Zo rond half tien komen Christopher en Julia terug met de ouders van Julia. Oataren en Liliane tonen zich goede gastheer en gastvrouw en heten Julia’s ouders welkom. Nadat die zich hebben ingericht op hun logeerkamer, komen ze terug in de woonkamer.

Hun Engels is duidelijk minder goed, dan die van de familie Klaus, die Engels spreken alsof het hun moedertaal is, maar Julia’s ouders kunnen zich prima verstaanbaar maken, hier en daar geholpen door Julia, maar het is iedereen wel duidelijk, dat ze goed met elkaar overweg kunnen. Julia’s ouders zijn natuurlijk verrast, dat hun dochter hier verliefd is geworden op Christopher, maar ze kunnen haar geen ongelijk geven.

Ze maken er nog een leuke avond van, maar er is zoveel te vertellen en haar ouders zijn ook moe van de reis. Maar ze zijn wel blij, dat ze toch samen met hun dochter kunnen zijn op kerstavond, al is het dan maar wat kort. Maar de sfeer bij de familie Klaus maakt wel veel goed. Julia en Christopher gaan later naar bed, maar als het tijd is, loopt Christopher met Julia mee naar haar kamer.

Zwijgend lopen ze naar boven, maar als Julia voor haar kamer staat, zegt ze: ‘Christopher, ik ben echt verliefd op je, maar om nu al wat meer te doen, dat gaat me nog iets te ver! Ik moet dit eerst allemaal even verwerken! Er is zoveel gebeurd, ik heb even tijd nodig!’

‘Hey, dat begrijp ik wel! Bovendien zijn je ouders nu ook nog hier. Zit daar ook maar niet over in. En ik moet ook nog een en ander verwerken. Jij, Christine, eigenlijk alles, at er de laatste paar dagen gebeurd is!’

‘En dan is er nog iets. Je grootvader…’

‘Dat hij zo op de kerstman lijkt, bedoel je?’

‘Ja, nee. Ja, hij lijkt er wel op, maar dat bedoel ik niet. Zijn stem! Die ken ik!’

‘Hoe bedoel je?’

‘Ik kan het even nog niet terughalen. Maar ik zweer je, dat ik zijn stem al eens eerder gehoord, met precies hetzelfde accent. Ik weet alleen niet waar of wanneer! Maar in ieder geval niet zo heel erg lang geleden!’

Dan krijgt ze opeens een ingeving. ‘Het schiet me net te binnen! Ik was op kantoor nog aan het werk. Cijfers van Weigong moest ik nog klaar hebben voor de volgende dag, dus ik moest overwerken. En toen belde je grootvader op, die moest mijnheer Meenderd spreken! En die was er niet. Hij vroeg me dan, wie ik was, wat ik deed en stelde zich voor als de nieuwe grootaandeelhouder van het bedrijf. Maar hij gebruikte wel een andere naam, maar ik weet zeker dat het zijn stem was!’

Christopher zucht. ‘Ik had het kunnen weten! Gebruikte hij toevallig de naam Kringle?’

‘Ja! Dat was het!’

‘Denk even verder. Wat is een andere naam voor de kerstman? Kris Kringle!’

‘God! Dat ik daar niet op gekomen ben!’

‘Nou ja, je wist toen natuurlijk ook niet, dat we met de achternaam Klaus heten. Dat brengt ons weer bij de associatie met de kerstman, dat dan weer voor Kris Kringle staat. We gebruiken die naam, met name de achternaam, om de aandacht weg te leiden van ons bedrijf. Zoals ik al eerder zei, we hoeven niet meteen op de voorgrond te staan, als een van de grootste bedrijven ter wereld… We zijn best goed in het uitwissen van onze sporen…’

‘Denk je, dat het toeval is, dat ik dan hier ben?’

‘Mijn grootvader en mijn vader kennende, nee! Maar vind ik dat erg? Absoluut niet!’

Julia giechelt. ‘Ik ook niet! Maar ik vind wel, dat ze een beetje straf verdienen, denk je niet?’

‘O ja, daar bedenken we nog wel iets op!’

Ze geven elkaar nog een zoen als afscheid en gaan dan slapen.

De volgende morgen zijn ze vroeg wakker en schuiven bij aan de enorme ontbijttafel. Ook Julia’s ouders zijn al wakker, en worden nu ook bijgepraat over het familiebedrijf van de familie Klaus. Ze krijgen een wat uitgebreidere versie te horen, dan wat ze iedereen vertellen, omdat Julia nu deel uitmaakt van de familie. Natuurlijk krijgen ze niet alle verhalen te horen, maar ze genieten er wel van. Als dat gedaan is, staat Pauli op.

‘Zo, nu iedereen bijgepraat is, gaan we over op de orde van de dag! Voor Linda en Kees: We weten, dat jullie dit feest eigenlijk begin december vieren, met Sinterklaas, maar aangezien jullie gasten zijn, vonden we het nodig om jullie toch een geschenk te regelen! Dat is onze gewoonte en traditie, iedereen in de regio, ook de gasten, die overnachten in Rovaniemi, krijgen met Kerst een cadeau van ons! We zonderen echt niemand uit! Dus ook jullie niet!’

De ouders van Julia zijn verbaasd. ‘Maar dat had toch niet gehoeven? Dat we hierheen mochten komen, dat is al een cadeau op zich! Jullie hebben alles al betaald!’

‘Onzin! Een cadeau moet je krijgen op eerste kerstdag!’

Hij wijst dan naar de kerstboom, waar nu een enorme stapel cadeaus ligt.

‘Natuurlijk zijn onze gasten als eerste aan de beurt!’

Julia’s moeder, Linda, staat giechelend op als een klein meisje en zoekt dan haar cadeau. Ze pakt het dan uit, en ziet dan verbaasd, dat het een lekker luchtje is. Precies het luchtje, dat ze zelf zo lekker vindt ruiken.

‘Oh, Kees! Kijk eens! Dat is J’dore L’Or van Dior! Mijn favoriete parfum!’

Ze kijkt dan Pauli aan. ‘Maar dit is toch veel te duur!’

‘Maak je daarover geen zorgen. We kunnen het best betalen! Maar ik geloof niet, dat je al klaar bent!’

Linda kijkt verbaasd. ‘Nee, dat kan ik niet accepteren! Dit is al zo duur!’

Julia zegt dan: ‘Je wilt deze mensen toch ook niet beledigen door het te weigeren, mam?’

‘Maar alleen al deze vakantie, en dan deze parfum. Ik weet, hoe duur die is, want je vader wil die nooit voor me kopen, omdat hij zo duur is! Die kost bijna honderdvijftig euro!’

Christopher helpt Julia een handje. ‘Als we het ons kunnen veroorloven een hele stad van cadeaus te voorzien, denkt u dan niet, dat we het ons kunnen veroorloven? We zijn gewoon blij, dat we u hier mogen hebben, en u mag het ook zien als een soort afkoop, omdat u nu waarschijnlijk Julia niet meer zo vaak zult zien. Maar waarschijnlijk hadden we het anders ook wel gegeven, hoor!’

‘Oh, dat is zo lief van jullie! Maar we hebben niets om terug te geven!’

‘Dat doet u al, met de kostbaarste gift, die u maar kunt geven. En dat is door uw dochter hier te laten, opdat ik haar kan liefhebben!’

Linda is oprecht ontroerd door deze lieve woorden. ‘Nou goed dan! Maar het kan dan beter niet weer zo’n duur cadeau zijn! Maar mijn cadeau kan nog wel even wachten. Ik vind het wel leuk, als ieder om de beurt wat uitpakt en dan kijken wat ze krijgen!’

Nana glimlacht. ‘Een uitstekend idee, Linda! Die houden we erin als nieuwe traditie, Pauli!’

‘Ja, dat vind ik ook!’

Dan is Kees aan de beurt. Voor hem is er een nieuw horloge, een stevige, die hij kan gebruiken tijdens zijn werk.

‘Die kan ik net goed gebruiken! Mijn vorige is net kapot gegaan! Hartelijk dank!’

Pauli knikt. ‘Ook voor jou ligt er nog een cadeau!’

En dan is Julia aan de beurt. Haar cadeau is een gloednieuwe telefoon.

Liliane zegt dan: ‘We dachten, dat je hier wel een nieuwe kon gebruiken, Julia! Je moet je andere telefoon op je bedrijf inleveren, want als het goed is, is dat een telefoon van de zaak. Nou, deze is ook van de zaak, ten minste het abonnement is op de zaak. De telefoon is van jou. Zodat je altijd contact kunt blijven houden met je ouders.’

‘Oh, wat attent! Maar hoe regelen jullie dat zo snel?’

‘Iets met heel veel invloed hebben bij veel bedrijven en zo…’

Julia lacht. ‘Zoals bij Coca-Cola?’

‘Ja, zoiets. Heeft Christopher je dat verhaal al verteld?’

‘Ja, in de blokhut. Ik vond het wel leuk!’

Natuurlijk moet er dan weer een en ander worden uitgelegd aan Linda en Kees. Die vinden het best amusant. Linda zegt daarop: ‘Dus daarom lijkt u zoveel op de kerstman, Pauli?’

‘Ach, ik doe mijn best! Ik vind het wel een soort eerbetoon! Alles wat we doen, staat eigenlijk in het teken van kerst. Het is ons DNA. Daar verdienen we ons brood mee, en laten we anderen meedelen in onze welvaart. Dat is toch, waar het met Kerst toch om gaat?’

‘Dan bent u in onze ogen een echte kerstman! Een Santa Klaus!’

Pauli lacht. ‘Met het verschil, dat ik echt geen heiligman ben!’

Nana mompelt: ‘Vertel mij wat! Ik ben al bijna vijftig jaar met hem getrouwd!’

Er wordt dan gelachen om de opmerking van Nana.

Pauli zegt dan: ‘Ook voor jou is er nog een cadeau!’

Julia glimlacht.

Het is dan de beurt aan Christopher, omdat hij nu de nieuwe vriend van Julia is. Normaal zouden nu Dana en Nadika aan de beurt zijn, maar omdat Julia nu te gast is, is Christopher eerder aan de beurt. Hij krijgt slechts een klein pakje. Hij opent het, en er zitten wat sleutels in. Hij kijkt verbaasd.

‘Waar zijn deze sleutels voor?’

Pauli glimlacht. ‘Ik weet het, maar het is niet aan mij om het te vertellen!’

Oataren staat dan op. ‘Dat kan ik wel vertellen. Je moeder en ik hadden al ergens dit jaar besloten, dat je lang genoeg op de werkvloer hebt gewerkt, en dat je met ingang van deze kerst op kantoor zou komen. Daar heb je hard voor gewerkt, en je hebt nooit geklaagd! Dat verdient een goede beloning, en die heb je dan ook dubbel en dwars verdiend. Maar we zeggen je lekker nog niet waar het voor is. Dat zit dan weer in je volgende cadeau!’

Linda zegt lachend: ‘Jullie houden echt wel van cadeaus weggeven!’

Liliane zegt: ‘Dat is voor ons zoiets natuurlijks als ademen! Het geven is net zo leuk als het krijgen! Het is de intentie, die telt, niet hetgeen wat je krijgt. Nou ja, het is ook leuk om cadeaus te krijgen, daar hoor je me nooit over klagen! Maar ik vind het net zo leuk om te geven!’

‘Daar heeft u een goed punt! Zal ik zeker onthouden!’

Het is dan de beurt aan Dana. Maar als ze op wil staan zegt Pauli: ‘Dit cadeau is eigenlijk voor jou en Nadika.’

Zowel Dana als Nadika kijken verbaasd. Maar ook zij krijgen een klein pakje, net zo groot als dat van Christopher. En daar zitten ook een paar sleutels in. Nadika kijkt haar grootvader aan. ‘Opa, wat is dit? Krijg ik hetzelfde cadeau als Christopher?’

‘Ja, min of meer wel. Maar omdat jullie nu eerst samen een cadeau hebben gekregen, mag Dana haar geschenk pakken.’

Dana zoekt dan haar geschenk dan, ze had het al zien liggen. Het is een langwerpig doosje, maar vrij licht. Ze pakt het uit en ziet dan verrast dat het een waardebon is voor een bruidsjurk.

‘Oh, dat vind ik lief! We hadden allebei al flink gespaard voor een mooie jurk!’

‘Kijk eens goed, waar de bon geldig is, Dana!’

De ogen van Dana worden groot. ‘Imperial Dresses in Kopenhagen? Die maken jurken voor de rijken van de wereld!’

‘Dat heb je je wel verdiend! We gunnen je het allerbeste!’

‘Oh, ik weet niet, hoe ik jullie ooit moet bedanken! Jullie zijn altijd zo goed voor me geweest!

Toen mijn ouders stierven, waren jullie er voor me. En toen ik gevoelens kreeg voor Nadika, steunden jullie me ook! En nu gunnen jullie me ook nog zo’n mooie jurk! God weet, wat die zal gaan kosten!’

‘Nee, wij moeten jou danken! Ja, we hebben je gesteund, en dat was ook nodig! Maar je hebt ons vertrouwen nooit beschaamd, en je was een hele grote hulp voor Nadika na haar ongeluk! Dat is met geen geld te betalen, Dana!’

‘Nou, hartelijk dank!’

Nadika is aan de beurt. Ze loopt nog wat moeilijk, en Dana helpt haar een beetje, maar Nadika wil zelf haar cadeau pakken. Ze glimlacht als ze haar cadeau krijgt. Het is een prachtige gouden ketting, met allemaal kleine rolstoeltjes erin verwerkt. Er horen ook oorbellen in dezelfde stijl bij.

‘Oh, dit vind ik leuk! Dank je wel! Die rolstoeltjes zijn erg grappig!’

Ze laat dan iedereen zien, wat ze gekregen heeft en doet het meteen om. Dana helpt haar en de glimlach van Nadika spreekt boekdelen. ‘Dit zal me nog meer motiveren om te revalideren!’

Daarna zijn Liliane en Oataren aan de beurt, die elk wat praktische dingen krijgen, waar ze erg blij mee zijn. Nana en Pauli krijgen ieder een fotoboek van gebeurtenissen van het afgelopen jaar. Maar ze zijn er erg blij mee.

En dan begint het spel van voor af aan. Linda staat wat nerveus op. Ze vindt een dun pakje met haar naam erop. Ze ziet er dan nog één liggen met haar naam, maar ze kan aan het handschrift herkennen, dat die van Julia afkomstig is. Dat vindt ze wel leuk en besluit er nog niets over te zeggen. Ze gaat weer zitten en opent dan het pakje. Er zit een soort kaart in. ‘Ehm, bedankt? Maar kan me iemand zeggen, waar het voor is?’

Oataren glimlacht. ‘Omdat we min of meer je dochter gestolen hebben, is dit een goedmakertje. Deze kaart is goed voor twaalf retourvluchten naar hier. Dus als je wilt, kun je iedere maand je dochter op zoeken. En ik zal de verrassing voor Kees een beetje verklappen, jouw cadeau is eenzelfde kaart. De kaarten zijn persoonlijk, vandaar!’

‘Oh, dat vind ik zo ontzettend lief van jullie! Kom hier, dat ik jullie een knuffel geef!’

Glimlachend ontvangen ze de knuffels, en ook Kees opent zijn pakje, waar inderdaad ook zo’n kaart in zit. Ook hij bedankt Oataren en Liliane. Dan is Julia weer aan de beurt. Voor haar ligt een veel groter pakje te wachten. Ze pakt het nieuwsgierig uit en hapt naar adem, als ze de inhoud ziet. En krijgt tranen in haar ogen, als ze het doosje opent.

‘Lieve hemel! Dit moet een fortuin gekost hebben!’

Nana glimlacht. ‘Dat valt wel mee, Julia! Maar je maakt nu deel uit van onze familie, en met jou zal deze familie worden voortgezet. Deze ketting en sieraden worden doorgegeven aan de volgende generatie. Ik hoop, dat jij dat ook eens mag doen.’

Linda zegt daarop: ‘U doet net, alsof Julia en Christopher al getrouwd zijn! Ze kennen elkaar nog maar net!’

‘Ik begrijp uw verbazing, maar voor onze familie is dat heel logisch! Noem het toeval, noemt het magie, geen idee hoe dit precies werkt! Ik heb het zelf ervaren, vele jaren geleden, Liliane heeft het ervaren, en uw dochter zal het nu ook ervaren. Het is geen slecht iets, ik beschouw het als een eer! Maar misschien is het u opgevallen, dat Julia een nieuwe ring draagt. Daar staat ons familiewapen op, net als op de ketting en oorbellen, die ze nu krijgt. Die zijn in de loop van de tijd wel licht aangepast, want ze worden gedragen, en de sluitingen slijten dan nog wel eens.

Maar als onze familie iemand accepteert, en dat hebben we reeds met uw dochter gedaan, dan komt het eigenlijk nooit voor, dat die relatie ooit voortijdig eindigt. En God is mijn getuige, dat ik de nodige stormen heb bedwongen met Pauli, zo ook Liliane met Oataren. We zijn niet zo anders als andere mensen, maar op de een of andere manier zijn onze relaties altijd bestendig tegen ook wat op ons pad komt. We hebben er zelfs een naam voor. De Klaus bond. U kunt de historie van onze familie teruglezen, er is ruim driehonderd jaar aan historie genoteerd over onze familie. Als God het blieft, worden Christopher en uw dochter ook ingedragen in onze stamboom. Natuurlijk pas nadat ze getrouwd zijn, maar dat zien we eerder als een vanzelfsprekendheid dan een bevestiging. Ik weet niet, hoe ik u dat moet uitleggen, het is gewoon een gevoel, dat je moet ervaren.’

Julia zegt dan: ‘Mam, ze heeft gelijk! Je weet, dat ik normaal snel heimwee krijg? Maar ik voel me hier thuis. En als Christopher me vasthoudt, dan zou ik nergens liever willen zijn. Dan ben ik thuis! Waar dat dan ook is! Het is een gevoel, dat ik gewoon niet kan omschrijven! Alsof ik voorbestemd ben om hier te mogen leven!’

‘Je bent toch niet gebrainwasht of zo?’

Julia lacht. ‘Nee, niet dat ik weet!’

Liliane zegt: ‘Ik begrijp uw wantrouwen heel goed! Hetzelfde was ook bij mijn ouders, toen ik wat kreeg met Oataren! Ook onze verliefdheid begon stormachtig en ik kom hier relatief ver vandaan. Ik ben van oorsprong een Zweedse, ik had ook een Noorse kunnen zijn, zo dicht woonden we daar aan de grens. Ik ben geboren in Björkliden, en dat ligt ongeveer tien kilometer van de Noorse grens. Dat is dus ook best wel een stuk hier vandaan. Oataren was op bezoek voor een jaarlijks festival, die we daar houden in de winter, een viswedstrijd op het meer. We zagen elkaar en binnen enkele dagen waren we smoorverliefd op elkaar. Natuurlijk waren mijn ouders daar niet blij mee, want het was al snel duidelijk, dat Oataren nooit naar Björkliden zou verhuizen.

U wilt niet weten, hoe veel ruzies ik heb gehad met mijn ouders. Tot ik het zat was, heb mijn spullen gepakt en ben met de bus richting Rovaniemi gereisd. Niet dat ik heel ver kwam, mijn vader was me achterna gereisd met de auto van de buurman en heeft me teruggehaald. Hij was echt woedend op me. Maar zelfs dat kon me niet weerhouden om het weer te proberen. Deze keer kon ik meeliften met een vrachtwagenchauffeur. In die tijd nogal gewaagd, ik was maar net eenentwintig… Mijn vader is nog wel naar Rovaniemi gereisd, maar hij had al snel in de gaten, dat het hopeloos was. Oataren en ik zijn dan ook binnen een half jaar met elkaar getrouwd. En sindsdien hebben mijn ouders er ook wel vrede mee, hoor! Ik zoek ze regelmatig op, samen met Oataren en onze band is nu wel goed.

Deze plek heeft iets magisch, dat ons vrouwen aantrekt tot de mannen hier. Anders als dat kan ik het niet omschrijven. Ik had hetzelfde als uw dochter, ik voelde me hier meteen thuis!

Natuurlijk zal ze u en uw man heel erg gaan missen, net als haar vrienden. Daarom komen we u ook wat tegemoet met die reispas. We weten namelijk uit ervaring, hoe het voelt!’

Nana knikt. ‘En met mij was het precies hetzelfde, al had ik dan wat meer medewerking van mijn ouders. Maar dat was ook een andere tijd. Die zagen dat Pauli uit een rijke familie kwam. We waren verliefd en de kans op een goede toekomst was ook bijna verzekerd! En ik kom hier niet zo heel ver vandaan, uit Ruka, iets meer dan honderd kilometer rijden. Liliane heeft gelijk, er is hier iets met de mannen. Maar ik heb nooit ook maar een seconde spijt gehad om hierheen te komen!

We houden uw dochter niet vast. Ze is vrij om te komen en gaan waar en wanneer ze maar wil. Wil ze graag buiten Rovaniemi wonen, dan moet ze dan gewoon doen! Al denk ik wel haar mening daarover te weten. Maar het is en blijft haar eigen keuze!’

Linda antwoordt: ‘Het blijft voor mij toch moeilijk te geloven!’

Julia zegt dan: ‘Mam, maak je geen zorgen over mij. Ik kan prima op mezelf letten! En als het je geruststelt, dan bel ik je echt iedere dag!’

Dat kalmeert Linda dan wel iets. ‘Dan zou ik me wel wat meer gerust voelen!’

Christopher zegt daarop: ‘Ik beloof u, niemand zal Julia ooit iets aandoen! Ik begrijp als geen ander, hoe het voelt een dierbare bijna te verliezen. Lichtelijke door mijn schuld heeft mijn zus een zwaar ongeluk gehad.’

Hij ziet, dat Nadika iets wil zeggen. ‘Nee, Nadika! Laat me het uitleggen!’

Ze knikt en Christopher gaat verder. ‘Ik was toen ook verliefd op een meisje. Ik wilde zelfs met haar trouwen. En dat had ik hier ook meegedeeld. Niemand was het ermee eens.’

‘Maar net zeiden jullie nog, dat je als vrouw altijd magisch aangetrokken wordt tot jullie mannen?’

‘Ja, en dat klopt ook, er is echter een maar. Het schijnt alleen te werken, als de band echt sterk is. Bij Christine had ik niet het juiste gevoel, en mijn familie voelde dat feilloos aan. Daarom houden we ook een soort stemming, of er iemand geaccepteerd wordt. Maar daar gaat het nu niet om.

Mijn zus Nadika wilde me overtuigen, dat ik de verkeerde keuze gemaakt had. Ik stond echt op het punt de familiebanden te verbreken en met Christine te gaan trouwen. We hadden echt een knallende ruzie, en Christine is hier woedend weggereden. Dat was de avond, dat ze een zeer zwaar ongeluk kreeg, dat veroorzaakt werd door een overstekend rendier.

Ik heb me dat jarenlang aangetrokken, ik was bijna mijn kleine zusje kwijt, ze heeft echt in kritieke toestand in het ziekenhuis gelegen en zolang ze daar was, ben ik daar niet weggeweest. Ik sliep op banken, om maar niet weg te hoeven. Ik had zo’n spijt, dat ik haar boos heb laten weggaan, dat ik me die schuld jarenlang op me heb genomen.

Maar pas gisteren kon ik accepteren, dat ik wellicht bijgedragen heb om emotioneel te zijn, en daarbij wellicht minder goed heeft opgelet, maar dat ik nooit had kunnen voorkomen, dat ze in het donker dat rendier niet gezien heeft. Ik heb ook lang gedacht, dat ze afgeleid was door haar telefoon, ik had geprobeerd haar te bellen. Maar dat kon niet zo zijn, want ze had altijd tijdens het rijden haar telefoon gewoon uit staan!

Wat ik hiermee duidelijk wil maken, is dat ik heel goed begrijp, wat het is om een dierbare bijna te moeten verliezen! En dat doet u ook, als Julia hier blijft. Maar ze is er nog, u kunt haar bellen, wanneer u maar wilt! U kunt haar bezoeken, zo vaak u wilt! U zult hier altijd welkom zijn, wanneer u komt. Maar u zou mij en ook Julia een groot verdriet en veel pijn doen, als u onze relatie niet zou goedkeuren. En ik begrijp goed, dat het allemaal plotseling is. Gelooft u me, ik ben niet minder verrast! Maar het gevoel is ook zo sterk…’

Julia pakt zijn hand vast en kijkt hem aan. De blik, die ze hem dan geeft, doet het wantrouwen van Linda dan wankelen. ‘Vooruit dan, het voordeel van de twijfel!’

Julia kijkt haar moeder dankbaar aan. ‘Dank je, mam! En ik ga je echt iedere dag bellen!’

Ze omhelst haar moeder, die dan zegt: ‘En daar houd ik je aan, Julia!’

Haar vader zegt: ‘En veel foto’s zouden natuurlijk ook helpen bij het gemis aan jou!’

‘O ja, daarvoor heb ik nu toch een mooie nieuwe telefoon gekregen?’

En daarmee is dan de rust weer gekeerd.

Linda zegt dan verontschuldigend: ‘Sorry, dat ik er zo’n ophef over maakte!’

‘Ach, dat begrijpen we heel erg goed! We hebben immers ook in hetzelfde schuitje gezeten. We weten, wat u doormaakt!’

Linda zegt dan: ‘Doe die halsketting eens om, Julia! Ik wil graag weten, hoe die je staat!’

Het is natuurlijk een poging om de stemming weer terug te brengen, en die wordt door iedereen gewaardeerd. Julia knikt blij en ze doet haar oorbellen uit, en wisselt die om voor de oorbellen uit de set. Ze zijn prachtig versierd met edelstenen. De ketting is werkelijk een prachtstuk. Het familiewapen is duidelijk zichtbaar en is omlijst door vele kleine diamantjes.

Linda zegt dan: ‘Dit moet toch erg veel geld waard zijn!’

Nana glimlacht. ‘Geloof me, het is erg goed verzekerd! Maar het is een familiestuk, en het is ook de bedoeling, dat het in de familie blijft! En zoals ik al zei, ik hoop, dat uw dochter door mag geven. En dat ik er dan nog mag zijn, om het mee te mogen maken!’

‘Daar hoop ik dan ook bij te mogen zijn!’

‘Natuurlijk! U bent elke kerst welkom! En traditiegetrouw worden deze sieraden ook met kerst doorgegeven, omdat kerst bij ons een belangrijke gebeurtenis is in onze familie!’

‘Ja, daarvan begin ik me steeds meer bewust te raken! Maar hoor je dat, Kees? Volgend jaar weer hier in Rovaniemi! Noteer maar vast in je agenda voor volgend jaar!’

Kees lacht. ‘Als we thuiskomen, zeg ik het meteen tegen mijn baas, dat hij me voortaan zo tegen kerst aan, niet meer op mijn werk hoeft te verwachten!’

Nana haalt dan opgelucht adem. ‘Staat je erg mooi, Julia! Mijn zoon heeft een goede smaak in vrouwen! En nu verder met de cadeaus! Die stapel lijkt niet echt minder te worden!’

Er wordt gelachen, en dan mag Christopher zijn cadeau uitpakken. Tot zijn verbazing zitten daar de eigendomspapieren in van een huis. Vol ongeloof kijkt hij zijn ouders aan. ‘Een huis?’

Zijn ouders knikken. We vonden het wel een keer tijd, dat je daar uit die kleine woning ging trekken. We hoopten, dat je dan wat actiever ging zijn met je liefdesleven, en hopelijk niet met die Christine, maar dat is al goed gekomen, voor je je cadeau kreeg. Nou ja, wellicht wil je er later wel gaan wonen met Julia!’

Liliane zegt dan tegen Linda: ‘Ben maar niet bang, ze krijgen echt niet ieder jaar van deze cadeaus! Het kwam toevallig zo uit!’

Christopher glimlacht. ‘Heel toevallig, mam? Komt het misschien ook, dat ik al stiekem naar andere woonruimte aan het zoeken was?’

‘Natuurlijk! Karen had ons erover verteld.’

Christopher zucht. ‘Als je het over een plaatselijk nieuwsblad hebt!’

Liliane lacht.

Christopher zegt; ‘Wauw! Ik weet niet, wat ik moet zeggen! Bedankt!’

‘En dit is niet alleen van ons, maar ook van je opa en oma!’

Nadika grinnikt. ‘Eigenlijk is de verrassing voor mij dan wel al verklapt, maar ik zal er niet minder blij mee zijn!’

Liliane en Oataren moeten lachen. Dana zegt dan: ‘Pak jij dan maar vlug jouw cadeau uit, als je het dan toch al weet!’

Nadika heeft echter gelijk. De huizen blijken op vrij korte afstand van elkaar te liggen, dus Christopher en Nadika zijn nagenoeg buren. Er zit een huis tussen. Dana pakt dan haar cadeau uit. Voor haar is er een duikershorloge, met vele speciale functies. Een hobby van Dana, en ze is er dan ook erg blij mee.

Liliane, Oataren, Nana en Pauli krijgen dan weer wat persoonlijke geschenken. Maar tot ieders verbazing blijven er nog steeds acht pakjes onder de boom liggen. Nana zegt verbaasd: ‘Toen ik gisteren de pakjes onder de boom legde, waren het er toch echt minder!’

Linda zegt dan: ‘Ik denk, dat ik wel weet, die daar oorzaak aan heeft. Ik had ze ook al gezien en ik herken het handschrift van Julia uit duizenden! Dus wellicht dat ze een tipje van de sluier kan oplichten?’

Julia lacht. ‘Oeps, betrapt! Ik kwam op het idee, omdat er op mijn kamer een hoop van die kleine doosjes lagen en inpakpapier! En na gisteravond vond ik, dat ik iets terug moest doen. Ik wilde iets van mezelf geven. En nu heb ik één ding, dat ik echt altijd bij me draag! Ik heb het jaren geleden gemaakt, ik was volgens mij pas zeven jaar.’

Linda zegt geschokt. ‘Je hebt toch niet je ketting verdeeld? Die mooie ketting?’

Julia knikt. ‘Ja, dat heb ik wel gedaan! Nou ja, het viel min of meer ook al uit elkaar, maar de schakeltjes waren nog steeds goed. En toen leek het me leuk om daar iets mee te doen. Dus ben ik afgelopen nacht nog heel erg druk bezig geweest om daar armbandjes van te maken. Ik had net genoeg materiaal voor iedereen!’

‘Oh, wat een enig en leuk idee! Maar dat had niet gehoeven, lieverd!’

Julia kijkt Liliane aan. ‘Jawel, ik vond van wel! Jullie hebben me al zoveel gegeven, dus ik moest iets terugdoen!’

Ze staat dan op en geeft iedereen een van de pakjes. Maar tot haar verbazing is er eentje over, met haar eigen naam op. Het zit in hetzelfde papier, en heeft ook hetzelfde formaat.

Nadika lacht. ‘Het ziet er naar uit, dat er nog iemand vlijtig is geweest, Julia!’

Julia kijkt verbaasd. ‘Het schijnt! Ik heb mezelf heus niet zelf een armband cadeau gedaan! Die heb ik wel eentje voor mezelf gemaakt, maar niet ingepakt!’

Ze laat dan haar armband zien. Het is een armband met houten schakels, dat met kleine kerfjes versierd is. Linda zegt met trots: ‘Daar is ze toen bijna drie weken mee bezig geweest, een halve zomervakantie! Ik had geen kind aan haar!’

Iedereen pakt dan hun pakje uit, dat Julia heel netjes heeft ingepakt. En blij verrast bekijken ze de armbandjes. Oataren zegt meteen: ‘Dit is echt best kunstig gemaakt. Was je toen nog maar zeven?’

Julia knikt. ‘Maar mijn vader heeft de kralen gemaakt! Maar ik heb alle versieringen erop gemaakt. Het is wel door de jaren heen glad geworden, maar ik vind het juist daardoor mooier geworden!’

Oataren twijfelt geen moment en doet het om zijn pols. ‘Past ook nog perfect!’

Linda glimlacht. ‘Zoiets kun je wel aan Julia overlaten. Ze heeft een enorm gevoel voor de maat! Ze kan echt iets maken op het oog!’

Iedereen probeert dan hun armband om te doen. Nadika glimlacht ook. ‘Dit waardeer ik heel erg! Dit maakt je nu al mijn favoriete schoonzusje!’

Christopher kan het niet laten om zijn zusje een beetje te plagen. ‘Duh, ze is je enige schoonzusje!’

Nadika steekt haar tong naar Christopher uit, en ze moeten allebei lachen.

‘Nou, heel erg bedankt, Julia! Maar dit is ook juist de essentie van kerst: Iets van jezelf geven! Dat heb je heel goed gedaan! En je hebt je eigen pakje nog niet uitgepakt?’

‘Nee, ik wilde eerst zien, of jullie het ook wel echt leuk vonden!’

‘Nou, nu zijn wij wel nieuwsgierig wat er in jouw pakje zit! Want ik heb werkelijk geen idee! Het komt niet van mij af!’

De rest lijkt net zo nieuwsgierig te zijn, en dat maakt de spanning wat groter. Ze maakt voorzichtig het papier los en haalt er dan zo’n zelfde doosje uit. Ze maakt het open en ziet er dan een mooi houten hartje uit, waar haar naam en die van Christopher staat.

‘Oh, Christopher! Dit vind ik heel erg lief en mooi van je!’

Ze geeft hem een lange zoen, tot er gekucht wordt door de rest. Het kan Julia niets schelen en Christopher ook. Pauli kucht dan een keer en zegt dan: ‘Als jullie eerste kerstdag niets beter te doen hebben, ga dan naar een slaapkamer!’

Met tegenzin rukt Christopher zich los van Julia, kijkt zijn grootvader aan en zegt: ‘Klinkt aanlokkelijk!’

En dan moet iedereen even lachen, omdat het ook traditie is, dat de hele familie naar de kerk gaat en daarna deelneemt aan allerlei festiviteiten, die de lokale bevolking organiseert, uiteraard gesteund door de familie Klaus. Julia, Linda en Kees zijn erg onder de indruk en moeten echt toegeven, dat ze erg veel plezier hebben. Al heeft Julia meer ogen voor Christopher, dan voor alle festiviteiten. Als er muziek gespeeld wordt op een plein, waar al meer mensen aan het dansen zijn, vraagt Christopher Julia om met hem te dansen. De stralende glimlach van Julia verlicht bijna het hele plein.

Linda en Kees kijken toe, hoe hun dochter als de meest gelukkige vrouw op het plein danst.

Linda zegt tegen Kees: ‘Oh, kijk haar nou! Hoe kan ik nu nog twijfelen, dat ze zo enorm verliefd is, dat ze alles wil opgeven, voor hem?’

Kees lacht. ‘Nou ja, opgeven… Ze gaat een ton per jaar verdienen, gaat deel uitmaken van een rijke familie, die je bijna de kerstman kunt noemen en je moet toegeven, dat ze echt heel erg aardig zijn! Je ziet hoe de mensen op hen reageren! Hoe ze op Christopher en Julia reageren… En Christopher is echt een goede knul! Ik heb net na de kerk even met hem alleen kunnen praten. Ik denk, dat hij echt oprecht is over Julia. Ik heb geen twijfels over hem en Julia. Dit is echt!’

Linda knikt. ‘Het scheelt, dat ik in de tussentijd ook wat meer met Liliane heb kunnen praten. Het heeft zoveel meer duidelijk gemaakt. En heb je die foto’s gezien van hun arrenslee? Je zou echt denken, dat ze de echte kerstman zijn!’

‘Dus je bent nu ook om?’

‘Ja, maar ik ga haar echt enorm missen! Ze kwam zo vaak op bezoek, en dat is nu allemaal weg!’

‘Ja, maar ze heeft beloofd iedere dag te bellen?’

‘Ja, nu wel. Maar zie je dat haar over een tijdje nog doen? Dan zal ze het drukker krijgen met haar dagelijkse leven hier, wellicht wel met Christopher trouwen en kinderen krijgen. O god, dan worden we opa en oma! Dat laat me pas beseffen, hoe oud we zijn!’

Kees lacht. ‘Leeftijd is maar een nummer! Ik vind je nog steeds net zo mooi, als op de dag, dat ik je ontmoette!’

Linda giechelt en bloost. ‘Charmeur!’ Maar het is duidelijk, dat ze het fijn vindt.

‘Kom, ga mee met me dansen! Dat hebben we al in tijden niet meer gedaan!’

‘Ik dacht, dat je het nooit zou vragen!’

En even later zwieren ze samen over de vloer. Als het nummer afgelopen is, eindigen ze toevallig naast Christopher en Julia. Christopher kijkt glimlachend naar Kees. ‘Zou u me toestaan van danspartner te wisselen?’

Kees glimlacht. ‘Dansen met mijn eigen dochter? Altijd!’

Linda glimlacht. ‘Dansen met mijn toekomstige schoonzoon? Laat maar eens zien, of je wat kan!’

Julia lacht. ‘Pas maar op, Christopher! Ze kan echt goed dansen!’

‘Ik heb ook wel wat moves van mezelf, hoor!’

Het is echter een rustige dans, en dat geeft Christopher de kans om met Linda te praten.

‘Ik hoorde, dat je met mijn man hebt kunnen praten?’

‘Ja, en ik hoopte dan nu ook even met u te kunnen doen!’

‘Het is Linda, geen U.’

‘Ik ben netjes opgevoed, en zolang er nog geen verlovingsring om de vinger van Julia zit, zal ik u zo blijven noemen. Ik vind het een teken van respect!’

‘Dat is erg attent! Dus je houdt van mijn dochter?’

Christopher schudt zijn hoofd. ‘Houden van is niet het juiste woord. Ik ben absoluut gek van haar! Ze is het eerste, wat in mijn hoofd zit, als ik wakker word, en het laatste waarmee ik inslaap. En ik begrijp uw bezwaren goed, we kennen elkaar nog maar net! En de glans zal ook wel wat van zijn schitter verliezen, maar het enige, wat ik in mijn leven wil, dat is uw dochter gelukkig maken!’

‘Ik zie in je ogen, dat je het meent!’

‘Ik meen het! Ik zou echt alles doen, om haar gelukkig te maken!’

Linda glimlacht. ‘Je hebt een warme gloed over je, als je over Julia praat. Daaraan kan ik zien, dat je het echt meent. Zou je haar zelfs nu al met haar willen trouwen?’

‘Ja, ik weet het niet. Het zou te snel zijn! Ik wil wel, maar het zou niet juist zijn, omdat we nog zoveel van elkaar moeten leren!’

‘Het enige juiste antwoord! Jullie zeiden vanmorgen iets over toestemming, dat Julia toe mocht treden tot jullie familie. Nu geef ik jou een opdracht. Verdien onze toestemming, dat je deel uit mag maken van onze familie! Waarom zouden wij minder zijn, dan jullie familie? We mogen wellicht het geld niet hebben, maar we zijn net zo trots op onze familie, als jullie het zijn!’

Christopher glimlacht. ‘Het zou me een eer zijn me waardig te bewijzen!’

Linda lacht. ‘We hebben een best grote familie…’

Christopher lacht. ‘Ik had al zo’n vermoeden, dat u dat zou zeggen. Is dit ook niet een verkapte reden om Julia vaker te zien?’

‘Nou ja, een klein beetje eigen belang is er wel…’

‘En daar is echt iets mis mee! Ik bedoel, onze familie staat voor kerstfeest en zelfs de kerstman. Maar we verdienen er ook ons brood mee. Daar is het zelfde eigen belang! En ik begrijp, dat u uw dochter zult gaan missen. Daarom had u al die reispassen gekregen. Maar ik beloof u, dat we heel vaak op en neer naar Nederland zullen reizen.’

‘En naar Australië!’

‘Uhm, Australië?’

‘Daar woont mijn zus!’

Christopher lacht. ‘Weet u wat? Denkt u, dat u en uw man in de komende maanden tijd hebben om met ons mee te gaan? Ik bedoel, ik kan toch niet zomaar bij uw zus voor de deur staan om hun toestemming te gaan krijgen om toe te treden tot uw familie? Ze zou me voor gek verklaren!’

‘Gek, dat kost een vermogen om daar naar toe te vliegen!’

‘Wie zei, dat u dat moest betalen? En het blijkt, dat ik opeens een hoop geld over heb. Ik had geld opzij gezet om mijn eigen plekje te kopen. En nu heb ik opeens een huis van mijn ouders en grootouders gekregen… Dus ik kan me wel iets veroorloven!’

‘Dus het komt van je eigen geld?’

‘O, ik zou het niet anders willen! Wel een prijzige aangelegenheid om tot uw familie toe te mogen treden! Maar zoals ik al zei, ik zou echt alles doen om Julia gelukkig te maken!’

‘Je beseft wel, dat ik het niet zo serieus bedoel?’

‘Natuurlijk! Maar dat wil niet zeggen, dat ik het niet serieus neem! Al was het maar om uw twijfels weg te nemen! Want die heeft u nog steeds, ook al zegt u van niet!’

‘Ze beginnen in hard tempo af te nemen, Christopher!’

Christopher lacht. ‘Ik doe mijn best!’

‘O ja, ik vraag me trouwens nog één ding af. Hoe wist je vader onder welke namen hij ons moest boeken? Had Julia hem dat vertelt?’

‘Oh, dat was niet nodig. Hoe denkt u, dat mijn grootvader wist, dat u J’dore L’Or uw favoriete parfum was? Laat staan, dat hij het nog op zo’n korte termijn kon krijgen?’

Linda kijkt Christopher verbaasd aan. ‘Hij is toch niet de echte kerstman?’

Christopher lacht. ‘Tegenwoordig is toch alles digitaal! Je staat ervan te kijken, wat je allemaal online kunt vinden. Klaus Enterprices is een van de grootste bedrijven ter wereld. Dacht u werkelijk, dat het voor ons moeilijk was om bepaalde dingen te weten te komen? En nee, dat doen we echt niet bij iedereen! Maar toevallig wel voor alle mensen, die in deze regio zijn met Kerst. Hoe moeten we anders dan passende cadeaus aan iedereen geven?’

‘Maar dat kost toch een vermogen aan geld?’

‘Jaarlijks zo’n anderhalf miljoen. Dat lijkt veel, maar dat is ongeveer een promille van de winst, die we draaien. We doen ook veel aan goede doelen. Mijn grootvader Pauli zei het al treffend, de kerstgedachte zit in de DNA van onze familie. We gebruiken onze winst niet om er rijk van te worden. We delen het. Natuurlijk, we krijgen er zelf ook wel wat van, maar we zetten ook geld opzij om weer andere bedrijven op te kopen. En soms kan zoiets heel erg snel gaan!’

‘Zoals dat bedrijf, waarvoor Julia hier was?’

‘O nee, dat heeft de normale tijd gekost. Waar ik op doel, is het bedrijf, waar Julia voor werkte.’

‘Wat is daarmee?’

‘Tja, daar zijn Julia en ik gisteren pas achter gekomen. Het schijnt, dat mijn vader en grootvader grootaandeelhouder zijn geworden. We vermoeden, dat ze een en ander gepusht hebben om Julia hier te krijgen.’

Christopher zucht even diep. ‘Zulke dingen doen ze helaas ook wel eens. Maar Julia en ik zijn het erover eens, dat ze wel een vorm van straf verdienen!’

‘Lieve hemel! En jullie wisten van niets? Zij durven nogal!’

‘Nou ja, het heeft dan nu goed uitgepakt. Toevallig een idee voor een passende straf?’

‘Ik zou ze als paashaas rond laten lopen!’

Christopher kijkt Linda verbaasd aan. ‘Dat is een heel erg goed idee! U moet weten, dat onze familie daar niet heel erg van houdt. Nou ja, ik vind het wel leuk, maar mijn vader en grootvader vinden het vreselijk! Tijd om daar eens wat aan te gaan doen!’

‘Dat wil ik graag zien!’

Christopher lacht. ‘Je moet eens weten, wat je allemaal kunt, als je geld hebt! En laat ik net uit een hele rijke familie komen!’

De dans is dan net afgelopen en Christopher bedankt Linda voor de dans. ‘En nog even mondje dicht! Maar ik ga dit nu overleggen met Julia en dan gaan we nu nog hun straf snel regelen en laten uitvoeren! Een straf, die ze zo snel niet meer zullen vergeten!’

‘Ik kan wel een geheimpje bewaren!’

Christopher haalt dan Julia van de dansvloer.

‘Hoe was de dans met je moeder?’

‘Heel erg leuk! Je moeder is een leuke vrouw! Ik zie veel van haar in jou! Maar ze heeft ook erg goede ideeën. Ik zal je er later over bijpraten, maar ze gaf me een heel goed idee als straf voor mijn vader en grootvader!’

Christopher licht dan Julia in over zijn plan. Ze vindt het een prachtig idee.

‘Denk je, dat je moeder en grootmoeder het weten?’

‘Ze zullen het wel verteld hebben, maar ze zullen er niet bij betrokken zijn. Normaal zijn mijn moeder en grootmoeder nooit betrokken bij zakelijke operaties. En dit was eigenlijk een zakelijke operatie.

‘We kunnen het ze eens vragen? Ze staan nu toevallig zo goed als alleen!’

Christopher knikt. Ze lopen naar Liliane en Nana, die met enkele mensen staan te praten. Liliane ziet het paar komen. ‘Oh, ik zag jullie dansen! Gewoon prachtig!’

‘Mam? Grootmoeder? Zouden we jullie even onder vier ogen mogen spreken? Weten jullie toevallig iets van de reden, waarom Julia hier is gekomen?’

‘Dat was toch voor de overname?’

‘Ja, maar dat was niet de enige reden, of wel?’

Liliane ziet aan haar zoon, dat hij het weet. ‘Jullie hebben dus een vermoeden?’

‘Julia heeft de stam van grootvader herkend. En sommige dingen zijn net wat toevallig gebeurd!’

Liliane zucht. ‘Dan heeft het geen zin om erom heen te draaien. Ze hebben het ons ook pas verteld. En we waren er ook behoorlijk boos over! We hebben ze gedwongen het jullie te gaan vertellen, maar ze wilden het pas doen na nieuwjaar.’

‘Nou ja, dan zijn ze te laat! Maar luister eens. We hebben wellicht een passende straf voor ze. Maar je weet ook, hoe koppig ze zijn!’

‘Ja, en dat zit in de familie, dus wees gewaarschuwd, Julia!’

Julia lacht. ‘Ik denk, dat er van hem nog wel wat te maken is!’

Christopher lacht. ‘Whatever! Wat haten vader en grootvader het meest?’

‘Oh, dat is niet moeilijk! De paashaas! Ze vinden het over de top, helemaal verzonnen!’

‘Precies! Dus wat zou er nog erger zijn voor die twee?’

Liliane begint te lachen. ‘Als je bedoelt, wat ik nu denk, dan zou dat een absolute giller zijn!’

Nana kijkt verbaasd. ‘Ik volg het even niet. Wat zijn jullie van plan?’

Christopher zegt dan: ‘Ik wil per expresse een paar paashaaspakken kopen, die ze dan een hele week moeten dragen!’

Nana lacht. ‘Dat zou inderdaad een giller zijn! Maar ik vind dat eigenlijk niet straf genoeg! Liliane, denk je, dat je Oataren kunt dwingen om dat pak te dragen de komende tien paasweekenden? En dan ook nog eens met de viswedstrijd, op die manier ziet iedereen, dat ze straf hebben gekregen! Dat zal ze leren!’

Liliane knikt. ‘Prima idee! Oataren krijg ik wel klein. Als vrouw weet je wel de zwakke plekken van je man, hoor!’

‘Daar rekende ik al op. En ik weet al precies, hoe ik Pauli daartoe kan dwingen! Jongen, kun je zo snel die pakken regelen?’

‘Die zijn er morgen, uiterlijk op mijn verjaardag al!’

Iedereen moet dan grijnzen. ‘Dit gaat leuk worden! Beste verjaardag ever!’, zegt Christopher.

Liliane lacht. ‘Ze zullen niet weten, wat hun overkomt!’

Christopher wenkt Linda erbij en ze brengen haar op de hoogte van hun plan.

‘Oh, ik wil hun gezichten wel eens zien!’

Nana zegt daarop: ‘Soms moet je een man ook laten weten, dat hij te ver is gegaan. Het heeft dan nu wel goed uitgepakt, maar het zal ze een waarschuwing zijn voordat ze een volgende keer zo’n streek uithalen! Soms zijn het echt net kinderen!’

‘Ach, mannen blijven altijd kinderen, hoe oud ze ook zijn!’, zegt Linda dan. Nana en Liliane knikken instemmend. Julia lacht. ‘Daar zal ik nog achter moeten komen!’

En Christopher heft zijn handen. ‘Wat is er mis om jong te willen blijven? Dat houd je hoofd scherp!’

Julia kijkt hem aan. ‘Als je me ooit zo’n streek zou leveren, dan kun je wel dag met je handje zeggen om nog bij me in bed te mogen liggen!’

Nana lacht. ‘Prima, Julia! Laat hem maar weten, waar zijn grenzen liggen!’

‘Alles prima, als je mij maar niet in zo’n pak hijst!’, antwoordt Christopher lachend. Julia geeft hem een zoen. ‘Als je je gedraagt en lief voor me bent, zal je dat nooit hoeven!’

Ze geven elkaar nog een lange zoen, en dan zegt Christopher: ‘Nu is het onze beurt om een streek te leveren!’

Hij pakt zijn telefoon en stuurt iemand een berichtje. Hij krijgt al snel antwoord en hij stuurt weer antwoord terug. Het duurt even, maar dan glimlacht Christopher. ‘Zo, geregeld! Ze hebben twee pakken liggen, komen ze morgen al brengen, in ruil voor een verblijf in een van de hotels voor zijn familie en toegang tot het park. Er was een kamer vrij in het hotel, wel de suite, maar aangezien ik toch alles op de zaak zet, maakt me dat niets uit!’

‘Hoe heb je dat zo snel geregeld?’

‘Het is iemand, die ik ken van mijn studie in Helsinki. Zijn familie heeft een kostuumwinkel. Ze verkopen en verhuren allerlei kostuums. Hij is al enkele jaren geleden getrouwd en heeft nu een kleine van drie. Dus voor zijn dochter zou het prachtig zijn om hier wat dagen met de Kerstman te mogen doorbrengen. Win-win dus! En uiteraard betaal ik gewoon voor die pakken. Nou ja, het bedrijf dan!’

‘Groot gelijk, als zij op kosten van de zaak zulke grappen uithalen, dan mag jij dat ook!’

Christopher kijkt tevreden en dan bedenkt hij zich iets anders.

Hij fluistert dan in het oor van Julia: ‘Wat zou je ervan denken, als we mijn nieuwe huis eens gaan bekijken?’

Het gezicht van Julia licht op. ‘Dat vind ik een heel goed idee!’

Christopher verontschuldigt zich dan bij zijn ouders. ‘We gaan even mijn nieuwe huis bekijken, mam! Ik wil het nu ook wel even zien!’

‘Oké, veel plezier!’

Als ze even later weg zijn, zegt Liliane lachend: ‘En die zien we dus even niet meer terug!’

Linda kijkt haar vragend aan. ‘Hoezo dat?’

Liliane lacht. ‘Wat zou jij op hun leeftijd doen, verliefd, op naar een nieuw huis, dat al volledig gemeubileerd is? Ik zou het wel weten!’

Nana lacht. ‘Je hebt zelf het goede voorbeeld gegeven, Liliane!’

Liliane bloost niet eens. ‘Ik wilde er zeker van zijn, dat ik geen verkeerde keuze maakte, Nana! Ik had me toen nog kunnen bedenken!’

Nana lacht. ‘Ja, jullie twee waren ons voor! Nou ja, het is goed gekomen, en het hoort erbij!’

Linda glimlacht. ‘Ja, maar het doet me nu zo oud voelen!’

Nana lacht. ‘Wacht maar tot er kinderen komen, dan voel je je pas oud! Maar je hebt je er nu toch wat meer bij neergelegd, Linda?’

‘Ja, en ik heb met Christopher ook even goed kunnen praten en bij hem ook een opdracht neergelegd. Als jullie familie een goedkeuring moeten geven, waarom mijn familie niet? Het was meer bedoeld als een grap, maar Christopher neemt het serieus op! En dat vind ik bemoedigend!’

‘Dat is niet eens zo’n heel slecht idee van je, Linda! Persoonlijk vind ik dat een hele nette oplossing! Al denk ik niet, dat het bij mijn ouders zo had gewerkt, want die waren in eerste instantie helemaal tegen!’, zeg Liliane lachend. Linda knikt. ‘Ik weet, dat jullie het gewoon goed bedoelen. Het is alleen allemaal nog wat onwerkelijk! Het is zo snel gegaan en dan wil je gewoon je dochter beschermen! Maar ik hoef maar naar die twee te kijken om te weten, dat ze echt smoorverliefd op elkaar zijn!’

Nana lacht. ‘Ja, dat is wel iets, wat de Klaus-mannen hebben: Als ze dan verliefd worden, dan ook heftig! Daarom lag het ook zo moeilijk bij zijn vorige vriendin, Christine. Ik ben wel blij, dat de stunt van onze mannen goed heeft uitgepakt, want anders had ik echt heel erg boos op ze moeten worden! En ze krijgen nu hun verdiende straf!’

Linda knikt. ‘En met de nodige humor gebracht!’

Nana en Liliane lachen. ‘En dat is een understatement!’

Intussen zitten Christopher en Julia al in de auto en rijden richting het nieuwe huis. Ze moeten even zoeken, maar ze vinden het dan. Als ze het adres vinden, moeten ze toch wel even flink knipperen met hun ogen. Het is een nogal ruime Finse bungalow, een dubbele garage en meer dan genoeg parkeerplaatsen voor de deur.

‘Wauw! En dit heb je van je ouders gekregen? Niet zo heel erg minnetjes, hoor!’

Zelfs Christopher is behoorlijk onder de indruk. Hij had wel een mooi huis verwacht, maar dit is groter, dan hij verwacht had! Hij pakt zijn sleutels en net als ze naar binnen zien gaan, zien ze de auto van zijn zus aankomen. Hij lacht. ‘Dana en Nadika gaan ook hun nieuwe huis bekijken!’

‘Doen we dat straks ook nog even?’

‘Ja, ik denk het wel!’

Hij opent dan de deur en nieuwsgierig kijken ze naar binnen. Julia slaat een hand voor haar mond, als ze ziet, dat het al volledig ingericht is.

‘Oh, wat mooi! Je kunt hier al meteen gaan wonen!’

Volledig onder de indruk bekijken ze het huis. Het is echt van alle gemakken voorzien. En het heeft uitzicht op een meer, een mooi terras, een kleine tuin, maar dan wel weer een steiger, waar ze een boot kunnen aanleggen. En je kunt natuurlijk perfect zwemmen in het meer voor de nodige afkoeling in de zomer.

Ze kijken het huis nog een keer rond, en als ze dan op de grootste slaapkamer komen, krijgt Christopher een ondeugend idee.

‘Kom, even kijken, hoe het bed ligt!’

Hij duikt met een sprong op het bed en lacht. ‘Kom, duik er ook op! Het is heerlijk zacht!’

Julia twijfelt een moment, maar door het enthousiasme van Christopher is haar twijfel snel weg en giechelend duikt ze ook op het bed, naast Christopher. Ze kijken elkaar aan.

‘Hier wil ik vele malen de liefde met je bedrijven, Julia!’

Ze kijkt hem glimlachend aan. ‘Dat lijkt me heerlijk!’

Dan krabbelt ze overeind en gaat op hem zitten. Christopher lacht. ‘Oeh, kinky!’

Maar Julia kijkt hem verliefd en vooral geil aan. Ze zegt dan: ‘Wat dacht je ervan, als we daarmee al eens een start maken, Christopher?’

Ze pakt zijn hand en legt die op haar borst. ‘Hmm, meteen ons nieuwe huis inwijden, Julia?’

‘Ons nieuwe huis?’

‘Ja, of wil je nog ergens anders wonen?’

Julia kijkt hem verbaasd aan. ‘Daar had ik nog helemaal niet over nagedacht! Maar zou je dat willen?’

‘Zou ik het je anders vragen? Ik ben zo verliefd op je, Julia! Ik wil je altijd bij me houden! Waarom denk je, dat ik afgelopen nacht nog dat hartje voor je gemaakt heb? Ik kon gewoon niet goed slapen, wetende dat jij in een kamer tegenover me lag en ik alleen moest slapen!’

‘En waarom denk je, dat ik die cadeautjes nog heb gemaakt?’

Ze kijken elkaar verliefd aan. Julia zegt dan: ‘Laat me dan eerst even mijn ketting afdoen, Christopher!’

Christopher knikt. Maar nu begint hij wel zenuwachtig te worden. Hij is negenentwintig en dit is de eerste keer, dat hij met iemand is in een slaapkamer, voor wie hij diepe gevoelens heeft, en daarmee seks zal hebben. Hij heeft wel eens eerder seks gehad, toen hij nog studeerde, een vluggertje met een studente, ergens in een zijsteegje van Helsinki. Dat was zijn ontmaagding. Maar hij wist toen al, dat het alleen voor de seks was.

Terwijl Julia haar ketting afdoet, ziet ze aan Christopher, dat hij wat nerveus is.

‘Nerveus?’

Hij knikt. ‘O god, het is je eerste keer natuurlijk?’

Christopher moet lachen. ‘Hmm, dat ook weer niet, hoor! Ik heb het één keer gedaan, ergens in een zijsteegje van Helsinki. We hadden allebei het nodige aan drank op, en ik kende haar niet eens. Ik liep voorbij, en ze trok me zomaar de zijsteeg in, zei me, dat ze wilde neuken, omdat ze geil was. Gelukkig had ze wel een condoom bij, en zeg dan maar als man eens nee… Nou ja, heel erg lang heeft het ook weer niet geduurd. Ik kwam veel te snel! Ze begon toen te schelden, toen heb ik mijn broek weer opgetrokken en ben weer gegaan! Dat was mijn ontmaagding!’

Julia lacht. ‘Dat meen je niet! Wat een verhaal! Nee, ik ben niet bepaald maagd meer! Ik heb de nodige vriendjes wel versleten, al zou ik me ook weer geen slet noemen! Ik heb totaal vier vriendjes gehad, en jij bent dus nummer vijf! Maar ik houd wel van een lekker potje neuken! En het is alweer veel te lang geleden!’

Christopher glimlacht, maar blijft nog iets nerveus. ‘Ben je niet bang, dat je meteen zwanger wordt?’

‘O nee, ik heb nog steeds een spiraaltje. Houden tot nu toe al die zwemmertjes weg van mijn eitjes! Zal ik nog wel een keer naar moeten laten kijken, want die is al wat jaren oud. Maar ik maak me nog geen zorgen!’

‘Ah, gelukkig! Het is niet, dat ik geen kinderen met je wil, maar alles gaat al zo snel tussen ons! Ik zou toch eerst liever je wat beter leren kennen, voordat we daaraan gaan denken!’

‘Lijkt me een heel goed plan!’

Dan glimlacht Julia. ‘Kom bij me, Christopher! Misschien is het wel goed, dat je eigenlijk nog zo goed als onbedorven bent! Dan kan ik je alles leren, zodat we er samen het meeste van genieten!’

Ze trekt dan haar rode jurkje uit, waar ze een mooi zijden hemdje onder aan heeft. Christopher ziet de tepels van haar borsten al naar voren prikken door het dunne stof. Ze ziet hem naar haar kijken. Ze pakt zijn hand vast en brengt die naar haar borsten.

‘Voel mijn borsten, Christopher! Voel mijn hart, hoe het klopt voor jou! Voel mijn stijve tepels, want ik verlang naar je!’

Wat onwennig betast hij haar. Het is een hele nieuwe wereld voor hem. Bij Christine heeft hij wel eens aan haar borsten gevoeld, maar het was nooit zo als dit! Hier is Julia zo goed als naakt, en hij voelt haar zachte borsten.

‘Trek mijn hemdje uit, Christopher!’

Met trillende handen doet hij dat en komt er dan achter, dat ze onder het hemdje geen bh aan heeft. Dat had Julia ook niet nodig in het strakke wollen jurkje. Haar borsten zijn niet supergroot, maar kwamen wel erg goed uit in haar jurkje en doordat het strak was, hoefde ze niet meteen een bh te dragen.

Zijn handen gaan meteen weer naar haar borsten.

‘Kus je, maak me helemaal gek!’

Nog steeds wat onzeker gaat hij verder, maar als hij merkt, dat Julia kreunt door wat hij doet, krijgt hij meer zelfvertrouwen.

‘Ja! Ga door! Je doet het echt goed!’

Julia begint aan zijn blouse te trekken, de knoopjes gaan wat moeilijk los, en Christopher helpt haar en gelukkig lukt het dan sneller. Ze ziet dan zijn blote borstkas. Christopher heeft een gespierde borstkas, resultaat van de vele sporten, die hij uitoefent.

Ze kijkt verlekkerd naar hem.

‘Kleedt me helemaal uit, Christopher! Je mag alles met me doen! Ik ben van jou!’

‘Leer je het me? Ik bedoel, ik wil jou ook laten genieten! En ik wil niet weer te snel klaarkomen!’

‘Vertrouw je me?’

Christopher knikt. Dan trekt hij haar slipje uit, en ruikt dan haar vrouwelijkheid, want Julia begint al flink geil te worden. Julia pakt zijn hand en legt die in haar kruis.

‘Voel mijn warmte, voel hoe heet ik voor je ben!’

En heet is ze wel, zijn vingers worden vochtig van haar geil.

‘Duw er een vinger in, en proef me!’

Christopher gehoorzaamt, maar wel anders, dan ze verwacht had. Ze had bedoelt, dat hij een vinger in haar gleuf moest tegen en dan zijn vinger aflikken. Maar in plaats daarvan trekt hij haar benen uit elkaar en begeeft zich dan met zijn hoofd tussen haar benen. Ze vindt het prima, en wacht eens af, wat hij gaat doen. Hij duwt een vinger in haar gleuf, maar begint haar dan ook met zijn tong te verwennen. Christopher had dat wel een keer gezien op een pornofilmpje, en dacht dat Julia dit bedoelde. In al zijn naïviteit begint hij haar dan oraal te verwennen. Hij moet duidelijk nog wel een en ander leren, maar voor een begin is het zeker niet slecht. Julia geniet er niet minder van. Ze kan hem later wel meer leren, maar vindt het nu nog niet nodig om Christopher daarmee lastig te vallen. Christopher heeft al meteen door, dat hij dit wel veel vaker wil doen. De geur en de smaak is behoorlijk opwindend, maar hij weet nu al, dat hij nooit genoeg gaat krijgen van de smaak van haar geil. Hij wil haar naar haar hoogtepunt brengen, en dat lijkt hem aardig te lukken. Maar Julia heeft andere plannen.

‘Stop, Christopher! Kleed je uit, ik wil je pik diep in me voelen! Ik ben er bijna, dus het is niet meer erg, als je snel klaarkomt!’

Christopher haast zich om de rest van zijn kleding uit te trekken, en ziet hoe Julia naar hem kijkt.

‘Hmm, dat ziet er als lekker gereedschap uit, Christopher! Kom, doe het met me, laat me klaarkomen met je lekkere pik!’

Voorzichtig kruipt hij op haar en zijn pik vindt bijna als vanzelf zijn weg naar haar vochtige grotje. Ze helpt hem een handje en zet zijn eikel voor haar schaamlippen.

‘Duw maar, ik kan het wel hebben!’

En Christopher duwt dan zijn pik wat in haar. Het voelt heerlijk en als zijn pik dieper en dieper in haar komt, voelt zijn pik heerlijk omsloten. Maar het voelt heel anders dan toen. En dan begint hij in haar te stoten, eerst wat wild, maar Julia tempert hem wat. En al snel vindt hij dan het juiste ritme, waar ze allebei van kunnen genieten. Maar hij voelt zijn orgasme al bijna aankomen, maar merkt dat Julia toch nog wat langer nodig heeft. En hij doet dan zijn uiterste best om zijn orgasme wat uit te stellen. Julia merkt het, en helpt zichzelf een handje, door haar klitje te bewerken. Ze voelt het dan komen en zegt dan tegen Christopher: ‘Kom maar, spuit je pik maar lekker leeg in me! Ik wil je voelen spuiten!’

Meer aanmoediging heeft Christopher niet nodig, en met de eerste stralen komt Julia dan ook klaar. Hij wil dan van haar afrollen, bang dat hij te zwaar voor haar is. Maar Julia slaat snel haar armen om hem heen en ook haar benen om haar heupen.

‘Niet doen! Dit vind ik prettig! Het is best een fijn gevoel, je pik zo in me te voelen!’

Ze kust hem. ‘Je was geweldig, Christopher! Hoe vond jij het?’

‘Echt heel anders dan toen! Dit was veel beter! Intiemer, echt! Alleen veel te kort!’

Julia glimlacht. ‘Ik hoop, dat je nog wat energie hebt voor een tweede ronde? Want die is meestal langer en beter!’

Die gedachte doet de pik van Christopher weer stijf worden. Julia voelt het en zegt: ‘Zo, daar heeft al iemand weer zin!’

Christopher lacht. ‘Ik ga nog heel veel plezier met jou hebben!’

‘Dat denk ik ook!’

Julia neemt dan met een handige beweging de controle van Christopher over, door hem op zijn rug te werken, waarbij zijn pik lekker in haar blijft zitten. Ze begint hem meteen te neuken en geniet van het volle gevoel, dat hij haar geeft. Dit doet ze het liefste, op hem zitten, voorover hangen en hem dan in zijn ogen kijken. Dat is voor Julia het summum van de liefde bedrijven. En dit kan ze best lang volhouden. Met haar lenige benen en heupen zorgt ze er wel voor, dat de pik van Christopher geen kans krijgt om slapper te worden. Bijna een kwartier houdt ze dit vol, en brengt zichzelf bijna naar de rand van haar hoogtepunt.

Maar haar energie is bijna op, en geeft dan de controle terug aan Christopher, die goed opgelet heeft en haar dan aan haar heupen optilt en haar dan begint te neuken.

‘Ja, dat doe je goed! Sneller! Ik ben er bijna! Harder! Sneller!’

Christopher doet graag wat ze zegt, want hij is er ook bijna. En dan voelt hij haar lichaam verkrampen, ook haar kutje trekt flink samen. En dat is meer, dan hij aankan en schiet dan zijn tweede lading diep in haar. Hij voelt zijn en haar geil langs zijn pik naar beneden druppen. Het kan hem niets schelen.

Helemaal uitgeput laat hij dan Julia op zijn lichaam zakken, zijn pik nog steeds in haar. Julia hijgt met haar ranke lichaam bijna haar longen uit. Ze voelt zich overmand door emoties, het was gewoon perfect! Ze moet dan huilen van geluk. Wat geschrokken vraagt Christopher: ‘Ik heb je toch geen pijn gedaan?’

‘Nee, dummy! Dit zijn tranen van geluk! Het was perfect!’

Gerustgesteld slaat Christopher zijn armen om haar heen. Voor hem was het ook perfect. En omdat Julia haar emoties kan tonen, doet hij het dan ook. Ook bij hem vloeien enkele tranen. Julia ziet het met een glimlach. Ze veegt ze weg en zegt: ‘Ik hou van je, Christopher!’

‘Ik hou ook van jou, Julia! Nu weet ik zeker, dat we voor elkaar gemaakt zijn! Dit was gewoon perfect!’

Als Julia weer wat op adem gekomen is, zegt ze: ‘Volgens mij begint er daar vanonder flink wat te lekker! Kom, we gaan de douche eens beter inspecteren!’

Christopher lacht en Julia trekt hem overeind. Giechelend zegt ze: ‘Zo, jij had ook hoge nood! Het drijft gewoon eruit!’

Ze rent bijna, met haar hand tussen haar benen, naar de aangrenzende badkamer, die verrassend ruim is. Christopher is nog niet eens binnen, of ze steekt haar hoofd alweer buiten de badkamer.

‘Kom nou! Dit moet je zien! Die badkamer is groot!’

Christopher moet lachen om haar enthousiaste reactie. De badkamer, die bij hun slaapkamer hoort, hadden ze nog niet gezien. Maar hij is best wel onder de indruk. Groot is het juiste woord! Alles dubbel. Twee toiletten, twee wastafels. Een dubbele inloopdouche, en ook niet geheel onbelangrijk: Een grote whirlpool, waar je met gemak met zijn tweeën in kunt. Julia is meteen vergeten, dat ze staat te lekken met hun geil en danst naakt door de badkamer.

‘Oh, dit is gewoon een droom! En ook nog vrij gemakkelijk bij te houden!’

Ze vliegt Christopher om zijn nek.

‘Kom, we gaan ons douchen! We kunnen toch moeilijk zo bezweet en naar seks ruikend terugkomen!’

Christopher glimlacht en tilt haar dan op in zijn sterke armen. Ze gilt even en giert dan van het lachen, terwijl hij haar de douche in draagt. Het is een open inloopdouche, die diep genoeg is, om te voorkomen, dat het water op de vloer spat. Daar is goed over nagedacht. Ook handig is, dat er net om de hoek een rekje met allerlei badhanddoeken hangt. Al kussend staan ze onder het warme water. De pik van Christopher begint zich weer op te richten en hij probeert Julia zo ver te krijgen, dat hij haar weer kan neuken, maar dat is even te veel gevraagd aan Julia. Ze is zojuist hevig klaargekomen en haar kutje is toch nog wat gevoelig.

Anders zou ze hem zeker niet geweigerd hebben. Maar om teleurstelling te voorkomen bij Christopher, besluit ze hem te pijpen. Dat doet ze niet zo heel vaak, omdat het gewoon niet fijn vindt. Bovendien is Christopher nog flink behaard tussen zijn benen en ze zegt dan ook: ‘Dit oerwoud gaan we nog eens flink snoeien, Christopher!’

Ze pijpt hem dan wel klaar, maar laat hem niet in haar mondje klaarkomen. In plaats daarvan maakt ze het met haar handen af en laat Christopher zijn zaad tegen haar borsten spuiten. Een waardig slot van een geile middag.