Kreunend lag ze op haar rug in bed. En hij bovenop haar en stootte zich hard en ongecontroleerd in haar. Ze moedigde hem aan vooral zo door te gaan. En maar kreunen. Van genot of van de pijn. Dat wist ze zelf niet meer op dit moment. Zolang ze haar maar hoorden. Luidkeels, bonkend op het bed of de muur. Ze deed het doen klinken alsof ze alle hoeken van de kamer te zien kreeg, duizenden standjes afging, en de beste seks had die je je maar kon voorstellen. Meerdere keren per week als het kon. En dat in nog geen vijf minuutjes tijd. Want toen was haar vlam voor deze nacht alweer klaar. Ze had hem zo snel gedoofd. Te snel.

'Nee, niet stoppen... Door gaan nu.' brak ze plots haar personage als geil sletje wat zo genoot van de seks, en probeerde ze die arme jongen aan te moedigen vooral door te gaan. De pauze in haar gekreun duurde te lang. De jongen rolde van haar af, vermoeid. Hij kon niet geloven dat hij iemand als Alanahh zoveel plezier kon geven. Hij had het niet eens door. Hij voelde zich echt het mannetje. Alanahh's scène werkte in ieder geval wel op hem.

Haar moeder, Irina, was al naar haar werk. De ondankbare taak resteerde voor haar stiefvader. Want tussen Alanah en haar moeder boterde het al een tijdje niet zo. Eigenlijk wilde Calvin er niet aan beginnen. Het was niet zijn zaak. Te riskant. Hij hoopte haar ook nog te ontlopen, maar voordat hij naar z’n werk kon, kwam Alanah de trap af in een mooie, glanzende, roze kamerjas. Zijn blik viel eerst op de rondingen van haar decolleté die ze snel opborg hierna. Beiden deden ze maar alsof het niet gebeurd was. Dit niet. En gisteren niet. De twee hadden geen beste band, ook al waren ze al een aantal jaar in elkaars leven. Hij was haar stiefvader. En die had ze liever niet. Calvin twijfelde, maar moest er toch wat van zeggen. Ook hij vond het wel wat ver gaan de laatste tijd.

-

'Je sloopt je moeder zo. Weet je dat?' doelde hij op de avond hiervoor terwijl Alanah net met een schaaltje yoghurt aan tafel was gaan zitten. Ze keek niet eens op. Het was de zoveelste jongen die ze thuis had uitgenodigd. En haar 'genot' werd steeds hoorbaarder. In de kamer ernaast lagen haar moeder en stiefvader die er tot nu toe niks van durfden te zeggen. 'En moet het echt zo overdreven? Ik zie die jongens. Ik trap hier niet in.' had hij haar door. Hij trok zijn jasje recht en keek nog even snel in de spiegel om zijn stropdas om te doen voordat hij echt weg zou gaan. Hij probeerde zoveel mogelijk te doen alsof het hem totaal niks deed. Maar hij was ook niet blind.

'Pff, alsof jij weet hoe het moet. Hoorde haar zeggen dat jullie het al tijden niet doen. Dus hou gewoon je mond.' reageerde ze nu wel brutaal omdat ze zich betrapt voelde. Het was allemaal nep. Ze had wel seks met ze, maar lekker was het nooit. En Calvin leek dat dus door te hebben. Die voelde zich op zijn beurt weer aangevallen.

'Zegt ze dat? Tegen jou?' wilde hij vooral weten en was alweer vergeten waarom hij haar in eerste instantie aansprak. Hij kon het niet ontkennen. Maar Irina had nooit wat tegen hem gezegd. Nu hij er over nadacht, spraken ze überhaupt al niet zo veel meer met elkaar…

'Nee, niet tegen mij. Wij praten nooit.' zei ze eerst over haar moeder. Dat hadden Alanah en Calvin dus overeen. 'Tegen een vriendin aan de telefoon...' interesseerde het haar niet echt. Maar Calvin humde. Hij zweeg verder en liet haar voor nu maar en ging naar z'n werk. Het ongemak was Alanah niet ontgaan. Was hun relatie dan zo slecht?

En hoe zat het dan? Irina was de moeder, Alanah de dochter. En sinds een jaar of zeven was Calvin alweer de stiefvader in het gezin. Alanah was toen nog maar twaalf, en ondertussen dus aardig opgegroeid in een mooie en zeer aantrekkelijke jongedame die ook flink aan het rellen was. Vooral thuis. Het was een roep om aandacht, dat ze met zoveel jongens naar bed ging. Altijd thuis. Haar moeder durfde er nooit wat van te zeggen, want die was ooit vreemd gegaan en had haar vader bedrogen met de man waar ze nu bij inwoonden. Calvin dus. Die was verleid door Irina, die het vooral spannend vond dat Calvin een kleurtje had. En spannend was het ook. Calvin wist echter niet dat Irina getrouwd was, laat staan een dochter had. En toen Irina betrapt werd door haar man, kwam ze op straat te staan, en klopte ze bij Calvin aan die het goed voor elkaar had. Hij was te goed om Irina weg te sturen en heel even was hij zelfs blij met deze toch wel mooie vrouw in zijn leven. Er leek een relatie te kunnen ontstaan, al zijn ze nooit getrouwd. De seks was goed net als in de tijd ervoor, maar dat veranderde toen Alanah niet veel later ook koos om bij haar moeder te blijven, en dus ook bij Calvin introk. Dit door spanningen tussen haar en haar vader, die het moeilijk had sinds het vreemdgaan. Later zou Alanah pas zien dat het allemaal de schuld was van haar moeder. Vandaar het vele dwars zitten, wat ze op allerlei manieren deed. Maar de opvallendste was toch wel het hebben van veel seks met veel jongens, en daarbij dan zo hard mogelijk kreunen alsof het keer op keer de beste seks was die ze had. Het seksloze leven van Irina en Calvin kreeg daar alleen nog maar meer onder te leiden. Irina was steeds minder thuis. Veel werk had ze, zei ze dan. Calvin was dan steeds vaker alleen thuis. Ook vaak alleen met Alanah. En hij was dus niet blind. Alanah was veel te knap om zich zo als een hoertje te gedragen. Maar dat vond hij ergens ook wel een beetje lekker…

Irina ging echter opnieuw de fout in… Het was op een avond dat Calvin eigenlijk moest overwerken, en dit ook had laten weten, maar toch vroeg thuis was, zo aan het begin van de avond. Er stond een scootertje voor het erf en hij begreep niet dat Alanah nu al iemand had uitgenodigd. Meestal deed ze dit pas heel laat. En eenmaal binnen hoorde hij dan het gekreun. Hij schudde zijn hoofd. Hoe was hij in deze situatie belandt? Hij liep naar de woonkamer om te kijken of Irina daar niet was en of ze het niet gewoon gelijk nu tot een halt moesten roepen. Maar Irina was niet daar. Ze was nergens te bekennen. En toen begon het langzaam te dagen. Het viel hem nu pas op. Dit gekreun was anders. Minder overdreven, minder hard. En het klonk steeds minder als Alanah… Calvin liep langzaam de trap op. Het gekreun kwam ook niet uit Alanah’s kamer. Hij durfde eigenlijk niet te kijken. Hij wist het al. Maar hij moest wel. Dit kon hij niet pikken. Niet na alles wat hij voor Irina gedaan had. Dus liep hij zachtjes door, en duwde langzaam de deur open van hun slaapkamer. En ja, daar lag ze.

Kreunend lag ze op haar rug in bed. En hij bovenop haar en stootte zich hard en ongecontroleerd in haar. Ze moedigde hem aan vooral zo door te gaan. En maar kreunen. En het stopte nu niet. En het gekreun klonk niet nep. Calvin zag zijn vriendin in zijn bed liggen met een andere man. Een knul nog maar. Had hij die knul niet eerder gezien? Had hij die brommer niet eerder gezien? Dit was een van de jongens van Alanah. En gepassioneerd bedreven ze zowaar de liefde. Mooi was dat… Calvin krabde met één vinger even aan zijn hoofd. Hij werd boos, maar niet echt. Hij wist ook wel dat het de laatste tijd niet lekker ging. Maar dit zou hij nooit doen. Zij wel dus. Alweer. Dat maakte hem vooral kwaad. Wat een figuur… Hij balde zijn vuist, en klopte toen heel beheerst op de deur. Ze hadden hem niet gehoord en verschrikt keken de twee, die nog midden in de daad zaten, hem aan.

‘Stoor ik?’ vroeg hij dan rustig.

‘Calvin?!’ riep ze nog verschrikt alsof ze het erg vond dat ze betrapt werd.

‘Nee, let maar niet op mij. Ik kom alleen even wat spullen pakken.’ bleef Calvin wonderbaarlijk rustig, en liep eerst naar het raam om dat te openen. De jongen krabbelde van Irina af en begon zich te verontschuldigen aan hem. Calvin was een indrukwekkend grote neger. En dit ventje werd daar bang van. ‘Geen haast.’ zei Calvin zo rustig, dat het eng werd. Maar vervolgens pakte hij inderdaad alleen wat spullen.

‘Hey, wat doe je nou?’ vroeg ze hem verbaast, toen hij naar haar kast liep. In zijn grote klauwen verzamelde hij zoveel mogelijk van haar kleren en andere spullen, liep rustig terug naar dat geopende raam, en flikkerde alles zonder blikken of blozen de voortuin in. En dit herhaalde hij een aantal keer, totdat er niks meer van Irina in zijn kasten lag.

‘En als je niet opschiet, gooi ik jou zo op dezelfde manier erachteraan.’ klonk de boodschap heel duidelijk.

Hij zat een halfuur later verslagen op zijn bed. Dat moest maar verbrand worden. Sterker nog. Hij stond op en in opkomende woede begon hij het ter plekken te slopen en gooide hij het uit hetzelfde raam. Hij kreeg meteen een grote bek. Want beneden deed Irina nog een poging haar spullen te rapen en werd bijna geraakt door het rondvliegende puin. Ze moest blij wezen dat hij dit niet met haar deed. En het drama werd nog groter toen op dat moment ook Alanah thuis kwam, met niet één, maar twee jongens. Het kon gekker. Calvin zag dit en werd nog kwader. Wat was er mis met die wijven.

‘Alanah!’ riep hij uit het raam, zo hard en dreigend dat heel de buurt het hoorde. ‘Als jij die jongens nu niet wegstuurt, mag je net als je moeder vanavond op straat slapen!’ Irina keek met tranen in haar ogen op. Meende hij dit? Werd ze er echt uitgegooid?

‘Dat kan je niet menen, Calvin. Waar moet ik heen?’ dacht ze alleen aan haarzelf.

‘Dat had je maar moeten verzinnen voordat je het vriendje van je dochter neukte in mijn bed!’ riep hij weer hard. Die twee jongens, dropen gelijk al af nu, en Alanah bleef versteend achter. Hoorde ze dit nou goed?!

‘Wat heb je gedaan?! En welk vriendje?!’ werd nu ook zij boos op haar moeder.

‘Hou je mond, gewoon!’ reageerde haar moeder dan fel terug. ‘Jij hebt geen recht van spreken.’ vond ze echt. Viel wat voor te zeggen. Maar zo zag Alanah dat niet.

‘Kan niet geloven dat ik een hoer als moeder heb! Ugh!’ reageerde ze verwaand, en wilde ze toch naar binnen lopen. Calvin liep haar snel tegemoet en deed de deur open, en keek haar furieus aan. Alanah wist niet hoe te reageren. ‘Mag ik alsjeblieft nu naar binnen?’ vroeg ze hem snel. Ook voor haar was het weer een klap. Calvin brieste. Maar het was niet haar schuld dat haar moeder inderdaad een hoertje was. Dus stapte hij opzij en zwijgend passeerde ze hem en sloot ze zich op in haar kamer. Calvin liep daarna terug naar binnen, pakte Irina’s telefoon en gooide die ook nog naar die arme vrouw in het gazon in de voortuin.

‘Bel maar een taxi. Ik hoef je nooit meer te zien.’ was hij duidelijk. Maar niet duidelijk genoeg. Ze heeft nog een uur huilend staan bonken op deuren en ramen. Maar Calvin had alles op slot gegooid, en haar sleutels lagen nog op het nachtkastje naast waar ooit zijn bed stond. Kapot was hij ervan. En nu lag hij maar op de bank. Hij negeerde Irina, hoorde haar toch nog afdruipen en in een auto stappen die net was komen aanrijden.

De volgende ochtend meldde hij zich ziek op z’n werk, en zei ook eerlijk waarom. Dat gunden z’n collega’s hem wel. Hij ging maar kijken voor een nieuw bed, en deed dit online achter zijn bureautje op zijn werkkamer. Er werd voorzichtig geklopt op zijn deur, en verlegen en verslagen stond daar Alanah. Die was hij helemaal vergeten. Voor haar was het ook heftig.

‘Gaat het?’ vroeg hij haar dan ook lief bedoeld. Ze knikte van wel.

‘Ik wil je laten weten dat ik zo snel mogelijk iets anders vind en dan ben ik ook weg. Maak je maar geen zorgen.’ dacht ze het juiste te doen. Het klonk ook een beetje ondankbaar. Ze heeft het nooit slecht gehad hier. Calvin was geen slechte man. Gewoon een kneus.

‘Ja, dat zou fijn zijn.’ zei hij dan ook. Wat moest hij anders met haar. Alanah keek echter teleurgesteld en dit viel hem nog net op. ‘Maar als dat niet lukt, is dat ook niet erg. Blijf zolang als je wilt. Maar geen jongens meer. Dat kan ik er nu niet bijhebben.’ klonk hij bijna als een echte vader.

Maar de drang naar jongens was wel iets minder geworden. Er waren twee redenen waarom ze zo vaak seks had. Die ene reden was om haar moeder tot last te zijn. Die was er nu toch niet meer. Zo vond Calvin die dag nog een nieuw bed bij de IKEA en vond Alanah geen nieuw dak boven haar hoofd, al had ze het wel geprobeerd. Het leven ging nu even door, in mineur, en even leek er verder niks aan de hand te zijn. Hij ging weer werken, zij ging weer studeren. Geen jongens in huis en ook geen vreemdgaand hoertje meer. Calvin en Alanah ontliepen elkaar zo vaak dat het leek dat ze elk op zich woonde in dit mooie, vrijstaande huisje van hem. Het was er groot genoeg voor. En gek genoeg leverde dit wat rust op, en pasten de twee zich snel aan de nieuwe situatie aan. Irina was nog een twee keer geweest voor wat spullen, maar leek daarna voor goed uit beeld. Alanah wilde haar niet zien, en dat gebeurde dan ook. Er werd Calvin nog gevraagd dan maar op haar te letten. Daar kon Calvin alleen cynisch om lachen. Het zag er dus echt uit dat Irina haar dochter dumpte bij hem. Het was gewoon te gek voor woorden. Maar beiden konden ze er wel enige berusting in vinden. Het moest maar. En ze waren elkaar niet tot last. Alanah had misschien liever nooit een stiefvader gehad, maar als ze er dan toch eentje zou krijgen, dan maar zo iemand als Calvin. Een verder eerlijke en hardwerkende man, die wel voor haar wilde zorgen ondanks alles.