door mijn hoofd waren blijven gaan had ik niet goed geslapen. Het late inslapen met daar bovenop ook nog eens verwarrende dromen had me een korte nacht bezorgd waardoor ik niet echt fris was wakker geworden. Mijn wekker gaf aan dat het nog maar pas vier uur in de ochtend was.

Ik stond op om naar de toilet te gaan, deed mijn pantoffels aan en liep naar de tussendeur die toegang gaf tot de badkamer. Toen ik de deur open deed bleek het licht al aan te zijn en zag ik nadat mijn ogen zich aan het felle licht hadden aangepast dat Hilde ook al op was.

“Ook niet goed geslapen?” vroeg ze.

“Laat ingeslapen en veel te vroeg wakker geworden,” antwoordde ik, “ik zou eigenlijk nog zeker vijf uur kunnen blijven slapen. Ik heb geen college en hoef eigenlijk verder niets te doen.”

“Dan kom je toch fijn nog bij mij in bed liggen zo meteen. Misschien dat je dan wel weer in slaap kan vallen!”

“Dat is goed,” zei ik en ging mijn behoefte doen. Nadat ik mijn handen had gewassen liep ik naar de slaapkamer van Hilde binnen waar die al lekker onder de dekens lag. Ik gleed in bed, kuste haar op haar haren en ging tegen haar aan liggen.

“Jij hebt zeker ook nog aan gisteren gedacht,” zei ze toen ik tegen haar aan lag. Ik sloeg mijn arm en been over haar heen om en legde mijn hand op een van haar borsten.

“Ja, ik kreeg het maar niet uit mijn kop. En zeker de gedachte wat er had kunnen gebeuren als ik niet op dat tijdstip was thuisgekomen. Er had jou iets ernstigs kunnen overkomen!”

Hilde draaide zich met haar gezicht naar mij toe en plaatste haar handpalm op mijn wang: “Dat jij bij me bent komen wonen is een van de beste beslissingen geweest die ik ooit heb genomen.”

Ze gaf me een zoen op mijn wang en streelde mijn borstkas. Toen legde ze haar hoofd op mijn borst en begon mijn onderbuik zachtjes te strelen af en toe afwisselend met een nat zoentje rond mijn navel. Haar hand gleed in mijn boxershort en greep zachtjes mijn balzak vast en begon die zachtjes te kneden. Hierdoor kwam met kleine schokjes mijn piemel overeind.

Ik streelde haar haren, nek en rug en ging af en toe met mijn hand naar de voorkant van haar lichaam om haar heerlijke tieten en tepels de masseren.

We streelden elkaar zo enkele minuten en ik voelde me heerlijk ontspannen totdat Hilde mijn voorhuid voorzichtig naar achteren trok en met het puntje van haar tong over mijn eikel likte. Iedere keer dat ze me likte ging er een schokje door mij heen en begon mijn hart sneller te slaan. Toen nam ze mijn eikel helemaal in haar mond, draaide met de tong cirkeltjes terwijl ze met haar ene hand mijn schacht vastpakte en pompende bewegingen maakte. Met haar andere hand gleed ze onder mijn been door en streelde mijn scrotum en zo af en toe duwde ze een van haar vingers een klein stukje in mijn anus om me daar te masseren.

Ze had me wel eens eerder bij wijze van voorspel op een vergelijkbare manier in de juiste stemming gekregen maar ik was naderhand altijd in of op haar klaargekomen. Deze keer ging ze echter heel anders te werk. Ze bracht me zeker vier keer tegen het randje van een orgasme aan om vlak voor het moment suprême gas terug te nemen en zodoende mijn hoogtepunt uit te stellen. Daartoe kon ze haarfijn aanvoelen op welk moment ze dat moest doen, daarbij enigszins geholpen door mijn ademhaling die steeds rafeliger werd naarmate ze mijn orgasme langer uitstelde en door mijn gekreun dat steeds luider werd.

Ik verloor mijn zelfbeheersing, hetgeen niet eerder tijdens sex was voorgekomen, en nam met beide handen haar hoofd stevig vast en drukte mijn lul steeds dieper in haar mond en keel terwijl ik haar in haar mond neukte. Op een gegeven moment kwam er vanuit mijn lendenen een overweldigend gevoel op dat zich via mijn ruggengraat en mijn benen naar mijn kruin en mijn tenen verspreidde. Ik voelde dat mijn sperma zeker in een vijftal stuiptrekkingen in haar mond spoot terwijl ik een oerkreet slaakte.

Hilde slikte bijna al mijn sperma in op het kleine beetje na dat zich via haar mondhoeken uit haar mond perste.

Amechtig hijgend lag ik op mijn rug om van mijn orgasme bij te komen en ik keek Hilde aan. Terwijl ze glimlachte likte ze met haar tong de restanten van het sperma uit haar mondhoeken en vroeg me daarna: “Vond je het een beetje lekker, Moets?”

“Je maakt een grapje zeker!” antwoordde ik hijgend, “ik ben nog niet eerder zo intens klaargekomen! Jezus Mina! Ik was compleet van de wereld!”

“Je zult nu zeker snel weer in slaap vallen,” zei ze terwijl ze zich tegen me aan kroelde.

“Maar wil jij dan ook niet…..?” begon ik te zeggen toen ze me onderbrak en als reactie gaf: “Neen, dit was wat ik wilde doen om je ervoor te bedanken dat je me gered hebt en ik vind het fijn dat ik dit voor je heb kunnen doen. Ik ben nu wel wat geil maar ik wil toch gaan slapen. Je mag me later wel weer een lekkere beurt geven.” Nadat ze dat had gezegd gaf ze me een zoentje op mijn wang en viel in slaap. Ik volgde haar voorbeeld en viel niet lang daarna in een diepe droomloze slaap.

Ik werd even voor zevenen uit me zelf wakker, er kwam geen wekkergeluid aan te pas. Door een klein kiertje tussen de gordijnen viel helder wit licht op het bed. Een deel ervan viel op de haren van Hilde, die met haar gezicht naar me toe lag. Het viel zodanig dat er een smalle band van glanzend wit licht op de bovenkant van haar hoofd van voor naar achteren liep zodat het leek alsof ze een aureooltje had. Ze ademde heel rustig met lange teugen waaruit ik kon opmaken dat ze nog lekker sliep. Het dekbed was halverwege haar lichaam afgegleden waardoor ik goed zicht had op haar heerlijke tieten waarop haar tepels stijf overeind stonden.

Ik gleed met mijn hand onder het dekbed naar haar buik die ik vervolgens met de rug van mijn hand zachtjes streelde. Dat bleef niet zonder gevolgen, Hilde draaide zich op haar rug maar bleef wel doorslapen. Zachtjes schoof ik mijn hand over haar buik in de richting van haar vrouwelijkheid totdat ik het donzige kroeshaar onder de toppen van mijn vingers voelde. Ik kon het niet nalaten om met mijn vingers de zachte huid onderaan haar schaambeen met kleine cirkelvormige bewegingen te masseren, daarbij af en toe de bovenkant van haar clitoris beroerend. Elke keer dat ik daar langs streek voelde ik dat het genotsknobbeltje stijver werd.

Mijn manipulaties lieten haar ook in haar slaap niet onberoerd daar ze haar benen zodanig spreidde dat ik er met mijn hele hand tussen kon komen. Met de toppen van mijn wijs- en middelvinger betastte ik haar kutje vanaf het klitje tot aan het perineum waarbij ik zo nu en dan tussen haar schaamlippen voelde. Het was heerlijk warm en naarmate ik meer naar beneden ging werd het ook vochtiger. Onderaan haar vagina gleed ik met mijn wijsvinger slechts enkele millimeters naar binnen om het vocht naar buiten op het perineum te smeren en over haar o zo gevoelige anus.

Ondanks dat ik haar iets sneller voelde ademhalen, had ik niet de indruk dat ze wakker was geworden van mijn strelingen. Wel schoven haar benen nog iets verder uit elkaar zodat ik ruim toegang had en tevens haar lipjes wat verder open kwamen te staan. Ik kon daardoor haar liefdessap, dat rijkelijker uit haar kutje begon te vloeien, over de gehele binnenkant van haar schaamlippen verdelen. Heerlijk glibberden mijn vingers tussen haar steeds natter wordende lipjes door.

Ik schoof onder het dekbed door zodat ik me tussen haar benen kon nestelen. Wel moest ik nog wel voorzichtig haar benen wijder uit elkaar leggen. Ik wilde heel graag tussen haar lipjes likken maar haar wel niet meteen helemaal wakker maken.

Van eerdere gelegenheden wist ik dat ze het heerlijk vond om wakker gelikt en/of geneukt te worden. En daar ze nog een lekkere beurt van me te goed had, was ik dus maximaal gemotiveerd om mijn beste beentje voor te zetten. En als op commando begon mijn jongeheer zich op te richten, zodat het met dat beentje wel goed zat.

Niettemin richtte ik me in eerste instantie op het beffen, iets waar ik overigens tot op de dag van vandaag altijd heel veel plezier aan beleef. De variatie aan smaakjes die je bij verschillende vrouwen kunt proeven, heeft me daarbij altijd gefascineerd. Meestal is het licht zoutig, licht zoetig of een combinatie ervan. Maar het kan je ook wel eens tegenzitten als een dame veel rookt en drinkt of zich van onderen teveel met zeep wast of daar de een of andere crème aanbrengt. Want dan proef je een bittere chemische smaak, niet altijd even plezierig. Maar bij Hilde of de andere vrouwen waarmee ik het voorrecht had in die periode het bed te delen, had ik dat laatste probleem gelukkig nooit en kon ik telkenmale genieten van een lekkere frisse smaak.

Ik schoof mijn armen onder haar benen door zodat ik van achteren met mijn handen haar bekken aan beide kanten kon vasthouden.

Ik kon haar gehele onderzijde daardoor gemakkelijk met mijn mond en tong bereiken zonder pijn aan mijn nek te krijgen.

Deze houding had wat weg van hoe je een grote schijf watermeloen eet, maar in plaats van al etende je mond over de volle breedte van de schijf heen en weer te bewegen beweeg je al likkend met de tong en zuigend met de lippen op en neer. En hoewel ik verzot ben op watermeloen vind ik beffen vele malen lekkerder.

En zo ging ik aan het werk waarbij ik eerst lichtjes met het puntje van mijn tong aan de binnenkant van haar lipjes op en neer likte. Hilde begon wat zwaarder te ademen en ik meende heel zachtjes zo nu en dan een kreuntje te horen. En toch had ik niet de indruk dat ze wakker was, anders was ze immers veel actiever geweest haar kennende.

Haar klitje kreeg wat extra aandacht van me, ik zoog er een beetje op terwijl ik er met mijn tong rustig overheen likte. Ik duwde mijn wijsvinger in haar kletsnatte gleufje en masseerde de binnenkant waarbij ik haar G-spot zeker niet vergat. Van de weeromstuit begon ze met haar heupen te bewegen zodat haar kutje steviger tegen mijn gezicht aan wreef.

“Wat lekker!! Ik dacht dat ik droomde!” hoorde ik Hilde met een slaperige stem zeggen, “òòh ja, ga daar nog effe mee door, lieverd!”

Nu ze wakker was geworden hoefde ik niet meer zo voorzichtig te zijn en kon ik met meer voortvarendheid mijn activiteiten voortzetten. Ik doopte mijn middelvinger in het liefdessap dat in geruime mate uit haar vagina vloeide waarna ik hem in haar poepertje duwde. Zo kon ik tegelijkertijd haar beide gaatjes vingerneuken terwijl ik bleef likken en zuigen.

Ik merkte aan haar bewegingen dat ze klaarwakker was. Haar heupen kronkelden van de lust die door haar lichaam joeg en met haar handen greep ze de achterkant van mijn hoofd vast en reed zo met haar kut tegen mijn mond aan.

“Jah! Jáá! O, gottegot” riep ze toen ze klaarkwam. Slechts enkele seconden duurde haar orgasme en uit ervaring met Hilde wist ik dat ze in dat geval nog niet helemaal bevredigd was. Dus alle reden om vooral nog maar even door te gaan. Ik gleed met mijn lichaam over het hare naar boven en gaf haar een hartstochtelijke tongzoen. Ik voelde hoe ze mijn lul vastpakte, er een paar keer aantrok om hem vervolgens in haar grotje te duwen.

Terwijl ik nog drukdoende was met mijn tong de binnenkant van haar mond te verkennen begon ik rustig in haar te stoten. Ze trok haar benen helemaal op en greep met beide handen mijn kont vast om zo extra kracht aan iedere stoot toe te kunnen voegen. Met haar bekken maakte ze contrabewegingen.

Haar geilheid nam hand over hand toe en ze fluisterde met horten en stoten in mijn oor: “Ik…wil…dat…je…me…kapòt…neukt! Toe dan, harder!…….harder! Kom op, nou!”

Ook mijn lustgevoelens namen toe en ik begon haar steeds sneller te neuken. Mijn adem werd rafelig en van de inspanning begon ik te zweten. Zo af en toe viel er een druppel op haar gezicht, wat voor dan weer aanleiding was mijn gezicht hartstochtelijk te kussen en af te likken.

Met een grom kwamen we beiden klaar en Hilde drukte me hard tegen zich aan. Nu duurde het aanmerkelijk langer dat haar lichaam zich weer ontspande. Ondertussen gaf ze me overal waar ze maar bij kon komen natte zoentjes.

“Wat was dit lekker!” zei ze terwijl nog iets nahijgde, “je mag me wel vaker zo wakker maken!”

Ik streelde haar gezicht: “Je had nog wat van me tegoed en ik vond het lekker èn spannend om je zo te verwennen.”

Ze kwam tegen me aanliggen en legde haar been en haar arm over me heen. Met haar hoofd op mijn borst streelde ze mijn borstkas en buik.

“Je hoeft vandaag niet school, toch?” vroeg ze.

“Uhuh, vanmiddag komen Rick en de meiden om bij te kletsen en ik zou straks na het ontbijt nog wat voor de volgende week kunnen voorbereiden als ik er zin in heb. Maar ik kan het vandaag rustig aan doen.”

Het was inmiddels tijd om op te staan. Noor en Dré hadden immers wel gewoon school en moesten nog wel geholpen worden zodat ze op tijd de deur uit konden.

Hilde en ik deden onze kamerjassen aan en liepen de trap af naar de keuken. Gewoontegetrouw begon ik met het persen van de sinaasappels. Hilde ging met de koffie, thee en het brood aan de gang. In het weekend wilden we ook nog wel een paar eieren koken of bakken, maar aangezien het vrijdag was en we doordeweeks ‘s morgens meestal een strak schema hadden, hielden we het gewoon bij boterhammen of havermoutpap.

We waren net klaar met het voorbereiden van het ontbijt toen Noor en Dré naar beneden kwamen om naar school te gaan. Ze hadden gelukkig nog voldoende tijd om een stevig ontbijt te hebben voor ze de deur uit moesten. Geen van beiden had ooit last van een ochtendhumeur zodat het altijd erg gezellig was aan de ontbijttafel.

Dré-tje was vrijwel altijd enthousiast over wat hij op school ging doen en praatte daar dan ook honderduit over. Zijn kinderlijke geestdrift werkte vaak aanstekelijk en was vaak aanleiding tot ginnegappen.

Noor paste zich heel snel aan en het leek alsof ze er altijd geweest was. Na verloop van tijd verloor ze haar schroom die ze waarschijnlijk in het begin nog had omdat ze niet kon geloven dat haar leven ineens zo’n wending ten goede had gekregen.

We konden het allemaal goed met elkaar vinden, ook Nannie, ook al was die er niet altijd.

Hoe dan ook, nadat ze beiden hun ontbijt achter de kiezen hadden, gingen Noor en Dré naar school. Noor had een fietstocht van een kwartier voor de boeg en Dré hoefde, zoals gezegd, maar een vijftal minuten naar school toe te wandelen.

Nadat Hilde en ik het ontbijt hadden afgeruimd gingen we nog ter afsluiting in de woonkamer een kopje koffie nuttigen. Terwijl we van het opwekkende vocht genoten hadden we het over het genootschap waarvan we in het weekend de eerste bijeenkomst zouden hebben. Hilde had van de meesten, ook van mij, al hun fantasie kunnen inventariseren en het bleek dat er vier praktisch dezelfde wens hadden en het leek haar het beste om die allemaal in de eerste sessie aan bod te laten komen. Die fantasie zou wat voorbereiding vergen die zij niet alleen voor haar rekening kon nemen, daarom maakte ze me er deelgenoot aan opdat ik wat van de voorbereiding op mij kon nemen.

Ze moest alleen Ricky en Anne nog bevragen, dat kon ze die middag doen als mijn studievrienden er allemaal waren. De enigen die nog niet van de overval op de hoogte waren, waren Soof en Suus. Hilde zou die later op de ochtend telefonisch proberen te pakken te krijgen en Nannie had ze de vorige avond al op de hoogte gesteld.

We bespraken ook hoe we in dat verband met Noor zouden dienen om te gaan. We waren het er snel over eens dat Noor geen lid van het genootschap kon worden en dat ze, zolang als het maar mogelijk was, over het genootschap in het ongewisse gelaten moest worden. Een belangrijke reden daarvoor was dat door de afhankelijkheidsrelatie met Hilde, Noor geen objectieve kijk zou hebben op de situatie en zich daardoor wellicht onbewust gedwongen zou voelen om er maar in mee te gaan. En dwang was geheel uit den boze, zeker bij zo’n kwetsbaar meisje als zij. We zouden dit ook nog aan de anderen laten weten.

Hilde gaf ook aan dat ze die ochtend nog naar het dierenasiel zou bellen om te zien of er een geschikte hond beschikbaar zou zijn. Zo niet dan zou ze zich moeten oriënteren op wat voor hond ze zou willen en daarna contact moeten opnemen met een hondenfokker. Ze had de voorkeur voor een hond uit het asiel. En misschien, met een beetje mazzel, konden ze in de avond al gaan kijken.

Ze zou ook nog met de schadeverzekering contact opnemen om een claim in te dienen voor de schade van de inbraak. Daartoe moest ze naar haar verzekeringsagent gaan om de benodigde formulieren op te halen. Gelukkig zat die op nog geen tien minuten lopen afstand.

Ik bood aan om contact op te nemen met de beveiligingsexpert van de politie om advies in te winnen over goed hang- en sluitwerk en om een verwijzing te krijgen naar een goede slotenmaker. Hilde had aangegeven dat ze zo snel mogelijk de zaak op orde wilde hebben. Ze vond het fijn dat ik het aanbood, ze had immers als vrouw, vond ze, te weinig gevoel voor techniek. En hoewel er zeker in die tijd maar erg weinig vrouwen in de techniek werkten, vond ik niet dat er een causaal verband bestaat tussen het vrouw-zijn en het al dan niet werkzaam zijn in de techniek. En dat liet ik haar dan ook weten.

“Weet je, ik denk dat veel vrouwen angst aangepraat zijn voor technische dingen en daarom niet in de techniek gaan werken. Iets soortgelijks doet zich ook voor bij de mannen die niet aangemoedigd worden in de verzorging te gaan werken. Dat is toch wel allemaal een beetje onzin.”

Hilde keek me aandachtig aan terwijl ze naar me luisterde.

“Doordat vrouwen vaak niet in de techniek werken, ontberen veel technische ontwerpen een belangrijke invalshoek, namelijk die van ruim 50% van de eindgebruikers van veel gebruiksvoorwerpen,” vervolgde ik mijn betoog, “en ik kan me voorstellen dat ook op andere terreinen een vrouwelijke invalshoek ontbreekt. Wist je dat bijvoorbeeld bij onderzoek naar hartkwalen er alleen maar naar het mannelijke hart wordt gekeken en dat het merendeel van de cardiologen van de mannelijke kunne is? Dat is toch opmerkelijk, alsof de vrouw er niet toe doet!”

“Je hebt waarschijnlijk wel gelijk,” gaf Hilde toe, “en misschien zou ik het ook zelf moeten doen. Maar ik heb er vandaag niet voldoende tijd voor en ik vind het daarom fijn als jij het doet. Bij een volgende gelegenheid zal ik het echter zelf oppakken, afgesproken?”

“Afgesproken!” bevestigde ik onze afspraak waarna ik mijn kopje met een laatste teug leegdronk. Het was inmiddels negen uur geweest en ik liep naar de telefoon om de politie te bellen. Na niet al te lang te hoeven wachten kreeg ik de beveiligingsexpert aan de lijn aan wie ik het hele gebeuren uit de doeken deed. Hij gaf me een aantal tips hoe het hang- en sluitwerk te verbeteren en verwees me door naar een erkende slotenmaker die ook een certificaat van veiligheid zou uitgeven nadat alle maatregelen zouden zijn genomen.

Ik belde vervolgens naar de slotenmaker om een afspraak te maken. Ik zat zeker een half uur met hem aan de lijn om over de verschillende mogelijkheden te spreken. Het bleek dat zijn bedrijf ook camera- en alarminstallaties leverden. En Hilde had gezegd dat ze sterk overwoog dat soort systemen te laten installeren. Ik vroeg hoeveel het totaal zou gaan kosten. Als richtbedrag gaf hij aan dat voor het hang- en sluitwerk er rekening moest worden gehouden met vijfhonderd gulden en voor het camera- en alarmsysteem uitgaande van twee camera’s zo’n vijftienhonderd gulden. Maar een definitief bedrag kon hij pas geven nadat hij het pand had gezien. Aangezien hij voor de ochtend nog geen afspraken had, kon hij binnen een half uur bij ons op de stoep staan. Na kort met Hilde overlegd te hebben ging ik akkoord met zijn voorstel dat hij om tien uur voor de deur zou staan.

Ik had dus nog even de tijd om me te verzorgen en nog eens door het huis te lopen om al het hang- en sluitwerk te bekijken. Hilde was inmiddels de deur uit gegaan naar de verzekeringsagent te gaan en had aangegeven binnen anderhalf uur wel weer terug te zijn.

Ondanks dat het een groot huis was, was er slechts een beperkt aantal deuren en ramen met een verhoogd inbraakrisico. De overige ramen waren niet zonder hulpmiddelen zoals een ladder bereikbaar. Net toen ik met het rondje door het huis klaar was, ging de deur bel.

Zoals verwacht stond de slotenmaker voor de deur, die ik, nadat hij zich had voorgesteld, uiteraard binnenliet. Hij heette Joël Smits en was zo lang dat hij zich bij het binnenkomen moest buigen om zijn hoofd niet aan de deurpost te stoten. Hij was minstens anderhalve kop groter dan ik en had een slank afgetraind lichaam met brede schouders. En ik kon me goed voorstellen dat hij bij veel dames in de smaak zou vallen. We gingen even aan de keukentafel zitten om de situatie en de mogelijkheden om de beveiliging te bespreken en daarmee het het gevoel van veiligheid weer op het goede niveau terug te brengen.

Maar ik probeerde toch ook wel wat achtergrond informatie over hem los te weken. Hij bleek zo’n vijf jaar in het vak te zitten na eerst een opleiding elektrotechniek aan de plaatselijke H.T.S. te hebben afgerond en een aantal jaren in militaire dienst te zijn geweest. Tijdens zijn diensttijd had hij zich vooral toegelegd op beveiligingsvraagstukken, zowel objectbeveiliging als persoonlijke beveiliging. In die laatste hoedanigheid had hij ook allerlei hoogwaardigheidsbekleders in binnen- en buitenland beveiligd.

Na zijn baan bij defensie was hij eerst voor zichzelf begonnen te werken als installateur van gecompliceerde beveiligingssystemen voor bedrijven en is na verloop van tijd daarnaast ook voor particulieren gaan werken. Hij kwam toen tot de conclusie dat een duur beveiligingssysteem zonder goed hang- en sluitwerk eigenlijk er weinig toe deed. En daarom was hij er dat ook bij gaan doen. Hij had zich daarmee na verloop van tijd een goede reputatie verworven waardoor hij vaak door bevriende politiefunctionarissen als een van de top beveiligingsdeskundigen in de regio werd aanbevolen.

Al met al kreeg ik een positieve indruk van hem waardoor ik er geen bezwaar tegen had dat hij diezelfde ochtend nog zou beginnen met het aanbrengen van de verbeteringen van het hang- en sluitwerk. Hij zou daar zo’n twee uur mee bezig zijn. Voor het installeren van het camera- en alarmsysteem zou hij in de daaropvolgende week terugkomen omdat hij eerst de componenten moest bestellen en het enkele werkdagen zou duren voordat die geleverd zouden worden.

Tussen het werk door bracht ik hem wat koffie waarbij ik weer met hem in gesprek raakte. Uit hetgeen ter sprake kwam kon ik opmaken dat hij van dezelfde leeftijd bleek te zijn als Hilde en alleenstaand was. Door zijn vaak wisselende werkomstandigheden bij Defensie had hij weinig tot geen mogelijkheden gehad om iemand tegen te komen met wie hij een leven wilde opbouwen.

En daarna waren de omstandigheden door de drukte van een eigen bedrijf nooit gunstig geweest om aan een relatie te beginnen hetgeen hij eigenlijk het enige nadeel vond van het hebben van een eigen zaak.

Net toen hij weer aan het werk wilde gaan, hoorde ik de voordeur opengaan en Hilde roepen: “Moets, ik ben er weer!”

“Ik ben in de keuken, Hilde! Kom eens effe, dan kan ik je meteen aan de slotenmaker voorstellen!” riep ik terug.

Joël stond met zijn rug naar de deur toe die toegang gaf tot de gang.

“O, wat fijn dat er vandaag nog wat aan ……” begon Hilde te zeggen terwijl ze met haar huissleutels en handtas in haar handen de keuken binnenstapte, waarna ze abrupt stil viel en haar sleutels uit haar handen liet vallen toen ze haar blik richtte op Joël.

Ze sloeg haar hand voor haar mond en keek met wijd opengesperde ogen onze richting uit.

Ik zag Joël’s gezicht ineens verstrakken en met wijd opengesperde ogen draaide hij zich met een ruk om. “Hillie?!”

“Joe?….”

Ik keek Hilde aan die ons nog steeds perplex aan stond te kijken. Ik zag dat er een traan in de hoek van een van haar ogen opwelde.

“Hillie!” riep Joël nogmaals die daarna als een bliksemschicht naar Hilde toeliep en haar in zijn armen nam, optilde en rondzwierde terwijl hij riep: “Hillie, Jezus, wat is dat lang geleden en waar was je al die tijd? Ik heb me rot gezocht naar jullie!”

Ik zag Hilde haar armen om Joël’s nek slaan en hem een zoen op zijn wang geven. “Je mag me nu wel weer neerzetten, gekkie! Wat doe jij hier? Ben jij onze slotenmaker dan?!”

Ze keek me vragend aan terwijl ze weer door Joël op de grond werd neergezet. Met een bevestigende blik in mijn ogen keek ik haar aan, knikte ja en zei: “Ik hoef jullie kennelijk niet aan elkaar voor te stellen en ben erg benieuwd naar het verhaal hierachter!”

Nadat ze hem nog eens geëmotioneerd en indringend had aangekeken troonde Hilde Joël mee naar de eettafel en ging zitten. “Ja, dat is een verhaal dat je nog niet van me kent, Moets!”

Ze pakte Joël’s hand vast en zei: “Kom, ga zitten, Joe, dan kunnen we even bijpraten en kan ik het een en ander aan jullie beiden uitleggen.”

“Een jaar of zeven geleden, in 1967, toen ik nog als model werkte, had ik met nog een drietal andere modellen, een klus ergens in het Midden-Oosten; wat fotoshoots en enkele modeshows. Maar omdat de situatie daar niet helemaal stabiel en soms licht ontvlambaar was, besloot de organisator om een team beveiligers aan ons toe te wijzen. Joe was lid van dat team. Het ging eigenlijk een aantal weken best wel goed, het was geen erg druk programma, we konden alle fotoshoots en modeshows zonder noemenswaardige onderbrekingen doen en tussen de bedrijven door hadden we behoorlijk wat tijd om te ontspannen. Maar bij gebrek aan voldoende afleiding, en om nu elke dag een rit op een kameel te maken is een beetje veel van het goede, waren we op elkaar aangewezen, letterlijk en figuurlijk. En van het een kwam het ander en om niet al teveel in details te treden hou ik het erbij dat we elkaar in die periode erg intiem hebben leren kennen, erg intiem!” benadrukte Hilde.

“Okay,” zei ik met een grijns, “dat is niet geheel onverwacht, maar leg eens uit: ‘Hillie’ en ‘Joe’, die namen lijken wel erg op die van jullie, maar zijn toch anders.”

Joël nam het woord: “Het was in die tijd min of meer een vast element in de beveiligingsprotocollen om, zeker in minder stabiele regio’s, met valse namen of aliassen te werken. Daarbij heeft mijn naam Joël een Hebreeuwse oorsprong en het gebruik daarvan zou, gelet op de spanningen in dat gebied, eventueel problemen hebben kunnen veroorzaken.”

“Joël,” zei Hilde mijmerend, “die naam past wel bij je!’

“En wat is jouw echte naam dan?” vroeg Joël.

“Hilde, van Hildegard van Veen!”

“Hilde van Veen,” herhaalde Joël op een manier alsof hij de naam door zijn gedachten liet gaan net zoals een wijnkenner de wijn in een glas rondwalst. “Geen wonder dat ik jullie niet heb kunnen traceren nadat we uit het Midden-Oosten hebben moeten vertrekken! Ik zou nooit erop zijn gekomen om met die naam mijn zoektocht naar jullie te starten! En hoe heten Fien, Suske en Anneke dan?”

“Soof, Suus en Marjan!” antwoordde Hilde.

“Maar hoe komt het dan dat jullie elkaar uit het oog zijn verloren?” vroeg ik, “ik bedoel, als jullie het zo met elkaar naar de zin hadden, dan is het toch gek dat jullie elkaar niet meer teruggezien hebben!”

“Nou,” begin Hilde, “daar zijn eigenlijk twee oorzaken voor: in juni 1967 brak de Zesdaagse Oorlog uit en werden we door de lokale overheid aangezegd zo snel mogelijk te vertrekken. In die periode was het een en al chaos en we konden niet met zijn allen met één vliegtuig vertrekken. Daarbij was er ook heel veel haast geboden waardoor we niet zijn toegekomen aan het uitwisselen van informatie. En toen we in Nederland terugkwamen, bleek na een week dat de organisator failliet was gegaan waardoor we slechts een beperkt deel van onze gage kregen èn er geen mogelijkheid bestond om alsnog informatie over Joe, sorry, …over Joël en zijn collega’s te krijgen. Suus, Soof en ik hebben echt hemel en aarde bewogen om contactgegevens van Joël en de anderen te achterhalen!”

“En zijn dat dan onze Suus en Soof?” vroeg ik.

“Inderdaad!” beaamde Hilde en vervolgde: “ik weer zeker dat het als een bom bij hen zal inslaan als ik vertel dat ik onze Joe heb gevonden. Sorry, onze Joël! Mijn god! Wat heerlijk is dit!”

Ik kon zien dat het plotselinge weerzien Hilde niet onberoerd had gelaten en ook Joël leek danig onder de indruk. Hij had zijn hand op die van Hilde gelegd en bleef maar met zijn duim over haar knokkels wrijven. Ik had de impressie dat er wel wat meer aan de hand was dan het weerzien van twee oude bekenden.

Nadat ze het nog een aantal minuten over koetjes en kalfjes hadden gehad, zei Joël: “Ik moet van één raam en deur het sluitwerk nog veranderen en dan ben ik daar mee klaar. Ik zou graag nog verder met je willen kletsen, Hilde, maar ik heb vanmiddag nog een andere afspraak en ik zal dus aan de gang moeten!”

“Maar wanneer zie ik je dan weer?” vroeg Hilde.

“Dat hangt eigenlijk van jezelf af,” interrumpeerde ik, “als jij het met de prijs eens bent voor het alarmsysteem, dan kan Joël die de volgende week komen installeren.”

“Waar komen we dan op uit?” vroeg Hilde.

“Zo’n zestienhonderd gulden, ik heb behoorlijk wat kabelwerk te leggen omdat het huis zo groot is,” gaf Joël aan, “maar voor jou kan ik wel wat van de prijs afdoen!”

“Dat hoeft niet, hoor!” zei Hilde, “jij moet er ook van leven en ik zit goed in de slappe was!”

“Nou, okay dan,” zet Joël toen hij opstond, “ik kan aanstaande maandag al komen om het aan te leggen!”

“Dat is dan afgesproken,” zei ik en gaf hem een hand ter bevestiging. Hilde zoende hem op de mond ter bevestiging van de afspraak en gaf hem een knipoog van verstandhouding. Hij lachte wat besmuikt en verliet de keuken om weer aan het werk te gaan.

Toen Joël de keuken had verlaten, was Hilde in alle staten. Ik had haar nog niet eerder zo opgewonden gezien, ze stond te springen als een klein meisje dat héél blij is.

“Ik ga gelijk Suus en Soof bellen om ze het goede nieuws te vertellen,” zei ze.

“Wacht nou even, joh!” riep ik uit, “volgens mij heb je me nog niet alles verteld en ik ben wel nieuwsgierig naar de omstandigheden en de mate waarin jullie elkaar wat beter hebben leren kennen. ten minste als ik niet te ver ga met mijn vraag! Het is per slot van rekening nogal persoonlijk.”

Hilde kwam naar me toe en omhelsde me: “Het is inderdaad erg persoonlijk, maar jij mag het weten. Maar laat me voorlopig volstaan met te zeggen dat, net zoals jij, Joël niet alleen een hele goede bedpartner is die de tijd neemt om de ander te plezieren, maar hij is ook iemand waarop je kunt bouwen met een hart van goud. Ik zou, als ik hem niet uit het oog was verloren, geprobeerd hebben om iets permanents met hem op te bouwen.”

Ik gaf haar een zoen en zei: “Er is niets dat jou belet om dat alsnog te proberen, Hilde! Ik zou ervoor gaan en gun het je van harte! Het lijkt mij ook zo op het eerste gezicht een prima kerel!”

“Maar,” vervolgde ze, “hoewel ik het echt fantastisch vind hem weer gevonden te hebben, we hebben nog heel wat te doen voor het weekend en daarom kan ik deze afleiding, hoe heerlijk die ook is, nu even niet gebruiken. En aangezien hij maandag toch het alarm komt installeren zal ik dan voldoende gelegenheid hebben om met hem bij te praten. Maar ik bel nu toch nog wel snel even naar Suus en Soof, want ik weet dat als ik het hen in het weekend vertel, de eerste bijeenkomst van ons genootschap er misschien onder lijdt en dat wil ik niet.”

Ze liep naar de woonkamer om de telefoontjes te gaan plegen. En al snel hoorde ik dat ze een van haar vriendinnen aan de lijn had. Voor mij stond vast dat het geen erg korte gesprekken zouden worden, ze moest hen immers ook nog van de overval van de dag ervoor op de hoogte brengen.

Het zou dus wel enige tijd duren voordat ze daar mee klaar was….