Ik hield intensief contact met mijn vriend Bram, sinds ik met hem naar het ziekenhuis was geweest na het ongeluk van z'n vrouw Lisa. Lisa was uit coma gehaald en zou binnenkort in een revalidatiecentrum worden opgenomen. Het was voor Bram en zware tijd, met zijn werk, zijn kinderen en bezoeken aan zijn beminde Lisa.

Ik ging regelmatig ook even op bezoek bij Lisa, zo ook de dinsdag na het terugruilweekend. Ze kon inmiddels weer wat praten, al was ze heel snel moe. “Douwe? Weet je nog die keren dat ik met jou gevreeën heb?” “Ja, dat weet ik nog goed. Dat was heel lief van je, je hebt me die keren echt geholpen.” “Het was niet alleen medelijden, ik vind jou ook leuk. Bram gunde het mij en jou wel. Maar over gunnen gesproken, ik maak me zorgen om Bram.” “Ik ook. Hij heeft totaal geen ontspanning meer. Hij geeft alles voor jullie kinderen en jou, maar houdt niets over voor zichzelf.” “Kun jij niet iets voor hem regelen met Dieuwertje? Die mag hem toch ook wel, geloof ik.” “Lisa? Ik heb je nog niet kunnen vertellen, maar Dieuwertje en ik zijn uit elkaar. “O, wat jammer! Ik had zo gehoopt dat jullie Bram konden helpen.” Ze snikte. “Ik zal mijn best doen, Lisa. Ik ben nu met Anke, van dat wandelweekend weet je wel, misschien wil die wel helpen.” “Dank je. Dat zou veel voor me betekenen. Douwe? Ik ben zo moe...” “Ik ga al, Lisa. Ik doe mijn best voor Bram.”

Thuisgekomen nam Janna ons even apart. “Ik moet jullie wat laten zien”, zei ze stralend. Ik voelde een golf van warmte door mijn lichaam stromen, vol blijde verwachting van wat komen ging. Janna haalde een zwangerschapstest tevoorschijn. “We krijgen samen nog een kindje!” Ze vloog me om de hals en knuffelde daarna Anke, die ook erg blij was. Ik barstte haast uit elkaar, van blijdschap en trots. Ik trok haar truitje omhoog en haar broekband omlaag, legde mijn wang tegen haar blote buik aan en fluisterde: “welkom, kleintje! Fijn dat je bij ons wilt komen!” Anke keek vertederd naar me, terwijl ze haar vriendin vasthield.

Anke vroeg: “Janna, wil jij vannacht alleen met Douwe slapen? Om jouw zwangerschap te vieren, zeg maar?” Janna keek haar dankbaar aan. “Lief dat je dat aanbiedt, maar nee, jij voelt voor mij als een soort coverwekker. Ik wil vannacht heel graag tussen jullie beide in liggen.” We gaven elkaar een innige knuffel. Wat was ik toch een bofkont met deze lieve, heerlijke vrouwen.

Nadat we met zijn drieën de zwangerschap van Janna hadden verwelkomd, besprak ik het verzoek van Lisa met Anke en Janna. Ze keken elkaar aan, daarna mij.” “Wat vind jij, Douwe? Kun jij dat aan?” “Lieverds, Bram betekent veel voor me. Weet je, hij heeft mij ook met de liefde van zijn leven laten vrijen. Lisa is voor hem wat Anke voor mij is. Mijn ‘probleem’ was op die momenten heel wat minder dan dat van Bram nu. Natuurlijk voel ik wel jaloezie bij het idee dat jullie met Bram vrijen, maar ik gun het hem heel erg. Ik weet alleen niet of Bram zich voldoende kan ontspannen om voor zoiets open te staan. Hij zit nu helemaal in de ‘ik ben er voor mijn gezin’ modus.” “Kun je hem niet meevragen op een weekeindje wandelen? Lisa zal hem aanmoedigen”, opperde Anke. “Goed plan.” “Of nodig Bram gewoon bij ons thuis uit! Dan hebben de kinderen een uitje en gaan we voor hen koken!” “Janna, wat een briljant idee!”

Ik nodigde Bram met zijn kinderen uit om op zaterdag te komen eten. Daar ging hij graag op in. We vroegen of ze al eerder op de middag wilden komen, dan konden we lekker een poos met de kinderen spelen. Nadat Bram arriveerde, gingen wij met de kinderen muziek maken. Alex van vier vond het fantastisch. Ik leerde hem een simpel deuntje op mijn kleine sopranino blokfluit en speelde er met mijn dwarsfluit een tweede stem bij. Anke begeleidde op de gitaar. “Ook”, vroeg kleine Hilda van twee. We gaven haar een klein trommeltje en ze deed dapper mee.

Bram en Janna waren in de keuken bezig. Ik zag hoe Bram genoot van het plezier van zijn kinderen, maar ook van het gezelschap van Janna. Ze legde haar hand even teder op zijn arm en even later knuffelde ze hem, toen hij het even te kwaad kreeg. Even later kwamen ze terug met drankjes en hapjes, die we ons goed lieten smaken.

“Papa ool!” riep Hilda. “Jammer, ik mijn viool niet bij me, lieverd!” zei Bram spijtig. Ik had vroeger met Bram in een folk bandje gespeeld; hij was een best goede fiddler. “Misschien kan je de viool van Nynke wel lenen!” Anke ging naar de buren om te vragen of Bram een viool mocht lenen. Nynke had nog een oefenviool waar Bram wel op mocht spelen en ze kwam zelf ook mee. Deze kans om muziek te maken liet ze zich niet ontglippen! Rick was er niet.

Zo stonden even later Bram en Nynke ook mee te spelen. Hilda was gestopt met het trommeltje en zat verrukt naar haar vader te kijken, kraaiend en dansend van plezier. Ook Alex danste door de kamer en had zijn fluit ergens aan de kant gelegd.

Nynke zette het nummer ‘King of de Fairies’ in. Bram viel in een Anke begeleidde op de gitaar. Ik legde mijn fluit aan de kant en vroeg Janna ten dans. De kinderen deden ons na. “Douwe? Kunnen we ze niet vragen om te blijven logeren? Die kinderen lopen zo te genieten en Bram ook.” “Je vindt hem leuk, hè?” “Ja, het is echt een leuke vent.” Toen het nummer uit was, zag ik dat Bram tranen in zijn ogen had. Hij dacht ongetwijfeld aan Lisa. Ik zag hoe zo'n schouders schokten van de ingehouden snikken. Janna liep op hem toe en zei teder: “kom maar even mee, dan kun je je opfrissen.” Anke en ik keken elkaar aan, Janna liet er geen gras over groeien.

“Wat is er met Bram?” vroeg Nynke. “Zijn vrouw Lisa ligt in het ziekenhuis en moet binnenkort naar een revalidatiecentrum, ze heeft een heel ernstig ongeluk gehad en heeft het ternauwernood overleefd. Ze houden zielsveel van elkaar. Dit nummer maakte blijkbaar wat herinneringen bij hem los.” “Wat sneu! Het is heerlijk om met hem samen te spelen! Zou ik hem even mogen bedanken, voordat ik naar huis ga?” “Kijk maar even discreet of het past, Janna is nu bij hem.”

Nynke ging ook naar boven. Anke begon aan het eten terwijl ik me met de kinderen bemoeide. Mij kenden ze immers, dus dat was voor hun wat vertrouwder. “Zullen we Anke gaan helpen met koken?” Ik liet Alex helpen met het beslag voor de pannenkoeken, Hilda mocht van Anke helpen boontjes doppen.

Bram, Janna en Nynke bleven lang boven. Op een gegeven ogenblik hoorde ik de douche gaan. Inwendig moest ik grinniken. Janna had me eens gezegd dat ze een groot hart had. Dat liet ze nu blijken. Ik was heel benieuwd naar Nynke, dat had ik niet zien aankomen. Even later kwam Bram beneden. Voor het eerst sinds het ongeluk van Lisa zag ik iets van blijheid of tevredenheid in zijn houding. ‘Bevredigd’, dat is het woord. Hij ging lekker even met Hilda spelen. Die was duidelijk idolaat van haar papa, hartverwarmend om ze samen te zien. Ik zag hoe Alex naar zijn vader keek. Toen hij klaar was met roeren van het beslag, ging hij gauw naar Bram toe. Die nam hem op en zwierde hem hoog in de lucht. “Hé, mijn grote knul! Kwam jij een rondje vliegen bij je papa.” Alex kraaide van plezier. Fijn dat hij nu even onbekommerd met zijn stoere papa het kind kon zijn dat hij was, dat joch voelde zich veel te verantwoordelijk voor zijn leeftijd, nu zijn vader het zo moeilijk had.

Ondertussen waren Nynke en Janna ook beneden gekomen. Beiden straalden, je zag ze aan dat ze heerlijk hadden gevreeën. Nynke ging weer naar haar eigen huis om voor het eten te zorgen. Rick zou zo thuiskomen. “Jullie mogen ook wel met ons mee eten, hoor”, bood Anke aan. “Dank voor het aanbod, maar nee, ander keertje.” “Komen jullie morgenochtend nog even muziek maken?” “Ja, leuk, ik zal Rick vragen of hij zin heeft. Ik heb vanmiddag heerlijk gespeeld. Wat een heerlijke verrassing was dit!” Ze gaf ons allemaal een knuffel, Bram een zoen en vertrok naar haar eigen huis. Ongetwijfeld had ze reden om even met Rick alleen te willen zijn. Ik hoopte maar dat ze hier geen problemen mee zou krijgen.

Het eten was al gauw klaar. De kinderen waren heel vrolijk, maar werden wel zichtbaar moe, met een hoogrood blosje op hun wangen. Bram was opgeruimder dan we hem in tijden hadden meegemaakt. Ik lette goed op de interactie tussen hem en Janna. Ze gingen warm met elkaar om, zonder extra spanning na de seks van die middag.

Na het eten bedankte Bram ons voor de heerlijke middag, maar de kinderen moesten nodig naar bed. “Het was heerlijk, zalig om zo samen muziek te maken en om zo getroost te worden. Ik had dat echt nodig. Dankjewel, Janna.” “Graag gedaan”, glimlachte die.

“Bram, als je zin hebt, kom gewoon nog een keer. Het was voor de kinderen ook heel goed, volgens mij. Was leuk hè, samen muziek maken?” “Ja! En pannenkoeken bakken!” riep Alex enthousiast. De kinderen knuffelden ons en huppelden voor Bram uit naar de auto. We zwaaiden hen na, totdat de auto om de hoek verdwenen was.

We gingen naar binnen en we ruimden de tafel af. Terwijl ik koffie ging zetten en de vaat doen, hoorde ik Anke meteen losbarsten, stiknieuwsgierig naar wat er gebeurd was tussen Bram, Janna en Nynke. “Meid, jullie liepen helemaal te stralen. Wat is er gebeurd, vertel!” “Nou, ik bracht Bram naar boven om hem even in alle rust te kunnen troosten, zonder kinderen waar hij zich druk om hoefde te maken. Ik vroeg hem waarom hij zo geëmotioneerd raakte bij het spelen van dat nummer. ‘Lisa werd verliefd op me toen we dit nummer speelden tijdens een concert’. Ik vroeg of ik hem even mocht knuffelen. Dat wilde hij graag. Ik nam hem in mijn armen en hij begon zachtjes te huilen. Ik wiegde hem rustig heen en weer en streelde hem, tot hij kalmeerde.”

Janna keek een beetje dromerig voor zich uit. “Ik vroeg of ik hem mocht zoenen. We zaten lekker te zoenen, toen Nynke binnenkwam. Ze vroeg netjes of ze even afscheid van Bram mocht nemen. Ze zoende Bram ten afscheid en zei dat ze het heerlijk had gevonden met hem te spelen. Toen vroeg Bram of zij er bij wilde blijven en of ik dat goed vond. Nynke dacht dat ik de vriendin van Bram was en keek wel een beetje raar, maar toen ze hoorde dat ik jullie vriendin was, wilde ze graag blijven.

We hebben elkaar al strelend heel teder uitgekleed en bleven elkaar rustig verwennen. Niet begerig, maar liefdevol. Bram had wel een stijve. Nynke vroeg of ze hem mocht pijpen. Ik ging meedoen en hij kwam in no time klaar. Hij spoot ons allebei onder.” Ze giechelde even.

“Daarna veranderde er iets in hem. Zijn pik bleef stijf en hij werd nu een bronstige hengst. Hij legde Nynke op haar rug en neukte haar stevig en ze liet hem dat met genoegen doen. Ze kwam wel drie keer klaar voordat hij in haar klaar kwam.”

“Toen was hij nog niet uitgeraasd. Hij wilde ook met mij neuken. Ik heb hem wel eerst een condoom omgedaan. Hij zette mij op mijn knieën op het bed en nam me ruig van achter. Nynke stimuleerde mijn tepels en clit, zodat ik ook een paar keer klaarkwam. Toen hij zijn condoom volspoot, was hij compleet uitgeteld.” “We hebben nog een poosje met zijn drieën op bed gelegen en elkaar heerlijk vertroeteld. Toen zijn we gaan douchen.”

“Hoe was het voor jou?” “Ik heb genoten, echt waar. Het was heerlijk om elkaar zo te verwennen uit genegenheid, zonder verplichtingen. En ik vind Bram echt leuk. Bijna net zo leuk als Douwe.”

“Voelde Bram zich niet schuldig naar Lisa toe?” “Nee. Hij zei dat Lisa er al een aantal keer bij hem op had aangedrongen om met een vriendin te vrijen. Eerst wilde hij niet, maar toen ze hem herinnerde aan haar vrijpartijen met Douwe en kennelijk nog anderen, daalde het besef in dat zijn liefde voor Lisa ook voor hem niet persé exclusieve seks hoeft in te houden. Dat hij zeker nu ook om zijn eigen gerief moet denken als hij er voor Lisa wil zijn. Het was voor hem een geweldige bevrijding dat Nynke en ik met hem wilden vrijen.”

Inmiddels was ik er ook bij gekomen met de koffie. “Ik was heel verbaasd dat Nynke dit deed. Ik hoop dat ze dit met Rick kan verwerken.” Anke schatte in dat dat dat wel los zou lopen: “Nynke gaat zoiets echt niet doen als dat in hun relatie niet kan. Volgens mij is ze ook niet verliefd op Bram, maar voelde ze alleen een sterke drang na het maken van muziek samen.”

“Ben jij Jaloers, Douwe?” “Een beetje”, gaf ik toe, “maar ik was vooral blij om te zien hoe Bram opbloeide. Ik ben ook trots op jou, dat jij hem dit kon geven. Ik heb na jullie onderonsje boven op jullie zitten letten, jullie gingen heel warm en vanzelfsprekend met elkaar om, zonder spijt of claimgedrag.” “Ja. Ik voel genegenheid en vriendschap voor hem. Ik hoef verder niets van hem. En hij niet van mij.”

“Ik ben eigenlijk ook wel een beetje jaloers”, zei Anke. “Als jij het niet had gedaan, Janna, was ik wel met hem naar boven gegaan. Bram zag er zo verloren uit.” “Van mij had je gemogen, lieverd,” ik knuffelde haar even. “Zou jij dat kunnen hebben?” “Ik heb je ook met Frits zien vrijen, schat.” “Dat is waar, maar Frits was mijn vriend. Maar stel dat Bram hier was blijven slapen, had je het dan kunnen hebben dat Janna en ik met zijn tweeën bij hem zouden slapen en jij alleen?” “Dat zou ik niet leuk hebben gevonden”, zei ik eerlijk, “maar ik zou het wel kunnen hebben.” Anke gaf me een zoen. “Ik hou van je, schat.”

We knuffelden elkaar. Ik hield van mijn vrouwen. Wat was ik toch een bofkont.