Daar ben ik weer! Hebben jullie mij een beetje gemist? 😜 Met mij gaat het prima. Ik ben helemaal niet ziek geweest. Ik had gewoon geen zin meer om te schrijven. Ik ben met andere dingen bezig geweest, zoals op vakantie gaan. :)
Maar nu begint het schrijven langzaam weer te kriebelen. Het gaat wel wat langzamer dan ik gewend ben. Er zal geen regelmaat van twee weken komen voor het plaatsen van nieuwe afleveringen. Jouw geduld zal dus op de proef gesteld worden :). Heel veel leesplezier.

We waren een aantal maanden verder. Anna en Lotte hadden het druk met regelen met hun bruiloft die op 23 juli plaats zou vinden. Ze hadden een hele bijzondere ceremonie bedacht. Het zou in de achtertuin van Arjan en Alicia gebeuren. Ook werd er daar een feest gehouden. Omdat Anna veel vrienden en kennissen had, kon ze geen keuze maken wie er wel of niet kwam, hadden Anna en Lotte besloten dat er twee dagen feest zou komen. Op zaterdag zou de ceremonie en het feest waar alleen echte vrienden en familie kwamen, plaatsvinden. De volgende dag waren voor vrienden en kennissen. Lotte had gezegd dat Anna iedereen mocht uitnodigen wie ze wilde. En dat deed ze. Er zouden ongeveer driehonderd mensen komen. Ik kon mijn oren niet geloven toen ik hoorde hoeveel mensen er kwamen. Gelukkig werd het feest overdag gehouden. Daar was ik blij mee. Met zoveel mensen in het donker zou ik niet prettig vinden.

Terwijl Anna en Lotte druk waren met de voorbereidingen was er ook iets moois gebeurd. Op 1 mei waren Bram en Elise trotse ouders geworden van hun zoon, genaamd Tom. De bevalling was verrassend snel en vlot gegaan. De baby was kerngezond, net als zijn kersverse moeder. Mandy en ik waren op kraamvisite geweest. Tom was een mooie en vooral rustige baby die veel glimlacht. Bram en Elise waren in de wolken. Ze waren ook heel blij dat hun nieuwe huis op tijd af was en dat ze in een nieuwe huis hun kind konden opvoeden. In de eerste weken zagen we Bram en Elise weinig, we gaven ze de ruimte om van hun kind te genieten.
Kelly nam het werk van Elise tijdelijk over en maakte overuren. Ik hielp ze met administratie werk.

Met onze kinderen, Lizzy en Lindsay ging het geweldig. Ze groeiden als kool. Ze konden inmiddels kruipen. Toen Nick bij ons was met zijn Stijn, hadden we voor een gein een kruiprace georganiseerd. Stijn won natuurlijk met gemak want hij kon al bijna lopen. De vrouwen stonden hoofdschuddend te kijken wat we deden.

23 juli, de bruiloft van Anna en Lotte brak aan. De achtertuin van Arjan en Alicia was omgetoverd in een feestelijke paradijs. Tante van Anna, Lisa had er voor gezorgd en had groots aangepakt. Ik stond, gekleed in een donkerblauw pak, op het terras en bekeek het feestterrein. Ik zag dat er voldoende verlichting was. Daar was ik blij mee. Ze hadden het speciaal voor mij gedaan, had ik begrepen van Anna en Lotte. Ze zeiden dat de bruiloft nooit plaats had gevonden als ze mij niet hadden gekend. Ik moest glimlachen toen ik aan de vakantie in Palermo dacht. Ik had ze min of meer aan elkaar gekoppeld. De zon brandde aangenaam op mijn gezicht. Het beloofde vandaag een mooie dag te worden. De zon stond bijna op het hoogste punt. Het was bijna zover.
Bij het zwembad stonden rijen stoelen die bedoeld waren voor het publiek. Midden in lag een rode loper die naar het zwembad leidde. Het publiek bestond uit vrienden en familie. Gelukkig was er een paviljoen dat voor de nodige schaduw zorgde.

Amber kwam naast me staan. Ze zag er oogverblindend uit in haar rode jurk. Mijn blik bleef heel even hangen op haar fraaie decolleté. Ze glimlachte ondeugend toen ze het merkte. Wij waren de getuigen van Anna.
‘’Het gaat leuk worden zo meteen,’’ zei ze vrolijk.
Ik keek naar het zwembad. ‘’Ja, dat gaat het zeker worden.’’ In het publiek zag ik Liam zitten. ‘’Ik ben heel blij dat je een vriendje hebt, Amber.’’
Ze glimlachte gelukkig. ‘’Ja, Liam is geweldig. Grappig genoeg had het even geduurd voordat we een koppel vormden.’’
‘’Jullie zijn nog niet lang samen, hé?’’
‘’Nee, nog geen een maand, maar we kennen elkaar al langer. Hij zag mij eerst toen niet zitten.’’
Ik keek verbaasd. ‘’Serieus? Wie ziet jou nou niet zitten?’’
Ze gaf me lachend een por. ‘’Hij dacht dat ik zo’n bitch was, iemand die denkt dat ze zichzelf de mooiste vrouw ter wereld vindt.’’
‘’Dat hoeft je niet te doen want je bent het al?’’
Ze gaf me een tik. ‘’Maar ik begrijp hem wel. Ik was toen in de avond nogal aanwezig. Ik was, zeg maar, een beetje geil.’’
Ik kon er niets aan doen maar ik moest gewoon grinniken. ‘’Een beetje geil?’’
Ze gaf me weer een stomp. ‘’Liam was de eerste man die ik in het vizier had. Ik opende mijn jacht. Alleen was hij een lastige prooi. Hij wilde helemaal geen seks. Wat hij wilde was gewoon gezellig kletsen. Ik heb even met hem gekletst maar ben snel afgehaakt want ik was er te geil voor.’’
Ik schoot in de lach en ze grinnikte met mij mee en ging verder: ‘’Ik weet niet of het toevel was maar de weken daarop kwam ik hem regelmatig tegen. Het bleek dat hij ook bevriend was met een van mijn vriendinnen. Toen ze jarig was, gaf ze een verjaardagfeest en Liam was er ook. Hij probeerde mij te negeren. Ik weet niet hoe het gebeurd was maar op een gegeven moment zaten we naast elkaar en we hadden urenlang gekletst. Zo kreeg hij een andere beeld van mij. Uiteindelijk spraken we vaker af en ik merkte dat ik hem steeds leuker vond. Hij gelukkig mij ook.’’ Ze keek verliefd naar Liam, die naar haar zwaaide.
‘’Ik ben heel blij voor jullie, Amber. Maar hoe zit het met jouw wilde leven?’’
‘’Liam weet dat ik een hoog libido heb. Hij heeft gezegd dat hij er geen problemen mee heeft als ik af en toe met een ander seks heb, zolang ik het niet stiekem doe. Ik heb het nog niet gedaan, daar heb ik nu nog geen behoefte aan. Maar binnenkort gaan we wel een trio doen met een vrouw.’’ Amber keek ondeugend.
‘’Ik ben jaloers,’’ mompelde ik. Ze lachte vrolijk.

‘’Ah, daar zijn ze, de getuigen van Lotte,’’ riep Amber.
Mandy, Kelly en Elise, allemaal prachtig gekleed in galajurken, liepen op ons af. Ik nam mijn vrouw in mijn armen. ‘’Je ziet er weer schitterend uit, schoonheid. Met jou wil ik wel trouwen.’’
Ze kuste me. ‘’Je bent al getrouwd met mij, gek.’’ Ze bestudeerde mijn pak en knikte tevreden. ‘’Goedgekeurd, mannetje van me.’’
Ik grinnikte gemeen. ‘’Ben benieuwd wat je straks gaat zeggen als de ceremonie afgelopen is.’’ Ze gniffelde even. ‘’Hoe gaat het met onze meisjes?’’
‘’Helemaal goed, ze zijn nu bij de buren,’’ antwoordde Mandy.

Amber pakte mijn hand. ‘’Het is bijna zover. Ga je mee, lekker ding?’’
‘’Met jou? Altijd.’’
We liepen over de rode loper naar het zwembad. Mandy, Elise en Kelly volgden ons. De mannelijke ambtenaar stond op ons te wachten bij het zwembad. ‘’Zijn jullie er klaar voor?’’ vroeg hij glimlachend. We keken elkaar aan en knikten instemmend. De ambtenaar stapte via een trap het zwembad in. Achter ons hoorden we verraste kreten. Bijna niemand wist precies wat de ceremonie inhield. Ik keek Amber aan, die grijnzend naar me keek en we stapten het zwembad ook in. Mijn schoenen waren onmiddellijk nat, evenals mijn pantalon. Ze hadden een soort podium in het zwembad gezet zodat het water niet verder tot onze middel reikte. De jurk van Amber werd donkerrood door het water. We namen onze plaats in en ik keek naar Mandy, Elise en Kelly, die zachtjes giechelden van de pret. We keken naar het publiek. Sommigen stonden met open mond te staren en anderen keken ongelovig met hun handen voor hun monden.
‘’Jammer dat ik geen bommetje mocht maken,’’ mompelde ik grinnikend.
De meiden giechelden. ‘’Dat zou wat zijn,’’ zei Kelly.

Toen klonk er muziek en we draaiden ons om naar de rode loper, in afwachting van de twee bruiden. Ik hield mijn adem in toen Anna met haar vader op de rode loper verscheen. Wat zag ze er waanzinnig mooi uit. Ze droeg een zwart-witte elegante trouwjurk met een kleine sleep. Haar schouders waren bloot en ze had een zeer sexy decolleté. Haar half-krullende haren waren prachtig opgestoken. Ze liep rustig met een stralende glimlach naar het zwembad terwijl ze begeleid werd door haar trotse vader. Bij het zwembad aangekomen kuste ze haar vader dankbaar. Uit het publiek hoorde ze iemand roepen: ‘’Je gaat toch niet in het water?’’
Anna keek lachend over haar schouder naar het publiek en gaf ze een vette knipoog. Ik stond klaar bij de rand met uitgestoken hand om haar in het water te helpen. Ze zette haar schoen met een hoge hak op de eerste trede in het water. We hoorden weer verrast geroezemoes vanuit het publiek. Haar mooie blauwe ogen keken me grijnzend aan. De sleep van haar jurk golfde in het water toen we rustig liepen naar de plek waar Anna moest staan.

Toen de muziek afgelopen was, werd er een andere nummer ingezet. Het publiek draaide zich om en daar verscheen een witte bruid. Ik keek vlug naar Anna die ademloos naar haar bruid keek. Lotte was adembenemend mooi in haar stralende witte jurk met palletten, die schitterden in het zonlicht. Haar lange zwarte haar was heel stijlvol opgezet en de parels die aan haar oren hingen, bewogen sierlijk bij elke stap die ze zette. Haar donkergroene ogen waren gericht op haar bruid, die op haar wachtte in het zwembad. De kleine, lieve glimlach op haar gezicht maakte het helemaal af. De vader van Lotte liep met een trotse blik naast zijn dochter. Ik stond netjes klaar bij de rand van het zwembad. De vader kuste zijn dochter en overhandigde haar hand aan mij. Lotte keek mij glimlachend aan toen ze voorzichtig haar witte schoen in het water zette. Ik zag dat haar jurk een langere sleep had en die verdween ook in het water. Ik begeleidde haar naar Anna, die haar ogen niet van Lotte kon afhouden.
‘’Dank je wel,’’ fluisterde Lotte tegen mij en nam de hand van Anna aan. Ik haastte me terug naar mijn plek naast Amber.

De ambtenaar gaf de bruiden even hun moment en zei toen: ‘’Welkom allemaal. Vandaag is een grote dag voor deze twee prachtige dames! Maar ik zal recht voor zijn raap zijn want ik heb het idee dat jullie allemaal een groot vraagteken boven jullie hoofd hebben. Jullie vragen jullie af waarom we in hemelsnaam in het zwembad zijn. Dat zal ik jullie uitleggen. Vandaag, precies zeven jaar geleden heeft Lotte bekend gemaakt dat ze gevoelens heeft voor Anna. Dat was in Palermo en dat gebeurde in het zwembad. 10 januari van dit jaar heeft Anna een huwelijksaanzoek gedaan. Dat was in Parijs en dat… ja, jullie raden het al. Het gebeurde ook in het zwembad. Dus ze vonden het wel toepasselijk dat ze in het zwembad gaan trouwen. Ik kan jullie wel vertellen dat dit een van de bizarste ceremonie is die ik mag leiden.’’ Hij pauzeerde omdat er gelachen werd vanuit het publiek. ‘’Maar wel eentje die niet snel zal vergeten. Alleen weet ik niet of mijn vrouw straks blij is met mijn natte pak.’’
Het publiek schoot in de lach. Ik mocht die ambtenaar wel. Hij had het gevoel voor humor. Hij vervolgde zijn speech en ik keek naar Anna en Lotte. Vanuit mijn positie kon ik alleen het gezicht van Lotte zien en die was verliefd. Ik kon echt goed zien dat ze stapelgek op Anna was. Ik was oprecht blij voor ze. Ik vond dat ze goed bij elkaar passen. Lotte was een rustig type terwijl Anna een wilde vrouw kon zijn. Lotte kon Anna soms temmen als het nodig was. Anna was een beschermengel. Ze hield altijd haar vriendengroep goed in de gaten, zorgde dat alles goed bleef. Op Lotte haar beurt hield ze Anna in de gaten. Ze vulden samen feilloos elkaar aan. Dat deed mij soms denken aan Mandy en mij. Ik leek op Anna en Mandy op Lotte. Alleen had ik geen grote borsten, dacht ik lachend.

Amber stootte tegen me aan en ik knipperde met mijn ogen. ‘’De ring,’’ fluisterde ze. Ik had de toespraak helemaal gemist maar dat gaf niet, want ik had die al van te voren gelezen. Ik liep naar de rand van het zwembad en pakte een fluwelen kussen met de gouden ring erop. Ik draaide me om en keek recht in de lachende ogen van Anna. Ineens werden haar ogen groot. ‘’Danny, de ring!’’ Terwijl ze dat zei, hoorde ik een raar geluid maar kon me niet indenken wat het was.
Ik keek naar het kussen en zag tot mijn grote schrik dat de ring verdwenen was. Ik begreep nu dat ik net een plons had gehoord. De ring was in het water gevallen! Ik zocht in paniek in het water maar vond hem niet.
‘’Danny?’’ riep Anna.
Ik keek angstig naar Anna en Lotte. Ze waren allesbehalve boos. Beiden hadden een groot glimlach op hun gezichten. ‘’Danny, ik denk dat de ring op de bodem van het zwembad ligt, net naast het podium,’’ zei Anna. Ik keek naar de bodem en zag inderdaad iets glinsteren. Ik wist meteen wat het betekende. Ik keek Anna aan, ze had een grote grijns op haar gezicht. Ik wierp een korte blik op Mandy, die haar uiterste best deed om niet in lachen uit te barsten. Ik kon mij wel voor mijn kop slaan. Het was duidelijk dat iedereen op mij zat te wachten.
Ik haalde diep adem en wilde gaan duiken maar ik verstijfde onmiddellijk. Ik had mijn CI nog op! Twee blunders op een dag zou heel gênant zijn. Opgelucht dat ik niet weer in de fout ging, haalde ik mijn CI uit en gaf die aan Amber die zich kostelijk vermaakte. Opnieuw haalde ik diep adem en dook met mijn hoofd onder het water. Mijn hele pak was nu nat geworden. Ik vond de ring meteen en kwam druipend boven het water uit. Iedereen keek lachend toe, ze hadden leedvermaak. Ik gooide mijn natte haren naar achteren, liep naar Anna en overhandigde de ring aan haar. ‘’Sorry, het is een beetje nat.’’
Anna gniffelde even en kneep in mijn hand. ‘’Dank je wel, mafkees,’’ zei ze langzaam zodat ik kon liplezen. Met een rood hoofd keerde ik terug naar mijn plek. Ik keek naar mijn vrouw, die had nog steeds moeite om haar gezicht in de plooi te houden.

Anna schoof de ring om de vinger van Lotte. Daarna pakte Mandy het kussen waarop een ring lag en liep naar Lotte. Ik wist niet wat me bezielde maar ik had gehoopt dat ze de ring ook zou laten vallen maar helaas was het niet geval. Lotte schoof de ring om de slanke vinger van Anna en hun vingers verstrengelden zich.
‘’Hierbij verklaar ik, als ambtenaar van de burgerlijke stand van de gemeente Utrecht, dat Anna van der Weijden en Lotte Wevers vanaf dit moment door de echt aan elkaar zijn verbonden.’’ Hij glimlachte zijn tanden bloot. ‘’Een van jullie mag de bruid kussen.’’
Anna en Lotte keken elkaar aan, bogen hun hoofden naar elkaar toe en kusten elkaar, waarbij op de achtergrond luid gejuich losbarstte.

Hand in hand liep het kersverse bruidspaar via een trap het zwembad uit en liet een natte spoor achter op de rode loper. Ze zwaaiden vrolijk naar het publiek. De getuigen volgden hun op een afstandje. Toen ik langs de mensen liep, hoorde ik hier en daar zacht gegrinnik. Ik was de enige die helemaal nat was. Ik keek opzij en zag een grote grijns van mijn vader. We gingen naar het achterste gedeelte van de tuin, die een beetje ingericht was voor de fotoshoot. Marloes stond al klaar om foto’s te maken. Natuurlijk was het bruidspaar eerst aan de beurt. Mijn pak droop nog van het water. Mandy kwam naast me staan en ik onderschepte een ondeugende blik in haar ogen. ‘’Zeg maar niets,’’ waarschuwde ik haar fluisterend. Ze gniffelde even en pakte mijn hand. Toen we opgeroepen werden om bij het bruidspaar te staan, liep ik op Anna en Lotte af. ‘’Het spijt me heel erg voor mijn domme blunder,’’ zei ik beschaamd.
Anna lachte breeduit. ‘’Het geeft helemaal niets. We vonden het zelf grappig.’’
Lotte legde haar hand op mijn arm. ‘’Danny, als ik eerlijk mag zijn, ben ik blij dat het gebeurd is. Het is een leuk verhaal dat we later aan onze kinderen kunnen vertellen.’’
‘’Ja ja, vertellen hoe ik onhandig was geweest, zeker?’’ mompelde ik gespeeld somber.
‘’Dat bijvoorbeeld,’’ knipoogde Lotte. ‘’Maar je moet weten dat wij helemaal niet boos op je zijn.’’
Ik slaakte opgelucht een zucht. ‘’Gelukkig, maar moet ik mijn haren even goed doen?’’
‘’Nee!’’ riepen Anna en Lotte in koor. ‘’Laat het alsjeblieft zo staan. Als we je met je natte haren op de foto zien, dan denken we gelijk aan jouw slimme momentje,’’ lachte Anna vrolijk. ‘’Kom tussen ons staan.’’
‘’Misschien wil ik helemaal niet op de foto,’’ mopperde ik, maar met een glimlach.

De middag vorderde rustig door. De fotoshoot was klaar en we hadden ons omgekleed. Anna en Lotte droegen soortgelijke jurken als hun bruidsjurken maar dan van een korte versie. De jurken hadden geen slepen zodat ze zonder moeite konden lopen. Ik had mijn natte pak uiteraard ingeruild voor een droog pak. Natuurlijk werd ik door iedereen gepest over mijn domme blunder. Gelukkig hadden ze snel door dat ik het een beetje zat aan het worden was en hielden ze ermee op. Eind van de middag hadden we een heerlijk diner. Volgens mij had ik mij zitten uitsloven want het was echt verrukkelijk. Het was ook niet vreemd dat ik na het eten even bij moest komen.

Om acht uur was het tijd voor een feest. De eerste gasten arriveerden al. Vandaag zou het een rustige avond worden met zo’n zeventig mensen. Morgen kon het behoorlijk druk worden met driehonderd mensen.
Nadat alle gasten gearriveerd waren en ze het bruidspaar gefeliciteerd hadden, pakte Lotte de microfoon. ‘’Lieve familie en vrienden, welkom allemaal. Het feest kan zo meteen beginnen maar niet voordat ik eerst iets wil doen.’’
Anna keek verbaasd naar Lotte. Ze glimlachte lief naar haar. ‘’Lieve Anna, herinner je je nog dat je teleurgesteld was dat er een persoon op onze bruiloft niet kon komen?’’
Anna was heel even stil. ‘’Ja, dat is Jasmijn, mijn voormalige beste vriendin die in Amerika woont. Hoezo?’’
Lotte glimlachte alleen maar.
‘’Dat meen je toch niet, Lotte! Je gaat mij toch niet vertellen dat ze hier is?’’
‘’Oh, dat ga ik wel doen, lieverd,’’ lachte Lotte vrolijk. ‘’Jasmijn, kom tevoorschijn!’’
Een beeldschone dame met lange blonde haren, in haar schitterende lichtblauwe jurk, verscheen met haar man, die er ook keurig uitzag in een maatpak.
‘’Jasmijn!’’ gilde Anna van blijdschap en rende op haar af. Ik verwonderde me over haar snelheid van rennen op haar hakken. De twee voormalige vriendinnen omhelsden elkaar stevig alsof hun leven ervan hingen.

Ik had Jasmijn nooit in het echt gekend maar had heel veel over haar gehoord. Ze had tegenwoordig geen tijd meer om een keertje in Nederland te komen. Zij en haar man hadden een eigen bedrijf.
‘’Nou, nu is het wel genoeg, tortelduifjes. Want Anna is met mij getrouwd!’’ riep Lotte lachend. ‘’Kom maar naar hier.’’
Jasmijn en Anna lieten elkaar los en gingen bij Lotte staan. Anna omhelsde haar vrouw stevig en pakte de microfoon van haar af. ‘’Hoe heb je het gedaan?’’
Lotte glimlachte ondeugend. ‘’Ik heb een beetje zitten te zeuren bij Jasmijn.’’
‘’Een beetje?’’ zei Jasmijn met een opgetrokken wenkbrauw. ‘’Je was nogal standvastig.’’ Ze wachtte even omdat er gelachen werd. ‘’Maar ik moet je gelijk geven, Lotte. Jullie trouwen maar een keer en ik zou er spijt van krijgen als ik niet gekomen was. Met nodige moeite hebben mijn man en ik kunnen regelen dat we een aantal dagen vrij kunnen nemen.’’
‘’Oh, ik ben zó blij dat je er bent, Jasmijn!’’ riep Anna gelukkig.
‘’Ik ook,’’ beaamde Jasmijn glimlachend.
Haar man Simon en Jasmijn feliciteerden het bruidspaar voor het huwelijk en Anna pakte de microfoon. ‘’Laat het feest maar losbarsten!’’ De band zette een muziek in.

Anna trok Jasmijn naar zich toe. ‘’Hoe lang blijf je hier?’’
‘’Dinsdag moeten we weer terug,’’ antwoordde Jasmijn.
‘’Oh geweldig! Je komt morgen ook?’’
‘’Zeker weten! Daar kijk ik het meeste naar uit.’’
Anna lachte. ‘’Ja, er komen veel oude bekenden van ons. Ik ben zo blij dat je er bent, Jasmijn.’’ Ze gaf haar een knuffel.
Jasmijn maakte zich los. ‘’Ga maar naar de gasten. Maandag heb ik de hele dag tijd. Dan kunnen we samen in alle rust kletsen. Nu moet je iedereen evenveel aandacht geven. Anders zitten we hier de hele nacht te kletsen.’’
Anna glimlachte. ‘’ Helemaal goed, maar ik wil je aan iemand voorstellen.’’

Ik zat te praten met mijn vriend.
‘’Danny!’’
Ik draaide me om en zag Anna en Jasmijn naar mij toe lopen. Ik liet mijn blik vlug over het lichaam van Jasmijn glijden. Ze was een lange vrouw met mooie benen.
‘’Ha, pasgetrouwde vrouw!’’ begroette ik.
‘’Dit is Jasmijn,’’ zei Anna. ‘’Jasmijn, dit is Danny.’’
We schudden de handen. ‘’Zo, je bent dus de beroemde Danny?’’ vroeg Jasmijn.
Ik rolde met mijn ogen. ‘’Nee, dat ben ik niet. Ik ben gewoon Danny.’’
De dames lachten. ‘’Nou, veel plezier,’’ zei Anna opgewekt en liep weg.

Jasmijn en ik gingen zitten. ‘’Ik heb veel over jou gehoord,’’ zei Jasmijn.
‘’Dat verbaasd mij niets,’’ lachte ik. ‘’En ik ook veel over jou. Je was vroeger samen met Anna populair op school.’’
Ze gniffelde. ‘’Ja, we hebben een hoop meegemaakt. En jij ook met Anna, hoorde ik. Jullie zijn de beste vrienden.’’
‘’Ja, dat zijn we inderdaad,’’ zei ik bevestigend.
‘’En, is ze nog steeds een beetje ondeugend?’’
‘’Dat is nog zacht uitgedrukt,’’ antwoordde ik grijnzend. ‘’En jij?’’
Ze schudde haar hoofd. ‘’Allang niet meer. Ik ben monogaam geworden met mijn lieve man en dat bevalt mij erg goed.’’
Ik knikte en besefte dat we helemaal geen drinken hadden. Ik vroeg of ze iets drinken wilde. Ze lustte een wijn en ik haalde het voor haar.

Toen ik terug was, vroeg ik: ‘’Ik heb begrepen dat jij en jouw man een eigen bedrijf hebben. Was het zo moeilijk om een paar dagen vrij te nemen? Hebben jullie niet genoeg personeel?’’
Jasmijn lachte. ‘’Ik zal je iets laten zien.’’ Ze pakte haar telefoon en zocht iets op en liet de foto aan mij zien. Ik bekeek de foto maar kon even niet snel zien wat het was. ‘’Sorry Jasmijn, ik zie het even niet. Kun je mij even uitleggen wat het is, dan zie ik het wel.’’
‘’Oh sorry,’’ zei ze verontschuldigend. ‘’De foto is van bovenaf gemaakt. Dit is een plattegrond van onze grond.’’ Ik bekeek de foto opnieuw en zag het nu wel. Mijn mond was open gevallen van verbazing. ‘’Het hele land?’’
Ze lachte om mijn verbazing. ‘’Ja, dit is onze grond.’’
Ik telde zes gebouwen en zag heel veel groens. Het leek wel een boerderij. Ik vroeg dat aan haar.
‘’Bijna,’’ antwoordde Jasmijn. Ze wees op het huis dat helemaal aan de linkerkant stond. ‘’Dit is ons huis. En dit is de dierenartspraktijk van mijn man. Hij is de chirurg.’’
Ik bekeek het gebouw die het dichtste stond bij hun huis. ‘’Het is een aardig groot gebouw.’’
‘’Dat is het ook,’’ knikte ze instemmend. ‘’Het gebouw hiernaast is een dierenwinkel. Het zusje van mijn man heeft de leiding van deze winkel. ‘’En dit is een asiel.’’ Ze wees op een lang rechthoekig gebouw dat op een schuur leek.
Ik keek op. ‘’Vangen jullie alle dieren op?’’
‘’Zoveel mogelijk als het kan,’’ antwoordde Jasmijn. ‘’Gelukkig komen er veel mensen om ze te adopteren.’’
‘’Wat is dit?’’ vroeg ik terwijl ik op het huis die het verst van alle gebouwen stond wees.
Ze glimlachte. ‘’Een kinderboerderij. Een stel, goede vrienden van ons, runt deze zaak.’’
‘’Het is maar goed dat jullie huis niet zo dichtbij staat,’’ mompelde ik. Van al die herrie die dieren maakten, zou ik gek van worden.
Jasmijn lachte hardop. ‘’Dat was opzet. Ik zou niet kunnen slapen als een kippenhok naast ons huis stond.’’
Ik bekeek de foto nogmaals en zag dat er nog een gebouw stond. ‘’En deze?’’
‘’Dit is mijn bedrijf, een hondenschool. Ik coach mensen om hun hond te trainen. Maar ik train honden ook zelf die aan de wedstrijden meedoen,’’ antwoordde ze.

Ik staarde een ogenblik lang naar de foto en besefte dat het heel veel grond moest zijn. ‘’Van dat allemaal zijn jullie de eigenaren?’’
Ze keek mij aan. ‘’Ja, elk bedrijf heeft iemand de leiding maar op papier zijn Simon, mijn man en ik de baas. Dat hele stuk is van ons.’’
‘’Mijn god,’’ fluisterde ik ongelovig. ‘’En jullie zijn nog maar dertigers?’’
Jasmijn lachte en vertelde het verhaal. Ze ontmoette Simon vrij snel toen ze in Amerika ging studeren. Binnen een maand hadden ze een relatie. Ze hadden allebei een dezelfde passie: ze waren dol op dieren. Simon was afgestudeerd als dierenarts en ging werken bij de dierenartspraktijk. Een paar jaar later werd de eigenaar ernstig ziek en moest stoppen. Hij vroeg Simon of hij de zaak wilde overnemen. Met de steun van zijn ouders nam hij de zaak over en Jasmijn kwam ook daar werken als assistente. In de loop van de tijd groeide het bedrijf en het pand werd al snel te klein. Ze kochten, met behulp van Simon’s ouders een groot stuk grond en lieten daar een huis, een dierenartspraktijk en een hondenschool bouwen. Jasmijn had aangegeven dat ze niet veel plezier had in het werk in een dierenartspraktijk. Jasmijn ontdekte een passie voor honden. Ze nam een opleiding voor hondentrainer. Omdat ze veel ervaring had met de dieren, rondde ze de opleiding in een recordtijd af.
Het zat duidelijk in de genen van de familie van Simon want zijn zusje werkte in een dierenwinkel en had later haar ouders gevraagd of ze een eigen winkel mocht starten. Omdat Simon en Jasmijn veel ruimte hadden op hun grond, hadden ze besloten om een winkel naast de dierenartspraktijk van Simon te bouwen. Omdat het gebouw op hun grond stond, stond de winkel ook op hun naam. Maar het zusje van Simon mocht de zaak helemaal zelf runnen.

Jasmijn nam een slokje wijn en keek me glimlachend aan. ‘’Verveel ik je?’’
‘’Nee! Helemaal niet! Ik vind het heel interessant. En het asiel was ook gepland?’’
Ze schudde haar hoofd. ‘’Nee, het is een beetje minder leuk verhaal. Simon en ik zaten in de auto en voor ons gooide iemand een zak uit de auto de berm in. Wij dachten eerst dat het afval was maar ik zag iets bewegen in de zak. Dat zag mijn man ook. Dus we gingen aan de kant en gingen kijken wat er in de zak zat.’’ Ze viel even stil. ‘’Er zat een puppy in. Een rottweiler. Hij was zwaar verwaarloosd en was ook gewond. Wij waren echt heel kwaad. Vooral mijn man. We namen dat arme beest mee en mijn man verzorgde hem en ze werden samen beste vrienden. We hebben al drie honden in ons huis. Ik ben altijd de baas omdat ik hondentrainer ben. Maar die rottweiler is echt voor Simon. Ze zijn heel close met elkaar. Onze auto heeft een ingebouwde camera die naar voren filmt. Zo konden we de nummerplaat van de auto achterhalen. Via de kennis van Simon wisten we waar de bestuurder woont. We gingen op bezoek bij hem. Eigenlijk hadden we het aan de politie over moeten laten. Maar wij waren zo boos. Toen we de man ontmoette, hij zag er onverzorgd uit en zei doodleuk dat het hem niet veel kon schelen. Het was een rothond die niet luisterde, had hij gezegd. Simon verloor zijn beheersing en viel hem aan. Ik had hem nog nooit zo boos gezien. Ik werd er zelfs een beetje bang van.
Uiteindelijk werden Simon en de man meegenomen door de politie. Simon kreeg een taakstraf voor mishandeling. Hij had er veel spijt van en bood mij wel duizenden keren verontschuldigingen. Simon is helemaal niet gewelddadig. Hij verloor gewoon zijn beheersing. Ik had hem meteen vergeven en was zelfs een beetje blij dat die klootzak zijn verdiende loon kreeg.’’
Ze keek mij geschrokken aan. ‘’Sorry van mijn taalgebruik.’’
Ik schudde resoluut mijn hoofd. ‘’Nee, hij is inderdaad een klootzak.’’ Ik besefte dat ik een beetje boos was en dat zag Jasmijn. Ze legde haar hand op mijn arm. ‘’Rustig maar,’’ glimlachte ze. ‘’Ook een dierenliefhebber?’’
Ik knikte. ‘’Vooral de honden. Katten heb ik niet zo veel mee.’’
‘’Welke ras vind je mooi?’’ vroeg ze geïnteresseerd.
‘’Duitse herder,’’ antwoordde ik meteen.
Ze keek verheugd op. ‘’Wacht, ik zal je iets laten zien.’’ Ze zocht de foto op haar telefoon en liet het aan mij zien. Ik zag drie Duitse herders netjes naast elkaar zitten.
‘’Wauw! Jouw honden?’’
Ze knikte glimlachend. ‘’Duitse herder is ook mijn favoriet.’’
‘’Train je ook honden als blindengeleidehond?’’ vroeg ik nieuwsgierig.
‘’Nee,’’ antwoordde Jasmijn. ‘’In de toekomst misschien maar we hebben het momenteel erg druk.’’

Jasmijn moest naar het toilet en ik ging nieuw drinken halen. Toen we terug waren, vroeg ik: ‘’Daarna hebben jullie besloten om een asiel op te richten?’’
‘’Ja, dat incidentje heeft ons aan het denken gezet. Er zijn zoveel weerloze dieren. Omdat wij genoeg ruimte hebben op onze erfgrond besloten we een schuur te laten bouwen. De ouders van Simon hebben hun werk opgezegd en gingen aan de slag bij het asiel. We hebben mensen die dieren gaan ophalen als we een melding krijgen. Als de dieren gewond zijn, dan gaan ze eerst naar de praktijk van mijn man. Als ze gezond genoeg zijn, gaan ze het asiel in. We verkopen ze aan mensen die geïnteresseerd zijn.’’
‘’Wat voor dieren vangen jullie op?’’
‘’Oh heleboel. Maar het zijn vooral de honden die we opvangen. Het is veel werk om een hond te verzorgen. Dat onderschatten sommige mensen.’’
‘’En hoe zit het met de kinderboerderij?’’
De glimlach verspreidde zich op het gezicht van Jasmijn. ‘’Dat komt door onze kinderen. We hebben een zoon en een dochter.’’
Ik onderbrak haar: ‘’Hebben jullie überhaupt daar wel tijd voor?’’
‘’Het was wel even passen en meten,’’ moest ze lachend toegeven. ‘’Onze zoon is zes jaar en ging graag helpen bij het asiel met opa en oma. We krijgen ook veel bezoekers en de kinderen vonden het altijd leuk om met de dieren te spelen. Ik had nieuws gelezen dat de kinderboerderij in de buurt dicht moest gaan omdat ze het financieel niet voor elkaar kregen. Toen kreeg ik een idee en daar had ik het met mijn man over gehad. Hij vond het een geweldig idee. Zijn ouders waren het er ook mee eens. We namen die kinderboerderij over en namen alle dieren mee naar onze nieuwe kinderboerderij die wij op onze grond hebben laten zetten. Onze goede vrienden nemen deze taak voor hun rekening.’’
Ik zweeg even. ‘’Ongelooflijk, Jasmijn. Ik heb echt respect voor jullie. Jullie zijn fantastische mensen.’’
‘’Dank je wel,’’ zei Jasmijn glimlachend. ‘’We houden erg van dieren en doen het graag. Ze zijn de mooiste wezens op de wereld.’’
‘’Dat is niet waar! Dat is mijn vrouw Mandy,’’ protesteerde ik.
Ze schoot hard in de lach.

Er kwam iemand bij ons zitten.
‘’Ah kijk, daar is het mooiste wezen van de wereld!’’
Mandy keek vragend. Gniffelend legde Jasmijn het aan haar uit. Ze maakten kennis met elkaar. Ze kenden elkaar natuurlijk wel maar ze hadden elkaar nooit in het echt ontmoet. Veel praten konden ze niet want Anna en Lotte openden de dans. Mandy pakte mijn hand. ‘’We gaan zo meteen dansen.’’
Ik keek Jasmijn aan. ‘’Mag ik straks ook met je dansen?’’
‘’Het is mij een eer om met jou te dansen,’’ zei ze.
Ik rolde met mijn ogen. ‘’Ik ben gewoon een mens hoor! Geen beroemde filmster.’’
De dames giechelden en Mandy nam mij mee. Ik danste eerst natuurlijk met mijn liefste daarna wisselde ik Mandy voor Anna. Ik kon zien dat ze erg gelukkig was. Lotte was volgens mij nóg gelukkiger. Dat was heel grappig om te zien. Ik had haar wat geplaagd. Als laatste danste ik met Jasmijn.
Toen het afgelopen was, hoopte ik dat we verder gingen kletsen. Het was heel gezellig met haar. Gelukkig vond ze het ook want ze ging weer naast me zitten met Mandy. Jasmijn had van Anna gehoord dat Mandy en ik een bijzonder koppel waren en wilde alles over ons weten. En ze was ook nieuwsgierig naar mijn handicap. Het was een heel lang maar vooral erg leuk gesprek. Tussendoor moesten we ook nog een toneelstuk spelen. Het gezelschap had zich prima vermaakt.

Helaas vloog de avond om. Ik had het echt naar mijn zin gehad met Jasmijn. Inmiddels waren bijna alle gasten naar huis gegaan. Jasmijn en Simon logeerden bij Arjan en Alicia. Dat had Lotte geregeld. Wij overnachtten ook hier. Om één uur was het tijd dat het bruidspaar naar huis ging. De auto stond klaar. Anna en Lotte namen afscheid van ons. Ik vroeg ze of ik mee mocht. Natuurlijk mocht het niet. Ze wisten niet wat ze misten want ik had wel iets wat ze niet hadden, had ik hen plagerig gezegd. Lachend zwaaiden we de bruiden uit. Daarna gingen we snel naar binnen want iedereen was moe en wilde gaan slapen. Morgen wachtte alweer een nieuwe feest op ons.