We hadden nog een gezellige avond bij Christien en Klaar. Anke en ik waren best wel moe na drie dagen wandelen. Janna kookte, de schat, om zowel Klaar en Christien als Anke en mijzelf te verwennen. Ze had er flink werk van gemaakt. Een heerlijke forel met rijst en groenten als hoofdgerecht, een pittige bouillon met prei vooraf en een lekkere frambozencake met een bolletje ijs als toetje. “Tjonge, Janna, wat heerlijk. Heb je de kunst van Knut afgekeken!?” complimenteerde ik haar. Ook de anderen waren vol lof.

De avond verliep verder gezellig. Lekker kletsen en wat muziek maken. Klaar en Christien konden heel aardig zingen. Best wel bijzonder, de meeste Nederlanders slagen er nog niet eens in om ‘Lang zal ze leven’ samen in dezelfde toonsoort te zingen, maar wij zaten gezellig canons en tweestemmig te zingen. Heerlijk! Anke had haar gitaar erbij gepakt en ik mijn accordeon, we genoten volop.

De dames leken afgesproken te hebben mij een beetje te verwennen, ik kreeg de kans niet om een drankje of hapje voor iemand te pakken. Toen ik er wat van zei, zei Christien met een knipoog: “Jij hebt ons al zoveel bediend, nou zijn wij aan de beurt.” Ze gaf me een knuffel en een kusje op mijn voorhoofd. Ik liet het me met graagte aanleunen, moe als ik was.

We gingen op tijd op bed. Voor het eerst kropen we met zijn drieën in het koepeltentje. Dat lag niet zo krap als met Anke in het stapelbed van de berghutten, maar we moesten wel met zijn drieën tegelijk draaien, in plaats van met zijn tweeën. Janna draaide haar billen tegen mijn buik, Anke lag in mijn rug. Gelukkig tussen mijn twee koninginnen, viel ik in slaap. Ik droomde dat ik met gewei op mijn kop door het bos sjokte en overal vrijende stelletjes zag.

Midden in de nacht werd ik wakker. Het was een uur of vier, het was al licht. We waren omgedraaid, ik keek nu naar Anke. Die lag op haar rug, ik lag met een hand op haar buik en een been over het hare heengeslagen. In stille bewondering lag ik naar haar te kijken. Haar prachtige blonde haren, haar sierlijke neus met nauwelijks zichtbare sproetjes. De krachtige, sensuele mond. Haar mooie jukbeenderen. Haar ranke hals, haar kleine maar stevige borsten. Ik kon het nog steeds niet bevatten dat deze godin mij had uitgekozen als vader van haar kind en levensgezel.

Terwijl ik zo met liefkozende blikken naar haar keek, veranderde haar ademhaling. Haar tepels werden stijf. Een opgewonden blosje verscheen in haar hals, net alsof mijn blikken haar lichamelijk streelden. Ze sloeg haar ogen open. Twee glinsterende ogen keken me aan. “Ik was zo lekker aan het dromen. Jij kleedde me uit en begon me heerlijk te verwennen. Toen werd ik wakker.” Glimlachend keken we elkaar aan. Mijn hand draaide rondjes op haar buik. “Ik wil je in me voelen”, fluisterde ze. Ze verplaatste haar been en sloeg dat over mijn been. Ik verschoof wat en mijn eikel kwam tegen haar lipjes. “Kom”, nodigde ze me uit. Ik duwde mijn heupen naar voren en mijn paal schoof in haar vochtige schede. Toen begon ze me subtiel te bewerken met de spiertjes van haar schede. Genietend zat ik in haar. Mijn vingers knepen in haar tepel. Anke schokte, ik voelde ook haar vagina samentrekken. Ik verplaatste mijn hand naar haar clitje en Anke begon te trillen, ze zat tegen een orgasme aan. Ze drukte haar mond op de mijne en we begonnen wild te tongen. Ik voelde mijn zaad opborrelen en spoot een paar stralen heet sperma in haar poesje. Kreunend kwam ook Anke klaar.. na hijgend lagen we even genietend in elkaars armen, mijn geslacht nog in het hare. Zo vertrok ik weer naar dromenland.

Een paar uur later werd ik weer wakker, het was nog steeds vroeg. Even na zessen, zag ik. Blijkbaar was ik weer omgedraaid in mijn slaap: ik lag met mijn stijve ochtendlul weer tussen de billen van Janna, die me subtiel in haar grotje manoeuvreerde. Dat vindt ze altijd fijn, me tijdens het wakker worden even in zich te voelen. We genoten van het intieme moment, maar ik maakte me al snel los omdat ik moest plassen. Ik gaf Janna een zoen in haar nek, kroop het tentje uit en ging naar de badkamer. Daar leegde ik mijn blaas, netjes zittend op de wc. Toen ik terug door de slaapkamer van onze gastvrouwen liep, strekte Christien haar armen naar me uit. “Knuffel”, fleemde ze. Ik dook even tussen haar en Klaar en gaf ze een knuffel en een kus. Christien trok me even steviger naar zich toe, maar ik maakte me los. “Sorry, schat, we gaan opstaan.” Ik gaf haar nog een snelle kus, ging naar beneden, schoot mijn kleren aan en begon het ontbijt klaar te maken. Anke kwam me al gauw helpen, ik knuffelde haar even lekker. “Ik hou van jou.” Ze glimlachte. “Ik van jou. Ik heb genoten vannacht”, en gaf me nog een zoen. We zetten thee en koffie en bakten een eitje.

Even later zaten we allemaal beneden. We spraken met Christien en Klaar af om het contact warm te houden. De dames drukten me bij het afscheid nog een keer stevig tegen zich aan. Christien haar ogen werden zelfs even vochtig. We hadden een heel bijzondere nacht met elkaar gehad. Goede seks schept een stevige band. Om half negen zaten we in de auto en gingen op weg.

In de auto genoten we van het landschap. Ondertussen praatten Anke en Janna elkaar bij over de belevenissen van de afgelopen dagen. Met rode oortjes luisterde Janna naar ons avontuur met Thom en Sverre. “Hoe was dat?” “Het voelde zo heerlijk dat ik in Douwe’s armen lag en zijn geur in mijn neus. Zo had ik toch het gevoel dat ik met Douwe vrijde in plaats van met een stel vreemden. Dat laatste maakte het ook wel weer extra opwindend, op een bepaalde manier.”

“Hoe was dat voor jou, Douwe? Dit noemen ze toch cuckolding?” “Hoe moet ik het zeggen: dubbel. Ik gunde Anke haar seksuele genot en ik was blij dat ze dat met mij wilde beleven, ondanks het feit dat ik zelf niet kon leveren, zeg maar. Ik kon ook wel genieten van haar klaarkomend lijf tegen me aan.” Ik keek even warm naar Anke. Er zat natuurlijk ook een andere kant aan. “Echt goed voor mijn mannelijk ego was het niet, als ik eerlijk ben. Het maakte mij als man wel erg duidelijk dat mijn goddelijke lul er niet zo toe doet. Een lesje in bescheidenheid, zal ik maar zeggen.” Anke voegde er droog aan toe: “Precies. Jouw geur is belangrijker dan jouw lul. Die is wel uniek.” “Ik had het net zo lief alleen met mijn vingers en mijn tong gedaan, dat was wel zo intiem geweest.” Anke giechelde: “Maar niet zo opwindend.” Ze zag me kijken. “Mijn lieve jaloerse kereltje”, zei ze vertederd. Ik zuchtte: “Ja, best wel. Het doet pijn om een vreemde pik in jou kut te zien schuiven.” Om commentaar voor te zijn: “zei de man die een avond lang voor de ogen van zijn vriendinnen Klaar en Christien heeft zitten bevredigen, ik weet het. Ik heb geen recht van spreken.” “Daar was ik ook best wel jaloers op, Douwe, dat mag je best weten. Net als wanneer jij heftig met Anke vrijt in mijn bijzijn. En toch hou ik van jou!” zei Janna.

Vervolgens vertelde Anke over ons avontuur met Bjørk en Per, hoe die eerst voor onze neus hadden staan seksen en ons daarna hadden uitgenodigd hetzelfde te doen, terwijl zij boven op het stapelbed nog een keer los gingen. Ik voegde daar nog aan toe dat Bjørk, toen Per na zijn tweede orgasme in slaap was gevallen, doodleuk naar de buren was gegaan om daar het feestje nog even voort te zetten en toen ze weer terug bij Per in bed kroop nog een keertje stilletjes met hem had liggen seksen. “De volgende ochtend kwam ze zo fris als een hoentje bij het ontbijt, terwijl Per zo brak was als wat”, sloot ik af, “Eva is er niks bij.”

We waren ondertussen bij Otta van de E6 afgeslagen om via de regionale route 15 richting Jotunheimen te gaan. Bij Fossbergom wilden we afbuigen om via route 55 over de toeristische Sognefjellswegen de bergen over de steken. Het landschap werd steeds woester. We naderden echt het hooggebergte van Jotunheimen.

Janna vertelde hoe ze met Klaar en Christien vooral een paar gezellige meidendagen gehad had. “Lekker geshopt, saunaatje gepakt, beetje sightseeing. Flink over jullie geroddeld, natuurlijk”, grijnsde ze. “En, wat hadden jullie over ons te roddelen?” Janna bloosde. “Och, niets bijzonders. Hoe gelukkig ik met jullie ben. Gewoon, hoe we elkaar hebben leren kennen en zo en waarom ik bij jullie ga wonen.” “Heb je verteld over onze zwangerschap?” vroeg Anke. “Ja, sorry.” “Nou ja, over een paar weken is het toch wel zichtbaar en hoeven we er niet moeilijk meer over te doen.”

Na een paar uren waren we toe aan een pauze. We stopten even bij de Coop in Bøverdal om wat inkopen te doen voor drie dagen. Daar zag Janna een aanplakbiljet voor een dansavond in Lund, een paar kilometer verderop. Daar was ook een camping en een berghut. “Zullen we daar naartoe? Dan kunnen we vanavond dansen en gaan we van daaruit Jotunheimen verkennen.” We gingen daar maar eens kijken, we kwamen er toch langs.

We besloten inderdaad maar op de camping te gaan staan. Er dreigde regen en die Noorse campings hebben fantastische kookvoorzieningen. Dat leek ons aanlokkelijker dan onder onze tarp te koken. We lunchten eerst op een weiland op de landtong tussen waar de Bøvra en de Leira samenvloeien, min of meer tegenover de camping. De boer zag ons en maakte een praatje.

Olav was een hartelijke boom van een kerel. Hij kon ons ook laten zien waar een stel kraanvogels zat, even verderop. Hij vroeg of wij van dansen hielden. “Ja, daarom zijn wij hier gestopt.” Hij zou die avond ook komen met zijn vrouw. De muzikanten zouden bij hem logeren. “Een stel steengoeie muzikanten uit Oslo.” Ik vertelde dat ik in Oslo had samengespeeld met een groep vrienden van het conservatorium die bezig waren met modernisering van de volksmuziek. De ogen van Olaf begonnen te glinsteren. “Wie waren dat?” “Knut, Gudrun, Kristoff, Dag, Reina en nog twee vrouwen, van wie ik de naam vergeten ben. We hebben gelogeerd bij Knut.” “Werkelijk? Die ken ik! Die logeert hier ook wel eens, met Eva. Vanavond speelt de band van Kristoff, Hedwig en Kari. Komen jullie vanavond bij ons eten? Dan kunnen jullie kennismaken met de andere muzikanten.” Ik keek Janna aan. “Ik ga niet spelen, hoor. Het lijkt me ook wel eens leuk om lekker onbekommerd te dansen.” Ze blies een kusje naar me. Ze wist heel goed wat ik hiermee wilde zeggen.

Het was geen weer om bij een tentje te luieren, het was best wel fris en winderig. 15 graden, hooguit. We besloten dan ook om te gaan wandelen. We reden wat verder de bergen op en maakten vanaf een parkeerplaats een wandeling van een uur of drie. We zagen muskusossen op een bergweide. In die ruige bergwereld, met de lage bewolking, dat vale Noorse licht en die oerbeesten hadden we even het gevoel in de prehistorie te zijn beland. Anke maakte een paar prachtige foto’s, waarvan er één later een prominente plaats in onze woonkamer zou krijgen.

Toen we weer teruggingen, was het ondertussen beginnen te miezeren. We gingen naar Olav, die ons voorstelde aan zijn vrouw Anneli. Ze kwam hem maar net aan de borst, wat een verschil in lengte! Anneli had donkere lokken en straalde één brok hartelijke energie uit. “Welkom! Als jullie willen mogen wel bij ons logeren, of jullie moeten liever met je tentje in de regen staan. We hebben toch al gasten, jullie kunnen er nog wel bij. Je moet wel een kamer delen met een stel anderen en je eigen slaapspullen gebruiken, onze logeerbedden zijn allemaal bezet.”

We keken elkaar aan. Ze hebben het altijd over die stugge Scandinaviërs, maar kom maar eens om zoveel hartelijke gastvrijheid in Frankrijk! We namen het aanbod dankbaar aan. Olav wees ons de kamer. Daar lagen inderdaad al twee slaapzakken op het bed. Er was op de vloer ruimte genoeg om onze matjes en slaapzakken ook uit te spreiden.

In de ruime eetkeuken maakten we kennis met de muzikanten. “Hé, Douwe, wat leuk dat jij er ook bent!” Ik herkende de twee vrouwen maar wist niet meer wie Kari en wie Hedwig was. Een beetje beschaamd zei ik: “Wat leuk om jullie weer tegen te komen. Ik ben jullie naam vergeten, wat erg!” “Te druk geweest met één van ons clubje?” knipoogde de ene. Ik voelde me rood worden. “Hallo, ik ben Hedwig”, stelde ze zich voor aan Janna en Anke. Naar mijn strak ze een tong uit, maar ze lachte erbij. Dat was dus de vrolijke en rondborstige roodharige vrouw. Kari was dus de andere vrouw van wie ik de naam vergeten was, een slanke dame met sluik, donkerblond haar. De band bestond verder uit drie mannen: Sten, Håvard en Kristoff. Die laatste kende ik ook nog uit Oslo.

Anneli had een lichte maaltijd bereid, omdat muziek maken op de volle maag niet zo lekker gaat. Na het optreden zouden ze nog een maaltijd krijgen. Het was erg gezellig aan tafel, maar de muzikanten moesten al snel naar de zaal waar ze op zouden treden. Wij hielpen met afwassen en opruimen en kletsten ondertussen met Olav en Anneli. Het klikte goed. In hun leven, als boer hier in een afgelegen gebied, was contact met de buitenwereld heel belangrijk. Daarom verwelkomden ze iedereen die hield van de natuur en die maar een beetje open stond voor contact. Echte stads- en nachtmensen, daar hadden ze weinig mee, maar die kwamen hier ook niet.

Ik kreeg al gauw de indruk dat Olav en Anneli niet voor niets bevriend waren met Knut en Eva. Iets in hun uitstraling deed me erg aan hun denken. Ze bleken veel belangstelling te hebben voor folklore en tradities. Anneli gaf met een glimlachje aan: “Wij zijn best wel traditioneel ingesteld, wij proberen oude gebruiken in ere te houden, zoals gastvrijheid en muziektradities.” Met een pretlichtje in haar ogen verhaalde Anneli, dat er in deze afgelegen gebieden bijzondere gebruiken waren ontstaan met betrekking tot gastvrijheid. Om inteelt te voorkomen, koos de vrouw des huizes niet zelden een knappe reiziger uit om de nacht mee door te brengen, met stilzwijgende toestemming van de echtgenoot. In die tijd leken veel kinderen dan ook niet erg op hun vader. Anneli zei: “De gastvrouw gaf op een subtiele manier te kennen dat ze met een gast wilde slapen, door hem als eerste het dessert te serveren.” Olav voegde er droog aan toe: “De wens van de gastvrouw mocht niet genegeerd worden. Het werd als een grove belediging beschouwd als een gast de aangeboden bijslaap met de vrouw des huizes weigerde. Als een gast het gebruik niet kende en geen zin het dessert had, kon dat wel eens bijzonder onaangename gevolgen hebben!”

Eén en één is nog altijd twee. Dit kwam gevaarlijk dicht bij een uitnodiging voor partnerruil. Ik zag dat het idee Anke wel opwond. Belangstellend vroeg ze: “Was het voor die echtgenoten niet moeilijk?” “Och", zei Olav nonchalant, “soms had je gasten die niet alleen reisden. Als een echtgenoot geclaimd werd door de gastvrouw, wilde de meereizende vrouw haar bed vaak toch ook wel opgewarmd hebben.” Anke giechelde: “win-win, dus. Zullen we dat thuis ook eens invoeren, Douwe? Worden we lid van ‘Vrienden op de Fiets’ of zo.” “Ik geloof niet dat we in Darwerd veel last van inteelt hebben, schat.” Ik was blij dat we er niet op doorgingen; ik was bang dat Anneli me zou uitnodigen in haar bed. Op zich geen straf, maar ik had even geen behoefte aan nog meer seksuele escapades.

Toen de anderen hoorden dat ik samen met Anke en Janna in onze burenband speelde, stelden ze voor dat wij onze muziekinstrumenten ook mee naar de zaal zouden nemen. Misschien konden we tijdens de pauze in een hoekje wat Nederlandse muziek spelen. Hoewel ik me voorgenomen had geen muziek te gaan maken en alleen te dansen, leek dat Anke wel leuk, dus we namen onze instrumenten toch maar mee.

Het werd al gauw heel gezellig. Het publiek bestond uit een mix van toeristen en Noren uit de buurt. Het was leuk om gewoon lekker mee te dansen. Ik danste met Anneli, haar zuster Elsa die met haar man Johann en diens broer Thorstein een paar boerderijen verderop woonde, nog wat toeristes, maar toch vooral met Anke en Janna. Ook zij vermaakten zich uitstekend zag ik wel, al waren sommige toeristen vervelend opdringerig.

De band speelde leuke, ritmische muziek. Hedwig op klarinet, Kari op nyckelharpa en viool, Sten op contrabas, Håvard op gitaar en Kristoff op harp en gitaar. Na ruim een uur werd er een pauze ingelast. Kari kondigde een gastoptreden “van onze Nederlandse vrienden” aan, dus in plaats van gezellig in een hoekje moesten we toch op het podium gaan spelen. Shit! Hedwig en Kari staken hun tong uit, toen ze langs ons het podium afliepen. “Jij bent veel te goed om in een hoekje te gaan zitten spelen”, vlijde ze me. “Trut”, was mijn commentaar.

We moesten er maar het beste van maken. “We hebben net met zijn allen geluisterd naar heerlijke Noorse dansmuziek. Het is te veel eer voor ons om hier als tijdvulling op het podium te mogen staan. We zullen ons best doen om te zorgen dat jullie gauw weer gaan verlangen naar de terugkeer van de hoofdact”, grapte ik. “We gaan voor jullie een aantal Nederlandse dansen spelen. Veel plezier!”

We zetten meteen een vrolijke Friese dans in, de Skotse Trije, met een gezongen onzinrefrein, in vertaling: ‘Hup karnemelksegruttenpap ik zal je wel krijgen’. We wisselden walsjes af met horlepiep, klompendans, bourrées, polka's, walsen. Een deel van het publiek danste vrolijk door, pauze of niet. Janna speelde whistle, Anke op gitaar en ik op accordeon. Anke en ik moesten wel flink buiten onze comfort zone om er met deze kleine bezetting toch wat variatie in te brengen, maar ik was niet ontevreden. Janna slaagde er wonderwel om de melodieën netjes uit te spelen, wat voor haar een hele prestatie was.

Na een goed half uur kwamen Hedwig en Kari ons versterken en één voor één kwamen de mannen van de band er ook bij, zodat wij het stokje weer konden over geven. De Noren waren ondertussen weer op hun eigen repertoire overgeschakeld. Eerst verliet Janna het podium, toen ik en ten slotte ook Anke. Glunderend kwam ze het podium af. “Dit was leuk!” We gaven elkaar een innige zoen. “Weet je wel hoeveel beter jij bent gaan spelen, lieverd? Petje af!” “Komt door jou!” Ze wreef zich even sensueel tegen me aan en ik voelde wat groeien in mijn broek. Ik liet haar daarom maar gauw los.

We borgen onze muziekinstrumenten en gingen eerst maar even wat drinken. Eigenaar Willy bood gratis consumpties aan, blij met onze pauzeact. “Hoe meer er gedanst wordt, hoe meer er gedronken wordt", verklaarde hij, “goed voor de omzet.” “Ik hoop maar dat de sfeer goed blijft, Willy. Met bier in de pens ontwaakt het beest in de mens, zoals wij zeggen. Sommige toeristen waren voor de pauze al vervelend aan het worden.” “We houden de boel goed in de gaten, Douwe. Olav en de andere buurtbewoners hier zijn ervaren uitsmijters.” Olav en Anneli complimenteerden ons met ons spel. Ook Johann en Elsa kwamen er bij, met diens broer Thorstein. We gingen weer dansen en vermaakten ons prima.

Ik was met Elsa aan het dansen, toen ik ineens een paniekgevoel kreeg. Er was iets met Anke! Ik draaide me om en op hetzelfe moment riep Elsa: “Douwe, gauw, naar Anke!” Er ontstond een opstootje bij Anke. Snel ging ik er naartoe. Ook Olav en Johann kwamen toegesneld. Een paar Engelsen met duidelijk te veel drank op waren handtastelijk naar Anke geworden, die furieus reageerde toen één van hen haar bij haar kont beet pakte en naar zich toe wilde trekken. Ik pakte de eerste bij zijn nekvel en trok hem van Anke af. Waarschijnlijk hadden ze gewoon zin in een knokpartij en wilden ze een vechtpartij uitlokken, een aantal anderen richtten zich onmiddellijk op mij, maar ze hadden buiten de waard gerekend. Olav pakte er twee bij hun nekvel en sloeg ze met de koppen tegen elkaar. Een andere gast werd door Johann in een armklem genomen. De drie andere Engelsen van die groep waren ondertussen door Thorstein en andere Noren beetgepakt. De mannen werden zonder pardon naar buiten gewerkt en in het riviertje gesmeten. Tierend en scheldend dropen ze af.

Ik ving ondertussen Anke op. “Gaat het, schat?” “Klotelui. Het is altijd hetzelfde! Waarom kunnen mannen nooit eens normaal doen!” spuwde ze vuur. Dat kwetste me. O, kunnen mannen ooit normaal doen. En ik dan? Janna nam haar van me over en troostte haar. Willy kwam zijn excuses aanbieden en bood ons een ruimte aan om ons even terug te trekken. Dat was aardig van hem en ik nam Anke en Janna mee. Anke ging even helemaal los, ze begon te tieren en te schelden op die stomme volgezopen klootzakken van Engelsen met hun gore tengels en stinkende bierwalm. “Laat ze op dat stomme eiland van hun verzuipen in dat lauwe bier van hun! Laat dat geteisem thuis blijven en hun eigen vrouwen lastig vallen!” Janna sloeg troostend een arm om haar heen. Ik hield me maar even gedeisd, om niet nog meer furie over het kloterige manvolk over me af te roepen. Maar ineens riep ze bijna paniekerig: “Douwe. Waar is Douwe!” “Ik ben hier, schat.” “Hou me even beet, Douwe. Ik heb je nodig!” Ik sloeg mijn armen om haar heen en trok haar hoofd tegen mijn borstkas. Ze begon gierend te huilen, maar langzaam werd ze rustig. Ze had begrijpelijkerwijs geen zin meer in dansen en wilde weg. Anneli ging met ons mee.

Anke verontschuldigde zich naar haar toe: “Nou heb ik een fijne dansavond voor jou verpest!” Ze begon te huilen. Anneli reageerde fel. “Zet dat uit je hoofd. Dat stel Engelsen heeft mijn dansavond verpest, niet jij! Dat doen wij vrouwen veel te vaak, onszelf de schuld geven van wangedrag door anderen!” "Je hebt gelijk, dank je.” De vrouwen wisselden eerdere ervaringen uit. Ook Anneli en Janna hadden zo hun ervaring met seksueel grensoverschrijdend gedrag. Met plaatsvervangende schaamte zat ik erbij en hoorde het aan. Anneli zag mijn ongemak. “Douwe, wat ik net tegen Anke zei, geldt ook voor jou, hoor. Jij hebt geen schuld aan het wangedrag van andere mannen! Om te beginnen laat jij je al niet vollopen met drank, dat pleit voor je.” “Dank je, Anneli. Ik zat me inderdaad te schamen dat ik man ben.” “Nergens voor nodig, nietwaar meiden? Wij kunnen ook erg van mannen genieten, hoor", giechelde ze. “Ja, als je gastvrijheid verleent aan een knappe voorbijganger, zeker!” knipoogde Anke. “Inderdaad", lachte Anneli. “Eigenlijk had ik Douwe in mijn bed willen uitnodigen, vannacht, maar dat zal ik nu maar niet doen.”

Anke kroop bij me op schoot. “Weet je, Douwe, ik voel me heel raar. Ik wil die situatie van daarnet heel graag vergeten. Gek genoeg heb ik juist nou heel erg veel zin in ongebreidelde seks, om de nare smaak van dit incident te vergeten.” Ze beet even op haar lip. “Bij voorkeur even buiten de deur snoepen. Ik wil mijn samenzijn met jou niet bederven met de nasmaak van dit incident. Ik zou best wel even willen stoeien met zo'n knappe uitsmijter van daarnet. Of met alle drie”, giechelde ze. Ze kuste me aandachtig. Ik voelde haar liefde voor mij in die kus, maar ook de begeerte naar het avontuur. Anneli zei: “Elsa had ook wel zin in jou, Douwe. Als jouw vriendinnen zich willen ontfermen over Olav, Johann en Thorstein, dan nemen mijn zus en ik jou samen in ons bed.” Janna begon te lachen. “Je had gelijk, Douwe, het loopt iedere keer uit de hand als we muziek gaan maken, goede voornemens of niet. Nou ja, ik offer me samen met Anke wel op om onze gastvrouw niet voor het hoofd te stoten.” Ik streelde Anke even over haar borst, ze zat nog steeds bij me op schoot. “Heb ik ook nog iets in te brengen, of moet ik me maar gewoon overgeven aan de luimen van het vrouwvolk?” Anke zei gevat: “Zo onder mijn billen te voelen heb jij heel wat in te brengen, jochie. In de hongerige kut van je gastvrouwen.” De drie vrouwen schoten gierend in de lach. “Ik vraag me toch af, waarom er altijd alleen maar wordt geklaagd over seksueel overschrijdend gedrag van mannen", mopperde ik. “Dat komt doordat wij vrouwen wat gehaaider zijn, lieve schat”, antwoordde Anke lief.

Ondertussen was de dansavond afgelopen en kwam Olav met de muzikanten thuis. Ook Elsa, Johann en Thorstein kwamen mee voor een afzakkertje. Anneli nam Elsa even apart. Ik zag haar ogen even oplichten, met een snelle blik naar mij.

De muzikanten werden ondertussen bijgepraat over wat er gebeurd was. Ze hadden wel gezien dat er reuring ontstond en Olav, Johann, Thorstein met een paar anderen een groepje Engelsen de zaak uit hadden gewerkt, maar verder waren ze vooral bezig geweest met het vermaken van het publiek. Hedwig vertelde hoe ze ooit op Mallorca ook een nare ervaring met dronken Engelsen had gehad. “De Hollanders daar waren trouwens ook behoorlijk erg.” “Ja, maar wij zijn Friezen, geen Hollanders!”

Toen Anke doorvroeg, viel Hedwig even stil. Tranen sprongen in haar ogen. Kari sloeg troostend een arm om haar heen. “Vertel het maar, jij hebt niets om je voor te schamen.” Hedwig vertelde hoe ze op haar negentiende met vriendinnen op vakantie naar Mallorca waren gegaan. Ze hadden volop genoten van het nachtleven, toen ze met een stel Engelsen ’s nachts op het strand waren beland. Daar was een vrolijke stoeipartij uit de hand gelopen en was ze verkracht.

“Wat verschrikkelijk! Hoe heb je daarmee om leren gaan?” vroeg Janna. “Op aanraden van een vriendin ben ik op jacht gegaan en heb me ondergedompeld in seksuele avontuurtjes, om zo weer een fijn gevoel bij seks te krijgen en de nare smaak weg te wissen. En om zelfvertrouwen op te doen, dat ik geen slachtoffer ben. Het heeft me wel de relatie met mijn toenmalige vriendje gekost, maar daar ben ik achteraf niet rouwig om. Dat liep toch al niet zo lekker.”

Langzaam werd de sfeer wat luchtiger. Anke vertelde hoe ze genoten had van ons ongeplande optreden. “Leuk, hoe jullie er bij kwamen en gewoon mee gingen spelen.” “Knap, hoe jij gewoon met ons mee bleef doen. Jij bent behoorlijk goed”, complimenteerde Håvard haar. Anke bloosde ervan. Anneli en Elsa zorgden samen met Olav voor het eten en we genoten nog een smakelijke, stevige maaltijd.

Daarna werd de sfeer wat geladen, er hing duidelijk iets in de lucht. Anneli tikte tegen haar glas. “Beste gasten. Wij zijn blij jullie in ons huis te mogen verwelkomen. Met zoveel gasten in huis, is het voor mij als gastvrouw een delicate kwestie wie ik de eer geef om de eregast te zijn. De eregast krijgt in onze traditie als eerste een toetje. Beste Douwe, wil jij als eerste het toetje aannemen?” Ze serveerde een chocoladepuddinkje. Ik dankte haar vormelijk: “Lieve Anneli, het is mij een grote eer. Graag aanvaard ik dit heerlijke dessert uit jouw handen.” Elsa kwam naar voren en serveerde een kop koffie. “Beste Douwe, jouw gezelschap is welkom in mijn huis, waar we je dames een beter bed aan kunnen bieden dan hier bij Anneli, gezien het grote aantal gasten dat zij al herbergt. Wil jij, beste Douwe, ook bij mij de eregast zijn? Mijn zuster Anneli en ik zullen jou samen de eer bewijzen.” Ook haar bedankte ik vormelijk. “Lieve Elsa, ik voel me klein worden, overladen met zoveel eer. Ik hoop dat ik me jullie eerbewijs waardig zal tonen.”

De sfeer werd nu feestelijk en uitgelaten. Kari kroop tegen Ole aan en ze begonnen te zoenen. Hedwig keek ondeugend naar Kristoff en Håvard. “Tijd voor wat ontspanning, jongens. Komen jullie mee douchen?” Ze vertrokken naar de badkamer. Anke vroeg aan Anneli: “Is het toegestaan dat ik afscheid neem van mijn vriend, voordat jullie hem de eer gaan bewijzen?” Anneli lachte. “Dat is goed.” Anke en Janna ga me allebei een lange, intieme zoen. “Veel plezier met je gastvrouwen, Douwe”, zei Janna. “Jullie met de uitsmijters, dames. Ik hoop dat jullie de nare ervaring van vanavond kunnen uitwissen.” Anke en Janna vertrokken met Johann, Olav en Thorstein naar de boerderij van Elsa en Johann.

Anneli en Elsa pakten me bij de hand. “Kom, lieve eregast.” Ze namen me mee naar de slaapkamer van Anneli en Olav, waar een ingebouwde badkamer was. We wasten elkaar, om het zweet van het dansen kwijt te raken. Elsa ging tegen me aan staan en zoende me. Mijn pik stak keihard tussen onze buiken. Ik lekte voorvocht. Ik voelde haar spleetje, ze was al erg nat. “Knulle meg”, lispelde ze. Ik tilde haar op, drong haar benen uit elkaar en spietste haar op mijn lans. Ze sloeg haar benen om mijn heupen en begon op me te wippen, onze tongen verwikkeld in een heftige tongzoen. Ik voelde veel te snel een orgasme in me opkomen. Ook Elsa was bloedgeil en al dicht bij een orgasme. Toen ik grommend mijn zaad straal na straal in haar schede schoot, voelde ik haar kut om mijn paal verkrampen en ontsnapte haar een kelige kreet. Met moeite hield ik mezelf en haar overeind. Ze maakte haar benen los van mijn middel en liet zich op haar eigen voeten zakken. Stil stonden we tegen elkaar uit te hijgen, onze ogen diep in elkaar verzonken. Dit was pure lust geweest, paardrift optima forma. Maar wel lekker.

Anneli nodigde ons uit op haar bed. Ze legde mij op mijn rug en begon me overal te strelen en te kussen. Ook Elsa deed mee. Mijn speer stond al snel weer trillend naar boven te wijzen boven mijn buik. Ik kroop tussen de benen van Anneli en begon vanaf haar voeten langzaam naar boven te likken. Ze giechelde toen ik haar voetzolen likte, maar tegen de tijd dat ik bij haar knieholten was aangekomen was ze behoorlijk opgewonden. Ik ging verder naar boven, kuste en likte de binnenkant van haar dijen, tot ik bij haar hete spleet was aangekomen. Ik vouwde mijn tong samen om het puntje van haar clit en blies en zoog er lucht doorheen. Ze drukte mijn hoofd met kracht op haar kruis en spande haar lichaam. Met een luide gil kwam ze klaar, mij besproeiend met haar sappen.

Nog voor ze bekomen was, bracht ik mijn eikel voor haar opening, drong bij haar naar binnen en begon haar met lange halen te neuken, terwijl mijn handen in haar tepels knepen. Meteen kwam ze weer. Jammerend ontving ze mijn stoten, steeds luider kermend en gillend. “Harder! Geef me je zaad! Pomp deze hoerige teef vol!” hitste ze me op met geile taal. Ze deed dat in het Noors natuurlijk en ik verzon het meeste maar zelf, maar afgaande op haar toon zat ik er vast niet ver naast. Ik voerde mijn tempo op en kwam voor de tweede keer die avond klaar, diep in het zuigende kutje van Anneli. Haar lichaam verstrakte in een stuipkramp, ze slaakte een hoge gil toen ze me voelde spuiten en zakte toen slap achterover, moe en totaal bevredigd.

We hebben nog een poosje heerlijk liggen vrijen met zijn drieën. Ik nam nog een uitgebreid de tijd voor Elsa en bezorgde haar verschillende orgasmes, voor ik nog een keer in haar klaarkwam. Ik verwende Anneli ook nog een poosje, maar had geen puf meer om haar nog eens te neuken. Ze genoot er toch wel van, zij kreeg nog meerdere orgasmes.

Elsa stond op en nam me samen met Anneli mee naar de douche, waar we elkaar heel fijn afspoelden en wasten. “Het was heerlijk, Douwe. Vind je het goed als ik vannacht bij mijn eigen vent slaap?” vroeg Elsa. “Dat is goed. Ik heb genoten. Anneli, vind jij het goed als ik vannacht in de armen van mijn eigen vrouwen slaap? Dan stuur ik Olav wel weer deze kant op.” “Dat is prima, Douwe, ik vind het zalig om in zijn armen te liggen. Dank je wel voor deze avond. Je hebt deze gastvrouw alle eer bewezen die haar toekomt!”

Met Elsa liep ik naar hun boerderij, waar ik Anke en Janna samen slapend in bed aantrof. Olav was zich net aan het aankleden om naar zijn eigen huis te gaan. “Je vrouw wacht op je, Olav!” “Fijn, grijnsde hij. Jouw meiden hebben mij, Johann en Thorstein gruwelijk verwend, Douwe!” “Ja, dat is ze wel toevertrouwd. Ik hoop dat jullie ze ook een beetje hebben kunnen plezieren?”, antwoordde ik. “Met heel veel respect, Douwe. Na dat akkefietje vanavond moesten ze wel een fijne herinnering aan Lund bewaren. Volgens mij is dat wel gelukt!” grijnsde hij. “Thorstein en Johann liggen in jouw bed, Elsa!” “Fijn, dan heb ik het straks lekker warm.” Ze kuste mij en Olav ten afscheid. Ik kroop tussen mijn meiden, draaide me tegen de rug van Anke aan en sloeg mijn arm om haar heen. Ze zuchtte even, mompelde: “Douwe", en sliep weer verder. Ik voelde Janna zich achter tegen me aan nestelen. Ik was weer gelukkig, tussen mijn vriendinnen. Zo viel ik in slaap.