Ik schrijf dit verhaal vanuit beide perspectieven waarbij de gedachten van de één gewoon en van de ander cursief gedrukt is. Geen idee of dit werkt.

Het wordt een lang verhaal dat ik in stukken opknip… dit is het eerste deel, niet alles klopt nog, maar ben benieuwd naar de reacties.

Laten we beginnen met de introductie van de personages:

Hallo ik ben Martin, 16 jaar. Bijna 17

Mijn familie omschrijft mij als een slank slungelig ventje met een grappig koppie. Door een luioog in mijn jeugd, kijk ik wat scheel… niet veel, maar toch net genoeg om iets wat loensig uit de ogen te kijken… Zeker als ik mijn bril niet op heb.

Ik heb een vrolijke inslag en probeer van een vervelende situatie altijd wat vrolijks te maken. Van meisjes heb ik niet veel verstand en heb altijd het idee dat ze last hebben van “Emotional Damage” (EMD). Ik zoek ze niet op, maar als ze komen (best vaak), ga altijd goed met ze om en probeer ze blij te maken zodat ze maar geen last hebben van hun EMD… en ik niet van hun.

Ik ben altijd wel in voor een dolletje… al van jongs af aan. Zo schijnt mijn oom een keer een ½ uur gedaan om mijn pamper aan te doen… Had hij mijn ene been erin en ging hij met de andere been aan de slag, dan trok ik het andere been er weer uit en dan trappelen en schijn ik de dikste pret te hebben gehad…

Verder hou ik van gamen en ijsjes eten… veel ijsje, maakt niet uit wat. Is het een magnum, dan eet ik eerst de chocolade en laat de binnenkant heel tot het laatst.

Binnenkort ga ik met de familie (Mijn oom en de rest vrouwen (ik heb een zogenaamde BOM-moeder)) die niet echt groot is op vakantie in een huisje bij een camping… ergens bij een dorpje. Zal wel saai worden net als alles wat ik al een keer gezien en gedaan heb… maar we maken er maar het beste van 🙂

hallo, ik Mathilde 16 jaar

Ik ben een “normale” meid met een beetje ADHD. Ik ben best wel nieuwsgierig, creatief van aard en best wel manipulatief om mijn zin te krijgen. Als dat niet lukt, werd ik nog wel eens boos, maar daar werk ik aan en gaat als een stuk beter dan vroeger.

In tegenstelling tot mijn oudere zus ben ik niet bezig met jongens… De meeste zijn druk en opdringerig en pesten me. Ze vragen steeds of ik een jongetje of een meisje ben. Dat kun je toch gewoon zien ook al draag ik geen jurken maar stoere kleren.

***

Jaren geleden (ik was een jaar of 6) zat een familie in een tehuis waar je alleen naar binnen kon via een code (1234#). Toen ik alleen tv zat te kijken kwam ik op een kanaal terecht dat was afgesloten en waar je een pincode in moet voeren. en wat denk je … ook hier werkte 1234. wat ik zag verbijsterde en fascineerde me. Ik heb wel een ½ uur gekeken voordat mijn moeder binnen kwam en zag wat ik zat te kijken. De tv werd direct uitgezet. Daarna werkte de code niet meer.

***

Binnenkort gaan we op vakantie in een huisje ergens.. What ever. Eerst alleen met mijn tante. Mijn ouders en zus zouden later komen. Ik hoop maar dat er wat meiden zijn om mee op te trekken.



De aankomst

Na een lange autorit zijn we eindelijk gearriveerd in het dorp… een klein klassiek dorpje met een dorpspleintje met best wel wat winkels en horeca, verder veel weiland met lavendel, zonnebloemen appelbomen, maïs enz.

Op het vakantieparkje staan rond een pleintje wat vakantiehuisjes en wat speeltoestellen, een tafel met bankje.

De meeste huisjes zijn nog leeg en de vakantiegangers moeten nog komen. De eerste komen en blijken een stel op leeftijd te zijn die later worden vergezeld door nog een stel op leeftijd. Daarna nog een gezin met kleine kinderen (jugh… huilertjes…) als dit zo blijft, kun je me wegdragen. Nog een gezin met volwassen kinderen. Zucht.

Ik was weggedoezeld op mijn ligbed toen ik iemand nogal luid hoorde zeggen “Deze kant op” bij het opkijken zag ik een man een jongen van mijn leeftijd bij zijn nek pakken en hem naar binnen geleide… dat moest ook wel omdat dat joch een spelletje op de telefoon zat te spelen en geen oog had voor de omgeving en anders ergens tegen aan zou botsen. Typisch.

Wij waren eindelijk gearriveerd… een korte blik vertelde me genoeg … allemaal SUV-auto’s… en dat zegt al genoeg. SUV auto’s voor SUVVE mensen (had ik al gezegd dat ik slecht ben in spelling?) en een kinderwagen bij een huisje. Ik hoop maar dat ze een snelle internet verbinding hebben. Terug naar mijn spelletje. Helpen de auto uit te pakken? “Waarom?”

# de kennismaking

Ik was met mijn tante in het huisje; De rest van de familie zou later arriveren. Ik keek naar buiten en zag iemand futloos onderuitgezakt op het bankje zitten; handen in de zakken en starend naar zijn voeten.

Ik was van plan naar het dorp te gaan om een ijsje te kopen… kan ik gelijk kijken wie het is. Onderweg er naar toe zag ik dat het die jongen was… hij zag er niet echt blij uit. In het voorbij lopen zei ik zonder enige bijbedoeling “Hoi, lekker plekje om van het weer te genieten hè”

Wat moet dat mens Laat me lekker zitten. Zonder op of om te kijken zeg ik geïrriteerd “Rotop”

WTF, wat is dat nu voor reactie en dat zomaar tegen mij te zeggen. Ik sta stil en kijk hem aan en zeg “wat is dat voor reactie?" Rot zelf lekker op zeg”

Ik kijk op en zie haar staan. Weer zo’n sneeuwvlokje dat nergens tegen kan en last heeft van EMD. Gewoon weer naar mijn voeten kijken, dan gaat ze wel weg… al wil ik wel tegen iemand vertellen wat mijn probleem is.

“Heeft meneertje zijn tongetje verloren of zo?”

Ik zeg met een beetje verheven geïrriteerde stem: “Er is hier geen f*cking ding te doen. er is geen internet en het is hier F*cking saai. Ze hebben geen eens eten meegenomen en het ijs is op. DAAROM ROTOP”

“en wat kan ik daar aan doen? Moet je daarom zo tegen mij reageren?”

“ga weg” zeg ik zacht. en kijk weer naar mijn voeten

"Ik ga zeker weg, ik ga een IJSJE halen.” Ik draai me om en wil weglopen.

Hoor ik daar ijs? waar, hoe. ik moet meer weten: Ik roep “W8”.

huh… wat een sukkel. eerst rotop en nu w8? nu was ik geïrriteerd, ik draai me om zeg wat snauwerig “WAT?”

“Ijsje halen ? waar"

Nu kijk ik tegen een blij en vrolijk en niet onaardig koppie aan … Over moodswings gesproken. ik word wat milder en snap het eigenlijk wel… het is hier nu niet echt wat je op het eerste gezicht noemt een levendige omgeving. En elk strohalmpje pak je dan aan om het te veranderen. Ik was van plan om zelf een ijsje te halen… maja als het moet, mag ie mee… als hij maar normaal doet.

“Ja, ik was op weg naar het dorp om een ijsje voor mijzelf te gaan halen”.

Oe lekker een ijssalon. “mag ik mee?” vraag ik smekerig

ik zucht… alleen is ook maar alleen, en zeg “ja hoor, als je maar niet meer zo tegen me gaat praten als net”

"Oke , sorry, kom we gaan, jij weet de weg” Als je met ze omgaat, moet je ze wel vrolijk houden ;-)

Onderweg praten we over waar we vandaan komen en over hoe saai de reis was en dat we behalve de ijssalon nog niets in de omgeving hebben kunnen ontdekken wat er te doen is. Het blijkt dat Martin nog geen jaar jonger is dan Mathilde af en toe damt en een beetje schaakt…

Eigenlijk best een leuk meisje om mee te praten… het is eigenlijk net een jongen. iig niet zo’n zweverige “girly girl” die alleen maar met hun uiterlijk en zichzelf bezig zijn. Het is meer een tom-boy

Best wel een grappig en schrander knaapje… ik vraag me alleen af of hij op meisjes valt… Ik doe hem duidelijk niets (waarom vraag ik me dat eigenlijk af? Het is nu niet dat ik iets van hem wil, toch? Nee echt niet hij is een jaar jonger en in jongens jaren is hij nog maar een kind.)

bij de ijssalon bestellen we ieder een ijsje. Ik reken mijn ijsje af.

Kak, vergeten dat je moet betalen… en ik heb geen geld bij me. “kun jij mijn ijsje ook afrekenen? Ik heb geen geld bij me, Ik betaal het terug echt waar.”

Echt serieus? Mannen… kunnen niet verder denken dan hun neus. O nee, hij is nog maar een kind

“Echt? eerst doe je onaardig tegen me, vervolgens neem ik JOU mee voor een ijsje en nu wil je ook nog dat ik betaal?” Kijk hem eens gulzig kijken naar dat ijsje… en hij kijkt mij aan als een klein zielig puppytje .

“ ààà, toe nou Ik heb zo’n trek.”

Een ijsje is het geld ook niet. dus: “oke, maar de volgende keer betaal jij”

en ik reken ook zijn ijsje af. Shit, nu zit ik aan een volgende “date” met hem vast om mijn ijsje terug te krijgen. Wacht eens even, is hij nu super dom of super slinks? Misschien kan ik nog onder die date onderuit komen. “Je mag me ook thuis terug betalen”.

Verkneuterd denk ik Yes, mijn ijsje…en binnenkort ga ik er weer een halen… Gelukkig hoef ik dat niet alleen te doen… dat is zo saaai. Best gezellig zo. iig minder saai dan tot nu toe “Super bedankt morgen betaal ik het ijsje”

kijk hem eens verlekkerd naar dat ijsje kijken. Maar Ik zit morgen kennelijk aan een “ijsjesdate” vast. Nou ja, moet dan maar.

We lopen terug en eten ondertussen het ijsje op

lekker ijsje… ondertussen bedenk ik welke smaak zal ik de volgende keer zal nemen… misschien wel perzik

Kijk hem eens likken aan zijn ijsje… hij maakt er ware kunstwerkjes van met zijn tong. eerst een toefje, dan weer een swirl, dan weer een bol die hij vervolgens weer voorziet van een spleet. het lijkt wel... Nee echt waarom denk ik dit?

Teruggekomen bij de huisjes gaan we, om de tijd door te komen, nog een potje dammen wat redelijk gelijkwaardig op gaat. Bij het dammen zet hij zijn bril af… zie ik het nu goed? zit hij nou te loensen? ziet er eigenlijk wel sexy uit

Het is tijd om er een eind aan te breien.

“he Martin, ik moet naar binnen. was gezellig. Morgen niet vergeten he?”

“Nee, morgen 14:00u kom ik je halen om een ijsje te halen”

“en vergeet je portemonnee niet”

“Mijn wat?”

“Geld om te betalen oen! ik ga het niet meer doen”

“o ja, bijna vergeten jij ook bedankt voor deze niet zo saaie dag” oeee, mannen, het is dat hun kop vast zie wat anders!

# de ontdekking

De volgende ochtend gaan beiden ieder hun eigen weg met de familie om de omgeving te verkennen.

ik moest nog wat doen vandaag… o ja, ijsje halen en betalen.

Welke kleren zal ik aantrekken als we een ijsje gaan halen? Ik kies iets leuks uit wat toch wel meisjesachtig is, maar niet te. Eens kijken hoe die daar op reageert. Voor de zekerheid neem ik toch maar wat geld mee… voor het geval dat.

Ik klop op de deur om me aan te kondigen. En daar staat ze… wat heeft ze nu aan? Het is wat anders dan gister, maar wat precies, dat ontgaat me… Regel 1 zeg altijd dat ze leuke kleren aan hebben… daar worden ze vrolijk van.

“hoi, wat zie je er leuk uit.”

“Hoi, jij ook …”

“Yep kom we gaan. Ik heb wel trek in een ijsje”

Onderweg naar het dorp praten we over wat we die ochtend gedaan en ontdekt hebben. Er blijkt in de omgeving wel het een en ander te doen te zijn.

We kiezen beide een ijsje uit en Martin rekent ze af.

Eigenlijk wel een schattig joch of beter jochie… hij doet geen eens moeilijk over het duurdere ijsje wat ik neem. Sterker, hij vraagt zelfs nog of ik er slagroom op wil.

Op het dorpspleintje eten we ons ijsje op

Het is best gezellig met hem te praten en een ijsje te eten. Hoe hij zijn ijsje eet of beter gezegd likt, wonderbaarlijk wat voor vormpjes hij erin maakt. Maar of hij nou op meisje valt, ik heb in ieder geval niet het idee dat hij op mij valt.

Ondertussen komt er een groepje meisjes aan gewandeld.

shit, daar komt een groep meisjes aan… zal mijn mond schoon zijn? Onschuldig vraag ik aan Mathilde: "Is mijn mond schoon? ik hou niet van een plakkerige mond”

Ik zie dat er nog wat ijs naast zijn mond zit en zeg het hem. Hij veegt zijn mond wat af… waar zit hij nou naar te kijken? het zal niet waar zijn… zit hij zich nou “mooi” te maken voor die meiden?

Als de meiden langslopen zegt hij schaapachtig “hallo”.

De meiden lopen door en zijn blik volgt. Wat hebben die onbekende meiden wat ik niet heb? Alles wat ik kreeg was een “Rotop”… Dat maakt me best wel onzeker.

Eén van de meiden kijkt achterom terwijl ze haar haar achter haar, ja echt zal aan mij liggen, Flaporen doet. en smiespeld vervolgens met een ander meisje dat vervolgens vluchtig giegelend om kijkt. the audacity Ik ben toch zeker niet zijn zus of zo!

Wat een leuke meiden lopen daar. Ik kijk mijn ogen uit. Ik heb geen idee of meiden mij leuk vinden, maar hier kan ik het gewoon uitproberen zonder op mijn bek te gaan

We blijven nog even zitten en kijken naar het dorpsleven wat aan ons voorbij trekt en praten wat over video games.

Ondertussen komen de meiden weer onze kant op lopen. Hij heeft niets in de gaten. “er zit nog wat ijs op je wang” “O waar” “kom, doe je ogen dicht ik zal het even voor je weghalen met een zakdoek” ondertussen pak ik mijn zakdoek “oke” Ik zal je krijgen… Hij doet zijn ogen dicht (waarom eigenlijk? is eigenlijk niet nodig) Ik pak zijn kin vast en beweeg mijn zakdoek langzaam naar zijn wang. Ik verleg mijn hand en leg die in zijn nek zodat hij niet makkelijk weg kan en ik ga langzaam met mijn tong van zijn wang naar zijn lippen alsof het mijn zakdoek is, tot zover geen reactie... vervolgens plaats ik mijn lippen op zijn mond en dan...

Wat is dit nu weer. Wat is dat op mijn mond? Dat is geen zakdoek maar wat dan? Van schrik beweeg ik naar achter en doe mijn ogen weer open. Waarom had ik die eigenlijk dicht?

Shit, niet wat ik hoopte, ik schaam me kapot.

Ondertussen lopen de meiden door en gniffelen samenzweerderig, zoals meiden dat kunnen doen, om wat ze gezien hebben: Een totaal

zielige poging om iemand te zoenen en die ook nog eens wordt afgewezen.

“Wat was dat nou weer?” het voelde eigenlijk wel lekker geloof ik, maar schrok me een hoedje

“sorry… sorry shit dit was niet de bedoeling”

Er viel een stilte… hij bleef me onschuldig zonder verwijt aan kijken, alsof hij op een verklaring wachtte.

Wat moet ik zeggen? dat ik niet zijn zus of bro wil zijn? Dat hij meer aandacht heeft voor vreemde meiden dan voor mij? Dat ik door het geflirt van en met die meiden en zijn schaapachtige “hallo” niet gezien en onzeker voelde? Dat ik kennelijk ook verlangens heb en genegenheid wil, Dat ik eigenlijk ook een vriendje wilde en geen “broer”, dat ik hem niet voor het blok had moeten zetten en misbruik van hem had moeten maken; Dat ik eigenlijk door de grond wilde zakken en nu eigenlijk wel naar huis wilde gaan. Hij kon er ook niets aan doen. We kennen elkaar niet eens echt en we gingen alleen maar een ijsje halen. Ondertussen keek hij me begripvol aan.

Alles wat ik kon zeggen is “Sorry, ik… ik had het niet moeten doen. Ik weet niet wat me bezielde.Het ligt aan mij. Kunnen we het er alsjeblieft niet over hebben. ik wil nu wel naar huis …” ik durfde hem niet aan te kijken en keek naar de grond.

En zie hier EMD is vol ornaat… Vrouwen blijven rare wezens.

Wist ik veel dat ze mij nog leuk vond na gister. Eigenlijk had ik niet zo paniekerig moeten reageren en haar …; ze is best aardig en ziet er wel leuk uit. maar ik zit vol onzekerheden en de angst om… afgewezen te worden… net als gaar denk ik; bang zijn om naar de volgende fase in het bestaan over te gaan. Ik zou haar het liefst willen omarmen, knuffelen, kussen, troosten. Maar om dat nu “spontaan” te gaan doen, lijkt me niet, gezien haar EMDm niet handig en ook de angst dat zij mij alsnog afwijst.

Als soort van troost en minimaal gebaar leg ik mijn hand op haar rug “Trek het je niet aan… ik heb niet zo veel, zeg maar geen ervaring met meisjes op dat gebied en reageerde wat te vel. Ik had na gister niet het idee dat…”

een stilte viel

“ik denk dat we allebei hetzelfde ‘probleem’hebben…:”

Weer een stilte

Kennelijk zit hij net als ik in hetzelfde putje, net nu ik wat wilde reageren, zegt ie

“blijf ff w88. Ik ben zo terug Ik heb de oplossing voor dit soort situaties.”

Ik zie hem wegrennen en de hoek omgaan en wil eigenlijk weggaan… wat kan hij of ik nog doen om dit op te lossen? zoutzuur over me heen gooien zodat ik oplos. Ok, als dat het is, dan blijf ik wel w88. Ik leg mijn hoofd op mijn armen op de tafel en sluit mijn ogen

Snel, snel voordat ze weggaat. ff iets kopen, afrekenen en hopen dat het er niet af valt.

Gelukkig zit ze er nog. Ik ga naast haar zitten en zeg: “Deze is voor jou en deze is voor mij”

ik kijk op en zie dat hij twee ijsje bij zich heeft… Aardbeien smaak nog wel. Goed bedoeld, maar slaat nergens op. “En jij wil dat, ik die op ga eten?” Ik pak het ijsje aan en Ik kijk hem verdrietig aan. En hij blijft me maar vrolijk aankijken.

“Nee gekkie, je moet een ijsje niet op eten, maar oplikken. Doe maar, je voelt je dan echt stukken beter. soms zijn acties beter dan woorden”

Het is duidelijk dat hij er niet over wil praten. En ik kan de woorden niet vinden. Hij kijkt me aan en begint aan zijn ijsje en likt er weer allerlei vormpjes in. zucht wat moet een mannenbrein een zegen zijn voor een vrouw. Stoïcijns kijkend naar mijn voeten begin ik maar te likken aan het aardbeienijsje en doe alsof ik alleen op de wereld ben. ik doe mijn best om ook vormpjes te maken in het ijs. Het lukt maar met zeer slecht resultaat. Als ik mijn ijsje op heb kijk ik nog steeds naar mijn voeten en vraag “kunnen we nu eindelijk naar huis?”

“Is mijn mond schoon?”

Ik reageer niet… en niet veel later vraagt hij nog eens: “is mijn mond schoon?”

Echt ik kan hem wel slaan en kijk boos zijn kant op. Ik zie er de hummor niet van in, want op zijn wang en mond zit ijs. Ik zucht en zeg “nee, je zit onder het ijs.” en kijk weer met een lege blik het dorp in.

Ik wil praten, mijn gevoelens delen, zijn gevoelens leren. Maar ik kan geen woorden vinden. En van een man zeggen ze: je niet verwachten dat zij dat kunnen, laat staan het ook maar proberen. Zit ik hier in een vat wat op knappen staat en de druk kan nergens heen.

“Kun jij me helpen?”

“Waarmee”

“met mijn mond schoon maken”

“hier heb je mijn zakdoek”

“dat gaat niet, Die is vies”

ik zeg niets, doe niets… en het is even stil

Kak, Dit gaat niet werken. ook wel begrijpelijk… Ik moet iets anders verzinnen. “Er zit nog wat ijs op jou wang. zal ik het voor jou weg halen?”

“je doet maar” en geef hem de zakdoek

ik ga verzitten, pak voorzichtig haar kin en lik haar wang, wat is dit… het is warm en geeft hij me nu een kusje op mijn wang of sabbelt hij het ijs op? Ach, het zal wel…hij stopt zo wel als ik niet reageer. Hij geeft me een koekje van eigen deeg, nou ja, dat heb ik ook wel verdiend. Ze reageert nauwelijks, maar zeker niet afwijzend. Voorzichtig draai ik haar hoofd en ga likkend naar haar mond en lippen. Hij stopt niet; het voelt wel lekker aan en alles voelt beter dan ik me net voelde. Ik zuig zachtjes op haar lip en geef kusjes in de hoop dat ze er weer leven in dit mensje komt.

Shit, dit is kennelijk wat ik wilde… bewust of onbewust. Een mengsel van gevoelens gaan door me heen die niet te mengen zouden moeten zijn. Blij, verdrietig, genoegzaamheid, teleurgesteld, verlangen, afkeer….

Ik hou mijn ogen dicht, en geniet van het moment, waar en met wie dat ook mag zijn en zolang het ook mag duren.En als het een slechte grap blijkt te zijn, so be it. Slechter en vernederender dan net kan ik me niet voelen. Ik begin terug te zoenen, pak ook zijn gezicht vast, en lik zijn wang en proef de aardbeien op zijn wang en mond.

yes, mission accomplished. er komt weer leven in dit EMD mensje… Is die zoute smaak nu van een traan? van vreugde of verdriet? njaa… Ik zal het zo eens vragen… of maar beter van niet.

Dit is misschien nog wel beter dan ijsjes eten…. nee, ijsje eten is beter en dit als toetje na.

Voorlopig is dit toetje nog niet op. Onze tongen vinden elkaar en we likken en zuigen alsof we een ijsje eten… ik bedoel consumeren.

Na een tijdje komen we los Hij slaat zijn arm om me heen en ik leg mijn hoofd op zijn schouder Dit voelt fijn en veilig. Ik denk dat zij het nodig had… anders ik wel. “Sorry dat ik je net zo bot afwees. Dat was niet de bedoeling.” Een kleine stilte valt “nee, ik ben sorry, Ik heb het gewoon onhandig aangepakt.” “Het is je vergeven. Wil je er al over praten over wat er is gebeurd?” “Nee nu nog even niet. Jou acties waren idd beter dan de woorden die ik nog niet heb. Ik wil nog even bij dit gevoel blijven. Misschien morgen.”

Morgen… kennelijk ben ik nog niet van haar af… maakt me wel een beetje blij geloof ik.

Thuis aangekomen gaven we elkaar nog een knuffel en een kusje, we bedankte elkaar en spraken af morgen verder te praten… als de gedachten wat tot rust waren gekomen.