Hallo lezer, leuk dat je dit verhaal bekijkt. Hier wordt het verhaal verteld van Pim, een jongen die bij een pleeggezin komt wonen. Hij gaat een sterke, vertrouwelijke band aan met zijn pleegbroer Sven. Het verhaal heeft een langzame opbouw, maar in elk deel zal er wel iets gebeuren. Het verhaal zal 5 delen hebben, maar alle delen zijn wel best lang geworden. Veel leesplezier!

‘Dat is je nieuwe huis,’ zei mijn pleegvader toen hij de auto parkeerde. Vanaf de achterbank bekeek ik het huis en de twee mensen die bij de voordeur stonden; een vrouw en een jongen. ‘En dat zijn je nieuwe mama en je nieuwe grote broer,’ zei mijn pleegvader. Hij zette de auto uit en draaide zich naar mij om. ‘Wat zeg je ervan? Zullen we uitstappen om ze te ontmoeten?’

Ik zei niks maar knikte ja. Mijn pleegvader stapte uit en deed daarna de deur voor mij open en maakte mijn gordel los. Ik stapte uit en liep aarzelend met hem mee naar de voordeur.

‘Hallo Pim,’ zei mijn pleegmoeder. ‘Welkom in je nieuwe huis.’ Ze aaide me door mijn blonde haar. Ik knipperde even met mijn ogen maar liet het toe. ‘Dit is je grote broer Sven,’ zei ze. ‘Sven, dit is je nieuwe broertje: Pim.’

Sven stapte op mij af. Hij was groot voor zijn leeftijd – toen negen jaar oud – terwijl ik met mijn zes jaar juist klein was. Hij stak met kop en schouders boven mij uit. Hij had een goede bos donker haar op zijn hoofd en donkere ogen. Precies het tegenovergestelde van mij. Hij glimlachte vriendelijk en stak zijn hand naar mij uit. ‘Hoi Pim. Ik ben Sven.’

Ik schudde voorzichtig zijn hand en keek hem kort aan. Toen wendde ik verlegen mijn blik af.

‘Wil je met mijn lego spelen?’ vroeg Sven. Ik knikte van ja en Sven nam me mee naar zijn kamer. Hij had een krat vol met lego. Hij stelde voor om een kasteel te bouwen. Ik bouwde één van de torens. Sven was vol lof over mijn bouwkunsten. Toen het kasteel af was en mijn pleegouders het zagen, straalden ze van trots. Ze gaven ons elk een kus op ons voorhoofd.

De eerste weken dat ik in mijn nieuwe thuis woonde, was ik niet bij mijn pleegouders weg te slaan. Maar op een gegeven moment moest ik naar school. Dat vond ik eng. ‘Sven zal er ook zijn,’ zei mijn pleegmoeder. ‘In de pauze zien jullie elkaar vast op het schoolplein.’

Tijdens de schoolpauze liep ik schoorvoetend naar hem toe terwijl hij met vrienden een spelletje aan het spelen was. Zijn vrienden moesten eerst lachen om dat kleine ventje wat ineens naast hen stond, maar Sven kwam voor mij op. ‘Pim is mijn broer. Hij is slim en stoer. Hij moet alleen nog een beetje wennen. Waag het niet om hem uit te lachen.’ Zijn vrienden slikten meteen hun gegrinnik in. Eén van hen vroeg zelfs of ik mee wilde doen. Ik schudde nee, maar hij bleef wel staan kijken.

Op een nacht werd ik krijsend wakker van een enge droom. Mijn pleegouders kwamen mijn kamertje binnengerend om me te troosten. Ik was zo in paniek dat ik nauwelijks adem kon halen. Tranen stroomden over mijn gezicht en ik kon geen woord uitbrengen. Het duurde minstens een uur voordat ik weer normaal adem kon halen, en nog een uur voor ik eindelijk weer in slaap viel. De volgende ochtend tijdens het ontbijt zag ik Sven met een blik vol empathie naar mij kijken. Hij had mij dus gehoord – wat niet zo gek was, aangezien zijn kamer naast die van mij lag. Ik schaamde me.

Op vrijdag middag moesten allebei mijn pleegouders werken en mocht ik samen met Sven naar huis lopen. Dat was gelukkig maar vijf minuutjes. We moesten dan nog een uurtje wachten tot papa en mama ook thuis waren. Hij schonk dan altijd wat te drinken voor ons in – ik was nog te klein om bij de koelkast te komen.

Het was op een vrijdag, nadat we samen sap gedronken hadden en Sven naar mijn kamer was gegaan toen ik het in mijn hoofd haalde dat ik een koekje wilde. Ik wist dat de koektrommel op het aanrecht stond, maar ik kon er vanaf de vloer niet bij. Dus zat er niks anders op dan op het aanrecht te klimmen. Ik hees me op het aanrecht en draaide me om naar de koektrommel. Toen stootte ik met mijn voet ergens tegenaan. Eén van de glazen waar we uit gedronken hadden. Met een enorm kabaal viel het op de keukenvloer aan scherven.

Sven kwam meteen de trap af gerend en snelde naar de keuken. De keukenvloer was bezaaid met glasscherven. Ik zat op het aanrecht naar adem te happen. Er stonden tranen in mijn ogen , maar ze wilden niet over mijn wangen komen. Het leek wel of ik stikte. Sven zocht zo snel mogelijk een weg tussen de glasscherven om bij me te komen. Hij tilde me van het aanrecht – ik wist niet dat hij zo sterk was – en omhelsde me. Toen begon ik eindelijk te huilen. ‘Sorry!’ schreeuwde ik tussen snikken door. ‘Sorry sorry sorry! Dat was niet mijn bedoeling! Niet boos zijn! Niet mij weg sturen!’

‘O Pim, hoe kan ik nou boos op je worden? Was je aan het klimmen?’

‘Ja! Ik wilde een koekje pakken. En toen viel het glas. En toen was het kapot! Niet aan papa en mama vertellen! Ze zullen me wegsturen!’

‘Nee joh. Nee. Ben je gek. Mama en papa houden van je. Ik hou van je. Ik zou nooit iets met je laten gebeuren,’ zei Sven. Ik greep hem vast en huilde tegen zijn borst. Hij aaide mij over mijn rug en over mijn bol tot ik gekalmeerd was. Toen ik alleen nog maar wat snikte, zei hij: ‘Zullen we alles opruimen voor papa en mama terug zijn? Dan zullen ze nooit weten wat er gebeurd is.’

‘Ga je het niet tegen ze zeggen?’

Hij schudde zijn hoofd. ‘Het wordt ons geheimpje.’

Ik knikte.

Sven pakte veger en blik en ik een bezem. We ruimden al het glas op en gooiden het buiten in de container. Toen pas zag ik dat Sven bloed aan zijn voet had. Ik begon bijna weer te huilen, maar Sven zei dat het geen pijn deed. Hij trok zijn sok uit en ik zag de glassplinter zitten. Sven haalde die eruit. Ik gaf hem een zakdoekje waarmee hij het bloed weg depte. Daarna pakte hij een pleister uit een la en plakte die over de wond. Hij trok zijn sok weer aan. ‘Zo. Niks van te zien.’

Vanaf die dag was onze band ijzersterk. Ik had eindeloos vertrouwen in mijn grote broer. Ik begon meer te praten. Onze ouders – in mijn hoofd noemde ik ze niet meer mijn pleegouders – waren dolblij dat we zo goed met elkaar opschoten.

Een week later gebeurde het voor het eerst. Ik werd wakker van een enge droom. Ik voelde dat paniek me naar mijn keel probeerde te grijpen. Ik wilde het uitschreeuwen van angst en wanhoop. Maar toen dacht ik aan Sven, mijn grote broer. Bij hem voelde ik me veilig. Ik klom uit bed en sloop de gang op, naar zijn kamer toe. Zachtjes deed ik de deur open. ‘Sven,’ fluisterde ik.

Sven kwam hoofdschuddend overeind en knipte zijn nachtlampje aan. ‘Pim. Wat is er? Kun je niet slapen?’

‘Ik heb… eng gedroomd.’ Mijn stem kraakte van de ingehouden tranen.

‘Kom,’ zei Sven zonder aarzelen. Hij schoof een stukje op in zijn bed en hield de lakens omhoog. Ik ging naast hem zitten. Hij sloeg een arm om mij heen en trok me dicht tegen zich aan. Eindelijk kwamen mijn tranen naar buiten. Zijn pyjamajasje werd er helemaal nat van, maar dat leek hij niet erg te vinden. ‘Het komt allemaal wel goed. Niet bang zijn. Ik bescherm je,’ fluisterde hij alleen maar. Na een paar minuten was mijn ademhaling weer normaal en merkte ik dat ik in slaap begon te vallen. ‘Blijf je bij mij slapen?’ vroeg Sven. Ik knikte.

We gingen liggen en Sven trok de dekens over ons heen. Ik lag op mijn zij. Het was heel natuurlijk voor hem om achter mij te gaan liggen. Hij knipte het nachtlampje uit en sloeg zijn arm weer om mij heen. Ik viel bijna meteen in slaap. Onze ouders vonden ons zo de volgende ochtend. Toen ze ons wakker maakten zag ik hun tevreden glimlachjes.

In het begin sliep ik bijna elke week wel een nacht bij Sven, maar het werd steeds minder. Al hield het nooit helemaal op. Hij vroeg me wel eens waar mijn enge dromen over gingen. ‘Over vroeger,’ zei ik dan. ‘Mijn slechte ouders.’ Meer wilde ik er niet over kwijt.

We groeiden samen op, en we waren elkaars beste maatjes. Ik vond het moeilijk toen hij naar de middelbare school ging en ik hem niet meer elke dag op het schoolplein tegenkwam. Gelukkig had ik inmiddels mijn eigen vrienden gemaakt. Onze ouders voedden ons vrij op en leerden ons geen vooroordelen te hebben. Ook was het bij ons thuis gebruikelijk de badkamer niet op slot te doen. Het kwam vaak voor dat Sven onder de douche stond als ik binnenkwam om mijn tanden te poetsen. Ik moest altijd een half uur eerder naar bed dan hij. Dat was zijn privilege als oudste kind. Sven maakte een groeispurt door; ineens had hij haartjes onder zijn oksel en rond zijn piemel en ballen. Ik vond dit allemaal reuze interessant. Ik keek vaak via de spiegel naar hem. Sven leek dat helemaal niet erg te vinden. Een keer toen hij mij betrapte en ik beschaamd mijn ogen afwendde zei hij: ‘Ik heb niks voor je te verbergen hoor Pim.’

‘Kriebelt al dat haar niet heel erg?’ vroeg ik een keer nadat ik mijn tandpasta had uitgespuugd.

‘Valt wel mee,’ zei Sven terwijl hij de douche uit deed. Hij pakte zijn handdoek.

Ik deed de bril van de wc omhoog en mijn pyjamabroek en onderbroek omlaag. Ik plaste en trok door. Sven was al afdrogend de douchecabine uitgestapt. Ik draaide me naar hem om zonder mijn pyjamabroek weer omhoog te doen. ‘Jouw piemel is veel groter dan die van mij.’

Het was waar. Ik had echt nog een jongenspiemeltje, helemaal kaal en met een nauwelijks zichtbare balzak. Die van Sven daarentegen was het afgelopen jaar flink gegroeid. Ook hing er een duidelijke balzak onder. ‘Dat komt omdat ik in de puberteit ben,’ legde mijn grote broer uit.

‘O. Wanneer kom ik in de puberteit?’

‘Over een paar jaar, denk ik,’ zei hij. Ik nam het voor kennisgeving aan.

Het gebeurde nog steeds dat ik eng droomde en dat ik naar Sven toe kwam om getroost te worden. Hij suste me dan tot ik in slaap viel. Maar het kwam ook voor dat ik gewoon niet kon slapen. Op die momenten wilde ik gewoon met hem praten. Ik piekerde over van alles en nog wat; over of ik het wel goed deed op school, of mijn vrienden mij wel aardig vonden en of mijn ouders wel echt van me hielden. Het enige waar ik nooit aan twijfelde was dat Sven er voor me was. Hij stelde me altijd gerust. Hij vertelde me hoe slim en leuk ik was. Dat ik me echt geen zorgen moest maken.

Op een nacht toen ik weer eens niet kon slapen en ik bij hem in bed kroop, was er iets anders dan normaal. ‘Waarom heb je geen pyjama aan?’ vroeg ik.

‘Grote jongens slapen in hun onderbroek,’ zei Sven. ‘Een vriend op school heeft dat gezegd.’

‘Ik ben ook een grote jongen,’ zei ik, en ik stapte meteen zijn bed uit om mijn pyjama uit te doen. Ik rilde en kroop snel weer onder de lakens. Meestal lagen we lepeltje-lepeltje, maar soms – zoals die keer – lag hij op zijn rug en kwam ik op mijn buik liggen, met mijn hoofd op zijn borst. Het voelde… anders, zonder pyjama’s. Zijn stevige, strakke huid was lekker warm. Ik kon zijn hart voelen kloppen tegen mijn wang. Onze benen waren met elkaar verstrengeld zodat mijn bovenbeen tegen zijn onderbroek drukte. Ik vond dit verder niet erg. We kenden elkaar al zo goed en waren zo vertrouwd met elkaar, dat dit eigenlijk heel gewoon voelde.

Vanaf die keer deed ik altijd mijn pyjama uit als ik bij Sven ging slapen – ik vond het eerlijk gezegd nog te spannend om in mijn eigen bed in mijn onderbroekje te slapen. Het maakte de nachten met Sven op de één of andere manier extra speciaal. Op een nacht stond ik weer aan zijn bed. ‘Sven, ik kan niet slapen,’ fluisterde ik.

Hij was meteen wakker. Hij ging op zijn zij liggen en deed de lakens omhoog. Ik deed snel mijn pyjama uit en in mijn onderbroekje stapte ik bij hem in bed. Ik draaide me ook op mijn zij en schoof een stukje naar achteren tot ik met mijn billen tegen zijn kruis lag. Zo lagen we bijna altijd. Hij sloeg een arm om mij heen en aaide me over mijn borst. Ik voelde zijn vingers over mijn tepeltjes glijden.

‘Sven, je okselhaar kriebelt over mijn arm,’ fluisterde ik. Ik lachte er zachtjes bij omdat het zo kietelde.

‘Sorry,’ mompelde hij. Ik kon horen dat hij erg moe was, dus stelde ik verder geen vragen meer. Al snel viel hij weer in slaap. Ik lag nog iets langer wakker, en genoot van het vertrouwde gevoel van zijn sterke arm die over mij heen lag, en zijn grote hand op mijn buik. Toen viel ik ook in slaap

Midden in de nacht werd ik wakker van de hete ademstoten van Sven in mijn nek. Hij hijgde diep en kreunde af en toe. Zou hij ziek zijn? Ik voelde nog iets anders: iets hards dat door mijn onderbroek heen tegen mijn billen drukte. Sven stootte ritmisch met zijn heupen zodat het harde ding langs mijn billen schuurde. Mijn lichaam ging ervan tintelen.

‘Sven,’ fluister ik. Hij had vast een enge droom.

Zijn ademhaling ging sneller en sneller, en de stoten van zijn heupen werden onregelmatiger. Ik besefte me dat het ding dat over mijn billen schuurde zijn piemel moest zijn. Maar die was normaal nooit zo groot en hard. Wat was er nou aan de hand? Ondanks mijn verwarring voelde ik ineens een vreemd verlangen bij me opkomen. Hoe zou het voelen als ik mijn onderbroekje uit deed? Ik schrok van deze gedachte en verbande hem snel. Ik had er toch niks mee kunnen doen; Sven’s sterke arm hield me stevig vast zodat ik me nauwelijks kon bewegen. Sven kreunde diep in mijn oor, en ineens voelde ik iets nats op mijn onderbroek.

‘Sven!’ riep ik uit. Hij schrok wakker. ‘Je bent in bed aan het plassen.’ Dat was de enige verklaring, dacht ik.

‘Shit,’ zei iSven. ‘Shit shit shit.’ Hij gooide de dekens van ons af en klom over me heen.

‘Wat is er?’ vroeg ik.

In een hoek van zijn kamer deed hij zijn onderbroek naar beneden. ‘Shit,’ zei hij weer, en deed zijn onderbroek helemaal uit.

‘Sven,’ zei ik, en hij keerde zich naar mij toe – misschien omdat hij iets van angst in zijn stem hoorde; ik had hem nog nooit zo horen vloeken. Ik had het nachtlampje aan gedaan en bekeek hem met grote ogen. ‘Wat is er toch aan de hand? Ben je oké? Je piemel is gek. Stijf. Ik voelde hem net ook al. Ben je ziek?’

Sven’s piemel was inderdaad stijf. Ik zag dat er een druppeltje wit vocht aan zijn eikel kleefde. Hij pakte snel zijn handdoek en veegde het weg. ‘Nee,’ zei hij, ‘ik ben niet ziek.’ Hij leek even na te denken over wat hij verder zou gaan zeggen. ‘Ik had een natte droom.’

‘Wat is dat?’

‘Weet je nog dat mama en papa vertelden hoe kinderen worden gemaakt? Over wat seks is?’ begon hij. Ik knikte. ‘Nou, soms kun je dromen over seks, en daar wordt je piemel stijf van. Bij echte seks is dat namelijk ook zo. Als de droom lang genoeg duurt kun je er ook van klaarkomen. Dan komt er sperma uit je piemel. Geen plas.’

‘Doet het geen pijn als je piemel zo stijf is?’

‘Nee, het voelt juist wel lekker,’ zei hij. Zijn stijve was inmiddels gezakt. Hij pakte een schone onderbroek uit zijn kast en deed die aan. Toen stapte hij voorzichtig naar het bed toe om te peilen wat ik ervan vond als hij weer bij me kwam liggen. Misschien dacht hij dat ik terug zou willen naar mijn eigen bed, na wat er net gebeurd was. Ik deed de dekens voor hem omhoog. Hij klom weer over mij heen en ging achter me liggen.

‘O,’ zei hij toen ik mijn kontje tegen zijn kruis schoof. ‘Pim, je… jouw onderbroek is ook nat geworden. Ga snel een nieuwe halen.’

‘Maar het is koud. Ik heb geen zin om helemaal naar mijn kamer te lopen. Ik ben moe en ik wil slapen, Sven.’

‘Dan mag je een onderbroek van mij lenen.’

‘Uh uh. Die zijn veel te groot. Dat zit niet lekker, en dan kan ik al helemaal niet slapen.’

Hij zuchtte. ‘Maar met een natte onderbroek slapen is toch ook niks.’

Ik schudde zijn hoofd. ‘Nee.’

Sven dacht na. ‘Misschien…’ begon hij, ‘misschien kun je dan maar het beste een keertje in je blootje slapen.’

‘In mijn blootje? Is dat niet raar?’

‘Nee hoor,’ zei hij. ‘Er zijn wel meer mensen die in hun blootje slapen.’

‘Maar heb je er dan geen last van?’

‘Nee,’ zei Sven vastbesloten.

‘Oké dan,’ zei ik. Aan de ene kant vond ik het reuze spannend om in mijn blootje zo dicht bij Sven te zijn, maar aan de andere kant hadden we elkaar al zo vaak gezien en gevoeld dat het eigenlijk wel normaal leek. Hoeveel verschil maakte het nou of ik wel of niet mijn onderbroekje aan had? Het kostte me enige moeite om hem uit te trekken, maar na een hoop getrek en geschop viel het onderbroekje – met een natte plek aan de achterkant – op de vloer naast het bed. Mijn kontje zocht zijn kruis weer op, en ik kwam erachter dat ik toch wel wat verschil voelde nu er nog maar één laag stof zat tussen zijn kruis en mijn billen. Maar het was nu te laat om nog een andere oplossing te zoeken.

‘Waar droomde je eigenlijk over?’ vroeg ik om me van het gevoel af te leiden.

‘O. Over… een meisje,’ zei Sven aarzelend. ‘Annelies. Uit mijn klas. We waren aan het zoenen. En toen hadden we onze kleren uit en waren we… andere dingen aan het doen.’

‘Wat voor dingen?’

‘Weet ik niet meer precies,’ zei hij.

‘Heb je al wel eens seks gehad?’

‘Nee,’ zei hij, ‘natuurlijk niet. Dat is voor als je ouder bent.’

‘O,’ zei ik. ‘Oké.’ Ik pakte zijn arm vast en trok die nog wat dichter om me heen. Ik kon zijn hart voelen kloppen. Het was zo’n vertrouwd gevoel dat het me in slaap suste.

Terwijl de jaren verstreken wende ik steeds meer aan mijn nieuwe familie, tot ik op de meeste dagen vergat dat het pleegouders en een pleegbroer waren bij wie ik woonde. Sven deed aan wedstrijdzwemmen en aan krachttraining, waardoor hij niet alleen in de lengte groeide, maar ook in de breedte. Zijn schaamhaar breidde zich uit tot hij een grote bos had die al bij zijn navel begon. Hij kreeg ook haartjes rond zijn tepels, zo zag ik een keer terwijl we naast elkaar in onze onderbroek onze tanden poetsten.

Ik kwam zelf ook in de puberteit. Op een avond toen Sven onder de douche stond en ik binnenkwam om mijn tanden te poetsen en te plassen, zag ik ineens het bewijs daarvan. Met mijn onderbroek nog op mijn knieën trok ik de deur van de douchecabine open. ‘Kijk!’ zei ik, ‘ik heb ook schaamhaartjes.’ En inderdaad, boven de stam van mijn piemel groeiden een paar stugge blonde haartjes.

‘Gefeliciteerd,’ zei hij, ‘je bent een man aan het worden.’

Ik straalde. Ik begon flink te groeiden, al werd ik nooit zo lang als Sven. Ik was ook niet super sportief. Ik deed cursussen theater en beeldende kunst. Maar om fit te blijven ging ik wel twee keer in de week hardlopen. Daarnaast leerde ik mijn veranderende lichaam ook op een intieme manier kennen. Ik speelde met mijn piemel en ballen en ontdekte zo hoe ik mezelf kon bevredigen. Toen ik voor de eerste keer klaarkwam en zaad spoot schrok ik best wel. Maar gelukkig had ik op school en van Sven geleerd dat dit kon gebeuren en dat het normaal was. Ik probeerde te genieten van het gevoel dat mijn eerste orgasme met zich meebracht, en maakte mezelf daarna schoon met een handdoekje. Al snel werd ik er steeds beter in om te voorspellen wanneer ik klaar zou komen en schrok ik er niet meer van. Het was alleen maar lekker.

Het werd rond die tijd een gewoonte dat ik – als ik bij Sven sliep – vroeg wakker werd om terug naar mijn eigen kamer te sluipen. Ik wilde niet dat mijn ouders dachten dat ik nog steeds eng droomde. En misschien waren er nog andere redenen dat ik wilde dat mijn nachten met Sven geheim bleven, maar die kon ik niet onder woorden brengen.

Sven kreeg steeds meer interesse in meisjes. Hij kreeg mijn eerste kus (van Annelies, het meisje waar hij over gedroomd had), en zijn eerste verkering (met Roos, van een klas lager). Ik was natuurlijk dolblij voor hem, maar miste hem ook wel als hij met Roos bezig was in plaats van met mij. Ze was vaak in de middag bij ons en ging na het avondeten weer naar huis. Het grootste deel van de tijd brachten ze door op Sven’s kamer. Ik kon wel raden wat ze dan deden. De verkering eindigde een paar weken later omdat Sven ging studeren.

Een paar maanden later werd ik wakker van een nare droom. Het zorgde niet voor dezelfde paniekreactie zoals toen ik nog klein was – het was jaren geleden dat het voor het laatst zo erg was dat mijn ademhaling erdoor verstoord werd – maar toch had ik onmiddellijk de behoefte aan Sven’s troostende aanwezigheid. De weg naar zijn kamer was me inmiddels zo bekend dat ik die in het donker makkelijk kon vinden. Ik deed zachtjes zijn deur open. Zijn nachtlampje stond nog aan. Toen ik binnenkwam hoorde ik het ruisende geluid van lakens. Sven zat hijgend rechtop in bed.

‘Hoi Pim,’ zei hij. Ik zag dat hij een diepe blos op zijn wangen had. ‘Kun… kun je niet slapen?’

Ik schudde mijn hoofd en liep naar zijn bed toe. Hij schoof een stuk voor mij aan de kant maar ik moest zelf de lakens omhoog doen. Het was heerlijk warm onder de lakens. Ik ging op mijn zij liggen en wachtte tot Sven zijn arm om me heen zou slaan, maar dat gebeurde niet. Hij draaide zelfs zijn rug naar me toe.

‘Sven,’ fluisterde ik. Ik pakte zijn schouder vast en schudde er zachtjes aan. ‘Wat is er? Wil je me alsjeblieft vasthouden? Ik… ik heb weer eng gedroomd.’ Mijn stem kraakte. Ineens voelde het alsof ik toch moest huilen. Ik was afhankelijk van mijn grote broer om me te troosten als ik een nachtmerrie had gehad. Sven draaide zich weer op zijn rug, maar deed wel zijn been omhoog. Ik kroop een stukje op zijn buik en sloeg mijn armen om zijn nek. Hij kronkelde even toen mij donzige okselhaartjes over zijn gespierde borst streken. Ik legde mijn hoofd op zijn schouder. Mijn wimpers kietelden zijn nek. Hij sloeg zijn brede armen om mij heen en knuffelde me. Een paar tranen drupten op zijn kussen.

‘Lieve Pim, het komt allemaal wel goed,’ fluisterde Sven terwijl hij over mijn rug wreef. Zijn vingers stopten bij de rand van mijn onderbroek en gingen dan weer omhoog tot mijn schouderblad. Heen en weer, in alle rust, om me te kalmeren. ‘Je bent hier veilig, Pim. Niemand zal je kwaad doen. Ik bescherm je. Ik hou van je, dat weet je toch?’

‘Ja,’ zei ik met gebroken stem. Sven gaf me een kus op mijn kruin. Op dat moment hield ik meer dan ooit van mijn pleegbroer, die me altijd het gevoel gaf dat ik er niet alleen voor stond. Dat had ik als pleegkind hard nodig. Om hem te laten merken hoe dankbaar ik hem was kuste ik hem zachtjes in zijn nek. Het duurde niet langer dan een seconde, een zachte beroering met mijn lippen van zijn zachte huid. Ik voelde Sven even verstijven, maar toen ging hij verder met mij strelen alsof er niks was gebeurd.

Ik probeerde verder op hem te komen, om me nog dichter tegen hem aan te drukken en nog beter gebruik te maken van zijn geruststellende aanwezigheid, maar zijn been zat in de weg. Zonder erbij na te denken schoof ik mijn hand over zijn borst en buik naar beneden om zijn been aan de kant te duwen. Ik verwachtte de rand van zijn onderbroek tegen te komen, maar in plaats daarvan voelde ik zijn schaamhaar tegen mijn vingertoppen. Het was nat en kleverig. ‘O,’ zei ik verbaasd. ‘Je bent naakt.’

‘Uhm. Ja…’ stamelde Sven.

Het duurde even voordat ik genoeg bij zinnen was om mijn hand op te tillen. ‘Was… was je je aan het aftrekken?’ vroeg ik.

‘Nou… ja.’

Ik rolde van hem af, zette mijn elleboog naast zijn kussen neer en liet mijn wang op mijn hand rusten. Ik keek hem aan in zijn doordringende donkere ogen. Zijn blik was onzeker, alsof hij bang was dat ik boos was. ‘Ben je klaargekomen?’ vroeg ik fluisterend.

Sven haalde diep adem. ‘Nee. Bijna. Maar toen kwam jij binnen.’

‘Waarom heb je niks gezegd?’

‘Je had me nodig,’ zei Sven schouderophalend. ‘Ik wilde je niet wegsturen. Ik dacht dat ik mijn onderbroek wel weer aan zou kunnen trekken als je in slaap gevallen was.’

‘Moet je het niet even af maken?’

Sven grinnikte, maar zag toen dat ik het serieus bedoelde. ‘Dat kan nu toch moeilijk,’ zei hij, ‘met jou erbij.’

‘Maar anders hebben we hetzelfde probleem als een paar jaar geleden,’ wierp ik tegen. ‘Ik voel er weinig voor om weer met een natte onderbroek wakker te worden omdat jij een natte droom hebt.’

‘Dus dat weet je nog,’ zei Sven. Ik zag de blos op zijn wangen terugkomen.

‘Ja,’ zei ik. ‘Dat kan natuurlijk gebeuren, maar ik heb liever dat we het voorkomen.’

‘Ik weet niet hoor,’ zei hij. ‘Misschien kun je beter weer terug gaan naar je eigen kamer.’ Dat had hij nog nooit aan me gevraagd, en de suggestie bracht me van mijn stuk. ‘Sorry,’ zei hij meteen. ‘Je hoeft natuurlijk niet weg. Ik zal mijn onderbroek weer aantrekken en dan gaan we gewoon slapen. Ik beloof je; geen natte dromen.’

Hij wilde zijn onderbroek al gaan zoeken toen ik fluisterde: ‘Wat als ik met je mee doe?’

‘Wat?’ zei Sven. Hij zat rechtop in bed.

‘Nou, ik ben al een tijdje niet klaar gekomen, en ik… nee, laat maar. Sorry, het was een slecht idee. Ik… het spijt me.’ Ik voelde nu mijn eigen wangen diep rood worden. Ik liet me op zijn kussen vallen en begroef mijn gezicht erin in een poging me voor hem te verbergen.

Hij legde een hand op mijn rug. ‘Je hoeft je niet te verontschuldigen, Pim. Ik vind het helemaal niet erg dat je het vraagt. Misschien is het wel een goed idee.’

Ik rolde weer op mijn rug en keek hem met blosjes op mijn wangen aan. ‘Denk je dat echt?’

Hij haalde zijn schouders op. ‘Waarom niet? Het kan toch geen kwaad. Ik weet zeker dat wel meer jongens zich wel eens samen aftrekken. Gewoon, om te kijken hoe de ander het doet.’

‘Ja. Oké,’ zei ik.

Sven ging weer rechts naast me liggen. De lakens waren inmiddels zo ver van ons afgegleden dat ze op zijn knieën lagen, wat betekende dat ik volledig zicht had op zijn naakte lichaam. Door het zwemmen en de krachttraining had hij duidelijk zichtbare buikspieren en ook zijn borstspieren waren goed ontwikkeld. Hij had grote roze tepels met wat haar eromheen, en ook in het midden van zijn borst groeide een paar haartjes. Zijn piemel had ik natuurlijk al vaker gezien, maar nog niet van zo dichtbij en in zo’n situatie als deze. Ik keek aandachtig toe hoe de grote pik met schokjes overeind kwam. De dikke eikel kwam glanzend van het voorvocht tevoorschijn. Dat verklaarde het kleverige schaamhaar dat ik had gevoeld. Sven pakte zijn piemel vast en perste een verse druppel voorvocht uit zijn eikel. ‘Als je mee wilt doen, moet je je onderbroek maar uittrekken,’ zei hij.

‘O ja,’ zei ik. Ik was even vergeten dat hij mij ook kon bekijken. Ik was een kop kleiner dan hij en bovendien een stuk minder gespierd. Mijn lichaam was slank en bijna haarloos, met kleine tepeltjes. In mijn onderbroekje was een tentje ontstaan. Ik tilde mijn kontje op en schoof mijn onderbroekje naar beneden. Mijn stijve pikkie kwam tevoorschijn. Hij was de afgelopen tijd flink gegroeid, maar toch was hij maar twee derde van Sven’s lengte, en ongeveer de helft zo dik. Op de top zat een knikkervormige eikel waar de voorhuid volledig vanaf gegleden was. Ook deze glom al een beetje van het vocht. ‘Die van jou is veel groter dan die van mij,’ zei ik toen ik mijn onderbroek helemaal uit had.

‘Dat maakt toch niet uit? Ik vind hem mooi hoor.’

‘Echt?’

‘Ja.’

Ik was heel blij met het compliment. Ik wist dat Sven nooit zoiets zou zeggen als hij het niet meende. Het voelde ook niet raar dat hij een opmerking maakte over mijn pikkie. We waren zo opgevoed dat we alles tegen elkaar konden zeggen.

‘Nou, daar gaan we dan,’ zei Sven, en hij begon zichzelf af te trekken.

Ik volgde zijn voorbeeld. Omdat ik met mijn rechter arm tegen hem aan lag, voelde hij waarschijnlijk al mijn bewegingen heel goed terwijl ik mijn hand over mijn schacht liet bewegen. Kleine kreuntjes ontsnapten van mijn lippen terwijl ik mezelf aan het bevredigen was. Ondertussen bleef ik gefocust op wat mijn grote broer aan het doen was.

Sven deed geen enkele poging iets voor mij te verbergen. Ik kon zijn hand over zijn pik zien glijden en hoorde het soppende geluid van zijn voorhuid die over zijn natte eikel rolde. Zijn ademhaling verdiepte zich en hij voerde mijn tempo verder op. ‘Hmmm, ik ga zo komen,’ zei hij tussen twee ademstoten door.

Ik richtte me een stukje op om het nog beter te kunnen zien.

Sven trok nog even op volle snelheid aan zijn pik en slaakte een luide kreun. Hij trok zijn voorhuid naar beneden zodat zijn kloppende eikel helemaal zichtbaar was. De eerste stralen sperma schoten uit zijn pisgaatje. Hij spoot een behoorlijke lading; er kwamen druppels op zijn borst en buik terecht, en zelfs één op zijn kin.

Het was het meest opwindende wat ik ooit gezien had. Mijn pleegbroer, naar wie ik zo opkeek, wie mijn grote voorbeeld was, kwam naast mij klaar. Het was een euforisch moment… totdat ik besefte wat dit kon betekenen. Dit was verkeerd. Ik kon deze gevoelens niet hebben. Net bij hem. ‘O, Sven, ik… dat… ik voel… Sven. H-help.’

Alle alarmbellen gingen af. Het was een paar jaar geleden dat ik voor het laatst een paniekaanval had gehad, maar ik herkende de tekenen meteen. Ik hapte naar adem, alsof ik aan het stikken was. Terwijl er nog nastoten zaad uit Sven’s pisgaatje sijpelden en over zijn eikel dropen, besefte hij zich dat hij mij onmiddellijk moest kalmeren. Zijn rechter hand was nat van zijn voorvocht en sperma, dus legde hij zijn linker hand op mijn wild op-en-neer gaande buik. Onhandig streelde hij me. ‘Rustig maar, Pim. Het komt allemaal goed. Niks aan de hand.’

Het happen naar adem ging over in hyperventileren. Sven bleef me over mijn borst en buik strelen. Dat we beide naakt waren maakte hem totaal niet uit. Het was zijn taak om voor mij te zorgen, onder welke omstandigheden dan ook. Het was alleen onhandig dat hij zich niet op zijn zij kon draaien. Dan zou al zijn sperma van zijn borst en buik op het matras komen. Langzaam kwam mijn ademhaling tot rust. Ik haalde een keer heel diep en beverig adem. En toen…

Kwam ik spontaan klaar. Mijn pikkie was stijf gebleven tijdens de paniekaanval, en hoewel ik hem niet meer had aangeraakt sinds Sven was klaargekomen, spoten er ineens een paar stralen sperma uit. Ze zouden op mijn buik beland zijn, als Sven’s hand daar niet gelegen had. In plaats daarvan regende het zaad op zijn onderarm en de rug van zijn hand. Ik schrok hier natuurlijk van, en ik voelde bijna een volgende paniekaanval opkomen. ‘O nee,’ stamelde ik. ‘Sorry sorry sorry. Dat was niet de bedoeling. Ik―’

‘Geen zorgen,’ zei Sven geruststellend. ‘Dat kan gebeuren. Het wordt ons geheimpje.’

Mijn gedachten gingen een moment naar die keer dat ik een glas van het aanrecht had laten vallen. Sven wist altijd precies wat hij moest zeggen om me weer tot rust te brengen. Hij liet zijn hand op mijn buik liggen tot hij zeker wist dat ik volledig gekalmeerd was. Hij zat onder het sperma, zowel dat van mij als van hemzelf, en het begon te drogen. Toen mijn ademhaling eindelijk helemaal normaal was en ik mijn ogen al bijna dicht voelde vallen van slaap zei hij: ‘Pim, er ligt een handdoek onder het bed. Zou je die willen pakken?’

Ik graaide onder het bed en vond de handdoek. Sven maakte eerst zijn handen schoon, en veegde daarna de druppels zaad van zijn torso. Met een hoekje van de handdoek depte hij zijn kin.

‘Het spijt me van wat er gebeurde,’ zei ik ondertussen. ‘Ik ben de laatste tijd zo in de war… Ik dacht dat ik het leuk zou vinden om dit met jou te doen, en dat was ook zo, maar… het was ineens ook eng. En toen je klaar kwam… kwamen ineens al die warrige ideeën weer boven en kon ik niet meer nadenken.’

‘Het geeft niet,’ zei Sven. ‘We zijn misschien toch iets te ver gegaan. Kan gebeuren.’

‘En toen heb ik over je hand gespoten!’ riep ik ineens.

Sven grinnikte. ‘Ja, dat merkte ik.’

‘Sorry. Ondanks alles zat er zo veel opwinding in mijn lichaam. En toen ik wat kalmer werd kwam dat ineens weer naar boven. Ik kon me niet inhouden.’

‘Je bent net zestien,’ zei hij. ‘Het is helemaal niet raar dat je op gekke momenten een stijve hebt of klaar komt. Het hoort erbij. Dat mijn hand nou net in de weg lag…’ hij haalde zijn schouders op. ‘Kijk, hij is alweer schoon.’

Ik zuchtte. ‘Ik ben zo blij dat ik me in jouw bijzijn nooit hoef te schamen.’

‘Dat zou ik ook absoluut niet willen,’ zei hij, en gooide de handdoek weg.

Ik klom op zijn buik en vlijde me tegen hem aan zoals ik dat wel vaker deed. Met mijn lippen beroerde ik zijn nek. ‘Bedankt voor deze ervaring. Het ging niet zoals ik had gehoopt, maar… het was wel bijzonder.’

‘Dat was het zeker.’ Hij aaide over mijn rug. Mijn bovenbeen lag tegen zijn kruis. Mijn dijbeen drukte zachtjes tegen zijn verslapte piemel. Mijn eigen pikkie lag op zijn onderbuik. Het was een kleine schok te beseffen dat ik zo naakt op hem lag, maar het was op zo’n natuurlijke manier gebeurt. Ik besloot van het gevoel te genieten. Totdat Sven zei: ‘Zullen we onze onderbroeken maar weer aantrekken?’

Ik krabbelde haastig overeind. ‘Ja,’ zei ik, en was binnen de kortste keren bezig mijn onderbroekje over mijn benen te hijsen. Na even zoeken had ook Sven zijn onderbroek gevonden en aangetrokken. We maakten het ons gemakkelijk en toen was het eindelijk tijd om te gaan slapen.