Mezelf Vinden - 3

Ik begin mezelf misschien toch te vinden, geil op mijn knieën voor mijn meester.

Ik doe mijn best om hem zo veel mogelijk in mijn mond te krijgen, omdat hij tevreden zucht als ik mijn tong ontspan en me zo ver mogelijk over zijn lul beweeg. “Goed zo,” zegt hij weer. Ik hoop dat hij me straks neukt. Hij pakt mijn haren vast en buigt daarbij over me heen. Hij kijkt me aan terwijl ik zijn lul in mijn mond heb, en dan zie ik zijn andere hand vanuit mijn ooghoek naar beneden bewegen. Ik voel zijn vingers van mijn hals naar mijn borst bewegen. Hij laat mijn haren los en pakt nu allebei mijn tepels vast. De sensatie schiet door mijn borsten.

Ik zucht en kijk angstig naar hem op; ik heb erg gevoelige tepels en hoop dat hij niet te hard knijpt. Hij grijnst alleen maar. Mijn kleine tepels worden stijf in zijn vingers. Dit voelt nog wel lekker. Ik trek het jurkje onder mijn borsten, zodat ze een beetje omhoog worden gedrukt door de elastische stof. Ik wil meer worden aangeraakt, maar hij blijft bij mijn tepels. Ik kreun uit ongenoegen. Dan staat hij op, waardoor zijn eikel een stukje verder tegen mijn huig drukt en ik kokhals. Ik krijg een klap in mijn gezicht en weet even niet wat ik moet doen. Gelukkig laat hij me ook niet beslissen, want hij pakt nu met twee handen mijn haren en stoot op zijn eigen tempo in en uit mijn keel. Ik ben dit niet gewend en moet nog een paar keer kokhalzen. Zijn lul wordt natter van mijn speeksel, wat over mijn onderlip begint te druipen.

Pas als ik voetstappen hoor, besef ik me dat we gewoon buiten zijn. Ik wil mijn hoofd wegtrekken van zijn lul, maar dat wordt niet toegelaten. Nog een klap op mijn wang en nu wordt de pik zo lang in mijn keel gedrukt dat ik het kokhalzen kan stoppen door me te ontspannen. Zo lang er niks beweegt in mijn keel, gaat het goed. Ik hoor de voetstappen niet meer, maar mijn meester kijkt nog over me heen, niet naar mij. Ik probeer me voor te stellen wat een voorbijganger nu moet zien, en word nog geiler van die gedachte. Ik probeer te kreunen, en heb daar meteen spijt van, omdat ik weer het gevoel krijg dat ik moet overgeven. Ook mijn meester kijkt weer omlaag, laat me dit keer wel wegtrekken van zijn lul en lacht terwijl ik hoestend bijkom.

Als ik achterom kijk, zie ik niemand. “Je kan wel lekker zuigen, deepthroaten gaan we mee oefenen.” En dan loopt hij weg zijn tent in. Ik zit hijgend op het gras, haal met mijn duim wat gemorst speeksel van mijn borst en kan het niet laten mijn borsten in mijn handen te nemen. Ik wil dat hij me overal aanraakt. Wat een zakelijke toon ook, een beoordeling van mijn pijpkunsten. Ik trek het jurkje over mijn hoofd helemaal uit en ga rechtop staan. Ik wil hem volgen maar hij komt alweer naar buiten. Hij heeft een mandje met wasknijpers in zijn hand. Ik zet direct weer een stap naar achter.

“Zit,” zegt hij streng. En als een hondje val ik weer met mijn knieën in het gras. Hij zet de stoel iets dichter voor me en gaat zelf ook zitten. Zijn broek is weer aan. Ergens ben ik blij dat het pijpen voorbij is. Maar dan opent hij in zijn hand een wasknijper. “Nee,” zeg ik resoluut, maar ik blijf zitten. Hij is zichtbaar verbaasd. Hij houdt zijn andere hand naar me open. Ik weet niet wat ik moet doen, maar leg mijn hand in die van hem. Hij zet de eerste wasknijper op mijn middelvinger. Dan pakt hij een tweede, die hij op de binnenkant van mijn pols zet. Dit is al gevoeliger. “Wat zei je?” vraagt hij op nog strengere toon. “Sorry meneer” zeg ik snel, “maar ik wil ze niet op mijn tepels.” De derde wasknijper komt op het vel van mijn bovenarm. “Maar ik misschien wel” is zijn antwoord.

Hij laat mijn hand los, en ik leg hem rustig langs mijn lichaam, zodat de wasknijpers blijven zitten. Hij pakt een stukje huid van mijn nek en plaatst er daar een. We komen steeds dichter in de buurt en ik ga zwaarder ademen. “Sta eens op.” Ik probeer in zijn intonatie te horen of hij boos is, maar ik weet het niet. Hij zet een wasknijper in de zijkant van mijn buik. “Deed deze pijn?” vraagt hij terwijl hij mijn navelpiercing op en neer beweegt in zijn vingers. “Viel wel mee,” zeg ik verlegen. Hij opent een wasknijper en beweegt hem naar mijn borst. Ik adem hard uit. Dan zet hij hem in mijn onderbuik, naast mijn piercing. Ik vind het een beetje gênant hoe wijd die wasknijper staat om een plooi vet, niet zoals mijn pols of nek alleen maar huid.

“Ik ga niks doen wat jij niet wilt.” Een wasknijper wordt aan de binnenkant van mijn dij gedaan. Ik vertrek de spieren in mijn gezicht, want dit zit precies op een zenuw of zo. Maar ik blijf stil staan. “En alles wat je nodig hebt,” fluistert hij. En net als ik denk dat hij me zou sparen: een wasknijper op mijn rechtertepel. Ik zak bijna door de grond zoveel pijn schiet er ineens door mijn lichaam. Ik adem zwaar, doe er alles aan om te blijven staan. Waarom eigenlijk? Ik kijk hem boos aan, maar schaam me daar meteen een beetje voor als hij begint te lachen. Ik merk ook dat de pijn langzaam iets minder wordt, helemaal als hij ook aan mijn andere pols een nieuwe wasknijper toevoegt.

Ik wil iets aan hem vragen, maar zodra ik mijn mond open, doe ik hem ook weer dicht. Ik weet niet waar ik moet beginnen. Wie ben je? Waarom doe je dit? Waarom luister je niet naar me als ik zeg dat ik dit niet wil? Ik ben stil, en toch lijkt hij me gehoord te hebben. Hij geeft mij het mandje met wasknijpers. “Ik zal je wat vertellen. Zet de rest er zelf maar bij.” En zelf leunt hij nu achterover op zijn stoel. Ik kijk verbaasd van het mandje naar hem.

Waarschijnlijk blijft hij stil totdat ik wat met die knijpers doe, dus ik zet de eerste, voorzichtig, ergens op mijn arm. Hij legt zijn armen nonchalant achter zijn hoofd over zijn rugleuning en begint: “je laat me heel duidelijk zien wat je écht wilt, meisje. Al sinds onder de douche, maar tijdens ons langere gesprek wist ik het zeker. Jij bent een onderdanige vrouw die dat al veel te lang heeft ontkend. Je wilt helemaal niet dat iedereen naar je luistert. Je wilt luisteren naar je meneer.” Ik kijk alleen maar naar de wasknijpers, die ik vastklem op mijn bovenbenen, mijn zij en mijn linkerarm. Ik hoop dat hij niks aan mijn gezicht kan zien.

“Ik heb geen slechte intenties met je, ik doe alleen maar wat jij wilt.” Dit is nogal een makkelijke manier om onder je verantwoordelijkheid uit te komen. Hoe vaak worden er geen vrouwen verkracht en achteraf gezegd dat ze dit zelf wilden? Maar nog steeds, ben ik stil. Ik weet ook wel dat ik totaal niet geloofwaardig over kom door nu te zeggen dat ik dit niet wil. Ik word drijfnat van hoe hij naar me kijkt terwijl ik mezelf pijn doe. “Wat wil je van me?” Mijn stem komt er kleiner uit dan ik had gehoopt. “Dat je jezelf laat gaan, en geniet.” Ik blijf huiverig en hij ziet het.

“In ieder geval voor zolang als je vakantie duurt, daarna laat ik je vrij.” Ik word overspoeld door tegenstrijdige gevoelens. “Dan laat ik je vrij.” Het herhaalt zich een paar keer in mijn hoofd. Dat betekent dus ook dat ik nu níet vrij ben. Dat had ik natuurlijk ook al wel door toen ik vastgebonden in die rijdende caravan lag, maar het klinkt nu wel echt serieus. Hij maakt zichzelf dus ook niet wijs dat dit een spelletje is dat we samen hebben bedacht. Maar het stelt me ook gerust, het idee dat dit een paar weken duurt. Dat ik niet hoef te bedenken wat ik aan de mensen thuis hoef te zeggen, want die denken dat ik op vakantie ben. Naar een stilteretraite zelfs. Ik moet mijn best doen om mijn mondhoeken strak te houden, maar bij de gedachte aan een stilteretraite zie ik mezelf liggen met die balgag in mijn mond.

Misschien is het ook wel goed, even een paar weken niet nadenken. Want hij heeft natuurlijk gelijk, ik wil alles loslaten en gewoon naar iemand anders luisteren. Dat is toch de hele reden dat mensen na hun studie nog op reis gaan, om even helemaal los te komen van die studiestress. En ik heb al jaren die onderdanige gevoelens, maar heb mezelf nooit echt op die manier aan iemand durven geven. Ik wilde mezelf niet voor schut zetten. Maar ik ben ontvoerd, dit is tegen mijn wil. Misschien is dit wel de beste kans die ik krijg om het voor mezelf recht te praten; ik kan hier niks aan doen, verzet is zinloos. Als hij me inderdaad na mijn vakantie weer laat gaan, kan ik het spel maar het beste meespelen en er zelf zo veel mogelijk van genieten.

Er zit nog maar één knijper in het mandje. Zoals ik had verwacht, voel ik ze allemaal niet meer zitten op één na, die op mijn tepel. Ik pak de laatste wasknijper, laat het mandje in het gras vallen. “Wie ben jij?” vraag ik terwijl ik zijn ogen weer vind. Ik moet van mezelf in zijn ogen kijken, ik moet hier een antwoord op hebben. Anders kan ik hem onmogelijk vertrouwen. Een twinkeling in die mooie ogen als hij zegt, “je meester”. Maar dat is niet genoeg. “Ik wil een naam.” Nu komt mijn stem er wel zelfverzekerd uit. En om mijn verzoek kracht bij te zetten, zet ik de laatste wasknijper op mijn andere tepel. Mijn wenkbrauw schiet omhoog maar ik mag mijn ogen niet dichtdoen. Hij lacht, kijkt oprecht trots.

Hij staat op en pakt mijn gezicht in zijn handen. “Je mag alles van mij weten.” En dan kust hij me. Ik pak uit reflex zijn armen vast, waardoor er wat wasknijpers vanaf vliegen. Ik gil gesmoord in zijn mond van de pijn. Dan worden hard de knijpers op mijn tepels weggetrokken. De pijn van toen ze erop werden gezet laait drie keer zo hard op. Ik trek zijn handen aan zijn polsen naar mijn borsten. Hij heeft me pijn gedaan, maar nu wil ik alleen maar dat hij me troost. Hij houdt mijn borsten vast en streelt zachtjes met zijn duimen mijn tepels. Ik begin te huilen en hij kust mijn tranen van mijn wangen. Ik probeer de andere wasknijpers zelf weg te halen, zodat ik ze kan openen en ze niet worden weggetrokken. Van boven naar beneden haal ik de wasknijpers weg en volgen zijn handen me strelend tot ik kalmeer.

Dan tilt hij me op en al zoenend loopt hij met me de caravan in. Mijn benen schampen de smalle deurpost en ik maak een geschrokken geluid. “Sorry,” mompelt hij. Ik vind het aandoenlijk dat hij sorry zegt. Hij kan me lachend toekijken terwijl ik wasknijpers op mijn lichaam zet, me vertellen dat dit is wat ik nodig heb, maar als hij me per ongeluk pijn doet dan zegt hij sorry. Hij laat me op het bed vallen en doet zijn broek omlaag. Zijn lul is hard en ik vraag me af wat hem precies heeft opgewonden. Misschien was hij nog wel steeds hard van het pijpen.

Ik leg mijn hand om zijn lul op hetzelfde moment dat hij zijn hand om mijn keel legt. Hij drukt me achterover op het bed. Ik laat hem los en wacht weerloos af tot hij zijn grote lul bij me naar binnen duwt. Dit was wat ik wilde. Hij doet niet rustig aan, begint meteen wild te stoten. Zijn hand duwt hard genoeg op mijn keel dat ik niet meer kan ademen, en ik probeer me ook niet weg te trekken. Ik voel mijn spieren al spannen om hem heen en voel mezelf zinken en opstijgen tegelijkertijd. Als hij “goed zo sletje,” zegt, ben ik direct weer bij bewustzijn en voel ik trots en genot tot in mijn tenen. “Je bent van mij,” zegt hij hijgend. Mijn bekken beginnen te schokken als hij dat zegt, en als hij mijn nek loslaat zuig ik de lucht en zijn woorden gulzig in me op en kom ik heftig klaar.

Ik kan onder mijn zware adem alleen maar ja blijven zeggen, tot hij me in mijn gezicht slaat. “Ja meester, ik ben van jou,” jammer ik, mezelf verbeterend, en mijn kutje blijft pulseren om zijn lul. Hij geeft me een paar klappen op mijn heup en draait me dan op mijn buik. Ik zet een voet tegen het keukenblok aan en pak het deken vast, op zoek naar iets van houvast want mijn hoofd is in de wolken. Hij beweegt zijn grote lul steeds sneller heen en weer, en ik hoor dat hij bijna komt. “Spuit me alsjeblieft vol meester,” zeg ik zachtjes. Ik sta versteld van mezelf, maar ik vind het zo geil. En mijn gebeden worden verhoord. Hij luidt een oerkreet en vervult me van zijn warmte. Dan valt hij op me.

Ik krijg weer weinig lucht en lig half van het bed af, maar ben compleet tevreden tot hij zijn lul uit me wegtrekt en naar buiten loopt. Ik glijd van het bed af en zit op mijn knieën op de grond, mijn hoofd rustend op het matras. Als hij weer binnenkomt, trekt hij mijn hoofd aan mijn haar omhoog en gooit hij iets op het bed. Zijn ID. Hij gaat weer naar buiten en slaakt nog een oerkreet uit. Ik moet lachen en pak zijn ID. Zijn voornaam is Richard. Ik slik, hij is 21 jaar ouder dan ikzelf. Ik zou hem jonger geschat hebben dan 45, maar tegelijkertijd vind ik het wel een opwindend idee. Ik hijs mezelf aan het bed omhoog en ga erop liggen. Ik ben benieuwd wat me nog staat te gebeuren deze vakantie, maar ik kan het nu met vertrouwen in Richards handen leggen. In mijn meester zijn handen, want eigenlijk vind ik Richard nu raar klinken.