.



’Hier ben ik niet echt blij mee, Juliëtte, had je me niet even kunnen waarschuwen dat je ook je broer zou ronselen? Dan was ik écht niet gekomen!’ Als ze reageert met ‘kom op Emma, dat is al een half jaar geleden hoor’, heeft ze er volgens mij geen idee van wat voor streek hij me heeft geleverd. Daags voor zijn vertrek naar Parijs gaf meneer me even tussen neus en lippen door de bons, zogenaamd ook nog om me mijn vrijheid te gunnen. Volgens hem zou het op afstand niet werken, wat wij hadden. Nou, dat had ik dan liever zelf uit willen maken.


Negeren is ook een kunst

Ik weet óok wel dat het al een tijdje niet meer zo lekker liep tussen Vincent en mij. Eerlijk gezegd liep ik zelf ook te dubben of ik het niet moest uitmaken, we trokken steeds minder samen op en de seks was ook niet alles meer, maar toen hij er dus een punt achter zette voelde het toch als verraad tegenover wat wij samen hadden. Was het niet de moeite waard om het op zijn minst te proberen, om bij elkaar te blijven? Maar hij wilde natuurlijk de vrije hand hebben om daar met die Parisiennes een beetje rond te neuken, dus ik werd hartelijk bedankt. En daar is hij dan ineens weer, en dan ook nog min of meer pal voor mijn neus. Tijdens de repetities en optredens is er geen ontkomen aan.

Het is dan ook knap ongemakkelijk als hij me ook in beeld krijgt, het enige wat er af kan is dat hij kort naar me zwaait. Verder niks noppes nada, niet eens een zoen, alsof we nooit iets hadden loopt hij naar zijn orgeltje, waarna ik op negeer ga. Nou, wat hij kan kan ik ook en vanaf dat moment probeer ik ieder oogcontact te vermijden. Wat trouwens gemakkelijker lijkt dat het is, want ineens lijkt hij een magneet te zijn geworden waar mijn ogen steeds naartoe getrokken worden. Want wat is dat nou ineens met die lange haren? Had hij dat niet eerder kunnen doen? Het staat hem onwijs lekker en sexy, voor welke meid deed hij dat?

We hadden écht wel iets samen, toen we elkaar tijdens de ontgroeningsweek van het dispuut leerden kennen was hij voor mij meteen de jongen waar ik wat mee wilde. Goedlachs, open, vol grapjes, muzikaal, door alle meiden gewild dankzij dat bandje van hem, de concurrentie was dan ook groot. Toch lukte het me zijn aandacht te krijgen en amper een paar weken later hadden we écht iets met elkaar. Wat vooral betekende dat we heel vaak seks hadden, want daar kreeg hij maar geen genoeg van. Ik vond het ook wel lekker hoor, maar zo vaak? Er waren dagen dat hij me wel drie keer beklom en in de weekenden kwamen we soms zelfs een hele dag niet het bed uit, dan was hij amper klaar of daar ging zijn pik alweer de lucht in en moest hij die meteen opnieuw in me kwijt.

Volgens Vin was dat de natuurlijke staat van de man, vrouwen penetreren om zijn zaad te verspreiden, ten slotte was daar de hele overlevingskans van de soort op gebaseerd. Nou, alsof de soort met zoveel miljard mensen op aarde überhaupt zou nog kunnen uitsterven, maar goed, ik begreep het wel, zelf had ik in die eerste maanden dat we wat hadden ook vaak genoeg aandrang en moest ik hem zo snel mogelijk in me zien te krijgen. We konden het eindeloos lang volhouden, soms moest ik op zijn schoot komen zitten, met zijn harde paal diep in me, en dan zaten we wel een uur lijf aan lijf, mijn tieten tegen zijn borst geplet, onze hoofden dicht bij elkaar, dat was goed voor de seksuele energie, volgens Vincent. Nou, daar was dus geen gebrek aan.

Omdat ik niet zo heel groot ben moest ik van de dirigente op de eerste rij van de alten komen staan en daar sta ik dus, min of meer pal voor zijn snufferd en zie hem nou maar eens te negeren.

Voor de voeten lopen

Naarmate de repetitie vordert wordt het gemakkelijker voor me om de toestand met Vincent los te laten. Maar als na afloop zo ongeveer het hele koor naar het iets verderop gelegen terras verhuist om nog wat te drinken en Juliëtte aandringt dat ik meega besluit ik dat te doen en met Vincent te gaan praten. Op het terras plof ik naast hem neer, kijk hem aan en zeg: ‘oké Vin, leg het me maar eens goed uit, waarom dat nou zó moest.’ Eerst probeert hij zijn sexy grijns op me los te laten maar als ik zeg ‘geen smoesjes jij’ haalt hij zijn schouders op, en dan: ‘Sorry Emma, ik vond het moeilijk.’

Nou ja, dat herken ik wel, en reageer: ‘ik hikte er ook tegen aan, hoe het met ons ging en hoe dat verder moest. Maar na bijna een heel jaar er zó een punt achter zetten? Ik vond het zo slap van je.’ Vincent haalt de angel eruit, door nog een keer ruiterlijk toe te geven dat hij fout zat: ‘ja, écht heel erg sorry Em, ik vond mezelf eigenlijk ook wel een slapjanus…’ Hierna is het wel klaar, ik kan hem nu wel loslaten. We kletsen nog even wat en dan besluit ik op Utrecht aan te gaan, ik moet nog een trein halen. Net als ik wil vertrekken heb ik mazzel, Vincent zegt dat de andere jongens van het bandje Robbie, Chris en Daniël ook naar Utrecht moeten. Ik kan met hen meerijden in een busje dat van het bedrijf van Daniël zijn vader is en waarin ze hun instrumenten vervoeren.

Ik kende ze natuurlijk al wel, ze kwamen regelmatig bij Vin over de vloer en dan werd het altijd laat, vaak ging ik dan al naar bed als de heren nog bezig waren. En altijd als Vincent daarna in bed kwam wilde hij me nog neuken, of ik nou sliep of niet, hij likte me nat en stak hem erin. In de auto komt Robbie achterin naast me zitten en begint daar al snel over, dat Vincent hen zo lekker kon maken met de klik die hij met mij had en de seks die we hadden. Ondertussen kijkt hij me aan alsof hij me hier ter plekke wil bespringen. Maar eerlijk gezegd is hij mijn type niet, hij kijkt me te veel naar jongens, ik vond hem altijd te close met Vincent, alsof hij hem van me af wilde pakken.

Als ik niet reageer geeft Robbie het na een tijdje op en richt hij zich op Chris en Daniël die voorin zitten. Mooi, kan ik rustig naar wat muziek luisteren en doe snel de oortjes in. Daniël zit achter het stuur en is de rustigste van het kwartet vrienden. Hij zegt niet veel maar áls hij wat zegt is het altijd doordacht, je zal hem er nooit op betrappen dat hij zomaar wat kletst. Dat was altijd al iets wat me wel in hem aantrok, vooral als de heren zo oeverloos aan het leuteren konden slaan was hij degene die de rust bewaarde. Ik zit schuin achter hem en krijg nu alle kans om hem rustig te bekijken.

Hij heeft een donkerblond haar, flinke bakkebaarden en een stoppels van een wek oud of zo. Ook achter het stuur is hij de rust zelf, terwijl de andere twee volop ouwehoeren beperkt hij zich tot af en toe ja of nee en dat geeft hem best wel een stoere uitstraling. Hoe langer ik naar hem kijk, hoe lekkerder ik hem vind, sinds lang voel ik weer dat vertrouwde kriebeltje in mijn buik, zoals in de begintijd met Vincent. Een beetje mijmerend dat ik misschien maar wat met hem moet beginnen om Vincent definitief helemaal uit mijn lijf te krijgen sukkel ik in slaap. Ik word pas weer wakker als Daniël de andere jongens afzet, die in het centrum vlakbij elkaar wonen. Zelf woon ik richting Wittevrouwen, vlak bij de Berenkuil, waar Daniël langs komt als hij naar zijn eigen huis rijdt in Zeist.

Ik ga dat laatste stukje voorin naast hem zitten en probeer een gesprekje te beginnen. Maar Daniël beperkt zich opnieuw alleen maar tot ‘ja’ en ‘nee’ en als ik vraag of er wat is blijft het eerst even stil en dan antwoordt hij dat hij het lastig vindt, dat ik de vriendin was van Vincent. Als ik hem vraag wat er onduidelijk is aan het piepkleine woordje ‘ex’ haalt hij zijn schouders op en zegt dan ‘ik wil hem niet voor de voeten lopen.’ Huh?

‘Nou sorry hoor Daniël, ga ik daar zelf niet over? Het is uit tussen Vincent en mij en het komt ook echt nooit meer aan, ik zou niet eens meer willen.’ Maar Daniël haalt zijn schouders op, alsof hij het ook niet kan helpen dat Vincent blijkbaar nog als een spook om me heen hangt. Nou ja, dan niet en een beetje teleurgesteld stap ik uit. Nu ik hem weer terugzag vond ik ons samen ineens wel een mogelijkheid. Ik had best wel gemerkt toen ik nog met Vincent was dat Daniël me best wel aardig vond en eigenlijk ik hem ook wel…

het schaap over de dam

Begin deze avond hadden we ons laatste optreden van het koor en eerlijk gezegd ben ik er niet rouwig om. Het zingen op zich was superleuk en ook de optredens gaf me best wel een kick, vooral om dat alle drie keren het plein helemaal vol liep, we deden het echt ergens voor. Sowieso, het is inmiddels nog maar een paar dagen tot Kerstmis en hoe dichter we daarbij kwamen, hoe meer mensen er in de stad zijn, ik had geen idee dat Den Bosch zó in trek was. Het was dus heel tof om voor al die mensen op te treden, het werd ontzettend gewaardeerd en we kregen er allemaal goede zin van.

Het enige lullige is hoe het tussen Daniël en mij gaat, of eigenlijk vooral hoe het níet gaat. Juist doordat hij de boot af houdt heb ik steeds meer een crush op hem gekregen. Deze weken ben ik me pas gaan realiseren dat ik hem eigenlijk altijd al wel leuk vond en nu ik me eindelijk heb losgekoppeld van Vincent zou ik best wat met hem willen. En ik weet bijna zeker dat hij mij ook wel ziet zitten, maar het komt er dus niet van, zogenaamd omdat hij Vincent niet voor de voeten wil lopen. Het maakte vooral de autoritjes op en neer naar Den Bosch wel lastig want dan zat ik achter hem en zat ik maar te crushen op hem.

Iedereen gaat nog naar de terrassen en dit keer gaan de andere jongens ook mee. Chris heeft toegezegd dat hij terugrijdt zodat Daniël ook een keer wat kan drinken. Als iedereen die kant opgaat zeg ik tegen de jongens dat ik er straks aan kom, ik wil de Kerststal gaan bekijken, zeker nu daar sinds vandaag geen poppen meer staan maar er echte mensen en dieren figureren.

Er staat een lange rij en ik sluit netjes achter aan. Ik heb het geluk dat ik achter een paar jongens kom te staan die me al gauw in het vizier krijgen en een kletspraatje beginnen. Het blijken vrienden te zijn van die jongen die de schaatsbaan runt, ik heb er al wel eens staan kijken, die gast doet dat samen met een meisje waar hij ook wel eens mee schaatst, die twee kunnen er wel wat van, samen. En waar of deze ‘schoonheid’ vandaan komt. Als antwoord rol ik even met mijn ogen maar ga er dan toch op in, dat ik uit ‘ut skooonste staadsje vaan ut laand’ kom, Utrecht dus.

We hebben best wel lol samen waardoor het wachten minder lang lijkt te duren en als we eenmaal binnen de omheining komen die rond de Kerststal is geplaatst komen we tussen de dieren terecht die daar rondscharrelen. Er staan veel dennenbomen waardoor het bijna op een echt bos lijkt en iedere keer weer komt er wel een geitje of een schaap tevoorschijn en er loopt zelfs een echte ezel tussen.

Op een gegeven moment voel ik me bekeken, ik kijk achterom en zie dan een meter of drie achter me Daniël staan. Op hetzelfde moment dat ik hem zie kijkt hij weg en dan ben ik er even helemaal klaar mee, met deze vent waar ik steeds meer op val maar die te schijterig is om iets te beginnen met de ex van zijn vriend. Ik zeg tegen de jongens voor me dat ik zo terug ben en loop naar Daniël, ga naast hem staan en zeg ‘hey, hallo, ook hier?’ En dan, voordat ik het tegen kan houden floep ik eruit: ‘…had je dat niet even kunnen zeggen, dat je ook wilde gaan kijken?’

Het is best donker hier maar toch kan ik zien dat hij een rooie biet krijgt en meteen voel ik me schuldig: ‘ohw, laat ook maar, sorry hoor.’ Daniël kijkt me dan aan en zegt, zachtjes om de lui voor ons niet mee te geven dat we gedoe hebben: ‘nee, hou op Emma, ík moet juist sorry zeggen, ik ben zo’n oen in dit soort dingen.’ Als ik hem vragend aankijk gaat hij aarzelend verder en komt het hoge woord eruit: ‘… ik vind je al heel lang heel leuk…’ Met een gemeen lachje kijk ik hem aan: ‘Waarom serveerde je me dan nog laatst zo af? Was dit nou zó moeilijk?’ Hij knikt, blijkbaar is dat dus zo voor hem.

Hè hè, het schaap is over de dam, ik reageer met een zoentje op zijn wang en antwoord: ‘ik vind jou ook leuk.’ Even staan we allebei met de mond vol tanden maar dan vraagt Daniël, ook weer aarzelend: ‘… weet je zeker dat je over Vincent heen bent?’ Ik knik: ‘ja, heel erg zeker.’ Ik denk even na en ga dan verder: ‘serieus, Daniël, ik was eigenlijk al over hem heen toen we nog iets hadden, de romantiek was wel weg tussen ons. Je kent Vincent, hij is altijd geil, het draaide op zijn laatst alleen nog maar om de seks, en zelfs die was niet echt meer goed, het was steeds meer d’r op, d’r over en weer klaar.’

Let it grow

Ik kijk Daniël aan, zie hem met grote ogen terugkijken, moet even lachen en vraag dan: ‘ehm, te veel informatie?’ Als hij een tikje verlegen ‘nee’ schudt ga ik verder: ‘nadat hij me voor hij naar Parijs ging snel-snel even de bons gaf ben ik in mijn hoofd uit boosheid eigenlijk aan hem vast blijven plakken, omdat ik het zo oneerlijk vond hoe hij dat deed. We hebben dat nou uitgepraat en voor mij is het nu klaar. Oké?’ Daniël knikt en ik reageer daarop door zijn hand vast te pakken, ik heb even helemaal genoeg van alle ontwijkend gedrag en maak hem zo duidelijk dat ik wat met hem wil. En zo schuifelen we samen door in de rij, af en toe elkaar op iets wijzend of een van de dieren strelend, terwijl we tussen ons laten groeien wat er te groeien valt.

De Kerststal is heel aandoenlijk, vooral Maria en Jozef zijn leuk om te zien. Ze worden gespeeld door een meisje en een jongen die ongeveer van mijn leeftijd zijn, begin twintig, en echt goed in hun rollen opgaan. Meestentijds zitten ze naast de hooiruif waar het kindje in ligt, een levensechte pop, maar af en toe staat een van hen op om even naar buiten te gaan en de dieren te verzorgen, of wat drinken of eten klaar te maken, om het niet zo’n statisch geheel te laten zijn. Verder is er een groepje herders en het ziet er met een kampvuurtje en het roosteren van wat eten met die dieren eromheen best wel levensecht uit allemaal.

Erg lang kunnen we niet blijven hangen omdat er achter ons nog zoveel mensen wachten en als we terug op de Kerstmarkt zijn vraagt Daniël: ‘Zullen we samen de kraampjes bekijken?’ Ja, gezellig! Zo ongeveer als eerste staat er een chaletje waar een meisje haar sierraden verkoopt, die ik best wel mooi vind. Ondertussen raakt Daniël aan de praat met haar vriend, die aardewerk verkoopt, hij maakt zo te zien stoere stevige spullen. Het is sowieso opvallend hoeveel zelfgemaakte dingen er worden verkocht op de markt, heek creatief allemaal.

Als we alles gezien hebben vraagt Daniël: ‘wil je al naar de anderen op het terras of heb je nog zin om samen een tijdje te schaatsen?’ Ohw ja, dat heb ik wel, het is al lang geleden maar ik zal het nog wel kunnen. Het meisje met de woeste krullen, ik zag haar al eerder met haar vriendje op de ijsbaan die kunstjes doen, helpt ons heel vriendelijk met het uitzoeken van goed passende schaatsen en niet veel later glibberen we het ijs op.

Het is wel weer even wennen, in no time liggen we allebei ons aan elkaar vastklampend op het ijs, en even later nog een keer. Niet echt lekker, het is een beetje pijnlijk maar het maakt wel dat het ijs tussen ons breekt, hoewel gelukkig niet letterlijk. Het noodgedwongen contact maakt ons opener naar elkaar toe en elkaar close vasthoudend durven we daarna steeds vrijer onze benen uit te slaan. Niet veel later maak ik mijn eerste bescheiden pirouetje, wat me een applausje van Daniël oplevert. Een uur lang hebben we hartstikke veel lol en als we van het ijs afgaan is het tussen ons totaal veranderd. Het verlegene is er af en we kletsen honderduit.

Op het terras is het al een vrolijke boel, de drankjes vloeien rijkelijk en vooral de glühwein wordt in pullen tegelijk aangevoerd. Daniël en ik bestellen er ook allebei een en al snel trekt de wijn een warm spoor door mijn slokdarm naar beneden. Ik drink nooit zoveel en ik merk dan ook direct hoe de alcohol z’n werk doet, ik voel me heerlijk rozig worden. Ook Daniël pakt het aan, hij wordt steeds vrijer, durft zelfs waar iedereen bij is zijn arm om me heen te leggen en niet veel later komen we in ons eigen coconnetje terecht, waarbij we nauwelijks meer op de anderen letten. Het is fijn om aan elkaar te zitten en ondertussen te praten over wat ons bezig houdt. Maar eerlijk gezegd gaat het daar niet eens om, het is een opmaat naar iets wat daar onder ligt, naar de behoefte om bij elkaar te zijn, nu we hebben toegegeven daar allebei behoefte aan te hebben. Eenmaal op de terugweg hebben we in de auto niet veel meer te missen, we zitten alleen maar close tegen elkaar aan en negeren ondertussen de blikken van Chris die ons regelmatig in de spiegel inspecteert.

Chris zet ons als eerste af, hij neemt het busje mee naar een parkeergarage in de stad, waar Daniël hem morgen op zal halen. Daniël en ik hebben niet eens hoeven bespreken of hij wel met me mee zou gaan, het is voor ons allebei een uitgemaakte zaak dat hij de nacht bij me door gaat brengen. Het heeft allemaal al lang genoeg geduurd tussen ons, ik ben er onwijs aan toe om weer eens een vent in m’n bed te hebben. Als we even later in mijn kamer zijn belanden we samen op de bank, om eerst nog wat te chillen en te kletsen.

Kerstgevoel

Ondertussen groeit de spanning tussen ons en het is niet te vermijden, al gauw we liggen close tegen elkaar, buik tegen buik, onze benen en armen verstrengeld, elkaar aankijkend en zoenend en ondertussen elkaars lichaam door onze kleren heen bevoelend en strelend, wat met die dikke winterkleren niet bepaald bevredigend is. Omdat bij ons allebei het vuurtje al behoorlijk begint te branden kijk ik op een bepaald moment Daniël aan en lijken we hetzelfde te denken, we springen van de bank en in no time hebben we allebei alles uitgetrokken. Sneaky kijk ik ondertussen naar Daniël en hoe hij zich uitkleedt, hij ziet er zo lekker uit met zijn pik al recht voor zich uit!

Ik moet nog snel even naar de wc en als ik weer de kamer binnenglip ligt Daniël al in bed, met zijn armen onder zijn hoofd mijn blote binnenkomst bekijkend. Als hij me met een brede lach aankijkt word ik bijna verlegen, ik had me er niet op ingesteld om een blote performance te moeten geven. Ik ben best wel lang en tegenwoordig ben ik heel tevreden over mijn lichaam, maar toen ik in de groei was werd ik er helemaal gek van dat ik maar niet stopte met langer worden. Nu ineens voel ik dat wéer maar gelukkig is deze vent ook lekker lang en snel kruip ik naast hem onder het dek, waar ik me eerst aan zijn lekkere blote lijf ga warmen.

Maar dat houdt natuurlijk niet lang stand, als hij me in zijn armen neemt en over mijn rug streelt en me zoentjes geeft lig ik enkele minuten later al languit op hem, met zijn stijve pik tussen mijn dijbenen aandringend. Als ik die voel duwen tegen mijn kutje krijg ik ook haast en met mijn hand tussen onze buiken door maak ik met wat spuug de ingang naar mijn lichaam extra glad. Als ik daarna mezelf tegen zijn pik aan duw voel ik hoe die meteen al een stukje bij me binnenglipt en het is zó lekker om te voelen hoe zijn eikel direct daarna al helemaal in me zit.

Zuchtend en zachtjes kreunend druk ik me verder over hem omlaag, totdat ik voel dat ik hem helemaal in me heb. Genietend van het te lang gemiste gevoel van een pik in mijn buik strek ik me daarna op Daniël uit, zijn hele lange lekkere lijf voelend onder het mijne. Ik kronkel genoeglijk over hem heen, ondertussen streelt hij mijn rug en billen en kroelt hij door mijn haren, m’n krullen daarmee nog warriger makend.

Op een bepaald moment voel ik hoe hij me aanspoort te gaan neuken en dat doe ik maar wát graag. Ik schuif me van Daniël af tot zijn pik bijna uit me valt en duw me dan inéens weer hard over hem heen. En nog een keer, en nog een keer, ondertussen genietend kreunend. Daniël ligt enthousiast onder me te grijnzen, wat ik al dacht, hem hoor je niet klagen. En terwijl ik hem ritmisch neuk bedenk ik me dat ik niet goed snap wat dat ís met hem, ik had al wel vaker seks met jongens maar met Daniël komt er veel meer bij kijken. Hij heeft iets dat me echt raakt, het gaat dieper dan toen bij Vincent, het is alsof ik mezelf ergens bij hem in herken. Zijn verlegenheid misschien wel, een beetje de kat uit de boom kijken, niet meteen vooraan willen staan. Maar wat me denk ik het meest in hem aanspreekt is dat hij écht is, basic, geen poeha, voor mij voelt hij open, eerlijk, aardig, lief!

Ik richt me weer op om hem aan te kijken en zie dat hij net als ik intens geniet. Ik geef hem een volle zoen op zijn mond, duw mijn tong tussen zijn lippen en als hij ze dan ook van elkaar doet komen we voor het eerst tot een echte tongzoen. Een tongzoen die ons allebei van de wereld haalt en maakt dat het alleen nog maar om ons samen gaat. En terwijl we dus zowel met mijn kutje over zijn pik als met mijn tong in zijn mond verbonden zijn, gaan we in elkaar op alsof alle tijd van de wereld er niet meer toe doet en het alleen nog om ons gaat.


Na een tijdje wil Daniël boven en om me door hem goed te laten neuken trek ik mijn benen op tot mijn knieën zo ongeveer naast mijn schouders liggen. Van mij mag hij me helemaal hebben. Daniël zet het op een beuken en jaagt zijn paal in mij alsof hij die boven bij mijn mond weer wil laten uitkomen. Met die leuke ogen van hem boven mij kijkt hij me wellustig aan en als hij ziet dat ik geniet kreunt hij meer dan dat hij zegt: ‘niet te geloven zo lekker als jij bent, Emma. Ik vind je zo onwijs mooi en lief...’ Verliefd trek ik hem tegen me aan en zo neukt hij me door, tot mijn orgasme in aantocht is en hij me over het randje duwt…


Liefs,
Zazie

.