Toen ik de huiskamer binnenkwam, zat iedereen al aan tafel. Moeder had, zoals elke ochtend, een stevig ontbijt klaargemaakt. Omdat de werkdag voor alle vrouwen zwaar uitviel, wisten ze na een paar dagen al goed dat een uitgebreid ontbijt nodig was en elke ochtend stond er dan ook meer op tafel en aan het eind waren alle pannen en borden helemaal leeg.

Ik zag hoe iedereen sluiks naar Sky keek, als om te raden hoe het haar vorige nacht vergaan was. Maar aan Sky wat niets te zien, ze deed haar best om er uit te zien als altijd. Ze had haar haren weer onmodieus opgestoken, ze was niet meer geschminkt en haar blauwe werkkleren lieten niets meer vermoeden van haar prachtige figuur. Ze nuttigde, met neergeslagen ogen en in volledig stilzwijgen, haar ontbijt alsof ze zich niet bewust was van de nieuwsgierige blikken van de vier andere vrouwen, van mijn moeder inbegrepen dus. Vooral haar dochter, Sam, kon haar ogen niet van Sky afhouden. Die zou wel branden van nieuwsgierigheid en proberen alles te weten te komen. Maar ik was nu zeker dat Sky niets zou lossen over haar eerste nacht bij mij.

--- --- ---

Om elf uur kwam grootvader de stallen binnen en riep de vier vrouwen naar het woonhuis. Hij kon hen alleen zeggen dat er een dame van de Dienst Voortplanting aangekomen was. Ze werden dadelijk in het woonhuis verwacht. In hun werkplunje zag ik hen alle vier achter grootvader aanlopen, zachtjes met elkaar pratend, zonder twijfel nieuwsgierig naar wat er te gebeuren stond. Even later kwam grootvader naar mij toe in de paardenstal. Hij moest het huis uit: geen mannen toegelaten op de vergadering.

Nu zag ik mijn kans schoon om het te vragen naar het gesprek van moeder met Freya, toen ze geklaagd had dat zij aan haar lot was overgelaten en geen seks mocht hebben omdat ze al te oud gevonden werd.

'Luister, Boy,' begon grootvader met een ernstige blik in zijn ogen, ' je weet dat je moeder en ik op dezelfde kamer slapen. Die was in twee gedeeld door kleerkasten die tegen elkaar stonden, zodat we privacy zouden hebben. Maar Anna vond dat niet goed. Dus hebben we de kleerkasten tegen de muur geschoven en de twee bedden tegen elkaar gezet, zoals zij wilde. Neen, het is niet wat je denk, man. Ik heb mijn tijd gehad en het was goed. Tot voor een jaar of twee hielpen de pilletjes nog, maar nu niet meer. Ik ben daar niet rouwig om. Maar je moeder vond het gezellig om 's avonds, in het donker, naast iemand te liggen en wat te vertellen. En gisterenavond, terwijl jij met Sky in de sekskamer was, kreeg je moeder het blijkbaar te moeilijk. Ze heeft me een lang verhaal verteld over iets wat haar ooit is overkomen. Ik moet zeggen dat ik van de ene verbazing in de andere viel. Ik wist er totaal niets van. Doordat we elkaar niet konden zien, viel het haar gaandeweg minder zwaar om door te gaan. Ik heb ademloos liggen luisteren en achteraf kon ik haar ook niets zeggen, behalve dat zij dat verhaal aan jou moest vertellen. En wel zo vlug mogelijk. Kijk, ik weet dat we op elk moment inspectie kunnen verwachten, maar ik wil het er op wagen. Morgenochtend, na het ontbijt, zal ik jouw werk hier in de stal doen en dan je moeder haar verhaal aan jou doen. Ik heb haar verplicht. Ze moet het jou vertellen. En achteraf ook aan Rani. Maar eerst aan jou.'

Ik was natuurlijk razend benieuwd, maar grootvader wilde geen woord meer lossen en ging het strooisel in de koeienstal verversen.

--- --- ---

Toen ik om half een het woonhuis binnenkwam voor het middagmaal, was de bezoekster verdwenen. De vrouwen zaten rond de tafel met voor hen een bundeltje papieren. Ze waren maar al te graag bereid me te vertellen wat er gebeurd was. Omdat ze alle vier tegelijk door elkaar kwebbelden en riepen, klapte ik in mijn handen en zei dat Freya het zou vertellen en, als zij iets vergat of niet juist vertelde, iemand anders haar kon verbeteren. Het was eigenlijk fijn om te zien hoe ze gedwee naar mij luisterden, alsof ik de baas was.

Freya keek naar de papieren voor haar en liet ze losjes door de handen gaan: 'Wel, we hebben onze orders gekregen. Hier staat alles in wat we moeten, wat we mogen, wat we eventueel kunnen en ook wat we niet mogen en wat totaal verboden is. Een hele boterham, net als het huishoudreglement. Die trien van de dienst Voortplanting heeft het allemaal voorgelezen en daarna nog een preek gehouden. Die ging ongeveer zo:

"Dames, onze leiders hebben alleen het beste voor met de heropbouw van het Nieuwe Europa. Doordat bijna alle mannen tussen 20 en 40 jaar oud ofwel nog ergens in een ander werelddeel de vrede moeten bewaren, of wel gewond, getraumatiseerd, gevangen zitten achter de vijandelijke linies of gesneuveld zijn, heeft de Hoge Raad beslist dat alle jonge mannen tussen 18 en 20 jaar oud en alle vrouwen tussen 16 en 40 jaar oud, worden opgenomen in een kweekprogramma voor de herbevolking van ons continent. Voor elke jonge man van die leeftijdsgroep zijn 4 à 5 vrouwen beschikbaar. Om de seksuele betrekkingen tussen de vrouwen, die wij 'kweekpersonen' noemen en de man die wij aanduiden als 'bevruchter' zo natuurlijk mogelijk te laten verlopen, hebben wij ervoor gekozen dat elke groep bestaat uit mensen van dezelfde streek en liefst nog van hetzelfde dorp. Er werd wel, voor zover mogelijk was, gekeken of er bloedbanden tussen een van de kweekpersonen en de bevruchter bestonden. Daarvoor werden sinds een jaar geleden reeds DNA-testen afgenomen, teneinde inteelt uit te sluiten."

'En daarna heeft ze een heel epistel afgestoken over de plicht die wij hadden om Europa weer te herbevolken. De vijand heeft volgens haar nog veel meer mensen verloren en zit nog met een vruchtbare man op wel twaalf vrouwen, zodat we ons moeten haasten om zo vlug mogellijk ten minste zes kinderen te baren. De vijand zal volgens haar niet in staat zijn terug aan te vallen vooraleer er een nieuwe generatie in staat is om ons weer aan te vallen. En wij moeten voor de vedediging zorgen...

Ze had ook al een eerste levering kleren in onze juiste maten bij, vooral beha's, slipjes, négligés en ook nog boeken over seks om ons alles te leren over mogelijke standjes, stel je voor... Nu ja, voor Sam en Rani kunnen die nog nuttig zijn... Enfin, we werden dus nog eens met onze neus op de feiten, of beter: op onze verplichtingen gewezen en ook op de straffen natuurlijk. Maar, Boy, we hadden onder elkaar al afgesproken dat we ons aan de voorschriften gingen houden. We kunnen niet anders. Voor de een zal het moeilijker zijn dan voor de ander, maar dat we niet anders kunnen, daar zijn we het alle vier over eens.'

Moeder zat in de hoek van de kamer wezenloos voor zich uit te kijken en ze was druk doende met een zakdoek. En dat was echt niet om haar neus te snuiten...

--- --- ---

De volgende ochtend liet grootvader mij alleen in de woonkamer achter met moeder. In het deurgat keek hij haar nog eens streng aan en zei: 'Anna, ik weet dat het moeilijk is voor jou, maar je kunt niet anders.' Daarna trok hij de deur dicht. Moeder stak nog langzaam een paar blokken in de houtkachel en ging dan in de zetel zitten, maar zo dat ze me niet in de ogen kon kijken. Ik wist niet wat ik kon verwachten. Misschien was het wel iets heel ergs. Of misschien wilde moeder me op een of andere manier overtuigen dat ze niet verder kon zonder seks en dat ik met haar zou moeten neuken...

'Boy,' begon ze met onvaste stem, 'ik moet je iets vertellen van heel lang geleden. Je vader was toen door zijn bedrijf in de Kempen, waar wij woonden, verplaatst naar een nieuwe afdeling in de buurt van Deventer om daar de mensen op te leiden. We kregen daar een huisje aan de rand van de rivier, helemaal afgelegen, maar wel geweldig mooi gelegen. We zouden daar een jaar blijven en dan konden we terug naar ons eigen huis.

Op een avond kwam ik met de fiets thuis van een boodschap in het dorp. In het berghok zat een meisje ineengedoken onder een vuile deken die daar altijd lag. Ze was ontzettend bang. Ze weende en smeekte me om de nacht in het berghok te mogen doorbrengen. Ze was bijna nog een kind. Ik schatte haar niet ouder dan zestien. Ze zag er totaal niet gevaarlijk uit, integendeel, toen ik haar hielp om op haar benen te staan, voelde ik dat ze ten einde krachten was. Dus nam ik haar mee naar binnen, zette haar bij de houtkachel en gaf haar een bord soep die ik 's middags gemaakt had. Om kort te gaan: ze vertelde me dat ze zwanger was. Vermoedelijk in haar derde maand. Ze had het thuis wel moeten zeggen, maar haar vader - een notoire dronkenlap, volgens haar en een moeder had ze niet meer, die was een jaar daarvoor gestorven aan kanker - haar vader dus, had haar prompt de deur gewezen. Ze dacht eerst dat hij jokte, maar neen, hij had haar een schop tegen haar billen gegeven en haar het huis uitgeduwd. De dagen daarna had ze nog geprobeerd terug naar binnen te gaan, tot haar vader haar met een knuppel in de hand had gedreigd haar de kop in te slaan. Hij schreeuwde haar toe dat ze niet van hem was, dat haar moeder een hoer was die met iedereen van bil ging en dat hij lang genoeg gezorgd had voor zo'n koekoeksjong als zij.

Dus was ze al een week op de dool geweest en had ze elke nacht ergens geslapen in een stal bij een boerderij of in een weide en ten slotte dus bij ons, in het berghok. Je vader en ik hadden medelijden met haar. Het bleek dat ze zeventien was en nergens naartoe kon. Omdat we zo afgelegen woonden en toch nooit bezoek kregen, besloten we dat ze bij ons kon blijven zolang we hier mochten blijven wonen. Het was geen gemakkelijk kind, dat is waar, maar we hadden medelijden met haar. We hielpen haar met de bevalling, het was een welgeschapen zoontje. Ik zorgde een week lang voor moeder en kind en op een dag, acht dagen na de bevalling, stonden we op en zij was verdwenen. Het kind lag rustig in het wiegje te slapen dat je vader ervoor in elkaar getimmerd had.

Wij hadden al jaren geprobeerd om zwanger te geraken en het was ons nooit gelukt, behalve een miskraam twee jaar eerder. Nu kreeg ik ineens een idee. Waarom niet zeggen dat het mijn kind was, dat ik in dat afgelegen huis bevallen was? Omdat op onze papieren nog altijd het adres van Turnhout vermeld stond, reden wij naar ons huis daar. Je vader ging het kind aangeven bij de burgerlijke stand en sprak eerst buiten een paar oude vrouwen aan die voor een klein bedrag getuigen wilden zijn.

Dat kwam allemaal dadelijk in orde en we haastten ons terug naar Deventer, waar Les twee maanden later met zijn werk klaar was en we terug naar Turnhout konden. Niemand kon ooit te weten komen dat het kind niet van Les en mij was en dat is ook nooit aan het licht gekomen. Tot een half jaar geleden iedereen een DNA-test moet afgeven. Ik wist toen nog niet waarvoor ze die nodig hadden. Je grootvader dacht dat het was om gewonden of lijken te identificeren en dat luchtte me op.

Maar van zodra ik te weten kwam dat Rani in de groep zat die bij jou moest blijven om zwanger te worden, wist ik direct hoe laat het was. En jij weet het nu ook wel, Boy...'

'Dus... ik ben de zoon van dat meisje?' stotterde ik.

'Ja, Boy, maar geloof, ik heb je altijd beschouwd als mijn eigen kind.' Ze barstte in tranen uit en ging languit op de sofa liggen, alsof ze het bewustzijn ging verliezen.

Het duizelde me. Ik was niet haar kind! Ik was niet Rani's broer! Rani was niet mijn zusje! Daarom lieten ze ons samen neuken. Ze wisten daar ginder in de torens dat we geen bloedverwanten waren...

Ik troostte moeder, streelde haar armen, zegde dat ze niet hoefde te wenen, dat ik wist hoeveel ze van me gehouden had, altijd. Dat ik nooit het idee had gehad dat ze Rani liever zag dan mij.

Toen ze eindelijk tot haar positieven kwam, vroeg ik haar of zelfs haar eigen vader dat nooit geweten had. 'Natuurlijk niet,' antwoordde moeder, 'hij woonde toen in Antwerpen om dicht bij mijn moeder te zijn die in het ziekenhuis lag met ongeneeslijke lymfekanker. Je was al zes maanden oud toen hij jou voor het eerst zag, op de begrafenis van zijn vrouw nog wel. En je leek genoeg op je vader om het helemaal geloofwaardig te maken. Echt, geloof me, Boy, niemand buiten je vader en ik hebben het ooit geweten. Maar grootvader vond dat ik het jou moest vertellen voor je seks hebt met Rani, en dat ik het vanavond ook aan Rani vertel, zodat ze geen schrik moet hebben voor de kinderen die ze van jou zal krijgen. Je gaat geen incest plegen met haar, Boy...'

Ze ademde diep, zuchtte en dan kwamen er weer tranen. Toen ze de zakdoek van haar ogen wegnam, keek ze me met een vreemde blik aan en alsof ze een prop uit haar keel hoestte die daar al heel lang zat, spuwde ze het eruit: 'En met mij ook niet!'

Ik stond op, niet wetend wat te doen. Ik vond er uiteindelijk niets beter op dan te zeggen dat ik aan het werk moest, wie weet kregen we geen controle en als ze grootvader bezig zagen en mij in huis vonden... ik mocht tijdens de werkuren niet hier zijn...

'Ja, ga maar,' snotterde moeder. Buiten sneed de koude noordenwind mijn adem af. Ik loste grootvader in de stal af en zegde hem dat ik alles wist. Hij gaf me een bemoedigend schouderklopje en verdween.

--- --- ---

Die avond was ik vrij, maar ik ging heel vroeg naar mijn kamer. Sky had me het boek van de Romeinse filosoof geleend en alhoewel lezen nooit mijn favoriete bezigheid was geweest, verbaasde het me dat ik zomaar 'filosofie' begreep. Het waren allemaal heel gewone woorden, heel gewone zinnen, en ik begreep het allemaal. Nu wist ik waarom Sky zo'n wijze vrouw was.

De volgende dag zou ik om vijf uur met Rani naar de sekskamer moeten, dus ging ik vroeg slapen om uitgerust te zijn. Zij zou nu ook al het fijne weten van de toestand. Moeder had me ook nog gezegd dat ze een goed jaar na mijn komst ineens zelf zwanger was geraakt van Rani. We waren als broer en zus opgegroeid en we hadden het altijd zo goed met elkaar kunnen stellen. Meestal wordt een zus niet verliefd op een broer, bedacht ik, maar Rani was al een jaar lang verliefd op mij. En de manier waarop ze naar mijn kamer was gekomen, me gesmeekt had haar te neuken, te ontmaagden... Ze wist het natuurlijk zelf niet, maar ik geloof nooit dat ze dat zou gedaan hebben als ze echt mijn zus was geweest... terwijl ze volgens moeder toch bang was dat er iets met onze kinderen zou schelen en dat ze dan zou overgeplaatst worden...

De volgende ochtend zag ik een totaal ontspannen Rani aan de ontbijttafel. Haar had moeders verhaal alleen opgelucht, zoveel was duidelijk. Nu kon ze mij liefhebben zoals ze wilde. Maar moeder zelf was schuw, durfde me niet eens in de ogen kijken. Blijkbaar was ze beschaamd om wat ze in haar wanhoop uitgeroepen had - dat het met haar ook geen incest zou zijn. Ik had moeder heel mijn leven al graag gezien. En nu ik wist dat ik niet hetzelfde bloed in mij had als zij, leefde ik mee met haar en met haar verdriet omdat ze zich zo alleen voelde, zonder uitzicht op seks. Ik ging haar achterna in de keuken toen ik zeker wist dat de anderen aan tafel bleven en fluisterde haar vlug in het oor dat alles in orde zou komen. Dat ik haar even graag zag als Rani. En veel liever dan de drie anderen. Daarna maakte ik me snel uit de voeten, zonder te weten wat ze daarvan dacht.

Toen grootvader Rani en mij om kwart voor vijf van het werk haalde, huppelde Rani als een jong veulentje naast mij. In de woonkamer gaf ze moeder een kus en ze kreeg prompt een innige omhelzing. Met tranen in de ogen pakte moeder mij daarna ook in haar armen. Haar warme geur maakte me onmiddellijk bijna dronken. Maar ik liet haar snel los, volgde Rani de trap op, nieuwsgierig naar die totaal andere geur - fris, zurig, jong, helemaal anders en toch even opwindend.

We gebruikten natuurlijk samen de badkamer om te douchen. Rani was haast buiten zinnen van vreugde: 'Oh, Boy, hier heb ik zo lang naar getracht! Alleen...'

'Wat is er zusje - alleen...?'

'Dat we niet echt broer en zus zijn, Boy, dat vind ik eigenlijk wel jammer...'

Ik drukte haar stevig tegen me aan en zoende haar op de mond: 'Mij maakt dat niet uit, Rani. Ik zie je graag, zusje of niet..' In ons blootje liepen we elk naar onze slaapkamer om ons op te tutten voor het grote moment. Ik was razend benieuwd hoe Rani er zou uitzien in haar nieuwe outfit.