.




Het is stress, later vandaag wordt de kerstmarkt geopend en alle standhouders zijn vanochtend zo ongeveer tegelijk hun chalets in gaan richten. Het was een heel gedoe om hier te komen, bijna geen doorkomen aan, overal staan kriskras auto’s met aanhangers en busjes geparkeerd. Gelukkig zijn mijn sierraden niet zwaar en ik heb de dozen vanaf de rand van de Kerstmarkt hier naartoe kunnen sjouwen.


Het chaletje dat ik toegewezen kreeg staat aan de buitenzijde, zo ongeveer tegen de Kerststal aan. Op zich een goede plek, ik hoop op veel aanloop als mensen de Kersstal bezoeken. Het is alleen balen dat ik in mijn eentje te weinig materiaal heb om het blad waar de mensen langslopen goed te vullen. Eigenlijk zou ik dit chalet samen huren met een vriendin die zelfgemaakte kaarsen zou verkopen, maar zij zit onverwacht door een fietsongeluk met een gebroken been huis, en daarom ziet het er hier nu nogal kaal uit…


Ik heb mijn spullen zo mooi mogelijk uitgestald. Het blad heb ik afgedekt met een groot zwartfluwelen doek en mijn sieraden komen er prachtig op uit. Ook installeerde ik een gasfles met een kleine brander en mijn gereedschap, om op de rustige tijden nog wat te kunnen werken. Een half uur voor de officiële opening van de Kerstmarkt is iedereen ingericht en zijn alle auto’s weer van het terrein. Het ziet er heel gezellig en mooi uit allemaal, maar waar ik wel echt van baal is dat niet alleen mijn vriendin er niet is, maar dat ook het chalet naast mij leeg lijkt te blijven. Ik ben bang dat daardoor de mensen hier misschien sneller door zullen lopen, omdat er te weinig te beleven valt.

Zojuist kwam die jongen die de ijsbaan runt langs en die ook de hele Kerstmarkt opbouwde met zijn vader. Hij liep een rondje samen met zijn vriendinnetje, een meisje met leuke warrige krullen, een leuk stelletje om te zien wel. Het gaf me een steekje in mijn hart, ik moet het nu al zo lang zonder vriendje doen. Hoewel ik er met mijn rode haren toch best wel leuk uitzie lukt het op de een of andere manier allemaal niet meer zo in de liefde.
Wouter, die jongen dus, checkte even iets op zijn mobieltje en vertelde me dat de kraam naast mij wél verhuurd is, aan een pottenbakker, ene Jules uit Antwerpen, en dat hij ook niet weet waar die gast blijft. Nou ja, ik zie wel wat er gebeurt, ik heb het toch niet in de hand. Ik besprak ook nog even met hem dat ik vanwege de afwezigheid van mijn vriendin niet in mijn uppie de volledige huur voor het chaletje op kan brengen en hij beloofde te bekijken of hij voor de andere helft nog iemand anders kan vinden.

Verderop is de burgemeester inmiddels aan zijn praatje begonnen, waarna hij de Kersmarkt officieel zal openen. Het is al flink druk en ik hoop dat dat zo alle dagen blijft, het wordt tijd dat ik eens flink ga verkopen. De bodem van mijn bankrekening komt steeds meer in zicht omdat ik de laatste tijd heel veel duur materiaal heb moeten kopen en ik heb nu echt dringend geld nodig. Ik zou onderhand ook wel eens wat groter willen gaan wonen, ik kan intrekken in een groot huis dat mensen samen hebben opgeknapt, maar dan ben ik toch wel flink wat meer kwijt per maand.

De buurman

Precies op het moment dat verderop met veel applaus de Kerstmarkt voor geopend wordt verklaard komt er een afgeragd busje zo ongeveer voor mijn chalet tot stilstand. Er springt een jonge vent uit die haastig dozen begint uit te laden. Hij ziet er slonzig maar daardoor tegelijk ook heel anders dan anders uit. Hij heeft vrij lange krullende haren en nonchalante baardstoppels. Wat vooral opvalt zijn z’n bruine ogen. Van de rest van zijn lichaam is niet veel te zien want dat heeft hij verstopt in een wijd vallende broek en trui. Qua stijl heeft hij wel iets weg van de mijne, ik hou ook van ongewone kleren, mijn familie noemt mij met mijn uitbundige sunshines en kleurige kleding altijd een halve hippie.

‘Kan ik even helpen?’ vraag ik hem, als ik zie dat de mensen deze kant op beginnen te komen, want het lijkt me wel nuttig dat die auto dan voor m’n toko verdwenen is. De jongen kijkt me lachend aan: ‘wil je dat doen? Graag, het verkeer zat weer eens overal tegen! Deze auto is van een vriend, hij moest zo nodig even een rondje markt doen en wil zo meteen weer weg.’ De jongen stelt zich voor als Jules en hij blijkt dus inderdaad de ontbrekende pottenbakker te zijn. Het is nog even flink sjouwen, wat heeft die gast veel bij zich zeg, bovendien wegen die dozen stuk voor stuk alsof hij er lood in verpakt heeft. Als laatste komen er zelfs een complete draaischijf en ik weet niet hoeveel met plastic omhulde pakken klei tevoorschijn. Ik heb geen idee waar hij al dit spul wil laten, zijn chaletje staat nu al ramvol.

Niet veel later komt die vriend zijn busje oppikken en kunnen de bezoekers gelukkig ongestoord mijn spulletjes gaan bekijken. Ik heb al vaker op markten gestaan en weet uit ervaring dat het wel goed is om met geïnteresseerden oogcontact te maken, maar dat je mensen daarna alle tijd moet geven om te bekijken wat er ligt. Daarom is het altijd wel fijn om mijn materialen, brandertje en gereedschap bij me te hebben, zodat ik wat kan werken in plaats van mensen op hun vingers te staan kijken. Bovendien geeft dat over het algemeen ook wel sneller een ingang om aan de praat te raken, mensen vinden het leuk om vragen te stellen over mijn techniek en de materialen die ik gebruik.

Bij buurman Jules is het stress, hij heeft idioot veel spullen uit te stallen en ik heb niet de indruk dat hij er daarbij op let of het er een beetje aantrekkelijk uitziet. Het is voor mijn business ook beter als hij zo snel mogelijk zijn boeltje op orde heeft, dus stel ik maar weer voor om hem te helpen. Met een brede grijns accepteert hij dat en eigenlijk neem ik het daarna helemaal over. Ik heb nog genoeg zwart doek over en leg dat ook bij hem over het blad. Daarna stal ik zijn pottenbakspullen zo mooi mogelijk uit en ik zie ondertussen wel dat hij heel mooi spul maakt. Het zijn vooral dagelijkse gebruiksartikelen zoals drinkbekers, borden, schalen, kommen en dergelijke en hij heeft duidelijk een eigen stijl, het is niet alleen mooi maar ook nog eens robuust en stevig materiaal.

Af en toe moet ik bij mijn eigen chalet wat mensen te woord staan en ik verkoop zelfs al een eerste stuk, een best wel duur halssieraad, wat me heel erg blij maakt. Tussen de bedrijven door ga ik bij Jules verder en na een uurtje ziet ook zijn kraam er heel aantrekkelijk uit. Ik heb veel te veel feestverlichting meegenomen en als ik ook een slinger lampjes bij hem heb opgehangen ziet het er supergezellig uit.

Zijn enige probleem is echter dat hij heel veel nog niet kan uitstallen. Als hij ziet dat er in mijn chalet nog ruimte is vraagt hij of hij die mag gebruiken. Prima, graag zelfs, en meteen loopt hij naar Wouter om de huur te regelen en het schot tussen onze chaletjes weg te laten halen. En dus heb ik vanaf nu ‘inwoning’ van een pottenbakker. Ik ben er blij mee, het is gezellig, we liggen elkaar wel, we kunnen elkaar helpen of vervangen als een van ons even naar het toilet moet of zo én het kost me de helft minder aan huur.

Couchsurfer

Rond half tien sluit de Kerstmarkt en een half uur later moet iedereen weg zijn, want dan worden de toegangspoorten naar het terrein afgesloten en neemt de nachtwacht het over. Deze eerste dag ben ik absoluut tevreden over hoe het loopt. Het was hartstikke druk en er was veel belangstelling voor mijn sieraden, ik verkocht er in deze paar uren vanaf de opening tot nu toe al drie, meer dan soms in een heel weekeinde op een zomermarkt. Er gebeurde wat ik al hoopte, dat mensen mijn werk kopen als bijzonder cadeau voor een geliefde, vriend of familielid. Ik ben dan ook blij dat ik zo’n grote voorraad bij me heb.

Ook bij Jules liep het lekker, we zijn allebei supertevreden en als we onze chalets goed hebben afgesloten vraagt hij me om een glaasje te drinken op onze samenwerking. Daar heb ik wel zin in en even later bestellen we op een van de terrassen op het plein eensgezind een flinke mok glühwein.
Aan het meisje dat de bestelling opneemt vraagt Jules of zij goedkope slaapplekken weet in de stad.

Het is een leuk meisje, ze heeft lange blonde haren en sprekende felblauwe ogen. Op haar hoofd heeft ze een rendiergewei met knipperende kerstverlichting gezet en dat ziet er grappig en eigenlijk ook best wel een beetje sexy uit. Ze belooft Jules eens na te vragen bij vrienden en vriendinnen of ze ruimte voor hem hebben. Ze stelt zich voor als Elke, geeft Jules haar nummer en weg is ze weer, want het terras zit vol met Kerstmarktbezoekers, drukdruk.

‘Heb je geen slaapplaats dan?’ vraag ik als ze weg is. Jules grijnst breed, haalt dan zijn schouders op en reageert: ‘we moeten ons niet teveel zorgen maken voor de dag van morgen, schone buurvrouw…
Ik woon in Antwerpen en heb geen zin iedere dag op en neer naar huis te gaan. Via een app voor couchsurfen krijg ik altijd wel een plekje, voor vanavond en morgenavond heb ik er al een maar we hebben nog een maand te gaan, dus vraag ik wat in het rond, dat levert altijd wel wat op. Heb jij toevallig geen plek in je huis?’ vraagt hij dan met een brede grijns op zijn gezicht.

Geen idee wel luikje hij ergens diep in me opent, zijn simpele vraag om een slaapplek maakt ineens iets in me wakker. Ik vind hem leuk, we hebben lol samen en met zijn vraag om een slaapplaats roept hij meer op dat dat alleen, een kriebel die ik allang niet heb gevoeld. Maar ik heb jammer genoeg weinig ruimte, ik heb zelfs niet eens een bank omdat mijn werktafel alle ruimte inneemt, en dat antwoord ik hem. ‘Hmm, zonde wel’ bromt Jules, ‘we kunnen het samen goed vinden, toch?’ Ik knik, dat klopt ja.

We drinken ieder twee glazen glühwein en daarna is het wel mooi geweest, ik gloei helemaal en morgen is er ook weer een dag. Met een beetje tegenzin zeg ik Jules dat ik er vandoor ga en even later fiets ik door de mooi verlichtte stad naar de andere kant van het centrum. Onderweg mijmer ik een beetje over wat me nu is overkomen, een vriendin die moest afhaken en de leuke kerel die daarvoor in de plaats kwam. Ik ben best kritisch als het gaat om mannen maar deze voelt precies goed, anders dan anders, leuke looks, gezellig, onbezorgd, tikje chaotisch, de tegenpool van mij in alles. Voor deze dagen is hij misschien wel precies wat ik nodig heb, voor mij is het juist goed om al dat plannen en vooruitkijken eens een keer los te laten.

Ik woon in een flat die vroeger voor hun personeel naast het afgebroken ziekenhuis stond. In de gemeenschappelijke ruimte van de flat is het zoals altijd een drukte van belang. Meestal vind ik dat wel gezellig maar eigenlijk ben ik er nu na vijf jaar toch helemaal klaar mee. Ik trok hier tijdens het tweede jaar van de kunstacademie in en vond het heerlijk om op mezelf te kunnen gaan wonen, met al die mensen om me heen en de lol en de feestjes die dat opleverde. Maar nu ben ik onderhand wel eens toe aan meer ruimte en heb ik vooral behoefte aan juist minder mensen om me heen. Ik negeer dus mijn huisgenoten die roepen er nog even bij te komen, maak een gebaar dat ik moet slapen en loop snel door.

In mijn kamer is het nog een chaos, met het inpakken eerder vandaag heb ik er nogal een rommeltje van gemaakt. Eerst maar eens de boel opruimen en dan onder de douche, het was een lange dag en het kan geen kwaad voor het slapen gaan alle opgedane indrukken en de energie van al die mensen van me af te spoelen. Nadat ik me helemaal heb uitgekleed probeer ik naar mezelf te kijken met de ogen van Jules. Ik ben met mijn rode haar geen alledaags type om te zien maar toch of misschien wel juist daardoor ben ik best wel tevreden met mezelf. Mijn haren zijn serieus lang, ik heb door het vele volleyballen een sportief lijf, het enige is dat mijn tieten een tikje aan de kleine kant zijn, hoewel de jongens die ik had er nooit over klaagden.

Ontlading

Nadat ik me heb gedoucht en me net zolang heb droog gewreven tot ik me rozig voel, duik ik in mijn nachthemdje en boxer verzaligd mijn bed in. Ik ben bekaf en wil gaan slapen, maar net op dat moment gaat Judith naast mij weer eens aan de slag met haar allernieuwste vriendje. Ze verslind ze bij bosjes en algauw is het aan de andere kant van de niet zo erg geluidwerende muur een gekreun en gebonk van jewelste. Normaal gesproken zet ik dan geërgerd mijn ruisonderdrukker op, maar dit keer is er een heel andere reactie, ik móet even aan mezelf zitten, de opgebouwde spanning te ontladen.

Strelend over mijn buik schuif ik mijn shirt omhoog tot ik bij mijn tietjes kom en neem ze in beide handen. Ik kneed ze een voor een en meteen worden mijn tepels stijf. Dan doe ik mijn boxertje uit en leg een hand over mijn poes, waarna ik mijn middelvinger tussen mijn kutlipjes door haal. Zo droog als het maar kan, Jézus, dit is zo lang geleden, wat ben ik toch een saaie muts geworden, alleen maar sieraden maken en verder niks meer.

Ik doe wat spuug op mijn hand en na wat gekriebel over mijn klitje komen de sappen in mijn kutje al snel weer op gang. Ik kan ondertussen vrij goed volgen wat er in de kamer naast mij gebeurt. Afgestemd op het ritmisch gebonk haal mezelf voor ogen hoe die jongen tussen Judith’s benen in de weer is, hoe hij zijn harde pik ritmisch in haar kutje boort. Het hitst me op en terwijl hun bed aan de andere kant tegen de wand bonkt en Judith op de maat mee kreunt drijf ik twee vingers in hetzelfde tempo steeds weer diep naar binnen. Maar juist door de geluiden van dit neukende stel naast me besef ik voor het eerst pas goed dat dit gedoe in mijn uppie maar behelpen is. Terwijl ik mezelf naar een hoogtepunt werk neem ik me voor om weer eens serieus werk te gaan maken van een vriendje. En of ik het nou wil of niet, direct komt me daarbij Jules voor ogen, hij is leuk en anders dan anders en… beschikbaar?

Het gebonk naast mijn hoofd wordt steeds heftiger en de andere keren dat Judith naast me te keer ging irriteerde het me, maar nu maakt het me alleen nog maar geiler. Ik begin zachtjes mee te kreunen en terwijl ik met mijn ene hand mijn klitje en tepels bewerk en twee vingers van mijn andere hand steeds weer m’n poesje in drijf word ik almaar geiler. Ik span mijn buik- en rugspieren aan en duw mijn billen omhoog waardoor ze van het bed vrij komen, alsof ik wil stimuleren dat ik nog dieper geneukt word, wat niet echt lukt met alleen maar dat paar eigen vingers. Ondertussen ga ik toch volledig mee in het hitsige gekreun van Judith en tegen de tijd dat ze hoorbaar begint klaar te komen raak ik ook flink op stoom.

Steeds heftiger drijf ik mijn vingers keer op keer mijn kutje binnen en terwijl ik ondertussen mijn klitje stimuleer of mijn borsten bewerk voel ik hoe het me eindelijk weer lukt om een orgasme op gang te krijgen. Ik raak totaal van de wereld, het enige wat er nog toe doet is dat het lang duurt en dat ik hier helemaal doorheen kan gaan. Niet veel later gebeurt het, ik val in ‘n miljoen stukjes uit elkaar. Alles in me wordt licht en onbekommerd en om dat gevoel zo lang mogelijk vast te houden blijf ik net zo lang tegen mijn vingers opneuken tot mijn orgasme helemaal tot rust is gekomen.

Reddende engel

De volgende morgen ben ik al op de Kerstmarkt als Jules arriveert. Ik bekijk hem nu met andere ogen, hij is onder mijn huid is gekropen. Maar zo te zien heeft Jules wel wat anders aan zijn hoofd, hij ziet er afgepeigerd uit. ‘Wat is er met jou aan de hand?’ vraag ik dan. Hij kijkt me met zijn mooie blauwe ogen een beetje gekweld aan: ‘soms heb je met dat couchsurfen geluk en soms is het kloten. Nou, dit was dus de slechtste bank ever waar ik op heb geslapen, de halve nacht heb ik geen oog dicht gedaan. En net toen het begon te lukken blafte de hond van die mensen de boel bij elkaar. Ik ben kapot, en dan ook nog keelpijn... ‘

Ik heb koffie meegenomen en ik doe hem eerst maar eens een beker in, hopelijk doet het hem goed. Ondertussen begint het alweer aardig aan te lopen en heb ik niet veel tijd meer om me met de zieltogende buurman bezig te houden, die zich steeds meer met de moed der wanhoop door de dag heen sleept. Ik ben super-enthousiast, we hebben veel aanloop en ik verkoop onwijs veel, mijn sieraden slaan duidelijk aan bij de mensen die op zoek zijn naar een mooi geschenk voor hun geliefde. Als het in dit tempo doorgaat moet ik flink bij gaan produceren.

Als de Kerstmarkt die avond weer om half tien uur sluit ben ik onaards blij met hoe het loopt, mijn cashflow om het zo maar eens te zeggen is al behoorlijk op orde aan het komen. Bij Jules loopt het ook goed maar zelf is hij geen cent meer waard, de laatste paar uren heeft hij zich er letterlijk doorheen moeten slepen. ‘Waar slaap jij vannacht?’ vraag ik bij het afsluiten. ‘Nog een keer bij diezelfde mensen‘ kreunt hij. Ohw, nou, ik hoop dat dat goed komt.

En dat komt het dus niet, want de volgende morgen is er geen Jules te bekennen als ik onze chaletjes open. Een tijdlang lukt het me om ze allebei te runnen maar als een paar uur later er nog geen Jules is komen opdagen sluit ik de boel af en loop ik naar Wouter voor het nummer van Jules, dat ik stom genoeg nog niet heb gevraagd aan hem. Als ik hem aan de telefoon krijg blijkt dat hij doodziek is geworden afgelopen nacht en met hoge koorts nog steeds bij die mensen op de bank ligt.

Dan hak ik een knoop door, dit is geen doen, doordat we onze business met elkaar verbonden hebben heb ik er belang bij dat die vent op orde blijft. Ik organiseer wel bij iemand met een logeerkamer een plekje voor hem waar hij kan logeren tot na de Kerstmarkt, maar eerst moet hij nu bij mij thuis maar eens opknappen. Ik roep een taxi aan en laat me naar het adres rijden waar Jules is. Een vrouw doet open, duidelijk heel blij dat ik hem kom halen, want hij ligt doodziek en zwetend op hun bank, volledig aangekleed onder een stapel dekens en toch nog steeds rillend en klappertandend van de koorts. Jules kijkt me dankbaar aan als hij me ziet, ‘…mijn reddende engel…’ zegt hij krakend met een schorre stem, maar nog steeds wel met die verleidelijke brede grijns.

Hij heeft het echt zwaar te pakken, samen met die vrouw weet ik hem in de nog wachtende taxi te krijgen en daarna breng ik hem naar mijn huis. Daar krijg ik hulp van buurtje Judith die net als ik meestal thuis aan het werk is, samen sjouwen we Jules naar boven, kleden hem uit tot op zijn ondergoed en stoppen hem dan in mijn bed. Terwijl ik een dokter bel brengt Judith me nog een extra dekbed en ze belooft me de dokter op te vangen en Jules in de gaten te houden, zodat ik terug kan gaan naar de Kerstmarkt.

Ploeteren

Het is een pittige dag, zowel de spullen van Jules als die van mij zijn zeer in trek en ik pendel zo’n beetje constant op en neer tussen zijn en mijn business, een praatje maken, verkopen, inpakken, afrekenen… Ik ben blij als de dag erop zit en weer terug thuis blijkt dat Jules het gelukkig al weer iets beter maakt. De dokter onderzocht hem en zei dat het een griep is die hij gewoon moet uitzieken, waarna Judith hem is gaan bemoederen met paracetamolletjes en bouillon.

Ondertussen heb ik natuurlijk wel een probleem, want er ligt nu ineens een zieke vent in mijn bed, dat gelukkig wel groot genoeg is voor ons samen. Er zit niks anders op, we gaan samen naar bed, maar wel op een heel andere manier dan waar ik afgelopen nacht van droomde. Bovendien stinkt hij inmiddels behoorlijk van alle zweet en ik zeg hem zich eerst maar eens te gaan douchen. Ik help hem opstaan en als hij eenmaal in mijn badkamertje is redt hij zich wel, waarna ik het bed verschoon.

Ik ben daar net mee klaar als Jules volledig bloot terugkomt uit de badkamer: ‘.. ehm, sorry hoor, maar ik moet even wat schoon spul uit m’n rugzak zoeken en ongegeneerd staat hij pal voor mijn ogen een minuut of wat te rommelen om een shirt en onderbroek te voorschijn te halen. Al die tijd krijg ik de kans hem te bekijken en hij mag er echt zijn. Zijn looks en vooral zijn blauwe ogen kende ik al. Daar komt nu de rest van zijn lijf bij en dat mag er echt wezen, geen grammetje vet, een lekker strak mannenlijf. Het wordt een onrustige nacht, wat helaas niet aan Jules ligt. Hij is duidelijk door de grootste misère heen want hij zodra hij weer het kussen raakt is hij vertrokken en slaapt daarna diep en lang. Nee, het probleem ligt bij mij, nu ik hem naakt zag en hij zo dicht naast me ligt zijn al mijn hormonen ‘aan’ gesprongen.

De volgende morgen ben ik bekaf, en al snel word me duidelijk dat Jules nog niet in staat is mee te gaan, waardoor er weer een lange dag in mijn uppie op me wacht. Bij Jules leidt het tot een reeks van excuses, binnen vijf minuten zegt hij met nog steeds een schorre ontstoken stem wel tien keer ‘…sorry schoonheid…’. Gelukkig biedt Judith aan me te komen helpen en nadat ik van alles voor Jules heb klaargezet gaan we op pad.

Opnieuw is het een drukke dag, niet te geloven hoe gretig mensen onze spullen kopen. Die avond als we terugkomen wacht Judith en mij een verrassing. Jules heeft in huis iemand opgescharreld die voor hem boodschappen wilde gaan doen en als we mijn kamer binnenkomen heeft hij die sfeervol verlicht met wat kaarsen en staat de tafel gedekt. Met meerdere glaasjes witte wijn genieten we van de spaghetti die hij fabriekte en het smaakt héerlijk. Zo langzamerhand lijkt dit wel de ideale kerel te zijn, hij is leuk, lekker afwijkend en eigenwijs, maakt mooie creatieve dingen en kan ook nog eens smaakvol koken.


Kerst engel

Als we later naast elkaar in bed liggen blijft het broeierig stil tussen ons, terwijl we luisteren naar de geluiden aan de andere kant van de muur, waar Judith weer haar vriendje van de week ontvangt. De seksgeluiden zetten alles in me op scherp en blijkbaar ook bij Jules, want op een gegeven moment kijkt hij me met een verlegen lachje aan en zegt hij ‘…hmm, gaat lekker hiernaast.’ Op datzelfde moment neem ik een besluit, met afwachten en niks doen kom ik nergens meer, dat is zo langzamerhand wel duidelijk.

Ik draai me naar hem toe, kijk hem aan en fluister in een variant op zijn woorden ‘… hmm, ja, lekker.’ Het kwartje valt direct, haastig trekken we allebei onze nachtkleding uit en niet veel later zijn we met onze verstrengelde lichamen in een opwindende tongzoen terecht gekomen. Met mijn handen woel ik door zijn haren, ze ruiken lekker, kruidig. Daarna streel ik zijn rug en billen, ze voelen zo lekker rond en stevig aan, ik kan het niet laten en kneed ze. Al gauw heb ik niet meer genoeg aan de seks die onze tongen beleven, mijn kutje wil ook mee doen, het staat al té lang droog maar is er nu helemaal klaar voor. Ik trek Jules op me en spreid mijn benen waardoor zijn pik direct al op de goed plek uitkomt, pal voor mijn ingang.

‘Hmm, deze schoonheid heeft haast, hè?’ constateert Jules met een verlekkerde glimlach, een open deur nog verder open zettend. Als antwoord kantel ik een paar keren mijn bekken en het signaal is duidelijk want meteen daarna voel ik hoe Jules zich over mijn lijf wat omhoog beweegt, waardoor zijn paal een stukje bij me binnendringt. Met een zucht van opluchting ontvang ik hem terwijl hij zich langzaam steeds dieper in me steekt, …om vervolgens in tranen uit te barsten. Jules richt zich op en vraagt bezorgd ‘wat is er, schoonheid?’ Met mijn betraande ogen zie ik wazig zijn bezorgde gezicht en trek mijn schouders op, ik weet het ook niet.


Dit was veel te lang geleden en nu deze lekkere vent als een Kerstengel mijn leven en mijn lijf is binnengestormd word ik overvallen door een diep geluk. Ik voel me weer verbonden! Als nu de Kerklokken zouden luiden zou ik serieus geloven in een wonder.
Als antwoord op zijn vraag sla ik mijn arm om zijn nek en trek Jules tegen me aan, ik wil zijn lekkere lijf óveral voelen. Tegelijk vouw ik mijn benen om hem heen en dan gaat hij me neuken, echt lekker stevig en hard néuken, waarbij hij algauw hetzelfde ritme heeft gevonden als waarin aan de andere kant van de muur Judith neukt met haar vriendje van de week.

Het is gewoon goddelijk zoals hij me binnen de kortste keren uitwoont en zich eindeloos vaak iedere keer weer volledig in me stort. Ik ga er absoluut voor zorgen dat dit langer gaat duren dan een week. De Kerstmarkt eindigt op Oudjaar en ik ben niet van plan om, zolang we daar samen in die chaletjes staan, deze vent nog uit mijn bed te laten vertrekken. Voorlopig is hij mijn Kerstengel en na Nieuwjaar zie ik wel weer verder…


Liefs,
Zazie

.