Abdul Hakeem gebaarde naar het bord dat het dichtst bij haar op tafel stond. Een weelderig feestmaal lag voor haar uitgespreid.

"Eet, slaaf."

Hij hoefde het haar geen twee keer te vertellen. Uitgehongerd at Keiko. Het aanbod was hier veel beter dan de schamele stukjes maïs, gebakken bonen en groenten die de bewakers in haar hondenvoerbak in haar cel stopten. Ze pakte een braadworst. De geur van echt vlees deed haar kwijlen. Ze kon haar geluk nauwelijks geloven toen ze niet één, maar twee worstjes op haar bord naar binnen schrok. De volgende paar minuten werden gekenmerkt door een verrassend aangename stilte terwijl zij en Abdul doorgingen met eten.

Toen duwde de enigmatische zwarte man eindelijk het laatste voedsel weg. Hij wierp haar een taxerende blik toe.

‘Je hebt vast veel vragen, slaaf.’

Keiko wist niet goed wat hij moest zeggen. Het was moeilijk om te weten waar te beginnen.

"Waar ben ik?" Dat leek mij een even goede plek als welke andere plek dan ook. "Wat is deze plek?"

Abdul zette de bril met het donkere montuur op zijn gezicht. Zijn sombere ogen waren het tegenovergestelde van zonnig. Een duisternis en verdriet hingen ook aan de lijnen van zijn mond, ongeacht zijn gezichtsuitdrukking.

‘Je zou dit een soort tussenstation kunnen noemen.’

‘Een tussenstation?’ Ze schoof haar bord opzij. Nieuwsgierigheid overschaduwde nu Keiko's honger. 'Kun je... kun je me hier weghalen?' flapte ze eruit, terwijl ze terugkeerde naar het meest oerinstinct van allemaal: angst en de behoefte om te ontsnappen.

Abdul Hakeem keek haar lang aan. Het maakte haar boos hoe onleesbaar hij was. Het was alsof ze de man met het ultieme pokerface had ontmoet.

'Als je op een plek als deze wilt overleven, slaaf Keiko, stel ik voor dat je betere discipline leert. Verspil geen enkele handeling. Verspil geen enkel woord. Begrijp je dat?"

Ze wist niet zeker of dat wel zo was, maar ze knikte, hield haar mond en wachtte tot hij verder zou gaan.

“Deze plek is een van de tientallen aan de rand van Tokio. De man die het bezit is de zoon van een machtige yakuza. Zijn naam is Takashi Saito. Hij verzamelt jonge Japanse meisjes, leidt ze op en verkoopt ze aan de hoogste bieder.”

‘Heeft u ze getraind?’ Keiko kon het niet laten. Ze hoopte dat haar uitbarsting Abdul niet boos zou maken, maar de man liet het voorbijgaan.

'Hij neemt ze mee naar plekken als deze om ze eerst in te breken. Klanten van allerlei pluimage, van straatarm tot de rijkste 1%, komen 'de goederen proeven'. Na een maand of twee worden de meer veelbelovende meisjes die nog niet zijn verkocht, ergens anders naartoe gebracht voor training. Sommigen zullen worden opgeleid tot dure callgirls en 'escorts' die misdaadbazen en corrupte politici over de hele wereld dienen. Anderen zullen worden verkocht aan... nou ja, je zou kunnen zeggen 'bemiddelde mannen met een onconventionele smaak.' Sommigen overleven de training niet,' merkte hij somber op. “En sommigen overleven hun baasjes niet.” Abdul leek even te pauzeren om dat te laten doordringen.

Keiko voelde haar hart een slag overslaan.

"Ben jij... ben jij een van deze mannen?" vroeg ze, bang om zijn antwoord te horen.

De zwarte man nam een ​​slok van zijn wijn en zette de kristallen beker weer op zijn plaats.

‘Ja en nee,’ mompelde hij. Maar abrupt werd zijn aandacht nu ergens anders afgeleid. De dubbele deuren aan de achterkant van de feestzaal gingen net open. Keiko volgde zijn blik naar de nieuwkomer. Een Arabische man met iets overgewicht kwam binnen. Hij was naakt, net als Abdul, en hij droeg een zware gouden ketting om zijn nek. Hij liep met een Japans meisje achter hem aan. Ze was ook naakt, haar polsen achter haar geboeid.

'Degene die je daar ziet, zijn naam is Sheikh Muhari. Hij is zo’n man.” Keiko zag hoe de kale sjeik een tafel vlakbij naderde. Het Japanse meisje dat hij bij zich had, droeg een metalen halsband om haar nek. Daaraan bungelde een ketting. Hij had haar aan de lijn geleid en het meisje achter zich aan getrokken. Nu trok hij een eenvoudige kruk omhoog, schoof de stoel opzij en ging aan de tafel zitten. Het meisje stond naast hem terwijl hij at, haar ogen neergeslagen.

Keiko nam de tijd om haar goed te bekijken. Ze was soepeler dan Keiko, maar op de een of andere manier ook wulpser; haar lichaamsverhoudingen contrasteren met die van haar. Het meisje was ook veel bleker dan Keiko, met indrukwekkende bubbelachtige borsten, en de tepelhof van haar tepels had een lichtroze kleur. Die onschuldige, expressieve bruine ogen pasten bij haar heimelijke, verlegen ogende gezicht. Haar zwarte haar stroomde tot halverwege haar rug. Geen van deze kwaliteiten was echter wat Keiko's aandacht vasthield en haar angsten aanwakkerde.

Dat deden de 'versieringen' van het meisje. De Japanse slavin die naast Sheikh Muhari stond had een zilveren hoepel aan elk van haar gepiercete tepels bungelen en een andere zilveren hoepel bungelde aan het poesje van het meisje – een horizontale piercing in de clitoriskap.

Abduls stem drong door tot Keiko's afgrijzen.

'Het meisje dat je daar ziet staan, haar naam is Chiyoko. Ze kwam een ​​paar weken eerder dan jij. Het is misschien anderhalve maand geleden dat Saito's mensen haar binnenbrachten. Sjeik Muhari koos haar gisteravond als een van zijn nieuwe aankopen. Morgen zal hij vertrekken met het meisje als zijn eigendom.’

Het kostte haar moeite om te stoppen met rillen, maar Keiko slaagde erin. Dat arme meisje. Wat zou er met haar gebeuren? Alsof Abdul haar gedachten had gelezen, ging hij verder.

“Sjeik Muhari heeft een reputatie van brutaliteit. Hij verwacht volledige gehoorzaamheid van zijn meisjes en hij vindt het leuk om ze te vernederen.”

Keiko sprong bijna uit haar vel toen Sheikh Muhari nu tegen Chiyoko blafte.

‘Kom hierheen en zuig aan mijn ballen, trut.’ Chiyoko knielde haastig tussen de benen van de dikke man. Ze begon zachtjes aan zijn ballenzak te zuigen, heen en weer schakelend, waarbij de geluiden van haar slurpen en zacht zuigen al snel de feestzaal vulden. De sjeik ging door met eten, zich niet bewust van de aandacht van het meisje, alsof het de meest alledaagse zaak was om een ​​meisje midden in een maaltijd aan haar ballen te laten zuigen. Zijn pik werd stijf en volgepropt met bloed – maar nog steeds negeerde de sjeik de slaaf die zijn testikels verzorgde. Diezelfde testikels, harig en bedekt met zweet, zagen er allesbehalve smakelijk uit.

Eindelijk pakte hij Chiyoko bij de haren en duwde haar hoofd weg.

‘Genoeg, teef. Je ballenzuigende vaardigheden kunnen wel wat werk gebruiken. Nu tong mijn lul.”

Keiko werd bleek. Ze wilde wegkijken, maar uit ziekelijke fascinatie bleef ze staren. De Sheikh duwde zijn kruk weg, ging naast de tafel staan ​​en bleef eten. Ze keek toe terwijl Chiyoko nu achter hem knielde. Ze drukte haar gezicht tussen de billen van de sjeik en begon met haar tong in zijn gerimpelde opening te bewegen. Het was verschrikkelijk. Afschuwelijk. Woorden konden de vernederende realiteit van het tafereel dat zich ontvouwde nauwelijks beschrijven. Keiko keek weg. De zachte geluiden van Chiyoko's kontlikken dreven nog steeds naar hun tafel.

“Zal dat mijn lot zijn?” vroeg Keiko bitter.

Abdul keek haar strak aan. "Dat ligt aan jou. Ik kan je een uitweg bieden, maar je moet precies doen wat ik zeg.’

Keiko keek hem aandachtig aan en probeerde enig teken van bedrog te ontdekken.

"Iets. Ik zal alles doen wat je vraagt.” Wat had ze te verliezen?

‘Goed,’ zei Abdul. “Beschouw dit als een test. Volg mijn voorbeeld en gehoorzaam mij zonder vragen te stellen. Begrepen?”

Keiko knikte. Ze wist niets van deze man. Kon ze hem vertrouwen? Gezien het soort mannen dat vaak een seksslavinnenring bezocht, betwijfelde ze dit ernstig. En toch was er een oprechtheid in zijn toon en in zijn ogen die op de een of andere manier het verlangen wekte om hem toch te vertrouwen.

Abdul stond op en liep naar de tafel van de sjeik. Keiko volgde. Vervolgens nam hij een plaats in naast de Sheikh.

‘Mag ik met u mee, sjeik?’

Muhari knikte. ‘Natuurlijk, mijn jonge vriend.’

Zodra Abdul een slok begon te nemen van een beker wijn die hij bij de hand had, gebaarde hij naar Keiko.

‘Ga achter mij staan, slaaf. Mijn kont heeft jouw tong nodig.”

Keiko gaapte met open mond en kon haar verontwaardiging nauwelijks verbergen. Heeft de klootzak haar eigenlijk gezegd dat ze uit zijn reet moest eten? Ze dacht erover om hem een ​​klap te geven. Ze dacht aan rennen. Keiko dacht erover om iets anders te doen dan het gemene wat hij zojuist van haar had geëist. Maar uiteindelijk koos ze ervoor om het lange spel te spelen. De praktijk won het. Met huiverende ademhaling knielde het naakte Japanse meisje achter de imposante zwarte man. Heel voorzichtig begon ze haar tong in zijn anus te bewegen. Tot haar opluchting had hij onlangs gedoucht, te oordelen naar de geur van zeep en body wash, maar de taak bleef moeilijk te verteren. Terwijl Keiko's tong Abdul's kont streelde, probeerde ze naar hun gesprek te luisteren.

'Ik zie dat je een potentiële klant hebt gevonden, Hakeem. Is de kut voor jou of voor je vader? vroeg de sjeik geamuseerd.

‘Voor mijn vader,’ antwoordde Abdul.

‘Jammer,’ mompelde de sjeik. ‘Het werd tijd dat je een eigen slavin claimde, nietwaar?’ De sjeik lachte, een donderend grinnikje dat zijn omvangrijke gestalte deed verschuiven. ‘Je bent teveel een padvinder, Hakeem. Je hebt niet de wreedheid van je vader, noch de neiging om de harde dingen te doen die gedaan moeten worden om in deze business te slagen.'

‘Ik zou er niet zo zeker van zijn,’ wierp Abdul tegen. 'Het meisje achter mij zal, ook al koop ik haar met het geld van mijn vader, dienen als mijn eigen feitelijke slaaf. De oude man heeft genoeg slaven om zich mee bezig te houden, zo veel dat hij het nauwelijks zal merken. Trouwens, waarom zou ik geld uitgeven als dat niet nodig is?”

Keiko's hart stond bijna stil.

Sjeik Muhari fronste zijn voorhoofd alsof hij zojuist gestremde melk had geproefd. ‘Als jij, mijn eigen zoon, op die manier misbruik van je positie zou proberen te maken, zou ik je laten geselen.’ De afkeurende frons van de sjeik veranderde nu in een plagerige grijns. “Maar nogmaals, in het Koninkrijk volgen we een strengere, zuiverdere code dan jullie westerlingen.”

‘Misschien,’ gaf Abdul toe. “Als het gaat om het zaaien van angst om slavenkutten in bedwang te houden, kan ik veel van je leren. Wat dat betreft wilde ik je iets vragen, als ik zo brutaal mag zijn…’

‘Over?’

'Vorig jaar kocht je drie slaven van Saito, drie vrouwen. Wat is er met hen gebeurd?”

Sjeik Muhari werd plotseling heel stil. Hij knipte met zijn vingers. Een bediende kwam naar hem toe met een afgedekte zilveren schaal. Hij verwijderde het deksel en haalde de cel van zijn plaats op een roodzijden servet. Hij haalde een video tevoorschijn en draaide zijn telefoon naar Abdul.

Tegelijkertijd joeg Abdul Keiko terug. 'Dat is genoeg kontlikken, slaaf. Blijf gewoon en kniel waar je bent.’ Dankbaar trok Keiko zich terug uit Abduls kont. Ze keek toe terwijl Muhari Abdul het begin van de video liet zien.

‘Je bedoelt deze slaven?’ voegde de sjeik eraan toe, op toon van leedvermaak.

Keiko keek met toenemende angst naar het tafereel dat zich nu ontvouwde. Er waren geluiden van gekreun en lichamen die tegen elkaar sloegen. Een naakte man lag op een tapijt met een mager Japans meisje schrijlings op hem, haar schaamhaar schuurde tegen zijn kruis terwijl ze zijn pik neukte. Haar meloenvormige tieten wiebelden door de ijver van haar neukbeurten, haar gezicht vertrok in een overdreven vertoon van opwinding.

‘Ik voel je zo diep,’ mompelde ze. “Ja, ja! Neuk mij!”

Ondertussen lag een tweede man achterover op een bank, terwijl een Japans meisje met een iets donkerdere huid de strakke afsluiting van haar kutlippen over zijn lengte heen en weer pompte. Hij zoog aan haar borsten terwijl zijn handen haar kontwangen omsloten. Hij gromde en kreunde blij onder haar.

"Ja, zuig alstublieft aan mijn tepels, meneer!" koerde het tweede meisje.

Ten slotte kreunde een derde Japans meisje, bleek en op handen en voeten op het enige bed in de kamer, luid toen een derde man haar van achteren neukte. Haar lichaam schudde van de kracht van de spietsen, zijn ballen tikten tegen de achterkant van haar romige dijen.

“AAAHHH!!!” Het lange, uitgesponnen gekreun van het meisje ging door terwijl hij haar neukte.

Maar nu sloeg op de achtergrond een harde stem alle drie de vrouwen als een meedogenloze zweep.

“Noem jij dat FUCKING? Jullie waardeloze klootzakken kunnen het beter doen dan dat. Ik wil een echte neukshow. Ik laat je nu al meer dan zes maanden dagelijkse orgieën voor me oefenen en NOG STEEDS doet je enthousiasme me denken aan niets meer dan een zielige B-film pornofilm. Waarom zou ik je überhaupt in leven houden? Toon me wat oprecht enthousiasme, sletten met grote tieten, anders ga ik jullie hier en nu met pensioen!”

De sjeik stopte de video en legde de telefoon neer. Hij draaide het doelloos rond met zijn hand. ‘Weet je wat ik je net heb laten zien, mijn jonge vriend? De laatste neukshow die die drie me ooit gaven. De volgende dag heb ik Hiroko, Suzume en Ayame met pensioen gestuurd.’ Hij grinnikte. ‘Je had de blikken op hun gezichten moeten zien. Ik liet alle drie die teven knielen en mijn ballen en pik polijsten met hun tong voordat ik ze een groepsgezichtsbehandeling gaf en ze vervolgens allemaal dubbel tikte.

Keiko voelde een koude rilling door het merg van haar botten gaan. De man had vast een ziekelijke, verdraaide grap gemaakt. Hij had die meisjes niet vermoord... toch? Ze wilde overgeven. Deze mannen die hier kwamen... hun smaak was niet alleen 'onconventioneel'. Sommigen van hen waren monsters. Keiko had altijd van haar vader geleerd dat monsters niet echt waren.

Maar dat waren ze wel.

Waarom had Abdul haar hierheen gebracht om dit te horen en te zien? Was het zijn bedoeling om haar angst nog verder op te voeren? Had hij de hele tijd met haar gespeeld?

‘Ik zie dat uw normen, zoals altijd, hoog en veeleisend blijven, sjeik,’ merkte Abdul op. “Wilt u mij excuseren?” De Sheikh knikte en Abdul trok Keiko overeind en nam haar mee terug naar hun tafel. Hij pakte een krukje en ging zitten.

Keiko voelde woede opborrelen door het gevoel van haar hulpeloosheid.

“Waarom heb je mij dat laten zien?” vroeg ze met een stem doorspekt van woede.

Abdul gaf haar een klap – geen harde klap, maar een klap bedoeld om alleen maar te schrikken.

“Spring op mijn lul, slaaf, en ik zal het uitleggen.” Keiko hield haar prikkende wang nog steeds vast en gleed op zijn schoot op de kruk. Ze ging schrijlings op hem zitten en liet haar kutje op zijn wachtende schacht zakken. Ze beet op haar onderlip om niet te kreunen toen de omtrek van die indrukwekkende zwarte pik haar lichaam binnendrong. God, hij was enorm. Ze legde beide handen op zijn schouders en begon hem te neuken. Ondertussen merkte ze dat de sjeik naar haar keek elke keer dat ze haar kutje op Abdul's mannelijkheid uitstak. De Sheikh liet Chiyoko nu rondlopen en begon aan zijn pik te slurpen. Hij hield Chiyoko bij haar haar vast en neukte haar met zijn schedel, maar zijn ogen bleven lasergericht op Keiko gericht.

Abdul keek Keiko aan met een gezicht dat dodelijk serieus was.

'Je moet de wereld waarin je je nu bevindt, begrijpen, Keiko. Luister goed. Ik heb je daarnet meegenomen om je te laten zien wat voor soort man naar een plek als deze komt... Zodat je weet welke rol ik moet spelen terwijl ik hier ben, gewoon om erbij te horen. Je bent niet alleen omringd door wolven; je bent omringd door monsters. Vergeet dat nooit. Ik ben hier in opdracht van een monster – ja, mijn eigen vader. Hij verzamelt Japanse meisjes voor zijn kerkers, en ja, hij stuurt mij om zijn bevelen uit te voeren. Ik doe wat hij zegt, want ik heb geen keus. Op die kleine manier denk ik dat onze huidige situatie niet zo heel anders is. Geen van ons beiden heeft een keuze in onze toekomst. Maar misschien kunnen we elkaar helpen.”

“Elkaar helpen hoe?” mompelde Keiko, terwijl haar kut opnieuw langs zijn schacht gleed.

Hij kneep lichtjes in haar tepels en zag hoe ze in twee roze pieken omhoog kielden. Hij likte aan hen. Ze huiverde.

'Als ik om jou als geschenk vraag, zal mijn vader het waarschijnlijk toestaan. Ik kan je niet zomaar kopen of je je vrijheid schenken, maar ik kan je dit wel aanbieden: een soort thuis. Je zou het eigendom van mijn vader zijn en niet het mijne... niet rechtstreeks. Maar ik kan je op zijn minst een leven beloven. Een leven vrij van het gevaar en de mishandeling die de meeste meisjes in jouw situatie zullen ondergaan.”

'Waarom vraag je het mij dan eigenlijk? Welke keus heb ik?” Keiko siste bitter. Ze drukte haar kutje agressief tegen hem aan, bijna boos, terwijl ze boos keek. Nu ze wist hoe hopeloos haar situatie was, leek het Keiko dat ze niets meer te verliezen had.

Maar wat Abdul vervolgens zei, was adembenemend.

‘Omdat… ik iets voor je voel, Keiko. Maar ik durf je die zachtheid of tederheid niet te laten zien, niet hier. Deze mannen voelen zwakte op een kilometer afstand. Als ze zien dat ik je goed behandel, zullen ze erop aandringen je te 'bemonsteren', alleen maar om je op je plaats te zetten. Ik durf het niet te riskeren omwille van jou. Maar als je geduld hebt, zal ik contact opnemen met mijn vader en hem toestemming vragen om je te kopen. Ik zal je een leven geven dat in sommige opzichten beter is dan waar je op zou kunnen hopen. Ik heb misschien geen vrijheid om te bieden, maar ik heb wel toegang tot rijkdom en luxe. Sommige dingen kan ik je geven. Laat je het mij proberen? Ik zal je niet dwingen, Keiko. Ik zal je niet kopen tenzij je ermee akkoord gaat.

Keiko's gedachten botsten en wervelden. Begreep de man de ironie van wat hij zojuist had gezegd? Ze kon niet geloven dat dit zelfs maar gebeurde. Nog geen vier weken geleden was ze een Japans-Amerikaanse afgestudeerde en ging ze op bezoek bij haar moeders familie in Tokio. Nu, één slecht gekozen feest en één slecht gekozen drankje later, was ze slachtoffer van mensenhandel. Hoe snel iemands fortuin kon veranderen...

Ze wist niet wat ze moest zeggen. Ze was ten slotte nog niet klaar om dit lot voor haar leven te aanvaarden. Er ontstond een koppige wil om weerstand te bieden, een uitdagende en volhardende geest die haar verraste. Dus zei ze het enige wat ze kon: wat die uitdaging haar nu aanspoorde te zeggen.

‘Ga jezelf neuken,’ gromde Keiko. Zelfs terwijl ze het zei, stroomde het genot door haar lichaam, terwijl zijn pik tegen de wanden van haar gevoelige kut gleed. Hij sloeg haar, waardoor ze bijna van de kruk viel, maar toen grepen zijn handen de zijkanten van haar gezicht en brachten haar mond naar de zijne voor een brutale maar hartstochtelijke kus. Ze kuste hem instinctief terug. Keiko beefde toen zijn pik haar doorstak, het poesje van het meisje bedekte de schacht van haar verkrachter met libido-aangedreven nectar. Hij liet haar een tijdje op zijn pik stuiteren terwijl ze zich als echte minnaars voelden.

'Jij verdomde klootzak,' dacht ze. Toch waren haar tepels hard geworden van opwinding en haar handen omsloten zijn nek terwijl ze zoenden. Al snel kreunde hij en spuugde zijn enorme lading diep in haar jonge neukgat. Ze beet op zijn onderlip en bleef hem kussen, zelfs terwijl zijn mannelijkheid zijn dikke strengen sperma in haar schoot.

Eindelijk voelde Keiko de geur van zijn sperma haar kutje vullen en zakte in zijn armen. Ze wilde deze man haten. Ze wilde nu alle mannen haten. Toch kon ze dat kleine gefladder in haar hart, dat opkwam toen Abduls handen zachtjes haar rug streelden, niet helemaal uitwissen. Ze zat daar, zijn pik werd zachter in haar, zich vaag bewust van zijn woorden.

'Het is in orde, slaaf. Ik weet dat dit niet gemakkelijk is. Ik geef je de tijd om over mijn voorstel na te denken.’ Abrupt duwde de lange zwarte man Keiko op de grond en riep de bewakers op om haar terug naar haar cel te brengen.

Verbijsterd en haar hart gebroken door verdriet, probeerde Keiko zich te concentreren op het ondenkbare.

'Is het kiezen van een vriendelijkere eigenaar de beste van alle opties die er zijn? Ben ik werkelijk gedoemd een seksslaaf te zijn?'

Nog steeds verdoofd voelde ze hoe de bewakers haar handen opnieuw op haar rug boeiden en haar wegleidden. Abdul's overtollige sperma sijpelde uit haar pijnlijke kutje. Keiko keek over haar schouder naar Abdul en had nog zoveel meer vragen.

'Abdul Hakeem, wie ben jij werkelijk? Wie is dat wrede monster dat jij vader noemt? Waarom kun je de wil niet vinden om van hem los te komen?' Al die vragen dwarrelden en versmolten in haar hoofd. Abdul was de sleutel tot haar vrijheid. Ze voelde het. Maar om die sleutel te gebruiken om haar toekomst te ontsluiten, moest ze hem eerst laten inzien dat hij niet hetzelfde monster hoefde te zijn als de anderen, of een pion van het monster dat zijn vader was. Zou ze hem dat kunnen laten zien?

Nu drong het tot Keiko door. Er was maar één weg vooruit. Om te overleven zou ze het lange spel moeten spelen. Als zijn gevoelens oprecht waren, moest ze ze gebruiken. Ze moest hem op de een of andere manier HAAR pion maken.

Ondertussen, terwijl de bewakers haar wegleidden, wierp Keiko nog een laatste blik op Sheikh Muhari aan de andere tafel. Het monster had Chiyoko nu over de tafel gebogen, terwijl zijn pik in een hectisch tempo van achteren in haar kut prikte. Hij leek haar woedend te neuken, waarbij zijn forse lichaam keer op keer tegen haar aan botste. De hand van de Arabier duwde het hoofd van de Japanse slavin zijwaarts naar beneden, haar wang tegen het tafelkleed gedrukt. Het geluid van zijn lichaam dat tegen het hare botste was als een oorverdovende misdaad tegen het fatsoen, terwijl de tafel schudde en de borden en glazen rammelden.

'Blijf daar niet liggen, jij waardeloze trut. Beweeg die heupen en neuk me terug! Ben je gek?"

Met haar polsen achter haar geboeid was het enige wat Chiyoko kon doen haar heupen naar achteren duwen om de stoten van haar verkrachter op te vangen. Chiyoko's gepiercete tepels werden tegen de tafel gedrukt. Keiko vroeg zich af hoe het voelde om die clitorispiercing te hebben die de wrijving van die glijdende lul kon weerstaan. Ze huiverde. Chiyoko bleef kreunen op de maat van haar wrede verkrachting. Het gekreun bevatte zowel schaamte als plezier. Het gebruinde lichaam van de sjeik sloeg tegen Chiyoko's leliewitte kont, waarbij die harde pik het arme meisje met elke stoot tot het uiterste vulde. Chiyoko's verloren ogen ontmoetten Keiko's blik even. Keiko's hart strekte zich naar haar uit. Toen gebeurde het: de Arabische klootzak schreeuwde de euforie van zijn vrijlating, zijn bekken knarsend tegen zijn gevangene, de verkrachting voltrekkend terwijl zijn testikels verstijfden en hun kostbare lading diep in zijn eigendom leegden.

'Dat zou binnenkort mijn lot kunnen zijn,' dacht Keiko. 'Mijn lichaam bezat alleen maar een paar tieten en een poesje dat ik naar eigen goeddunken kon misbruiken, alleen een bakje met lullen mouwen voor het sperma van mijn baasje.' Wat Abdul ook was, ze moest hopen dat hij de waarheid sprak... Dat hij haar zou kopen en haar een beter leven zou bieden. Misschien zou, terwijl zij als zijn slaaf leefde, de kans om te ontsnappen zich eindelijk voordoen als hij laks genoeg was.

Maar dat betekende dat haar enige hoop was dat Abdul niet weer een sjeik Muhari was. Het betekende dat we moesten bidden dat Abdul Hakeem diep van binnen ook niet gewoon een monster was.