.




Mijn telefoon pingt en als ik WhatsApp open lees ik ‘Hej hej Björn, je bent toch niet serieus vertrokken, hè?’ Maar jawel, ik ga echt en ik schrijf mijn maat Erik terug dat ik net in de trein naar Kopenhagen stap. Het antwoord komt per kerende post: ‘je bent echt knettergek, die meid is je allang vergeten. Ga met Kerstmis lekker mee skiën in Are.’ Als antwoord stuur ik een gezichtje met een zweetdruppel.



Want oké, het is spannend en misschien is dat wel zo, dat ze me alweer vergeten is, maar dan heb ik het in ieder geval wél geprobeerd. Ik weet dat ze klaar is met haar studie, tot eind van deze maand nog op dat terras werkt en daarna gaat reizen. Ze zei dat als haar geld op is ze op dat moment, waar ze ook is in het buitenland gaat werken en er misschien wel blijft hangen. Als ik nu niks doe weet ik zeker dat ik haar nooit meer terug zal zien en dus óok nooit iets met haar zal krijgen, of kan worden afgewezen…


Leuk NL-meisje

Het is van Göteborg naar Den Bosch best wel een lange reis, ongeveer zestien uur treinen en zo’n vijf keer overstappen. Maar ik heb dat er wel voor over, als ik maar niet in een vliegtuig hoef te stappen. Ik heb dat éen keer gedaan en dat was eens maar nooit weer, wat heb ik toen in de penarie gezeten. En de auto zie ik momenteel ook niet zitten, er is veel slecht weer voorspeld en ik heb er geen enkele zin in om vast te komen zitten in de sneeuw.

Terwijl de trein door de buitenwijken van Göteborg rijdt denk ik weer terug aan afgelopen zomer, toen ik in Nederland dat leuke meisje Elke leerde kennen. Ik werk voor Volvo en vanuit de fabriek hadden we een tour langs de Nederlandse dealers uitgezet om de EX30 te introduceren. De auto heeft veel vernieuwde techniek en software en het was onze taak monteurs wegwijs te maken in het gebruik en onderhoud daarvan. We opereerden vanuit twee teams, mijn maat en ik deden het zuiden en werkten vanuit Den Bosch alle dealers af. We hadden een hotel dat aan de markt lag, best wel luxe en mooi centraal gelegen in de oude binnenstad. Het was heerlijk weer en als we terug waren genoten we er bijna iedere avond van om in korte broek lekker lang op een terras te zitten. Pas tijdens onze laatste week kwamen we op een terras aan het plein bij die grote kerk terecht en daar werden we bediend door een ontzettend leuk meisje.

Ze zag er adembenemend lief uit met haar blonde haren en felblauwe ogen, echt helemaal mijn type. En zo sexy, het was een bloedhete avond en ze was zo leuk gekleed in een nauwsluitend jurkje, ik viel als een blok voor haar. Vanaf dat moment wilde ik alleen nog maar naar dat terras en Erik had natuurlijk al gauw in de gaten waarom dat was.
‘Kom op joh, spreek haar aan, als je niks doet, wórdt het ook niks.’ Ja, makkelijk praten had hij, maar ik had geen idee wat ik tegen haar moest zeggen. Dat ging zo door tot ze na een paar dagen zélf tegen ons begon te praten, en vroeg waar of we vandaan kwamen. Toen pas brak het ijs een beetje en maakten we steeds geintjes met haar als ze onze drankjes kwam brengen.

De voorlaatste avond dat we in Nederland zouden zijn kwam ze na haar dienst zelfs even bij ons zitten en toen vertelde ze dus dat ze dit werk deed voor het geld, om na Nieuwjaar op reis te kunnen gaan. Zo gingen we uit elkaar. Erik wist inmiddels zeker dat ze een oogje op me had en dat ik werk had moeten maken van haar. Nou, dat is dus nooit mijn sterkste kant geweest, maar ik besloot dapper te zijn en haar tijdens onze laatste avond te vertellen dat ik haar leuk vond. Maar uitgerekend die avond was ze vrij en sindsdien is ze al die maanden door mijn hoofd blijven spoken. Ik móet nu naar haar toe, ik zou geen vrede met mezelf kunnen hebben als ik dat niet zou doen.

Hoe werkt dat, verliefd

In Kopenhagen stap ik over op de trein naar Hamburg en kom in een coupé terecht waar ook een stelletje instapt, ongeveer van mijn leeftijd, voor in de twintig. Ze gaan totaal in elkaar op en een beetje jaloers zit ik toe te kijken, hoe ze geen moment kunnen zonder de aanraking van de ander en aan de lopende band kusjes uitwisselen.

Het zet me aan het denken, hoe dat toch werkt, als je verliefd bent. Ik had al wel eens seks met een meisje, meerdere keren zelfs, nooit iets vasts, one-night stands na een avondje stappen. Op de een of andere manier vind ik het gemakkelijk een meisje aan te spreken als ik niet veel voor haar voel. Het is dan wel fijn en lekker, de seks, maar veel blijft er daarna niet van hangen. Ik bedoel dat vooral niet lullig of denigrerend, je wilt allebei wat van elkaar, namelijk seks, en daarna ga je weer je eigen weg, zo werkt dat dan blijkbaar

Maar wat er nu de laatste maanden met me gebeurt, ik kan me niet herinneren dat zo’n meisje daarna ooit door mijn hoofd is blijven spoken zoals nu dat meisje Elke uit Nederland. Eerlijk gezegd voelt het niet altijd even fijn, mijn hersenen lijken soms alleen nog maar daarmee bezig te zijn, het leidt ontzettend af. Het is de drang om aan haar te denken die me constant op de nek zit, die ook maakt dat ik bij haar wil zijn, het beheerste me de afgelopen maanden compleet. Bizar eigenlijk, dat we als mensen zo functioneren, dat we door op een gegeven moment door de aanmaak van allerlei stofjes in ons lijf gewoon naar een ander mens toe gepusht worden. Ik snap nu wel wat ze bedoelen met ‘falling in love’, je wordt bijna letterlijk een toestand ingezogen waarin eigenlijk alleen nog die ene andere mens er is.

In Duitsland is er door de sneeuwval behoorlijk wat vertraging ontstaan, waardoor het al tegen middernacht loopt als ik eindelijk in den Bosch arriveer. De hele dag heb ik mensen zien komen en gaan in de verschillende treinen waar ik in zat, en het zal wel komen door mijn eigen gemoedstoestand dat ik aan de lopende band verliefde koppeltjes zag die het met elkaar erg naar hun zin hadden. Het maakte me steeds meer bewust van de situatie waar ik me nu stort, op de bonnefooi naar een meisje afreizen dat er misschien niet eens meer is of helemaal niks van me moet weten.

Hoe dichter ik bij Den Bosch kwam, hoe zenuwachtiger ik daarom word en om daar zo snel mogelijk vanaf te komen had ik eigenlijk al besloten direct naar het terras te gaan waar Elke werkt. Maar helaas, dat zit er nu dus niet in, de terrassen zullen allang gesloten zijn. Er blijft niks anders over dan maar naar het hotel te gaan, hetzelfde aan de markt als waar ik afgelopen zomer verbleef. Maar zeker weten, morgen ga ik haar zeker weten zo snel mogelijk opzoeken, hopelijk heeft ze een vroege dienst.

Het vreemde bed, de zenuwen, de angst dat ik morgen misschien al terugreis omdat ze me niet moet of misschien zelfs al wel naar het buitenland vertrokken is, whatever, mijn nacht is hondsberoerd. Pas tegen de morgen val ik in slaap en later dan me lief is word ik weer wakker, het is al elf uur en de ontbijtservice is voorbij. Daarom besluit ik te gaan ontbijten in de zaak waar Elke werkt, maar ga nu eerst een uurtje hardlopen, ik moet eerst weer beter in mijn lijf komen. Als het even kan doe ik dat drie keer per week, door mijn werk reis ik veel en het voordeel van deze sport is dat je die overal kan doen. Ik zou niet meer zonder kunnen!

Het fijne van dit hotel is dat je vanuit het centrum binnen de kortste keren in het groen buiten de stad bent, afgelopen zomer heb ik er met mijn maat Erik ook al herhaaldelijk hardgelopen. Als ik eenmaal op dreef ben maak ik mijn rondje extra lang, ik voel dat het nodig is om het lange zitten van de treinreis er helemaal uit te rennen. Hoe langer ik loop hoe fanatieker ik word en als ik uiteindelijk terugkom in het hotel ben ik doornat van het zweet en neem ik de tijd voor een warm bad, om mijn lichaam na alle inspanning ook weer goed te laten ontspannen. En nu ik dan toch aan het weken ben ga ik mezelf met een mesje ook meteen maar goed gladscheren, stel dat er vandaag nog wat van komt…

Ze komt!’

Als ik mezelf in de spiegel inspecteer ben ik best wel tevreden met wat ik zie. Heel lang had ik de pest in over mijn haar, dat meer rood dan blond is, maar tegenwoordig vind ik het helemaal prima, het maakt me anders dan anderen. Sinds ik het wat langer laat groeien reageren meisjes er best wel positief op, ik krijg altijd genoeg aandacht van ze. Mijn lichaam is wit, in de zomer moet ik uitkijken dat ik niet verbrand, maar voor de rest mag ik er best wel zijn. Dankzij het hardlopen ben ik goed in shape en een tattoo op wat strategische plaatsen heeft mijn lijf alleen maar interessanter gemaakt.

Uiteindelijk loopt het al tegen twee uur als ik helemaal klaar ben en mijn favoriete kleding heb aangedaan. Toen ik jonger was deed ik veel aan skaten en nog steeds draag ik het liefst ruimvallende kleding, in een outdoorbroek met ruime zakken en een fleecetrui of bloes voel ik me het meest op mijn gemak. Inmiddels rammel ik van de honger maar een ontbijt kan je het niet meer noemen, dus wordt het een brunch. Als ik in de zaak arriveer waar Elke hopelijk nog steeds werkt zoek ik onder een van de warmtelampen een plekje op het terras.

Het ziet er op het plein tegenover de terrassen totaal anders uit dan afgelopen zomer, er is een grote Kerstmarkt opgebouwd en het ziet er onwijs sfeervol uit. Overal staan leuk verlichtte huisjes waar mensen spullen verkopen, er is een grote Kerstoom waar mensen een bal met hun boodschap kunnen hangen, er is een Kerststal tegen de kathedraal aan gebouwd, en last but not least is er een ijsbaan. Daar moet ik minsten een paar keer gebruik van maken, na skiën is dat in de winter mijn meest favoriete bezigheid. Bij de jongen die langskomt bestel ik een grote omelet met bruinbrood en een kannetje sterke koffie, ik vind dat ik dat wel heb verdiend.

Als hij even later het eten brengt heb ik eindelijk alle moed verzameld en vraag ik of Elke hier nog werkt. Dat blijkt zo te zijn, mijn hart maakt een sprongetje. Maar de jongen vertelt er meteen achteraan dat ze vandaag dus wel een vrije dag heeft. Terwijl ik eet moet ik dat bericht even verwerken, nóg weer een dag wachten is een bittere tegenvaller. Maar terwijl ik geniet van het eten besluit ik de stoute schoenen aan te trekken en de baas van dit eetcafé te vragen mij haar nummer te geven. Als ik klaar ben bestel ik bij de jongen nog wat koffie en vraag hem dan meteen wie de baas is. Als hij hem aanwijst ga ik er meteen maar op af.

De man reageert echter dat hij geen nummers van personeel kan geven, maar hij wil wel een boodschap doorgeven. Tja, wat vertel ik hem dan, de waarheid dan maar, hopelijk werkt die het beste. Dus vertel ik hem dat ik Elke afgelopen zomer hier op het terras zag, verliefd werd, niks durfde te ondernemen, haar niet uit mijn hoofd kreeg en nu vanuit Zweden ben teruggekomen om haar terug te zien. De man krijgt er een brede grijns van op zijn gezicht, gelukkig, ik zie dat hij het een leuk verhaal vindt.

Zonder dat hij nog iets zegt pakt hij zijn mobieltje, tikt een nummer aan en even later hoor ik dat hij haar aan de lijn krijgt. Hij reageert met ‘nee, rustig nou even, ik bel niet dat ik je nodig heb, ten minste, tot nu toe niet’, zegt hij er met een knipoogje naar mij toe achteraan. ‘Er staat hier een jongen die speciaal voor jou vanuit Zweden hiernaartoe kwam. Wil je hem spreken?’ De man luistert naar het antwoord en geeft me dan zonder iets te zeggen maar wel met een knipoogje zijn mobiel, waarna hij verder gaat met zijn werk achter de balie.

Even weet ik niet wat ik moet zeggen. ‘…Ehm, do you still know who I am?’ vraag ik dan. Het antwoord komt per kerende post: ‘Of course, Björn, the Swedish guy with his red hair.’
Over de signaalfunctie van mijn haar gesproken, dus. Maar ondertussen ben ik superblij, ze weet nog wie ik ben! En nu komt het moeilijkste, meteen maar in het diepe: ‘ik vond je leuk en kon je niet vergeten. Daarom ben ik hier…’ Het blijft even stil en dan: ‘…Ik kom eraan’, waarna ze de verbinding verbreekt. Ik breng de telefoon terug naar haar baas en als die me aankijkt grijnst hij ‘aha, ik zie het al. Goed gedaan, jongen! En nou volhouden hoor, want ze laat zich lastig vangen, de jongens die hier werken kunnen erover meepraten…’

Een droom?

Als ik weer zit app ik Erik dat het meisje me wil zien en hij reageert per direct met een smiley en een thumb-up. Een half uur later arriveert Elke, bij toeval zie ik op tijd hoe ze in de drukte van de Kerstmarkt bij de grote kerk haar fiets aan het hek vastzet en daarna deze kant op komt lopen. Vanaf seconde éen is me duidelijk waarom ik hier naartoe moest, alles in me springt op als ik haar zie. Het vreemde is echter dat ik blijf zitten, verlegen bijna. Het is zo vreemd om dit meisje terug te zien, datzelfde meisje waar ik maanden van droomde en evenzovele maanden spijt over had dat ik haar niet aansprak. Niet te geloven dat datzelfde meisje nu op me toe komt lopen en mijn leven binnenwandelt.

Ze ziet er mooi uit, hoewel ze zich vanwege de kou dik heeft ingepakt ziet ze er heel kleurig en fleurig uit in een oranje broek en blauw jack. Haar blonde haren draagt ze los en hoe dichterbij ze komt, hoe meer bevangen ik raak van haar schoonheid. Echt álles aan haar klopt, ze is precies zoals ze in mijn beeld en in mijn hormonen is blijven rondzwerven en me daar bleef belagen.
Als ze me heeft bereikt sta ik op en terwijl ik nog aarzel hoe haar te begroeten neemt zij meteen initiatief over. Ze trekt me tegen zich aan en geeft me een lange zoen, vol op mijn lippen. ‘Jij bent precies wat ik nodig had’ fluistert ze dan in mijn oor.

Er valt bijna letterlijk een onwijs groot pak van mijn hart, tot het laatste moment twijfelde ik nog of ze wat voor me zou voelen. Als reactie trek ik haar extra stevig tegen me aan en zoen haar dan terug, genietend van het contact tussen haar warme zachte lippen en de mijne. Uit een ooghoek zie ik hoe de jongen die me bediende en zijn baas staan toe te kijken en allebei met een brede glimlach hun duim opsteken. Ik neem hun glimlach over, niet alleen op mijn gezicht maar in mijn hele lichaam, alles in mijn bestaan is van de ene op de andere seconde lichter geworden.

Even later zitten we naast elkaar en als ze me dan aankijkt zegt Elke: ‘dit vind ik echt een hele leuke verrassing. Ik vond je ook leuk maar had je al uit mijn hoofd gezet, je was van de ene op de andere dag vertrokken. Ik vind het zo stoer dat je nu hier bent.’ Dan vertelt ik dat ik haar meteen leuk vond, hoe we die week af en toe aan de praat raakten, hoe ze in me kroop, hoe mijn kameraad me pushte om een stap te zetten en hoe ik dat wel wilde maar niet durfde, bang om op mijn gezicht te gaan.

‘En waarom nu dan ineens wel?’ vraagt Elke dan. Ik haal mijn schouders op, en zeg: ‘er was geen ontkomen meer aan, ik móest je gewoon terugzien. Ik voelde me zo waardeloos dat ik je toen niet durfde aanspreken, het ondermijnde me gewoon. Iedere keer zag ik je leuke gezicht voor me en dan bedacht ik me dat ik je misschien wel nooit terug zou zien. Dat ik met die gemiste kans op iets met een leuk meisje krijgen misschien wel mijn hele leven mee moest dealen, dat ik daar niet langer mee leven.

Op dat moment worden we onderbroken door haar baas, die ons twee glazen glühwein komt brengen: ‘kijk eens jongens, dit kunnen jullie denk ik wel gebruiken, van het huis.’ Elke houdt haar hand op voor een high five, die ze dan ook prompt krijgt en zegt lachend ‘thnx, boss!’ Even later proosten we op elkaar en het voelt heerlijk hoe de wijn zich een weg naar binnen zoekt en me opwarmt. Genietend kijk ik Elke aan, ze zit hier náast me, ze is het echt. In een reflex raak ik haar aan, bijna om mezelf te bewijzen dat ik niet droom, dat dit allemaal echt is. Elke reageert op het gebaar door haar stoel dicht naast de mijne te zetten waarna ze een fleecedekentje over onze benen slaat.

Aandenken

Tijdens het drinken van de glühwein raken we langzaam maar zeker aan elkaars gezelschap gewend. Elke vertelt dat haar plannen om te gaan reizen ongewijzigd zijn, dat ze nu nog ongebonden is en dat dit er later misschien nooit meer van komt. Op hetzelfde ogenblik dat ze dit zegt kijkt ze me aan en zegt ze ‘…ehm, hoewel, ongebonden. Hoe gaat dit verder?’ Ik beantwoord haar blik en haal mijn schouders op, ik weet het ook niet. Het enige wat ik wél weet is dat ik dit meisje voorlopig heel dicht bij me wil houden.

Om dat voor mezelf te bewijzen sla ik mijn arm om haar schouder en trek haar tegen me aan. Zo zitten we een tijdje, in stilte, terwijl we deze voor ons allebei nieuwe situatie op ons in laten werken. Dan vertel ik haar over mijn leven, dat ik autotechniek studeerde omdat ik al vanaf dat ik kind was wist dat ik bij Volvo wilde gaan werken. Want half Göteborg werkt immers bij Volvo, het is bijna raar als je er níet gaat werken. De laatste tijd knaagt het een beetje aan me, dat ik misschien wel heel erg snel een keuze heb gemaakt en me gebonden heb, terwijl er nog zo veel andere dingen in de wereld te doen en te beleven zijn.

‘Dan ga je toch met me mee?’ suggereert Elke meteen. Ik kijk haar aan, meent ze dat nou? We zijn nog geen uur bij elkaar en nu gaan we al een wereldreis maken? Ik merk wel dat ze heel anders in elkaar zit dan ik, veel minder gericht op zekerheden, ze wil dóen, ze gaat erop uit! Wie weet, misschien is dat wel wat, samen op reis gaan. Maar eerst maar eens zien hoe het hier de komende weken gaat, want voor mij is nu al wel duidelijk dat ik hier minstens tot Nieuwjaar blijf. Als reactie op haar suggestie geef ik haar een zoen en zeg ‘ik blijf een tijdje en wie weet, als we dit over een paar weken allebei willen…?’, waarop Elke instemmend knikt.

We zitten nog een tijdje cosy onder het dekentje bij elkaar, en dan stelt Elke voor de Kerstmarkt te gaan bekijken.’ Ja, leuk, we staan op, groeten haar baas en haar collega’s en maken om te beginnen een rondje langs de chaletjes. Er zijn heel erg leuke dingen te koop en wat me opvalt is hoe snel Elke contact maakt met mensen, heel gemakkelijk maakt ze een praatje als ze ergens vragen over heeft. Op een gegeven moment komen we bij een chaletje waar een meisje sieraden en een jongen aardewerk verkopen. Elke stelt me aan hen voor, ze kent hen van het terras en vraagt dan aan die jongen of hij nu al voldoende slaapplaatsen heeft. Hij reageert met een brede lach en antwoordt: ‘jazeker, ik mocht bij deze schone dame intrekken.’

Ik heb niet echt een idee waar dat over gaat, ik laat ze maar even rustig doorkletsen terwijl ik ondertussen de sieraden bekijk. Ze zijn echt mooi en in een impuls koop ik een kleine sierlijke ring, die ik als we eenmaal weer doorlopen bij Elke om haar vinger schuif. Als ze verrast reageert fluister ik in haar oor: ‘als aandenken.’ Ze geeft me een zoen en vraagt dan, ook fluisterend: ‘hoezo, ga je alweer weg?’ ’Absoluut niet, ik ga pas weg na Nieuwjaar, of je moet me eerder zat zijn.’ Elke reageert met en lief zoentje dat al snel in een korte tongzoen eindigt, onze eerste. We worden daarin onderbroken omdat er iets verder wat gedoe ontstaat, een tegenstribbelend meisje wordt aangehouden door een jonge vent in uniform.

Het lijkt me een gevalletje diefstal, het is beter om door te lopen. Ik neem Elke’s hand en trek haar dan mee naar de ijsbaan, ik wil schaatsen, wat ze gelukkig ook leuk vindt. Daar worden we geholpen door een leuk meisje met warrige bruine krulletjes die ons helpt bij de keuze voor een passende set schaatsen. Het schaatsen gaat super. Thuis schaats ik altijd het liefst op Noren op een van de meren die er overal zijn in zweden. Maar ik leerde ook kunstschaatsen, mijn zusje was daar helemaal gek van en gebruikte mij als partner om haar patronen en verplichte figuren in te studeren. Elke moet even wennen aan het gedoe op het gladde ijs maar met mijn hulp en steun doet ze al redelijk snel mee. We hebben een paar uur ontzettend veel lol, het is wel een beetje oppassen geblazen tussen het steeds drukker wordende gekrioel op de baan, maar dat maakt ons niet uit, we hebben genoeg aan elkaar, aan het samen schaatsen én aan het af en toe onderuit gaan, vooral om dan languit op elkaar terecht te komen…

Na al die maanden

Na afloop gaan we samen een pizza eten en tegen de tijd dat we die op hebben word ik wat verlegen met de situatie. Want hoe moet dit nu verder? Het allerliefst zou ik nu al seks hebben met Elke, maar hoe denkt zij daar over? Alsof ze mijn gemijmer aanvoelt vraagt ze: ‘je bent stil, waar denk je aan?’
Ik kan er maar het beste voor uitkomen, lijkt me, en vertel haar dat ik vannacht heel graag bij haar zou willen zijn. Ik weet niet wat ik had verwacht, maar blijkbaar loop ik te hard van stapel, want Elke giechelt wat en antwoordt dan dat het beter is om het nog even wat rustig aan te doen. Zei het meisje dat me een paar uur terug al voorstelde mee op wereldreis te gaan. Maar ik snap het wel en als we bij haar fiets aan het hek bij de kerk zijn nemen we afscheid met een zoen. ‘Tot morgen’ zegt ze. Ja, tot morgen en teleurgesteld loop ik terug naar het hotel.

Ik word de volgende morgen al vroeg gewekt door een klopje op de deur. ‘Roomservice’ klinkt het dan. Huh? Nog wat vroeg om de kamer te doen en het ontbijt neem ik straks beneden. Ik slaap altijd naakt, doe snel een badjas aan en doe de deur dan open op een kier. Tot mijn verbazing staat daar Elke: ‘hi, ik had er spijt van dat ik je gisteravond liet gaan. Mag ik binnenkomen?’ ‘Ehm…, natuurlijk, maar hoe weet je dat ik hier zit? Met een ondeugend grijnsje reageert ze: ‘ohw, dit is een kleine stad hoor Björn. Eén telefoontje van mijn baas met de eigenaresse was genoeg…’
Eenmaal binnen vertelt ze dat het haar gisteravond even aanvloog, dat ze gesteld is op haar vrijheid. Maar eenmaal thuis voelde het fout, omdat ze dit met mij toch ook graag een kans wil geven. ‘Dus hier ben ik… Wil je me nog?’

Of ik haar nog wil? Dolblij kus ik haar en zo komen we voor de tweede keer in een tongzoen terecht, dit keer een lánge, minutenlang onderzoeken we elkaars mond en dansen we om elkaars tong heen. Ondertussen verken ik over haar kleding heen Elke’s lichaam en als ik op een gegeven met mijn beide handen haar onder haar billen optil, reageert ze door haar lange benen om mijn heupen te vouwen en haar armen om mijn nek te slaan. Zo tegen me aan gedrukt en om me heen gevouwen draag ik haar verder mijn kamer in. Zonder haar los te laten lukt het me haar op haar rug op bed te leggen en terwijl ik me tussen haar benen nestel vinden onze tongen elkaar weer.

Elke vertelde me al dat ze net als ik in de afgelopen jaren de nodige seksuele ervaring opdeed en dat is al snel te merken. Ze spreidt haar benen nog iets verder en vouwt ze dan opnieuw om mijn heupen, waardoor mijn pik tegen haar heuveltje wordt aangeperst. Met zachte bekkenbewegingen stimuleert ze me vervolgens, waardoor mijn pik al snel uitgroeit tot een serieus harde paal. Ik maak me los van Elke en met grote interesse volgt ze hoe ik de badjas van mijn lijf trek en haar mijn fiere paal toon. Dan is het haar beurt, ik help haar alles uit te trekken en stukje bij beetje komt haar prachtige lichaam tevoorschijn. Slank, kleine stevige borsten, haar lange blonde haren tot ver over haar schouders, haar roze tepels stijf, haar kutje gladgeschoren, ze is práchtig, ze is helemaal en nog veel meer zoals ik me haar heb voorgesteld.

Als Elke weer op het bed ligt kniel ik tussen haar benen, controleer of ze al nat genoeg is en haar aankijkend zet ik mijn eikel tussen haar kutlipjes, waarna ik mijn keiharde paal langzaam bij haar naar binnen drijf. Elke reageert door zich zo open mogelijk te maken en me op zicht te trekken. Het is niet te geloven hoe onwijs gaaf dit is, dit leuke meisje binnen te mogen gaan. Ze voelt aan alsof ze een poort opent naar een paradijs van warmte en strakte en ontvankelijkheid, ik voel me ultiem welkom. Als ik helemaal in haar zit en de wortel van mijn paal haar kutlipjes raakt slaak ik een zucht van verlichting. Ik laat me nog verder over haar heen vallen, haar zo helemaal met mijn eigen lichaam afdekkend.

We liggen een tijdje in totale stilte en concentratie, ons richtend op elkaar en op de gewaarwording om zo intens verbonden te zijn. Dan, op een gegeven moment, als Elke wat onrustig onder me beweegt, richt ik me op mijn knieën tussen haar benen op, terwijl ik mijn pik zo goed mogelijk in haar kutje houd, vouw haar benen zo open mogelijk, trek haar onder haar billen omhoog tot haar kutje op de goede hoogte voor mijn pik is en boor ik me in één heftige rush in haar, waardoor mijn ballen met een vinnig geluidje tegen haar billen tikken. Waarna ik dit in een hoog tempo herhaal, me uit haar terugtrek en weer hard naar binnen beuk, keer op keer.


Elke ondergaat het met gesloten ogen terwijl ze met haar handen haar borsten en harde tepels bewerkt. Het is zo mooi om te zien hoe haar stevige tietjes meeveren op mijn stoten en als ik ze vervolgens met beide handen van haar overneem en haar tepels bewerk wordt in haar lijf in no time het heilige vuur ontstoken. Zachtjes kreunend beweegt ze steeds meer tegen me in, haar ogen gesloten, en door haar handen over de mijne op haar borsten te leggen zoekt ze contact om samen op te gaan. Al gauw voel ik mijn zaad opkomen en met een intens gevoel van dankbaarheid schiet ik mijn eerste lading in de warme zachte nauwe schoot van mijn nieuwe vriendinnetje.

Na al die maanden hebben we elkaar gevonden, en dat met nog die heerlijke weken richting kerstmis en Oud en Nieuw in het vooruitzicht…


Liefs.
Zazie