Deze verhalenserie sluit aan bij Dieuwertje, wat op zijn beurt weer een vervolg was op Partnerruil. In dit vervolg ligt het perspectief niet meer alleen bij Dieuwertje of haar ex Douwe (zie Partnerruil), maar afwisselend bij de diverse personages. Het is niet beslist nodig om die eerdere series te lezen, maar het zou je wel helpen om 'thuis' te raken in de wereld van het verhaal. Ik geef hieronder een heel beknopte samenvatting.

Voor degenen die de vorige series niet hebben gelezen: de serie speelt zich af in de fictieve Friese dorpen Darwerd en Bitsum en draait rond de stellen Douwe en Anke, respectievelijk Dieuwertje en Frits. In Partnerruil viel Douwe als een blok voor de toenmalige partner van Frits, Anke en dat was wederzijds. Een echte match made in heaven.

De beste vriendin van Anke, Janna, wilde tegelijk met haar vriendin zwanger zijn en sloot zich aan in het huishouden van Douwe en Anke. Beide vrouwen hebben kinderen van Douwe.

Samen met hun buren Rick en Nynke vormen Douwe, Anke en Janna de succesvolle Burenband, mede geïnspireerd door musici Knut en Gudrun, die ze in Noorwegen hebben ontmoet. Rond de Burenband ontstaat regionaal in Friesland een levendige cultuur van moderne volksmuziek en -dans, die ook onder jongeren erg aanslaat.

Ook Dieuwertje en Frits vinden elkaar meer dan leuk, maar hun relatie loopt toch wat minder soepel. Frits komt uiteindelijk terug naar Dieuwertje, na twee maanden weg te zijn geweest voor een voettocht naar Santiago de Compostella. Daarmee eindigt Dieuwertje en begint deze nieuwe serie, nu bezien vanuit Frits.

‘Het volgende station is Leeuwarden, eindpunt van deze trein.’ Frits pakte zijn rugzak en liep de trein uit. “Goede reis verder en veel geluk met je vrouw”, zei zijn overbuurvrouw uit de trein. Ze knuffelde hem even. “Dank je. Wel thuis.” Ze keken elkaar glimlachend aan. Toen draaide hij zich om. Soms heb je dat, je komt toevallig met iemand aan de praat en je hebt het gevoel alsof je elkaar al jaren kent. Hij had tussen Utrecht en Leeuwarden zijn hart bij haar gelucht. Jetsje, een dame van ergens midden veertig uit Dokkum. Nog een half uurtje met de bus, dan zou hij thuis zijn.

Frits was op weg naar huis, na een voettocht van ruim twee maanden. Hij was onderweg gegaan naar Santiago de Compostella, maar vorige week had hij besloten om terug naar huis te gaan. Zijn kinderen misten hem, zijn vrouw miste hem. En hij miste zijn kinderen. Als hij eerlijk was, zijn vrouw Dieuwertje miste hij ook, ondanks de moeilijke tijd die ze achter de rug hadden.

In de bus naar Bitsum voelde Frits zich zenuwachtig worden. Het was al donker aan het worden, de kinderen zouden al op bed liggen. Hoe zou Dieuwertje hem ontvangen? Ze had over de telefoon gezegd dat ze hem miste, maar de maanden voor zijn vertrek waren maanden van ongemak geweest, maanden waarin ze elkaar niet veel meer te vertellen leken te hebben. Sinds hij ontslagen was zat hij vooral thuis en hij was blij als zij vertrok naar haar werk, dan was hij ten minste even verlost van haar beklemmende aanwezigheid.

Zijn ex Anke had hem de mantel uitgeveegd, het weekend voordat hij op weg ging. “Laat jij ooit wel eens aan Dieuwertje merken dat je het fijn vindt om bij haar te zijn? Dat je naar haar verlangt?” Hij had zich verdedigd met: “Ik probeer aan al haar verlangens tegemoet te komen. Ze mag van mij seks hebben met andere mannen, ik word super geil als ik dat zie en laat haar daarna goed merken hoe ik naar haar verlang!” Anke had hem meewarig aangekeken. “Dat is lust, Frits, dat is geen liefde. Als je van haar houdt, doe dan gewoon leuke dingen met elkaar. Vrij ook eens met haar zonder aan jezelf te denken. Geef jezelf aan haar en dan bedoel ik niet dat je klaar komt in haar.”

Hij had er twee maanden over nagedacht. Anke had gelijk, natuurlijk. Hij had nooit zoveel aandacht gehad voor de kwetsbare kant van Dieuwertje. Hij was gevallen voor haar enthousiasme, het seksueel onverzadigbare beest wat zij kon zijn. Hij had onvoldoende onderkend dat zij ook een vrouw was die zich gewoonweg bemind wilde voelen. En, bijna tot zijn eigen verrassing, realiseerde hij zich op een dag dat dat ook precies wat hij zelf in zijn relatie met Dieuwertje was gaan missen: simpelweg lief voor elkaar zijn in de kleine dingen, elkaar laten zien dat je van elkaar hield. Niet door zijn zaad in haar te lozen, maar door tedere aandacht voor elkaar. Seks en klaarkomen waren bijzaak, was hem in een flits duidelijk geworden, terwijl hij van het uitzicht stond te genieten over de vallei van de Brenne. Het was met erotiek net als met de pelgrimsroute zelf: het ging om de weg, niet om het eindpunt. Eerlijk gezegd zou het hem een biet zijn of hij Santiago zou bereiken, hij genoot van het op pad zijn, de wisselende vergezichten onderweg.

De bus reed Bitsum binnen. Voorbij de eerste halte drukte Frits op het knopje. Hij was bijna thuis. Hij slikte en hees zijn rugzak op zijn rug. De laatste loodjes. Hij grinnikte bij zichzelf: hij zou die last op zijn rug niet gaan missen. Wat waren de eerste dagen zwaar geweest! Maar elke dag dat hij wandelde, voelde hij zijn kracht toenemen en was het makkelijker geworden. Zijn broeksriem zat ook een stukje strakker dan toen hij op pad ging. Hij was benieuwd hoeveel kilo hij was kwijtgeraakt. Ook niet verkeerd, hij was best een paar kilootjes te zwaar geweest.

Hij wandelde zijn straat in. Het licht in zijn huis brandde nog. Dieuwertje had de gordijnen dicht getrokken. Hij liep het tuinpad naar zijn voordeur op. Zijn deursleutel zat ergens diep onderin zijn rugzak, bedacht hij. Hij zou moeten aanbellen bij zijn eigen huis. Paste wel bij zijn gemoedstoestand, hij voelde zich bijna een vreemdeling die om onderdak kwam vragen, als een pelgrim. Met het hart in de keel drukte hij op de bel.

Het zweet brak hem uit toen hij haar voetstappen in de gang hoorde. De deur zwaaide open en Dieuwertje stond voor hem. Een paar kilootjes zwaarder dan toen hij wegging, zag hij in de gauwigheid.

Roerloos stonden ze tegenover elkaar, wachtend tot de ander de eerste stap zou zetten. Er brak een blije glimlach door op het gezicht van Dieuwertje. Ze streelde zijn wang, waar tegenwoordig een baard groeide. “Daar ben je dan weer”, fluisterde ze. “Ja”, zei hij, “mag ik binnenkomen?” “Jij? Jij altijd.” Dat kwam binnen, hij voelde zijn ogen branden. Hand in hand liepen ze het huis in. Hun huis. Hij deed zijn rugzak af. Dat was altijd een heerlijk gevoel, als je benen ineens achttien kilo minder te dragen hadden en het voelde alsof je bij elke stap loskwam van de aarde.

“Ik ben zo blij dat je er weer bent”, zei Dieuwertje. Ze drukte zich tegen hem aan. Hij sloeg zijn armen om haar heen en kuste haar teder. “Hier kan ik nog heel lang van genieten”, zei hij. “Je hebt nog acht uur voordat de kinderen wakker worden”, grinnikte Dieuwertje, “is dat lang genoeg?” Hij streelde haar billen. “Ik denk het niet”, antwoordde hij. "Bluffer”, antwoordde ze en liet hem los.

“Je zult wel zin hebben om je even op te frissen, denk ik”, zei Dieuwertje. “Stink ik zo?” Ze snoof even. “Hm, fris is anders.” “Lijkt me heerlijk, die douche. Vooral als jij mijn rug wast.” Dieuwertje keek hem even schuin aan. “Gaat dat overal zo, op die Jacobsroute? Dat de gastvrouwen service verlenen tot onder de douche?” Frits moest grinniken. “Nee, meestal niet. Je mag blij zijn als er überhaupt een douche in zit.” “Maar soms wel?” Hij bloosde en moest slikken. “Eén keertje”, moest hij bekennen. Dieuwertje zuchtte. “Nou vooruit dan maar. Anders loop je dadelijk weer weg.”

Even later stonden ze samen onder douche elkaar aandachtig te wassen. En toen dat gebeurd was, lekker tegen elkaar aan te genieten van het warme water, wat op hen neer klaterde. Gek genoeg had Frits geen erectie. Hij vond het gewoon fijn om bij Dieuwertje te zijn. Hij was al sinds vanochtend vroeg onderweg en had de dagen daarvoor flink doorgelopen, hij was domweg te moe om aan seks te denken.

“Hoe heb jij het gehad”, vroeg hij. “Klote, eigenlijk. Tot vorig weekend.” Een beetje beschaamd zei Dieuwertje: “Ik geloof dat ik wel tien kilo ben aangekomen sinds jij weg was.” “Dat idee had ik al. Maar wat gebeurde er vorig weekend?” Dieuwertje gaf hem een zoen. “Toen ontdekte ik, dat ik nog steeds van je houd.” “Hoe ontdekte je dat?” Ze kneep haar ogen even samen. “Vrijdag kwam Douwe langs. Voor het eerst in járen heeft hij weer eens met me gevreeën.” Ze keek hem uitdagend aan. “Dat voelde heerlijk. De volgende dag ontmoette ik minister Ada Algra bij hem thuis, met haar gezin. Zij vroeg me of ik politiek assistent van haar wilde worden. Dat vleide me enorm. Ik heb toegezegd.”

Een beetje onzeker vervolgde Dieuwertje: “Wat er verder gebeurde... Dit moet je echt voor je houden, Frits, dit mag niet bekend worden. Die avond waren er demonstraties bij het huis van de minister, waarbij nogal wat vernielingen zijn aangericht. Het was de bedoeling van politieke tegenstanders om haar te intimideren, maar ze was onverwacht bij Douwe. Ze vertelde me dat ze van plan was om dat weekend met haar man Hattum door te brengen en hem te verwennen, maar door de gebeurtenissen werd ze weggeroepen. Ze verzocht mij om Hattum te helpen.” Ze keek Frits onderzoekend aan, maar hij keek alleen belangstellend terug en nodigde haar uit om door te gaan. “Vertel maar verder”, fluisterde hij en streelde over haar rug. “Het voelde alsof ze me vroeg voor een escort opdracht en dat wilde ik niet. Janna haalde me over om het toch te doen, door over een soortgelijke ervaring van haarzelf te vertellen. Uiteindelijk heb ik de nacht met Hattum doorgebracht en het was heel fijn. Niet alleen voor hem, maar ook voor mij.”

Frits zuchtte. “Ik heb weinig recht van spreken, hè, met mijn gastvrouw vorige maand. Je weet dat ik voor mijn vertrek ook nog met Anke ben geweest?” “Ja, heeft zij me ook verteld.” “Lieverd, ik neem het je niet kwalijk maar ik voel me wel jaloers. Vind je dat erg?” “Nee, integendeel. Ik ben blij dat je nog jaloers kunt worden om mij.” “Ben je verliefd op Hattum?” “Nee en hij ook niet op mij. Maar het zou misschien zomaar nog eens kunnen gebeuren. Ada is nogal uithuizig en hij komt ernstig te kort. Hij en ik hebben wel een klik, als goede vrienden zeg maar.”

Na nog een lange zoen, gingen ze onder de douche vandaan. Frits droogde Dieuwertje af en zij daarna hem. Ze pakte hem bij de hand. “Kom je mee naar bed?” Ze kroop dicht tegen hem aan, nog steeds naakt. “Vind je het erg om het rustig aan te doen, Frits? Ik heb er nu vooral behoefte aan om tegen jou aan te liggen, om jouw lichaam te voelen en met je te praten.” Dieuwertje keek hem verontschuldigend aan. “Dat is precies waar ik nu ook het meeste zin aan heb, lieverd. Ik ben eigenlijk te moe om heftig te seksen.” Ze kusten elkaar bijna voorzichtig, teder, alsof ze elkaar opnieuw moesten ontdekken.

Zachtjes streelden ze elkaar en ondertussen praatten ze. Frits vertelde over zijn tocht, hoe hij zich de eerste week elke dag met spierpijn moeizaam in gang zette voor de volgende etappe. Gaandeweg was het makkelijker geworden, was zijn lichaam ingesteld geraakt op de dagelijkse inspanning. “Onderweg kom je allerlei mensen tegen. Soms loop je twee dagen samen op, of kom je elkaar na drie dagen wandelen opnieuw tegen. De één is eigenaar van een nertsfokkerij, de ander ambtenaar van Sociale Zaken, weer een ander huisvrouw die een scheiding moet verwerken. “Heb je wel eens een avontuurtje met zo’n huisvrouw gehad?” Frits moest glimlachen om de jaloezie die uit Dieuwertjes woorden sprak. “Nee, je bent gewoon te moe, na zo’n dag wandelen met zo’n rugzak op.”

“Hoe zat het met die gastvrouw?” “Ik kwam daar aan na een dag regen. Ik kon amper nog lopen, zulke blaren had ik aan mijn voeten. Ze verzorgde mijn voeten en stelde me voor twee dagen rust te nemen, zodat mijn voeten konden herstellen. De eerste nacht heb ik op het gastenbed geslapen, de volgende twee nachten vroeg ze me in haar bed. Ze was al twee jaar weduwe en had sindsdien geen seks meer gehad. Nu was ze wel uitgerouwd, vond ze. Ze was onverzadigbaar.” Frits grinnikte even bij de herinnering. “Bofkont.” “Ja. De laatste avond kwam er een nieuwe pelgrim om onderdak vragen. Ook helemaal kapot, na 30km door de bagger zeulen. Een jonge kerel nog. Ik zag haar verlangen, dus ik ben de volgende dag maar vertrokken.” “Hoe heette ze?” “Jeanne”. “Mooi?” “Niet bijzonder. Beetje plomp. Maar god, wat een vuur!”

Dieuwertje kwam op hem liggen en kuste hem. “Ik ben deze week ook nog een dagje naar de sauna geweest, met Rixt en Karin.” Ze voelde zijn geslacht reageren en moest zachtjes lachen. “Hé, er wordt iemand wakker, geloof ik!” “Ja, vind je het gek als jij naakt op me ligt en begint over onze seksvriendinnen!” Ze schoof een beetje naar beneden en wreef haar spleetje over zijn leuter, die nu helemaal stijf werd. “Zo, die is ook weer thuis”, fluisterde ze, “lekker. Even niet bewegen, schat, ik wil hier even van genieten.” Frits hield zijn onderlijf met moeite in bedwang, terwijl Dieuwertje haar clitje langs zijn eikel schuurde.

“Je weet dat ik al jaren jaloers ben op Douwe, met zijn woongemeenschap in de boerderij. Ik vertelde dat aan Rixt en Karin. Klaas en Rixt blijken ook al een poosje met het idee van een woongemeenschap rond te lopen, maar omdat het niet zo goed tussen ons liep, durfden ze ons niet te vragen. Ik ben woensdag met ze wezen kijken bij een boerderij aan de Bloedvaart. De kinderen waren helemaal enthousiast. Ik heb ze wat ideeën aan de hand gedaan, hoe Douwe het heeft ingericht. Zou jij daar voor voelen?” “Met Klaas, Rixt, Gerrit en Karin? Hm, ik weet niet. Het is fijn om met hen te seksen, maar ik weet niet of ik in een commune wil leven”

"Het gaat niet om een commune, het gaat om een aantal huishoudens met gemeenschappelijke voorzieningen. Ik denk dat het vooral voor de kinderen mooi zou zijn”, mijmerde Dieuwertje. “Volop buitenspeelruimte, speelkameraadjes bij de hand en altijd een volwassene in de buurt. Maar ook voor onszelf. Altijd mensen bij de hand met wie je ruggenspraak kunt houden. We kunnen toch goed met hen overweg, ook los van de seks?” Ze keek hem verwachtingsvol aan, terwijl ze geraffineerd met haar spleetje over zijn paal schoof. Frits ademde moeilijk. “Dit is niet eerlijk! Zo kan ik toch niet helder nadenken!” “Hoeft ook niet, schat. Je hoeft alleen maar ‘lijkt me een prima idee, schat’ te zeggen”, giechelde Dieuwertje. “Is goed, schat”, zuchtte Frits

Dieuwertje rolde weer van hem af en nestelde haar hoofd in zijn oksel. Ze plaagde zijn paal nog even, maar Frits voelde zich al snel wegzakken. De dag hakte er goed in.

---

Zaterdagmorgen. Frits werd wakker met Dieuwertjes hoofd nog steeds in zijn oksel, haar neus tegen zijn borst. Hij voelde haar warme adem tegen zijn ribben. Haar been lag over het zijne, haar hand lag op zijn borst. Zijn stijve penis raakte haar onderarm net niet. Met zijn hand streelde hij voorzichtig haar rug. Hij was vreselijk zenuwachtig geweest over zijn terugkomst. Maar niks geen verwijten, niks geen rancune, Dieuwertje had hem welkom geheten. Zijn thuiskomst had als een warm bad gevoeld. Ja natuurlijk, ze hadden elkaar voorzichtig afgetast, maar toch: hij en Dieuwertje waren elkaar nader gekomen dan ooit tevoren, bedacht Frits bij zichzelf. Juist door alleen maar met liefdevolle aandacht voor elkaar te praten en rustig wat te knuffelen zonder zich te verliezen in seks, was hun band versterkt, voelde hij nu.

Dieuwertje begon te bewegen, ze werd wakker, leek het. Ze duwde haar lichaam strakker tegen het zijne, haar hand begon over zijn buik en borst te dwalen. Ze gaf zachte kusjes op zijn borst. Hij hoorde haar grinniken toen het puntje van haar elleboog zijn erectie voelde. Ze duwde zich wat omhoog en bracht haar gezicht voor het zijne. “Goedemorgen, lieve Frits.” Ze zoende hem zachtjes op zijn lippen. Ze sloeg een been over hem heen, wreef zachtjes met haar onderlichaam over zijn buik. Hij voelde hoe vochtig ze al was. Ze schoof wat omlaag, totdat haar spleetje zijn eikel raakte. Hij liet haar begaan, genoot ervan hoe ze zich langzaam opwarmde aan zijn lichaam. Zijn ene hand streelde haar onderrug en billen, zijn andere bracht hij naar haar borst. Met de knokkels van zijn vingers streelde hij langs een tepel. Hij voelde hoe die stijf werd. Dieuwertje kreunde. Ze wreef haar clitje over zijn eikel. Haar adem werd oppervlakkig. Zelf trilde hij bijna van verlangen.

Ze manoeuvreerde haar opening voor zijn eikel en drukte zich langzaam over zijn paal. Het topje van zijn eikel drukte haar lipjes uit elkaar. Uiterst langzaam en beheerst nam ze hem steeds verder in zich op. Haar ogen waren gesloten in concentratie op het gevoel wat zijn binnendringende penis haar gaf. Toen ze hem helemaal in zich opgenomen had, opende ze haar ogen en keek hem liefdevol aan. "Zo, die is weer thuis", zei ze genietend. Ze begon met haar bekken op en neer te gaan. Hij bewoog rustig mee. Ze kwamen samen in een heerlijke, subtiele cadans waarin ze langzaam maar zeker naar een hoogtepunt toe werkten. Hun ogen bleven strak in elkaar verzonken. Ze hijgden beiden, hun tempo versnelde meer en meer. Frits genoot van het bezwete lijf van Dieuwertje, die steeds vuriger op zijn schoot te keer ging. Het punt waarop hij zijn climax niet langer uit kon stellen begon te naderen, maar ook Dieuwertje leek niet ver meer van haar hoogtepunt af. Hij voelde hoe haar lichaam begon te trillen. Een kreun zwol aan in haar keel. Ze verstarde, haar kut kneep strak om zijn paal en toen begon ze ongecontroleerd te krampen in een heftig orgasme. Frits voelde zijn verlossing nu onontkoombaar door zijn lichaam razen. Wekenlang opgespaard zaad spoot hij in haar binnenste, straal na straal. Dieuwertje zakte in elkaar op zijn borst. Een paar naschokken trokken nog door haar lijf. Toen lag ze stil op hem, beiden waren na hun orgasme even volmaakt ontspannen en loom.

De deur vloog open. “Mama, wat is er? Ik hoorde je schreeuwen.” Ongerust kwam kleine Douwe de kamer binnen. Toen bleef hij stokstijf staan. Zijn moeder lag naakt en bezweet bovenop Frits, diens geslacht nog in het hare. Maar dat was niet iets wat Douwe op dat ogenblik bewust waarnam. Zijn ouders hadden nooit gebrobeerd hun lichaam voor hem te verbergen, dus hun naaktheid was voor hem niet ongewoon. Nee, hij zag maar één ding. “Papa!” gilde hij. Lachend en huilend tegelijk stormde hij op zijn vader af. Dieuwertje rolde gauw van Frits af en die spreidde zijn armen om zijn knul te ontvangen.

Frits knelde Douwe even stijf tegen zijn borst, toen tilde hij zijn zoon hoog in de lucht. Die kraaide van plezier. “Papa, je bent er weer!” juichte hij, bijna huilend. Een paar seconden later kwam er nog een paar vlugge voetjes aan draven. Kleine Anke stormde de kamer in en wierp zich al even enthousiast op haar vader. “Pappie!” Frits kwam armen te kort om zijn beide kinderen op te vangen, ze wipten uitgelaten op zijn buik en borst. “Hé, wildebrassen, laten jullie me een beetje heel!” Anke knuffelde hem en giechelde: “Je kriebelt. Je hebt een baard! Stoer!”

wordt vervolgd