Er is een ‘date’ die ik nooit zal vergeten. Zoals altijd geregeld door escortbureau J&J had ik de ‘Succubus’ date (zie de reeks: Daen – Succubus) net een week achter de rug toen ik een insta kreeg van Jeanette waarin ze vraagt of ik weer in staat ben om een nieuwe opdracht op te pakken. Een zeer goed betalende opdracht, voegde ze er in een tweede insta aan toe. Ik antwoorde direct met een ‘Ja, prima’ waarop ze me beveelt vrijdag aanstaande (was 3-feb-2023) om 13:00 naar de werkvilla te komen voor een Klant-Intro. Dat was het, geen verdere uitleg, geen kledingvoorschrift of iets anders meer.

Klant-Intro:

Ik dus die vrijdag zoals gebruikelijk op mijn racefiets erna toe. Het is maar een klein half uurtje, iets van 12 Km. Daar aangekomen zijn John en Jeanette er zoals bijna altijd en word ik naar de zitkamer gestuurd. Nou-ja, kamer, meer een zaal want in de enorme luxe werkvilla is alles groot. Ik zit net aan een blikje te lurken als er gestommel uit de gang komt. Ik sta op, want de klanten en J&J komen binnen. Het is eigenlijk maar 1 klant, een oudere heer in een (elektrische) rolstoel, met twee begeleiders in strakke, zwarte pakken en coltruien. Hij stopt recht voor me, glimlacht en steekt een hand uit. ‘Goedemiddag Daan, ik ben Frans, Baron van Aelbertsberg tot Brederoode. Maar noem me maar Meneer, of Frans, wat je wilt’ en terwijl bekijkt hij me van top tot teen, hapert bij mijn kruis en weer terug, weer treuzelend bij mijn kruis. Zonder op een antwoord te wachten gaat hij verder. ‘Godsallemachtig..., je hebt wat John belooft heeft..., en meer denk ik..., zo te zien!’, komt er wat lacherig uit. Dan draait hij zich om naar Jeanette, ‘das een uitstekende voorzet dame, wat je me hier voorschotelt..., hoe..., hoe vind je zulke hengsten toch iedere keer weer..., Ja, dit lijkt me de perfecte Pegasus!’. John en Jeanette lachen breeduit, ik kan amper volgen wat hij wil of bedoelt met Pegasus maar blijkbaar hun wel. Dat blijkt ook als ze gaan zitten, net als de begeleiders maar ik niet; Jeanette geeft met een klein knikje aan dat ik moet blijven staan. ‘Zeker Frans..., dat lijkt ons ook..., bedankt dat je ons de opdracht wil toevertrouwen. Wellicht moeten we het Daan maar eens vertellen want kijk hem daar verbaasd staan te staan’ waarop ze allemaal glimlachen en Meneer gniffelt. ‘Daan, laat je maar eens zien aan Frans’.

Zo’n wieleroutfit zit strak, heel strak. Mijn fluorescerend wielerjack had ik al uitgedaan dus ‘dans’ ik op een vreemde manier om de bretels van de half lange wielerbroek omlaag te schuiven. Mijn schoenen (met van die metalen clips) moesten al uit toen ik de villa binnenkwam, dus schuif ik diep voorovergebogen de ultra strakke en ietwat doorzichtige broek tot op mijn enkels omlaag. Ik stap er voet voor voet uit en ga rechtop staan om mijn doorzichtig (mesh) shirt zonder mouwen over mijn hoofd uit te trekken als ik plots een luide kreun hoor. Met mijn shirt nog hoog boven mijn hoofd opgetild stop ik verschrikt en kijk de kamer in. Voor me zit Meneer in zijn rolstoel naar adem te happen, wijst naar me en kreunt, ‘Goddomme..., joch! Dat ding is nog slap! Waaat theee fuckkk! En ja, dat is zo. Ik sta daar gewoon nog te staan, zoals ik ben. En-ja, mijn 18-jarige slappe blijkt erg groot te zijn, nu, in deze lekker warme kamer, zo’n 17 bij 10 met een veel dikkere, nog in vlees verpakte, eikel. Het is wat het is. Iedereen is geschrokken door de reactie van Meneer. John en Jeanette keken eerst bezorgd maar lachen nu hardop door zijn uitbundige constatering. Beide begeleiders zitten nog geknield weerzijde de man. Die kijkt snel heen en weer en reageert met een ‘Ach jongens..., laat maar..., het gaat goed met me.…, maar kijk dan zelf..., das toch ongelooflijk..., zo’n slurf!?’. Dan lachen de mannen opgelucht en bestuderen me vervolgens uitvoerig. Een ervan geeft me zelfs een vette knipoog. Guitig. Ik trek het shirt verder uit en gooi het op de bank achter me. Dan ga ik weer recht voor de man staan en zoals altijd bij een klant-introductie, pakt met mijn rechterhand mijn pik beet, net achter mijn eikel en begin hem af te trekken terwijl ik met mijn linkerhand mijn balzak heel ver omlaag pers. Opnieuw hapt Meneer naar adem en kreunt ‘Nee-nee..., joch..., nee... hoeft niet..., ik wil hem slap gebruiken’. Slap gebruiken denk ik, wat wil die? ‘Ja-ja’, grijpt ook Jeanette in, ‘laat maar Daan’, ga maar zitten, leggen we uit wat we gaan doen.

‘Kijk Daan’, begint John, ‘Frans wil zijn 27ste verjaardag vieren...’ 27! denk ik, die man is veel ouder... ‘sinds hij her-geboren is na een bijna noodlottig ongeluk, thuis in de villa van de familie op hun landgoed. Hij was 27 en in de best wel wilde bloei van zijn leven, een van de eerste en weinige in cryptocurrency. En dan niet alleen Bitcoins. Hij is er zelf en met hem zijn zakenpartners, extreem rijk van geworden en daarom noemen die hem allemaal de 'Golden Boy'. Let op, alleen deze vrienden mogen hem zo noemen. Nadat hij bijkwam uit dat ongeluk viert hij ieder jaar feest en voor de hele speciale 27e, zaterdag 18 februari aanstaande wil hij jou inzetten. En dan niet om lang zal ‘ie leven te zingen!’ Eindigt hij lachend. Jeanette neemt het over, ‘we verhuren je zodat je door helemaal in goud gehuld, Frans door het feestvierende gezelschap begeleid. De golden boy dus met als hoofdact de re-enactment van het toenmalige ongeluk, voor jou natuurlijk ongevaarlijk, op de gigantische trap van de villa, waar hij zich, wildebras als hij was, altijd vanaf liet glijden... Enne, dat doe je allemaal gewoon, ontspannen als je begrijpt wat ik bedoel..., dus een stijve is niet nodig..., OK?’

En dat was het. Ik stem in terwijl Meneer me nog eens goed bekijkt, mij rondjes laat draaien en door de kamer laat lopen terwijl hij naast me rijdt met de twee bedienen achter ons aan. Vreemd, maar je..., klant is koning!

Verguld:

Die zaterdag de 27e word ik opgehaald door een grote zware limousine van de Baron. Dat is best wel uitzonderlijk, normaal zetten J&J altijd een taxi in. Maar opmerkelijker is dat in de auto ook J&J bedrijfsarts zit, Thomas, die ook de huisarts is van mij thuis. Hij heeft een artsenpraktijk, vlakbij. Hij lacht als hij mijn verbazing ziet en verklaart, ‘Ja Daan, ook ik ken de golden boy, dus ga ik ook mee naar zijn feest. Maar niet om op te treden’ gniffelt hij. De rit gaat naar Bloemendaal kom ik achter en het duurt ruim een uur als we een grote poort van een landgoed inrijden. Het grind knispert als we grote villa’s passeren tot we een bocht omdraaien en een enorme, maanvormig gekromde villa zien. Het is vroeg, nog geen negen uur in de ochtend als een garagedeur opengaat, de limo erin rijdt en Tl-verlichting aanspringt.

We volgen de norse chauffeur een lange, brede hal in. Daar wachten de begeleiders ons op, de dokter wordt de ene kant op begeleid, ik word meegenomen, trap af naar de kelder in. Een grote kelder waar hij weer een deur verder naar een stuk plastic wijst wat op de grond ligt. ‘Ik heet Wim. Mevrouw Juffers komt zo en dan gaan we je eerst verven en daarna de act oefenen. Dus kleed je maar uit. Zonder plichtplegingen kleed ik me uit, leg mijn kleding netjes opgevouwen op een grote, lege tafel terwijl er ook een oudere, streng uitziende dame binnenkomt met een koffertje in haar hand. ‘Hoi Daan, ik ben Noor en help Wim om je..., Holy Mozes! wow..., jochie..., jij hebt echt een gigantische ., ja-ja die gaan ze van de achterste rij nog zien! ooo-jeee..., o-ja ik ga Wim helpen je te prepareren voor het feest. Inmiddels sta ik op het zeiltje als ze de koffer plat op tafel legt en openmaakt Allebei halen ze er een spuitbus uit. ‘Dit is goudkleurige body- en haarspray. Dekkend en watervast en afwasbaar met speciale shampoo die we ook hebben voor als je straks klaar bent’. Ze staan de bussen heftig te schudden, de tikken van het kogeltje erin duidelijk hoorbaar. Naast elkaar staand richten ze het ding op me en sprayen in korte pulsen, op zo’n 20 cm afstand eerst mijn borst. Van boven naar beneden. Dan mijn maag, de 8 blokjes erop bewonderend aftellend, helemaal als ik me helemaal aanspan. Ze stoppen niet, schudden wat als ze me vragen om mijn pik op te tillen en mijn eikel bloot te trekken. Ook die en dat wordt goud bespoten, het is een vreemd gezicht. Al doende begin ik geil te lekken en inderdaad concluderen we, de spray is water-, sperma-vast. ‘Bijna hijgend geeft Noor aan, ’Ja jochie, het is makkelijker als je een stijve hebt, dan hoeft je hem niet vast te houden..., ‘en dus begin ik me af te trekken als ze ophouden. Het duurt niet lang of mijn lul staat zijn volle 25 cm recht overeind, mijn compleet ontblote eikel net boven mijn navel tegen mij maag aan priemend’. Ze kijken toe, doen niets als in een trance. Als ik hardop lach worden ze ‘wakker’. Kijken elkaar aan, gniffelen en gaan verder. Zo zijn ze bijna een uur bezig, niet alleen mijn haren maar zelfs ook mijn voetzolen moeten verguld worden. Dus lig ik dan uiteindelijk op mijn rug, voeten omhoog met nog steeds die stijve. Dat geeft de opmerking van Wim, terwijl hij naar mijn pik wijst, ‘dat mag echt niet’. Tja, wat te doen? Dat is eigenlijk nogal simpel denk ik, ik moet me gewoon aftrekken om dat ding in ruste te brengen. En dus ga ik aan de slag. Ik verras ze en begin me dus achterover op die keldervloer liggend af te trekken op mijn meest favoriete manier. Met rechts mijn eikel trekken en bewerkend en met links mijn vallen zo ver en diep mogelijk omlaag persend, ze heerlijk geil langs mijn benen wrijf, schaaf en schuur. Ik laat me gaan, duurt dus nog geen vier minuten en ik kom. Scheuten sperma spuiten over heel mijn lijf, tot in mijn gezicht toe. En ja, dat helpt. Ik stop met alles, ga overeind staan en gebruik de aangereikte doek om mijn vergulde lijf af te drogen. Water- en sperma-vast, inderdaad.

‘OK jochie, das beter’ concludeert Wim, ‘nog steeds gigantisch, maar duidelijk slap’ mijn semi-slappe pik bestuderend die tussen mijn benen heen en weer zwaait bij iedere stap die we zetten door de villa. We lopen door iedere kamer, iedere zaal, en ieder hal die Meneer straks zal nemen tijdens de receptie en ik hem zal begeleiden, instrueren me. Alles is aangepast aan de rolstoel, alles is breed, ruim dus dat wordt geen probleem. Als we de keuken inlopen schrikken de mensen die daar bezig zijn. Eerst van hetgeen tussen mijn benen hangt, groter als de grootste worsten in de koelcellen en dan pas van het goud. Sommige zijn zelfs te verbouwereerd om überhaupt iets te zeggen maar staren me aan en na als we verder gaan, naar buiten. Alhoewel het koud is, we lopen over terrassen, afgedekt met rustiek rieten daken, net zoals de hele villa is waarbij Noor wijst naar de gasbranders, ‘die zijn straks aan, ook beter voor jou lijkt me’, gaat ze van oor tot oor glimlachend verder. We draaien via gigantisch open schuifdeuren weer het huis in, naar de kern.

Die bestaat uit een en enorme hal met imposante, brede houten spiltrap die ook nog eens bewerkt is. Hij is klassiek gebogen en beslaat drie verdiepingen. De begaande grond, waar we nu staan, plus de 1e en 2e verdiepingen. Gigantisch groot dus met een even lange, kromgebogen en perfect uitgelijnde leuning. En daar gaat het om had ik in middels begrepen. ‘Ja golden boy, dit is hem. Voor de hoofdact om 18 minuten over negen vanavond want dan is het exact 27 jaar geleden dat de Baron hier zijn ongeluk kreeg waardoor zijn hele onderlijf verlamt is geraakt..., ai..., daar doe jij dus de re-enactment van. Wel veiliger, maar toch..., de mensen moeten aan het huiveren gebracht worden om ze eraan te herinneren wat hun Golden Boy overkwam. Daarom’ en hij kijkt me recht in de ogen aan, ‘moeten we gaan oefenen’.

En dat is wat we deden. Oefenen. Steeds weer de trappen op om vanaf de bovenste verdieping wijdbeens op de brede leuning naar beneden suizen, met mijn handen naar voor, de leuning stevig beetpakkend of hard knijpend te remmen voor de manshoge en met engelengezichten bewerkte ‘hoofd trappaal’ op de begaande grond. En dat niet 10 maar wel 30 keer voordat Noor en Wim tevreden waren. Pas toen werd ik weggebracht.

De bovenste verdieping is het domein van Meneer. Zitkamers, slaapkamer, werkkamer, biljartzaal, van alles. Ik werd er afgezet met de woorden ‘meld je maar’. Dus loop ik daar rond, kijk mijn ogen uit..., hoe rijk kun je zijn? als ik plots een zoemtoon achter me hoor, de rolstoel van Meneer. Ik schraap mijn keel en zeg netjes ‘Goedemiddag Meneer..., ik ben er’ als hij de hoek om komt zwaaien. Best wel snel. Hij lacht meteen heel vriendelijk, ‘Goededág!’ klinkt het verrast, ‘en wat een dag zeg..., maar jochie..., wat hebben toch ze met je gedaan..., OO-fantastisch! Wat een geile golden boy..., heeerlijk..., o-o wat zullen die lui gezichten trekken met jou langs me, die potente pik heen en weer zwabberend onder dat viriele lijf!... Man-o-man..., het lijkt wel of dat lijf alleen maar gemaakt is om die enorme roede en ballen rond te dragen, het neuken ermee maximaal te faciliteren..., heerlijk ding! kom er staat eten voor je’, waarop hij zijn karretje draait en ik stevig door moet lopen naar een luxe keuken, op dezelfde verdieping. ‘Pak wat je wilt, er is genoeg’, wijzend naar een kookeiland wat vol staat met allerlei lekkernijen. Ik kan mijn ogen niet geloven. En achter die deur staat je favoriete drankje, gekoeld zoals dat hoort’. En inderdaad, de Red Bull’ s staan op rij in de koelkast. ‘Om twee uur komen de eerste gasten’, gaat meneer verder. Als vanzelf kijk ik op de grote zwart-witte keukenklok, het is kwart over een. ‘dus je hebt nog een uur voordat je met me naar beneden gaat’. Rust uit, eet en drink.

Receptie:

Het is ruim over twee als Meneer terug de keuken in komt waar ik achter een enorme tafel zit met veel lege bakjes en bordjes voor me. ‘Kom, we gaan een eerste ronde maken..., jij loopt links langs me en jut en jul volgen ons’, lachend en wijzend naar de twee begeleiders achter hem. Ik maak mijn ronde, heet ze welkom, bedank ze voor hun cadeaus etc, etc. Jij doet niets, praat niet, zegt alleen heel netjes iets terug als je wat gevraagd wordt. Eigenlijk heb je maar 1 zin, jij bent de hoofdact. Iedereen weet dat die vanavond om 18 minuten over negen begint. Dat stond in de uitnodiging, maar als ze je nu zien krijgen ze vanzelf wel een idee, of fantasie wat dast gaat worden. Maar dat houden we streng geheim. Begrepen?’. ‘Ja Meneer’, antwoord ik. Hij bekijkt me, ‘tja..., enne..., euhm..., als ze niet van je af kunnen blijven..., dan..., dan laat ze maar doen..., ik snap dat wel dus als, als ze je pakken..., werk ze maar af. Ik heb begrepen van J&J dat je wel weet hoe of wat. Euhm..., ja-ja dat is het wel’, en hub, daar gaat zijn wagentje. Op normale loopsnelheid volgen we hem naar een glazen lift waar we makkelijk met zijn allen in passen. En zo land ik te midden in een enorme woonkamer met legio haarden, banken, sofa’s vol met poepsjiek geklede dames en in krijtjespakken gehesen mannen. Allemaal minimaal twee, zeker driemaal zo oud als ik. Ik glinster als puur goud in het spierwitte licht van de lift, zie zelfs de fonkeling ervan op meubels en mensen. Het stopt pas als de lampen dempen bij het opengaan van de deur.

We duiken erin en inderdaad, hij wordt door iedereen Meneer of Baron genoemd. Maar een paar andere, vooral mannen, noemen hem golden boy. Dat zijn dus zijn medefinanciers, bankiers van indertijd toen hij zijn en hun cryptocurrency, miljarden-vermogen opbouwde en nu niet alleen laat werken, maar naar ik hoorde zelf nog steeds uitbreid. Een enkeling (familielid) noemt hem Frans. Iedereen is er voor hem, is hartelijk, feestelijk maar ik durf het bijna niet te zeggen, ik trek eerder de aandacht. Eerst zijn ze verschrikt, dan verbaasd. Maar niemand spreekt of raakt me aan. Het zijn allemaal hele nette mensen. We circuleren.

We zijn aan de derde ronde toe, net als iedereen lopen we door elkaar, clusteren af en toe samen en ik merk duidelijk dat het gezelschap duidelijker steeds losser is naarmate de dure dranken vloeien. Ik vermoed dat ze allemaal chauffeurs hebben, zo veel wordt er gedronken. Dan is er ook die eerste oudere dame die me eerst met een vingertje aanwijst en dan aanspreekt. ‘Zeg jongeman..., vertel me eens..., wat geef jij je beest te eten?’ terwijl ze met haar andere hand mijn pik vol bij de wortel beetpakt en hard naar haar toe trekt. Nu schrik ik, maar draai mijn heupen naar haar toe, ik ben ruim een kop groter dus buig naar haar oor en fluister, ‘kutjes mevrouw, heel veel en veel verschillende kutjes’. En ga weer overeind staan. Haar oude ogen spreken boekdelen. Geilheid, ongelooflijke wellust. Haar vingertje gaat weer omhoog. Ik buig en ze gaat verder, ‘ook oude droge, gebruikte kutten die smering nodig hebben?’. En ik lieg terug, ‘Zeker mevrouw, juist die want alleen kutjes die baby’s gebaard hebben zijn groot genoeg voor me om comfortabel te neuken. En ach, dat droge gaat snel over, mijn ballen zitten vol met biologisch smeersel.’ Maar dat had ze blijkbaar al gevoeld wat goedkeurend beknijpt ze me, stuk voor stuk wegend als fruit bij de groenteman. Dan kijkt ze me nog een keer aan, zucht en draait zich om naar haar man die nietsvermoedend staat te praten met anderen. Meneer heeft het allemaal gezien. Misschien ook wel gehoord? Hij lacht me bemoedigend toe, en zegt enigszins jaloers, ‘toe maar golden boy, voor mijn hergeboorte liet ik me zo ook graag pakken, geloof me.…, maar nu is alles al 27 jaar dood. Dus ja, show het maar..., laat maar zien..., ben trots en zet dat ding maar op..., dat zullen J&J je ook wel gebriefd hebben..., maak reclame want hier loopt veel rijke, potentiële clientèle rond. Geloof me, het zijn niet allemaal nette mensen. Helemaal niet!’ En hard lachend rijdt hij verder naar een volgende bekende.

En dat valt dus niet mee. Hier naakt rond te marcheren, opgegeild door een oude vrouw! Dus laat ik me gaan, nog sterker, pluk, trek en knijp mijn unit wakker. En die reageert zoals altijd, in een paar minuten staat mijn vleespaal fier overeind, mijn dikke paddenstoelvormige eikel, volledig ontbloot boven mijn navel mijn maag aantikkend. Daardoor nog geiler wordend stap ik fier rond. Meneer geniet ervan, van mij, van de reacties en vooral ook van de dames en enkele heren die het gewoonweg niet kunnen laten en mee beetpakken, bepotelen, knijpen, bevoelen en zelf vingeren; al checkende of mijn aars ook van goud is denk ik.

We maken zo zeker nog twee rondes, etend, pratend, drinkend, en Meneer grijpt in als het te gek wordt rond me, hij stuurt me weg. ‘Ga maar alvast naar de startplaats, Noor en Wim vangen je wel op’. En zo word ik door een van de begeleiders via de lift naar boven geleid, weg van het feestende luitjes.

Hoofdact:

Het is nog geen acht uur als we helemaal boven aankomen. Noor en Wim zijn via hun oortjes al geseind, en nemen me over van de begeleider die weer terug naar beneden gaat, naar Meneer. We gaan in een luxe zithoek zitten met wat eten en drinken op de lage salontafel. Zwijgend gebruiken we wat tot Noor opmerkt, ‘het is ook wel een hele paal die jij daar hebt jochie’. ‘Ja’, vult Wim aan’, ‘lijkt me logisch dat ze daar niet vanaf kunnen blijven. Dat ding wordt immers wel heel mooi opgediend, rechtopgedist tussen twee van die enorme volle ballen..., ai-ai..., tja..., dat wil wel..., wil jij eigenlijk ook wel?’ eindigt hij mij vragend aankijkend. ‘Ja’, antwoord ik, ‘ik geef toe dat ik supergeil ben..., sta echt op springen..., van die oudjes zelfs! O-god geil geworden van die oudjes...! Eeeek’ eindig ik bibberend. Ze lachen, maar dan kijkt Wim heel serieus naar Noor en zegt, ‘zullen we dat arme joch eens van zijn lijden afhelpen voordat..., voordat ‘ie straks...? Ach je weet wel’. Voordat die wat straks, denk ik als Noor meteen reageert, opstaat en op me afloopt. ‘Ja Wim..., goed idee..., kom jochie..., kom eens doen waar je zo goed in schijnt te zijn..., laat ons je maar eens van die pijn afhelpen... , kom maar’. Als ik traag opsta zie ik hoe ze haar blouse over haar hoofd uittrekt, haar bh losmaakt en die vervolgens tegelijkertijd met haar kokerrokje op de grond laat vallen. Enkel nog op hoge, hele hoge stiletto naaldhakken staat ze volkomen naakt voor me. Ze kijkt me strak aan, recht in mijn ogen en draait zich langzaam om, buigt voorover en zet haar handen plat op de koffietafel, terwijl ze haar benen spreid. Ik krijg uitzicht krijg op haar gladgeschoren pruim, hoog tussen haar lange benen en kan niet anders als wat ik doe, ik stap op haar af tot ik tegen haar aan sta. Spreid mijn knieën wijd uiteen terwijl ik me ook laat zakken tot mijn natte lul door haar bilspleet glijdt. Voordat ik haar bestijg moet ik kiezen tussen twee gaten. ‘Haar kutje joch..., haar kutje’, gromt Wim die inmiddels naast me staat, ‘...dat heeft ze het liefst... die megapaal in haar kutje..., helemaal..., verleg haar ingewanden maar eens...’. Blijkbaar weet hij wat ze wil. Dus ik doe het, buig mijn lul met mijn hand recht naar voor en perst de eikel tussen haar lippen door tot tegen haar vagina. Ik wil net aanzetten als Wim me bij mijn heupen pakt en loeihard naar voor duwt. In een lange haal, helemaal naar voor. Mijn hele pik gaat erin, we horen zelfs mijn ballen tegen haar lijf plempen, zo hard, zo diep. Noor geeft een gil die iedereen gehoord zou hebben als er niet zoveel lawaai van het feest en de muziek was. Wim telt hardop van 20 terug tot 0 en bij 0 trekt hij mijn heupen terug. Helemaal en maar heel even, dan perst hij me weer compleet naar voor en begint af te tellen van 19 tot 0. En zo de serie afmakend, op en neer naar 18, 17, 16. Zo door tot de laatste stoot waarbij Noor, nauwkeurig als een Zwitsers uurwerk klaarkomt. Haar krampende kut mijn lul lijkt te melken en ze bibbert over heel haar lijf. Het is dat ze op mijn pik gespietst is en ik haar heupen weerzijde vast heb, net als Wim de mijne, anders zou ze gegarandeerd omvallen.

Ik heb moeite om zelf niet te komen, maar probeer zo veel mogelijk te genieten. Het lijkt wel of Wim dat voelt, merkt en slaat ineens hard op mijn billen. ‘Gaan jochie..., gaan...’, pets..., pets..., laat je GAAAN!’. Hij is onverbiddelijk. Dan voel ineens ook wat door mijn bilspleet glijden, naar mijn aars. Is het een vinger, nee..., veel te dik: Shit! Het is zijn pik en terwijl ik nog tril van Noors orgasme en Wims slagen word ik op zijn zeer behoorlijke pik gespietst. Hij gaat als een wilde tekeer, hijgt hard, slaat en knijpt me waar hij kan.., hij is van het gewelddadige type, dat is duidelijk. Deze geile sandwich werkt! Noors strakke kutje om mijn pik, mijn ballen tegen haar aangeperst terwijl Wim mijn aars, beter, mijn prostaat bewerkt laat me klaarkomen als een brandweerspuit. Er lekt geen druppel, Wim heeft me helemaal in Noor geperst en Noor druk haar lijf heel strak tegen het mijne. Ze geniet luid kreunend opnieuw van genot, van iedere stuip die ik geef met mijn pik, mijn beide ballen en heel mijn lijf. Ik wil van haar af, maar Wim ketst door. Geen idee hoe lang, 30...40 keer tot zijn climax. Hijgende, kreunende geluiden en hortend, stotend lijf, diep in me. Hij blijft lang plakken, ik voel zijn pik wegtrekken en dan stap hij eindelijk van me af. Ik doe direct hetzelfde bij Noor, al heb ik weer een steenharde, stijve lul. Het is puur dierlijk instinct bij me, onontkoombaar wanneer mijn prostaat zo bewerkt wordt.

We vallen alle drie puffend en hijgend terug in de luxe fauteuils. Lachen wat onwennig. Wat is hier gebeurt ?!

Mijn stijve, kletsnatte en kleverige pik is gelukkig nog steeds perfect goudkleurig. Dat moet wel een goede kwaliteit bodypaint zijn bedenk ik me. Gelukkig maar, want al snel horen we iemand de trap opkomen. Het is een van Meneers begeleiders. Het wordt tijd voor de hoofdact.

Wim en Noor hebben zich al wel hersteld, gefatsoeneerd. De begeleider wenkt me als hij aan het begin van de trapleuning staat. Als ik opsta zie ik een grote natte vlek in de stof van de stoel zitten. Ik heb Wims sperma gelekt. De grote man in zwart pak en zwarte coltrui helpt me om op de trapleuning te gaan zitten. Wijdbeens en met beide handen naar voor, de leuning vasthouden om in evenwicht te blijven en te al knijpende, te remmen. Hij houd me bij de schouders vast en ik hoor dat er beneden een soort van toespraak gehouden wordt. Iets van wildebras..., fataal..., herboren..., en een applaus, waarop de man me een stevige duw geeft.

Zoals geoefend suis ik de trap af, na de eerste bocht merk ik het..., de leuning is spiegelglad..., O-SHIT! Ik kan amper of niet remmen! De leuning wordt gladder en gladder..., olie? nog een bocht..., ik mag niet vallen..., twee verdiepingen…, nog een te gaan en o-shit..., o-JAAaaa dat enorme eindpilaar! Ik kom met veel te hoge snelheid op het laatste rechte stuk van een meter of zes..., knijp wat ik kan.…, met mijn handen..., met mijn benen maar ik ga harder en harder té hard dus. Ik knal wijdbeens te pletter tegen de enorme, houten eindpilaar van de klassieke trap in de familievilla. Sla ter pletter, mijn pik en ballen als eerste..., dan, in een fractie van een seconde ook mijn platte ondermaag en maag..., borstkas. KNAL. De vele in het eikenhout gesneden engelengezichtjes worden in mijn huid gekerfd. Maar dat weet ik dan nog niet, bij de knal werd ik bewusteloos.

Recuperatie:

Ik kom bij door fel, wit licht. Het is de penlight van de huisarts die oog voor oog checkt. Hij was hier dus niet alleen op uitnodiging voor het feest, maar ook voor mijn verzorging bedenk ik me. Ik lig plat achterover in een zacht bed. Hij is de enige in de kamer, praat heel rustig, heel kalm tegen me. Deze arts kent heel ons gezin en mij sinds mijn geboorte. Sterker, hij was erbij. Hij stel me wel gerust. Legt uit dat ik precies gedaan heb wat bedoeld was en alles voorbereid, berekend was zodat het niet fataal zou zijn. Ik zal herstellen..., na rust..., een hele lange tijd van rust. Als ik terwijl door hem omhoog geholpen wordt om wat te drinken zie ik engelengezichtjes in mijn opgezwollen en bont en blauw verkleurde 8-pack. Ik denk dat ik gek ben, maar opnieuw stelt hij me gerust, het zijn de spiegelbeelden van de eindpilaar waar ik tegenaan gegleden ben. Er komen pijnsteken vanuit mijn b allen, door mijn buik naar boven. Ik kijk en zie dat mijn heupen zijn ingepakt in een soort van luier? Ik voel meteen misselijkheid opkomen en als ik naar de luier grijp, om mijn kroonjuwelen te bestuderen, grijpt de arts in. ‘Nee-nee Daan, dat zijn speciale onderbroeken. De eerste zie je niet maar die is strakzittend, eigenlijk voor de genezing na een liesbreuk, maar nu voor je buikvlies wat via je ballen ook een flinke optater heeft gekregen. Daaroverheen zit de ruime broek die je ziet. Die is op de belangrijkste plekken gewatteerd en heeft speciale zakken met koelelementen..., koelen..., koelen..., koelen..., jochie tot de zwellingen zijn verdwenen. Verder heb ik je ook pijnstillers (paracetamol) gegeven, die je ook meekrijgt voor de komende week. Ik zal iedere dag even langskomen om je lijf te checken en te zien of er geen bloed in je urine zit. Dat alles gaat wel even duren...’

Dan maakt hij me klaar voor vertrek. In een ruim trainingspak gehesen strompel ik door de kamer, een hal in die ik nog ken. Net als de garage met limousine en norse chauffeur. Instappen gaat langzaam, net als het uitstappen ruim een uur later. Thomas, de huisarts, help me naar mijn eigen plek. Het boothuis van de watervilla van mijn ouders, aan de Loosdrechtse Plassen in Breukeleveen. Ik ga direct op bed liggen en wordt steeds bozer op J&J die langs zullen komen. Het is geen leuk gesprek, ik zeg niet langer meer met ze te willen werken. Pas dagen later veranderd dat, ik zal voortaan meer inzicht krijgen in hetgeen de klant(en) met me gaan doen plus zal ik meer bescherming krijgen als die te enthousiast zijn. Voor de rest betalen ze ook de tijd die ik hier lig te liggen. Dat beloven ze en met een best wel zuur gezicht krijg ik duizenden euro’s cash in mijn hand gedrukt. Dat het veel erger is als ze hadden verwacht blijkt ook wel, want mijn recuperatie duurt lang, heel lang. Ik volg de school-colleges enkel per Teams, krijg veel bezoek van vrienden en vriendinnen en vertel iedereen (ook mijn ouders) dat ik nogal ongelukkig ben gevallen met mijn racefiets. Pas na anderhalve week of zo hangt en staat alles er weer bij zoals het hoort, kan ik weer sporten en naar school.

PPfff, deze golden boy is niet van beton.

(***Uit privacy zijn alle namen, behalve die van mij, vervangen en de locaties extra vaag gehouden***)