Hans woonde aan een bosrand aan een provinciaal weggetje, hij dacht aan vroegere tijden, inmiddels is hij begin vijftig, waar hij aan dacht was voor hem in die tijd pijnlijk.

"Ik was nog maar een puber, wist ik toen veel, maar dat gezicht van Mirna sprak boekdelen, het leek wel of ze mij daarmee plaagde, volgens mij heeft ze het nooit iemand vertelt, maar dat gezicht vertelde mij toen heel iets anders, (glimlach); hoevaak heb ik toen wel gedacht...was ik maar niet mee naar het zwembad gegaan...nu weet ik wel beter, hoewel ik me toen later kapot heb geschaamt, (glimlach); ik kreeg toendertijd bij elke leuke meid een stijve, maar ik durfde tegen die meiden niets te zeggen, tjonge wat is toen meide-schuw, om weer bang van te worden, had ik toen maar geweten wat ik nu weet, hoe vaak is Mirna met haar fiets wel niet voorbij gereden, met een spontaan zwaai-gebaar en een gulle lach op haar mond, ik geloof ik was toen nog te jong om dat te begrijpen, hoewel ik haar een leuke meid vond, ik weet niet eens hoe ze er nu uitziet "

Hans dacht niet voor niets aan Mirna, haar laatste ouder was overleden, ze woonde midden in het bos achter het huis van Hans, waar een nostalgisch onverhard weggetje langs zijn huis liep, hij had vrijwel nooit contact met de moeder van Mirna gehad, hooguit een groetend gebaar.

"Ja dat hebben ze toen goed laten merken, wij hoorden er niet bij, arbeits-volk, past niet bij rijke mensen, ik had altijd het gevoel gehad, dat Mirna er anders over dacht, die vriend die ze toen later kreeg, zag er wel een beetje simpel uit, nou ja, kan het natuurlijk mis hebben, maar slim leek hij me niet, na die paar keer dat ik met hem had gesproken, zelfs toen zwaaide Mirna spontaan achter op de fiets naar mij, telkens deed ze het stiekem, als haar vriend het niet zag, misschien moet ik toch naar die begrafenis gaan, hoewel ik nooit contact met haar ouders heb gehad, hoogstwaarschijnlijk is Mirna er ook, ik ben wel een beetje nieuwsgierig"

En zo gebeurde het, Hans had nog even getwijfeld:

"Maar wie A zegt moet ook B zeggen"

De begrafenis was direct in het dorp en vol verbazing keek hij even rond.

"Wat weinig mensen, ik geloof ze was bij meerdere mensen niet geliefd!"

Achteraf vond Hans het ook niet zo vreemd, hun taalgebruik verheef hun boven alle andere mensen in het dorp en dat lieten ze maar al tegoed merken.

"Behalve Mirna, dat moet minstens dertig jaar geleden zijn, dat ik haar niet meer heb gezien, ze moest van haar pa naar Amerika op collage, daarna heb ik haar nooit meer gezien, dat kak-broertje van haar wel met zijn familie, nou ja, hij bezocht wel zijn moeder twee keer in de week, maar dat zal hij wel voor de poen doen "

Hans liep naar de condoleance-tafel waar hij Peter zag zitten met zijn familie, tot zijn verbazing zag hij Mirna niet zitten, hij vroeg maar niets:

"Je weet maar nooit hoe mensen reageren, hoewel het een normale vraag is, maar misschien niet zo passend bij een begrafenis"

Maar toen hij het kak-broertje Peter een hand gaf vroeg hij in hoog hollands.

"Heeft u vanmiddag na de begrafenis even tijd"

Hans had hele andere plannen, vooral nu hij Mirna niet zag zitten.

"Sorry, ik moet nog even naar mijn werk, vanavond na zeven uur kan ik wel"

Hans nam een minderwaardige blik van de vrouw van Peter in ontvangst, het zei hem alweer genoeg.

"Als het niet in hun straatje past, laten ze zelfs dat goed merken"

Ook met de vrouw van Petertje had Hans een paar keer een aanvaring gehad.

"Hoe heet ze ook weer, ze heeft zo een speciale naam, och ja, Sigourney, hoe kon ik het ook vergeten, ze lijkt zelfs op die actrice van die filmreeks Aliens, (glimlach); ze draagt zelfs notabene dezelfde voornaam, best een mooie vrouw, maar een kreng van een wijf, ze laat het zoeven weer goed merken "

Een moment had Hans nog gedacht direct te vertrekken, maar hij was met normen en waarden opgevoed, hoewel die mensen het helemaal niet verdienen.

Hans had tot vervelens aan toe, de begrafenis doorleefd en was blij dat er een einde aan kwam, toen hij wegging hoorde hij de stem van Peter.

"Meneer (achternaam); niet weglopen, ik wil nog even met u praten"

In Hans zijn ogen, klonk dat hondsbrutaal en zei achteloos en degenererend.

"Sorry Petertje, geen tijd, vanavond na zeven uur!"

Hans liep met een voldaan gevoel naar zijn auto en dacht nog:

"Jij moet toch werkelijk niet denken, dat ik elk moment van de dag voor jouw klaar sta"

---

Hans had zich na het werk een pizza gehaald, omdat het wat uitgelopen was op zijn werk.

Hans ging er vanuit dat dat kak-broertje van Mirna niet meer komt, tijdens het opperen van de pizza, ging de deurbel.

"Verdorie niet nu, hier had ik echt niet meer mee gerekend"

Het was Peter, hij gedroeg zich opeens heel anders.

"Tuurlijk, hij heeft me ergens voor nodig, wat weet ik nog niet"

Hans bood Peter een stuk pizza aan, wat met een gemaakte glimlach werd geweigerd, maar Hans liet zich door zijn honger niet van zijn stuk brengen en opperde gewoon zijn pizza verder.

"Zeg het maar Peter"

Dat kak-broertje voelde zich helemaal niet op zijn gemak:

"Sorry meneer (achternaam); ik heb niet veel tijd..."

Hans hoorde het verhaal aan, maar toen hij de naam Mirna hoorde, begon hij beter te luisteren.

Mirna bleek falliet te zijn, zoals haar kak-broertje over haar prate beviel Hans op één of andere manier helemaal niet, niet dat hij Mirna door en door kende, maar één ding wist Hans wel.

"Volgens mij is Mirna helemaal geen typ die het geld de deur uit gooide"

Het bleek dat Mirna zolang in het ouderlijk huis ging wonen, totdat het verkocht werd.

De weg naar de verbouwde boerderij was niet geschikt voor een vrachtwagen, daarom schoof Peter Hans twee briefjes van vijfhonderd toe.

"... kan u dan met de aanhanger, Mirna helpen?"

Hans schoof dat geld terug en gaf een nobel gebaar, eigenlijk meer voor Mirna.

"We zijn jaren buren geweest, ik zie het als vriendendienst"

Onherroepelijk stak dat kak-broertje, het geld in zijn portemonnee, zoals Hans met een glimlach wel verwacht had, maar toen schoof Peter een bos sleutels op de keukentafel.

"Kan u die sleutels zolang in bewaring nemen, Mirna komt ze dan wel afhalen"

Hans schoof de sleutelbos terug en verklaarde meteen waarom.

"Sorry Petertje, jij overhandigd die zelf maar aan Mirna, het is ten slotte jouw zus, als ze in die boerderij inbreken, heb ik gelijk de politie op mijn dak, dat heb ik dan zo wie zo, maar met die sleutels in mijn huis, nee dank je"

Hans zag dat kak-broertje bedenkelijk kijken en zei erachteraan.

"Stuur die getekend met express post naar Mirna, ik doe dat zovaak"

Zo langzamerhand, werd dat kak-ventje irriteert en vertrok zonder verdere info bedacht Hans zich later.

"Ik weet niet eens wanneer de verhuiswagen komt, laat staan Mirna"

Hans ging ervan uit dat dat kak-broertje zelf wel wat zou regelen voor Mirna, dat gesprek beviel hem toch niet.

---

Op een zaterdagmorgen had Hans een actieve dag.

"Hout kloven"

Hans zag een zoekende vrachtwagen heen en weer rijden op provinciale weg, hij dacht zich er niets bij, totdat twee mensen uit de vrachtwagen stapte, ze liepen gezamenlijk zijn erf op, met gebrekkig duits vroeg één van de mannen.

"Send see, her (achternaam)"

"Ja"

Dat antwoord scheen voor die mannen genoeg te zijn, voordat hij het wist stonden ze met hun vrachtwagen op zijn erf, inmiddels begon overrompeld Hans het te snappen, de mannen trokken de huifwagen aan de zijkant open, Hans schrok.

"Voor al dat spul heb echt geen ruimte"

Hij maakte dat de mannen ook duidelijk, ze begonnen spontaan te lachen en maakte hem duidelijk dat het gelukkig maar een klein gedeelte van de wagen was, ook dat verbaasde Hans.

"Zo weinig, dat is met misschien één aanhanger gepiept??"

De mannen bleken van Poolse afkomst te zijn en met handen en voeten, maakte ze duidelijk dat ze verder moesten.

"Ze weten zelfs niets van Mirna???!!!"

Hans begon zich heel ongemakkelijk te voelen.

"Wat een rare toestand, in ieder geval staat het in de garage droog!"

Hans ging verder met kloven en dacht nog met een glimlach.

"Nou als ik moet verhuizen, heb ik toch wat meer te transporteren, ik moet er niet aan denken!"

Hans keek nog af en toe naar de provinciale weg, denkend:

"Ik heb Mirna zolang niet gezien, later heb ik wel is films gezien met Jodie Foster, ze leek er sprekent op, alleen Mirna had zwart haar "

Ergens stiekem verheugde Hans zich, om Mirna weer te zien, maar ze kwam niet.

Hans had tot laat in de middag zijn bijl in zijn handen gehad, bezweet keek hij tevreden naar het gekloofde hout.

"Het is wel welletjes geweest, volgende week pak ik het allemaal wel op zijn plek"

Hans sprong nog bezweet onder de douche en schoor elk plekje glad wat maar glad te krijgen was met een glimlach dacht hij:

"Waarom doe ik dat eigenlijk"

Maar diep van binnen wist hij wel waarom.

Hans twijfelde nog even wat hij zou aantrekken.

"Avond kloffie of netjes gekleed, laat ik dat laatste maar doen, zou een beetje raar zijn, als Mirna opeens voor de deur staat"

Tegen elf uur dacht Hans.

"Dat was valse hoop, Mirna komt niet meer, laat ik maar het bed in duiken"

Hans was nog niet in zijn slaapkamer hoorde hij de bel van de voordeur gaan.

"Nee toch???"

Hans zijn vermoeden werd de waarheid, door het glas van de voordeur zag hij een taxi wegrijden, door de automatische belichting zag hij Mirna staan, duidelijk overstuur.

"Ze ziet er slecht uit"

Hans opende de deur, maar zag in één oogopslag:

"Ik hoef niet te vragen hoe het met haar gaat, dat spreekt voor zich, het lijkt wel of ze aan één stuk gehuild heeft"

"Sorry meneer (achternaam); Peter zei dat u de sleutels van het ouderlijk huis heeft liggen"

Hans zei meteen tegen Mirna.

"Kom maar binnen hoor Mirna en noem me alsjeblieft Hans, ik geloof dat Petertje een foutje heeft gemaakt, wil je wat te drinken?"

Hans kreeg een boze reactie te horen.

"Verdorie wat nou weer...oooh ùh …Hans alles loopt niet zoals het lopen moet, sorry"

"Ja heb ik al begrepen Mirna, kom nu maar binnen"

Hans begeleide Mirna in de keuken.

"Ooohw wat is het hier veranderd"

"(Met een glimlach); niets is voor eeuwig Mirna"

"Zeg dat wel Hans, ik had ook een heel ander leven verwacht...ooh sorry Hans, soms praat ik mijn mond voorbij"

Hans lachend.

"Ja dat deed je vroeger al, heb je wat gegeten vandaag"

Er viel een stilte en naar verloop van tijd rolde de tranen over haar wangen.

"Ik zit aan de grond Hans, ik heb niets meer, nog niet eens om eten te kopen"

Zonder wat te zeggen haalde Hans een restje uit de koelkast en deed het in de combi-magnetron, een volgende vraag kwam Hans tegemoet.

"Waarom heb jij de sleutels niet, mijn pokke-broertje had gezegd dat hij de sleutels bij jouw zou laten"

Hans dacht met een glimlach.

"Nou, zij denkt net zo over dat kak-ventje"

Hans vertelde het hele verhaal.

"Wat een lul zeg, hij wist dat vorige week al en nu sta ik hier, mag ik jouw telefoon even gebruiken?"

Mirna belde haar broertje op en Hans werd getuige van een heel onvriendelijk gesprek, maar het werd nog erger, begreep Hans uit het gesprek:

"WAAAT, IK KAN MEZELF TOCH NIET UITNODIGEN, OM BIJ HANS TE BLIJVEN SLAPEN"

Hans had uit het hele gesprek al mee gekregen, dat dit gesprek op niets uitliep en zei nobel.

"Het heeft geen zin Mirna, het is beter dat je tot maandag hier blijft slapen, ik heb wel een logeerkamer voor jouw"

Hans hoorde de combi-magnetron een waarschuwend geluid geven en zette het restje voor Mirna op de keukentafel.

"Eet nu eerst maar wat en dan slapen, ik geloof jij kan wel wat slaap gebruiken"

Hans keek nog is even stiekem naar Mirna met een glimlach.

"Als je goed kijkt, lijkt ze nog steeds op Jodie Foster, ze ziet er een beetje verwaarloosd uit, het is nog steeds een leuke meid"

Terwijl Mirna begon te eten, zei Mirna nog.

"Ik was in het vliegtuig, aan het uitrekenen hoelang wij elkaar niet gezien hebben, ruim dertig jaar"

"Ja dat is een tijdje, maar ik had jouw gemist op de begrafenis"

"Mijn moeder luisterde alleen maar naar mijn broertje, jij moest eens weten Hans..."

Hans wou het helemaal niet horen en onderbrak Mirna met doordringende stem.

"Misschien is het beter daar morgen over te praten en ik weet ook niet of ik het allemaal will horen, eerlijk gezegd ben ik nogal moe "

"Oooh het spijt me Hans, is ook niet iets waar je dagelijks over praat, ik wil jouw echt niet ten laste zijn"

"(Glimlach); geniet eerst maar een lange nachtrust"

Mirna nam haar laatste hap.

"Was lekker Hans, dankjewel"

"Nu zou ik jouw naar jouw slaapplaats begeleiden"

Mirna liep achter Hans aan.

"Jij hebt er echt iets leuks van gemaakt Hans, heel anders dan vroeger"

Hans kon zich maar al tegoed herrinneren, dat Mirna goed met zijn moeder op kon schieten.

"Ik geef jouw morgen wel een rondleiding"

"Ja leuk"

Hans keek even naar de kleding van Mirna en toonde haar de wasmachine en droger, hij wou haar niet dwingen, maar volgens hem kon het wel een wasje gebruiken.

"Weet jij hoe het werkt?"

"Jawel hoor, ik red me wel"

Een beetje ongemakkelijk voelde Hans zich toch en haalde Mirna een badjas.

"(Glimlach); beetje groot hoor Hans"

"Nou ja, daar moet jij het maar even mee redden"

Mirna zag, ondanks haar problemen, de humor er wel van in.

"Slaap lekker Mirna"

"Jij ook Hans"

Hans dook in bed en bedacht zich:

"Wat komt er op mij toe, dat kak-broertje heeft een hoop te verbergen, ik ben toch nieuwsgierig wat Mirna te vertellen heeft, of misschien is het beter het niet aan te horen, ik ben tot en met nu, probleemloos door het leven gerold..."

De vermoeide slaap overmande Hans, terwijl hij op de achtergrond de douche en de wasmachine hoorde lopen, maar zelfs die konden hem niet wakker houden.

---

De volgende morgen, stond Hans al vroeg op, het eerste wat hij deed even aan de deur spieken.

"Ze slaapt nog, ik zal later wel een ontbijtje maken.

Stilletjes trok Hans een latte uit de automaat, hopende Mirna niet wakker te maken.

Hans besloot een gedeelte van het gekloofde hout een droog plekje te geven.

Hans merkte niet eens dat het al tien uur in de morgen was, hij hoorde de stem van Mirna en draaide zich om, hij schoot vreselijk in de lach, terwijl Mirna angstvallig de bovenkant van haar badjas vast hield.

"Hij is inderdaad een beetje groot"

Mirna liep ook nog in veel te grote slippers van Hans, terwijl ze op Hans toe liep en Mirna vroeg:

"Is de verhuiswagen eigenlijk al geweest?"

Hans liet het Mirna in de garage zien, met schrik in de ogen rende ze de garage in.

"Ik wist het wel, ik ben bestolen, ik had het nog zo gezegd"

Overstuur gooide Mirna een aantal dozen op de grond, bij één doos verscheurde Mirna vol ongeduld het karton van een doos.

"Ooooh mijn god het is er nog"

Van afstand zat Hans het gade te slaan, hij had geen flauw benul waar het over ging, maar zag Mirna haastig in een map kijken, het leek alsof ze gerust gesteld was en drukte de map stevig tegen haar borst, ze keek even naar de rotzooi die ze in korte tijd had gemaakt.

"Sorry Hans, maar dit is de enige houvast die ik heb"

Hans vroeg niets, hij voelde inmiddels wel aan dat het op een familie-gevecht uitliep, daarom zei hij als een soort uitvlucht.

"Laten we maar een ontbijtje eten, op lege maag kan ik niet werken"

Terwijl Hans en Mirna naar de keuken liepen, viel Hans op, dat Mirna die map stevig vast hield, hij hoefde niet lang na te denken:

"Dit heeft met poen te maken, maar ik wil er niets van weten!"

In de keuken gooide Hans een paar eieren in de pan, terwijl hij gedwongen naar de openstaande map keek, toen hij aan Mirna vroeg:

"Hoe will jij jouw eieren hebben?"

"Dubbel gebakken Hans, dankjewel"

Hans had allang gelezen wat er groot geschreven op het officiële stuk stond.

"Het is een levensverzekering, pffffffff, zeggen en schrijven een miljoen staat er"

Hans kreeg er de rillingen van, terwijl hij de eieren omdraaide, vooral toen Mirna vroeg:

"Hans, heb jij een kluis in huis?"

Hans schrok van die vraag, want hij wist dat het hierbij niet zou blijven.

"Neenee, daar kan ik jouw niet mee helpen"

Hans legde het bordje voor Mirna neer en kon het niet laten even in de badjas te kijken:

"Wauw wat een lekkere tietjes, met een heerlijk paar speentjes erop, iets meer dan een handvol"

Hans had al ruim een jaar geen vrouw in huis gehad, hij had het al opgegeven, maar kon niet voorkomen dat er in zijn broek iets roerde, haastig ging hij aan tafel zitten en deed of er niets aan de hand was, door te vragen:

"Vertel is Mirna, wat heb jij de afgelopen dertig jaren allemaal uitgespookt?"

"Eigenlijk best wel veel, het is allemaal begonnen in de USA..."

Mirna vertelde aan één stuk door, Hans merkte al gauw dat Mirna een beetje naïef persoon was.

"Maar dat was vroeger al zo , toch heeft ze altijd geluk gehad, het is steeds weer goed gekomen!"

Toen Mirna over haar goedlopende meubelwinkel vertelde, luisterde Hans nog intensiever, hij zei het niet maar dacht het wel:

"Hoe stom kan je zijn, je collega toegang geven tot je bankrekening"

In één maand was haar bankrekening met een creditcard leeg geroofd en haar collega verdwenen, ze had nog net een dure bank kunnen verkopen voor cash geld, met dat geld is ze hier gekomen.

"...En dat pokke-jong wou me het geld niet eens lenen, jij moest eens weten Hans"

Mirna schoof de map richting Hans.

"Sorry Mirna, ik werd even gedwongen om te kijken, ik weet wat het is, ik begin te vermoeden dat het over Peter gaat, weet je, ik wil zelf ook niet in de problemen komen, ik help je graag met een onderkomen, maar bij geld houdt het voor mij op"

"Ik weet echt niet wat ik moet doen, ik wou met dat pokke-jong erover praten hij zegt altijd...er valt niets te praten, mamma wou het zo... verdorie Hans, ik weet best wel dat ik naïef ben geweest, ik heb altijd gedacht...ze zoeken het maar uit, ik heb ze niet nodig, het gaat mij goed... maar verdorie Hans, pappa heeft mij zelf dat stuk gegeven, ik heb daar recht op, dat pokke-jong heeft ma er van overtuigd, dat ik niet met geld kan omgaan en nu ben ik falliet, ik zit echt aan de grond "

Hans zei wijselijk.

"Een beetje gelijk hebben ze wel, jij bent wel een beetje naïef, maar dat geld heb jij recht op, ik geloof dat is een officieel stuk, alleen naar jouw gericht"

Hans opende de map en wist uit ervaring wel dat hij gelijk had, maar toen schoof Mirna Hans een andere brief toe:

"Moet je kijken Hans, die brief heb ik nooit ondertekend, volgens mij is dat dat kreng van mijn moeder geweest, zelfs dat pokke-jong heeft het ondertekend, ik zou nooit zoiets ondertekenen "

Hans leesde de brief en keek Mirna geschrokken aan en keek nog is goed, vergeleek de twee handtekeningen

"Di…di...di…t is…is... valsheid in geschriften, jij weet dat jouw broertje daar voor opgesloten kan worden?!"

"Zie jij nou wel, jij denkt hetzelfde"

Door alle negatieve opwinding en gebaren taal die Mirna van zich gaf met haar armen en handen:

"Ze merkt het niet eens!"

Stond haar overmaatse badjas wijder open dan dat ze zelf in de gaten had, telkens als Hans Mirna even aankeek, zag hij de aanzet van haar tietjes, de speentjes prikte duidelijk door de badjas, door al haar opwinding, totdat ze opeens de badjas van boven dicht trok.

"Zal ze gezien hebben, dat ik stiekem keek?!"

Hans voelde een flinke bobbel in zijn broek, hoewel Mirna flink in de problemen zit, hij voelde zich schuldig en al helemaal door het karakter wat hij al jaren met zich meedraagt.

"Ik kan niet tegen onrecht, dat weet ik van mezelf, vaak kom jezelf ook in de problemen"

Hans zei tegen Mirna.

"Jij zou een advocaat moeten nemen"

"Ik zou wel willen Hans, maar ik heb geen geld"

"Het eerste gesprek kost geen geld, ik weet wel iemand, misschien mag jij wel later betalen, het gaat immers om een hoop geld "

Hans pakte zijn handy en belde een bevriende advocaat op waar hij zakelijk wel vaker mee van doen had.

"Zo dat is dan geregeld, morgen om achttien uur"

Hans ging weer aan het werk, het weerbericht was voor volgende week niet zo goed:

"Het is beter dat ik dat hout vandaag allemaal droog te leggen "

Hans zag Mirna naar de garage lopen en betrapte zichzelf erop:

"Volgens mij heb ik nog steeds dezelfde gevoelens voor Mirna, net als vroeger"

Toen Hans de zoveelste kruiwagen naar het afdak naast de garage bracht, stond hij opeens aan de grond genageld, hij keek door het smerige raampje, maar was zeker niet smerig genoeg om alles goed te kunnen volgen, Mirna stond voorover gebogen, terwijl ze haar spijkerbroek uittrok, ze stond in een doorzichtige hypster:

"Mmmm, Mirna heeft een paar lekkere billen, hùh, wat doet ze nou...?!"

Mirna trok haar T-Shirt uit en hij zag Mirna even nadenken, toen deed ze haar schouders omhoog, alsof ze zeggen wou:

"Wat maakt het uit"

Ze maakte haar bh-tje los en in volle glorie zag Hans de ietswat hangende stukjes vlees, ze wreef er zelfs even over, Hans zag hoe Mirna een oud hempje met bandjes aantrok, toen Hans zag dat Mirna een tuinbroek uit de doos pakte, werd hem opeens duidelijk wat Mirna van plan was, net als vroeger:

"Als haar ouders weer is weg waren, hielp ze vaak in de tuin, ze deed het stiekem, haar ouders mochten het niet weten, ik heb nooit begrepen waarom mijn ouders hieraan mee hebben gewerkt, maar het is al die jaren goed gegaan gelukkig"

Hans liep snel terug met de kruiwagen en met een snelle looppas kwam Mirna aanlopen.

"(Glimlach); zal ik even helpen Hans, net als vroeger"

Hans stamelde een beetje, want zijn kloppende paal, dacht aan hele andere dingen.

"Jaja is goed"

Hans pakte elke gelegenheid aan, om stiekem naar Mirna te kijken, dat oude hempje verborg niet veel bloot in haar tuinbroek, vooral als ze voorover boog, haar tietjes hingen wat in haar hempje.

"Ze had net zo goed, van oben ohne kunnen lopen"

Regelmatig moest Hans zijn slungel even ongemerkt in gereel zetten en deed er alles aan om Mirna ook maar iets te laten merken.

"Net als vroeger, het lijkt alsof ik me weer schaam"

Mirna prate als van ouds, zoals Hans haar kende, onder het werk aan één stuk door.

Hans vroeg uit nieuwsgierigheid.

"Èn heb jij nog een man gehad in jouw leven, of misschien meerdere"

Hans schrok een beetje van zijn eigen vraag en zei met een verontschuldiging.

"Sorry, misschien ben ik een beetje te nieuwsgierig"

"Nee hoor Hans mag je best weten hoor, ik had een vriend in USA, we waren verloofd, ik weet nog hoe trots mijn ouders waren, we waren smoorverliefd op elkaar, ons huwelijk was al gepland, ik bleek geen kinderen te kunnen krijgen, stiekem was ik al gestopt met de pil, ik heb het mijn vriend verteld, heel anders dan ik verwacht had, kwam een snel einde aan die relatie, ik weet nog goed wat mijn moeder tegen mij zei...kind wat stom, had het na het huwelijk gezegd...nou ja, vanaf daar heb ik afstand genomen van mijn moeder, met mijn vader had ik af en toe nog contact, daarna heb ik het nog wel probeert met een paar andere vriendjes, ik wou niet tegen ze liegen en zei het gewoon, (glimlach); de relatie was meteen voorbij en nu ben ik drieënvijftig, geen kerel will mij meer hebben en hoe zit het met jouw?"

"(Glimlach); bij mij was net andersom, ook ik heb een aantal relaties gehad, hm, kan je op één hand tellen, maar als ze over kinderen begonnen te praten, kreeg ik de rillingen, voor kinderen had ik toen gewoon geen tijd, ik was gewoon te druk met mijn werk en nu ben ik eenenvijftig"

Mirna en Hans begonnen te lachen, maar Hans zag in de lach van Mirna wat vreemds.

Tegen vier uur was het werk gedaan, terwijl Hans onder de douche stond, was Mirna aan het koken, Hans keek naar zijn staaf:

"Ik kan er werkelijk niet tegen aan vechten, Mirna is notabene in mijn huis, het is maar goed dat ze morgen de sleutels krijgt, het is niet eens omdat ik haar weg will hebben..."

"Hans kan ook nog even douchen?!"

Hoorde Hans Mirna roepen.

"Jaja, ik ben bijna klaar"

Hans trok zich dit keer een strakke short aan:

"Zo voel ik me veiliger"

Het was een warme dag, daardoor was voor Hans de keus snel gemaakt, een kniebroek met een T-Shirt.

Mirna stond inmiddels onder de douche, terwijl Hans de kookkunsten van Mirna bekeek:

"Ze kan volgens mij goed koken, ziet er goed uit"

Hans giete het water van de aardappelen af en de boontjes, Hans zag nog spek liggen, maar besloot dit aan Mirna over te laten.

"Ze zou zo wel komen"

En ze kwam en hoe!

"Ze draagt een blauw kleedje, met spaghetti-bandjes, haar bovenbenen voor de helft bedekt, ze heeft zichzelf zelfs een beetje opgemaakt"

Hans weet niet waarom, maar deed er alles aan om niets te laten merken, hij dacht nog wel:

"Ik had op zijn minst mogen zeggen... leuk kleedje... wat heb ik toch!"

Mirna stond aan het aanrecht en zei tegen Hans.

"Dit heb ik ook aan mijn pokke-broertje te danken, ik had nog zo gezegd...ik wil een echte verhuiswagen..., ik heb nog extra met veel moeite geld naar hem overgemaakt en zie nu, de helft is gestolen "

Hoe meer Hans hoorde over Petertje, hoe meer hekel hij aan hem kreeg.

"Dat mensen elkaar dingen aandoen is tot daaraan toe, maar je eigen familie?!"

Maar eigenlijk had hij alleen maar oog voor Mirna in dat sexy kleedje.

"Ik weet wel dat veel van haar kleding is gestolen, maar dit ziet verdomd geil uit, of is ze me aan het uitdagen, net als vroeger?!"

Mirna maakte plakjes van de aardappelen.

"Ooh lekker Mirna, gebakken aardappelen"

"Ik dacht wel dat jij dat lekker vindt, is ook mijn favoriet, dat restje van gisteren was ook lekker"

Hans dacht.

"Heel attent van Mirna"

Hans ging naast Mirna staan en hielp haar met koken, dit keer voelde hij zich veilig in zijn strakke short.

Hans zag dat het jurkje een soort van voorgevormde BH had, waardoor haar tietjes groter leken dat ze in werkelijkheid waren, ze was om en de nabij één meter zeventig en Hans met zijn één meter negentig, kreeg keer op keer de kans, haar tietjes losjes in het jurkje zien te bewegen.

Hans merkte niet eens dat hij zich flink zat op te geilen op Mirna, hij maakte zichzelf zelfs wijs.

"Dat doet Mirna allemaal extra"

Hoewel Hans met foute gedachten rondliep, wist hij zichzelf nog in te houden, maar toen na het eten Mirna de spoelmachine vol pakte, werd het hem teveel, hij ging iets doen wat hij nog nooit van leven gedaan had, de oorzaak was haar jurkje toen ze voorover boog.

"Verdorie ze doet het extra, nog een paar cm en ik zie haar broekje"

Hans was van zijn weten inmiddels stellig overtuigd en stond stilletjes op, geruisloos liep hij naar Mirna en greep haar van achteren om haar middel vast, hij hoorde in zijn overgeile bui Mirna niet eens.

"Hans wat doe je???!!!"

Misschien als Mirna had geschreeuwd, was Hans weer wakker geworden.

"Nee Hans niet doen!!"

Hans trok haar jurkje omhoog en zette haar op de keukentafel, Hans had helemaal geen oren naar wat Mirna zei.

"Nee Hans niet doen, we zijn vrienden alsjeblieft, dit gaat alles veranderen!"

Echt tegenstribbelen deed Mirna niet, ze probeerde er met wijze woorden onderuit te komen, terwijl Hans zijn kniebroek met short op zijn enkels liet vallen.

"Ik weet dat jij dit wilt Mirna, jij wou het vroeger al"

Hans spuugt op zijn kloppende staaf en trok het broekje van Mirna opzij.

"Toe nou Hans, doe nou niet, dit is fout"

Net voordat hij met zijn paal in Mirna wou boren:

"Nee Hans dit is verkrachting, oooooohw!"

Het woordje verkrachting had Hans nog wel verstaan, maar zijn lust-gevoelens stonden boven zijn verstand en drukte zijn staaf tot zijn stam in Mirna, een moment voelde het stroef, maar al snel werd het in Mirna glibberig.

"Ik heb vaak aan dit moment gedacht Mirna, jij moest eens weten"

Mirna staarde Hans doelloos aan, terwijl Hans er lustig op in pompte, hij trok zelfs de spaghetti-bandjes langs haar armen en begon haar kleine tietjes te masseren, hoewel Mirna gewillig haar armen langs haar lichaam deed, bleef ze doelloos Hans aankijken, ze gaf geen kik, het was uit pure egoïsme en eigen genot van Hans en Mirna liet het gewoon gebeuren.

"Ik kom schatje, jaaaa, mmmmmm"

Hans spoot het kutje van Mirna vol, voor het eerst van zijn leven, dacht Hans aan zijn eigen genot, zonder rekening te houden met Mirna, na verloop van tijd merkte Hans wat hij gedaan had:

"Ik heb Mirna verkracht!"

Mirna zei niets toen Hans nog "sorry" zei, Hans dacht meteen.

"Dit kan ik nooit meer goed praten, wat bezielt mij om zoiets te doen, die meid heeft al problemen genoeg"

Hans hoorde de douche op de achtergrond lopen, hij besloot Mirna maar even niet lastig te vallen.

Hans heeft die avond een paar keer voor haar slaapkamerdeur gestaan maar durfde niet.

"Ik weet wat ik gedaan heb!"

Hans ging tegen tien uur naar bed en keek lusteloos naar de tv, het enigste wat hem bezig hield, wat hij gedaan had.

Opeens ging zijn slaapkamer deur open.

"Het is Mirna in mijn grote badjas"

Ze liet de badjas langs haar lichaam sensueel op de vloer vallen.

"Ze is poedelnaakt!"

Hans hoefde niet lang na te denken en trok zijn dekbed omhoog, hij zag een kleine glimlach op het gezicht van Mirna, terwijl ze bij hem onder het dekbed kroop, Mirna lag met de rug naar hem toe:

"Doe jij dat wel vaker met vrouwen"

"Nee het spijt me oprecht, ik weet ook niet wat mij bezielde, dat kleedje en wat er..."

Mirna onderbrak Hans.

"Wat er in het zwembad was gebeurd"

"Ja, ik ben dat nooit vergeten"

"Ik ook niet, ik voelde steeds weer jouw stijve pik stiekem over mijn billen in het zwembad"

"Toch spijt het mij wat ik gedaan heb, het was helemaal fout van mij"

De woorden die Mirna toen uitsprak klonken ondeugend.

"Niet erg, ik heb erover nagedacht, ik heb mij vroeger al tot jouw aangetrokken gevoeld, waarom denk jij dat ik zo vaak bij jouw moeder was?"

"Ik geloof dat ik toen nog te jong was dat te begrijpen"

"Nou wel een beetje vreemd hoor, normaal begin je met een kus en niet meteen met jouw paal in mijn kutje"

Hans boog over Mirna en Mirna draaide haar hoofd naar Hans toe en voordat ze het wisten waren hun tongen verstrengeld, Mirna leek een ander mens geworden, gulzig en ongeduldig voelde ze aan Hans zijn stijve pik.

"Doe je short uit Hans!"

Hoorde hij Mirna hijgend zeggen, waarna hij net zo ongeduldig zijn short uit deed.

"Het is al een tijdje geleden dat ik een pik in mijn mondje heb gehad, maar die van jouw lust ik rauw"

"Mmmmmmm"

Het mondje van Mirna had de staaf al in ontvangst genomen, Hans zag het vrolijke gezicht van Mirna, ze deed er alles aan om Hans te laten genieten.

"Verdorie Mirna het komt al, oooohw jaaaa"

Mirna slikte alles in, likte en zoog het laatste beetje uit Hans zijn slinkende pik.

"Kleine pauze Hans"

Hans schoot in de lach en zei plagend.

"Pauze tot morgenvroeg"

"Echt niet Hans, ik ben veeleisend in bed"

Mirna ging met haar hoofd op Hans zijn borst liggen en zei zachtjes.

"Weet je Hans..."

Hans voelde een beetje aan wat Mirna wou zeggen, terwijl door pure toeval een film met Jodie Foster begon te lopen.

"Jij lijkt veel op Jodie Foster"

Mirna keek even naar de tv.

"Ja dat hebben er wel meer gezegd"

"Als ik een film met haar zag, moest ik altijd aan jouw denken"

"Ooohw ja?"

"Ja meer dan dat"

"Oei Hansie heb jij stoute dingetjes gedaan"

"Ja met regelmaat, ik moet nog een paar filmen ergens hebben moeten liggen"

"(Giechelend); Ik heb een foto met een stijve in jouw zwembroek, ik heb hem toen stiekem geschoten, ik heb ook stiekem stoute spelletjes gedaan hoor "

"Oei stout meisje"

Hans bewoog naar beneden en begon de benen van Mirna te likken.

"Hier heb ik zo vaak aan gedacht als naar een film van haar keek"

Hans sprak zijn fantasie letterlijk uit en bewoog stukje bij beetje omhoog vanaf haar benen, haar poesje sloeg hij plagend over en likte zijn weg naar haar tietjes.

"Aan die spenen van jouw heb ik altijd al aan willen sabbelen"

"Ze zijn klein"

"Nee voor mij zijn ze perfect"

"Mmmmmmm"

Kreunde Mirna en woelde met haar handjes in Hans zijn haren, terwijl hij zich aan elke harde speen tegoed deed.

Na verloop van tijd zakte Hans langzaam en zeker likkend naar haar buik, van het spannende gezicht van Mirna kon Hans maar niet genoeg krijgen:

"Ze was vol ondeugd, ze was vol angst, ze straalde van opwinding..."

Alsof ze zeggen wou:

"Na al die jaren, is het me gelukt!"

Hans zijn eerste lik tussen de kale natte schaamlippen van Mirna was meteen raak.

"OOOOOOHW"

Kreunde Mirna en duwde het hoofd van Hans geforceerd tussen haar beentjes.

"JAAA HANS"

Hans begon te likken als een bezetene, ook hij zag het niet anders als Mirna:

"Hoe vaak heb ik wel niet over Mirna gefantaseerd, ik kan bijna niet geloven, dat ze poedelnaakt in mijn bed ligt!"

Het extase moment van Mirna volgde al snel, wild drukte Mirna nog harder dan hard, het gezicht van Hans hortend en stotend tussen haar beentjes, Hans merkte al gauw:

"Mirna is een beest in bed, dat bevalt mij wel"

Mirna was nog niet eens van haar orgasme bekomen, waar Hans aan dat moment moest denken in de keuken.

"Het is buiten verwachting goed afgelopen, het had heel anders af kunnen lopen, het lijkt wel of ik al die jaren een soort van frustratie met me heb meegedragen, aan zulke gekke dingen heb ik nog nooit gedacht, laat ik maar van het moment genieten, Mirna is op het moment botergeil!"

Hans zijn paal stond inmiddels weer paraat, om in korte tijd het laatste beetje te verschieten, Hans zag Mirna nog van haar orgasme genieten, af en toe had ze even haar ogen open staan en keek Hans kort aan, Hans joeg wild zijn paal ongevraagd tussen de benen van Mirna, even kreeg Hans geen toegang in het knijpende kutje van Mirna, op het moment dat het knijpende kutje een kleine pauze had, ramde Hans hem tot de stam in Mirna en begon wild in Mirna te pompen, het gezicht van Mirna begon zich opeens wild van rechts naar links te bewegen, snakkend naar adem, het soppende geluid begon alles te overstemmen, Hans wist weer niet wat hem bezielde:

"Het lijkt wel alsof ik al mijn frustratie eruit neuk"

Mirna draaide wild haar hoofd van rechts naar links en van links naar rechts, Hans had niet eens in de gaten dat Mirna haar tweede soppende orgasme kreeg en pompte er vol lust en egoïsme erop los, hij gromde:

"Ja het komt, ooohw jaaaaa...!"

Bij de laatste drie ongenadige stoten voelde hij drie stralen uit zijn pik spuiten, toen voelde Hans pas dat Mirna ook haar tweede orgasme had, haar knijpende kutje sprak voor zich, zijn paal wird helemaal uitgemolken, het was misschien kort, maar zeker een heftige ervaring te noemen:

"Eerst heb ik Mirna gewoon gepakt op de keukentafel en nu die wilde neukpartei in mijn bed"

Hijgend en bezweet kwamen ze langzaam weer op adem en Mirna trok Hans met haar klemmende beentjes en armen stevig op haar lichaam.

"Oooooohw mijn god Hans, ik ben twee keer gekomen, jij bent een beest!"

Hans was zich er inmiddels van bewust, dat het hem alleen maar puur om de sex ging:

"Als ik echt om iemand geef, ben ik heel anders!"

Heel anders dan Hans verwacht had, zei Mirna iets waar hij ook aan had gedacht.

"Ik weet niet wat er van ons wordt Hans, ik ben geen typ voor een vaste relatie, nooit geweest, maar heb er geen spijt van"

Hans had er wel degelijk over nagedacht en zei:

"We zien wel laten we eerst jouw leven weer op de rit krijgen"

---

Een week later had Mirna het geld op haar bankrekening staan en bleek zelfs het erfrecht op de helft van het ouderlijk huis te hebben.

Een paar maanden later vertrok Mirna naar Switzerland, ze had nu eenmaal het ondernemingsbloed van haar vader geërfd, daarbij had ze langer als twintig jaar in Switzerland geleefd.