Alhoewel ik zojuist het besluit had genomen om aan de wens van mijn man tegemoet te komen, doemde er in mijn hoofd al meteen een huizenhoog bezwaar op. Natuurlijk trok ik iedere laatste zaterdag van de maand iets uitdagends aan als we naar de parenclub gingen, maar dan brachten we telkens wel eerst onze kinderen naar mijn ouders of schoonouders. Onze kinderen hadden de ‘metamorfose’ van hun mama nog nooit gezien en dat moest vooral ook zo blijven.

Daar lag tegelijk ook het probleem. Ben en Lotte waren nu gewoon thuis en lagen links en rechts van onze master-bedroom in hun eigen bed te slapen.

Ergens had mijn man wel een punt. Ons zoontje van elf en ons dochtertje van bijna tien waren goede slapers. In de laatste vijf jaar was het hooguit twee of drie keer gebeurd dat een van hen ‘s avonds of ‘s nachts wakker werd. Eigenlijk gebeurde dat alleen als ze buikgriep hadden of iets in die aard. Niet dat ik ergens een voorteken had opgemerkt dat een van onze oogappels op het punt stond om ziek te worden, maar dan nog…

Ik wilde er niet aan denken dat Ben en/of Lotte vanavond wakker zouden worden en hun moeder in een uitdagende outfit zouden aantreffen. Ongetwijfeld zouden ze daar vragen over beginnen stellen en ik zou niet weten hoe ik dat tegenover mijn kinderen op een aanvaardbare manier zou moeten uitleggen. Om mezelf enigszins gerust te stellen, ging ik eerst toch maar, zo stil als mogelijk, naar onze kinderen kijken. Allebei bleken ze in een diepe slaap te zijn en dat maakte dat ik even later al wat meer op mijn gemak in onze inloopkleerkast stond.

Terwijl ik mijn handen door mijn kledingrek liet gaan, vroeg ik me af wat ik zou aantrekken.

‘Iets uitdagends waar jij jezelf goed bij voelt,’ had mijn man voorgesteld. Nou, dat was makkelijker gezegd dan gedaan. Waar kun je jezelf als vrouw goed bij voelen als je zo dadelijk de door drank benevelde blikken van de leidinggevende van je man moet trotseren?

Ik kwam er zo snel niet uit, maar dan viel mijn oog op de prachtige galajurk in paars satijn. Ik had die jaren geleden gekocht om te dragen op het feest ter gelegenheid van het gouden huwelijksjubileum van Stijns grootouders, maar de eerlijkheid gebiedt mij te zeggen dat ik in dit juweel van een galajurk onze woning nooit had verlaten. Tot mijn grote teleurstelling had Stijn deze prachtjurk veel te veel ‘uitdagend bloot’ gevonden voor een feest in zijn familie. Ondanks mijn heftig verweer had hij me uiteindelijk terug naar boven gestuurd om een ‘normale’ jurk aan te trekken.

Ja zeg… Als mijn man deze jurk toen te uitdagend vond, dan was de kans groot dat hij die nu wel geschikt zou vinden om hierin voor zijn baas te verschijnen.

Het koste me meer ‘gefriemel’ en ‘hijswerk’ dan me lief was om mezelf in de schitterende, paarse jurk te wurmen. Eenmaal ik voor de spiegel stond, viel het resultaat dan ook flink tegen. De dubbele, heuphoge split links en rechts, deden mijn dijen en onderbenen alle eer aan, dat zeker wel. Ook de zeer laag uitgesneden open rug was een troef, maar daarmee was al het positieve wel benoemd. Het buste deel was ‘gênant’ krap voor mijn borsten. De schouderbandjes waren gewoonweg niet op hun plaats te houden. Daarnaast spande de jurk aan de achterkant zo strak rond mijn kont, dat de naad in het midden het wellicht meteen zou begeven als ik in deze jurk zou durven gaan zitten.

Niet dat ik geen vrede had met mijn vormen en mijn figuur, maar deze jurk was wel het bewijs dat mijn twee zwangerschappen dan toch ergens hun sporen hadden nagelaten. Jammer, maar deze jurk ging het dus zeker niet worden.

Iets verglijkbaars wat mijn goedkeuring wegdroeg vond ik niet meteen. Misschien moest ik dan toch maar een van mijn parenclub-outfits aantrekken. Ik maakte de veiligheidshalve goed afgesloten lade onderaan in de kleerkast open met de sleutel en haalde het bovenste kledingstuk tevoorschijn. Het was een gebloemde body, maar wel met ter hoogte van de taille een brede ceintuurband van witte kant. Een al even witte rijgveter was bedoeld om de beide borstcups min of meer bij elkaar te houden.

‘Zou dit in de smaak van meneer Lopez vallen?’ vroeg ik me af.

Hoe dan ook, deze fleurige body zat me als gegoten. De laatste keer dat we naar de club gingen had dit setje mij heel wat geïnteresseerde mannenblikken opgeleverd, maar niet die van mijn eigen man.

“Zwart slankt af, schat,” had Stijn fijntjes opgemerkt. “Jouw lichaam oogt nu eenmaal nog zoveel mooier als je zwart draagt.”

Nu ja, als mijn man daar zo over dacht, dan kon ik maar beter voor zwart kiezen. ten slotte ging ik mezelf niet alleen voor zijn baas ondeugend aankleden. Hoe leuk zou het niet zijn als ook mijn man zou meegenieten als ik me zo dadelijk bij hen in de woonkamer voegde? Alleen… Dat zou me nooit lukken in een ‘plunje’ waaraan Stijn zich stoorde.

Zwart zou het gaan worden, dus viste ik de vier setjes die ik in die kleur had eruit en legde ze naast elkaar op het bed. Eentje viel meteen af wegens té sportief in plaats van sexy. Een tweede verdween terug in de lade wegens teveel alledaags. Het volgende wat afviel was er eentje met een open kruis. Dat leek mij voor dit moment toch net iets te hoerig.

Het setje wat overbleef en wat ik dus maar aantrok, was een soort body, waar een paar netkousen aan vast zaten, die tot net boven de enkels kwamen. Het ‘lijf-deel’ werd in hoofdzaak gevormd door een behoorlijk aantal linten, waardoor er langs alle kanten heel veel huid zichtbaar beef. Behalve dan op die plaatsen waar iets te verbergen viel. Drie kleine driehoekjes van zwart satijn deden mijn vrouwelijkheid meer eer aan dan dat ze lieten zien. Toch zou ik de hitsige blik waarmee mijn eigen man me aankeek toen hij me hierin voor het eerst zag mijn hele leven lang niet meer vergeten… Dit ging het dus worden.

Het was best een gehannes vooraleer al die bandjes op de juiste manier rond mijn lichaam zaten, maar toen ik mezelf in de spiegel bekeek, mocht het resultaat gezien worden. Al zeg ik het zelf, ik zag er super verleidelijk uit. Als meneer Lopez er zo op uit was om mij in een uitdagende outfit te zien, dan hoefde ik er niet aan te twijfelen dat ik hem in dit ‘plunje’ figuurlijk omver zou blazen. Mijn eigen man uiteraard veel minder. Ergens vond ik het best spijtig dat Stijn me hierin al meermaals had gezien. Voor hem was er op deze manier niets verrassend meer aan en dat was jammer. Wat had ik graag mijn eigen man ook omver willen blazen.

‘Dat kan toch, stom rund!’ berispte ik mezelf, toen me het ‘kleedje’ te binnen schoot wat ik online een tijd geleden al had gekocht. Het was bedoeld om Stijn op zijn zesendertigste verjaardag mee te verrassen. Die verjaardag was pas over zes weken, maar als ik dat verleidelijk stukje textiel nu al aan zou trekken, zou ook mijn eigen man zo dadelijk ongetwijfeld positief verbaasd zijn.

Enkele seconden later zat ik al op mijn knieën voor de kleerkast, waar ik diep van onder de onderste legplank een doos tevoorschijn haalde. Omdat mijn aankoop voor Stijn voorlopig nog verborgen moest blijven had ik die daar verstopt, nog in de ongeopende originele verpakking.

Nog eens enkele tellen later lag datgene wat ik onder de rubriek ‘sexy tuniek’ in een online-shop had gevonden voor me op het bed uitgestald. Terwijl ik met toenemende bewondering naar de compositie van zilvergrijze kant en tule keek, streelde ik met mijn hand een paar plooien glad. De stof onder mijn hand voelde heerlijk zacht aan. Misschien dat dit verleidelijk stukje textiel een beetje onterecht de benaming ‘tuniek’ meekreeg, maar in het echt zag het er wel nog veel adembenemender uit dan toen ik het zag in de online catalogus.

Het minuscule broekje en de zelfophoudende nylons die ik er gelijk ook maar had bijbesteld, zaten apart verpakt. Ik had gekozen voor een broekje en kousen in dezelfde kleur en daar moest ik absoluut geen spijt van hebben. Stijn wilde dat ik iets speciaal zou aantrekken. Als dit alles naar behoren paste, dan zou ik hem méér dan op zijn wenken bedienen, durfde ik denken.

De tuniek, de kousen, alsook het piepkleine lapje stof wat een slipje genoemd wilde worden, zaten als gegoten. Dat zag ik een paar minuten later bevestigd toen ik mezelf voor de spiegel langs alle kanten kritisch stond te bekijken. Eerlijk gezegd, ik vond het absoluut leuk wat ik zag. Het totaalplaatje klopte. De tuniek deed al mijn vrouwelijke rondingen perfect tot hun recht komen, maar evengoed mijn lange benen en mijn strakke buik.

Het zou best kunnen dat sommige vrouwen deze outfit veel te hoerig zouden vinden, maar zelf zou ik hem eerder omschrijven als ‘ontsluierende sierlijkheid.’ Onthullend was dit gewaad absoluut wel, maar er straalde zoveel ‘klasse’ vanaf, dat ik mij daar direct goed bij voelde.

Twee smalle schouderbandjes hielden het ‘kleedje,’ wat eigenlijk zo goed als uit twee delen bleek te bestaan, op de juiste manier omhoog. Vooraan, precies ter hoogte van mijn borsten, en achteraan op een ongeveer identieke hoogte, waren de twee helften over een lengte van ongeveer tien centimeter aan elkaar genaaid, maar vanaf daar viel het gewaad, zowel voor als achteraan, helemaal uiteen.

Aan de rugzijde viel de combinatie van tule en kant sierlijk open. Daardoor bleven mijn beide kontwangen voor de helft bloot en dus waren de smalle bandjes die het lapje stof vooraan op hun plaats moesten houden niet te missen. Nu ja, voor het verticale bandje gold dat uiteraard maar tot daar waar het tussen mijn bolle konthelften verdween.

Vooraan was het uitzicht zowaar nog spectaculairder. Net onder mijn borsten week de stof langzaam uiteen. Ter hoogte van mijn navel was de uitsparing op zijn breedst, waarna de opening vrij snel versmalde, maar ook lang weer niet helemaal sloot. Het zilvergrijze driehoekje, wat maar net groot genoeg was om mijn flamoesje te bedekken, werd op die manier aardig geaccentueerd. Maar goed dat ik voor dezelfde kleur had gekozen, want nu leek het alsof het minislipje gewoon deel uitmaakte van de tuniek.

Bovenaan mijn dijen kwam de stof dan weer wat dichter bij elkaar, waardoor mijn lange benen wel min of meer bedekt waren. Nu ja… Het is maar wat je onder ‘bedekt’ verstaat. De hele tuniek ‘verhulde’ wel wat, maar verborg eigenlijk niets. Zelfs mijn donkerroze tepelhoven waren duidelijk te zien. De donkerdere nippels in het midden daarvan waren al helemaal niet te missen.

Stijn had gezegd dat ik iets moest aantrekken waar ik mij goed bij voelde. Uiteraard was dit een gewaagde outfit, maar desondanks voelde ik me hier heel erg goed bij. Ergens besefte ik wel dat dit de overtreffende trap was van wat mijn man bedoelde, maar wat dan nog. Ik kon bijna niet wachten om de gezichten van de beide mannen te zien als ik zo de woonkamer binnenkwam.

Kijkend naar mezelf voelde ik me meer en meer opgewonden. Ik kreeg zelfs zin om mezelf aan te raken en dat deed ik ook eventjes. Door de stof heen gleden mijn handen over mijn borsten en met mijn duimen streelde ik mijn gevoelige tepels. Eventjes maar, want de vragen die zich in mijn hoofd opdrongen, haalde me al snel terug naar de realiteit van het moment.

Wat zou er zo dadelijk gaan gebeuren? Wat verlangde Stijn van mij? Wilde hij dat ik meneer Lopez wat zou teasen, of verwachtte hij van mij dat ik open zou staan voor meer? De vraag wat er binnen enkele minuten in de woonkamer stond te gebeuren, wond mij meer op dan ik ooit gedacht zou hebben. Het idee dat mijn nieuwe tuniek de beide mannen beslist niet onverschillig zou laten, liet mij niet meer los.

Ik wurmde mijn voeten in de witte pumps die ik eerder al had klaargezet en nam plaats aan mijn ‘kaptafeltje’. Zittend voor de spiegel begon ik mezelf een beetje op te maken. Overdrijven ging ik zeker niet doen, maar de eyeliner een beetje bijwerken en ietsje meer blos op mijn wangen toveren moest toch wel kunnen. Anderzijds gaf me dat ook weer de tijd om mezelf nog meer vragen te stellen.

Als ik er zelf al zin in kreeg om mijn eigen lichaam te strelen bij het bekijken van mijn spiegelbeeld, wat voor effect zou mijn ‘verschijning’ dan hebben op de lichtjes dronken mannen die beneden in de woonkamer op mij zaten te wachten?

“Weet jij het?” vroeg ik, richting mijn spiegelbeeld. Natuurlijk zou ik van die kant geen antwoord krijgen, maar het luchtte op om mijn bezorgdheden eens hardop uit te spreken. “Weet jij waarom Stijn me dit aandoet? Is dit zijn manier om mij te testen? Of is het zijn bedoeling om zichzelf te testen? Ik weet het echt niet. Ik weet alleen dat zijn spelletje met zijn baas mij inmiddels ongelooflijk opwindt.”

Eenmaal klaar met de make-up pakte ik er toch ook maar mijn dieprode lippenstift bij om mijn lippen ietsje te accentueren. Ik deed het uiterst zorgvuldig, maar dan nog kwam uit het niets de herinnering aan de laatste keer dat ik mijn man pijpte bovendrijven. Ook toen had ik eerder die avond mijn lippen dieprood gekleurd en het leek erop dat Stijn veel heftiger reageerde dan anders. Ach, misschien moest ik hem vanavond nog maar eens een keer lekker klaar pijpen. Ik was er in ieder geval meer dan geil genoeg voor om hem dat pleziertje te gunnen.

Bij die laatste gedachte sloot ik mijn ogen en beet op mijn onderlip. Ik vroeg me af of ik zoiets wel zou durven doen in het gezelschap van een andere man? Toegegeven, in de parenclub maakte ik daar niet bepaald een probleem van, maar dit was mijn eigen huis. Daarnaast lagen de verhoudingen hier en nu ook heel anders. De ene man was mijn echtgenoot en de andere was zijn baas. Zou ik het aandurven om mijn man te pijpen terwijl meneer Lopez toekeek? Kon ik dat eigenlijk wel maken?

Uit het niets kwam in mijn hoofd een helder fantasiebeeld voorbij hoe ik beneden op mijn knieën voor de bank zat, met de pik van mijn man diep in mijn mond. Helaas… Daar bleef het niet bij...

Ik zag evengoed hoe meneer Lopez aandachtig toekeek en hoe geen enkele beweging van mij of Stijn hem ontging. De blik in zijn ogen was er een van pure lust. Ik kon zo zien dat hij de grootste moeite had om zichzelf te beheersen en dat hij vooral wenste dat hij weldra de plaats van mijn man zou kunnen innemen. De overduidelijke 'bult' die ik vooraan in zijn broek meende te zien, onderstreepte zijn ‘zin in mij’ alleen maar…

Zelfs al gebeurde dit alles alleen maar in mijn fantasie, dan nog joegen die beelden mijn opwinding flink de hoogte in. Misschien dat het daaraan lag dat ik er voor het eerst over nadacht hoe het zou zijn om meneer Lopez te plezieren. Die gedachte verdrong ik echter even snel als ze opkwam. Nee, dat ging niet gebeuren. Als ik dadelijk al iemand een plezier zou doen, dan zou dat mijn eigen man zijn. Als meneer Lopez er op stond om daarbij toe te kijken, dan was dat maar zo.

Anderzijds… Hoe zou ik het ervaren als ik in mijn eigen huis een andere man dan de mijne zou klaar pijpen? Ik had geen idee of ik dat wel zou durven of kunnen, maar waarom wond die gedachte mij dan zo op?

Bij die laatste, onuitgesproken vraag vlogen mijn ogen wijd open en ik staarde naar mijn evenbeeld.

“Weet jij waarom ik zo extreem opgewonden ben?”

Opnieuw praatte ik tegen de spiegel. Gekker moest het echt niet worden, maar opnieuw luchtte het op en dus ging ik door.

“Ik moet dringend kalmeren, maar hoe? Ik sta op het punt om in een sexy outfit naar beneden te gaan, waar twee mannen op me wachten. Twee mannen die al flink wat gedronken hebben en ongetwijfeld allebei pikante ideeën hebben rondom mijn persoontje. Wat moet ik doen?”

Een antwoord kwam er uiteraard niet.

‘Ach… Wat komen moet, dat komt,’ probeerde ik mezelf dan maar te overtuigen.

Met een routineus gebaar haalde ik nog snel de borstel door mijn haren, waarbij mijn blik op mijn borstpartij viel. De niet te missen stuwing die ik de voorbije minuten in mijn borsten voelde, tekende zich duidelijk af doorheen het doorzichtige kant. Met enige zin voor overdrijving oogde mijn boezem volumineuzer dan ooit, en mijn tepels leken wel door het zilvergrijze doorkijklaagje stof heen te willen prikken.

Met een zucht draaide ik me weg van de spiegel en liep in de richting van de kamerdeur. Bij elke beweging die ik maakte, zorgde het strelende gevoel van kant en tule op mijn huid ervoor dat ik me meer ‘sexy’ voelde dan ooit tevoren. Ik wist dat ik overdreven heupwiegde, maar daarover had ik geen controle. Het gebeurde simpelweg spontaan, net zoals mijn stappen al even spontaan onzeker waren. Erger mocht het niet worden, anders zou ik niet meer op mijn benen kunnen staan. Het leek alsof ik plots ook lichtjes dronken was, al kwam dat bij mij niet door de alcohol. Ik was als het ware dronken van opwinding.

Terwijl ik de overloop overstak, probeerde ik mijn kalmte te hervinden, maar dan nog bleef de opwinding doorheen mijn lijf razen. Dat ik er geen idee van had wat mij precies te wachten stond, leek dat gevoel alleen maar erger te maken.

Bij de trap naar de benedenverdieping aangekomen, legde ik mijn rechterhand op de leuning en bleef even staan. Nog één keer vroeg ik me af of ik er wel goed aan deed om naar beneden te gaan, maar die moeite had ik me kunnen besparen. Een deel van mijn brein had zich inmiddels al neergelegd bij deze stap in het onbekende, terwijl een ander deel van mijn wezen best wel zin leek te hebben in een pikant avontuur. Ergens voelde ik dezelfde onzekerheid als toen Stijn en ik voor het eerst naar de parenclub gingen, maar dan wel minstens driemaal zo sterk…

Enkele diepe ademteugen later vond ik alsnog voldoende moed om mijn weg naar beneden verder te zetten. Zo geruisloos mogelijk daalde ik de trap af.

Ja, ik ging de mannen dan wel tegemoet, maar het leek mij een goed plan om op de verrassing te spelen. Hoe bezorgd ik ook was over hoe deze avond verder zou verlopen, ik wilde absoluut hun gezichten zien op het moment dat zowel Stijn als zijn baas constateerden dat ik wel heel erg luchtig gekleed was.

Eenmaal beneden in de hal, kon ik de mannen horen praten. Stijn en zijn baas hadden het duidelijk over mij, maar wat ze precies zeiden kon ik niet verstaan. Op mijn tenen trippelde ik uiterst behoedzaam tot bij de op een kier staande deur naar de woonkamer. Met mijn oor tegen de deurpost kon ik hen plots wél prima verstaan…