‘Studente biedt zich aan als hulp in de huishouding. Netjes. Grondig. Snel. Tel. 06-22322366. Alleen serieuze reacties graag.’

Het kan raar raar lopen. Tot een week geleden hing op datzelfde bord mijn eigen briefje. Elke week een nieuwe, twee maanden lang, zonder dat er ooit een reactie op kwam. Ik had de moed daarom maar opgegeven. En zie daar, wanneer je er niet meer op rekent dient het zich aan. Het kon niet anders, dat roze geeltje hing er speciaal voor mij, dus nam ik het mee.

Ik woon in een groot appartement, op de 4e etage, in een luxe complex midden in het centrum van Hoofddorp. En met groot bedoel ik ook groot. 164 m², vier kamers, grote badkamer, luxe keuken en een enorme entree met een hoogte van vijf meter. Veel te groot voor een gescheiden single man. Zeker voor een man die voor zijn werk vaak op reis is, in zijn vrije tijd voornamelijk schildert, en geen tijd of zin heeft om het allemaal zelf bij te houden. Voeg daarbij het feit dat er ook nog kinderen met kleinkinderen, familie en vrienden zijn die bezocht willen worden, of erger, die af en toe op bezoek willen komen, en ik begreep mezelf in de wens dat ik ondersteuning nodig had.

Nou ja, of ik het nodig had is de vraag, ik wilde het in elk geval wel graag. Want de korte versie is, dat ik huishouden gewoon pokkenwerk vind. Na het doen van de boodschappen vatte ik daarom gelijk maar de koe bij de horens en belde het nummer dat op het briefje stond.

Ze nam op met haar naam. Toen ik zei dat ik belde vanwege haar briefje noemde ze als eerste haar tarief. “Ik vraag 15 euro per uur. Omdat ik ’s ochtends altijd college heb kan ik alleen de middagen. Ik woon ook in Hoofddorp dus kan ik vanmiddag even langskomen. Is dat goed? Over een uurtje?”

Onder de indruk van de manier waarop ze gedecideerd, zakelijk en zelfbewust, het initiatief had gepakt gaf ik haar mijn adres, waarna ik, voor een goede eerste indruk, haastig de boel aan kant ging doen. Stipt om vier uur, ik was nog maar net klaar met opruimen, stond ze buiten aan de deur.

“Hoi, ik ben Anne,” zei ze, eenmaal aan de deur van mijn appartement.

“Alex. Dank dat je zo snel wilde komen, kom binnen.”

Ze was mooi. Heel mooi. Te mooi voor een hulp in de huishouding. Zo mooi, dat ik, terwijl ze het appartement in zich aan het opnemen was, op mijn beurt haar doorlopend opnam. Ofwel, ik keek mijn ogen uit.

“Cool,” zei ze, goedkeurend knikkend. “Je hebt het mooi ingericht.”

Meestal liep ze voor me, zodat ik mijn ogen niet van haar ronde, wiegende, in skinny jeans gestoken billen af kon houden. Maar ook aan de bovenkant was het nodige te zien. Onder het elegant jasje droeg ze een zwarte uitgesneden top. Niet zo laag dat er iets van een beha te zien was, wel laag genoeg voor een spannend decolleté. Klein van stuk, het haar in twee vlechten, lag die frisse glans van een jonge, sexy vrouw over haar. Waarbij ‘sexy’ een understatement was.

“Het is echt cool hier, er hangt een fijne atmosfeer” zei ze, nadat ze alles gezien had. “Ik denk dat ik twee middagen van drie uur nodig heb om het allemaal belle et bien rangé te houden. Drie als je ook wilt dat ik de strijk doe.”

Het kon niet anders, of ze had gezien dat ik naar haar vormen had staan kijken. Kennelijk deerde haar dat niet. Ze verblikte of verbloosde althans niet en ook uit de glimlach kon ik dat niet afleiden.

“Mag ik vragen wat voor je werk doet? Verkoop je die schilderijen?”

“Wat studeer je? En waarom dit werk, er zijn toch wel leukere baantjes te vinden?” vroeg ik, nadat ik haar vragen beantwoord had, terwijl ik ondertussen probeerde om aan iets anders te denken dan haar lichaam.

“Franse taal en cultuur, ik heb Franse roots. En weet je wel wat je beneden verdient, bij de Appie? Of op Schiphol? Met dit werk kan ik veel meer verdienen. En eh, zwart toch…?”

Na een korte, ongemakkelijke stilte vroeg ze naar mijn leeftijd. Naar waarheid antwoordde ik dat bijna zestig was. Ik moest ervoor op mijn tong bijten, maar ‘jonge hond’ liet ik weg.

“Ik ben vijfentwintig. Voordat ik ging studeren heb ik gereisd en gespaard. Voor je leeftijd zie je er trouwens nog goed uit. Ik had je eind veertig, begin vijftig geschat. Weet je, ik vind grijze haren best sexy,” zei ze vrijmoedig, terwijl ze me even recht in de ogen keek, toen haar blik afwendde naar haar horloge.

“Oei, ik moet gaan. Volgende week dan? Of heb je liever dat ik de eerste keer morgen kom, zaterdagochtend. Dat kan ook.”

“Fais ça. Oui, commence juste demain,” zei ik, om te imponeren, terwijl ik haar naar de deur begeleidde.

“Ah, vous parlez français. Surprenant. D'accord monsieur, jusqu'à demain. Je suis ici à 9 heures,” antwoordde ze verrast, met een lachje.

Het was een meter of tien van mijn deur tot de lift. Bevreesd om weer betrapt te worden was dat niet ver genoeg om ongegeneerd van die wiegende billen te kunnen genieten, maar er helemaal niet naar kijken ging ook niet. Vlak voordat ze instapte keek ze nog een keer om, glimlachend, zwaaiend ook. Ik zou zweren dat er toen even een blik van verstandhouding was tussen ons. Alsof ze wist dat ik naar haar achterste gekeken had en ze me aanmoedigde om dat te blijven doen. Of was het mijn fantasie die met me op de loop ging? Ik vermoedde dat laatste en ging hoofdschuddend naar binnen.

Door het beeld van dat magnifieke kontje, feitelijk door haar hele verschijning, kreeg ik later die avond visioenen van seks met haar. Met een meid die vijf jonger was dat mijn jongste dochter, nota bene! En dan die opmerking over grijze haren, waarom zegt een meid van vijfentwintig zoiets op een ‘sollicitatie’? Die blik bij de lift ook. Solliciteerde ze soms ook nog naar wat anders?

Er ging de hele avond zoveel door mijn hoofd, dat ik het bij het naar bed gaan zeker wist; mijn fantasie was op hol geslagen, mijn realiteitszin aan diggelen. Het was zover, een doembeeld was werkelijkheid geworden, ik was nu officieel een vieze oude man. Zo’n kerel met vette haren, met een ondefinieerbare geur rondom en een tong permanent naar buiten terwijl druipend speeksel langs grijze stoppels naar beneden dribbelt, in een broek met open gulp en vol vetvlekken waarvan niemand wil weten wat de oorsprong is. Maar, bedacht ik me in bed, juist nadat ik toch iets van ontspanning gevonden had, het zal me niet gebeuren, mijn twee voeten blijven op de grond en mijn decorum blijft overeind! Maar het is wel een lekker ding, was het laatste wat ik dacht, voordat ik in slaap viel.

Kennelijk was mooie Anne iemand van de klok, stipt om 9 uur ging de bel; “Bonjour patron, voici votre femme de ménage,” klonk het monter.

Mijn fantasie pikte het weer op, voor een ‘schoonmaakster’ was dit toch té monter? De tijd die ze nodig had om van buiten naar boven te komen, en van boven naar binnen, was de tijd die ik nodig had om me mijn voornemen te herinneren. Twee voeten op de grond Alex, decorum overeind, riep ik mezelf tot de orde. Godzijdank had ze zich in kleding gestoken die passend was voor het werk dat ze kwam doen; een strakke broek en een slobberend, hooggesloten shirt, dat misschien wat aan de korte kant was. Geen vlechten meer, maar een staart. Niet dat het uitmaakte, ze was nog steeds om op te vreten.

“Hallo, ik ben klaar voor actie,” zei ze, bij binnenkomst, terwijl ze me aankeek en tegelijk doorliep naar de kast met schoonmaakspullen, achterin in de lobby.

Was dat dubbelzinnig bedoeld, had ik nu een suggestieve ondertoon gehoord bij het woord ‘actie’? Dan die glimlach, was dat een suggestieve glimlach? Haastig verwierp ik het idee dat ze aan het flirten was. Nee, er was gewoon nog geen adequate reset geweest van mijn fantasie. Gelukkig had ik een houvast, ik wist zeker dat er geen speeksel over mijn kin dribbelde en dat op mijn broek geen vlekken zaten. Hoewel dat best had gekund. Zeker toen ik haar zag bukken, half in de kast, en voor een moment alleen haar fantastische kontje te zien was. Dat zag er zo verleidelijk uit dat ik me had moeten afwenden. Maar het ging niet, ik kon mijn ogen er gewoon niet van losmaken. Ten einde raad kon ik nog maar een ding bedenken; vluchten.

“Als je iets nodig hebt, ik ben in mijn atelier,” riep ik, terwijl mijn erectie pijn deed.

Geen idee hoe, maar het lukte aardig om me te concentreren op het schilderij. Gedurende zo’n anderhalf uur was er geen contact, hoewel ik natuurlijk wel de geluiden hoorde die ze maakte. Dat ik daar geen stijve van kreeg stemde me hoopvol.

“Ik neem even een pauze. Zal ik een kopje koffie voor ons maken?” klonk het toen ineens, vanuit de deuropening.

“Lekker,” antwoordde ik, me omdraaiend.

Het besef dat ik niet zeker wist of ik daarmee de koffie had bedoeld kwam pas laat. Waarom had ik nou eerst naar haar tieten gekeken, in plaats van haar gezicht? Ze had het gezien, de glimlach verried het.

Even later kwam ze met twee dampende kopjes koffie mijn atelier in struinen, recht op me af, om me mijn kopje te geven. En ze bleef maar op me af komen, tot haar knieën mijn knieën raakten. Voor het eerst zag ik toen hoe strak de broek was die ze aanhad. Die zat niet alleen strak rond haar kont, maar ook in haar kruis. Ze had godbetert een perfecte cameltoe! En haar knieën bleven mijn knieën ook nog steeds raken! Terwijl ze al slokjes van haar koffie nam!

“Merci,” hakkelde ik, terwijl ik mijn blik lostrok van haar kruis en daarom kon zien dat ze naar mij aan het kijken was. Weer met die glimlach.

Doordat ik mijn stoel verdraaide werd het contact tussen onze knieën verbroken. Waarop Anne tegen mijn werktafel ging staan, met haar kont half op het blad en de cameltoe nog steeds in beeld. Dit keer was het mijn beurt was om iemand te betrappen. Want toen ik mijn blik van haar kruis lostrok en opkeek, zag ik haar ogen op de bult in mijn broek gericht. In tegenstelling tot mij echter, wendde zij haar blik niet af. Nee, Anne bleef gewoon kijken. Met een veelzeggende glimlach, omdat ze zag wat er aan de hand was en omdat ze wist waarnaar ik gekeken had. Deed ze nou expres haar benen een tikje uit elkaar?

“Het is een fijne plek om te werken hier, echt cool,” herhaalde ze de woorden van gisteren. “Leuk ingericht, midden in de stad en toch heel stil en privé.”

Na die woorden nam ze een laatste slok koffie, ondertussen nog een keer nadrukkelijk naar mijn kruis kijkend. Maar dit keer had ik voorbereidingen getroffen, het kopje in mijn hand voorkwam dat er nog iets was te zien.

“Ik ga maar weer eens verder,” zei ze toen, waarop ze het toch weer voor elkaar kreeg om met een been langs mijn been te schuren.

Natuurlijk keek ik haar na, de hele weg naar de deur zag ik haar wiegende kont, tot ze in de lobby verdween. Het kostte moeite om niet op te springen, haar te grijpen, op de grond te gooien en keihard te neuken. Geen twijfel mogelijk, ik was nog geen vieze oude man, dit was echt, we hadden een moment gedeeld. Een heet moment nog wel.

Ruim een uur later, klokslag twaalf uur, kwam ze zeggen dat ze klaar was. Maar toen stond ze al over me heen gebogen, opdat ze mijn werk van dichtbij kon bekijken. Ik had haar niet binnen horen komen, dus schrok. Waarschijnlijker is het echter dat die schrik voortvloeide uit de plotselinge druk van zachte tieten op mijn rug en schouder. Heel even maar en nauwelijks voelbaar, desondanks een eeuwigheid en loodzwaar. En pijnlijk, omdat alle zwellichaampjes in mijn kruis tegelijk werden opgepompt.

“Oeps, sorry. Maar wat wordt het mooi,” excuseerde ze zich, pretenderend dat het een ongelukje was, terwijl ze een stap achteruit deed.

Zonder dat ik het zag wist ik dat haar blik allang niet meer op het schilderij gericht was. Ik geneerde me voor het feit dat ze wist wat het effect was dat ze op me had en probeerde te negeren wat er zojuist was gebeurd. Is ze me aan het plagen of plat aan het uitdagen, vroeg ik me af, of is dit gewoon als ze is. Zocht ik er meer achter dan het was? Waren het niet gewoon meerdere generatiekloven? Een vieze, oude en wellicht ouderwetse en oubollige man tegenover een vrije, moderne, geëmancipeerde jonge vrouw? Oude normen tegenover nieuwe normen? Hoe dan ook, ik was vastbesloten om dit niet uit de hand te laten lopen. Linksom of rechtsom, ik moest zien dat ik mezelf weer onder controle zou krijgen.

“Rook je wel eens?” vroeg ze uit het niets

“Nu en dan, ja,” antwoordde ik verrast.

“Zullen we dan even een sigaretje doen? Ik heb hard gewerkt, even een momentje voordat ik ga…”

Op de loggia heb ik een loungeset staan met onder meer twee verstelbare fauteuils. Anne ging in een daarvan zitten, naar achteren leunend met haar armen gestrekt boven het hoofd. Waardoor haar tieten zich duidelijk aftekenden. Plus kwam er heel veel buik bloot te liggen en was de cameltoe er ook weer. Voor een paar tellen had ze haar ogen dicht, om me dan ineens aan te kijken, zichtbaar geamuseerd door hoe ik naar haar keek. Mijn sigaretje brandde al, net als mijn pik, zij stak die van haar aan.

Op dat moment besefte ik ineens dat het niet alleen aan mij lag, dat het niet louter mijn fantasie was die me parten speelde. Kennelijk was Anne een cocktease en was ze met me aan het spelen. Ze vond het leuk om ervoor te zorgen dat ik naar haar keek, ze plaagde me alleen maar, zonder specifieke bedoelingen. Gek genoeg ergerde ik me daar ineens aan. Alleen besefte ik ook dat die ergernis een vorm van projectie was. Zij gedroeg zich als zichzelf, ik was degene die daar gedachten aan koppelde, fantasieën ook, wellicht zelfs verwachtingen. Fuck, ze maakt me gek en ze weet het, dacht ik, zal ik er maar een streep onder zetten?

“Wanneer zal ik weer komen,” vroeg ze, haar sigaret halverwege, terwijl ik een tweede aanstak.

Ik besloot dat ik het spel dat ze speelde best even kon meespelen. Dus keek ik indringend naar haar, zoals ze er bijzat, naar hoe haar benen pakweg 40 centimeter uit elkaar stonden, naar haar kruis met cameltoe, naar haar afgetekende tieten, ondanks dat ze haar armen niet meer omhoog had.

“Ik bel je wel als het weer nodig is,” zei ik, terwijl ik haar 50 euro overhandigde.

“O, ik dacht dat we hadden afgesproken dat ik twee keer per week zou komen. Met strijken, drie keer,” klonk het teleurgesteld.

“Klopt. Maar bij nader inzien wil ik er toch even over nadenken.”

“Heb ik het werk soms niet goed gedaan?”

“Nee, nee, daar gaat het niet om, het ziet er allemaal pico bello uit.”

“Waarom dan? Komt het door het gevoel dat ik je geef als je naar me kijkt?” vroeg ze zachtjes.

“Nee hoor, helemaal niet,” loog ik. “Ik bel je wel als ik eruit ben.”

“Nu, wat jij wilt dan,” klonk het boos. “Dan ga ik maar.”

Haar ogen stonden donker en de glimlach was weg, ze was duidelijk van streek. Desondanks voelde ik de neiging om haar een lesje te leren, haar met mijn pik te laten voelen wat voor een cocktease de consequenties kunnen zijn. Kortweg, ik wilde haar neuken. Te laat, ze was al bij de deur.

“Je te verrai plus tard, peut-être,” riep ze, waarna de deur met een klap in het slot viel.

Ik had haar van streek gemaakt, gekwetst, en dat maakte mij weer van streek. Was ik een dwaas geweest? Hoe groot is de kans dat een griet van haar leeftijd een man van mijn leeftijd zou willen verleiden? Had ik een grote fout gemaakt? Nou ja, dacht ik, het maakt nou niet meer uit, ook al zou ik het willen, grote kans dat zij nu zegt ‘bekijk het maar’.

Met gemengde gevoelens was ik overgegaan tot de orde van de dag. In mijn geval, ik was gaan schilderen en zat nu, na een late maaltijd, uit te buiken voor de tv met de gedachte dat ik op tijd naar bed wilde gaan. Juist op het punt dat ik die gedachte wilde uitvoeren, ging de bel. Wat vreemd was, ik kreeg nooit onaangekondigd bezoek, zeker niet om tien uur ’s avonds.

“Hallo,” zei ik door de intercom.

“Met Anne, mag ik even boven komen?”

Perplext opende ik de buitendeur en wachtte in spanning af tot ze in mijn appartement zou verschijnen. Die Anne zat wel vol verrassingen! Daar was ze en bij de eerste blik op haar explodeerde ik zowat. De broek was vervangen door een kort, strak spijkerrokje, tot halverwege haar dijen, met daarboven een witte, laag uitgesneden blouse, dat veel decolleté toeliet. Zoveel, dat er flarden te zien waren van een witte beha. Bandjes én cups. Maar haar kleding viel niet het meeste op. Dat deden haar haren, niet bijeen gebonden, maar wild naar beneden dwarrelend. Jong, mooi, fris, sexy, geil, zo zag ze er uit.

“Wat brengt jou hier, op dit tijdstip?” bracht ik met moeite uit.

“Dat weet je best,” antwoordde ze, me direct en strak aankijkend.

“Ik heb geen idee. Ik ben verrast je te zien, zeker nadat je zo boos naar huis bent gegaan.”

“Weet je waarom ik boos was?”

“Ik vermoed omdat ik heb gezegd dat ik je zou bellen, in plaats van gelijk een afspraak te maken.”

“Daarom was ik niet boos.”

“Waarom dan wel, waarom was je boos?” vroeg ik.

In drie stappen stond ze bij me, haar gezicht bijna tegen mijn gezicht. “Omdat je niet eerlijk was tegen me, daarom.”

“Niet eerlijk? Hoezo, wat bedoel je daar in godsnaam mee?”

In plaats van direct antwoord te geven deed ze eerst iets wat me compleet verraste; ze greep me vol in mijn kruis. Toen het antwoord dan wel kwam, was ik zo verbijsterd, dat ik het niet allemaal meteen verstond.

“Je was niet eerlijk omdat je me wilde hebben vandaag en net deed alsof dat niet zo was. Ik heb je echt wel naar me zien kijken hoor en heel goed gezien wat ik met je deed. Je werd heet van me, je wilde me aanraken en het met me doen, of niet soms? Geef maar toe, daarom wilde je me hier ineens niet meer,” zei ze, terwijl ergens in die woordenstroom over mijn erectie begon te strelen.

“Je was niet eerlijk omdat je net deed alsof dat ethisch was, maar je wilde gewoon niet laten zien hoe ik je opwond, gemenerik die je bent! Ik zag in je ogen hoe graag je me wilde en daar werd ik heet van. Het maakte me zo … geil,” vervolgde ze, mijn pik nu omvattend, door mijn broek heen. “Dat vind je wel lekker hè, als ik dit doe. Beken het maar, zeg dan dat het niet waar is, gemene geile man die je bent, zeg dan dat je niet met me naar bed wilt.”

Er was even een impuls om haar weg te duwen en uit te leggen waarmee ik in conflict was geraakt, maar ik was al te ver heen. Ze was nog steeds een cocktease, maar op een andere manier nu, nu leidde het ergens toe. Dus volgde ik mijn tweede impuls, zonder antwoord te geven, en legde mijn handen op haar heupen. Om haar vervolgens met een zwaai om haar as te draaien.

“Toen ik wegging vanmiddag was ik boos op je. Maar vanavond dacht ik aan je, aan je sexy haar, je sexy stem en aan hoe warm het hier is, en toen werd ik geiler en geiler. Eerst was ik bang om naar hier te komen, ik wist niet hoe je zou reageren, maar toen dacht ik ‘fuck it’, ik wil met je naar bed. Dus je gooit me er nu uit, of je doet me,” klonk het hees.

Mijn handen belandden op haar tieten. Anne keek eventjes over haar schouder, met die speciale glimlach van haar, en duwde haar kont nadrukkelijk naar achteren.

“Mmm, dat is fijn, nou ben je wel eerlijk tegen me,” murmelde ze, met haar billen over mijn erectie draaiend.

Een van mijn handen gleed naar beneden. Van een tiet, over haar buik, naar het knoopje van haar rok, terwijl de andere haar beha ingleed.

“Oui, déshabille-moi. Maintenant. Ici. Dans le hall,” klonk het zachtjes, terwijl ze een hand op mijn billen legde

“J'ai tellement chaud, je ne peux plus attendre, faisons-le ici, par terre,” zei ze, iets harder nu, terwijl haar andere hand de rits van mijn gulp vond.

“Prends-moi, dur et impitoyable, j'aime ça,” riep ze, terwijl ik de rits van haar rok naar beneden trok, zij de rits van mijn broek.