Elsa zat in de kerk, haar gedachten verward door de recente gebeurtenissen en haar nieuwe ontdekkingen. De serene omgeving omhulde haar in een aura van rust, met het zachte, gekleurde licht van de glas-in-loodramen dat de stenen vloeren verlichtte. De geur van wierook en het geknetter van kaarsen vulden de lucht, waardoor de stilte nog intenser leek.

Ze merkte Kristoff op toen hij de kerk binnenkwam, zijn houding gespannen en zijn ogen vol bezorgdheid. Het leek alsof hij met iets belangrijks worstelde. Hij liep naar de biechtstoel, zijn passen zwaar van schuld en twijfel. Elsa voelde een onrust in haar maag toen ze zag dat hij naar de biechtstoel ging. Ze wist dat zijn biecht mogelijk iets met haar te maken kon hebben en dat ze haar geheimen moest beschermen.

Zonder dat Kristoff zich bewust was van haar aanwezigheid, verliet Elsa haar plek in de schaduw van de banken en bewoog zich stil naar de biechtstoel, verborgen achter een scheidingswand. Ze nam plaats aan de andere kant van de muur, waar het gordijn van de biechtstoel de privacy bood die ze nodig had. Om haar stem te vervormen, hield ze een waaier van ijs voor haar gezicht, een simpele maar doeltreffende methode om haar identiteit te verhullen.

Kristoff nam plaats op de biechtstoel, zijn schouders ietsjes gebogen onder de last van zijn gedachten. Hij keek onzeker naar de scheidingswand. Elsa’s stem, vervormd door het ijs, kwam door de openingen in het gordijn.

“Goedemiddag,” zei Elsa, haar stem had een koele, enigszins echoënde kwaliteit door de magische invloed van de waaier. “Hoe kan ik je helpen?”

Kristoff keek op, de nervositeit in zijn ogen was duidelijk zichtbaar. “Ik moet iets opbiechten,” begon hij, zijn stem trillerig van de spanning. “Het gaat over mijn gevoelens... en over iets dat ik denk dat koningin Elsa ermee te maken heeft.” klonk hij ernstig alsof hij wist wat er allemaal op het spel stond. Gelukkig waren de priesters verplicht geheim te houden wat er in de biechtstoel gezegd werd.

Elsa luisterde aandachtig, haar hart klopte in haar keel terwijl ze probeerde de situatie onder controle te houden. Kristoff’s woorden waren een mengeling van schuld en wanhoop. Hij sprak over de afstand die was ontstaan tussen hem en Anna, zijn verlangens naar Elsa en zijn vermoeden dat Elsa betrokken was bij zijn huidige problemen.

Elsa voelde een schok van bezorgdheid, maar hield haar stem rustig en gecontroleerd. “Vertel me meer,” zei ze, “wat is er precies aan de hand?”

-

Elsa luisterde gespannen naar Kristoff's biecht. “Ik moet iets opbiechten,” begon hij, zijn stem trillerig van de spanning. “Het gaat over mijn gevoelens... en over iets dat ik denk dat koningin Elsa ermee te maken heeft.”

Elsa voelde een schok door zich heen gaan. Ze had vermoeden dat zijn gevoelens gecompliceerd waren, maar om dit zo te horen was iets anders. Terwijl Kristoff zijn worsteling deelde, begon ze zich schuldig te voelen. Haar hart klopte sneller en een warme gloed verspreidde zich door haar lichaam. Hoe meer Kristoff sprak over zijn verlangen naar haar, hoe meer ze zich bewust werd van haar eigen opwinding.

Kristoff pauzeerde even, leek te aarzelen voordat hij verder ging. "Ik fantaseer over haar," gaf hij eindelijk toe. "En ik denk dat ze iets te maken heeft met... met wat er gebeurd is."

Elsa slikte, haar stem bleef kalm ondanks de storm van emoties binnenin haar. “Wat bedoel je precies?” vroeg ze, haar woorden zorgvuldig gekozen om haar identiteit te verbergen. Toch wist ze al wat hij bedoelde, en hij leek dit aan te voelen zonder dat zich te beseffen.

Kristoff’s ademhaling versnelde. “Ik weet het niet zeker, maar er is iets aan haar... iets dat me steeds terugtrekt. En ik voel me schuldig tegenover Anna.”

Elsa voelde zich verscheurd tussen haar loyaliteit aan Anna en de intense aantrekkingskracht die Kristoff voor haar voelde. Ze wist dat ze hem niet verder kon laten lijden in onzekerheid. "Kristoff," zei ze, haar stem nog steeds vervormd door de waaier van ijs, "ik moet je iets bekennen. Ik ben degene die hier zit en naar je luistert. Ik ben Elsa."

Kristoff viel stil, geschokt door de onthulling. De realisatie sijpelde langzaam door, en met die realisatie kwam een mengeling van schaamte en opwinding. Hij herinnerde zich de momenten dat hij over haar had gefantaseerd, de blik in haar ogen die hij soms dacht te vangen. Zijn hart bonsde in zijn borstkas.

“Elsa?” vroeg hij uiteindelijk, zijn stem zacht en ongelovig. “Waarom... waarom doe je dit?”

Elsa voelde haar gezicht gloeien. “Omdat ik moest weten wat je echt voelde,” zei ze eerlijk. “En omdat ik zelf ook worstel met wat er tussen ons is gebeurd. Het is moeilijk, Kristoff. Anna betekent de wereld voor me, maar dit... dit verwart me zo.” Zijn samenzijn met de ijzige versies van Anna en Elsa voelde alsof zij het zelf met Kristof had gedaan. Zo echt was het.

De spanning tussen hen groeide met elke woordwisseling. Kristoff herinnerde zich de momenten met de ijzige versies van Anna en Elsa, de verlangens die toen in hem waren aangewakkerd. Nu, in het schemerlicht van de kerk, was de situatie nog intenser. “Ik kan niet stoppen met aan je te denken,” biechtte hij op, zijn toon nog steeds onzeker maar vol verlangen. “Je bent altijd in mijn gedachten.”

Elsa voelde haar eigen verlangen oplaaien. Ze kon de hints niet langer verhullen. “Kristoff, ik weet dat dit verkeerd is,” fluisterde ze, “maar ik voel hetzelfde. We kunnen dit niet langer onderdrukken.”

De woorden hingen zwaar in de lucht tussen hen. De scheidingswand voelde ineens als een dunne sluier, nauwelijks in staat om de opbouwende spanning te dempen. Terwijl hun emoties oplaaiden, beseften ze beiden dat er een punt van geen terugkeer was bereikt.

-

Er heerst een diepe schuld bij beide personages. Elsa wil Anna niet kwetsen, maar weet dat het daar al te laat voor is. Ze mist iemand in haar eigen leven, een leegte die steeds pijnlijker voelbaar wordt. De oprechte gevoelens die Kristoff voor Anna heeft, roepen een gevoel van jaloezie bij haar op, ook al wil ze dat niet toegeven. De herinneringen aan momenten waarop Anna en Kristoff gelukkig samen waren, steken haar hart.

De gedachte dat er misschien een oplossing is als alle drie zoveel om elkaar geven, blijft onuitgesproken hangen. Het is te ingewikkeld en verboden in hun ogen. Elsa twijfelt wel een paar keer om een mogelijke oplossing voor te stellen, maar zet geen moment echt door. Ze kan het gewoon niet over haar lippen krijgen.

Loyaliteit aan Anna houdt hen bijna tegen, maar de lust overwint uiteindelijk. Elsa heeft zich al eerder aan de lust overgegeven, en ergens houdt ze zichzelf voor dat ze Anna hiermee ook helpt. Ze weet immers dat Anna ook 'vreemd' is gegaan met de ijspiemel die Elsa haar die nacht voorhield waarop alles begon. De verleidelijke stem in Elsa’s hoofd, die af en toe subtiel opdoemt en haar aanmoedigt om zich aan haar verlangens over te geven, maakt de situatie nog gecompliceerder.

De angst voor de consequenties is groot. Een totale breuk met Anna zou Elsa’s grootste nachtmerrie zijn. Als hun gevoelens en daden aan het licht komen, zou het alles alleen nog maar moeilijker maken. Ze zouden hun relatie met Anna en hun eigen persoonlijke levens onherroepelijk veranderen. Dit besef hangt als een donkere wolk over hen heen, zelfs terwijl de lust de overhand neemt.

-

Kristoff voelde zich verscheurd toen hij zijn diepste verlangens en frustraties opbiechtte. “Sinds dat moment met de ijzige versies van jou en Anna... het voelde zo echt, zo intens. Ik kan sindsdien niet stoppen met aan jou te denken, Elsa. Het is alsof jij me alles kunt geven wat Anna niet kan, op seksueel gebied.” Zijn stem trilde van spanning en schaamte terwijl hij dit toegaf, een pijnlijke bekentenis die hij niet langer kon onderdrukken.

Aan de andere kant van de scheidingswand voelde Elsa zich tegelijkertijd gevleid en opgewonden. De wetenschap dat zij deze verlangens in een echte man teweegbracht, gaf haar een bijna magisch gevoel. Haar hart bonsde in haar borst terwijl ze probeerde haar ademhaling onder controle te houden. Ze wist dat het geen zin meer had om eromheen te draaien.

“Aan jou denken...” begon ze aarzelend, “dat doe ik ook, Kristoff. Ik... ik zat inderdaad achter die ijscreaties. Ze handelden naar mijn verlangens.” Haar stem was zacht en schuldbewust, haar bekentenis zwaar van de spanning die de lucht vulde.

Kristoff viel even stil, de schok van haar woorden drong langzaam tot hem door. Maar zijn lichaam reageerde onmiskenbaar op haar bekentenis; hij voelde een intense opwinding die hij nauwelijks kon verbergen. Zijn gedachten raasden, herinneringen aan zijn fantasieën en de momenten waarop Elsa zijn kant had opgekeken. Zijn verlangen naar haar had hem in zijn greep.

Elsa, aan de andere kant van de wand, was gespannen en wachtte hoopvol op zijn reactie. Ze wist dat ze niet langer om hun gevoelens heen konden draaien. “We hebben het als het ware al een keer samen gedaan...” zei ze, haar stem een mengeling van schuld en verlangen. “De fout is al gemaakt, Kristoff. Wat hier gebeurt, moet geheim blijven, maar... laten we ons overgeven aan wat we voelen.”

Het was geen waterdicht argument, maar de drang om elkaar te voelen was te sterk om te weerstaan. De lust overwon de loyaliteit, aangewakkerd door de subtiele, verleidelijke stem die Elsa opnieuw in de kerk hoorde. Ze wisten dat dit niet mocht, dat de risico’s enorm waren, maar hun verlangen naar elkaar was te groot om nog langer te negeren. Wat hier gezegd en gedaan werd, zou tussen hen blijven, een geheim dat ze beiden moesten bewaren.

-

Elsa overtuigde Kristoff door te zeggen dat ze hun gevoelens niet moesten onderdrukken, omdat dat het alleen maar erger zou maken. “We kunnen elkaar dan maar beter niet meer zien,” zei ze, haar stem nu onvervormd en doordringend. “Maar dat zou Anna ook pijn doen.” Ze wist dat ze hem moest overtuigen dat dit de enige manier was om de situatie onder controle te houden, al was het maar tijdelijk.

Kristoff had twijfels. Hij zag geen oplossing en kon zich er geen voorstellen. “Hoe kan dit ooit goed komen?” vroeg hij met een stem vol wanhoop. De onzekerheid in zijn stem was voelbaar, en Elsa wist dat ze hem moest geruststellen.

Elsa voelde haar hart sneller kloppen. Het idee om toe te geven aan hun lusten, stiekem en snel, was iets wat ze de laatste tijd wel eens had overwogen, maar hier, op deze plek, met Kristoff, werd het ineens werkelijkheid. “We moeten iets doen om het onder controle te houden,” zei ze, haar stem vastberaden. “Als we ons nu overgeven, dan kan het ons helpen om verder te gaan, zonder dat we constant aan elkaar denken.”

Ze dacht even na en besloot toen haar plan uit te voeren. Ze hield nog steeds de waaier van ijs vast en gebruikte deze nu om een gat in het hout van de biechtstoel te snijden, een discrete opening die hun ontmoeting geheim en veilig zou houden. Ze liet het Kristoff zien zonder veel uitleg, wetende dat hij het zou begrijpen. Zijn ogen werden groot van verbazing en een vleugje angst, maar hij knikte langzaam, beseffend wat ze van plan was.

De stem in Elsa's hoofd werd duidelijker en vertelde haar dat deze heilige plek juist geschikt was voor hun ontmoeting. “Dit was vroeger altijd zo,” fluisterde de stem, en Elsa voelde een vreemde geruststelling. De herinnering aan de drie zusters die ze had ontdekt in het donkere kamertje van de bibliotheek doemde op, maar ze liet de details onuitgesproken.

Kristoff voelde een zekere opluchting bij het idee om elkaar niet direct te zien. Het zou zijn schuldgevoel verminderen, en ergens diep van binnen kon hij zich zelfs voorstellen dat het Anna was, hoewel hij wist dat dit niet zo was. “Misschien is dit inderdaad de enige manier,” mompelde hij, zijn stem zachter nu.

Ze zouden elkaar niet door het gat in de scheidingswand bekijken, hoewel ze allebei wisten dat ze dit konden doen. Het idee om elkaar te zien, maakte hen nerveus en weerhield hen ervan het daadwerkelijk te proberen. In plaats daarvan konden ze alleen elkaar horen, wat de situatie zowel spannend als geheimzinnig maakte.

Elsa zag zijn aarzeling afnemen en wist dat ze hem had overtuigd. De spanning tussen hen steeg, en ze bereidden zich voor op wat komen ging, hun verlangens op het punt om hen te overweldigen.

-

Elsa zat gespannen en opgewonden in de schemerige ruimte, haar hart bonzend in haar borst terwijl ze Kristoff hoorde opstaan. Het geluid van zijn rits die openging vulde de stilte, en elke beweging die hij maakte leek de ruimte nog intenser te maken. De anticipatie maakte haar zenuwen razend, en ondanks haar poging om kalm te blijven, voelde ze een overweldigend gevoel van opwinding. Haar fantasieën namen de overhand, en ze wist dat ze nu moest presteren. Dat besef maakte haar zowel opgewonden als angstig.

Kristoff was zichtbaar nerveus, zijn ademhaling was versneld terwijl hij zijn broek losmaakte. Voorvocht sijpelde al uit zijn eikel, een duidelijk teken van zijn opwinding. Ondanks zijn nervositeit, werd hij gedreven door een krachtige seksuele drang die alles andere overmeesterde. Terwijl hij zijn geslachtsdeel door het gat stak, kon hij nauwelijks geloven dat het nu echt gebeurde.

Elsa voelde de warmte en geur van Kristoff’s geslachtsdeel bijna tastbaar, en ze schrok van de nabijheid. Het was zo dichtbij, dat ze de enorme stijve gewoon vlak voor haar neus zag bungelen. Haar lichaam trilde van opwinding, en haar mond begon te speekselen. Haar ogen waren groot van anticipatie, en ze frommelde nerveus met haar lippen. De opwinding maakte haar steeds warmer, en haar handen gleden geruisloos over haar eigen lichaam, in een poging om de intense gevoelens te kanaliseren.

Er was geen communicatie tussen hen, alleen de stille, onbenoembare spanning die in de lucht hing. Elsa zag alleen de dikke, harde penis van Kristoff door het gat steken, en dat was alles wat ze op dit moment kon waarnemen. De enige manier waarop ze contact hadden was door de subtiele geluiden en de fysieke nabijheid.

In haar gedachten was er geen ruimte meer voor schuldgevoelens. Wat eerder als een vage gedachte was begonnen, had nu haar werkelijkheid geworden. De lange jaren van eenzaamheid maakten haar wreed dorstig naar de fysieke aanwezigheid van een echte man. Ondanks de angst om het niet goed te doen, wist ze dat haar ervaring met de ontelbare ijspenissen haar goed zou kunnen helpen. Ze verlangde naar veel meer, maar voor nu moest ze het doen met haar handen en mond. Ze wist dat als Kristoff’s grote penis haar natte poes zou binnenkomen, ze niet stil zou kunnen blijven...

-

Elsa zat op de knieën achter de scheidingswand van de biechtstoel, de koelte van de vloer onder haar. De kerk was bijna akelig stil, met slechts enkele geluiden die vanuit de grote ruimte buiten hun hokje galmden. De spanning in de lucht was bijna tastbaar, en het was die stilte die de situatie extra intens maakte.

Ze had de eerste stap gezet door haar hand voorzichtig om Kristoff’s geslacht te sluiten. Haar aanraking was zacht en onderzoekend, als een verkenner die de grenzen van een onbekend land verkende. Langzaam begon ze haar hand te bewegen, en al snel bracht ze haar mond erbij. Ze kuste de eikel, likte voorzichtig langs de schacht en zuigde af en toe, waarbij ze haar techniek verfijnde naarmate ze haar bewegingen meer coördineerde. De afwisseling van handen en mond gaf Kristoff steeds meer genot. Elke beweging was zorgvuldig en vol aandacht.

De ervaring was veel intenser dan Elsa had verwacht, vooral omdat ze moest omgaan met het geheim van hun ontmoeting. Het feit dat ze in de heilige ruimte van de kerk waren, maakte het moment nog spannender. De warme, zacht-harde textuur van Kristoff's penis voelde vreemd en nieuw voor haar. De smaak, een mengeling van zweet en opwinding, was overweldigend en verslavend. Elsa voelde zich euforisch en opgewonden, met een bijna onbedwingbare drang om Kristoff op de beste manier mogelijk te plezieren.

Kristoff, aanvankelijk nerveus en geschokt door het besef dat Elsa aan de andere kant van het gat zat, vond het steeds moeilijker om zijn opwinding in bedwang te houden. Zijn ademhaling werd zwaarder, met af en toe een zachte vloek en kreunen die zijn opluchting en genot uitdrukten. Hij voelde zich overmand door de sensaties, die veel beter waren dan hij ooit van Anna had ervaren. De gedachten over hoe Elsa zijn verlangen zo perfect bevredigde, maakten het nog intenser.

Elsa’s emoties waren een mengeling van vreugde en zenuwen. Ze trilde van opwinding, haar mond was nat van speeksel, en haar ogen waren groot van anticipatie. De kaarsen op de achtergrond knetterden zachtjes, en de grote klok in de kerk liet af en toe een bel horen, een tijdsaanduiding die verder in contrast stond met de seksuele spanning in het hokje. Af en toe hoorde Elsa wat mannenstemmen en voetstappen uit de grote hal, maar niets wat echt dichtbij kwam. De stilte binnen hun ruimte droeg bij aan de intensiteit van hun ervaring.

Elsa kon alleen de dikke schacht en de eikel van Kristoff zien die door het gat staken, zijn voorhuid die achter zijn eikel stroopte. Het was alsof het speciaal voor haar was gemaakt. Kristoff had geen zicht op wat er aan de andere kant gebeurde; hij keek tegen de houten wand aan en liet zijn zintuigen het werk doen.

De voldoening die Elsa ervoer was immens. Het voelde bijna als een roeping, een vervulling van haar diepste verlangens. Terwijl Kristoff’s realisatie over de ervaring zich verdiepten, besefte hij dat dit minstens zo bevredigend was als de fantasieën met de ijscreaties, maar dan veel beter. De schuld en de geheimzinnigheid maakten het nog intenser, een forbidden pleasure die hen beide in de greep hield.

-

Elsa zat rechtop tegen de koele stenen wand van het biechthokje. De restanten van haar ijzige waaier waren inmiddels gesmolten. Het was een ingetogen moment van spanning, gekenmerkt door de geluiden van de kerk op de achtergrond: het verre geknetter van kaarsen, het zachte tikken van de klok, en af en toe het gedempte gefluister van voorbijgangers buiten hun verborgen ruimte.

De lucht was gevuld met een mix van opwinding en angst, een combinatie die de hele situatie nog intenser maakte. Elsa had haar rol volledig omarmd en wist dat ze geen stap terug kon nemen. Ze had Kristoff's pik nu in haar mond, zijn harde lid was een constante bron van begeerte en kracht.

Met uiterste precisie en geduld begon Elsa haar taak. Ze liet haar lippen langzaam over de glanzende schacht glijden, haar mond vulde zich met de intense smaak van Kristoff. Elke beweging was doordacht, haar handen kneedden zijn schacht en haar vingers gleden over zijn huid. Haar mond omhulde hem volledig, haar tong verkende en haar lippen lieten een warme, bevredigende druk achter. Elsa’s ademhaling was regelmatige kreunen, die haar opwinding nog meer onderstreepten. Ze was in een trance van verlangen, elke keer als ze hem dieper in haar mond nam, voelde ze haar eigen opwinding stijgen.

Kristoff’s ademhaling versnelde, zijn lichaam begon te beven van de opwinding. Het was duidelijk dat hij het gevoel had dat hij de controle aan het verliezen was. De druk van Elsa's mond en haar behendige handen maakten het moeilijk voor hem om zich nog langer in te houden. Zijn borstkas zwol op met elke ademhaling en af en toe kwam er een zachte vloek over zijn lippen, vergezeld van fluisterende kreunen die zijn opwinding verraadden. Het moment naderde snel, en Kristoff wist dat hij op het punt stond om te ontploffen.

Toen het onvermijdelijke eindelijk gebeurde, voelde Elsa het eerst als een krachtige golf van warmte die haar mond vulde. Ze voelde Kristoff’s orgasme als een krachtig pulserende kracht, en haar lippen sloten zich stevig om de eikel om de stroom van zaad op te vangen. De hoeveelheid was overvloedig, en ze moest haar mond een fractie van een seconde openen om de overvloedige lading op te vangen die haar mond niet kon bevatten. Het warme zaad stroomde over haar lippen en viel op haar borst. Elsa’s ogen gingen wijd open van de intensiteit van de ervaring, haar ademhaling werd een mengeling van opgewonden kreunen en hijgende geluiden.

Elsa’s hart klopte in haar keel, haar handen verplaatsten zich om het laatste beetje van zijn climax op te vangen. Ze trok zijn lid nog wat verder uit, haar mond en handen werkten in perfecte synchronisatie om de rest van zijn zaad uit te persen. Het viel als een warme, kleverige substantie op haar borst, en ze keek er vol ongeloof naar. De smaak van Kristoff’s zaad was overweldigend, een krachtige combinatie van zout en musk, en ze liet het zich verspreiden over haar tong, haar lippen likkend om elke druppel te proeven.

Ze was overweldigd door een gevoel van euforie en trots, het was een moment van pure voldoening. Elsa hield Kristoff’s pik nog even vast, haar vingers kneedden hem zachtjes, en de rest van zijn zaad druppelde over haar borst en haar hand. Het was een bevredigend einde aan een intens moment, en ze genoot van elke sensatie, zelfs terwijl haar gedachten zich met schuldgevoelens vulden.

Met een laatste zucht van voldoening liet ze Kristoff’s lid los, en de stilte in het biechthokje leek nog dieper en meer geladen dan eerder. De realisatie van wat ze net hadden gedaan begon in te dalen, en Elsa wist dat ze de gevolgen van deze daad zorgvuldig moest overwegen. Maar voor nu, was de intensiteit van hun samenzijn nog de enige gedachte in haar hoofd, de lust had hun gedachten volledig overgenomen.

-

Als Elsa en Kristoff zich realiseren waar ze zijn en wat ze net hebben gedaan, dringt het volle gewicht van hun situatie tot hen door. Als ze ontdekt worden, zou het een enorme schande zijn voor heel Arendelle. Vooral voor Elsa, met haar positie als koningin en religieus leider, zou het een ramp zijn. Ze kan alles verliezen - haar rol voor het volk, haar plaats in de kerk, en misschien het belangrijkste: haar relatie met Anna.

Elsa veegt snel het zaad van haar gezicht met een doek van ijs die ze met haar magische krachten creëert, en spoelt het zoveel mogelijk weg. Ze maakt een soort mantel van ijs die haar natte gewaad bedekt en trekt de capuchon over haar hoofd. Dit zorgt ervoor dat ze onopgemerkt de kerk kan verlaten via de achterdeur van het instituut. Kristoff bergt snel zijn lul op en verlaat het gebouw via de voorkant, zich ervan verzekerend dat niemand iets heeft gezien. Hij loopt met snelle, nerveuze passen weg van de kerk.

De dagen die volgen zijn vol ongemak en spanning. Elsa is nerveuzer in de aanwezigheid van Anna, vooral als Anna vertelt dat Kristoff de laatste dagen nog afstandelijker doet en ze zich daar zorgen over maakt. Elsa's hart breekt bij de gedachte dat ze Anna zoveel pijn doet, maar ze kan de herinnering aan Kristoff’s aanraking en hun verboden samenzijn niet van zich afschudden.

Kristoff, overweldigd door schuld en opwinding, zondert zich af in de bergen en vermijdt zoveel mogelijk contact met Anna. Zijn gedachten blijven constant teruggaan naar Elsa en hun geheime ontmoeting. Het schuldgevoel knaagt aan hem, maar de opwinding die hij voelde, blijft hem achtervolgen.

Elsa durft niet eerlijk te zijn tegen Anna en Kristoff verstopt zich. Anna raakt gefrustreerd en verward omdat ze niet begrijpt wat er met haar geliefden aan de hand is. De spanning tussen hen wordt bijna ondraaglijk.

Elsa heeft geen concreet plan, maar ze denkt dat een oplossing zou kunnen zijn om Anna dezelfde 'fouten' te laten maken. Ze herinnert zich die nacht op Anna's slaapkamer, toen Anna de ijzige penis van Elsa vol overgave zat te pijpen omdat het niet zo lekker ging tussen haar en Kristoff. Misschien, denkt Elsa, als ze Anna weer met haar krachten kan helpen, kunnen ze een manier vinden om hun situatie op te lossen.

Nu Kristoff zich afwezig houdt, trekken Elsa en Anna meer samen op. Elsa merkt dat Anna meer interesse toont in Elsa's krachten en hoe ze die gebruikt voor seks. De nieuwsgierigheid in Anna's ogen en de subtiele vragen die ze stelt, geven Elsa hoop dat er een manier is om dit alles te overleven zonder alles wat ze liefheeft te verliezen.

-

Dagen later begon Anna er zelf over tegen Elsa, en gaf Elsa hoop dat het misschien toch nog goed ging komen. Het was op een zonnige, maar koude middag in de tuin van het paleis waar de twee elkaar in rust en vertrouwen vonden. Elsa twijfelde nog of ze het moest vertellen van Kristoff, maar Anna had deze keer een andere vraag.

Anna keek Elsa even aan voordat ze haar blik nerveus afwendde. "Elsa, mag ik je iets vragen? Het is een beetje... vreemd misschien."

Elsa glimlachte warm naar haar zus. "Natuurlijk, Anna. Je kunt me alles vragen."

Anna glimlachte nerveus terug en friemelde aan de rand van haar jurk. "Nou, ik heb er gewoon over nagedacht... Die keer toen je die ijzige... creatie voor me maakte. Hoe heb je dat precies gedaan?"

Elsa grinnikte zachtjes. "Je bedoelt de ijzige penis?"

Anna bloosde diep. "Ja, precies. Het was... bijzonder. Het voelde zo echt. Hoe krijg je dat voor elkaar?"

Elsa leunde iets dichter naar haar zus toe en sprak met een speelse glimlach. "Het is een combinatie van mijn krachten en mijn verbeelding. Ik kan ijs vormen en sturen zoals ik wil, en ik probeer het zo echt mogelijk te maken. Maar waarom vraag je dit nu, Anna?"

Anna keek Elsa recht aan, haar nieuwsgierigheid duidelijk zichtbaar in haar ogen. "Nou, ik vond het gewoon fascinerend. En het was, ehm, heel... aangenaam. Heb je dat vaker gedaan, voor jezelf of... iemand anders?"

Elsa lachte zachtjes. "Ik heb het wel eens voor mezelf gedaan, ja. Maar jij was de eerste voor wie ik het speciaal maakte. Vind je het echt zo interessant?"

Anna knikte langzaam, haar blik gefixeerd op Elsa's gezicht. "Ja, dat vind ik. Ik heb er de laatste tijd veel over nagedacht. Het idee dat je zulke dingen kunt maken, dat je mensen zoveel plezier kunt geven... Het is best wel bijzonder, Elsa."

Elsa voelde een warme gloed van trots en opwinding. "Dank je, Anna. Het doet me goed dat je het waardeert. Is er iets specifieks dat je wilt weten of proberen?"

Anna beet op haar lip, haar ogen glinsterden van anticipatie. "Misschien... Misschien wil ik er meer over leren. Kun je me laten zien hoe je het doet? Misschien zelfs samen iets maken?"

Elsa was verrast en voelde een opwinding die ze moeilijk kon verbergen. "Natuurlijk, Anna. Ik zou niets liever willen. Wanneer wil je beginnen?"

Anna glimlachte ondeugend en boog zich iets dichter naar Elsa toe. "Wat dacht je van vanavond? We kunnen wat tijd voor onszelf nemen en experimenteren."

Elsa knikte enthousiast, haar ogen straalden van vreugde. "Dat klinkt als een geweldig idee. Ik ben blij dat je zo nieuwsgierig bent, Anna."

Anna's glimlach werd breder en er was een ondeugende twinkeling in haar ogen. "Ik ook, Elsa. Het lijkt me spannend om meer over jouw wereld te ontdekken."

En bleef Elsa de spil in het leven van zowel Anna als Kristoff, en was het nog maar een kwestie van tijd voordat de drie samen een avontuur zouden beleven. De zwoele, subtiele stem in Elsa's hoofd, die elke keer hoorde, zodra ze in de grote kerk was, drong daar in ieder geval zeker op aan...